Εκτός από τη διαφορά στα επιτόκια των ομολόγων υπάρχει και ένα άλλο spread που μακροπρόθεσμα ίσως αποδειχθεί πιο σημαντικό για την ευημερία των πολιτών στο ανταγωνιστικό περιβάλλον του 21ου αιώνα. Είναι το «ψηφιακό spread», η απόσταση που χωρίζει την Ελλάδα από την υπόλοιπη Ευρώπη στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του δικτυωμένου πλανήτη. Και στο ψηφιακό spread η κατάσταση φαίνεται να είναι χειρότερη απ΄ ό,τι στα ομόλογα…
Τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι είμαστε πρακτικώς αναλφάβητοι. Ναι, αναλφάβητοι! Γιατί την ίδια σημασία που είχε τον προηγούμενο αιώνα η γνώση γραφής και ανάγνωσης, έχει σήμερα η ικανότητα επικοινωνίας και χρήσης των καινούργιων μέσων του γραπτού λόγου.
Σύμφωνα με τις μελέτες του Παρατηρητηρίου για την Κοινωνία της Πληροφορίας, η χώρα μας συνεχίζει να βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης όσον αφορά τις δεξιότητες στη χρήση του Διαδικτύου. Μόνο το 18% των ελλήνων πολιτών μπορεί να αξιοποιεί σε ικανοποιητικό βαθμό τα σύγχρονα ψηφιακά εργαλεία και τις δυνατότητες που προσφέρει η νέα κοινωνία της γνώσης.
Συγκριτικά ο μέσος όρος στην Ευρώπη ξεπερνά το 30%, ενώ το επίπεδο στις πιο ανεπτυγμένες χώρες είναι τρεις φορές καλύτερο από της Ελλάδας.
Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν φαίνεται να έχουμε αίσθηση αυτών των διαφορών. Αυτοϊκανοποιούμαστε για την ανάπτυξη του γρήγορου Ιnternet στην Ελλάδα και πανηγυρίζουμε μεταξύ μας για την αύξηση του αριθμού των επισκεπτών στους δικτυακούς τόπους της ελληνικής ψηφιακής επικράτειας. Δυστυχώς το πανηγύρι τελειώνει απότομα μόλις εμφανιστεί και η παραμικρή σύγκριση με την πορεία και τους ρυθμούς ανάπτυξης των άλλων χωρών της Ευρώπης.
Πώς θα καταφέρουμε να μειώσουμε γρήγορα το ψηφιακό μας spread; Πώς μπορούν να επιμορφωθούν ταχύτατα τα πιο καθυστερημένα- ψηφιακάτμήματα της ελληνικής κοινωνίας; Πώς μπορεί κάθε σπίτι να αποκτήσει τον δικό του άνθρωπο στην κυβερνοχώρα; Ενας τρόπος υπάρχει: φέρνοντας στο προσκήνιο το πιο δυναμικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, τους νέους. Τους εικοσάρηδες, δεκαοκτάρηδες, δεκαεξάρηδες, αλλά και τους μικρότερους, τους μαθητές Γυμνασίου, αυτούς που ήδη εξερευνούν τον θαυμαστό καινούργιο κόσμο. Και όχι μόνο χρησιμοποιούν συστηματικά το Ιnternet, αλλά πολλές φορές παίζουν και τον ρόλο του δασκάλου περί τα «ψηφιακά» για τους γονείς και τους μεγαλύτερους σε ηλικία συγγενείς τους.
Είναι εδώ. Και θέλουν και μπορούν, αρκεί να τους δοθεί η δυνατότητα.
Άρθρο του Γ.Γιανναράκη στο Βήμα.
Ο έγκριτος αρθρογράφος ξεχειλίζει από αισιοδοξία. Μάλλον δεν έχει δοκιμάσει τις χάρες της διδασκαλίας από ένα 16χρονο. Ο οποίος μπορεί να παίζει στα δάχτυλα τις διαδρομές στα έγκατα του PC αλλά από μεταδοτικότητα και υπομονή δε σκίζει. Αφήστε τα ανταλλάγματα που θα ζητήσει. Πιο φτηνά θα μας έρθει πανεπιστημιακός παρά μαθητής.
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.