Terra Computerata

Πώς χορηγούνται οι πανεπιστημιακές υποτροφίες και οι φοιτητικές ενισχύσεις; Η μελέτη της Michele Lamont «How professors think. Inside the curious world of academic judgement» (Harvard University Press, σελ. 330) δίνει μια εικόνα για τις αρχές που εφαρμόζουν οι αμερικανικές ακαδημαϊκές επιτροπές στη διάρκεια των ατελείωτων ωρών που εξετάζουν βιογραφικά, συστατικές επιστολές και προτάσεις ερευνητικών προγραμμάτων. Σύμφωνα με τον κριτικογράφο του TLS Adam Cuper, το κεντρικό συμπέρασμα της συγγραφέως είναι ότι όλες οι επιτροπές επιδιώκουν την υπεροχή, δεν είναι ωστόσο καθόλου αυτονόητο ότι υπάρχει συναίνεση ανάμεσα στα μέλη των διαφορετικών επιστημονικών πεδίων για το τι σημαίνει και πώς κατακτάται η υπεροχή. Η Michele Lamont μελέτησε τη στάση των διεπιστημονικών επιτροπών που χορηγούν υποτροφίες στις ανθρωπιστικές σπουδές και τις κοινωνικές επιστήμες για να διαπιστώσει ότι κάθε κοινότητα ιεραρχεί τις προτεραιότητές της με διαφορετικά κριτήρια. Οι οικονομολόγοι έτσι εκτιμούν τις μαθηματικές αρετές και υποτιμούν τη διερεύνηση γεγονότων. Οι ιστορικοί λατρεύουν τα γεγονότα. Και επειδή είναι σε θέση να διατυπώσουν τι τους αρέσει, τόσο οι οικονομολόγοι όσο και οι ιστορικοί ευνοούνται δυσανάλογα πολύ κατά τη διανομή των υποτροφιών.

Στον χώρο των φιλοσόφων αντιθέτως τα αποτελέσματα είναι πενιχρά, καθώς οι υποψήφιοι δυσκολεύονται να εξηγήσουν το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν τα ακατανόητα για την πλειοψηφία ερευνητικά τους σχέδια. Αλλες πάλι επιστημονικές κοινότητες πάσχουν εξαιτίας των εσωτερικών τους συγκρούσεων. Οι πολιτικοί επιστήμονες και οι κοινωνιολόγοι λόγου χάρη είναι διχασμένοι ανάμεσα στους υπέρμαχους της δημιουργίας μοντέλων και τους εθνογράφους. Η αμερικάνική ανθρωπολογία και η γεωγραφία που κάποτε συνεργάζονταν είναι επίσης διχασμένες, καθώς οι επιστήμονές τους αισθάνονται ανασφαλείς ως προς την επιστημονική τους ταυτότητα. Οι φιλόλογοι τέλος επιμένουν να απορροφώνται από τις αλληλοϋποκαθιστούμενες θεωρίες οι οποίες αφήνουν στο διάβα τους διαρκείς μνησικακίες. Ανεξαρτήτως πάντως από τις εσωτερικές τους διχόνοιες, όλοι είναι, όπως υποστηρίζει ο Adam Cuper, εξαιρετικά καχύποπτοι απέναντι στα αιτήματα και τις φιλοδοξίες των υπολοίπων επιστημονικών πεδίων.

Άρθρο της Ε. Κοτζιά στην Καθημερινή

Μου το έστειλε μία μητέρα που ταλανίζεται με το γιο της. Το είχε αλιεύσει από την Ελευθεροτυπία.

Είμαι δάσκαλος και θέλω να ξέρω τι πρέπει να κάνω για να βοηθήσω ένα δυσλεκτικό μαθητή μέσα στην τάξη;

«Βάλτε τον να κάτσει μπροστά για να του περιορίσετε τα οπτικά του ερεθίσματα, επιλέξτε για διπλανό του ένα μαθητή καλύτερο από αυτόν για να λειτουργήσει ως κίνητρο στην απόδοσή του. Επιβραβεύστε τον και επιδοκιμάστε τον όποτε μπορείτε, βαθμολογήστε την προσπάθεια και όχι τις γνώσεις. Γράψτε καθαρά στον πίνακα χρησιμοποιώντας χρώματα, δώστε του περισσότερο χρόνο σε δραστηριότητες αντιγραφής ή γραπτής εργασίας. Κάντε έντονη την παρουσία του μέσα στην τάξη με έμμεσους τρόπους (π.χ. να φέρει αυτός κιμωλίες από το γραφείο)».

Είμαι δάσκαλος και θέλω να ξέρω τι ΔΕΝ πρέπει να κάνω όταν έχω απέναντί μου έναν δυσλεκτικό μαθητή.

«Μην του βάζετε πολλή δουλειά για το σπίτι (δίνετε πάντα έμφαση στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα), μη διορθώνετε όλα του τα λάθη και μη χρησιμοποιείτε έντονα χρώματα όταν του τα διορθώνετε. Αποφύγετε τη δυνατή ανάγνωση μέσα στην τάξη και μην τον συγκρίνετε με άλλα παιδιά. Οταν τον εξετάζετε, μην του κάνετε δύσκολες, συντακτικά, ερωτήσεις».

Είμαι καθηγητής και θέλω να ξέρω πώς μπορώ να «βοηθήσω» το δυσλεκτικό μαθητή, πρακτικά, όταν αυτός εξετάζεται.

«Πρώτον, θέτοντάς του συγκεκριμένες και ξεκάθαρες ερωτήσεις. Δεύτερον, παρεμβαίνοντας όταν κάνει λάθη που πηγάζουν από τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες του και, τρίτον, επαναφέροντάς τον στην εξεταστική διαδικασία με διακριτικούς χειρισμούς, αν έχετε παρατηρήσει ότι διασπάται η προσοχή του».

Είμαι καθηγητής και θέλω να ξέρω πώς μπορώ να ενισχύσω το δυσλεκτικό μαθητή ψυχολογικά;

«Πρώτον, αποφεύγοντας άστοχους χαρακτηρισμούς, όπως “τεμπέλης” ή “αδιάφορος”. Δεύτερον, ενθαρρύνοντάς τον να συνεχίσει την προσπάθεια. Τρίτον, καλλιεργώντας καλές σχέσεις με τους συμμαθητές του και, τέταρτον, εξατομικεύοντας το μάθημά του όταν αυτό είναι εφικτό».

Σχετικό άρθρο:
Δυσλεξία: Αντιμετωπίστε την!