Με κάποιον που αγόρασε ένα πανάκριβο αυτοκίνητο, αλλά δεν έχει μάθει ούτε τα σήματα. Με μια γυναίκα που έκλεισε τραπέζι σε γκουρμέ εστιατόριο κι έφερε τάπερ από το σπίτι. Με ένα παιδί που θέλει να πετάξει σαν τον Σούπερμαν, αλλά ακόμη μπουσουλάει. Κάπως έτσι μοιάζει το ελληνικό κράτος, που θέλει να προωθήσει την ιδέα της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης (όλοι μάθαμε να πιπιλίζουμε αυτό το «opengov»), αλλά ένα μέιλ δεν λέει να μάθει να στέλνει!
Ερωτήματα πολιτών όταν τίθενται ηλεκτρονικά στις περίφημες «φόρμες επικοινωνίας» μένουν μετέωρα, οι ιστοσελίδες κρατικών φορέων ανανεώνονται κατά κανόνα κάθε εξάμηνο (και αν) και χαρακτηρίζονται από μηδαμινή διαδραστικότητα, ξύλινη γλώσσα, παντελή έλλειψη φαντασίας, σωρεία λαθών και κάθε άλλο παρά «χρήσιμων» πληροφοριών, όπως συνήθως αναφέρονται – λες και κάποιος «φόρτωσε» στο Ιντερνετ ένα πραγματικό γραφείο δημόσιας υπηρεσίας με όλη τη «χαρτούρα», τη γραφειοκρατία και τη δυσθυμία που αυτό αναδίδει.
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.