Terra Computerata

«Τελειώσαμε το γυμνάσιο, κύριε, και δεν μας αφήσατε να κάνουμε ούτε μια μέρα κατάληψη»! Το παράπονο του μαθητή διατυπώθηκε με απόλυτη ειλικρίνεια στον γυμνασιάρχη. Μια τουλάχιστον κατάληψη έπρεπε να υπάρχει στην εφηβική επετηρίδα. Να μπορεί, πριν περάσει ο 15χρονος το κατώφλι της Α΄ Λυκείου, να συνθέσει το δικό του αφήγημα, τη μικρή, προσωπική ιστορία, με τον ίδιο πρωταγωνιστή.

Η ειδησεογραφία δίνει το μέτρο του εθιμικού χαρακτήρα των καταλήψεων: «ξεκινούν και φέτος… κλιμακώνονται… κ.ο.κ». Το τυποποιημένο ύφος των δημοσιευμάτων δηλώνει ότι πρόκειται για μια υπόθεση ρουτίνας, που φέρει «το αξιακό φορτίο του χαβαλέ», όπως σχολιάζει χαρακτηριστικά καθηγητής της μέσης εκπαίδευσης.

Οι φετινές καταλήψεις εμφανίστηκαν λίγο νωρίτερα αλλά ο αριθμός των σχολείων που συμμετείχαν δεν ξεπέρασε, στο μέσο της περασμένης εβδομάδας, τα ογδόντα πανελλαδικά. Τις επόμενες ημέρες περιορίστηκε. Τα αιτήματα των μαθητών, ένας αχταρμάς με αστάθμητο εύρος: από την κατάργηση του μνημονίου έως το μέγιστο επιτρεπτό όριο για τις απουσίες, από διανομή σχολικών εγχειριδίων και κάλυψη κενών θέσεων διδακτικού προσωπικού έως επιτακτική ανάγκη για διαδραστικούς πίνακες γιατί η κιμωλία είναι καρκινογόνος! Κοντά στην επισήμανση για σοβαρές ελλείψεις στην κτιριακή υποδομή, σε κενά καθηγητών και βιβλίων, το προσωπικό ξέσπασμα: «Δεν είναι κατάσταση αυτή. Την περασμένη εβδομάδα ξεκινούσα με διάβασμα το πρωί και γυρνούσα σπίτι στις 12 τα μεσάνυχτα από το φροντιστήριο», έλεγε μαθητής της Γ΄ Λυκείου. Από κοντά και ορισμένοι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων να καταγγέλλουν «για άλλη μια φορά την αναλγησία της κυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα».

Οσο για τη στάση της ΟΛΜΕ, αντιγράφουμε χαρακτηριστικό απόσπασμα από ανακοίνωσή της σε παλαιότερη κινητοποίηση μαθητών: «Για τον κλάδο των εκπαιδευτικών –όπως αρμόζει, άλλωστε, στον κινηματικό μας πολιτισμό– τόσο ο σεβασμός της αυτονομίας του μαθητικού κινήματος όσο και η αλληλεγγύη μας είναι ζητήματα δεδομένα και αυτονόητα. Οι αγωνιζόμενοι μαθητές μας έχουν, παρά την ηλικία τους, την κρίση και την ωριμότητα της σκέψης ώστε να διαμορφώνουν οι ίδιοι τόσο το περιεχόμενο και τον προσανατολισμό των κινητοποιήσεών τους, όσο και την αξιοποίηση των πρόσφορων μορφών και μέσων».

Η επανάληψη, έστω και εξασθενημένη, των καταλήψεων αποτελεί παράπλευρο πλήγμα για τη Μέση Εκπαίδευση. Μαζί με ένα υπουργείο που μοιάζει να ταλαντεύεται ανάμεσα στον οικονομισμό και στον λαϊκισμό (ποιος τολμάει να θίξει το όριο των απουσιών που μπορεί να φτάσει τις 180 στη Γ΄ Λυκείου;), το δημόσιο σχολείο πορεύεται στα τυφλά απειλούμενο σοβαρά από ένα διογκούμενο μέγεθος της δημόσιας ζωής: τον χαβαλέ. «Ετσι η απαξίωση επιτείνεται με τη γελοιοποίηση ενός υπέρτατου δημόσιου αγαθού που η πτώση του συμπαρασύρει και την ιδέα του δημόσιου εν γένει», σημείωνε σε άρθρο του ο εκπαιδευτικός Γιάννης Αντωνίου.

Οι καταλήψεις, παλιότερες και πρόσφατες, ουσιαστικά δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να υπογραμμίζουν και να ενισχύουν τα χαρακτηριστικά της κρίσης. Οσο κι αν οι υποστηρικτές τους προβάλλουν τον σουρεαλιστικό ισχυρισμό ότι σταματώντας την εκπαιδευτική διαδικασία υπερασπίζουν τη δημόσια παιδεία από την υποβάθμιση και την ιδιωτικοποίηση. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: το δημόσιο σχολείο υπολειτουργεί σε ένα κλίμα αδιαφορίας, ενώ οι ιδιωτικοί θεσμοί παραμένουν αδιατάρακτοι, ενδυναμώνοντας ακόμη περισσότερο το κύρος τους. Οσο φιλόδοξες και να είναι οι προθέσεις του υπουργείου Παιδείας, με ένα δημόσιο σχολείο κλειστό και δυσλειτουργικό και τα φροντιστήρια να παρέχουν τις υπηρεσίες τους στην εντέλεια, καμία μεταρρύθμιση δεν είναι εφικτή.

Η απαρέσκεια των μαθητών για τη σχολική διαδικασία δεν απαλύνεται ούτε με χατίρια ούτε με ελαστικές βαθμολογίες ούτε με αλόγιστες παροχές δήθεν δικαιωμάτων. Το σχολείο θα παραμένει κενός τόπος χωρίς νόημα, χωρίς σκοπό, που ούτε τη γνώση καταφέρνει να υπηρετήσει, ούτε χαρά μπορεί να προσφέρει αλλά ούτε και προοπτική στην αγορά εργασίας.

Οι καταλήψεις παίζουν τον ρόλο της γενικής συνταγής που μπορεί να έχει αποτέλεσμα από τον απλό πονοκέφαλο έως ένα βαρύτερο νόσημα. Σπάει τη ρουτίνα, δίνει εύσημα κατά φαντασίαν αγωνιστικότητας και χάνει τη σημασία της ως ύστατο μέσο πίεσης και διεκδίκησης. Ευτελίζεται με συρραφή ανυπόστατων –αν όχι υπαγορευμένων– αιτημάτων.

Η δημόσια εκπαίδευση εξακολουθεί να υφίσταται χάρη στο ανθρώπινο δυναμικό της. Υπάρχουν αντοχές και αποθέματα, ο διάλογος και οι αντιπαραθέσεις βοηθούν να παραμένει ζωντανή και ενεργή. Εάν καταρρεύσει, με τη βοήθεια όλων όσων θεωρούν τους αναγκαίους περιορισμούς μη επικοινωνιακή μέθοδο ή ψηφοθηρικά καταστροφική, τότε ένας βασικός πυλώνας της κοινωνίας θα χαθεί. Το μέλλον είναι άδηλο αλλά όχι ανύπαρκτο. Δεν ακυρώνεται ούτε ξεγελιέται με πολιτικάντικα, συνδικαλιστικά ή κομματικά τερτίπια. Και κυρίως: έχει μνήμη.

Καθημερινή

Φανταστείτε έναν «εικονικό» σκληρό δίσκο, εγκατεστημένο στον Παγκόσμιο Ιστό, τον οποίο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε από όλες τις συσκευές σας που διαθέτουν σύνδεση στο Διαδίκτυο –από το laptop ή το desktop, το netbook και το κινητό σας τηλέφωνο– με αποτέλεσμα ανά πάσα στιγμή να έχετε πρόσβαση σε όσα βίντεο, φωτογραφίες, έγγραφα και μουσικά άλμπουμ έχετε αποθηκευμένα σε αυτόν. Φανταστείτε, επίσης, πως ο ίδιος ψηφιακός αποθηκευτικός χώρος σάς «ακολουθεί» κυριολεκτικά όπου κι αν βρίσκεστε, ώστε να «διαβάζετε» τα αρχεία σας από κάθε ξένο ή κοινόχρηστο μηχάνημα – για παράδειγμα, τα PC των internet-caf. Κι επειδή ένας τέτοιος δίσκος έχει ουσιαστικά απεριόριστη χωρητικότητα, μπορείτε να μοιράζεστε ένα τμήμα του με τους φίλους σας, για να ανταλλάσσετε δεδομένα.

Αυτά ακριβώς τα πλεονεκτήματα υπόσχονται δεκάδες διαδικτυακές πλατφόρμες οι οποίες αξιοποιούν την τεχνολογία του «υπολογιστικού νέφους» («cloud computing») με σκοπό να προσφέρουν online αποθηκευτικούς χώρους στους οποίους ο ιδιοκτήτης τους έχει πρόσβαση ανά πάσα στιγμή και από οποιοδήποτε ιντερνετικό τερματικό. Κάποιες τέτοιες πλατφόρμες είναι μάλιστα δωρεάν, όπως η SkyDrive από τη Microsoft, η οποία επιτρέπει την αποθήκευση στο «σύννεφο» από σέρβερ της εταιρείας δεδομένων με συνολικό μέγεθος έως και 25 GB. Η μοναδική προϋπόθεση είναι ο χρήστης να διαθέτει λογαριασμό για τις υπηρεσίες Windows Live της Microsoft· τότε, μπορεί επίσης να επιλέξει ποια από τα αποθηκευμένα δεδομένα προορίζονται για προσωπική χρήση, ποια θα μοιράζεται με τους φίλους του και ποια θα είναι δημόσια. Με μόνο περιορισμό ότι κάθε επιμέρους αρχείο που «ανεβάζει» δεν θα πρέπει να ξεπερνάει σε μέγεθος τα 250 MB.

Η εταιρεία Dropbox, από την άλλη, επέλεξε να κυκλοφορήσει τη δική της εφαρμογή σε δύο εκδόσεις, μία δωρεάν και μία με αντίτιμο. Αν και η συγκεκριμένη πλατφόρμα επιτρέπει το «ανέβασμα» αρχείων οποιουδήποτε μεγέθους –είτε προορίζονται για προσωπική είτε για δημόσια χρήση– η δωρεάν έκδοση προσφέρει συνολικό αποθηκευτικό χώρο 2 GB, τη στιγμή που για έναν «εικονικό» σκληρό δίσκο 50 GB η μηνιαία συνδρομή είναι 10 δολάρια. Η υπηρεσία της Dropbox είναι, μάλιστα, συμβατή σχεδόν με κάθε λειτουργικό σύστημα κινητού τηλεφώνου και υπολογιστή. Oπως επίσης και αρκετά εύχρηστη: για να αποκτήσει έναν «εικονικό» σκληρό δίσκο, ο χρήστης πρέπει απλώς να «κατεβάσει» το software της εταιρείας στο κομπιούτερ του. Τότε δημιουργείται αυτόματα ένας ειδικός φάκελος στον υπολογιστή, από τον οποίο μπορεί να χειρίζεται κανείς τον online αποθηκευτικό χώρο του. Και στην περίπτωση που θέλει να χρησιμοποιήσει τον «εικονικό» δίσκο του από κάποιον ξένο υπολογιστή, το μόνο που χρειάζεται είναι να μπει στον ιστότοπο της εταιρείας και να εισαγάγει τον κωδικό του.

Τα συγκεκριμένα πλεονεκτήματα εξηγούν γιατί στην Dropbox είναι σήμερα εγγεγραμμένα περισσότερα από 4 εκατομμύρια μέλη. Αλλά και γιατί ανάλογες υπηρεσίες αποκτούν τέτοια απήχηση, που η ανταγωνιστική Sugarsync εξασφάλισε πριν από λίγους μήνες χρηματοδότηση 10 εκατομμυρίων δολαρίων. Aλλωστε, οι αντίστοιχες εφαρμογές κυριολεκτικά ξεφυτρώνουν η μία μετά την άλλη – με πιο δημοφιλείς τις Insync, MobileMe, Box. net, Syncplicity, Mozy, SpiderOak και Memopal. Αν και παρουσιάζουν μικρές διαφορές όσον αφορά τις προσφερόμενες επιλογές, ωστόσο, όλες υπόσχονται ότι τα δεδομένα θα παραμείνουν μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα, καθώς επιστρατεύουν τις ίδιες τεχνικές κρυπτογράφησης με αυτές που χρησιμοποιούν τα τραπεζικά δίκτυα.

Eτσι κι αλλιώς, η δυνατότητα να διατηρεί κανείς τη συλλογή του από κείμενα και υλικό multimedia στο Iντερνετ έχει επίσης ως σημαντικό πλεονέκτημα πως δεν πρόκειται να την χάσει, ακόμη κι αν καταστραφεί ο υπολογιστής ή ο σκληρός δίσκος όπου τα φυλάσσει. Οι περισσότερες από αυτές τις υπηρεσίες κρατούν για ορισμένο χρονικό διάστημα και τα αρχεία στη μορφή που είχαν πριν από τις πιο πρόσφατες μεταβολές.

Η ελληνική εκδοχή

Ανάμεσα σε όλες τις υπηρεσίες υπάρχει και η πλατφόρμα mynetworkfolders, η οποία δημιουργήθηκε από Ελληνες προγραμματιστές. Παρόλο που το mynetworkfolders προς το παρόν διατίθεται σε δοκιμαστική (beta) έκδοση, προσφέρει ήδη έναν «εικονικό» σκληρό δίσκο 1 GB. «Σε ένα σημείο που διαφοροποιούμαστε είναι ότι η υπηρεσία μας υποστηρίζει αναζήτηση πλήρους κειμένου και τη δυνατότητα να προσθέσει κανείς πολλαπλές “ετικέτες” σε κάθε αρχείο» λέει στην «Κ» ο κ. Φώτης Σταματελόπουλος, μέλος της ομάδας που αναπτύσσει το mynetworkfolders, «έτσι ώστε να μπορεί να αναζητήσει αυτό που τον ενδιαφέρει χωρίς να θυμάται πού το τοποθέτησε».

Σκοπός τους είναι να κάνουν την υπηρεσία όσο το δυνατόν πιο εύχρηστη και ευέλικτη για τα «έξυπνα» κινητά τηλέφωνα και τα tablet PC. Ετσι, η εφαρμογή του mynetworkfolders για το iPhone κυκλοφορεί εδώ και έξι μήνες, αυτή για τα κινητά Android θα ολοκληρωθεί μέσα στον Οκτώβριο, ενώ τον Νοέμβριο αναμένεται να είναι έτοιμη η εφαρμογή για το iPad. «Σε επόμενη φάση, στην υπηρεσία θα μπορεί να εγγραφεί ένα ολόκληρο γκρουπ, το οποίο θα αποκτά έναν κοινόχρηστο “εικονικό” σκληρό δίσκο όπου θα έχουν όλοι πρόσβαση με τον ίδιο λογαριασμό». Βελτιώσεις που θεωρούνται απαραίτητες.

Καθημερινή

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη –Καθημερινή