Είναι απόγευμα και μόλις έχετε επιστρέψει από τη δουλειά: στην πόρτα σάς υποδέχεται η ρομποτική σκούπα που μόλις ολοκλήρωσε την καθαριότητα του σπιτιού. Τα ηλεκτρονικά της «μάτια» κυριολεκτικά παρακολουθούν τις αντιδράσεις σας, την ώρα που σας ακολουθεί από δωμάτιο σε δωμάτιο. Σε γενικές γραμμές, είστε ικανοποιημένος, κάτι που το μηχάνημα καταλαβαίνει από το χαμόγελό σας. Ξαφνικά όμως παρατηρείτε πως σε κάποιο χαλί έχουν παραμείνει λεκέδες· από τα συνοφρυωμένα μάτια και την αυστηρή χροιά της φωνής σας, το ρομπότ αντιλαμβάνεται ότι θα πρέπει να το καθαρίσει ξανά, με ακόμη μεγαλύτερη προσοχή. Και αντιδρά με ήχους που δείχνουν πως αναγνώρισε την απογοήτευσή σας!
Οσο κι αν αυτή η σκηνή μοιάζει βγαλμένη από το μέλλον, αρκετά ερευνητικά ιδρύματα έχουν κάνει τα πρώτα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Ανάμεσά τους και το Εργαστήριο Ψηφιακής Επεξεργασίας Εικόνας, Βίντεο και Πολυμέσων (IVML) από το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το οποίο επίσης αναπτύσσει τεχνολογίες που θα επιτρέψουν την κατασκευή ρομπότ με… συναισθήματα, όπως το παραπάνω. «Πρόκειται για τεχνολογίες που εντάσσονται στη συναισθηματική υπολογιστική», εξηγεί στην «Κ» ο κ. Κώστας Καρπούζης, ερευνητής από το IVML, «έναν νέο κλάδο της ρομποτικής, ο οποίος προσπαθεί να προικίσει τις μηχανές με την ικανότητα να αναγνωρίζουν τις ανθρώπινες αντιδράσεις και να τις μεταφράζουν στην ψυχολογική κατάσταση που τις προκάλεσε».
Μάλιστα, το ελληνικό εργαστήριο είχε πρόσφατα την ευκαιρία να δοκιμάσει τέτοιες τεχνικές στην πράξη, συμμετέχοντας στο πρόγραμμα Feelix Growing μαζί με ρομποτιστές, νευροεπιστήμονες και εξελικτικούς ψυχολόγους από άλλα ευρωπαϊκά ιδρύματα, όπως το αγγλικό πανεπιστήμιο του Hertfordshire ή το γαλλικό Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών. Ετσι, για παράδειγμα, «πειραματιστήκαμε με τεχνικές που επιτρέπουν στις κάμερες των μηχανημάτων να παρακολουθούν τις κινήσεις των ματιών του χρήστη, ώστε να αναγνωρίζουν αν αυτός έχει τεταμένη την προσοχή του ή όχι», προσθέτει ο κ. Καρπούζης. Επίσης, κατασκεύασε αλγόριθμους οι οποίοι αποκρυπτογραφούν τις εκφράσεις του ανθρώπινου προσώπου, με σκοπό τα ρομπότ να καταλαβαίνουν αν αυτές εκφράζουν θυμό, απογοήτευση ή ενθουσιασμό.
Αλλοι επιστήμονες, πάλι, δημιούργησαν εφαρμογές ώστε ένα μηχάνημα να ανταποκρίνεται με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με το αν ο χρήστης τού μιλάει σε αυστηρό ύφος ή όχι, αν το αγγίζει απαλά ή πιο δυνατά, ακόμη κι αν ο τρόπος βαδίσματός του φανερώνει δυσαρέσκεια ή ευχαρίστηση από την παρουσία του μηχανήματος. «Με τη βοήθεια των ψυχολόγων, κωδικοποιήσαμε τα βασικά συναισθήματα σε μια σειρά από αντιδράσεις, φτιάχνοντας έτσι μαθηματικά μοντέλα για την ανθρώπινη συμπεριφορά», προσθέτει ο επιστήμονας από το IVML.
Εφτιαξαν τον δικό τους… «Wall-e» και κατέκτησαν την 1η θέση! Πέντε μαθήτριες του Ράλλειου Πειραματικού Γυμνασίου Θηλέων Πειραιά, με την αρωγή των καθηγητών τους, κατάφεραν να δημιουργήσουν με τα πασίγνωστα Lego ένα ικανό ρομποτάκι και να διακριθούν στον 1ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Ρομποτικής, που έγινε στην Τεχνόπολη στο Γκάζι στις αρχές Μαΐου.
Μπορεί ο… Ρούλης τους, όπως τον αποκαλούν, να υστερούσε σε εμφάνιση και να μην ήταν τελικά τόσο εντυπωσιακός όσο οι αντίπαλοί του, ωστόσο, όπως αποδείχθηκε, η επιστήμη της τεχνολογίας δεν επιβραβεύεται από την πολυπλοκότητα αλλά από τη λειτουργικότητα.
Οι πέντε μαθήτριες-νικήτριες, η Κωνσταντίνα Αντιμαχίτη από την Γ’ τάξη Γυμνασίου και οι Διάνα Βουτυράκου, Τζώρτζια Κουβουτσάκη, Καλλιόπη Τσαρνά, Ιριδα Κάραλη από τη Β’, με προπονητές τους καθηγητές Αγνή Παχούλη (Πληροφορική) και Γιάννη Τούρλο (Τεχνολογία) λάμπουν από χαρά.
Η ηλεκτρονική υπηρεσία κοινωνία δικτύωσης Facebook τελικά δεν είναι ικανή να γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ των ανθρώπων, αλλά στο μέλλον ίσως κάνει το ίδιο για το χάσμα μεταξύ των ανθρώπων και των μηχανών.
Αυτό τουλάχιστον πιστεύει ο δρ Νίκος Μαυρίδης, που πρόκειται να δημιουργήσει το «προφίλ» στο Facebook ενός ρομπότ, το οποίο ο ίδιος και οι συνεργάτες του έχουν δημιουργήσει.
Η σελίδα στο Facebook θα περιέχει επικοινωνία του ρομπότ με τους διαθέσιμους ηλεκτρονικούς ανθρώπινους φίλους του, καθώς και φωτογραφίες και βίντεο από τον χρόνο που περνά παρέα με πραγματικούς ανθρώπους. Στόχος των επιστημόνων είναι να βοηθήσει στη σύσφιξη των σχέσεων και τη βελτίωση της αλληλοκατανόησης μεταξύ ανθρώπων και ρομπότ, τα οποία στο μέλλον πιθανότατα θα βρίσκονται ολόγυρά μας σε μεγάλους αριθμούς.
Η ιδέα ανήκει στον Νίκο Μαυρίδη και τους συνεργάτες του στο Εργαστήριο Διαδραστικών Ρομπότ και Μέσων (IRML) του πανεπιστημίου των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και στο όλο σχέδιο συνεργάζονται ερευνητές από τη Γερμανία και την Ελλάδα. Το ρομπότ προσωρινά ονομάζεται «Σάρα», αλλά όταν το πρόγραμμα ξεκινήσει επίσημα, θα μετονομαστεί σε «Αβικέννα» (προς τιμήν του διάσημου Άραβα σοφού) και θα φέρει το σχετικό προσωπείο.
Οι δημιουργοί του προσδοκούν να μελετήσουν αν και πώς μπορεί να εξελιχτεί μια φιλία διαρκείας ανάμεσα σε ανθρώπους και ρομπότ και θεωρούν ότι ένα ηλεκτρονικό κοινωνικό δίκτυο, όπως το Facebook, είναι κατάλληλο γι’ αυτό. Ιδιαίτερα θα εξεταστεί σε ποιο βαθμό οι άνθρωποι μπορούν να ξεπεράσουν την παρατηρούμενη μέχρι τώρα διστακτικότητά τους να μείνουν σε επαφή με ένα ρομπότ.
Έχει παρατηρηθεί ότι οι άνθρωποι γρήγορα χάνουν το ενδιαφέρον τους για επαφή με ένα ρομπότ, λίγες μόλις εβδομάδες αφού δουν και μάθουν όλη τη γκάμα των πιθανών συμπεριφορών του ρομπότ. Ο έλληνας ερευνητής και οι συνεργάτες του θέλουν να δουν αν αυτή η τάση αδιαφορίας μπορεί να καταπολεμηθεί, δίνοντας στους ανθρώπους και τα ρομπότ μια σειρά από κοινές αναμνήσεις και ένα κοινό κύκλο γνωριμιών.
Το συγκεκριμένο ρομπότ «Σάρα-Αβικένας» έχει λογισμικό που του επιτρέπει να αναγνωρίζει πρόσωπα πραγματικών ανθρώπων ή ψηφιακές εικόνες τους στο Facebook. Επίσης μπορεί να διεξάγει συζητήσεις σε πραγματικό χρόνο, καθώς και να διατηρεί μια κοινωνική βάση δεδομένων με τους φίλους του και τις επαφές του. Χάρη σε αυτή τη βάση, θα μπορεί να ανανεώνει συνεχώς το προφίλ του στο Facebook.
Θα προηγηθεί μια δοκιμή διάρκειας ενός μηνός, κατά την οποία οι ερευνητές θα αφήσουν το ρομπότ να περιπλανηθεί μόνο του στο επιστημονικό εργαστήριο τους, μιλώντας σε ανθρώπους και κάνοντας νέες γνωριμίες. Κάθε φορά που θα συναντά έναν άγνωστο, θα ελέγχει το Facebook για να δει αν αυτός ή αυτή έχουν σελίδα με το προφίλ τους και θα χρησιμοποιεί αυτά που θα μαθαίνει μέσα από αυτό το προφίλ, σαν αφετηρία μιας συζήτησής μαζί τους.
Η νέα γενιά ρομπότ είναι πλέον πραγματικότητα και «ζουν» με πολλές οικογένειες διαδραματίζοντας κεντρικό ρόλο στις καθημερινές λειτουργίες ενός νοικοκυριού.
Ωστόσο, εκφράζονται έντονες ανησυχίες ότι τα ρομπότ-τροφοί θα μεγαλώσουν μια γενιά παιδιών στερημένων από την ανθρώπινη επαφή, σύμφωνα με δημοσίευμα του The Independent.
Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα, η νέα γενιά ρομπότ πρέπει να υπόκειται σε κανόνες ηθικής που θα διέπουν τη στρατολόγηση των ρομπότ σε θέσεις-κλειδιά όπως η φροντίδα των μωρών, η περιποίηση των ηλικιωμένων και ο πόλεμος, επισημαίνει η εφημερίδα.
Ο Νόελ Στάρκεϊ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Σέφιλντ με εξειδίκευση στην τεχνητή νοημοσύνη, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου: «Πρέπει να καταρτίσουμε κατευθυντήριες οδηγίες που θα περιορίζουν την επαφή του ανθρώπου με τα ρομπότ. Υπάρχουν ρομπότ-νταντάδες που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για τη φύλαξη και φροντίδα των παιδιών, τα οποία μάλιστα είναι τόσο ασφαλή που οι γονείς τους εμπιστεύονται τα βλαστάρια τους για ώρες ή ακόμη και ημέρες».
Εκτός όμως από τη σωματική ασφάλεια των παιδιών που εξασφαλίζουν τα ρομπότ, τίθεται ζήτημα ανθρώπινης επαφής, προσθέτει ο Στάρκεϊ. Μπορεί να περάσουν ολόκληρες μέρες χωρίς αυτά τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με άνθρωπο. Οι επιπτώσεις από τις διαβαθμίσεις της κοινωνικής αυτής απομόνωσης των παιδιών για την ψυχική τους υγεία είναι άγνωστες και χρίζουν διερεύνησης, καταλήγει.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
Άρθρα (RSS)