Ο Χρίστος Παπαδημητρίου, καθηγητής του Berkeley σχολιάζει: “Ο ψηφιακός αναλφαβητισμός δεν ήταν μεγάλο πρόβλημα μέχρι το 2000, γιατί μέχρι τότε είχαμε υπολογιστές απλώς. Τώρα όμως έχουμε το Διαδίκτυο, και ο ψηφιακός αναλφαβητισμός είναι αυτοεξορία από τη ζωή. Οπως λέει ο Μανουέλ Καστέλς ?μεγάλος Καταλανός κοινωνιολόγος και φίλος από τα φοιτητικά χρόνια του δικού μας Πουλαντζά? όποιος δεν ασχολείται με το Διαδίκτυο σήμερα απλώς χάνει μια ευκαιρία, αλλά σε λίγο όχι μόνο δουλειά δεν θα μπορεί να βρει, ούτε επίδομα ανεργίας δεν θα μπορεί να εισπράττει. Και βέβαια δεν υπάρχει πιο τραγικά γελοίος λόγος για να μένουμε απέξω και να διαπράττουμε το έγκλημα να κρατάμε τα παιδιά μας απέξω, από το κόλλημα στη λεπτομέρεια της πορνογραφίας που έχουν δυστυχώς μερικοί. Το μέλλον μιας χώρας προεικάζεται σε κάποιο βαθμό, άλλοι λένε μεγάλο άλλοι λένε μέτριο, από το πόση πρόσβαση στο Διαδίκτυο υπάρχει. Η Φινλανδία, η Ιρλανδία, ακόμα και η Λευκορωσία και η Ινδία, σκίζουν. Εμείς είμαστε ουραγοί της Ευρώπης, μπροστά από την Αλβανία και τη Βοσνία”.
Και αναρωτιέμαι: Αυτό το κόλλημα με την πορνογραφία θα το ξεπεράσουν κάποτε οι ταγοί της εκπαίδευσης; Στο συνέδριο της Λεμεσού είχα ένα ξέσπασμα σχετικά με αυτό το θέμα, γιατί κάποιοι φοβικοί προσπαθούν με το κουβαδάκι τους να συμμαζέψουν τον καταρράκτη του διαδικτύου. Δεν καταλαβαίνουν δε ότι διυλίζουμε τον κώνωπα και μας διαφεύγει η κάμηλος… Δεν καταλαβαίνουν ότι το νέο χάσμα γενεών είναι τεχνολογικό, δεν καταλαβαίνουν τις επιπτώσεις αυτής της καθυστέρησης στην οικονομία της χώρας…
Πάνω από μισό εκατομμύριο υψηλά εξειδικευμένοι Έλληνες έχουν μεταναστεύσει την τελευταία δεκαετία στο εξωτερικό. Ξένοι αναλυτές ήδη έχουν επισημάνει αυτό το δεύτερο, μετά το ’50 και το ’60, κύμα μετανάστευσης, και προβλέπουν ότι θα διογκωθεί, εξ’ αιτίας της αδυναμίας του ελληνικού κράτους να δημιουργήσει τις οικονομικές και κοινωνικές εκείνες δομές που θα τους συγκρατήσουν.
Το Αμστερνταμ άλλαξε την ποιότητα της ζωής μου
Οι προοπτικές που (δεν) είχε στην Ελλάδα έκαναν τον απόφοιτο του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθηγητή Φυσικής, Σταύρο Μελαχροινό, να αναζητήσει εργασία στο εξωτερικό. Εδώ και πέντε χρόνια εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση της Ολλανδίας στον τομέα της διεθνούς εκπαίδευσης.
«Το επάγγελμα του καθηγητή στη χώρα μας έχει συγκεκριμένη πορεία και περιορισμένες δυνατότητες. Στην Ολλανδία το σχολείο στο οποίο εργάζομαι μου προσφέρει μεγάλες δυνατότητες σε επίπεδο διδασκαλίας, αλλά και σε επιμόρφωση, αφού μου δίνει κίνητρα να μη σταματήσω να ασχολούμαι με το επάγγελμά μου και την εξέλιξή του», τονίζει. Οσο για τα οικονομικά, «ο μισθός που είχα πριν από 5 χρόνια στην Αθήνα ήταν 1.000 ευρώ, ενώ τον αμέσως επόμενο χρόνο και για την ίδια δουλειά στην Ολλανδία έπαιρνα τα διπλάσια.
Σήμερα, οι απολαβές μου πλησιάζουν τις 3.000», λέει. «Η δε ποιότητα ζωής μου έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Ως πολίτης έχω άποψη, φωνή που ακούγεται, μπορώ να διαμαρτυρηθώ και να απαιτήσω απάντηση από δημόσια υπηρεσία, πληρώνω φόρους, αλλά βλέπω οι φόροι αυτοί πού πάνε. Εδώ υπάρχει κράτος πρόνοιας, υπάρχει κοινωνική πολιτική», τονίζει.
Στη διημερίδα που φιλοξενείται στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης αρχαιολόγοι παρουσίασαν συγκλονιστικά στοιχεία βανδαλισμών σε αρχαιολογικούς και βυζαντινούς χώρους με αυξημένη έξαρση τα τελευταία χρόνια.
Είμαστε στις αρχές του 21ου αιώνα και η αρχαιοκαπηλία αυξάνεται αντί να μειώνεται. Στο Γκετί και τα μουσεία του εξωτερικού υπάρχουν χιλιάδες δικές μας αρχαιότητες. Οι λαθρανασκαφές στη Μακεδονία δεν έχουν τέλος, η Ήπειρος και η Θεσσαλία είναι πρώτες στη λίστα των κλοπών των εκκλησιαστικών μνημείων από το 2000 έως σήμερα, ενώ τα παράνομα κυκλώματα σε αυτές τις περιοχές προτιμούν συνήθως τμήματα τέμπλων, δεσποτικές εικόνες κι όπου τα καταφέρνουν ξηλώνουν και ολόκληρο τον άμβωνα. Τρανό παράδειγμα η Αγία Παρασκευή στα Τρίκαλα?
Οι δράστες «χτυπούν» κυρίως το φθινόπωρο και το χειμώνα, ενώ η Αρχαιολογική Υπηρεσία (ελλείψει προσωπικού και χρημάτων) καταγράφει τις απώλειες την άνοιξη και το καλοκαίρι. Θα περίμενε κανείς, η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ, ενήμερη για τα προβλήματα και τις αγκυλώσεις, να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη προκειμένου να λυθούν όλα αυτά: λαθρανασκαφές, κλοπές, παράνομη διακίνηση, εντοπισμός και διεκδίκηση. Αυτή ακριβώς ήταν η έκπληξη χθες. Ολοι γνωρίζουν, αλλά οι προτεραιότητες είναι άλλες. Την ίδια ώρα που αυξάνονται τα κρούσματα αρχαιοκαπηλίας, το υπουργείο Πολιτισμού αυξάνει τα κονδύλια που δίνει σε γιορτές. Διαθέτει 6 εκατ. ευρώ για την προβολή των εγκαινίων του νέου Μουσείου της Ακρόπολης, αλλά τσιγκουνεύεται εκεί που πρέπει να βοηθήσει. Αποφεύγει την πολιτική και προτιμά τα πυροτεχνήματα.
…μα φυσικά όπως και η προπαραλήγουσα αν συμφωνήσουμε με τα γραπτά των φοιτητών του φιλολογικού τμήματος. Οι πανεπιστημιακοί μας δάσκαλοι φρικιούν… Καλά να πάθουν, όταν μας είχανε στα έδρανα μας λοιδορούσαν νυχθημερόν. Ο καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας και πρόεδρος του τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ανδρέας Βοσκός αναφέρεται στις εξετάσεις των αρχαίων όπου είχε αφαιρέσει δύο γραμμές από το κείμενο. Κατά τη διόρθωση των γραπτών βρέθηκαν φοιτητές που είχαν γράψει άψογα την μετάφραση αυτούσιου του κειμένου μαζί με τις γραμμές που είχε αφαιρέσει ο καθηγητής. Ο λόγος; Διότι την είχαν μάθει παπαγαλία και δεν αντιλήφθηκαν ότι έλειπαν δύο γραμμές, που δεν έπρεπε να μεταφραστούν. Έτσι έμαθαν να κάνουν για να περάσουν στο πανεπιστήμιο έτσι συνεχίζουν…
«Η παπαγαλία που υιοθετούν στην υποχρεωτική εκπαίδευση έχει στοιχειώσει τα παιδιά. Το γυμνάσιο και το λύκειο τα έχουν καταστρέψει. Οι μαθητές δεν μπορούν να σκεφτούν, δεν μπορούν να συνδυάσουν τις πληροφορίες κριτικά. Απλώς παίρνουν μηχανιστικά γνώσεις», παρατηρεί, μιλώντας στην «Κ» η πανεπιστημιακός στο Βιολογικό Αθηνών κ. Σόνια Τσιτίλου.
«Πρωκυμαίνου…». Ναι, πρόκειται για το γνωστό «προκειμένου», όπως το έγραψε (μάλλον μη αστειευόμενη) στην κόλλα των εξετάσεων φοιτήτρια τμήματος κεντρικού πανεπιστημίου, και μάλιστα περιζήτητου, άρα υψηλόβαθμου.
Προκειμένου να μην αποκτούμε τρικυμία εν κρανίω, ίσως να ξεκινούσαμε επιτέλους έναν ουσιαστικό διάλογο για το περιεχόμενο της εκπαίδευσης.
Με δύο ώρες νεοελληνική γλώσσα την εβδομάδα, το οποίον μεταφράζεται σε 45 το χρόνο, δε γεφυρώνεται το χάσμα το απύθμενο…
Ο Νίκος Ξυδάκης σε έναν απολογισμό του καλοκαιριού “Νερά σμαραγδένια, βαθυκύανα, ρυτιδωμένα απ? το αεράκι ή καθρέφτες, παραλίες αγκαλιές θηλυκές, και βράχοι αγέρωχοι αρσενικοί, στις αμμοθίνες θυμάρια και μυρωδάτες λυγαριές, καπαριές να χύνονται απ? την πέτρα και να αιωρούνται πάνω απ? το κύμα, βότσαλα λευκόγκριζα γλυμμένα κόκαλα αρχαίων ζώων, και άμμος χρυσή, άμμος λευκή, ρυζάτη, πούδρα, και πάντα φως, όλα γύρω λιώνουν στο φως.
Αυτός ο παράδεισος παραδίδεται κάθε καλοκαίρι στον Ελληνα. Ακόμη κι ο έσχατος, ο μπατίρης, ο καταφρονεμένος, έχει την ευκαιρία του στη δημοκρατία του φωτός, ίση με όποιου άλλου προνομιούχου: να κολυμπήσει σε αυτά τα νερά, να λουστεί στο φως, να αφήσει τη θάλασσα την ανετυμολόγητη να μπει δριμεία στα ρουθούνια του, να ψηθεί στην αρμύρα, να θαμπώσει. Και να πιει ένα ποτήρι κρασί, ένα ούζο κάτω απ? την καλαμιά, να γευτεί ένα ψαράκι. Και να υψωθεί. Για δυο στιγμές, ένα απομεσήμερο, ένα πρωινό, ένα απόγευμα. Να υψωθεί μες στην ευδαιμονική, τη μεταφυσική Δημοκρατία του Καλοκαιριού”.
αλλά καταλήγει: “Είμαστε κατώτεροι του τόπου· ανάξιοι να τον αφουγκραστούμε και να τον ζήσουμε, αρμονικά, δημιουργικά, ευφορικά. Είμαστε ικανοί μόνο να τον καταναλώσουμε βουλιμικά, αρπακτικά, κυριαρχικά, ανηδονικά εντέλει. Σαν αδιάφοροι τουρίστες ή σαν άπληστοι οικοπεδούχοι. Και στις δύο περιπτώσεις, μοιραίοι. Και χαμένοι: η ομορφιά περνάει πλάι μας και δεν τη γευόμαστε· η ομορφιά δίδεται δωρεάν, αρκεί να την αναγνωρίζεις και να τη δρέπεις, όσο κρατάει, όσο δίδεται”.
Βλέποντας φέτος την καταστροφή του κυκλαδίτικου τοπίου στο όνομα της αξιοποίησης δεν μπορώ παρα να συμφωνήσω με τον γράφοντα. Εχουμε το καλύτερο οικόπεδο και το καταστρέφουμε. Είμαστε ανάξιοι της ομορφιάς.
Δε γνωρίζω την κατάστασή σας. Αν γεμίσατε τις μπαταρίες σας και τώρα ετοιμάζετε χαρωπά την κασετίνα σας για το ντεμπουτάρισμα του Σεπτεμβρίου. Τη Δευτέρα μαζί με το σχολείο, τις εξετάσεις ξεκινάνε και τα νέα σεμινάρια επιμόρφωσης. Που θα είναι και τα τελευταία. Ισως για πολλά-πολλά χρόνια. Συνήθως μία τετράμηνη περίοδο επιμόρφωσης ακολουθεί μία τετράχρονη περίοδος επώασης των επόμενων επιδοτούμενων προγραμμάτων. Γιατί έτσι σκεφτόμαστε εδώ στο Ελλαδιστάν. Με πανωσηκώματα, με υποστηλώσεις να μη γκρεμιστεί το τσαρδί μας.
Με ρωτούν γιατί τα γράφω «μαύρα», γιατί είμαι απαισιόδοξη. Δεν είμαι. Ούτε αισιόδοξη είμαι, καταστατικά. Είμαι και έτσι και αλλιώς, ανάλογα με τον καιρό, όπως όλοι.
Νιώθω όμως ότι οι Ελληνες δεν έχουν πολλούς λόγους να αισιοδοξούν για το φθινόπωρο που έρχεται. Συνέχεια »
“Οταν ολόκληρη η χώρα νιώθει «εθνικά υπερήφανη» διότι κάποιος συμπατριώτης (ή και ομογενής) πήδηξε ψηλότερα ή έτρεξε πιο γρήγορα, του δίνει την ώθηση για επικράτηση με κάθε κόστος. Οταν επιπλέον συμπληρώνει τη δόξα με απλόχερη οικονομική και επαγγελματική επιβράβευση, τον ωθεί σε πιο γρήγορη καταστροφή της υγείας του. Εμείς είμαστε που σπρώχνουμε τους νέους στην ντόπα. Θέλουμε να σταματήσουν; Ας πάψουμε να δίνουμε τόση σημασία στις πρωτιές και τα ρεκόρ (αλλά περισσότερη στην καθημερινή άθληση). Ας σταματήσουν πρόεδροι και πρωθυπουργοί να σφίγγουν θερμά το χέρι της μεθυλτριενολόνης και να συγχαίρουν την τεστοστερόνη. Ας μαζευτούν οι δημοσιογραφικοί διθύραμβοι περί «εθνικών θριάμβων», λες και πρόκειται για τη νίκη του Μαραθώνα. Και ας περικοπούν τα σπάταλα κονδύλια για την τερατογένεση των ολίγων. Ας δοθούν στην υγιεινή άσκηση των πολλών. Α, ναι ? κι ας μπούνε μερικοί στη φυλακή. Η νομοθεσία το προβλέπει?”
Ο κ. Νίκος Βατόπουλος ευαισθητοποιήθηκε από τις εκκλήσεις της TerraComputerata κι έγραψε ένα άρθρο στην Καθημερινή της Κυριακής.
“Ανάμεσα σε μία ενδοϋπηρεσιακή ανταλλαγή φακέλων στο ΥΠΠΟ, κινδυνεύει να χαθεί το μοναδικό Κοιμητήριο του Αγίου Γεωργίου στην Ερμούπολη. Είχα στα χέρια μου φωτογραφίες που μου είχε στείλει εκπαιδευτικός, αναγνώστρια της «Κ», εκφράζοντας την αγωνία της για την καταστροφή. «Η κατάσταση επιδεινώνεται χρόνο με τον χρόνο». Το ξεχορτάριασμα, που δεν το κάνει κανείς, το είχε κάνει μια φορά μόνη με τους μαθητές της, αλλά να ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα; Συνέκρινα τις φωτογραφίες με τα ξεχαρβαλωμένα μνήματα του 2008 με τις φωτογραφίες που είχα βγάλει σε μια προσωπική επίσκεψή μου το 1994. H διαφορά ήταν εντυπωσιακή. Σήμερα, τόσα χρόνια μετά, η κατάσταση είναι τόσο απογοητευτική, που είναι να απορεί κανείς για τις προτεραιότητες της ελληνικής πολιτείας στον τομέα του πολιτισμού”.
Στο κομμάτι της Κοινωνίας της Πληροφορίας και ειδικότερα στην προώθηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών του πολίτη με το Δημόσιο έχουν επενδυθεί μέχρι σήμερα περί τα 10 δισ. ευρώ, μέσω των διαφόρων Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης (ΚΠΣ). Το αποτέλεσμα όμως είναι εξαιρετικά πενιχρό, στα όρια του απογοητευτικού, θα μπορούσε κανείς να πει.
Διαβάζω στις ροζ σελίδες της Καθημερινής, στις οικονομικές εννοώ, μην πάει ο νους σας…
Αχ, τι μου θυμίζει; τι μου θυμίζει; Πόσα χρήματα έχουν ξοδευτεί για την εφαρμογή των νέων (όχι τόσο πια) τεχνολογιών στην Ελλάδα; Βάλτε μέσα το πρόγραμμα επιμόρφωσης, τα 120+ λογισμικά, τα προγράμματα εξοπλισμού εργαστηρίων. Τι ποσοστό επένδυσης έχει φτάσει στο μαθητή; Μμμ…. Θα φτάσει κάποτε;
Και συνεχίζει το άρθρο: “Το φαινόμενο που συνήθως παρατηρείται είναι αυτό των μισοτελειωμένων έργων, τα οποία δεν μπορούν ακόμα να εξυπηρετήσουν το κοινό. Οσοι γνωρίζουν καλά τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το σύστημα, επιβεβαιώνουν ότι ο τρόπος με τον οποίο παραδίδονται τα έργα στο εξαιρετικά κρίσιμο κομμάτι του e-goverment παραπέμπει ευθέως στον …κατασκευαστικό κλάδο. Τι εννοούν; Τα περισσότερα από τα προγράμματα είναι ημιτελή και σε τέτοια κατάσταση, που τις περισσότερες φορές οι αρμόδιοι φορείς αρνούνται να τα παραλάβουν, οι διαχειριστές τους πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά στην πραγματικότητα όλα παραμένουν «στον αέρα». Κι αν στην περίπτωση της κατασκευής δρόμων, για παράδειγμα, τα έργα έστω και ημιτελή, παραδίδονται κατά τμήματα στην κυκλοφορία, στην περίπτωση του e-goverment κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει λόγω της φύσης των προγραμμάτων”.
Για αυτό οι βάσεις δεδομένων σε κάτι (και καλά) πύλες μου δίνουν άλλα ντ΄άλλων αποτελέσματα; Ημουν νια και γέρασα…
Μάλλον να πλέξουμε μερικά σεμεδάκια, να τα στολίσουμε αυτά τα άχαρα πι-σιά λίγο. Πιάνουν και τόσο χώρο πάνω στα γραφεία, νισάφι…
Καρόσι παρακαλώ, όχι καρότσι. Στην Ιαπωνία υπάρχει ειδικός όρος, «καρόσι», για τον θάνατο από υπερεργασία. “Η πρώτη περίπτωση θανάτου από «καρόσι» αναφέρθηκε, σύμφωνα με το wikipedia, το 1969, όταν ένας 29χρονος πέθανε από ανακοπή σε ναυτιλιακή εταιρεία που ήταν θυγατρική της μεγαλύτερης ιαπωνικής εφημερίδας. Είναι μετά τα μέσα του ’80, την εποχή της ιαπωνικής «φούσκας» και τον ξαφνικό θάνατο υψηλόβαθμων στελεχών επιχειρήσεων σε πολύ νεαρή ηλικία, χωρίς προηγούμενο ιστορικό ιατρικών επιβαρύνσεων, όταν τα ιαπωνικά μέσα ενημέρωσης άρχισαν να ασχολούνται επισταμένως με το ζήτημα. Από το 1987 μάλιστα το ιαπωνικό υπουργείο Εργασίας άρχισε να δημοσιεύει στατιστικά δεδομένα για τους θανάτους από «καρόσι», χωρίς, απ’ ό,τι φαίνεται, οι ιαπωνικές κυβερνήσεις να πάρουν ουσιαστικά μέτρα για την αντιμετώπιση του μεγάλου αυτού κοινωνικού ζητήματος, αφού 20 χρόνια μετά συνεχίζει να απασχολεί τα ιαπωνικά μέσα ενημέρωσης”. Ελευθεροτυπία 21/7/2008
Όμως οι έλληνες καθηγητές δε κινδυνεύουν από καρόσι. Για την ακρίβεια, αν ανήκεις στους ευσυνείδητους και μπαίνεις στην τάξη σε μερικά σχολεία σε λοξοκοιτάνε. Θυμάμαι στο περασμένο συνέδριο της Σύρου, Συνέχεια »
Ο καθηγητής της ιατρικής κ. Χαράλαμπος Μουτσόπουλος περιγράφει καταστάσεις στο ελληνικό Πανεπιστήμιο: “Κάποιοι καθηγητές, διευθυντές εργαστηρίων ή κλινικών προσελκύουν στο εργαστήριό τους υψηλού διαμετρήματος επιστήμονες, με διάθεση να παράξουν και να μεταδώσουν νέα γνώση. Οι επισκέπτες-επιστήμονες φέρνουν μαζί τους χρηματοδοτήσεις, όργανα και τεχνογνωσία. Δεν χρειάζονται τίποτα από το πανεπιστήμιο, εκτός από τη φιλοξενία του, για να επιτελέσουν το επιστημονικό τους έργο. Δυστυχώς, συχνά συναντούν την ελληνική μικροπρέπεια. Η μετριότητα ανθεί στο μέτρο που δεν συγκρίνεται το μέγεθός της με την αριστεία. Οταν αυτό συμβαίνει η μετριότητα αποκαλύπτεται, γι? αυτό οι μέτριοι απεχθάνονται οποιαδήποτε πρωτοβουλία ανεβάζει τον πήχυ.
Ο διευθυντής ενός εργαστηρίου προσέλκυσε στο εργαστήριό του έναν επιστήμονα με απαράμιλλα επιστημονικά προσόντα. Ο διακεκριμένος επισκέπτης-καθηγητής προσέλαβε από τις χρηματοδοτήσεις του νέους επιστήμονες που νυχθημερόν πασχίζουν για την παραγωγή νέας γνώσης. Η παρουσία, όμως, του διεθνούς φήμης καθηγητή ενόχλησε κάποιους συναδέλφους. Γιατί νομίζετε; Διότι ενοχλεί την επιστημονική τους απραξία. Κάποιος, λοιπόν, προέβη στην εξής απίστευτη καταγγελία: ζήτησε να του γνωστοποιήσει το πανεπιστήμιο ποια είναι η εργασιακή σχέση του διάσημου καθηγητή με το εργαστήριο που τον φιλοξενούσε. Ζήτησε, επίσης, να του εξηγήσουν γιατί ο διάσημος καθηγητής χρησιμοποιούσε τον τίτλο του «καθηγητή». Τίτλο που, φυσικά, ο διακεκριμένος φιλοξενούμενος δεν κατασκεύασε, ούτε του δωρίθηκε, αλλά τον κατέκτησε επάξια στην Αμερική, την Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο για το πρωτοποριακό, ερευνητικό του έργο.
Αναρωτιέται, λοιπόν, κάθε εχέφρων άνθρωπος: Πώς είναι δυνατόν να προωθηθεί η επιστήμη στη χώρα μας, όταν ερευνητές με διεθνή αναγνώριση που διατίθενται να υπηρετήσουν εθελοντικά το πανεπιστήμιό μας αντιμετωπίζονται από συναδέλφους τους με αυτόν το μικροπρεπή τρόπο;
Οι Ελληνες φοιτητές συνεχίζουν να παπαγαλίζουν τα μαθήματά τους, όπως έκαναν τα 12 προηγούμενα χρόνια. Ερευνα σε δευτεροετείς φοιτητές του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και του Πανεπιστημίου Μακεδονίας δείχνει ότι κουβαλούν όλες τις κακές συνήθειες από το σχολείο. Αγωνιούν να αποστηθίσουν σωστά, δεν έχουν σύστημα στο διάβασμά τους, δεν γνωρίζουν πώς να ξεφύγουν από το στενό πλαίσιο του σχολικού βιβλίου αξιοποιώντας και άλλες πηγές γνώσης, δεν έχουν αναπτύξει κριτική σκέψη. Μόλις το 5% των φοιτητών μπορεί να διαβάζει πανεπιστημιακά βιβλία και άρθρα με γόνιμο τρόπο, ώστε τη γνώση που παίρνουν να την κατανοούν και να μπορούν να την εφαρμόσουν στην πράξη. Το 93,2% ελάχιστα αξιοποιεί για τη μελέτη του επιστημονικά βιβλία και άρθρα από τη βιβλιοθήκη ή το Διαδίκτυο. Μάλιστα, σχεδόν οι δύο στους τρεις μελετούν πρόχειρα αφού, όπως δήλωσαν, εντοπίζουν τις σημαντικότερες ιδέες των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων διαβάζοντας επιλεγμένες σελίδες.
Δηλαδή μόνο τα SOS. Φανταστείτε λοιπόν να πάσχετε από μία κάπως σπάνια ασθένεια, για την οποία ο γιατρός σας δεν έχει διαβάσει…
Δέκα χρόνια μετά ζούμε τις επιπτώσεις της μεταρρύθμισης του 1997 και υπάρχουν διαφορετικές αναγνώσεις της. Το κριτήριο, όμως, ελέγχου της κάθε ανάγνωσης είναι η συμφωνία της με την πραγματικότητα. Βασικά σημεία της μεταρρύθμισης του 1997 ήταν: η ενσωμάτωση του συστήματος επιλογής για την τριτοβάθμια εκπαίδευση στο λύκειο, η διεύρυνση, όχι το άνοιγμα, της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η αντικατάσταση των Τεχνικών Λυκείων από τα ΤΕΕ. Η διάχυση της εξεταστικής δοκιμασίας για την τριτοβάθμια εκπαίδευση σχεδόν σε όλα τα μαθήματα στις 2 τελευταίες τάξεις του λυκείου στηρίχθηκε στο σκεπτικό ότι τα μαθήματα θα αποκτήσουν την ίδια βαρύτητα και η εξεταστική δοκιμασία θα γίνει λιγότερο αγχώδης για τους μαθητές και αντικειμενικότερη. Ομως, σε ένα ανταγωνιστικό και μονίμως υποχρηματοδοτημένο σχολείο αυτό το μέτρο οδήγησε στο «σχολείο-εξεταστικό κέντρο» και στη διόγκωση των φροντιστηρίων. Συνέχεια »
Κάποια στιγμή, ενώ βρισκόμουν στο γραφείο του Γενικού Γραμματέα κοιτώντας προς το παράθυρο, είδα στο απέναντι κτήριο – που στεγαζόταν άλλη μία υπηρεσία μας- την εξής απίστευτη εικόνα. Ολες οι οθόνες των υπολογιστών που φαίνονταν από τα παράθυρα έδειχναν πασιέντζες. Εκεί κόλλησα. Ο Γ.Γ. πλησίασε για να δει τι έβλεπα και σχολίασε. “Τουλάχιστον προνόησαν να μην είναι ορατή η οθόνη τους από τους επισκέπτες του Υπουργείου”.
Σχολιάζει ο Καρυωτάκης:
Ο ι ώρες μ’ εχλώμιαναν, γυρτός που βρέθηκα ξανά
στα αχάριστο τραπέζι
(Απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο στον τοίχο αντικρυνά
ο ήλιος γλυστράει και παίζει).
Διπλώνοντας το στήθος μου, γυρεύω αναπνοή
στη σκόνη των χαρτιών μου.
(Σφύζει γλυκά και ακούγεται χιλιόφωνα η ζωή
στα ελεύθερα του δρόμου).
Απόκαμα. θολώσανε τα μάτια μου και ο νους,
όμως ακόμη γράφω.
(Στο βάζο ξέρω δίπλα μου δυο κρίνους φωτεινούς.
Σα νάχουν βγει σε τάφο).
Είναι καιρός να σας συστήσω έναν αγαπημένο blogger τον Old-Boy: “«εάν θέλουμε τα πράγματα να παραμένουν τα ίδια, τότε τα πράγματα πρέπει να αλλάζουν» (σύμφωνα με την κλασική ατάκα του «Γατόπαρδου»), εάν ήθελαν να παραμείνουν ίδια τα πράγματα τότε τα πράγματα έπρεπε να αλλάξουν άμεσα, που πάει να πει ο δικομματισμός όπως τον γνωρίζαμε, με τα δύο συγκεκριμένα κόμματα, έπρεπε να μεταβληθεί σε κάτι ονομαστικά διαφορετικό, σε κάτι φαινομενικά διαφορετικό, που τελικά δεν θα διατάραζε παρά ελάχιστα το status quo των τελευταίων δεκαετιών.
…Ίσως όμως ο βαθύς αμοραλισμός του νεοελληνικού κυττάρου να ξεπερνά τον «Γατόπαρδο», ίσως όμως έχουμε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο αμοραλισμού, που όχι μόνο δεν πρόκειται περί κοροϊδίας, αλλά για το ακριβώς αντίθετο, πρόκειται δηλαδή περί κυνικής διαίσθησης ότι δεν έχει κανένα νόημα να μπούμε στην ταλαιπωρία των ονομαστικών αλλαγών, αφού τελικά τα πράγματα θα παρέμεναν ίδια”.
Ο Νίκος Δήμου μας μοιράζεται μαζί μας την πιο ανατριχιαστική εμπειρία που έζησε τελευταία και έχει να κάνει με τις Πναελλαδικές εξετάσεις.
Η πιο ανατριχιαστική εμπειρία που έζησα τελευταία έχει σχέση με τις Πανελλαδικές Εξετάσεις.
Από το ραδιόφωνο υπεύθυνοι φροντιστηρίων έδιναν τις σωστές απαντήσεις στα θέματα της Ιστορίας Θεωρητικής Κατεύθυνσης.
«Η σωστή απάντηση στην ερώτηση Α1.2 είναι στο σχολικό εγχειρίδιο, σελ. 44, από τις λέξεις ?Το 1910′ ως ?των μεταναστών’».
Με τον ίδιο τρόπο δόθηκαν όλες οι άλλες απαντήσεις – με ακριβή αναφορά του χωρίου που υπήρχε στο βιβλίο. Ο καθηγητής που μιλούσε υπογράμμιζε πως έπρεπε να αναγραφούν ακριβώς τα κείμενα του εγχειριδίου, χωρίς αλλαγές. Συνέχεια »
Στο άρθρο του Ι. Γιανναράκη στο Κυριακάτικο Βήμα διαβάζω: Στην Ελλάδα αντιμετωπίζουμε αυτάρεσκα την εντεινόμενη φυγή των νέων επιστημόνων.
Brain drain στην κοινωνιολογική αργκό λέγεται η μετανάστευση επιστημόνων και τεχνικών από μια χώρα σε άλλη. Ο όρος χρησιμοποιείται συνήθως αυτούσιος στα ελληνικά, ίσως γιατί η ακριβής απόδοση «απομύζηση εγκεφάλων» προκαλεί ανατριχίλα. Οπως και αν αποδοθεί έχει το ίδιο αποτέλεσμα: απομάκρυνση δημιουργικών εγκεφάλων που μακροπρόθεσμα μπορεί να αποστραγγίσει μια κοινωνία από τα πιο δυναμικά της στοιχεία.
Έχω βρεθεί συχνά στη δεινή θέση να συμβουλεύω μαθητές μου να φύγουν στο εξωτερικό. Οχι μόνο για σπουδές αλλά για να μείνουν για πάντα. Εχοντας επίγνωση του τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα. Μα τα βλέπω σαν παιδιά μου. Να κοιτάξω το καλό της Ελλάδας ή να τους συμβουλέψω για το δικό τους καλό; Σε ποια πανεπιστήμια να σπουδάσουν εδώ; σε ποιες βιβλιοθήκες να αναζητήσουν τη γνώση; σε ποιο νοσοκομείο να καταφύγουν στη δύσκολη στιγμή; Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε – εδώ και πολλά-πολλά χρόνια.
Ξαναγράφουν την Ιστορία επί το εθνικότερον. Ο καθηγητής κ. Ι. Κολιόπουλος ανέλαβε με ανάθεση από το υπουργείο Παιδείας και όχι με διαγωνισμό να γράψει ξανά το σχολικό εγχειρίδιο της Στ’ Δημοτικού. Το σίγουρο είναι ότι οι μικροί μαθητές του δημοτικού «θα συνειδητοποιήσουν γιατί είναι Ελληνες». Τη φράση αυτή αποδίδουν εκπαιδευτικοί στον καθηγητή της Νεότερης Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) κ. Ι. Κολιόπουλο, ο οποίος ανέλαβε να λύσει το «πρόβλημα» που δημιουργήθηκε με το – πρόσφατα αποσυρθέν από τα σχολεία – βιβλίο της Ιστορίας της κυρίας Μαρίας Ρεπούση. Ο κ. Κολιόπουλος είναι ο καθηγητής που θα είναι επικεφαλής συγγραφικής ομάδας (των κκ. Ιάκωβου Μιχαηλίδη, διδάσκοντος επίσης στο ΑΠΘ, Χαράλαμπου Μηνάογλου, φιλολόγου, και Αθανάσιου Καλλιανιώτη, σχολικού συμβούλου), η οποία και ανέλαβε με ανάθεση από το υπουργείο Παιδείας και όχι με διαγωνισμό να γράψει ξανά το σχολικό εγχειρίδιο. Στη συγγραφική ομάδα του κ. Κολιόπουλου δεν υπάρχει κανένας εκπαιδευτικός της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, παρ’ ότι το βιβλίο θα απευθύνεται σε μαθητές της Στ’ Δημοτικού. Θα καλύπτει την Ελληνική και Ευρωπαϊκή Ιστορία των Νεότερων Χρόνων και θα μπει στις σχολικές αίθουσες το 2009.
Οι οικονομικοί αναλυτές μας ενημέρωσαν ότι θα γίνουμε πιο φτωχοί από τους Τούρκους τα επόμενα δέκα χρόνια. Αυτό είναι το συμπέρασμα της μελέτης που συνέταξαν από κοινού η Barclays Wealth και το Economist Intelligence Unit, και στην οποία αποτυπώνεται η συσσώρευση του πλούτου στον αναπτυσσόμενο κόσμο, που αφήνει πολύ πίσω τις άλλοτε πιο εύπορες οικονομίες. Οι οικονομολόγοι της Barclays Wealth μιλούν για μια «σεισμική μετακίνηση του πλούτου σε παγκόσμιο επίπεδο», η οποία γίνεται δυνατή από την αλληλεπίδραση της παγκοσμιοποίησης, της ενίσχυσης των αγορών σε πρώην και νυν κομμουνιστικά κράτη.
«Δεν είναι ότι οι αναπτυγμένες χώρες γίνονται λιγότερο πλούσιες. Απλά τις προσπερνούν οι κορυφαίες αναδυόμενες χώρες, με την τεράστια οικονομική τους δύναμη», εξηγούν οι οικονομολόγοι της Barclays. Συγκεκριμένα, η συσσώρευση του πλούτου στην Κίνα αναμένεται να φέρει τη χώρα στην τρίτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης στα επόμενα δέκα χρόνια, αφήνοντας πίσω υπερδυνάμεις όπως η Βρετανία, η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία.
ότι οι στόχοι του έργου επιτεύχθηκαν: τμήματα επιμορφούμενων δε σχηματίζονται
Φυσικά χτες μάθαμε ότι οι άνθρωποι κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους. Φαίνεται δεν περνάνε και πολλά. Μόνο αυτά που τους ενδιαφέρουν.
Ηταν πολύ επιμορφωτική η ημερίδα. Εμαθα πολλά. Π.χ. για γνωστό συντονιστή ΠΑΚΕ που η μόνη τους συμβολή στη λίστα των επιμορφούμενων ήταν μία σειρά από εξαιρετικά σαχλά ανέκδοτα. Ο περι ου ο λόγος επειδή δεν κατέχει και καλά την τέχνη του email, μια μέρα του ξέφυγε ένα, που κανονικά απευθυνόταν σε άλλους συντονιστές και τους πρότεινε που να επενδύσουν τα χρήματα της επιμόρφωσης. Μα τι ρωτάτε; Σε σκάφη φυσικά. Φαίνεται οι μέντορες μας έχουν απωθημένα του στυλ: “ήμουν κι εγώ στο κότερο”.
Φήμες φέρουν επίσης ότι γνωστό στέλεχος της ΟΛΜΕ εισέπραξε μία καθόλου ευκαταφρόνητη αμοιβή προκειμένου να εγγυηθεί την επιστασία των εξετάσεων. Αυτές είναι οι καλές μπίζνες. Οχι τρεχάτε να φτιάχνετε παουερποιντ!
Η ημερίδα είχε σίγουρα κάτι από αέρα Μαρίας Αντουανέτας. Δεν ήταν μόνο οι πλούσιοι μπουφέδες. Ο γιάπι-style εκπρόσωπος ήταν γνήσια έκπληκτος, όταν έλεγε στο συνάδελφο, ότι δεν καταλαβαίνει, γιατί δεν εκτιμά το γεγονός, ότι μπορεί εκείνος να έχασε τα χρήματα των οδοιπορικών του αλλά ωφελήθηκαν τόσοι άνθρωποι. Επιτέλους γιατί δεν τρώτε το παντεσπάνι σας;
Σε κάποιον άλλον όμως ήταν φανερή η ενόχληση γιατί σχετιζόταν με το λαουτζίκο και του ξέφυγε το σηκωμένο φρύδι. “Είστε μειοψηφία συνάδελφε” αντιγύρισε σε απορούντα συνάδελφο και καθάρισε.
Ετερος της επιστημονικής επιτροπής μόλις διαπίστωσε το κλίμα της συνάντησης, εμφανίστηκε επικριτικός προς το πρόγραμμα. Ενα περίεργο πράγμα όμως, να μην είναι ποτέ επικριτικός, όταν ενθηλακώνει τα μπικικίνια…
Περι μπικικινίων ο λόγος. Ακούσαμε για πολλά εκατομμύρια ευρώ που θα διατεθούν στην επιμόρφωση. Μας κλείσαν και το μάτι. Κάντε υπομονή τώρα, τα καλύτερα έρχονται. Κάτι τέτοια δεν υποστηρίζει και η θρησκεία; Να είσαι καλό παιδί τώρα και ο παράδεισος σε περιμένει…
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Κάποια στιγμή, ενώ βρισκόμουν στο γραφείο του Γενικού Γραμματέα κοιτώντας προς το παράθυρο, είδα στο απέναντι κτήριο – που στεγαζόταν άλλη μία υπηρεσία μας- την εξής απίστευτη εικόνα. Ολες οι οθόνες των υπολογιστών που φαίνονταν από τα παράθυρα έδειχναν πασιέντζες. Εκεί κόλλησα. Ο Γ.Γ. πλησίασε για να δει τι έβλεπα και σχολίασε. “Τουλάχιστον προνόησαν να μην είναι ορατή η οθόνη τους από τους επισκέπτες του Υπουργείου”.
Ο Νίκος Δήμου μας μοιράζεται μαζί μας την πιο ανατριχιαστική εμπειρία που έζησε τελευταία και έχει να κάνει με τις Πναελλαδικές εξετάσεις.
Στο 
Ξαναγράφουν την Ιστορία επί το εθνικότερον. Ο καθηγητής κ. Ι. Κολιόπουλος ανέλαβε με ανάθεση από το υπουργείο Παιδείας και όχι με διαγωνισμό να γράψει ξανά το σχολικό εγχειρίδιο της Στ’ Δημοτικού. Το σίγουρο είναι ότι οι μικροί μαθητές του δημοτικού «θα συνειδητοποιήσουν γιατί είναι Ελληνες». Τη φράση αυτή αποδίδουν εκπαιδευτικοί στον καθηγητή της Νεότερης Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) κ. Ι. Κολιόπουλο, ο οποίος ανέλαβε να λύσει το «πρόβλημα» που δημιουργήθηκε με το – πρόσφατα αποσυρθέν από τα σχολεία – βιβλίο της Ιστορίας της κυρίας Μαρίας Ρεπούση. Ο κ. Κολιόπουλος είναι ο καθηγητής που θα είναι επικεφαλής συγγραφικής ομάδας (των κκ. Ιάκωβου Μιχαηλίδη, διδάσκοντος επίσης στο ΑΠΘ, Χαράλαμπου Μηνάογλου, φιλολόγου, και Αθανάσιου Καλλιανιώτη, σχολικού συμβούλου), η οποία και ανέλαβε με ανάθεση από το υπουργείο Παιδείας και όχι με διαγωνισμό να γράψει ξανά το σχολικό εγχειρίδιο. Στη συγγραφική ομάδα του κ. Κολιόπουλου δεν υπάρχει κανένας εκπαιδευτικός της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, παρ’ ότι το βιβλίο θα απευθύνεται σε μαθητές της Στ’ Δημοτικού. Θα καλύπτει την Ελληνική και Ευρωπαϊκή Ιστορία των Νεότερων Χρόνων και θα μπει στις σχολικές αίθουσες το 2009.
Οι οικονομικοί αναλυτές μας ενημέρωσαν ότι θα γίνουμε πιο φτωχοί από τους Τούρκους τα επόμενα δέκα χρόνια. Αυτό είναι το συμπέρασμα της μελέτης που συνέταξαν από κοινού η Barclays Wealth και το Economist Intelligence Unit, και στην οποία αποτυπώνεται η συσσώρευση του πλούτου στον αναπτυσσόμενο κόσμο, που αφήνει πολύ πίσω τις άλλοτε πιο εύπορες οικονομίες. Οι οικονομολόγοι της Barclays Wealth μιλούν για μια «σεισμική μετακίνηση του πλούτου σε παγκόσμιο επίπεδο», η οποία γίνεται δυνατή από την αλληλεπίδραση της παγκοσμιοποίησης, της ενίσχυσης των αγορών σε πρώην και νυν κομμουνιστικά κράτη.
ότι οι στόχοι του έργου επιτεύχθηκαν: τμήματα επιμορφούμενων δε σχηματίζονται
Άρθρα (RSS)