Terra Computerata

Οι κοινωνιολόγοι έχουν κατά καιρούς προτείνει εξαιρετικά πολύπλοκες θεωρίες σχετικά με τη διάδοση των ειδήσεων και των κουτσομπολιών, καθώς και για το ποια από αυτά θεωρούνται πιο σημαντικά. Κανείς, όμως, δεν κατάφερε να προσδιορίσει ποιο πληροφοριακό υλικό «ταξιδεύει» με μεγαλύτερη ταχύτητα. Αραγε ο κόσμος προτιμάει να διασπείρει καλές ή κακές ειδήσεις; Προτιμάμε να σκανδαλίζουμε ή να διαφωτίζουμε; Ποιες ιστορίες επιθυμούμε να μοιραζόμαστε και ποιες να κρατάμε για τον εαυτό μας;

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια μελέτησαν εκτενώς τον κατάλογο των New York Times όπου περιλαμβάνονται τα άρθρα που προωθούνται περισσότερο σε άλλους παραλήπτες, ελέγχοντας πώς διαμορφώνεται κάθε δεκαπεντάλεπτο επί περισσότερο από έξι μήνες. Ανέλυσαν το περιεχόμενο χιλιάδων άρθρων και ελέγξαν διάφορους παράγοντες, όπως είναι η θέση τους στη σελίδα ή την ιστοσελίδα της εφημερίδας. Τα αποτελέσματα της έρευνας προκαλούν έκπληξη. Οπως υπογραμμίζουν οι ερευνητές Τζόνα Μπέργκερ και Κατερίν Μίλκμαν, οι αναγνώστες προτίμησαν να προωθήσουν με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο άρθρα με θετικά και αισιόδοξα θέματα, αλλά και μακρά δημοσιεύματα με δύσκολη θεματολογία. Περισσότερο από όλα οι αναγνώστες θέλησαν να μοιραστούν δημοσιεύματα που τους προκάλεσαν δέος. Αυτό εξηγεί γιατί ήταν τόσο δημοφιλή τα επιστημονικά άρθρα. Οι ερευνητές, ειδικότερα, διαπίστωσαν ότι το 20% των άρθρων που βρίσκονται στην πρώτη σελίδα της ηλεκτρονικής έκδοσης των ΝΥΤ προωθήθηκε σε τρίτους. Ομως προωθήθηκε το 30% των επιστημονικών άρθρων. «Η επιστήμη τα κατάφερε καλύτερα από όσο πιστεύαμε», εξηγεί η δρ Μπέργκερ, κοινωνική ψυχολόγος και καθηγήτρια Μάρκετινγκ στη Σχολή Ουάρτον. «Είχαμε προβλέψει ότι ο κόσμος θα προωθούσε άρθρα με πρακτικές πληροφορίες για την υγεία ή τις διάφορες συσκευές που χρησιμοποιούμε. Ομως διαπιστώσαμε ότι εξίσου μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον των αναγνωστών για την παλαιοντολογία και την αστρονομία». Οι ερευνητές παρακολούθησαν την τύχη 7.500 άρθρων που δημοσιεύθηκαν ανάμεσα στον Αύγουστο του 2008 και τον Φεβρουάριο του 2009 και αξιολόγησαν πόσο δημοφιλές ήταν το καθένα τους ελέγχοντας διάφορες παραμέτρους, όπως την ώρα ανάρτηση στην ηλεκτρονική έκδοση, τον τομέα δημοσίευσης στην εφημερίδα και πόσο μεγάλη ήταν η προβολή του στην πρώτη σελίδα. Επίσης ένα τυχαίο δείγμα τριών χιλιάδων άρθρων αξιολογήθηκε από αναγνώστες με διάφορα κριτήρια, όπως είναι η χρησιμότητά τους ή πόσο αναμενόμενα ήταν τα συμπεράσματα κ.ο.κ. Οι ερευνητές στη συνέχεια χρησιμοποίησαν μαθηματικά μοντέλα για να εντοπίσουν τις συναισθηματικά φορτισμένες λέξεις μέσα στο άρθρο και να αξιολογήσουν πόσο θετικό ή αρνητικό ήταν.

Τα άρθρα που ήταν φορτισμένα συναισθηματικά είχαν περισσότερες πιθανότητες να προωθηθούν με μέιλ, όπως και πιο αισιόδοξα άρθρα συγκριτικά με τα αρνητικά. Τα μακρύτερα δημοσιεύματα ήταν πιο δημοφιλή από τα βραχύτερα, αν και η δρ Μπέργκερ πιστεύει ότι αυτό πιθανώς συμβαίνει επειδή συνήθως έχουν τα δυσκολότερα και άρα πιο ενδιαφέροντα θέματα.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια διαπίστωσαν ότι οι αναγνώστες μοιράζονται και άλλα συναισθήματα, όπως είναι -παραδείγματος χάριν- το άγχος. Ισχύει, λοιπόν, η παλαιά θεωρία που κάποτε πίστευαν οι δημοσιογράφοι, ότι «ο φόβος πουλάει». Από όλες τις μεταβλητές που μελέτησε η δρ Μπέργκερ κατά τη διάρκεια της έρευνας, διαπίστωσε ότι το δέος είναι αυτό που μας προκαλεί περισσότερο να αποστείλουμε σε φίλους και γνωστούς ένα άρθρο. Γι’ αυτό λοιπόν και οι επιστήμες έχουν την τιμητική τους.

Καθημερινή