Στην ψηφοφορία του ΣΚΑΙ για τους 100 σημαντικότερους Έλληνες πολλοί προτίμησαν να τιμήσουν τον ανώνυμο Έλληνα. Ίσως έτσι θέλησαν να αποτίσουν φόρο τιμής στους χιλιάδες που θυσιάστηκαν για την πατρίδα· αλλά δε συμφωνείτε ότι αξίζει ένα βραβείο, όποιος συνεχίζει να ζει μες το παράλογο διατηρώντας τα λογικά του;
Το βρήκα σε σχόλιο του συναδέλφου Σαλονικίδη και το αντιγράφω ανερυθρίαστα. Δύο εικόνες, χίλιες λέξεις. Τελικά φαίνεται δεν είναι τυχαίο που φρόντισαν να έχουμε το επιμορφωτικό υλικό μία μέρα πριν την ημερίδα. Τι συμπίλημα είναι αυτό; Μήπως αυτή η συρραφή δεν είναι εκπαιδευτικό εγχειρίδιο; Ειδικά τα θέματα αρχαίων ελληνικών και ιστορίας κομίζουν γλαύκας. Αφήστε που δεν αγγίζουν το θέμα της διδακτικής με ΤΠΕ. Ισως είναι καιρός να καταλάβουμε ότι δε γίνεται δουλειά με τις “παρέες”. Κι ας λέει το τραγούδι ότι γράφουν ιστορία. Γιατί υπάρχουν και οι μαύρες σελίδες στην ιστορία.
Κάθε φορά που πηγαίνω σε συγκέντρωση της τοπικής ΕΛΜΕ, πρέπει να παίρνω μαζί μου και τα υπογλώσσια. Φαίνεται δεν είμαι η μόνη, καθώς βλέπω ότι φθίνει η συμμετοχή χρόνο με το χρόνο. Σε λίγο θα τα λένε μεταξύ τους. Είναι κοινό μυστικό ότι οι περισσότεροι ακολουθούν προσωπικές στατηγικές προκειμένου να κουτσοβολευτούν κάπου. Φέτος που είδα όμως τα μόρια μετάθεσης στη Δ΄Αθήνας, βρήκα μεταξύ άλλων ένα παλιό συμφοιτητή, συνδικαλιστή από τότε. Έχουμε διοριστεί μαζί και έχει τα διπλάσια μόρια από κάθε καθηγητή της σειράς μας. Όλα αυτά τα χρόνια μάζευε τα μόρια των δυσπρόσιτων χωρίς να τα έχει δει ούτε με το κιάλι, αφού “υπηρετεί” από το γραφείο βουλευτή, στο οποίο είναι αποσπασμένος “για τις ανάγκες της υπηρεσίας”. Αναρωτιέμαι, ως πότε θα διαιωνίζεται αυτό το αίσχος;
Κατά τα άλλα οι φίλοι συνδικαλιστές κόπτονται για το καλό της παιδείας φροντίζοντας να μας κάνουν επαναστατική γυμναστική με απεργίες στο ξεκούδουνο. Αν θυμηθώ δε ότι ο συγκεκριμένος ούτε είχε ανοίξει βιβλίο στο Πανεπιστήμιο, αλλά πέρναγε πάντα με προφορικές εξετάσεις και με άριστα, τόσο μου ανεβαίνει η πίεση.
Η αδυναμία των συνδικαλιστών να προσαρμοστούν στις νέες απαιτήσεις της κοινωνίας τους οδηγεί στην απαξίωση. Η αδράνεια τους συντηρεί τα τελευταία χρόνια. Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζοντας ότι το παιχνίδι είναι στημένο έχουν κόψει γέφυρες. Κι εντωμεταξύ η βενζίνη σκαρφαλώνει προς τα δύο ευρώ και το ασφαλιστικό νομοσχέδιο του δημοσίου ετοιμάζεται να ντεμπουτάρει το Σεπτέμβριο…
Εμείς πάντως στο σχολείο μας ετοιμαζόμαστε να εγκαταστήσουμε Drakoulis-lift, αφού τα τιμημένα γηρατειά θα πρέπει να δουλεύουν μέχρι τελικής πτώσης.
ότι οι στόχοι του έργου επιτεύχθηκαν: τμήματα επιμορφούμενων δε σχηματίζονται
Φυσικά χτες μάθαμε ότι οι άνθρωποι κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους. Φαίνεται δεν περνάνε και πολλά. Μόνο αυτά που τους ενδιαφέρουν.
Ηταν πολύ επιμορφωτική η ημερίδα. Εμαθα πολλά. Π.χ. για γνωστό συντονιστή ΠΑΚΕ που η μόνη τους συμβολή στη λίστα των επιμορφούμενων ήταν μία σειρά από εξαιρετικά σαχλά ανέκδοτα. Ο περι ου ο λόγος επειδή δεν κατέχει και καλά την τέχνη του email, μια μέρα του ξέφυγε ένα, που κανονικά απευθυνόταν σε άλλους συντονιστές και τους πρότεινε που να επενδύσουν τα χρήματα της επιμόρφωσης. Μα τι ρωτάτε; Σε σκάφη φυσικά. Φαίνεται οι μέντορες μας έχουν απωθημένα του στυλ: “ήμουν κι εγώ στο κότερο”.
Φήμες φέρουν επίσης ότι γνωστό στέλεχος της ΟΛΜΕ εισέπραξε μία καθόλου ευκαταφρόνητη αμοιβή προκειμένου να εγγυηθεί την επιστασία των εξετάσεων. Αυτές είναι οι καλές μπίζνες. Οχι τρεχάτε να φτιάχνετε παουερποιντ!
Η ημερίδα είχε σίγουρα κάτι από αέρα Μαρίας Αντουανέτας. Δεν ήταν μόνο οι πλούσιοι μπουφέδες. Ο γιάπι-style εκπρόσωπος ήταν γνήσια έκπληκτος, όταν έλεγε στο συνάδελφο, ότι δεν καταλαβαίνει, γιατί δεν εκτιμά το γεγονός, ότι μπορεί εκείνος να έχασε τα χρήματα των οδοιπορικών του αλλά ωφελήθηκαν τόσοι άνθρωποι. Επιτέλους γιατί δεν τρώτε το παντεσπάνι σας;
Σε κάποιον άλλον όμως ήταν φανερή η ενόχληση γιατί σχετιζόταν με το λαουτζίκο και του ξέφυγε το σηκωμένο φρύδι. “Είστε μειοψηφία συνάδελφε” αντιγύρισε σε απορούντα συνάδελφο και καθάρισε.
Ετερος της επιστημονικής επιτροπής μόλις διαπίστωσε το κλίμα της συνάντησης, εμφανίστηκε επικριτικός προς το πρόγραμμα. Ενα περίεργο πράγμα όμως, να μην είναι ποτέ επικριτικός, όταν ενθηλακώνει τα μπικικίνια…
Περι μπικικινίων ο λόγος. Ακούσαμε για πολλά εκατομμύρια ευρώ που θα διατεθούν στην επιμόρφωση. Μας κλείσαν και το μάτι. Κάντε υπομονή τώρα, τα καλύτερα έρχονται. Κάτι τέτοια δεν υποστηρίζει και η θρησκεία; Να είσαι καλό παιδί τώρα και ο παράδεισος σε περιμένει…
Νομίζω ότι επαληθεύτηκα αφού πριν δύο χρόνια στο συνέδριο της Σύρου υποστήριζα ότι μερικοί ζουν στην εικονική πραγματικότητα.
Καθώς έβλεπα το θίασο επί σκηνής μου έρχονταν σκόρπιοι οι στίχοι του Αναγνωστάκη κι έκανα διασκευές για να περνάει η ώρα.
Προδίδετε πάλι την Παιδεία, θα μου πεις,
την ιερότερη εκδήλωση του Ανθρώπου
τη χρησιμοποιείτε πάλι ως μέσον, υποζύγιον
των σκοτεινών επιδιώξεών σας
Εν πλήρει γνώσει της ζημιάς που προκαλείται
Με το παράδειγμά σας στους νεωτέρους.
Το τι δεν πρόδωσες εσύ να μου πεις
Εσύ κι οι όμοιοί σου, χρόνια και χρόνια,
Ένα προς ένα τα υπάρχοντά σας ξεπουλώντας
Στις διεθνείς αγορές και τα λαϊκά παζάρια
Και μείνατε χωρίς μάτια για να βλέπετε, χωρίς αφτιά
Ν? ακούτε, με σφραγισμένα στόματα, και δε μιλάτε.
Ξέρω : κηρύγματα και ρητορείες πάλι, θα πεις.
Ε ναι λοιπόν! Κηρύγματα και ρητορείες.
Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις
Να μην τις παίρνει ο άνεμος.
διαβάζουμε μεταξύ άλλων:
Οι μαθητές «κουράζονται» και «πιέζονται» αποκαλύπτει η έρευνα. Και ο αναγνώστης, μαζί με μαθητές και γονιούς, είναι έτοιμος να ρίξει τον λίθο του αναθέματος στο σχολείο, στον κακό εκπαιδευτικό, στο αναχρονιστικό πρόγραμμα σπουδών ή στην αναποτελεσματική μέθοδο διδασκαλίας. Μήπως όμως έτσι λησμονούμε ότι η κατάκτηση της γνώσης απαιτεί εξ ορισμού προσπάθεια και κόπο πολύ; Μήπως παράλληλα παραγνωρίζουμε ότι το αίσθημα του κόπου προσδιορίζεται εν πολλοίς υποκειμενικά, ανάλογα και με τα ενδιαφέροντα και τις φιλοδοξίες του μαθητή; Για τον μαθητή, ας πούμε, τον οποίο η περιρρέουσα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας ατμόσφαιρα έχει πείσει ότι αξίζει να αναζητά μόνο το συντομότερο δρόμο προς την επιτυχία ? που ασφαλώς δεν μπορεί να περνάει από μια απαιτητική εκπαίδευση? το όριο κόπωσης είναι βέβαια χαμηλό και φυσικά η υπέρβασή του δημιουργεί εύκολα άγχος ή θυμό. Από την άλλη, κόπο και πίεση και άγχος προκαλούν και οι ποικίλες εξωσχολικές δραστηριότητες των μαθητών που αποτελούν επιλογές της οικογένειας. Θα πρέπει να χρεώνουμε και για αυτά το σχολείο; Συνέχεια »
Στην ηλεκτρονική μου θυρίδα έλαβα χθες το ακόλουθο μήνυμα:
“Σχετικά με την πρώτη περίοδο επιμόρφωσης βʼ επιπέδου στα Κέντρα Στήριξης Επιμόρφωσης, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι παρόλο που οι περίπου 3.000 αιτήσεις για συμμετοχή στα προγράμματα που έχουν ήδη υποβληθεί επιβεβαιώνουν το ενδιαφέρον των εκπαιδευτικών, σύμφωνα με τη σημερινή εικόνα της κατανομής των αιτήσεων (Κλάδος, Νομός/ Διεύθυνση, διαθέσιμα προγράμματα), ένας όχι αμελητέος αριθμός προγραμμάτων, ειδικότερα αυτών που αφορούν στους κλάδους της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ΠΕ02, ΠΕ03, ΠΕ04), φαίνεται να μην συγκεντρώνει τον απαιτούμενο αριθμό ενδιαφερομένων για να υλοποιηθεί.
Προκειμένου να διευκολύνουμε τους εκπαιδευτικούς που λόγω των διακοπών του Πάσχα δεν ενημερώθηκαν σχετικά ή δεν μπόρεσαν να υποβάλουν αίτηση, παρατείναμε την προθεσμία υποβολής αιτήσεων μέχρι τη *Δευτέρα 5 Μαΐου 2008, 6 μμ*.
Θα θέλαμε να παρακαλέσουμε και για τις δικές σας ενέργειες στις περιοχές του ενδιαφέροντός σας, προκειμένου να μεγιστοποιηθεί ο αριθμός των αιτήσεων, ιδιαίτερα από εκπαιδευτικούς των κλάδων ΠΕ02, ΠΕ03, ΠΕ04 και να καταστεί δυνατή η υλοποίηση των προβλεπομένων προγραμμάτων”.
Φυσικά ήταν το αναμενόμενο. Δεν απαιτείται πια η ιδιοφυία του Αινστάιν για να υποψιαστείς ότι: 1) αν ζητάς αιτήσεις αυστηρά κατά την περίοδο των Πασχαλινών διακοπών – δεν έχεις καλές πιθανότητες να βρεις ανταπόκριση 2) αν βάζεις τα μαθήματα να τελειώνουν στα μέσα Ιουλίου, μάλλον επιδιώκεις να διώξεις τον κόσμο 3) αν βάζεις τα μαθήματα σε περίοδο εξετάσεων, μάλλον απευθύνεσαι σε υπεράνθρωπους, αφού θα πρέπει να επιτηρούν από τις 6.30, να διορθώνουν γραπτά μέσα στο ντάλα μεσημέρι (15.00 έναρξη βαθμολογικών) και μετά χαρωπά να πηγαίνουν στην επιμόρφωση στις 18.30 4) αν δίνεις παράταση μιας ημέρας, μάλλον είσαι αιθεροβάμων 4) αν δίνεις το εκπαιδευτικό υλικό μία εβδομάδα πριν την έναρξη των μαθημάτων και εκείνη τη μέρα δεν λειτουργεί το σύστημα πρόσβασης, μάλλον δεν το βλέπεις σοβαρά το θέμα.
Προφανώς προκύπτουν τα εξής: 1) αν θέλεις να εφαρμόσεις τις νέες τεχνολογίες στο σχολείο σου, πρέπει καθημερινά και ειδικά σε περίοδο διακοπών να σαρώνεις τους 100 και πλέον δικτυακούς τόπους του ΥΠΕΠΘ για σχετικά προγράμματα
2) πρέπει να είσαι παντός καιρού, ούτε διακοπές, ούτε καύσωνες να σε αναστέλλουν ( η υπηρεσία γνωρίζει μέσα από το κλιματιζόμενο κτίριό της το καλό σου)
3) είναι προφανές ότι για όλα φταίνε οι επιμορφωτές, που δεν έκαναν το σωστό προμοτάρισμα του προγράμματος. Επίσης δεν πέτυχαν το δισυπόστατο, ενώ τη Δευτέρα θα ενημερώνονται για το πρόγραμμα να ενημερώνουν τους συναδέλφους τους.
4) πέντε χρόνια επώασης δεν είναι αρκετά για να οργανωθεί σωστά ένα πρόγραμμα
Φυσικά η ΟΛΜΕ είναι ευχαριστημένη και χαιρετίζει την εκδήλωση και οι Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι ικανοποιημένοι καθώς επιτέλεσαν για άλλη μια φορά τον ρόλο τους (?!) κι ένιψαν τας χείρας τους.
Ο Ούγγρος Ferenc Cak? είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς performance artists της sand animation και έχει κερδίσει πολλά βραβεία συμπεριλαμβανομένων αυτών για την καλύτερη ταινία μικρού μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου και στο Φεστιβάλ των Κανών.
Ο όρος sand animation χρησιμοποιείται για να περιγράψει δύο διαφορετικές διαδικασίες: μια μορφή performance art και μια τεχνοτροπία animation. Στην πρώτη περίπτωση, ο καλλιτέχνης δημιουργεί μια σειρά εικόνων απλώνοντας άμμο πάνω σε μια επιφάνεια και δημιουργώντας εικόνας σχεδιάζοντας γραμμές και μορφές με τα χέρια του. Στη δεύτερη περίπτωση ο animator δημιουργεί κάθε καρέ του animation του σχηματίζοντας εικόνες μετακινώντας άμμο πάνω σ’ ένα κομμάτι γυαλί, που φωτίζεται από μπροστά ή από πίσω.
Περισσότερα για τη δουλειά του Ferenc Cak? μπορείτε να δείτε στην προσωπική του ιστοσελίδα: http://www.cakostudio.hu/
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Στην ψηφοφορία του ΣΚΑΙ για τους 100 σημαντικότερους Έλληνες πολλοί προτίμησαν να τιμήσουν τον ανώνυμο Έλληνα. Ίσως έτσι θέλησαν να αποτίσουν φόρο τιμής στους χιλιάδες που θυσιάστηκαν για την πατρίδα· αλλά δε συμφωνείτε ότι αξίζει ένα βραβείο, όποιος συνεχίζει να ζει μες το παράλογο διατηρώντας τα λογικά του;
Το βρήκα σε σχόλιο του συναδέλφου Σαλονικίδη και το αντιγράφω ανερυθρίαστα. Δύο εικόνες, χίλιες λέξεις. Τελικά φαίνεται δεν είναι τυχαίο που φρόντισαν να έχουμε το επιμορφωτικό υλικό μία μέρα πριν την ημερίδα. Τι συμπίλημα είναι αυτό; Μήπως αυτή η συρραφή δεν είναι εκπαιδευτικό εγχειρίδιο; Ειδικά τα θέματα αρχαίων ελληνικών και ιστορίας κομίζουν γλαύκας. Αφήστε που δεν αγγίζουν το θέμα της διδακτικής με ΤΠΕ. Ισως είναι καιρός να καταλάβουμε ότι δε γίνεται δουλειά με τις “παρέες”. Κι ας λέει το τραγούδι ότι γράφουν ιστορία. Γιατί υπάρχουν και οι μαύρες σελίδες στην ιστορία.
Κάθε φορά που πηγαίνω σε συγκέντρωση της τοπικής ΕΛΜΕ, πρέπει να παίρνω μαζί μου και τα υπογλώσσια. Φαίνεται δεν είμαι η μόνη, καθώς βλέπω ότι φθίνει η συμμετοχή χρόνο με το χρόνο. Σε λίγο θα τα λένε μεταξύ τους. Είναι κοινό μυστικό ότι οι περισσότεροι ακολουθούν προσωπικές στατηγικές προκειμένου να κουτσοβολευτούν κάπου. Φέτος που είδα όμως τα μόρια μετάθεσης στη Δ΄Αθήνας, βρήκα μεταξύ άλλων ένα παλιό συμφοιτητή, συνδικαλιστή από τότε. Έχουμε διοριστεί μαζί και έχει τα διπλάσια μόρια από κάθε καθηγητή της σειράς μας. Όλα αυτά τα χρόνια μάζευε τα μόρια των δυσπρόσιτων χωρίς να τα έχει δει ούτε με το κιάλι, αφού “υπηρετεί” από το γραφείο βουλευτή, στο οποίο είναι αποσπασμένος “για τις ανάγκες της υπηρεσίας”. Αναρωτιέμαι, ως πότε θα διαιωνίζεται αυτό το αίσχος;
ότι οι στόχοι του έργου επιτεύχθηκαν: τμήματα επιμορφούμενων δε σχηματίζονται
Στο άρθρο του καθηγητή Παιδαγωγικής κ. Δημήτρη Ματθαίου της Καθημερινής της 4/5/2008
Στην ηλεκτρονική μου θυρίδα έλαβα χθες το ακόλουθο μήνυμα:
Άρθρα (RSS)