Στο άρθρο του Ι. Γιανναράκη στο Κυριακάτικο Βήμα διαβάζω: Στην Ελλάδα αντιμετωπίζουμε αυτάρεσκα την εντεινόμενη φυγή των νέων επιστημόνων.
Brain drain στην κοινωνιολογική αργκό λέγεται η μετανάστευση επιστημόνων και τεχνικών από μια χώρα σε άλλη. Ο όρος χρησιμοποιείται συνήθως αυτούσιος στα ελληνικά, ίσως γιατί η ακριβής απόδοση «απομύζηση εγκεφάλων» προκαλεί ανατριχίλα. Οπως και αν αποδοθεί έχει το ίδιο αποτέλεσμα: απομάκρυνση δημιουργικών εγκεφάλων που μακροπρόθεσμα μπορεί να αποστραγγίσει μια κοινωνία από τα πιο δυναμικά της στοιχεία.
Έχω βρεθεί συχνά στη δεινή θέση να συμβουλεύω μαθητές μου να φύγουν στο εξωτερικό. Οχι μόνο για σπουδές αλλά για να μείνουν για πάντα. Εχοντας επίγνωση του τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα. Μα τα βλέπω σαν παιδιά μου. Να κοιτάξω το καλό της Ελλάδας ή να τους συμβουλέψω για το δικό τους καλό; Σε ποια πανεπιστήμια να σπουδάσουν εδώ; σε ποιες βιβλιοθήκες να αναζητήσουν τη γνώση; σε ποιο νοσοκομείο να καταφύγουν στη δύσκολη στιγμή; Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε – εδώ και πολλά-πολλά χρόνια.
Ξαναγράφουν την Ιστορία επί το εθνικότερον. Ο καθηγητής κ. Ι. Κολιόπουλος ανέλαβε με ανάθεση από το υπουργείο Παιδείας και όχι με διαγωνισμό να γράψει ξανά το σχολικό εγχειρίδιο της Στ’ Δημοτικού. Το σίγουρο είναι ότι οι μικροί μαθητές του δημοτικού «θα συνειδητοποιήσουν γιατί είναι Ελληνες». Τη φράση αυτή αποδίδουν εκπαιδευτικοί στον καθηγητή της Νεότερης Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) κ. Ι. Κολιόπουλο, ο οποίος ανέλαβε να λύσει το «πρόβλημα» που δημιουργήθηκε με το – πρόσφατα αποσυρθέν από τα σχολεία – βιβλίο της Ιστορίας της κυρίας Μαρίας Ρεπούση. Ο κ. Κολιόπουλος είναι ο καθηγητής που θα είναι επικεφαλής συγγραφικής ομάδας (των κκ. Ιάκωβου Μιχαηλίδη, διδάσκοντος επίσης στο ΑΠΘ, Χαράλαμπου Μηνάογλου, φιλολόγου, και Αθανάσιου Καλλιανιώτη, σχολικού συμβούλου), η οποία και ανέλαβε με ανάθεση από το υπουργείο Παιδείας και όχι με διαγωνισμό να γράψει ξανά το σχολικό εγχειρίδιο. Στη συγγραφική ομάδα του κ. Κολιόπουλου δεν υπάρχει κανένας εκπαιδευτικός της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, παρ’ ότι το βιβλίο θα απευθύνεται σε μαθητές της Στ’ Δημοτικού. Θα καλύπτει την Ελληνική και Ευρωπαϊκή Ιστορία των Νεότερων Χρόνων και θα μπει στις σχολικές αίθουσες το 2009.
4 Ιουνίου
Μια φορά σε ένα ξενοδοχείο στη Στοκχόλμη ανακάλυψα παρατημένο πίσω από μία γλάστρα ένα βιβλίο. Ενώ έπλαθα ιστορίες για τον καταπιεσμένο αναγνώστη που διάλεξε αυτή την κρυψώνα για να καταχωνιάσει το βιβλίο του πρόσεξα μία ετικέτα. Ηταν ένα ταξιδιάρικο βιβλίο. Κάποιος το είχε στείλει σε τουρνέ μέσω του bookcrossing. H εγγραφή στο bοokcrossing.com είναι δωρεάν: Δίνει κανείς ένα password και το e-mail του (το οποίο στη συνέχεια δεν εμφανίζεται ποτέ και πουθενά) και εμφανίζεται στην ιστοσελίδα με το ψευδώνυμο που έχει επιλέξει. Τα σχόλια που συγκροτούν το «ημερολόγιο καταστρώματος» του κάθε τίτλου δεν είναι απαραίτητο να γράφονται στ’ αγγλικά, τα ελληνικά φτάνουν και περισσεύουν. Στο ηλεκτρονικό ράφι που διαθέτει ο κάθε brookcrosser υπάρχουν ξεχωριστές θέσεις για τα βιβλία που επιθυμεί να διαβάσει, να χαρίσει ή ν’ ανταλλάξει. Και την τελευταία Κυριακή κάθε μήνα, σ’ ένα κεντρικό καφέ της πόλης, δίνουν όλοι ραντεβού για να τα πουν από κοντά και να προχωρήσουν σε μαζικές «απελευθερώσεις». Αλλος για το κλαμπ;
Ο Τάκης Καμπύλης ασκεί κριτική στο νέο βιβλίο της Γεωγραφίας Ε΄Δημοτικού: “Το πρόβλημα δημιουργείται όταν έννοιες όπως αυτή της «φυλής» (ούτως ή άλλως φορτισμένη αρνητικά) χρησιμοποιούνται για να επιβεβαιώσουν ιδεολογικές ή εθνικές ακροβασίες μέσω βιολογικών επαληθεύσεων. Πρόκειται μάλλον για έναν χυδαίο δαρβινισμό μέσω του οποίου, όπως γράφει ο κορυφαίος πολέμιός του, ο Richard Lewontin, καθηγητής στο Χάρβαρντ, ο εγκληματίας έχει πλακουτσωτή μύτη και είναι δύσμορφος και ο Εβραίος ή ο Σλάβος, γονιδιακά, θα αναπαράξουν τα χαρακτηριστικά της φυλής ακόμη κι αν μεγαλώσουν σε εντελώς διαφορετικό περιβάλλον.Δεν νοείται ούτε «κοινότητα αίματος με υπεραιώνια ιστορική συνέχεια», αντίθετα, λέει ο Αντ. Γεωργούλας, πρόκειται για μια λανθασμένη επιστημονική θεμελίωση, μια «παραεπιστημονική ιδεολογία». Το ιδεολογικό πλαίσιο για τα «νέα» σχολικά βιβλία δεν φαίνεται πλέον ουδέτερο. Τι σχέση άραγε μπορούν να έχουν με τη νέα σχολική πραγματικότητα οι κορόνες που «μπολιάζουν» ένα βιβλίο γεωγραφίας; «Στην εποχή των ανοιχτών κοινωνιών και του «Erasmus» ο ελληνικός εκπαιδευτικός επαρχιωτισμός αναπαράγει στερεότυπα και το αποτέλεσμά του είναι η πλήρης έλλειψη κριτικού αναστοχασμού. Η πλειοδοσία σε «εθνική ορθότητα» κάνει το «νέο» να φαίνεται απελπιστικά παλιό”.
Στο εξαίρετο νέο βιβλίο του, «Η δύναμη των Δικτύων», (Network Power: The Social Dynamics of Globalization) o David Singh Grewal γράφει πως προκαλεί ένταση στον κόσμο το γεγονός ότι «τα πάντα είναι παγκοσμιοποιημένα, εκτός της πολιτικής».Ο Γκρίγουολ συνεχίζει: «Ζούμε σε ένα κόσμο στον οποίο η επικοινωνία το εμπόριο, ο πολιτισμός, οι ιδέες μοιράζονται με αυξανόμενους ρυθμούς και συντονίζονται από νέους και παγκόσμιους διαλόγους πάνω σε αυτούς τους τομείς. Αλλά είναι ένας κόσμος στον οποίο η πολιτική μας παραμένει αυστηρά εθνική, με επίκεντρο τα έθνη-κράτη, τα οποία αποτελούν μέρη μόνο της κυρίαρχης διαδικασίας λήψης των αποφάσεων».
Πόσο ακριβώς; Εχετε δει όλα τα επεισόδια του Lost? Μήπως θέλετε κι εσείς να χαθείτε λιγάκι από προσώπου γης; Η Dharma Initiative ίσως είναι η λύση για εσάς. Κατά τη διάρκεια προβολής του τελευταίου επεισοδίου (όχι εδώ στις ΗΠΑ), έτρεξε το διαφημιστικό trailer που μπορείτε να δείτε στη διεύθυνση 
Στο 
Άρθρα (RSS)