Είναι μερικές μέρες που το καταλαβαίνεις ότι όλα θα πάνε στραβά. Αυτές τις ημέρες. μία επιγραφή με νέον αναβοσβήνει πάνω από το κεφάλι σου: “Γύρνα στο κρεβάτι σου και ξανακοιμήσου”.Μόλις είχα ολοκληρώσει την αντιγραφή ενός φακέλου 20GB στο νέο σκληρό δίσκο κι έκανα τη λάθος κίνηση, διαγράφοντας οριστικά τον αρχικό φάκελο. Χτυπάει και το τηλέφωνο ενώ παράλληλα άνοιγα το φάκελο να δω τα αρχεία. Κενός ο φάκελος! κλείνω βιαστικά το τηλέφωνο. Κάνω πίσω, κάνω μπρος. Τίποτα. Τα αρχεία μου -μαγική εικών. Καθώς ένιωθα την αδρεναλίνη να πρεσσάρει, κάνω επανεκκίνηση, τίποτα. Αρχίζουν οι κατάρες, οι αρές, προς τους κινέζους κατασκευαστές (μικρό χαικού). Αφού ολοκληρώνεται η ρατσιστική κρίση περνάμε στο επόμενο στάδιο. Αρνηση, οργή… εκλογίκευση. Ε σιγά δε χάθηκε και τίποτα, η δουλειά ενός έτους. Στο άκουσμα μόνο αρχίσαν τα ψυχοσωματικά συμπτώματα. Παλινδρόμηση στο αρχικό στάδιο, άρνηση.Ένας χρόνος ψηφιακής ζωής γίνεται delete σε ένα δευτερόλεπτο;
Για άλλη μία φορά στο διαδίκτυο βρήκα καταφύγιο, εκεί πολύ σύντομα βρήκα κι άλλους παθόντες για ψυχολογική υποστήριξη και τη μαγική λύση επαναφοράς των χαμένων αρχείων. Αν μόνο υπήρχε undo και στην πραγματική ζωή…