Αρχείο για Οκτώβριος, 2010Οκτ
06
2010
 
Cake – I Will Survive (Live)Αναρτήθηκε από terracomputerata στο From my ipod, με ετικέτες: CakeΚάποιος γιορτάζει μα το βρήκα… είμαι εγώ! Παγκόσμια ημέρα των εκπαιδευτικών σήμερα. Ολοι έχουμε καταλάβει τι σημαίνει να σου αφιερώνουν μία παγκόσμια ημέρα. Η υπουργός μας έστειλε το καθιερωμένο μήνυμα κονσέρβα σε μία απέλπιδα προσπάθεια να χρυσώσει το χάπι… Ποιος κακόμοιρος αποσπασμένος άραγε να αναζητούσε έμπνευση για τη σύνταξή του μηνύματος. Εφτασε χτες κοντά μεσάνυχτα: “Σήμερα η μέρα είναι αφιερωμένη στους πρωταγωνιστές της Εκπαίδευσης, τους εκπαιδευτικούς. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί σε κάθε γωνιά της χώρας, παρά τις αντίξοες συνθήκες, (πες το ξανά) καθημερινά προσφέρουν, παράγουν, δημιουργούν με ένα κοινό στόχο: ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας. Σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία σε διεθνές επίπεδο, τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν εάν οι εκπαιδευτικοί μπουν μπροστά. (Υποθετικός λόγος του απραγματοποίητου. Κι αν δεν το καταλάβαμε ακόμη, εμείς φταίμε για όλα. ) Η κοινωνία επενδύει σε εσάς, (ω μα ναι!) που είστε πρωτοπόροι, με όρεξη για δουλειά, με αγάπη για τους μαθητές, με υψηλό αίσθημα ευθύνης. (Φαίνεται όμως ότι επενδύει και στους υπόλοιπους που βρίσκονται σε τουρνουά ταβλιού εδώ και πολλά-πολλά χρόνια) Ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί αυτά που κάνατε και κάνετε αποδεικνύουν ότι οι κοινωνίες εξελίσσονται με δασκάλους με «Δ» και τέτοιους έχουμε πολλούς.” Γιατί αισθάνομαι ότι το Δ μου όλο και μικραίνει;
Οκτ
05
2010
Οι «άλλοι» δάσκαλοι, που διδάσκουν ζωήΑναρτήθηκε από terracomputerata στο εκπαιδευτικοί, με ετικέτες: σχολείο στο Παίδων
Ηταν Μάιος του 1987 και το αίτημα ήταν τόσο πιεστικό, που τον Αύγουστο του 1988 το νοσοκομειακό σχολείο περίμενε τους δασκάλους του. Νεαρός τότε, ο κ. Παναγιώτης Κισκηρέας, σήμερα διευθυντής αλλά και διδάσκων τού εν λόγω δημοτικού σχολείου, κατέλαβε τη μία από τις τότε δύο οργανικές θέσεις. Είκοσι δύο χρόνια μετά δεν μετανιώνει καθόλου για την επιλογή να παρέχει εξατομικευμένη διδασκαλία σε ασθενείς 5-12 ετών. «Ερχόμαστε σε καθημερινή επαφή με τον πόνο και την απογοήτευση, συνδεόμαστε συναισθηματικά με παιδιά που μπορεί να χάσουν τη μάχη… Προσφέρουμε όμως:βοηθάμε στον αγώνα τους και είμαστε εκεί στις νίκες τους, χαιρόμαστε με τη χαρά τους όταν γίνονται καλά. Κάποιοι είναι σήμερα οι ίδιοι δάσκαλοι ή γιατροί» λέει ο κ. Κισκηρέας στο «Βήμα». Δουλεύει κυρίως με ασθενείς από το ογκολογικό τμήμα και συχνά διδάσκει σε μαθητές που νοσηλεύονται στη Μονάδα Μεταμόσχευσης Μυελού των Οστών. Με ειδική περιβολή και αποστειρωμένα ακόμη και τα μολύβια, δεν θυμίζει σε τίποτε τον δάσκαλο που όλοι γνωρίσαμε κάποτε. Για τον Γιαννάκη ή την Κατερίνα στη Μονάδα είναι έτσι κι αλλιώς κάτι παραπάνω: η γέφυρά τους με τον έξω κόσμο για τους δύο ή και τρεις μήνες που θα χρειαστεί να παραμείνουν εκεί. «Εχω δει παιδιά να λένε “θέλω να πεθάνω, να ξεμπερδεύω” και άλλα να πεθαίνουν και να είναι τόσο αισιόδοξαπου να θέλουν να κάνουν μάθημα ως την τελευταία στιγμή. Υπάρχουν μαθητές που θέλουν αυστηρή βαθμολογία στο διαγώνισμα για να νιώθουν ίσα με τους “απέξω”». Με μάσκες και χρωματιστά μαντήλια στο κεφάλι- σημάδι ότι το παιδί κάνει χημειοθεραπείαοι μαθητές στο ογκολογικό τού «Αγία Σοφία» προοδεύουν: «Το μάθημα δεν είναι αυτοσκοπός. Υπάρχει ο μαθησιακός στόχος αλλά κυρίως υπάρχει η ανάγκη για ψυχολογική υποστήριξη». Στους τοίχους του γραφείου οι φωτογραφίες από χριστουγεννιάτικες γιορτές μυρίζουν «σχολική γιορτή». «Είναι ένας τρόπος να διατηρήσουμε τη φυσιολογικότητα» λέει ο κ. Κισκηρέας. «Να διατηρήσουμε το χαμόγελο που δεν κάμπτεται από τις χημειοθεραπείες. Οι μαθητές δεν μας αφήνουν να νιώσουμε οίκτο ή φόβο. Εχουν ωριμάσει πρόωρα. Είναι πολλές φορές σοφότεροι από εμάς. Η επαφή με τα παιδιά αυτά σου αλλάζει τη ζωή. Ξεφεύγεις από τη μιζέρια, αξιολογείς αλλιώς ταπράγματα. Στην αρχή δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ τον ανθρώπινο πόνο. Με τον χρόνο βρήκα τις αντιστάσεις μου, γι΄ αυτό βρίσκομαι εδώ τόσα χρόνια. Υπάρχει ένα διάστημα ικανό για να διαχειριστείς δικά σου θέματα:μεταθανάτιες φοβίες, αρρώστιες… Αλλά αυτός ο χρόνος δεν πρέπει να είναι μακρός. Αν δεν βρεις ισορροπίες, φεύγεις» . Τι λέει ο δάσκαλος όταν γυρίζει σπίτι στα δικά του παιδιά; «Ολα παλεύονται στη ζωή. Και το εννοώ». Διαβάστε περισσότερα: tovima.gr Οκτ
05
2010
Stefana Broadbent: Πως το διαδίκτυο προάγει την οικειότηταΑναρτήθηκε από terracomputerata στο Διαδίκτυο, Τ.Π.Ε., με ετικέτες: Stefana Broadbent:
και να επιλέξετε τον ελληνικό υποτιτλισμό. Οκτ
05
2010
Τα βιβλία θα µοιάζουν µε κινηµατογραφικές ταινίεςΑναρτήθηκε από terracomputerata στο βιβλίο, Τ.Π.Ε., με ετικέτες: e-books, ipad
Τα πρώτα καθαρά σηµάδια ως προς το πού στρέφονται οι αλλαγές εµφανίστηκαν πριν από ένα µήνα, όταν το παιδικό βιβλίο «Spot Goes to School» πήρε τη θέση ενός προϊόντος της σειράς «Τoy Story» ως εφαρµογή της εβδοµάδας στο iΡad. Το «Wheres Spot?» ήταν άλλωστε το πρώτο βιβλίο που, τριάντα χρόνια πριν, χρησιµοποίησε την τεχνική lift-the-flap µε τα κρυφά συρταράκια και τις κρύπτες µε πορτάκια που σηκώνει το παιδί για να δει τι κρύβεται από κάτω». Ισως έτσι καταφέρουμε και τους μαθητές μας να διαβάζουν ιστορία. Αλλιώς θα μάθαιναν για τους Περσικούς πολέμους αν προβάλλονται παράλληλα σκηνές από τους 300. Νες πα; Οκτ
05
2010
Νέα αρχεία εικόνας για πιο γρήγορο «σερφάρισμα»Αναρτήθηκε από terracomputerata στο Διαδίκτυο, εικόνα, Τ.Π.Ε., με ετικέτες: WebP
Τα αρχεία WebP, όπως είναι το όνομά τους, μειώνουν κατά 40% τον όγκο των σημερινών φωτογραφιών JPEG, κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι οι σελίδες που περιέχουν εικόνες θα εμφανίζονται πολύ πιο γρήγορα, μειώνοντας δραστικά το χρόνο αναμονής του χρήστη. Το WebP αποτελεί μια πιλοτική προσπάθεια με στόχο να επιταχυνθεί η πλοήγηση στο Διαδίκτυο. Η Google υποστηρίζει ότι ο νέος τύπος εικόνων μειώνει το μέγεθος των αρχείων χωρίς να «θυσιάζει» την ποιότητα. Το WebP φιλοδοξεί να γίνει ο «διάδοχος» του JPEG, του πιο δημοφιλούς τύπου αρχείων εικόνας και να αποτελέσει τη βασική μορφή φωτογραφιών στον Παγκόσμιο Ιστό. Οι δοκιμές που έκανε η Google, μετατρέποντας ένα εκατομμύριο εικόνες από JPEG σεWebP, έδειξαν ότι ο όγκος των αρχείων μειώνεται κατά 39%. Έτσι αυξάνεται σημαντικά η ταχύτητα με την οποία εμφανίζονται οι σελίδες, δεδομένου ότι φωτογραφίες και οι εικόνες αποτελούν σχεδόν το 65% των δεδομένων που μεταφέρονται όταν «φορτώνει» ένα site. Πώς λειτουργεί Το WebP, όπως και το JPEG, αποτελεί το λεγόμενο «πρότυπο απωλεστικής συμπίεσης εικόνων», δηλαδή μια μέθοδος που συμπιέζει την αρχική εικόνα, κάτι που μοιραία οδηγεί και σε υποβάθμιση της ποιότητάς της. Το WebP βασίζεται στην προηγμένη μέθοδο συμπίεσης εικόνων που χρησιμοποιεί ο κωδικοποιητής βίντεο VP8 για να συμπιέσει τα καρέ των εικόνων. «Εφαρμόσαμε τις τεχνικές που χρησιμοποιούμε στο VP8 και τις επεκτείναμε στην κωδικοποίηση εικόνων», ανέφερε ο Ρίτσαρντ Ράμπατ, διευθυντής Προϊόντων της Google. Η Google χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το video codec VP8 πέρυσι, όταν απέκτησε την εταιρεία On2 που το ανέπτυξε. Ο ρόλος των browsers Παρότι τα αποτελέσματα των δοκιμών ήταν ιδιαίτερα θετικά, η εξάπλωση ή όχι τουWebP θα εξαρτηθεί από το αν θα το υιοθετήσουν τα προγράμματα πλοήγησης (browsers). Ήδη η Google σχεδιάζει την υποστήριξη αυτού του τύπου αρχείων από τις μελλοντικές εκδόσεις του Google Chrome. Το Google ανήρτησε μια συλλογή δειγμάτων, στην οποία γίνεται σύγκριση εικόνων WebP και JPEG, και μπορείτε να δείτε κάνοντας «κλικ» εδώ. Οκτ
05
2010
Les Choristes – La NuitΑναρτήθηκε από terracomputerata στο μουσική, με ετικέτες: Les Choristes - La NuitΟκτ
04
2010
Ενα βραβείο Νομπέλ για το ΔιαδίκτυοΑναρτήθηκε από terracomputerata στο Διαδίκτυο, με ετικέτες: Vinton G. Cerf
 Vinton Cerf Του Vinton G. Cerf Αντιπροέδρου της Google και υπεύθυνου για την επινόηση νέων τεχνολογιών και εφαρμογών στο Διαδίκτυο. Η μέση ηλικία για βραβευμένους με Νομπέλ Ειρήνης είναι τα 63 έτη, αλλά φέτος το περιοδικό Wired αποφάσισε ότι η πιο άξια δικαιούχος είναι μόλις 33 ετών. Στο πλαίσιο των βραβείων Νομπέλ, αυτή η ηλικία είναι πολύ μικρή, αλλά αν αναλογιστούμε τα «επιτεύγματα» του Διαδικτύου, ίσως δεν φαίνεται και τόσο παράλογη μια τέτοια υποψηφιότητα. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, το Διαδίκτυο είχε μια βαθιά επίδραση στον τρόπο που ζούμε. Το Διαδίκτυο έχει επιτύχει γιατί σχεδιάστηκε έτσι ώστε να είναι τόσο ευέλικτο όσο και ανοικτό. Για αιώνες, η πρόσβαση και η δημιουργία πληροφορίας ελεγχόταν από λίγους. Το Διαδίκτυο το έχει αλλάξει αυτό – και γρήγορα γίνεται η πλατφόρμα πληροφόρησης για όλους, από όλους. Φυσικά, εξακολουθεί να έχει δρόμο μπροστά του. Σήμερα υπάρχουν μόνο περίπου 1,8 δισεκατομμύριο χρήστες, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν περίπου το 25% του παγκόσμιου πληθυσμού. Μεγάλο μέρος του κόσμου που έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο χρησιμοποιούν τα αγγλικά, αν και γνωρίζουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού του πλανήτη δεν είναι αγγλόφωνοι. Για παράδειγμα, ενώ υπάρχουν 300 εκατομμύρια Αραβες στον κόσμο, το περιεχόμενο του Διαδικτύου στα αραβικά δεν ξεπερνά το 1% του συνολικού περιεχομένου. Καθώς όλο και περισσότερο ποικιλόμορφο περιεχόμενο ανεβαίνει στο Διαδίκτυο, αυξάνεται και η ανάγκη για εργαλεία που μας επιτρέπουν να ξεπεράσουμε τα γλωσσικά εμπόδια που μας χωρίζουν. Γι’ αυτό είμαι ενθουσιασμένος με την πρόοδο των αυτόματων εργαλείων μετάφρασης, ειδικότερα στον τομέα που εμείς ονομάζουμε μηχανική μάθηση. Ενας στόχος είναι να καταστεί δυνατή η αναζήτηση με όρους που εκφράζονται σε μία γλώσσα, αλλά να εμφανίζονται και αποτελέσματα και στις 50 γλώσσες που υποστηρίζονται από την Google. Ο κύριος παράγοντας της αύξησης του πολύγλωσσου περιεχομένου θα είναι η ίδια η αύξηση της πρόσβασης στο Διαδίκτυο. Και κλειδί για την πρόσβαση θα είναι τα κινητά τηλέφωνα. Δείτε την Κορέα όπου οι άνθρωποι πραγματοποιούν αναζητήσεις με τη φωνή ή πληρώνουν τους λογαριασμούς τους στο κινητό τους – το μέλλον είναι εδώ. Επιπλέον, ήδη βλέπουμε τη διαφορά που έφεραν οι συνδέσεις των κινητών με το Internet στην Αφρική, τη Λατινική Αμερική και την ινδική χερσόνησο. Στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, οι άνθρωποι βρίσκουν ήδη καινοτόμους τρόπους να χρησιμοποιούν την τεχνολογία των κινητών τηλεφώνων, από τη μικρής κλίμακας χρήση της Grameen και των χωριών στο Μπανγκλαντές, μέχρι τις καινοτόμες υπηρεσίες SMS, που παρέχουν στους γεωργούς υπηρεσίες ενημέρωσης σχετικά με τις καλλιέργειες και τις καιρικές συνθήκες. Η τεχνολογική πρόοδος του Διαδικτύου έχει επίσης επιφέρει μία κοινωνική αλλαγή. Οπως συνέβη και με προηγούμενες εφευρέσεις, κάποιοι θα ανησυχούν για τις επιπτώσεις της ευρύτερης πρόσβασης στην πληροφόρηση – άλλωστε, το τυπογραφείο και η αύξηση του αλφαβητισμού είχαν αντιμετωπιστεί ως αποσταθεροποιητικές αλλαγές. Παρόμοιες ανησυχίες σχετικά με το Διαδίκτυο τίθενται σποραδικά και τώρα, αλλά εάν δούμε τη συνολική εικόνα, είμαι πεπεισμένος ότι θα διαπιστώσουμε ότι τα οφέλη του Ιντερνετ ξεπερνούν κατά πολύ τις όποιες τυχόν δυσκολίες ενσωμάτωσης των νέων τεχνολογιών στη ζωή μας. Αν υπάρχει ένα μέρος ζωτικής έρευνας και ανάπτυξης για το Διαδίκτυο, η ασφάλεια είναι ένα από αυτά. Εργαζόμενος στο Διαδίκτυο για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, είμαι πιο αισιόδοξος για τις υποσχέσεις του από ποτέ. Είμαστε όλοι ελεύθεροι να καινοτομήσουμε στο Διαδίκτυο κάθε μέρα – το Internet είναι στην πραγματικότητα ένα εργαλείο που έχει δημιουργηθεί από τον λαό για τον λαό. Ετσι, θα πρέπει το Διαδίκτυο να κερδίσει ένα βραβείο Νομπέλ; Μπορεί να είναι μακρινή σκέψη – έστω και μόνο επειδή θα ήταν μάλλον δύσκολο να απονεμηθεί ένα βραβείο στους χρήστες του Ιντερνετ όλου του κόσμου. Οκτ
04
2010
TED ex Academy AthensΑναρτήθηκε από terracomputerata στο Ελλάδα, έρευνα, με ετικέτες: TED Athens
Επιτέλους κάτι κινείται… φρέσκιες ιδέες για την Ελλάδα. Μπορείτε να το δείτε online καθώς εξελίσσεται… www.tedxacademy.com/Streaming/index.html
Οκτ
04
2010
Αλλάζει ή δεν αλλάζει το όριο απουσιών;Αναρτήθηκε από terracomputerata στο μαθητές, σχολείο, ΥΠΔΒΜΘ, ΥΠΕΠΘ, με ετικέτες: φοίτηση
Δεν πρόκειται να αλλάξει το όριο των απουσιών για τους μαθητές, διαβεβαιώνει το υπουργείο Παιδείας. «Θέλω να τονίσω κατηγορηματικά ότι το υπουργείο Παιδείας δεν έχει καμία πρόθεση αλλαγής του ορίου απουσιών για τους μαθητές», σημείωσε η υφυπουργός Παιδείας Εύη Χριστοφιλοπούλου, με αφορμή το θέμα που ανέκυψε. Όπως διευκρίνισε, το όριο είναι 50 δικαιολογημένες απουσίες και 50 αδικαιολόγητες, σύμφωνα με εγκύκλιο που υπεγράφη από την ίδια και αποστέλλεται ήδη προς όλα τα σχολεία της χώρας. Η εγκύκλιος ορίζει αυτά που ήδη ισχύουν με το Προεδρικό Διάταγμα του 1982, βάσει του οποίου το όριο των απουσιών ανέρχεται επίσης σε 50 δικαιολογημένες και 50 αδικαιολόγητες. Κατά συνέπεια, δεν συντρέχουν πλέον οι λόγοι για την έκτακτη προσαύξηση του 25% που -όπως διευκρινίζεται από το υπουργείο- ίσχυσε ειδικά και μόνο για τη περυσινή σχολική χρονιά, εξαιτίας των αυξημένων απουσιών των μαθητών από τα κρούσματα του ιού την νέας γρίπης Η1Ν1. Σύγχυση προκάλεσε στους συλλόγους των σχολείων της επικράτειας η δήλωση της υφυπουργού για 50+50. Ολοι γνωρίζαμε ότι το όριο ήταν 50 δικαιολογημένες +64 αδικαιολόγητες. Δύο τινά συμβαίνουν. Η η υφυπουργός και οι σύμβουλοί της αγνοούν το θέμα των 64 αδικαιολογήτων ή τελικά αλλάζει το όριο. Ισως χρειάζεται μία διευκρίνηση… Κάποιοι μοιράζουν αγκαλιές… http://agkaliesgiaolous.blogspot.com/ Και η Αννα Δαμιανίδη σχολιάζει σήμερα στα Νέα:Τα παιδιά βγήκαν στο Σύνταγµα κρατώντας ταµπέλα «Δωρεάν Αγκαλιές». Αν ήθελες πήγαινες και τους αγκάλιαζες. Μετάφραση του Free hugs. Θα µεταφραζόταν και «ελεύθερες αγκαλιές», ή «αγκαλιές έτσι χωρίς πρόγραµµα», «αγκαλιές χωρίς λόγο». Υποτίθεται ότι πάντα δωρεάν είναι οι αγκαλιές, ή το κόστος δεν αποτιµάται. Βέβαια η λέξη δωρεάν υποδεικνύει την αξία τους. Θα ήταν ακριβές αν δεν ήταν δωρεάν, οπότε ξανασκέψου όλες τις αγκαλιές της ζωής σου, µήπως είσαι πλούσιος και δεν το ξέρεις; Μου αρέσουν αυτές οι φιλοσοφικές δράσεις, αλλά διστάζω να πέσω στην αγκαλιά των νεαρών παιδιών. Η αγκαλιά, πώς να το κάνουµε, χρειάζεται έναν βαθµό εξοικείωσης. Οπως τα φιλιά στο µάγουλο. Στη Γαλλία όταν συστήνεσαι φιλιέσαι τρεις φορές. Για µήνες, όταν σπούδαζα εκεί, στεκόµουν παγερή, να αποθαρρύνω τέτοια φιλιά. Οι άλλοι πάγωναν ακόµα περισσότερο όταν έλεγα πως είµαι Ελληνίδα. Σκόνη έκανα τον µύθο θερµότητας των Ελλήνων. Πιστεύω πως οι Ελληνες είµαστε επιφυλακτικοί άνθρωποι. Δεν κατάλαβα ποτέ πώς βγάλαµε φήµη θερµών. Η µόνη εξήγηση είναι ο Ζορµπάς, ο οποίος όµως, µάθαµε τελικά, ήταν Σλαβοµακεδόνας. Πάντα τα εθνικά κλισέ είναι ιστορίες παρεξηγήσεων. Χαζεύω ένα τέταρτο τα νεαρά παιδιά να γελάνε αγκαλιάζοντας περαστικούς πιο τολµηρούς από µένα. Μελετάω τις αντιδράσεις, τον δισταγµό, την απόφαση, τα γέλια. Εχει ρίσκο να αγκαλιάζεις αγνώστους; Ανταλλάσσεις κύτταρα σε τόσο λίγο χρόνο; Παραβιάζεται κάτι ιδιωτικό που το θέλεις ανέγγιχτο; Βρίσκεις µια ευχαρίστηση που οφείλεις αµέσως να αρνηθείς; Γιατί µας παιδεύουν έτσι τα νεαρά παιδιά στις πλατείες; Ζήλεψα κοιτώντας, πήγα κι εγώ σε µια αγκαλιά για µισό δευτερόλεπτο. Φαντάσµατα οικειότητας, γνωριµιών, σχέσεων και προσδοκιών πέρασαν από τις µασχάλες µου κι ελευθερώθηκαν αµέσως. Μόλις ξεµάκρυνα µε αγκάλιασε µια αόρατη µελαγχολία. Γύρισα σπίτι να κρατήσω τον σκύλο µου αγκαλιά κατά βούληση. Εντελώς δωρεάν. Οκτ
04
2010
WikipediaΑναρτήθηκε από terracomputerata στο web 2.0, wiki, Διαδίκτυο, με ετικέτες: wikipedia
Επειδή κάθε λήμμα της Wikipedia συντάσσεται από δεκάδες εθελοντές, οι οποίοι μπορούν ανά πάσα στιγμή να το ανανεώσουν με καινούργιες πληροφορίες, αρκετές φορές αυτή η δυνατότητα λειτουργεί εις βάρος της αξιοπιστίας, δίνοντας τη δυνατότητα σε οποιονδήποτε κακόβουλο χρήστη να προσθέσει στα άρθρα λανθασμένα ή παραπειστικά στοιχεία. Κι όμως, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Αϊόβα στις ΗΠΑ, υποστηρίζουν πως βρήκαν τη λύση: έναν αλγόριθμο που σκανάρει αυτόματα το περιεχόμενο της Wikipedia για να ανακαλύψει τα λήμματα στα οποία υπάρχουν τέτοιες «ύποπτες» παράγραφοι. Ο αλγόριθμος απομονώνει τις λέξεις που περιέχονται σε κάθε πρόσφατη προσθήκη και υπολογίζει τη συχνότητα με την οποία αυτές εμφανίζονται σε όλο το λήμμα. Οκτ
04
2010
Βόρειο ΣέλαςΑναρτήθηκε από terracomputerata στο Διαδίκτυο, φύση, με ετικέτες: Βόρειο Σέλας, Καναδάς
Για να απολαύσει κανείς την εντυπωσιακή εικόνα του Βόρειου Σέλαος -αυτού του φαντασμαγορικού φυσικού φαινομένου που δημιουργεί η αλληλεπίδραση της γήινης μαγνητόσφαιρας με την ακατάπαυστη ροή σωματιδίων από τον Ηλιο- δεν χρειάζεται πλέον να ταξιδέψει σε περιοχές με υψηλό γεωγραφικό πλάτος. Αρκεί να μπει στη διαδικτυακή πύλη της Καναδικής Υπηρεσίας Διαστήματος (http://www.asc-csa.gc.ca/eng) και στο εικονικό παρατηρητήριο AuroraMax που δημιούργησε η υπηρεσία, στο οποίο μεταδίδει σε πραγματικό χρόνο το Βόρειο Σέλας, όπως αυτό φαίνεται από τα βόρεια σύνορα της χώρας, αλλά και αποθηκεύει φωτογραφίες από προηγούμενες ημερομηνίες. Το παρατηρητήριο ξεκίνησε να λειτουργεί πριν από λίγες ημέρες, συμπίπτοντας με την έναρξη εμφάνισης του φαινομένου από την Αρκτική, ενώ αναμένεται να προσφέρει ολοένα εντυπωσιακότερες εικόνες. Οκτ
04
2010
Οταν το Διαδίκτυο σκοτώνει την περιέργειαΑναρτήθηκε από terracomputerata στο Διαδίκτυο, εκπαίδευση, με ετικέτες: International Herald Tribune
International Herald Tribune
Ο μεγάλος μου γιος, στα 9 του, έχει περάσει το 3,2% της ζωής του στο Ιντερνετ. Η στατιστική αυτή είναι αυθαίρετη, αλλά μου φαίνεται λογική. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι πέρασε τουλάχιστον τρεις ώρες στο Ιντερνετ την περασμένη άνοιξη, όταν το τέλος της τρίτης τάξης ήρθε με μια ανάθεση εργασίας για τα ζώα του τροπικού δάσους. Το δικό του ζώο ήταν η ανακόντα, και το Διαδίκτυο τον βοήθησε να γράψει μια πολύ κατατοπιστική έκθεση. Ηταν υπερήφανος για την εργασία του και μου την έφερε να τη διαβάσω όταν τελείωσε. «Υπάρχουν τρία είδη ανακόντα», μου είπε. «Πράσινο, κίτρινο και με μαύρες κηλίδες. Δεν είναι δηλητηριώδες φίδι. Είναι συσφιγκτήρας. Και είναι το μεγαλύτερο φίδι στον κόσμο». «Και ποιο είναι το δεύτερο μεγαλύτερο;» ρώτησα. Με κοίταξε λίγο συνοφρυωμένος και έφυγε. Ακουσα ήχο πλήκτρων στο άλλο δωμάτιο κι έπειτα γύρισε πίσω και μου είπε την απάντηση. Ενα μήνα αργότερα, κάναμε ένα οικογενειακό ταξίδι στο Μαϊάμι, για να δούμε τους γονείς της γυναίκας μου. Εκείνη κι εγώ κοιμηθήκαμε στο δωμάτιο όπου μεγάλωσε. Ανάμεσα σε άλλα ενθύμια και συλλεκτικά αντικείμενα, υπήρχε μια εγκυκλοπαίδεια. Είχα κι εγώ την ίδια εγκυκλοπαίδεια μικρός, και τη φυλλομέτρησα με ένα μείγμα νοσταλγίας και βαρεμάρας. Κοίταξα το λήμμα «ανακόντα» και μετά πήγα στον τόμο με το φι για να διαβάσω λίγο περισσότερα πράγματα για τα φίδια. Το πιο ενδιαφέρον με αυτή την έρευνα ήταν εκείνο που δεν μου είπε: το δεύτερο σε μέγεθος φίδι. Διάβασα με αρκετή προσοχή αλλά δεν υπήρχε μηχανισμός ψαξίματος και δεν μπορούσα απλώς να πάω στον τόμο με το δέλτα και να κοιτάξω για το «δεύτερο σε μέγεθος φίδι». Αυτό που ο γιος μου μπορούσε να κάνει σε 10 δευτερόλεπτα, εγώ αδυνατούσα να το κάνω σε μισή ώρα. Οταν ήμουν μικρός, έκανα τις ίδιες εργασίες με τον γιο μου (εννοώ το ίδιο είδος εργασιών – στο δημοτικό μάς αναθέτανε συνεχώς να γράφουμε για σκίουρους και αεροπλάνα). Αν είχα κάνει μια εργασία για την ανακόντα και η δασκάλα μου με είχε ρωτήσει ποιο είναι το δεύτερο σε μέγεθος φίδι, δεν θα μπορούσα απλώς να πάω δίπλα, να πληκτρολογήσω και να μάθω την απάντηση. Θα επέστρεφα στην εγκυκλοπαίδεια και, αν δεν την έβρισκα εκεί, η εργασία μου θα έμενε ανολοκλήρωτη. Και θα έμενα με την απορία και το ερώτημα θα βούιζε ανεπαίσθητα στο μυαλό μου ζητώντας να απαντηθεί. Προσφέροντας απαντήσεις σε ερωτήματα με τόσο αμείλικτη αποτελεσματικότητα, το Ιντερνετ κόβει την προμήθεια ενός ακόμα πιο πολύτιμου αγαθού: της παραγωγικής κλιμάκωσης της περιέργειας. Η εκπαίδευση, όπως τουλάχιστον τη θυμάμαι, δεν είχε στόχο μόνο να δημιουργήσει παιδιά εφοδιασμένα με πληθώρα πληροφοριών, αλλά να τα γεμίσει με ερωτήματα που ωριμάζουν, μέσω της αναβολής, σε γνήσια ενδιαφέροντα. Οι δύο γιοι μου περνούν γρήγορα διάφορες φάσεις. Τον ένα μήνα παθιάζονται με τη θαλάσσια ζωή, την άλλη με τις σημαίες του κόσμου. Αυτό δεν διαφέρει πολύ από το πώς ήμουν εγώ (στα ’70 παθιαζόμασταν για τα ρομπότ) αλλά εκείνο που διαφέρει είναι η ποσότητα των πληροφοριών που μπορούν να συλλέξουν και το πόσο γρήγορα μπορούν να ικανοποιήσουν την πείνα τους. Μέχρι πρόσφατα, ήμουν απόλυτα συμφιλιωμένος μ’ αυτό (παρεμπιπτόντως, το δεύτερο σε μέγεθος φίδι είναι ο πύθωνας). Οταν κάποιο από τα παιδιά μου μού έκανε μια ερώτηση, προσπαθούσα να απαντήσω, και αν δεν μπορούσα, έψαχνα στο Ιντερνετ. Το Google κι εγώ, όπως φαίνεται, ξέρουμε τα πάντα. Τον τελευταίο καιρό, όμως, άρχισα να το παίζω χαζός, λέγοντας πως δεν ξέρω και προτείνοντας να ψάξω να βρω την απάντηση. Μερικές φορές παραιτούνται από το ερώτημα αμέσως, άλλοτε επιμένουν, και προσπαθώ να μην υποχωρώ στην επιμονή τους, αλλά μάλλον να φροντίζω να παραμένουν τα ερωτήματα στο κεφάλι τους μέχρι να φτάσουν να αποδεχτούν ότι υπάρχουν απορίες που δεν μπορούν να απαντηθούν τόσο εύκολα. Πριν από μερικές μέρες, ο γιος μου με ρώτησε ποια είναι η πιο συνηθισμένη αιτία θανάτου στον κόσμο. «Δεν είμαι σίγουρος», του είπα. Περίμενα να τον δω να πηγαίνει στο κομπιούτερ, αλλά έμεινε εκεί στο τραπέζι κάνοντας εικασίες για κάμποση ώρα: «Καρδιακές προσβολές;» είπε. «Αυτοκινητικά δυστυχήματα; Γηρατειά;» Πήγε στο κρεβάτι με την απορία. Οκτ
04
2010
Bruce Springsteen & Sting – The RiverΑναρτήθηκε από terracomputerata στο μουσική, με ετικέτες: Bruce Springsteen, StingΟκτ
03
2010
Είμαι ο έρωτας -Io sono l’amore- του Λ. ΓκουαντανίνοΑναρτήθηκε από terracomputerata στο πολιτιστικά, με ετικέτες: Io sono l'amore, Luca Guadagnino, Tilda Swinton, κινηματογράφος, ταινίαΧτες σινεμά στη Γλυφάδα. Περίεργο που το τοπικό multiplex είχε φέρει την ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο “Ἑίμαι ο έρωτας”. Δε μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες ποιοτικές επιλογές. Συνήθως παίζει “αμερικανιές”. Βέβαια η αίθουσα ήταν η πιο μικρή του συγκροτήματος κι έτσι στριμωχτήκαμε οι “ποιοτικοί” συσφίγγοντας τις σχέσεις μας. Είχα που είχα ρεβόκρανο έμεινα στην πολυθρόνα. Δεν έλειψαν τα γλυφαδιώτικα σχόλια, “κοίτα τη γούνα αυτηνής, τι ωραίο βιζόν”. Η ταινία όμως μας αποζημίωσε. Σας τη συνιστώ ανεπιφύλακτα. Εξαιρετική ανατομία της μιλανέζικης μεγαλοαστικής οικογένειας. Εξαιρετική και η ερμηνεία της πρωταγωνίστριας η οποία απέδιδε μοναδικά τις ψυχικές διακυμάνσεις του ρόλου της. Μερικές σκηνές ήταν αφάνταστα αισθησιακές. Σχεδόν μπορούσες να νιώσεις τις εκρήξεις γεύσης στον ουρανίσκο της Τίλντα Σουίντον. Για να μην αναφερθώ στις ερωτικές σκηνές… Λίγο η μουσική μας πήρε τα αυτιά, αλλά το συγχωρούμε. Thanks ElenaEll Οκτ
03
2010
Η Μηλιά, ένας χώρος αφήγησηςΑναρτήθηκε από terracomputerata στο Διαδίκτυο, ΜΜΕ, Τ.Π.Ε., με ετικέτες: eLearning Expo 2010, social interactive digital storytelling, Εργαστήριο Νέων Τεχνολογιών στην Επικοινωνία, συλλογική διαδραστική ψηφιακή αφήγηση, την Εκπαίδευση και τα ΜΜΕ
Στο πλαίσιο της διοργάνωσης eLearning Expo 2010 το Εργαστήριο Νέων Τεχνολογιών στην Επικοινωνία, την Εκπαίδευση και τα ΜΜΕ του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ Πανεπιστημίου Αθηνών παρουσιάζει σε πρώτη έκδοση την Μηλιά, μια ανοικτή πλατφόρμα συλλογικής διαδραστικής ψηφιακής αφήγησης (social interactive digital storytelling). Η πλατφόρμα της Μηλιάς, με επιστημονικά υπεύθυνο τον Καθηγητή Μιχάλη Μεϊμάρη, σχεδιάζεται έτσι ώστε να υποστηρίζει την ψηφιακή καταγραφή, παρουσίαση και συν-δημιουργία αφηγήσεων κάθε είδους και μορφής. Οι εφαρμογές της συμπεριλαμβάνουν την αφήγηση αυτή καθ’ εαυτή, την εκπαίδευση, τις εκδόσεις, αλλά και γενικότερα τη δημοσιοποίηση και συλλογική διαμόρφωση ψηφιακού λόγου και ψηφιακής δημιουργίας. Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή, 3 Οκτωβρίου 2010 και ώρες 14:40 – 15:40 στο Εκπαιδευτικό Κέντρο Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος (Γλυφάδα). Περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της eLeatningExpo. Οκτ
03
2010
Διάσημα Twitter: Bret Easton EllisΑναρτήθηκε από terracomputerata στο twitter, web 2.0, Διαδίκτυο, Λογοτεχνία, με ετικέτες: Bret Easton Ellis Bret Easton Ellis Ο συγγραφέας Bret Easton Ellis (Λιγότερο απ’ το μηδέν, American Psycho κ.λπ.) ήταν πάντα μυστήριος τύπος και δεν έλεγε πολλά για τον εαυτό του. Ε, λοιπόν, άνοιξε Twitter και έριξε οικειοθελώς το αινιγματικό του πέπλο… Να τι έμαθα: Διάβασε το Freedom του Franzen («θυμάμαι τότε που με μισούσε»). Το τραγούδι που ακούει για πέντε συνεχόμενες μέρες είναι το «All the lovers» της Kylie (κάτι που ποτέ δεν θα παραδεχόταν, αν δεν είχε εθιστεί στο Τwitter.) Πήρε iPad και το πρώτο βιβλίο που διάβασε εκεί είναι το Talking to girls about Duran Duran. Του άρεσε η νέα ταινία του Todd Solondz, γέλασε όμως με τους διαλόγους και τη σοβαροφάνεια του Inception. Ένιωσε μισογύνης βλέποντας το ριάλιτι «Real Housewives of New Jersey». Συνάντησε τον Ταραντίνο και μίλησαν για τον Νόρμαν Μέιλερ. Σ’ ένα ξενοδοχείο του Παρισιού πέτυχε τον Μαρκ Ρόνσον στο CNN και σκέφτηκε πως είναι ο πιο όμορφος άντρας του πλανήτη. Οκτ
03
2010
K.K.Αναρτήθηκε από terracomputerata στο Λογοτεχνία, πολιτιστικά, με ετικέτες: Καβάφης, Λένα Πλάτωνος, Παπαϊωάννου
O Δημήτρης Παπαϊωάννου επιστρέφει αυτό το χειμώνα σκηνοθετώντας τον Καβάφη την νέα δισκογραφική δουλειά της Λένας Πλάτωνος τον Δεκέμβριο @ Παλλάς.
(ημερομηνίες θ’ ανακοινωθούν) |
|
Hosted by Blogs.sch.gr
Mandigo theme by tom
Άρθρα (RSS)
και Σχόλια (RSS).