Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο πήγα για πρώτη φορά στη ζωή μου στην Κω. Όπως είδα με τα ίδια μου τα μάτια, η Κως δεν έχει μόνο φοίνικες, αστεράτες αμμουδερές παραλίες και ορδές τουριστών που σε λίγο θα γίνουν ανώνυμοι αλκοολικοί (προς το παρόν είναι σκέτοι αλκοολικοί με μαζικές τάσεις προς έμετο κατά τις 6 το πρωί). Έχει και μια λέσχη ανάγνωσης που σπάει κόκκαλα! Όταν πριν λίγα χρόνια κάναμε με το ΕΚΕΒΙ την καμπάνια για την εξάπλωση των λεσχών ανάγνωσης, ενός θεσμού τρομερά αγαπημένου σε όλες τις δυτικές χώρες, ούτε στα πιο τρελά όνειρά μου δεν πίστευα πως θα ξεφύτρωναν σ’ όλη την νεόπλουτη Ελλαδίτσα μας τόσοι αναγνωστικοί πυρήνες με τόση (πυρηνική) ενέργεια!
Κυριολεκτικά με στείλατε αδιάβαστη, αγαπητοί αναγνώστες. Αντιπροσωπεία της περί ης ο λόγος Λέσχης πέταξε -με την βοήθεια του ΕΚΕΒΙ- από την Κω στο φεστιβάλ βιβλίου της Θεσσαλονίκης τον Μάϊο, άκουσε τις παρουσιάσεις των συγγραφέων, συνομίλησε με τις άλλες λέσχες, διάβασε ή ξεφύλλισε τα νέα βιβλία κι έκανε τις επιλογές της. Μετά γύρισε πίσω κι ανασκουμπώθηκε. Τα μέλη της διάβασαν, μίλησαν, ανέλυσαν, διαφώνησαν, τα βρήκαν. Όταν με κάλεσαν ήξεραν ακριβώς τι ήθελαν από μένα και όταν το πήραν μου έκαναν ένα αναπάντεχο αντίδωρο: είχαν κινητοποιήσει τη θεατρική τους ομάδα να δώσει σάρκα και οστά στο πρώτο διήγημα που έγραψα ποτέ, το ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ. Γυναίκες οι περισσότερες φυσικά (οι παροικούντες την λογοτεχνική Ιερουσαλήμ ξέρουν καλά ότι γυναίκες κυρίως διαβάζουν, όπως και γυναίκες κρατάνε στη ζωή το θέατρο. Η πλειονότης των ανδρών δηλώνει πως διαβάζει «μόνον δοκίμια», πράγμα που σημαίνει τις περισσότερες φορές ότι εντρυφούν στις αναλύσεις του Φίλαθλου για το μέλλον του Παναθηναϊκού).
Το ενδιαφέρον είναι ότι οι κυρίες αυτές δεν είναι από την Κω, είναι ξένες, «πομαζώματα» στην ντόπια διάλεκτο: πρωτοδιορισμένες καθηγήτριες από όλη την Ελλάδα που κυκλοφορούν παντού με ποδήλατα, μια ιταλίδα μεταφράστρια, μια αλβανίδα υπάλληλος γραφείου κλπ. Οι ντόπιες είναι λίγες (αλλά λέαινες!) Πράγμα που σημαίνει αγαπητοί μου πως η ανησυχία θρέφει το μυαλό όσο η ρουτίνα και η βολή το ακυρώνει. Θυμόσαστε τον εαυτό σας όταν σπουδάζατε στο εξωτερικό; Όταν χρειάστηκε να λείψετε από την εστία σας; Έπρεπε να επανεφεύρετε τον εαυτό σας από την αρχή, να δείτε μια άγνωστη πόλη με άλλα μάτια, να ξυπνήσετε τις αισθήσεις σας να προσλάβουν τις καινούριες παραστάσεις. Πίσω στο σπίτι είναι ζεστά κι αποκοιμιέσαι. Αγαπάτε λοιπόν τους «ανέστιους» γιατί συχνά αυτοί είναι που κάνουν τη διαφορά, αυτοί κατεβάζουν τις πιο καινοτόμες ιδέες. Η Λέσχη ανάγνωσης της Κω φερ’ ειπείν σκέφτηκε το εξής: Τα περασμένα Χριστούγεννα και το καλοκαίρι κάλεσε με πόστερ και ανακοινώσεις όλους τους φιλαναγνώστες να ανταλλάξουν τα διαβασμένα τους βιβλία με άλλα αδιάβαστα! Έστησαν που λέτε έναν πάγκο και περίμεναν. Όποιος έφερνε 3 βιβλία έπαιρνε σε αντάλλαγμα άλλα τρία που δεν είχε διαβάσει. Με διαβεβαίωσαν πως και τις δύο φορές που έκαναν τη γιορτή της ανταλλαγής δεν έμεινε ούτε ένα βιβλίο στον πάγκο –να φανταστείτε μαζεύτηκαν και τα πιτσιρίκια για να ανταλλάξουν τα παλιά τους παραμύθια και κόμικς με άλλα!
Ηθικό δίδαγμα: Κινητοποιηθείτε! Κατεβάστε ιδέες! Δεν έχει νόημα να γκρινιάζουμε ότι τα βιβλία είναι ακριβά και ότι θα ζήσουμε μαύρο χειμώνα. Ένα χαμόγελο έρχεται αεροπορικώς από την Κω!
Της Λένας Διβάνη – Protagon
Άρθρα (RSS)