Terra Computerata

Το πρωτοαλίευσε  η ArsLongaVitaBrevis. 

Πρόκειται για πραγματικό μήνυμα αυτόματου τηλεφωνητή σχολείου και ψηφίστηκε από το σύλλογο καθηγητών να ηχογραφηθεί ακριβώς όπως το ακούτε…

Προσωπικά μου άρεσε η επιλογή που έλεγε: “αν πιστεύετε ότι πρέπει να μεγαλώσουμε το παιδί σας, πατήστε το 6”

Κάπως απρεπής επίσης η αντιμετώπιση των αλλοδαπών, καθόλου politically correct…

Σε ένα προσωπικό ταξίδι στη χαμένη παιδική αθωότητα, αυτή που λέγεται ότι όλοι οι «μεγάλοι» έχουμε καλά κρυμμένη μέσα μας, μας προσκαλεί ο Μικρός Πρίγκιπας του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ. Αυτή τη φορά το συμβολικό του ταξίδι ξετυλίγεται στο θόλο του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου, μέσα από τη νέα ψηφιακή παράσταση με τον ομώνυμο τίτλο.

Μισό και περισσότερο αιώνα μετά τη δημιουργία του παραμυθιού που έμελλε να συντροφεύσει τις προσωπικές αναζητήσεις τουλάχιστον 80 εκατομμυρίων ανθρώπων πάνω στη Γη -όσα δηλαδή και τα αντίτυπα που έχουν πουληθεί μέχρι σήμερα-, οι εικόνες και το κείμενο που χάρισε στην ανθρωπότητα ο Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ, ζωντανεύουν σε μια ψηφιακή παράσταση που σέβεται και ακολουθεί πιστά το έργο του μεγάλου συγγραφέα.

Η ψηφιακή παράσταση «Ο Μικρός Πρίγκιπας», παραγωγή της Μεγάλης Ιαπωνικής Εταιρίας GOTO, ολοκληρώθηκε το 2008. Στην Ελλάδα η παράσταση  θα ξεκινήσει να προβάλλεται στο Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου από τις 3 Φεβρουαρίου 2010.

Καθημερινή

Με τον Βελάσκεθ και τον Πικάσο στον παιδικό σταθμό! Νέες παιδαγωγικές πρακτικές όπως η ανάπτυξη εικαστικών δεξιοτήτων, το θέατρο, η μουσική, ακόμη και οι χειρωνακτικές εργασίες ως βιωματική συμμετοχή αναλύονται στη διάρκεια του 10ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Παιδαγωγών Προσχολικής Ηλικίας, που άρχισε σήμερα στη Θεσσαλονίκη.

«Εγώ δεν μπορώ να ζωγραφίσω καλά…» ή «αυτό που ζωγράφισα είναι μουντζούρα» είναι μερικές από τις φράσεις που αντιμετωπίζουν οι παιδαγωγοί προσχολικής ηλικίας όταν ένα νήπιο δηλώνει την αδυναμία του ν’ αποτυπώσει στο χαρτί τη μορφή ενός ζώου ή κάποιο άλλο αντικείμενο.

Σε μια προσπάθεια εξεύρεσης λύσης, η παιδαγωγική ομάδα ενός παιδικού σταθμού, που παρουσιάζει εργασία στο πλαίσιο του συνεδρίου, αναζήτησε αρχικά έργα ζωγράφων που εκφράζονται πιο… «παιδικά», όπως ο Μιρό ή ο Κλέε. Στη διαδικασία της αναζήτησης προέκυψε ο Ισπανός ζωγράφος Βελάσκεθ και ο Πικάσο, που είχαν ζωγραφίσει τον διάσημο πίνακα «Λας Μενίνας» με διαφορά… 400 ετών!

Τα νήπια κλήθηκαν να προσεγγίσουν αισθητικά καθέναν πίνακα και να κάνουν συγκρίσεις. Ετσι, μέσα από τη βιωματική προσέγγιση, τα παιδιά οδηγήθηκαν στη σκέψη ότι η ζωγραφική είναι τέχνη και όπως σε κάθε μορφή τέχνης, υπάρχει το στοιχείο της ελευθερίας της έκφρασης. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Ο καθένας ζωγραφίζει όπως θέλει. Το αποτέλεσμα ήταν συγκλονιστικό. Τα παιδιά «έπαιξαν» με τους πίνακες και στην τελευταία φάση ο παιδικός σταθμός μεταμορφώθηκε για λίγες μέρες σε μουσείο, με τα έργα των ζωγράφων και των παιδιών που παρουσίαζαν τη δουλειά τους.

Ελευθεροτυπία