Η Νέλλη Αμπραβανελ ανακαλύπτει το Twitter: Μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα, απέφευγα το Τwitter γιατί δεν αισθανόμουν καμία ανάγκη να περιγράψω μέσα σε 140 χαρακτήρες τι ακριβώς κάνω / αισθάνομαι μια συγκεκριμένη στιγμή. Ποιος θα με παρακολουθούσε, άλλωστε; Μάλλον κανένας. Γιατί ούτε γνωστή ηθοποιός είμαι, ούτε περίφημη σταρ κάποιου ριάλιτι – και αναφέρομαι για παράδειγμα σε προσωπικότητες σαν την Πάρις Χίλτον και όχι στις TV περσόνες της δικής μας εγχώριας σόουμπιζ, που τώρα μόλις ανακαλύπτουν το Facebook, στην καλύτερη των περιπτώσεων.
Το να μην έχεις τίποτα να προσφέρεις στο Twitter δεν σημαίνει πολλά όμως. Γιατί έχει να σου προσφέρει αυτό. Από απερίγραπτο κουτσομπολιό, που μοιάζει να είναι «πρώτο χέρι», αφού στο μεταφέρει ο ίδιος ο αστέρας του Χόλιγουντ (βέβαια, ποτέ δεν ξέρεις αν πίσω από το όνομα της Τζούλια Ρόμπερτς κρύβεται κάποιος εξηντάρης με πολύ χρόνο στη διάθεσή του), σε ξεδιάντροπα διαφημιστικά μηνύματα εκ μέρους μικρότερων αστέρων που έχουν συνδέσει το όνομά τους με κάποιο προϊόν το οποίο προμοτάρουν στους διάφορους «followers» τους. Το νούμερο αυτών των followers παρεμπιπτόντως ξεπερνά σε κάποιες περιπτώσεις και το εκατομμύριο. Τόσοι είναι εκείνοι που εκτιμούν το γεγονός ότι η Μάρθα Στιούαρτ ξέρει να στριμώχνει ολόκληρες συνταγές ανά twit. Αλλοι συντηρούν ολόκληρες βεντέτες, στις οποίες παίρνουν μέρος και κοινοί θνητοί, προσφέροντας γιουχαρίσματα ή χειροκροτήματα. Μετρώντας, βέβαια, τα λόγια τους. Κυριολεκτικά πάντα και όχι μεταφορικά.
Κι αν όλα τα παραπάνω θα ήταν αρκετά να με μυήσουν να χαθώ μέσα σε αυτόν τον βιαστικό κόσμο αφήγησης του «τώρα» –είτε πρέπει να νιώθω περήφανη γι’ αυτό είτε όχι– τελικά, αυτό που μου έδωσε την τελική σπρωξιά ήταν ένα άρθρο στο Διαδίκτυο που παρέπεμπε σε μαρτυρίες μέσω Twitter για τη μεγάλη καταστροφή στην Αϊτή.
Ξαφνικά, το Twitter γίνεται παράθυρο σε έναν μακρινό κόσμο, αληθινό και τραγικό. Για κάθε σαχλό twit της Πάρις υπάρχει και μία σοβαρή φωνή. Σε έναν κόσμο όπου όλα κινούνται με απίστευτες ταχύτητες, η μαγεία του Twitter βρίσκεται στην αξία που δίνει στην ανάγκη του ανθρώπου για άμεση έκφραση. Είτε είναι για να θρηνήσει την κατεστραμμένη χώρα του είτε για να ανακοινώσει την καινούργια του σχέση… Για κάποιους, η ίση αξία των δύο είναι ίσως προβληματική. Ουτοπική σίγουρα δεν είναι. Είναι, όμως, πέρα για πέρα αληθινή.
Τη θεσμοθέτηση μηχανογραφημένης γραμματειακής υποστήριξης σε επίπεδο σχολείου, με την απασχόληση σε αυτό διοικητικού προσωπικού δηλ. τουλάχιστον ενός γραμματέα εκπαιδευμένου στη χρήση των Τ.Π.Ε. και ειδικά του «e-school» και των λοιπών δραστηριοτήτων που απαιτούν χρήση υπολογιστή (email, πληροφοριακά συστήματα κ.λπ.) ζητά με ανακοίνωσή της η ΟΛΜΕ.
Επειδή αυτό δεν πρόκειται να συμβεί στα επόμενα τρία τέρμινα, θα πρέπει να αντιμετωπισθεί το ζήτημα είτε με μετατάξεις είτε με διοικητική ρύθμιση. Είναι μερικοί συνάδελφοι που δεν αρέσκονται να μπαίνουν στην τάξη… ας αξιοποιηθούν υποστηρικτικά. Ας θεσμοθετηθεί επίσης η μείωση ωραρίου για τους εκπαιδευτικούς που απασχολούνται με το e-school. Μέχρι στιγμής είναι θέμα παζαριού με τον προϊστάμενο. Τα τελευταία χρόνια είδαμε το βάρος των εργασιών διοικητικής υποστήριξης να μεταβάλλεται εκθετικά χωρίς όμως να υπάρχει η αντίστοιχη βελτίωση των υπηρεσιών του σχολείου προς τον πολίτη. Αρα ή στραβός είναι ο γιαλός ή…
Το… ιλιγγιώδες ποσό των 146,78 ευρώ ενέκρινε το υπουργείο Εσωτερικών για την προμήθεια αντισηπτικών κατά της νέας γρίπης που θα χρησιμοποιήσουν 500 μαθητές επί έναν ολόκληρο χρόνο.
Πρόκειται για τα αντισηπτικά που χρησιμοποιούνται στα σχολεία προκειμένου να απολυμαίνουν οι μαθητές τα χέρια τους ώστε να προφυλαχτούν από τη μετάδοση του ιού της νέας γρίπης.
Το ποσό δόθηκε για να καλύψει τις ανάγκες των μαθητών των τριών δημοτικών σχολείων και των τριών νηπιαγωγείων του Δήμου Αγίου Παύλου Θεσσαλονίκης. Ο δήμαρχος Νίκος Βαρσάμης ακόμη περιμένει την απάντηση του υπουργείου Εσωτερικών σε επιστολή του με την οποία ρωτά αν πρόκειται για λάθος ή αν όντως αυτό είναι το πραγματικό ποσό που δικαιούνται για την αγορά αντισηπτικών για τους 400 μαθητές των τριών δημοτικών σχολείων και των 100 παιδιών των τριών νηπιαγωγείων του δήμου του.
Ανενημέρωτος εμφανίστηκε χθες ο υφυπουργός Παιδείας Γιάννης Πανάρετος, που εγκαινίασε πέντε σχολεία στη Θεσσαλονίκη. Ο κ. Πανάρετος εγκαινίασε πρώτα το 18ο δημοτικό σχολείο Καλαμαριάς και ακολούθως το 20ό νηπιαγωγείο, που βρίσκεται περίπου 500 μέτρα πιο κάτω. Και τα δύο χτίστηκαν σε οικόπεδα που παραχώρησε ο Δήμος Καλαμαριάς.
Ο υφυπουργός παρέλειψε να απαντήσει και στις «αιχμές» δύο διευθυντών σχολείων που εγκαινίασε.
Ο ένας, στο δημοτικό της Καλαμαριάς, δύο φορές τού ανέφερε:
«Κύριε υφυπουργέ, ευχαριστούμε για το υπερσύγχρονο σχολείο, αλλά έχουμε μια τεράστια αίθουσα υπολογιστών χωρίς υπολογιστές μέσα!»
Του επισήμανε, επίσης, ότι στην αυλή δεν υπάρχουν γήπεδα και αθλοπαιδιές. Ανάλογη ήταν η εικόνα και στο νέο νηπιαγωγείο της Καλαμαριάς. Ηταν οφθαλμοφανές ότι τα προαύλια των δύο σχολείων ήταν πολύ μικρά και δεν υπάρχει επαρκής εξωτερικός χώρος για άθληση και παιχνίδι.
Το 1925 ο Τ. Σ. Ελιοτ δημοσίευσε το ποίημά του Οι κούφιοιάνθρωποι, που κλείνει με την πιο διάσημη στροφή από το σύνολο του έργου του:
Ετσι τελειώνει ο κόσμος, Ετσι τελειώνει ο κόσμος Οχι μ΄ έναν βρόντο Μα μ΄ έναν λυγμό.
(μετάφραση Γ. Σεφέρη)
Ο ποιητής ουδέποτε θα φανταζόταν ότι τμήμα από το ποίημά του αυτό, 85 χρόνια μετά την πρώτη του δημοσίευση, θα το χρησιμοποιούσε μία τρομοκρατική ομάδα ως μότο της προκήρυξής τους. Από ότι διαπίστωσα έχει μελοποιηθεί.
Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι
Είμαστε οι βαλσαμωμένοι άνθρωποι
Σκύβοντας μαζί
Κεφαλοκαύκι γεμισμένο άχυρο.
Αλίμονο!
Οι στεγνές φωνές μας
Όταν ψιθυρίζουμε μαζί
Είναι ήσυχες και ανόητες
Σαν άνεμος σε ξερό χορτάρι
Ή πόδια ποντικών σε σπασμένο γυαλί
Στο ξερό μας κελάρι
Σχήμα χωρίς μορφή, σκιά χωρίς χρώμα
Παραλυμένη δύναμη, χειρονομία χωρίς κίνηση
Αυτοί που πέρασαν
Με ολόισια μάτια, στου θανάτου τ’άλλο βασίλειο
Μας θυμούνται -αν καθόλου μας θυμούνται- όχι ως χαμένες
Ημέρα αφιερωμένη στη μνήμη του κατόχου βραβείου Νόμπελ και έναν από τους μεγαλύτερους υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζ., για τα 81 χρόνια από τη γέννησή του.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του -και περισσότερο- καθοδήγησε το αμερικανικό έθνος προς μία νέα νοοτροπία. Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δολοφονήθηκε στις 4 Απριλίου του 1968 στο Μέμφις της Πολιτείας Τεννεσί.
Η ομιλία του με τον τίτλο “I have a dream” στις 28 Αυγούστου του 1963 πέρασε στην ιστορία.
«Σκουπιδοτενεκέ της δημοκρατίας» χαρακτήρισε πρόσφατα ο Γάλλος φιλόσοφος Alain Finkielkraut το Διαδίκτυο, με αφορμή το λιντσάρισμα του Πολάνσκι και του Γάλλου υπουργού Πολιτισμού, ανιψιού του Μιτεράν, που φέρει το ίδιο επώνυμο, γιατί θεώρησε απαράδεκτη τη σύλληψη του σπουδαίου πολωνοεβραιογαλλοαμερικανού σκηνοθέτη. «Κίνδυνο για τη δημοκρατία» το χαρακτήρισε ο Jean-Francois Cope, εργαλείο το οποίο στοχεύοντας στην «απόλυτη διαφάνεια» μπορεί να γίνει «αρχή του νέου ολοκληρωτισμού». Ενώ ο επίσης Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος, ένας κατά τ’ άλλα σταρ των μίντια, ο Bernard-Henri Levy, μετά τη δημοσίευση της αλληλογραφίας του με τον αιρετικό επίσης Γάλλο συγγραφέα Μισέλ Ουελμπέκ «Δημόσιοι εχθροί», διαπιστώνει: «Το βιβλίο μας είχε μιαν καλή υποδοχή από τον Τύπο, όμως καταρρακώθηκε μέσα σε 24 ώρες από τα μπλογκ. Αν κηρύξεις τον πόλεμο στο Διαδίκτυο, είσαι νεκρός». Και ως αντίδραση ανέβασε μια δική του ιστοσελίδα για να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Ολα αυτά οδήγησαν το έγκριτο εβδομαδιαίο περιοδικό της Γαλλίας, το «Nouvel Observateur» (Ο Νέος Παρατηρητής, 2.351 τεύχη μέχρι σήμερα) να «στήσει» ένα είδος «δίκης» του Διαδικτύου, με προέδρο δικαστηρίου, μάρτυρες κατηγορίας και υπερασπίσεως κ.λπ.
Και τα πρακτικά αυτής της εικονικής «δίκης» τα δημοσίευσε στο τεύχος του των αρχών του περασμένου Δεκέμβρη.
Λέει ο Olivier Bosmel, μάρτυρας κατηγορίας: «Το Διαδίκτυο απειλεί την οικονομία της καλλιτεχνικής δημιουργίας, όπως δικαιώματα, κόπιραιτ, κ.λπ. σε όλες τις μορφές της τέχνης […] Επιτρέποντας στον χρήστη να παραποιεί ή να παραχαράσσει, να κιβδηλοποιεί, δημιούργησε ένα νομοθετικό κενό […] Οι νέες τεχνολογίες της πληροφόρησης υπονομεύουν παράλληλα το εκδοτικό σύστημα, αφού το Google υποκαθιστά την Pleiade (σημ. δική μου: την πιο έγκυρη μέχρι σήμερα “πανθεοποίηση” των μεγάλων συγγραφέων) στα κλασσικά έργα της λογοτεχνίας».
Για να απαντήσει ο μάρτυρας υπερασπίσεως Ντανιέλ Κοέν: «Από τον γαλαξία του Γουτεμβέργιου περάσαμε σήμερα στον γαλαξία του Διαδικτύου. Ενα καινούργιο εργαλείο που περισσότερο δημιουργεί παρά καταστρέφει. Τρεις αιώνες χρειάστηκαν για να αναγκαστούν οι τυπογράφοι-εκδότες να πληρώνουν τους συγγραφείς τους. Το Διαδίκτυο, λένε, σκοτώνει τον πολιτισμό. Αντίθετα πιστεύω πως αναστατώνοντάς τον, τον εμπλουτίζει […] Μια άυλη οικονομία αναπτύσσεται, το κόστος της αναπαραγωγής μπορεί να είναι έως και μηδενικό. Φυσικά η παράνομη “τηλεφόρτωση” είναι κατακριτέα. Γι’ αυτό και ως οικονομολόγος πιστεύω πως πρέπει να βρεθεί ένα business model που θα επιτρέπει την αναπαραγωγή στο Διαδίκτυο προς το συμφέρον όλων. […] Αν δεν προβληματιστούμε πάνω σ’ αυτό το οικονομικό μοντέλο, κινδυνεύουμε να χάσουμε τα πάντα».
Ο πρόεδρος του «δικαστηρίου»: Κύριε Benoit Thieulin, είστε διευθύνων σύμβουλος της Netscouade, δημιουργός της ιστοσελίδας «Επιθυμίες του μέλλοντος». Για σας το Διαδίκτυο δαιμονοποιείται την ίδια στιγμή που εκπολιτίζεται.
Απάντηση: Η Γαλλία και ο κόσμος ολόκληρος αντιμετωπίζει ένα καινούργιο φαινόμενο, το netbashing, δηλ.: το λιντσάρισμα του Διαδικτύου. Δεν υπερβάλλω. Να τι λένε: «Το προτιμώμενο εργαλείο για οτιδήποτε». «Ο απόπατος της δημοκρατίας». «Η χειρότερη ρύπανση που εφηύρε ο άνθρωπος». (Κι αυτό το λέει ο κατ’ εξοχήν «μετρ» των Δημόσιων Σχέσεων στη Γαλλία, ο Ζακ Σεγκελά, τώρα φυσικά λόγω ηλικίας παροπλισμένος). «Αντλιοστάσιο όλων των μαφιών του κόσμου» […] Ολα αυτά και άλλα χειρότερα λέγονται μπρος στον τρόμο τους για την ψηφιακή επανάσταση. Το Διαδίκτυο κατηγορείται σαν χώρος της αναρχίας όπου όλα εξισούνται, μπερδεύονται, χωρίς τάξη και ιεραρχία. Λάθος: το Διαδίκτυο αστικοποιείται με μια τρελή ταχύτητα. Δύο χιλιάδες χρόνια χρειάστηκαν για να οργανωθούν οι πόλεις. Λιγότερο από δέκα χρόνια για το Διαδίκτυο. Θα πρέπει τάχα σε κάθε γωνιά του δρόμου να στήσουμε ελέγχους για τους ασχημονούντες; Μην απαιτούμε από το Διαδίκτυο αυτό που δεν απαιτούμε από την καθημερινότητά μας: είναι το ίδιο πράγμα.
Και βέβαια, η «δίκη» προχωρά σε θέματα πιο εξειδικευμένα, από τα facebook ώς την παιδοφιλία. Το θέμα είναι ένα: χάθηκε η ανθρώπινη επαφή. Σε κοιτώ στα μάτια, με κοιτάς στα μάτια, σου δίνω το χέρι μου και πιάνω τον σφυγμό σου, σου λέω «καλή χρονιά» κι ακούς τη φωνή μου, με ρωτάς αν έχω κρύωμα, σου λέω πως βράχνιασα χθες βράδυ από το τραγούδι, σου λέω «καλή χρονιά» με sms και δεν ξέρουμε τίποτα ο ένας από τον άλλον.
Κι όλη αυτή η προβληματική μού ήρθε στο νου διαβάζοντας στην «Ε» της Δευτέρας, 4 του Γενάρη, για το «μπαράζ των σχεδόν ομοιόμορφων αρνητικών μηνυμάτων, που κατακλύζουν εδώ και μέρες τον διαδικτυακό τόπο της δημόσιας διαβούλευσης του νομοσχεδίου για τους μετανάστες, αποτέλεσμα, στην πλειονότητά του, οργανωμένων παρεμβάσεων ακροδεξιών και εθνικιστικών ομάδων…».
Ηθελές τα και ‘παθές τα. Οταν αναγορεύεις το υπουργείο Εσωτερικών σε Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.
Η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση εμπεριέχει και τη «χωματερή» της
Φαίνεται ότι έχουν πέσει πλέον τα προσωπεία. Είναι ίσως η πρώτη φορά που οι «κατήγοροι» λένε τα πράγματα με το όνομά τους: αυτό που τους ενοχλεί είναι ότι απέκτησαν δύναμη οι πολλοί.
Ο κ. Λ. Βλάχος είναι καθηγητής της Αστροφυσικής στο Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σε άρθρο του στο Βήμα επισημαίνει τα εξής:
Υστερα από προσεκτική ανάλυση των στόχων του εκπαιδευτικού μας συστήματος από το Δημοτικό ως το Πανεπιστήμιο, διαπιστώνουμε με δέος ότι πουθενά δεν υπάρχει χώρος για αυτενέργεια των μαθητών και μαθητριών. Τα πάντα είναι κλειστά και προγραμματισμένα ως την πιο μικρή λεπτομέρεια. Τα βιβλία είναι μοναδικά, η ύλη προγραμματισμένη με σαφήνεια και τα θέματα που καλούνται να απαντήσουν οι μαθητές προβλέψιμα με απλή ανάκληση από μνήμης παρόμοιων λυμένων θεμάτων στο μάθημα ή κατευθείαν από το βιβλίο. Οι απαντήσεις έχουν τον χαρακτήρα «βλέπε σελίδα…». Το βαρόμετρο της επιτυχίας είναι ο βαθμός στις εξετάσεις και η εισαγωγή στα ΑΕΙ. Οταν οι βαθμοί «πέφτουν» οι γονείς καλούν εσπευσμένα φροντιστηριακή βοήθεια για να «σηκωθούν» και τα παιδιά να γράψουν καλύτερα στις εξετάσεις.
Μέσα σε αυτό το σύστημα οι μαθητές και οι μαθήτριες παύουν να σκέπτονται μόνοι τους και φυσικά δεν γνωρίζουν καν τη σημασία των λέξεων «αυτενέργεια» και «καινοτομία» γιατί δεν έχουν ποτέ κληθεί να απαντήσουν ένα ανοικτό ερώτημα ή να δημιουργήσουν κάτι, έστω μικρό, από το μηδέν. Τα αποτελέσματα αυτής της εκπαίδευσης είναι προβλέψιμα και αναμενόμενα: η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις των ευρωπαϊκών χωρών για τις επιδόσεις της στην καινοτομία. Ολοι οι δείκτες που μετρούν την προσαρμογή μας στις νέες ανακαλύψεις της επιστήμης και τεχνολογίας παρουσιάζουν σταδιακή απόκλιση στα θέματα αυτά από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ακόμη και οι αισιόδοξοι προβλέπουν πιθανή σύγκλιση ύστερα από σαράντα χρόνια, αν κάνουμε κάτι σήμερα!
Ας το φωνάξουμε λοιπόν δυνατά για να το ακούσουν όλοι: Το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα κατέρρευσε και συμπαρασύρει ήδη την οικονομία και την πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας. Η αναζήτηση στελεχών αποτελεί μεγάλη τροχοπέδη κάθε νέας ή παλιάς εταιρείας ή οργανισμού. Ανεργοι υπάρχουν πολλοί, στελέχη που να παίρνουν πρωτοβουλίες και να καινοτομούν στη δουλειά τους λίγα και αυτό φέρνει σε αδιέξοδο τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας.
Η ανατροπή της παρούσας κατάστασης θα μπορούσε να γίνει μόνο αν δεχτούμε ότι το πρόβλημα υπάρχει, είναι εθνικό και να κηρύξουμε «πόλεμο ενάντια στην παπαγαλία και στην παθητικότητα στην εκπαίδευση».
Η μεγαλύτερη αντίσταση και αντίδραση σε μια ριζικά νέα εκπαιδευτική μεταρρύθμιση (π.χ., ένα εκπαιδευτικό σύστημα όπου δίνεται βάρος στη δημιουργικότητα και στην αυτενέργεια των μαθητών) πρόκειται να έλθει από τους εν ενεργεία εκπαιδευτικούς και ιδιαίτερα αυτούς που έχουν προσληφθεί πρόσφατα. Μια χαρά τα έχει βρει η πλειονότητα των εκπαιδευτικών με τη «διδασκαλία» του τύπου «ανοίξτε το βιβλίο στη σελίδα 12 και ας αρχίσει να διαβάζει η Μαρία…». Το σημερινό σχολείο πάσχει σοβαρά από στελέχη με ενθουσιασμό και μεράκι για καινοτομικές προσεγγίσεις στην εκπαιδευτική διαδικασία. Το ελληνικό σχολείο «ανακυκλώνει τα δικά του προϊόντα», μεταφέροντας την παπαγαλία από τα θρανία στην έδρα! Η συντριπτική πλειονότητα των νέων εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων επέλεξε να εργαστεί στην εκπαίδευση για να «αράξει» ανενόχλητα και επαναλαμβάνει τις εκπαιδευτικές πρακτικές και τα στερεότυπα των καθηγητών τους. Πώς θα ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση;
Αν είστε από τους φανατικούς της τηλεόρασης και περνάτε πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη, ίσως θα έπρεπε να το ξανασκεφτείτε. Ερευνητές από το Ινστιτούτο Βaker ΙDΙ για την Καρδιά και τον Διαβήτη στην Πολιτεία της Βικτόριας προειδοποιούν ότι οι πολλές ώρες τηλεθέασης μειώνουν το προσδόκιμο ζωής.
Οι επιστήμονες κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα ύστερα από μελέτη του τρόπου ζωής 8.800 ενηλίκων. «Σε σύγκρισημε άτομα τα οποία έβλεπαν λιγότερεςαπό δύο ώρες τηλεόραση ημερησίως, εκείνα που έβλεπαν τηλεόραση περισσότερες από τέσσεριςώρες καθημερινά αντιμετώπιζαναυξημένο κατά 46% κίνδυνοθανάτου απ΄ όλα τα αίτια και κατά 80% από καρδιαγγειακό νόσημα» σημειώνουν οι ερευνητές σε δημοσίευσή τους στο επιστημονικό περιοδικό «Circulation» της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας. Προσθέτουν ότι η αύξηση αυτού του κινδύνου φάνηκε να ισχύει ακόμη και όταν ελήφθησαν υπόψη άλλοι επιβαρυντικοί για την υγεία παράγοντες, όπως το κάπνισμα, η υπέρταση, η υψηλή χοληστερόλη και η κακή διατροφή.
Ο επικεφαλής των ερευνητών Ντέβιντ Ντάνσταν τόνισε ότι η συγκεκριμένη ερευνητική εργασία επικεντρώθηκε στην τηλεόραση, ωστόσο κάθε είδους παρόμοια συμπεριφορά, όπως το να κάθεται ένα άτομο πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή ή σε ένα γραφείο, συνδέεται με αύξηση του κινδύνου θανάτου.
Η βιομηχανία της υψηλής τεχνολογίας πραγματοποίησε ένα σημαντικό βήμα, που θα οδηγήσει στην οριστική εγκατάλειψη των συσκευών τηλεχειρισμού –ποντίκια των υπολογιστών και τζόιστικ– αντικαθιστώντας τις με το ανθρώπινο χέρι.
Μέσα στους ερχόμενους μήνες, εταιρείες όπως οι Microsoft, Hitachi και άλλες κατασκευάστριες ηλεκτρονικών υπολογιστών θα εισαγάγουν στην αγορά συσκευές, που θα επιτρέπουν στους καταναλωτές να αλλάζουν κανάλια στην τηλεόρασή τους ή να μετακινούν έγγραφα στην επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή τους με απλές κινήσεις του χεριού.
Η τεχνολογική αυτή καινοτομία, που είναι μία από τις σημαντικότερες στον χειρισμό υπολογιστών από την εμφάνιση του ποντικιού στις αρχές της δεκαετίας του 1980, παρουσιάστηκε σε δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια της μεγάλης έκθεσης ηλεκτρονικών CES στο Λας Βέγκας των ΗΠΑ. Αν και παλιότερες σχετικές προσπάθειες αφορούσαν άβολες και ελάχιστα λειτουργικές συσκευές, τα νέα συστήματα που παρουσιάστηκαν λειτουργούν πολύ καλά.
Ο χειρισμός της οθόνης με μια απλή κίνηση του καρπού θα θυμίσει σε πολλούς την ταινία επιστημονικής φαντασίας «Minority Report», στην οποία ο Τομ Κρουζ μετακινεί εικόνες και έγγραφα σε φουτουριστική οθόνη υπολογιστή με λίγες απλές κινήσεις του χεριού.
Η καινοτόμος εφεύρεση που παρουσιάστηκε στο Λας Βέγκας θα απαιτεί τη χρήση μικρής συσκευής που θα προσαρμόζεται στο χέρι του χρήστη. Μόλις αυτός σταθεί μπροστά σε τηλεόραση με ειδικό δέκτη θα μπορεί να αλλάξει κανάλια με μία απλή κίνηση του καρπού και να αυξήσει την ένταση του ήχου κουνώντας το χέρι προς τα επάνω.
Αν στην οθόνη του υπολογιστή βρίσκεται φωτογραφία, ο χρήστης θα μπορεί να τη μεγεθύνει βαστώντας προτεταμένα τα χέρια του και απομακρύνοντας απότομα το ένα από το άλλο. Η «επανάσταση της κίνησης» αναμένεται να κυκλοφορήσει στην αγορά στα μέσα του 2010, χάρη στο νέο παιχνίδι της Microsoft με τίτλο Project Natal, που θα ανταγωνισθεί το επιτυχημένο παιχνίδι της Nintendo, το Wii.
Μετά τα laptops, τα notebooks, τα netbooks και τα smartphones, φαίνεται πως έρχεται η σειρά των smartbooks και των tablets, γνωστών και ως slates. Όπως ποστηρίζουν αναλυτές που παρακολούθησαν τη διάσημη διεθνή έκθεση καταναλωτικών ηλεκτρονικών προϊόντων του Λας Βέγκας των ΗΠΑ, που ολοκληρώθηκε την περασμένη Κυριακή, το 2010 θα είναι η χρονιά τους.
Η έκθεση του Λας Βέγκας θεωρείται “βαρόμετρο” για τις μελλοντικές τάσεις στην αγορά πληροφορικής διεθνώς.
Στους φορητούς υπολογιστές, η τάση είναι σαφής εδώ και καιρό να γίνουν ελαφρύτεροι, λεπτότεροι και ισχυρότεροι. Όμως αρκετοί κατασκευαστές ισχυρίζονται ότι οι καταναλωτές χρειάζονται πια μια διαφορετική κατηγορία συσκευών, τα smartbooks, που ξεφεύγουν από τα όρια του κλασικού φορητού Η/Υ, ενσωματώνοντας διαφορετικά στοιχεία.
Ουσιαστικά, τα smartbooks αποτελούν μια “γέφυρα” ανάμεσα στα “έξυπνα” κινητά τηλέφωνα – τα πασίγνωστα smartphones – και στα μικρά φορητά – ευρύτερα γνωστά ως netbooks – δηλαδή κινούνται στον χώρο των προϊόντων με οθόνη ανάμεσα στις 5 και 15 ίντσες. Παράλληλα, ορισμένα smartbooks έρχονται σταδιακά να ενσωματώσουν μια άλλη συσκευή που τελευταία βρίσκεται σε φάση εκρηκτικής ανάπτυξης, τον e-reader, έναν ψηφιακό αναγνώστη ηλεκτρονικών βιβλίων.
Το βασικό ερώτημα είναι αν όντως υπάρχει χώρος στην αγορά για μια νέα κατηγορία υπολογιστών και αν αυτή καλύπτει πραγματικές ανάγκες των καταναλωτών ή αν οι εταιρίες “εφηύραν” τα smartbooks απλώς για να δημιουργήσουν νέα ζήτηση για τα προϊόντα τους.
Σύμφωνα με ορισμένους κατασκευαστές, τα netbooks φτιάχτηκαν για να επιτρέπουν στον χρήστη να βρίσκεται παντού και πάντα συνδεμένος στο διαδίκτυο, έχοντας παράλληλα πολλές από τις δυνατότητες ενός laptop. Παραμένουν ακόμα πολύ μεγάλα, πολύ βαριά και πολύ αργά στο ξεκίνημά τους. Από την άλλη, τα “έξυπνα” κινητά τηλέφωνα είναι, αντίθετα, υπερβολικά μικρά και ανίσχυρα, από πλευράς επεξεργαστή, για να “τρέξουν” μια σχετικά μεγάλη γκάμα εφαρμογών και προγραμμάτων.
Έτσι, προκύπτει, η ανάγκη για τα “υβριδικά” smartbooks, αν και προς το παρόν κανείς δεν φαίνεται να συμφωνεί απολύτως σε τι συνίσταται μια τέτοια συσκευή. Τη σύγχιση επιτείνει η σταδιακή ανάδυση μιας στενά συγγενικής νέας κατηγορίας, του υπολογιστή – ταμπλέτα – εξ ου και η ονομασία του tablet – ή του υπολογιστή – πλάκα – στα αγγλικά slate – που μπορεί να θεωρηθεί smartbook. Ουσιαστικά, η μόνη διαφορά ανάμεσα σε ένα tablet και ένα slate είναι ότι το δεύτερο διαθέτει μόνο οθόνη αφής, ενώ το πρώτο, εκτός από την οθόνη αφής, έχει και μερικά πλήκτρα.
Με μία λιτή ανακοίνωση, το ΥΠΠΟ γνωστοποίησε χθες ότι όλος ο όροφος του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου (16 αίθουσες), ο β΄ όροφος του Νομισματικού Μουσείου, ολόκληρο το Βυζαντινό Μουσείο στην Αθήνα και επτά αίθουσες του Βυζαντινού Θεσσαλονίκης δεν λειτουργούν λόγω έλλειψης προσωπικού. Μαζί με τα κεντρικά μουσεία, μεγάλος αριθμός περιφερειακών μονάδων και αρχαιολογικών χώρων βάζει λουκέτο επ’ αόριστον. Η δημόσια παραδοχή του αδιεξόδου μιας πολιτικής στελέχωσης με προσωπικό ορισμένου χρόνου, συχνά κάτω από αδιαφανείς διαδικασίες, όπως λέει το ίδιο το ΥΠΠΟ, φέρνει στην επιφάνεια το χρόνιο, μείζον πρόβλημα της στελέχωσης και λειτουργίας του μηχανισμού που προβάλλει τον πολιτισμό και στηρίζει τον τουρισμό μας. Σύμφωνα με τη χθεσινή ανακοίνωση του ΥΠΠΟ, παραμένουν κλειστοί 22 αρχαιολογικοί χώροι της περιφέρειας, καθώς και μεγάλος αριθμός κεντρικών και επαρχιακών μουσείων. Από το Καστέλο της Ρόδου ώς τις οδούς Πανεπιστημίου και Πατησίων και από τη Σύμη ώς το Δίον, ο πολιτιστικός χάρτης είναι μισοσβησμένος. Είναι ασαφής, στην καλύτερη περίπτωση, εν αναμονή της επαναπροκήρυξης του διαγωνισμού για την πλήρωση κενών θέσεων.
Θα μπορούσε να ξεκινήσει μία πρωτοβουλία εθελοντικής προσφοράς αρχαιολόγων ή εκπαιδευτικών προκειμένου να είναι επισκέψιμη η πολιτιστική μας κληρονομιά.
Tο παιχνίδι πάει Ιnternet και δεν θα είναι ποτέ πια το ίδιο. Ξεχάστε τα μοναχικά βράδια μπροστά στον υπολογιστή. Τώρα η διασκέδαση θέλει (και φέρνει) παρέα. Παίκτες σύμμαχοι και αντίπαλοι από κάθε γωνιά του πλανήτη, επιπλέον περιεχόμενο που μπορείτε να κατεβάσετε στη στιγμή, ενεργές ομάδες παικτών που αλλάζουν άρδην την εικόνα που έχετε στο μυαλό σας για το gaming.
Σε υπολογιστές, αλλά και παιχνιδομηχανές, τα παιχνίδια που πλέον δεν έχουν online multiplayer δυνατότητες είναι ελάχιστα, καθώς η μοναχική ενασχόληση θεωρείται μειονέκτημα. Παράλληλα, οι κάτοχοι Ρlaystation (ΡS3 ή ΡSΡ), Χ-box 360 και Wii μπορούν ανά πάσα στιγμή να συνδεθούν στα αντίστοιχα ψηφιακά καταστήματα και να κατεβάσουν τρέιλερ ταινιών, demo παιχνιδιών, επιπλέον πίστες, ακόμα και ολόκληρα παιχνίδια στο μηχάνημά τους.
Βουλευτές από 11 χώρες-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης υπέγραψαν ένα οξύτατο κείμενο, με το οποίο ζητούν από το Συμβούλιο την άμεση σύσταση μιας διερευνητικής επιτροπής που θα εξετάσει «την απειλή για την υγεία των ψευδών πανδημιών». Επικεφαλής της ομάδας των αγανακτισμένων ευρωβουλευτών είναι ο επικεφαλής της Επιτροπής Υγείας του Συμβουλίου ΒόλφγκανγκΒόνταργκ, γερμανός επιδημιολόγος, ο οποίος πριν από λίγους μήνες δέχθηκε σφοδρές επιθέσεις επειδή επέμενε ότι η πανδημία ήταν κερδοσκοπική «φούσκα».
Ο γερμανός βουλευτής του SΡD κάνει τώρα λόγο για μια «ήπια επιδημία γρίπης» η οποία μεταμορφώθηκε σε «ψευδή πανδημία» , αποκαλεί την υπόθεση «το μεγαλύτερο ιατρικό σκάνδαλοτης εκατονταετίας» και ζητεί να ερευνηθούν άμεσα «οι επιπτώσειςτης πανδημίας και του κόστους της σε εθνικό και ευρωπαϊκόεπίπεδο». Παράλληλα οι καταγγέλλοντες βάζουν στο στόχαστρο τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) για την ευκολία με την οποία έκρινε ότι πρόκειται για πανδημία μόλις δύο μήνες μετά την εμφάνιση του ιού και χωρίς πλήρη επιστημονική τεκμηρίωση. Πράγματι, το Συμβούλιο έκανε δεκτό το αίτημα προς εξέταση και το φλέγον ζήτημα θα συζητηθεί σε έκτακτη σύνοδο του Ευρωκοινοβουλίου στο τέλος του Ιανουαρίου.
Στο κείμενο ο κ. Βόνταργκ και οι συνάδελφοί του αναφέρουν ότι οι φαρμακοβιομηχανίες «υποκίνησαντην κατασπατάληση πόρων που προορίζονταν για την υγεία προς όφελος αναποτελεσματικώνστρατηγικών εμβολιασμού» , προκειμένου να αποκομίσουν «τεράστια κέρδη, χωρίς κανένα ρίσκο». «Εξέθεσανχωρίς λόγο εκατομμύρια υγιείςανθρώπους στους κινδύνους των άγνωστων παρενεργειών των εμβολίων που δεν ήταν επαρκώς δοκιμασμένα» προσθέτει το κείμενο.
Το σχέδιο της αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος κρατείται μυστικό, ωστόσο έχουν γίνει γνωστές ορισμένες παράμετροί του. Σύμφωνα με πληροφορίες, μελετάται η επέκταση των ολοήμερων σχολείων και η αλλαγή του τρόπου διδασκαλίας ώστε να πάψει η στείρα αποστήθιση. Επίσης θα υπάρξουν νέα σχολικά εγχειρίδια, θα χρησιμοποιηθούν ηλεκτρονικά βιβλία και θα δημιουργηθούν «ψηφιακές τάξεις» μέσω των οποίων θα εξοικειώνονται οι μαθητές με την τεχνολογία. Θα προβλέπεται ειδική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Στόχος του υπουργείου είναι να ξεκινήσουν οι αλλαγές από το Δημοτικό, από τη νέα σχολική χρονιά, και να επεκταθούν σταδιακά ως το Λύκειο.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Η Νέλλη Αμπραβανελ ανακαλύπτει το Twitter: Μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα, απέφευγα το Τwitter γιατί δεν αισθανόμουν καμία ανάγκη να περιγράψω μέσα σε 140 χαρακτήρες τι ακριβώς κάνω / αισθάνομαι μια συγκεκριμένη στιγμή. Ποιος θα με παρακολουθούσε, άλλωστε; Μάλλον κανένας. Γιατί ούτε γνωστή ηθοποιός είμαι, ούτε περίφημη σταρ κάποιου ριάλιτι – και αναφέρομαι για παράδειγμα σε προσωπικότητες σαν την Πάρις Χίλτον και όχι στις TV περσόνες της δικής μας εγχώριας σόουμπιζ, που τώρα μόλις ανακαλύπτουν το Facebook, στην καλύτερη των περιπτώσεων.
Άρθρα (RSS)