Ένα πείραμα για τη μετατροπή ενός νησιού σε αυτάρκες και αυτόνομο που μπορεί να λειτουργήσει ως πρότυπο για πολλά νησιά της Ελλάδας.
Το εγχείρημα της μετατροπής του νησιού Άγιος Ευστράτιος σε «πράσινο νησί», παρουσίασαν σε εκδήλωση στην Αθήνα ο καθηγητές Πανεπιστημίου Αιγαίου Νικήτας Νικητάκος και Αθαν. Βατίστας ανταποκρινόμενοι με μεγάλη χαρά στην πρόταση συνεργασίας του Επίσημου Τμήματος Ελλάδος του Κινήματος Zeitgeist, στα πλαίσια της διασύνδεσης και συνεργασίας με τις επιστημονικές ομάδες και φορείς στα Επιστημονικά και Ερευνητικά Ιδρύματα της χώρας μας.
Η παρουσίαση αφορούσε στην μελέτη της αυτονόμησης του νησιού, με την χρήση των φυσικών πόρων που είναι διαθέσιμοι, στα θέματα ενέργειας, διαχείρισης απορριμμάτων, παραγωγή πόσιμου νερού, καλλιέργειες, εναλλακτικές και πρωτοπόρες τεχνολογίες για την εύκολη μετακίνηση και την οικονομία του νησιού και άλλα.
Οταν ο αμερικανός κοινωνιολόγος Εrving Goffman έγραφε το περίφημο βιβλίο του Η παρουσίαση του εαυτού στην καθημερινή ζωή (Τhe presentation of self in everyday life, Νew Υork – London, Αnchor Βooks Doubleday, 1959) δεν είχε προφανώς ιδέα για το τι θα γινόταν 45-50 χρόνια μετά, με το Facebook και τους διάφορους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης ή τα πάσης φύσεως παιχνίδια στο Διαδίκτυο, όπου ο κάθε παίκτης αναλαμβάνει έναν ρόλο ή κατασκευάζει έναν «άλλο» φανταστικό εαυτό, προκειμένου να επικοινωνεί με τους εξίσου φανταστικούς συμπαίκτες του, προϊόντα της φαντασίας άλλων, αγνώστων μεταξύ τους σε πραγματικό επίπεδο ανθρώπων. Αυτό που προσπαθούσε να περιγράψει, χτίζοντας τις βάσεις μιας από τις σημαντικότερες θεωρίες της σύγχρονης κοινωνιολογίας, είναι το πώς ο καθένας από εμάς ανακαλύπτει διαρκώς τη σχέση του με τον (κοινωνικό) εαυτό του μέσα από την επικοινωνία σε διάφορες καταστάσεις της καθημερινότητας: στο σπίτι, στο σχολείο, στη δουλειά, σε ένα μαγαζί που πάει για να ψωνίσει, στον γιατρό, στον δρόμο κτλ. Μας έδειχνε την κοινωνία σαν μια τεράστια θεατρική σκηνή, στην οποία ο καθένας σκηνοθετεί αενάως τον εαυτό του, σύμφωνα με αυτά που έχει μάθει να περιμένει από τους άλλους και αυτά που εκείνοι υποτίθεται ότι θα περίμεναν από κάποιον σαν τον ίδιο.
…
Σε έναν κόσμο οπου σε επίπεδο κοινωνικών σχέσεων τον χαρακτηρίζουν η έλλειψη ή η δυσκολία ουσιαστικής επικοινωνίας, η απομόνωση, η μοναξιά και η κοινωνική αποσύνδεση, το διαδικτυακό σύμπαν – όπως στο κοντινό παρελθόν η τηλεόραση – προσφέρει ίσως μια διέξοδο.
Πολλά παιδιά και νέοι παίζουν με τις ώρες σήμερα διάφορα διαδικτυακά παιχνίδια παρουσιάζοντας όλα σχεδόν τα χαρακτηριστικά των εξαρτήσεων από ουσίες: δεν αντέχουν την πραγματική πραγματικότητα και γι’ αυτό δεν αντέχουν να περάσει μέρα χωρίς να βρεθούν οκτώ, δέκα, ακόμη και δώδεκα ώρες μπροστά στον υπολογιστή, πράγμα που αντιστοιχεί βεβαίως στα στερητικά σύνδρομα που προκαλεί και η εξάρτηση από τα ναρκωτικά. Το «βύθισμα» στο παιχνίδι, με όλες τις παθολογικά «θεραπευτικές» του ιδιότητες για τον παίκτη – απόσπαση και ψυχολογική μόνωση από τις ανυπόφορες για ένα αδύναμο ή ελλειμματικό Εγώ ψυχικές πιέσεις και συγκρούσεις που προκαλεί ενίοτε η επαφή με το πραγματικό ανθρώπινο περιβάλλον –, είναι ανάλογο με τη «μαστούρα» των τοξικομανών.
Τα καταθλιπτικά συμπτώματα πληθαίνουν και τα ποσοστά απόπειρας αυτοκτονίας διπλασιάστηκαν τα τελευταία 20 χρόνια μεταξύ παιδιών που ξυπνούν και κοιμούνται κάθε μέρα στον ρυθμό του ρομπότ με μοναδικό στόχο την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο και μόνιμη ηχώ στ΄ αφτιά τους: «Πρέπει να τα καταφέρεις!»
Για το καλό του, ξυπνά κάθε πρωί από τα χαράματα ώστε να προλάβει να είναι στην ώρα του στο σχολείο. Είναι πτώμα αφού έχει κοιμηθεί ελάχιστα το προηγούμενο βράδυ προκειμένου να διαβάσει στο πλαίσιο της προετοιμασίας του για τις εξετάσεις εισαγωγής στο πανεπιστήμιο. Για το καλό του, αφού τελειώσει το μάθημα στο σχολείο, έχει άλλα τρία ιδιαίτερα μαθήματα ως τη νύχτα. Για το καλό του, οι καθηγητές τού λένε ότι πρέπει πάση θυσία να βρει μια θέση στον… ήλιο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Την ίδια «καραμέλα» πιπιλίζουν κάθε ημέρα και οι γονείς του υπενθυμίζοντάς του ότι, αν δεν καταφέρει να επιτύχει, τόσα χρήματα και τόσος κόπος θα πάνε χαμένα. Για να συμπληρώσουν ότι παίζει μεγάλο ρόλο και το«τι θα πει η κοινωνία, αρχίζοντας από τη γειτόνισσα που ο γιος της τα κατάφερε και μπήκε στη Νομική»(η γειτόνισσα βέβαια δεν αναφέρει ότι ο γιος της έχει ακόμη το πτυχίο Νομικής σε μια κορνίζα αναξιοποίητο). Είναι 17 ετών, σε μια ηλικία που η ζωή του ανοίγεται μπροστά του, και όμως εκείνος δεν βρίσκει ενδιαφέρον στο να ονειρευτεί το μέλλον του. Νιώθει θλίψη, νιώθει κούραση, νιώθει συνεχώς στενοχώρια. Εμφανίζει καταθλιπτικά συμπτώματα προτού καν ενηλικιωθεί. Και μπορεί η κατάθλιψη να αποτελεί συνήθως έννοια αλληλένδετη με την τόσο ιδιαίτερη φάση της ζωής που ονομάζεται εφηβεία, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να της δίνουμε τη δέουσα σημασία. Διότι κάποιες φορές η κακοκεφιά των εφήβων που περνά στα… ψιλά για τους πολυάσχολους γονείς των σύγχρονων καιρών μας μπορεί να φθάσει ως και σε απόπειρα αυτοκτονίας.
Γκρίζα μπουμπούκια…
Αυτό το καρέ αποτελεί ένα άκρως ρεαλιστικό κάδρο της ζωής ουκ ολίγων εφήβων στη χώρα μας. Ενα κάδρο στο οποίο κυριαρχεί το γκρίζο, όπως αποτυπώνουν δύο νέες ξεχωριστές μελέτες του Πανεπιστημίου Αθηνών τις οποίες παρουσιάζει σήμερα «Το Βήμα». Σύμφωνα με την πρώτη μελέτη, ένας στους τέσσερις εφήβους που συμμετείχαν παρουσίαζε συμπτώματα κατάθλιψης, τα οποία μπορεί να είναι εν δυνάμει επικίνδυνα για το μέλλον του. Η δεύτερη πάλι μελέτη δείχνει ότι οι απόπειρες αυτοκτονίας στους εφήβους έχουν διπλασιαστεί μέσα σε μία εικοσαετία. Πίεση, στρες, στείρο εκπαιδευτικό σύστημα, ελπίδες (πολλές φορές φρούδες) για σπουδές και επαγγελματική αποκατάσταση, γονείς στα πρόθυρα νευρικής και οικονομικής κρίσης, περίγυρος πάντα έτοιμος να κριτικάρει. Μια θηλιά γύρω από τον λαιμό παιδιών που στο άνθος της ηλικίας τους αισθάνονται να… μαραίνονται. Δεν θα μπορούσαν να ταιριάζουν περισσότερο οι στίχοι τουΓιάννη Μηλιώκα:«Για το καλό μου, για το καλό μου, ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου».
Ποσοστό των εφήβων που φθάνει το 26,2% παρουσιάζει καταθλιπτική συμπτωματολογία, όπως έδειξε μελέτη η οποία δημοσιεύθηκε στον δικτυακό τόπο του επιστημονικού εντύπου «Community Μental Ηealth Journal» στις 7 Φεβρουαρίου με επικεφαλής την επίκουρη καθηγήτρια Παιδοψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρίαΕλένη Λαζαράτου(συμμετείχαν επίσης οι κκ.Δ. Δικαίος,Δ. Αναγνωστόπουλος και ο ομότιμος πλέον καθηγητής κ.Κ.Σολδάτος).
Οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, στις οποίες όλο και περισσότεροι ενήλικες συμμετέχουν μέσω της δημιουργίας προφίλ με στόχο την επικοινωνία και την ψυχαγωγία, μπορούν να βλάψουν σοβαρά την… καριέρα.
Αυτό καταδεικνύει πρόσφατη έρευνα που διενεργήθηκε για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με αφορμή τον εορτασμό της Ευρωπαϊκής Ημέρας Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων από την εταιρεία Cross-Tab, υπό την εποπτεία της Microsoft.
Το Ιντερνετ βλάπτει καριέρες
Στην έρευνα συμμετείχαν 1.010 επαγγελματίες ανθρώπινου δυναμικού από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Γερμανία και τη Μεγάλη Βρετανία, από τις απαντήσεις των οποίων προκύπτει πως συχνά η… διαδικτυακή φήμη του υποψηφίου «τρέχει» γρηγορότερα από το… βιογραφικό του.
Περίπου οι μισοί από τους ερωτηθέντες παραδέχτηκαν ότι πριν προβούν στην πρόσληψη υποψηφίων πραγματοποιούν ηλεκτρονική έρευνα με προτεραιότητα σε μηχανές αναζήτησης, σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, σε προσωπικές ιστοσελίδες αλλά και ιστολόγια (blogs).
Αναλυτικά, στη Γερμανία το 59% των επικεφαλής ανθρώπινου δυναμικού παραδέχεται ότι συλλέγει προσωπικά δεδομένα των υποψηφίων από το Διαδίκτυο για την αξιολόγησή του, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στη Μεγάλη Βρετανία είναι 47%, στη Γαλλία 23% και στις ΗΠΑ 79%.
Συχνά η αναζήτηση πληροφοριών για το παρελθόν και την προσωπικότητα των υποψηφίων είναι καταστροφική γι’ αυτούς, καθώς το 23% αποκαλύπτει ότι έχει προβεί στην απόρριψη υποψηφίων εξαιτίας της κακής ηλεκτρονικής τους φήμης. Το ποσοστό μάλιστα εκτοξεύεται στο 41% στη Μεγάλη Βρετανία και στο 70% στις ΗΠΑ.
Η αιτία που επικαλούνται είναι τα ανάρμοστα σχόλια και κείμενα των υποψηφίων. Παραδέχονται, ωστόσο, ότι επηρεάζονται αρνητικά από στοιχεία του τρόπου ζωής τους, φωτογραφίες ή βίντεο. Ωστόσο, παρά τον αντίκτυπο που ενδέχεται να έχει στην καριέρα τους η συμμετοχή τους σε αντίστοιχες ιστοσελίδες, οι καταναλωτές στις χώρες που διενεργήθηκε η έρευνα δεν εμφανίζονται τόσο ανήσυχοι. Ετσι μόνο το 9% των Βρετανών, το 13% των Γερμανών και το 10% των Γάλλων που ρωτήθηκαν πιστεύει ότι οι προσωπικές τους πληροφορίες από το Ιντερνετ μπορούν να επηρεάσουν τη δουλειά τους. Και αυτό όταν μόνο τους τελευταίους δώδεκα μήνες η χρήση αυτών των «μέσων» έχει αυξηθεί κατά 35% στην Ευρώπη και αναμένεται να διπλασιαστεί μέχρι το 2012, φτάνοντας τα 107,4 εκατομμύρια χρήστες.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι ειδικοί συμβουλεύουν όσους αναζητούν εργασία να κάνουν καλού κακού και ένα… «ξεσκόνισμα» στις προσωπικές τους σελίδες και τα προφίλ, αφαιρώντας τα επικίνδυνα σημεία ή τις φωτογραφίες που μπορούν να κάνουν άσχημη εντύπωση.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Ένα πείραμα για τη μετατροπή ενός νησιού σε αυτάρκες και αυτόνομο που μπορεί να λειτουργήσει ως πρότυπο για πολλά νησιά της Ελλάδας.
Άρθρα (RSS)