Terra Computerata

Οποιος επισκεφθεί σχολικές ιστοσελίδες ελληνικών σχολείων θα διαπιστώσει ότι είναι γεμάτες με βίντεο και φωτογραφίες μαθητών. Συνήθως αναγράφονται και τα ονόματά τους. Δεν υπάρχει μία συγκεκριμένη πολιτική αναρτημένη στο πανελλήνιο σχολικό δίκτυο που να ρυθμίζει τέτοια θέματα δεοντολογίας με αποτέλεσμα  οι μαθητές να εκτίθενται σε κινδύνους συχνά άθελά τους.
Κάτι τέτοιο είναι ανάρμοστο στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. Είτε οι φωτογραφίες μπαίνουν σε χαμηλή ανάλυση ώστε να μη διακρίνονται τα χαρακτηριστικά του παιδιού είτε απαγορεύεται δια ροπάλου η αναγραφή του ονόματος του μαθητή.
Γενικότερα ένας κανόνας δεοντολογίας των σχολικών ιστοσελίδων λείπει.

Μεγάλες περικοπές της εξεταστέας ύλης σε Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο, έναρξη αξιολόγησης, πρόγραμμα επιμόρφωσης εκπαιδευτικών, υποδομές WiFi στα σχολεία, έμφαση στη διδασκαλία ξένων γλωσσών και πληροφορικής και 200 νέα πιλοτικά ολοήμερα σχολεία από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, το πρόγραμμα της κυβέρνησης για το Νέο Σχολείο, δηλαδή τη ριζική μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος.

Σύμφωνα με πληροφορίες των «ΝΕΩΝ», το πλάνο των αλλαγών που προωθεί το υπουργείο Παιδείας σε Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση αρχίζει για πρώτη φορά όχι από την οροφή, δηλαδή το εξεταστικό σύστημα και την εισαγωγή στα ΑΕΙ, αλλά από τη βάση, δηλαδή το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό και τη σύνταξη νέων, ενιαίων αναλυτικών προγραμμάτων που θα διατηρούν τη συνοχή της γνώσης από τάξη σε τάξη και από βαθμίδα σε βαθμίδα. Οι αλλαγές θα εφαρμοστούν σταδιακά, με τη μέθοδο των πιλοτικών εφαρμογών σε λίγα σχολεία κάθε έτος και με πλάνο καθολικής εφαρμογής ύστερα από 7 χρόνια, προκειμένου να μην επαναληφθεί η τακτική των προηγούμενων κυβερνήσεων που προχωρούσαν σε πρόσκαιρες και αποσπασματικές αλλαγές με μπαλώματα.

WΙ-FΙ ΔΙΚΤΥΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Για την ψηφιακή σύγκλιση του σχολείου προβλέπεται αναβάθμιση στις υπάρχουσες ψηφιακές υποδομές (υπολογιστές, ηλεκτρονικοί μαυροπίνακες, κ.ά.), νέες υποδομές WΙFΙ και δικτύου που θα παρέχουν τη δυνατότητα υποστήριξης της εκπαιδευτικής διαδικασίας στο σχολείο, αλλά και από το σπίτι. Ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών στον τρόπο διοίκησης και διαχείρισης των εκπαιδευτικών μονάδων με ενιαίο ψηφιακό σύστημα διοίκησης, δημιουργία νέου ψηφιακού εκπαιδευτικού υλικού και παρεμβάσεις στο πρόγραμμα σπουδών, ώστε να μπορεί να δεχτεί τις ψηφιακές παρεμβάσεις σε ικανοποιητικό χρονικό ορίζοντα.

Έμφαση θα δοθεί στους μαθητές Ειδικής Αγωγής ώστε να έχουν πρόσβαση στο ψηφιακό εκπαιδευτικό υλικό και τις υποδομές.

ΤΑ ΝΕΑ

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για το θέμα των σταυροφοριών ανακάλυψα αυτό το ντοκιμαντέρ σε δύο μέρη

Σε μια εποχή έντονων ανακατατάξεων η 96χρονη Ζακλίν ντε Ρομιγύ εξακολουθεί να είναι η πιο ζωηρή υπέρμαχος μιας υπόθεσης φαινομενικά χαμένης: της διατήρησης των ελληνικών γραμμάτων στα ευρωπαϊκά σχολεία. Η συγκυρία είναι δύσκολη. Πρώτον, τίθεται το ερώτημα πόσες πιθανότητες έχει η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας να επιζήσει στον καιρό της «ψηφιακής επανάστασης» και της διάδοσης του Διαδικτύου. Και σαν να μην έφτανε αυτό, εδώ και μισό αιώνα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες πλήττει τις κλασικές σπουδές μια ιδιαιτέρως σοβαρή και επικίνδυνη κρίση. Εκδηλώθηκε αντίδραση στην ιδέα ότι τα αρχαία έργα ήταν ανέκαθεν ανώτερα. Υποστηρίχτηκε η άποψη ότι έχουμε «κατακλυστεί από τα ελληνικά!». Δημιουργήθηκαν έριδες που θα μπορούσαν να συνοψιστούν στον τίτλο «Διαμάχη ανάμεσα στους Αρχαίους και στους Σύγχρονους». Σε αυτόν τον αγώνα η μεγάλη κυρία των ελληνικών γραμμάτων προχωρεί για άλλη μία φορά ένα βήμα μπροστά από την εποχή της. Προβλέπει ότι η κρίση θα είναι σύντομη. Και προκειμένου να μην τρέφει κανείς καμία αμφιβολία ως προς αυτό, αφήνει μία ακόμη παρακαταθήκη στους επιγόνους της με το βιβλίο Μαθήματα ελληνικών (γαλλικός τίτλος: Ρetites lecons sur le grec ancien, δηλαδή Σύντομα μαθήματα αρχαίων ελληνικών ), το οποίο έγραψε το 2008 αμέσως μετά το Ρourquoi la Grece? (Γιατί η Ελλάδα;). Αυτή τη φορά απλώς χρειάστηκε τη συνεργασία της πρώην μαθήτριάς της, επίσης ελληνίστριας, Μονίκ Τρεντέ.«Μπορεί να χάνει την όρασή της η Ζακλίν ντε Ρομιγύ, αλλά δεν χάνει το κουράγιο της για την υπεράσπιση του ελληνικού πολιτισμού»σχολίασε αναγνώστρια στο Ιnternet. Και δεν παραλείπει να περιγελά, μαζί με τη συνεργάτιδά της, τους μεγαλόσχημους ψευτοσοφούς της τηλεόρασης και άλλων παρόμοιων χώρων οι οποίοι χρησιμοποιούν, για παράδειγμα, τη λέξη «προβληματική» (το σύνολο των προβλημάτων με τα οποία συνδέεται κάτι) σε κάθε κουβέντα τους, εκεί που θα αρκούσε απλώς να πουν «πρόβλημα».

Το Βήμα

Ο Νίκος Ξυδάκης στην Καθημερινή: Η άφρων χλιδοσπατάλη των Ελληναράδων του 21ου αιώνα αποτελεί μια έκφραση της Υβρεως που συμβαίνει σε πλανητική κλίμακα. Η καθήλωση της αγροτικής παραγωγής σε επιζήμιες και περιβαλλοντοκτόνες καλλιέργειες, πλην όμως επιδοτούμενες, είναι μια όψη της Υβρεως. Η διαρκής υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου και η σπατάληση των νέων σε ΑΕΙ σημαίας ευκαιρίας και καφετέριες, είναι άλλη όψη. Η εγκληματική παραμέληση του μεταναστευτικού πληθυσμού, τρίτη. Η ρηχή πολιτική και η αρπαχτή στον τουρισμό, η κατάρρευση του ΕΣΥ, οι διαβρωμένες δημόσιες υπηρεσίες, τα ασάρωτα πεζοδρόμια, η οικοδομική αυθαιρεσία, η επιθετικότητα στον καθημερινό βίο, άλλες όψεις έκπτωσης, όψεις παρακμής. Αυτή η γενικευμένη, εσωτερικευμένη Υβρις, η σπατάλη ως πρόοδος, η απληστία ως αξία και αυτοσκοπός, ο παρασιτισμός ως τρόπος επιβίωσης, αυτά συνιστούν τη χρεοκοπία μας. Και αυτά τα χαρακτηριστικά βίου είναι ασύμβατα με κάθε έννοια δημοκρατικής πολιτείας.

«Aς υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου… Aς υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει από εκατό δρόμους τα όρια της σιγής» – λέει ο Καρυωτάκης. Σε αυτό το όριο βρισκόμαστε τώρα, σε ένα δραματικό μεταίχμιο. Θα αφεθούμε να μας παρασύρει η άβυσσος, αυτή που κατασκευάσαμε; Θα βουλιάξουμε στην ήττα και τη μοιρολατρία; ΄Η θα βαδίσουμε με θάρρος και παρρησία προς μια καινούργια αρχή; Προς έναν μοντέρνο πατριωτισμό, ένυλο, ρεαλιστικό και υπερβατικό μαζί; Ο χρόνος πιέζει.