Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση

Αρχείο για 17 Ιανουαρίου, 2010

O 77χρονος Γενς Ντάνστρουπ είναι ένας συνταξιούχος αρχιτέκτονας που συνήθιζε να κάνει βόλτες στην Κοπεγχάγη με το ποδήλατό του. Χρόνιος καπνιστής, δυσκολεύεται πλέον να περπατήσει πολλή ώρα καθώς τα πνευμόνια του είναι εξασθενημένα. Δεν είναι όμως αναγκασμένος να πάρει ταξί για να επισκεφθεί τον γιατρό του. Χρησιμοποιεί απλώς στο σπίτι του κάποιες απλές ιατρικές συσκευές και έναν φορητό υπολογιστή εφοδιασμένο με μικροκάμερα. Ετσι μπορεί να κάνει μόνος του κάποιες βασικές εξετάσεις και να μεταφέρει τις ενδείξεις των οργάνων στον υπολογιστή, οι οποίες μέσω της ασύρματης τεχνολογίας μεταφοράς δεδομένων (bluetooth) φθάνουν αμέσως στον υπολογιστή του γιατρού.

«Βλέπεις πόσο εύκολο είναι αυτό για εμένα αντί να χάσω τη μέρα μου για να πάω στο νοσοκομείο;» λέει καθισμένος στο γραφείο του ενώ βρίσκεται σε ζωντανή επικοινωνία με τη νοσοκόμα του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Φρεντερίκσμπεργκ, η οποία τον βλέπει μέσα από τη μικροκάμερα του δικού της υπολογιστή.

Ο κ. Ντάνστρουπ έχει επίσης άμεση πρόσβαση στο ιατρικό ιστορικό του και λαμβάνει μέσω e-mail όλες τις συνταγές χωρίς να παίρνει ποτέ στα χέρια του τις (δυσανάγνωστες συνήθως) σημειώσεις των γιατρών. Κατόπιν το ηλεκτρονικό αρχείο με τη συνταγή φτάνει στη συνέχεια στον φαρμακοποιό της επιλογής του καθώς όλα τα φαρμακεία της Δανίας είναι συνδεδεμένα στο δίκτυο. Κάθε φορά που έχει την ανάγκη να ρωτήσει κάτι τον γιατρό του, απλώς στέλνει ένα e-mail. Ολα είναι δυνατά επειδή ο κ. Ντάνστρουπ κατοικεί στη Δανία, μια χώρα που ξεκίνησε πριν από μία δεκαετία να εφαρμόζει ένα ηλεκτρονικό σύστημα ιατρικών υπηρεσιών. Σήμερα όλοι οι γιατροί και σχεδόν τα μισά νοσοκομεία χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά αρχεία, ενώ οι Αρχές ενθαρρύνουν πρωτοβουλίες «τηλεϊατρικής» όπως αυτή του νοσοκομείου Φρεντερίκσμπεργκ.

Το Βήμα

Αυτά να τα σκεφτόμαστε την επόμενη φορά που περιμένουμε στην ουρά να δούμε το γιατρό, που περιμένουμε στην ουρά για να εγκρίνουμε τις εξετάσεις που μας έγραψε, την επόμενη φορά που ο φαρμακοποιός μας γυρίζει πίσω τη συνταγή, γιατί έχει μόνο ορνιθοσκαλίσματα ή γιατί ο ΟΠΑΔ πάλι δεν πλήρωσε τα οφειλόμενα στους φαρμακοποιούς.

Κι αν αντέχετε διαβάστε κι αυτό το άρθρο των Νέων για μία μέρα εφημερίας στον Ευαγγελισμό 

Comments 0 σχόλια »

koencare01.jpgΚάμερες θα εγκατασταθούν στα περισσότερα σχολεία της Νότιας Κορέας μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, σε μια προσπάθεια του υπουργείου Παιδείας να ελέγξει τα κρούσματα παρενόχλησης στις σχολικές εγκαταστάσεις. Πρόκειται για ενδημικό πρόβλημα: ένας στους πέντε μαθητές δηλώνει ότι έχει πέσει θύμα.

«Οι κάμερες θα τοποθετηθούν σε ειδικά σημεία, στα οποία δεν υπάρχει πρόσβαση των δασκάλων» είπε αξιωματούχος του υπουργείου. Οι κάμερες θα τοποθετηθούν σε όλες τις εγκαταστάσεις του σχολείου, αλλά όχι στις τάξεις, όπου υποτίθεται ότι είναι παρόντες οι δάσκαλοι, ούτε στις τουαλέτες. Οι ταινίες θα διατηρούνται για έναν μήνα και μετά θα διαγράφονται. Η χώρα σχεδιάζει, επίσης, να εξοπλίσει τα δημοτικά με ένα σύστημα παρακολούθησης το οποίο θα πληροφορεί τους γονείς με μηνύματα στα κινητά τους τηλέφωνα για το αν τα παιδιά τους έχουν φθάσει ή φύγει από τους χώρους του σχολείου.

Το σύστημα θα στηρίζεται σε μια ηλεκτρονική κάρτα την οποία θα έχουν επάνω τους τα παιδιά και την οποία θα εντοπίζουν ειδικοί αισθητήρες στις εισόδους των σχολείων.

Το Βήμα

Το πρώτο σύστημα έχει αρχίσει να εφαρμόζεται στις σκοπιές των στρατοπέδων γιατί όχι λοιπόν να μην το εισάγουμε και στα σχολεία;  Ετσι οι εφημερεύοντες θα μπορούν από τη θαλπωρή της αίθουσας καθηγητών να παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στο προαύλιο…

Οσο για το δεύτερο σύστημα παρακολούθησης της φοίτησης, βρίσκεται εν λειτουργία εδώ και κάποια χρόνια στην Ιαπωνία. Κάθε σχολική τσάντα έχει ένα barcode το οποίο σκανάρεται κατά την είσοδο του μαθητή στο σχολείο κι αυτόματα αποστέλλεται  ένα e-mail είτε ένα SMS προς τον γονιό που τον ενημερώνει για την ώρα εισόδου και εξόδου από το σχολείο. Φυσικά τους φαίνεται αδιανόητο το δικό μας σύστημα χειροκίνητης καταγραφής σε δελτία απουσιών, αντιγραφής σε βιβλία, αποστολής συστημένων επιστολών. Αν  εφαρμόζαμε όμως το ιαπωνικό σύστημα στην Ελλάδα θα είχαμε το φαινόμενο των ασυνόδευτων τσαντών όπως άλλωστε έχουμε και το φαινόμενο των χτυπητών καρτών παρουσίας στα υπουργεία.  Οπότε ας μην το εντάξουμε στα πλάνα εκσυγχρονισμού του ελληνικού σχολείου καλύτερα…

Comments 0 σχόλια »

Ξεχάστε πορτοφόλια και ψιλά. Ενας κύβος θα αρκεί για τις συναλλαγές σας τα επόμενα χρόνια. Μία νέα συσκευή που έκανε ντεμπούτο στην αγορά στα τέλη του 2009 δίνει τη δυνατότητα σε ιδιώτες και καταναλωτές να πραγματοποιούν και να δέχονται ηλεκτρονικές πληρωμές μετατρέποντας οποιαδήποτε συσκευές με υποδοχή ακουστικών, όπως ένας υπολογιστής ή ένα κινητό τηλέφωνο, σε τερματικό χρέωσης πιστωτικών καρτών.

Η πρωτοποριακή συσκευή, με το όνομα Square, αποτελείται από ένα πλαστικό κύβο, με διαστάσεις λίγο μεγαλύτερες από ένα κύβο ζάχαρης, με μία σχισμή από την οποία μπορεί να περάσει το τμήμα της ειδικής μαγνητικής ταινίας μιας πιστωτικής κάρτας. Όταν το Square συνδεθεί σε ένα iPhone, διαβάζει την κάρτα και στέλνει τα στοιχεία της με τη μορφή ακουστικού σήματος στο λογισμικό μέσα στο τηλέφωνο. Στη συνέχεια ακολουθεί η διαδικασία εγκρίσεων μέσω Ίντερνετ, ενώ στην περίπτωση που δεν υπάρχει διαθέσιμη σύνδεση τα δεδομένα αποθηκεύονται και στέλνονται μόλις η συσκευή συνδεθεί. Όσο για την απαραίτητη υπογραφή του κατόχου της κάρτας, αυτή πραγματοποιείται με το δαχτυλικό αποτύπωμα που αφήνει στην οθόνη του iPhone και που αποθηκεύεται στη μνήμη του.

Μόλις εγκριθεί η συναλλαγή, τα χρήματα μεταφέρονται στον τραπεζικό λογαριασμό του ιδιοκτήτη του κινητού. Ο πελάτης μπορεί να επιλέξει να λάβει την απόδειξη της συναλλαγής είτε μέσω e-mail ή με μήνυμα στο κινητό του. Στην περίπτωση που διαλέξει το e-mail, η απόδειξη περιλαμβάνει ηλεκτρονικό χάρτη με το σημείο που πραγματοποιήθηκε η συναλλαγή και φωτογραφία του αποτυπώματος-υπογραφής.

Καθημερινή

Comments 0 σχόλια »

306453_1.jpgΗ Νέλλη Αμπραβανελ ανακαλύπτει το Twitter: Μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα, απέφευγα το Τwitter γιατί δεν αισθανόμουν καμία ανάγκη να περιγράψω μέσα σε 140 χαρακτήρες τι ακριβώς κάνω / αισθάνομαι μια συγκεκριμένη στιγμή. Ποιος θα με παρακολουθούσε, άλλωστε; Μάλλον κανένας. Γιατί ούτε γνωστή ηθοποιός είμαι, ούτε περίφημη σταρ κάποιου ριάλιτι – και αναφέρομαι για παράδειγμα σε προσωπικότητες σαν την Πάρις Χίλτον και όχι στις TV περσόνες της δικής μας εγχώριας σόουμπιζ, που τώρα μόλις ανακαλύπτουν το Facebook, στην καλύτερη των περιπτώσεων.

Το να μην έχεις τίποτα να προσφέρεις στο Twitter δεν σημαίνει πολλά όμως. Γιατί έχει να σου προσφέρει αυτό. Από απερίγραπτο κουτσομπολιό, που μοιάζει να είναι «πρώτο χέρι», αφού στο μεταφέρει ο ίδιος ο αστέρας του Χόλιγουντ (βέβαια, ποτέ δεν ξέρεις αν πίσω από το όνομα της Τζούλια Ρόμπερτς κρύβεται κάποιος εξηντάρης με πολύ χρόνο στη διάθεσή του), σε ξεδιάντροπα διαφημιστικά μηνύματα εκ μέρους μικρότερων αστέρων που έχουν συνδέσει το όνομά τους με κάποιο προϊόν το οποίο προμοτάρουν στους διάφορους «followers» τους. Το νούμερο αυτών των followers παρεμπιπτόντως ξεπερνά σε κάποιες περιπτώσεις και το εκατομμύριο. Τόσοι είναι εκείνοι που εκτιμούν το γεγονός ότι η Μάρθα Στιούαρτ ξέρει να στριμώχνει ολόκληρες συνταγές ανά twit. Αλλοι συντηρούν ολόκληρες βεντέτες, στις οποίες παίρνουν μέρος και κοινοί θνητοί, προσφέροντας γιουχαρίσματα ή χειροκροτήματα. Μετρώντας, βέβαια, τα λόγια τους. Κυριολεκτικά πάντα και όχι μεταφορικά.

Κι αν όλα τα παραπάνω θα ήταν αρκετά να με μυήσουν να χαθώ μέσα σε αυτόν τον βιαστικό κόσμο αφήγησης του «τώρα» –είτε πρέπει να νιώθω περήφανη γι’ αυτό είτε όχι– τελικά, αυτό που μου έδωσε την τελική σπρωξιά ήταν ένα άρθρο στο Διαδίκτυο που παρέπεμπε σε μαρτυρίες μέσω Twitter για τη μεγάλη καταστροφή στην Αϊτή.

Ξαφνικά, το Twitter γίνεται παράθυρο σε έναν μακρινό κόσμο, αληθινό και τραγικό. Για κάθε σαχλό twit της Πάρις υπάρχει και μία σοβαρή φωνή. Σε έναν κόσμο όπου όλα κινούνται με απίστευτες ταχύτητες, η μαγεία του Twitter βρίσκεται στην αξία που δίνει στην ανάγκη του ανθρώπου για άμεση έκφραση. Είτε είναι για να θρηνήσει την κατεστραμμένη χώρα του είτε για να ανακοινώσει την καινούργια του σχέση… Για κάποιους, η ίση αξία των δύο είναι ίσως προβληματική. Ουτοπική σίγουρα δεν είναι. Είναι, όμως, πέρα για πέρα αληθινή.

Καθημερινή

Comments 0 σχόλια »

Comments 0 σχόλια »

Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων