Αρχείο για 19 Μαρτίου, 2010

Comments 0 σχόλια »

target.jpgΤο σχολείο βρίσκεται αντιμέτωπο με τη σταδιακή αμφισβήτηση του παραδοσιακά κυρίαρχου ρόλου του και αναζητά άλλον.
Η εκπαίδευση προσέγγισε τις νέες τεχνολογίες με τρόπο μονοσήμαντο:

περιορίστηκε στην εξοικείωση με την τεχνική τους χρήση και στην αξιοποίησή τους για πιο ελκυστική παρουσίαση της διδακτέας ύλης. Αυτό που δεν έκανε, είναι να αντιμετωπίσει με τρόπο συνολικό και ευφάνταστο τη νέα πραγματικότητα. Να αντιληφθεί ότι οι μαθητές είναι παιδιά της ψηφιακής εποχής, φορείς πολλαπλών ιδιοτήτων, άρα- μεταξύ άλλων- πομποί και δέκτες πληροφορίας. Ανάγκη λοιπόν να συνειδητοποιηθεί η δύναμη του πομπού κάθε πληροφορίας και να οριοθετηθεί η δεοντολογικά αποδεκτή άσκηση αυτής της δύναμης. Ανάγκη να αντιμετωπιστούν οι νέες μορφές βίας, ο κυβερνο-εκφοβισμός, η παραβίαση προσωπικών δεδομένων κ.ά. Ανάγκη να φυλαχτούν όλοι από την αυτοέκθεση, συνειδητοποιώντας ότι το Scripta manent (τα γραπτά μένουν) αποκτά στο Διαδίκτυο μια σχεδόν εφιαλτική διάσταση χώρου και χρόνου. Ανάγκη να οπλιστούν με κριτικά αντισώματα ως δέκτες πληροφορίας. Μιλάμε δηλαδή για την υιοθέτηση μιας άλλης οπτικής που θα διατρέχει συνολικά τη σχολική πρακτική. Όχι με την εισαγωγή ενός ακόμα μαθήματος, αλλά με τη διαμόρφωση μιας κοινής κουλτούρας, μέρος της οποίας θα αποτελεί ένας νέος κώδικας (αυτο)πειθαρχίας, διαρκώς συζητούμενος και συμφωνούμενος.

Το σχολείο βρίσκεται αντιμέτωπο με τη σταδιακή αμφισβήτηση του παραδοσιακά κυρίαρχου ρόλου του και αναζητά άλλον. Να γιατί το facebook δοκιμάζει τις αντοχές του σχολικού συστήματος σε πολλές χώρες. Να γιατί ο δάσκαλος δεν πρέπει να αφεθεί να υπερασπίζεται παλιούς ρόλους με παλιά όπλα. Αν προσπαθεί με τον διδακτικό μονόλογο και την αυθεντία της έδρας να αντιμετωπίζει το επελαύνον αύριο, τα αποτελέσματα θα είναι κωμικοτραγικά. Αν από την άλλη το σχολείο επιχειρήσει να ανταγωνιστεί σε ταχύτητα την ψηφιακή πραγματικότητα, θα αποτύχει. Δεν είναι αυτός ο ρόλος του. Ρόλος του είναι να αποτελεί με τις πολλαπλές του λειτουργίες νησίδα ασφαλείας, με την ευρύτερη του όρου έννοια, σε έναν κόσμο ανασφάλειας. Και αφού ανακοίνωσε η υπουργός Παιδείας το μελλοντικό σχολείο, ας αξιοποιηθούν ως διδάγματα τα πρόσφατα γεγονότα, από την Αμάρυνθο μέχρι τη Δροσοπηγή. Μέχρι να απαντηθεί το μεγάλο ερώτημα, πώς δηλαδή χωρίς χρήματα θα υπάρξει νέο σχολείο.

Ο Κωστής Παπαϊωάννου είναι πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Τα Νέα

Comments 0 σχόλια »

Πριν από σαράντα χρόνια ο θεωρητικός των media Μarshall ΜcLuhan υποστήριζε ότι «το μέσο είναι το μήνυμα», προσπαθώντας να υπογραμμίσει ότι η μορφή ενός μέσου εμπεριέχεται στα μηνύματα που μεταδίδει, δημιουργώντας μια συμβιωτική σχέση μέσα από την οποία το μέσο επηρεάζει το πώς αντιλαμβανόμαστε το ίδιο το μήνυμα. Τώρα, στις αρχές της εποχής του mobility, είναι δύσκολο να μη διακρίνουμε ότι η σχέση αντιστρέφεται: το μήνυμα γίνεται το πρωτεύον χαρακτηριστικό του πολιτισμού μας. Γιατί; Πρώτα απ’ όλα, γιατί τα μηνύματα «πακετάρονται» με τρόπο ώστε να λειτουργούν εξίσου αυθεντικά και στη real-time, αλλά και στην ασύγχρονη επικοινωνία. Δεύτερον, γιατί τα μηνύματα σχεδιάζονται για να μεταφέρονται σε σενάρια επικοινωνίας ενός προς έναν, ενός προς πολλούς, πολλών προς πολλούς, ανθρώπου προς μηχανή και μηχανής προς μηχανή (μηχανή = συνήθως υπολογιστικές μηχανές). Και τρίτον, επειδή, όπως φάνηκε και στην περίπτωση των μηνυμάτων 140 χαρακτήρων του Τwitter, ένα μήνυμα μπορεί να είναι τόσο μικρό και ταυτόχρονα να γίνεται ο διακομιστής πλούσιων πληροφοριών (κάθε είδους), να διοργανώνει εκδηλώσεις, να χτίζει διαλόγους γύρω από θέματα, ακόμη και να παίζει ρόλο σε κοινωνικές ανατροπές (όπως στην πρόσφατη εξέγερση του Ιράν). Η τεράστια ποικιλία των μέσων μεταφοράς και κατανάλωσης καθιστούν το μήνυμα κυρίαρχο χάρη στην ευελιξία και στην προσαρμοστικότητα που αποκτά στη νέα εποχή.

Η εποχή τού mobility δεν έχει να κάνει απλώς με τη δυνατότητα των ανθρώπων να κυκλοφορούν με την πληροφορία μαζί τους, αλλά με τη δυνατότητα της πληροφορίας να μεταφέρεται παντού, χωρίς κανέναν γεωγραφικό ή μορφολογικό περιορισμό, μέσα από ασύρματα δίκτυα που δεν σταματούν πουθενά, αλλάζοντας τη σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον του. Υπηρεσίες όπως το Facebook Connect, το Τwitter ΑΡΙ και το Οpen Social μού επιτρέπουν να δημιουργώ μια πληροφορία (π.χ. στο Facebook) και να τη μεταφέρω/επαναχρησιμοποιώ όχι μόνο σε διαφορετικές συσκευές, αλλά και σε διαφορετικά κοινωνικά δίκτυα, συχνά ανταγωνιστικά μεταξύ τους.

Αυτή είναι η ισχύς τού mobility της πληροφορίας (information mobility), που απελευθερώνει το mobility των ανθρώπων, των ιδεών και των συναλλαγών. Οι νέες εφαρμογές που δημιουργούνται στο πλαίσιο της νέας αυτής εποχής (ακόμη δεν έχουμε δει σχεδόν τίποτε) θα μας δώσουν νέες εμπειρίες στο πώς ζούμε τον κόσμο μας και αλληλεπιδρούμε μαζί του. Ακριβώς: όχι πληροφορίες, εμπειρίες.

 

Διαβάστε το άρθρο του Ν. Δρανδάκη στο Βήμα Ιδεών

Comments 0 σχόλια »

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων