Οι ευρωεκλογές του Ιουνίου θα είναι φέτος τηλεοπτικο-δικτυακές. Σιγά σιγά, από τα βιντεάκια του youtube, copy-paste των τηλεοπτικών μεταδόσεων, περνάμε στην εποχή των νέων παραγωγών, ειδικά για το Διαδίκτυο. Και τι καλύτερο από μια μεγάλη ευρωπαϊκή καμπάνια για ένα καινούριο μέσο;
Η τηλεόραση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος-ΕΛΚ είναι ένα από τα πιο μοντέρνα παραδείγματα με μεγάλη επένδυση, κυρίως σε ανθρώπινο δυναμικό και πρωτότυπες παραγωγές.
Αντίστοιχο παράδειγμα αποτελεί και η τηλεόραση του ίδιου του Ευρωκοινοβουλίου, η οποία έχει ένα επιπλέον πλεονέκτημα: Ενώ η τηλεόραση του ΕΛΚ εκπέμπει σε τέσσερις γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά) η europarltv διαθέτει τα κείμενα της ιστοσελίδας της και τους υπότιτλους στα βίντεο σε όλες τις επίσημες γλώσσες της Ε.Ε.
Υπάρχει, όμως, και η λύση, να βρεις τους θεατές εκεί που βρίσκονται, αντί να τους τραβήξεις σε σένα. Ετσι, το Ευρωκοινοβούλιο χρησιμοποιεί το κανάλι της Επιτροπής στο youtube για την εκλογική του καμπάνια, παρά το ότι έχει δική του δικτυακή TV.
Το ίδιο κάνει και το eux.tv ένα ανεξάρτητο κανάλι που καλύπτει ευρωπαϊκά θέματα από τις Βρυξέλλες. Τα ανεβάζει αποκλειστικά στο youtube.
Ο Φώτης Γεωργελές πάντα καίριος σχολιάζει τα ελληνικά πράγματα: “Κατά έναν περίεργο τρόπο σ’ αυτή τη χώρα έχουμε πιστέψει ότι η ζωή είναι εύκολη. Ότι δεν χρειάζεται να δουλεύουμε σκληρά, δημιουργικά, ότι πρέπει να κάνουμε πράγματα καλύτερα και φτηνότερα από τους άλλους, ότι πρέπει να εκπαιδευόμαστε και μάλιστα διαρκώς γι’ αυτό. Ότι πρέπει να επενδύουμε και να πληρώνουμε τις ζημιές μας. Στις δημοσκοπήσεις εκφράζουμε την αποδοκιμασία μας στην κυβέρνηση, στα κόμματα, στις συζητήσεις κατηγορούμε το πολιτικό σύστημα. Αυτή η γενική από όλους αποδοκιμασία νομίζω ότι είναι το πιο αποπροσανατολιστικό στοιχείο της κατάστασης, στην πραγματικότητα τη διαιωνίζει. Στ’ αλήθεια δεν θέλουμε να αλλάξει, απλώς είμαστε θυμωμένοι γιατί δεν μπορεί πια να μας παρέχει όσα μέχρι τώρα μας εξασφάλιζε.
Έχουμε αυτό το πολιτικό σύστημα γιατί αυτό είναι το οικονομικό και κοινωνικό μας επίπεδο. Η ρηχή οικονομική ανάπτυξη αντιπροσωπεύεται από ένα πολιτικό σύστημα χαμηλής ποιότητας και αυτό το πολιτικό σύστημα με τη σειρά του μπλοκάρει την οικονομική ανάπτυξη. Ένας φαύλος κύκλος που δεν θέλουμε να τον αντιμετωπίσουμε, απλώς μεταφέρουμε το κόστος του λογαριασμού συνεχώς προς τους νεότερους που θα παραλάβουν τη χρεοκοπία.
Τα κόμματα της δημαγωγίας λένε ότι φταίει η «πλουτοκρατία», τα μέσα ενημέρωσης του λαϊκισμού ότι φταίνε οι «νεοφιλελεύθερες οδηγίες του ανάλγητου Αλμούνια». Ακούγονται ευχάριστα γιατί είναι βολικά. Σ’ αυτή τη χώρα θέλουμε να πιστεύουμε ότι όλοι μπορούμε να γινόμαστε δημόσιοι υπάλληλοι, να μας πληρώνει το κράτος κι αν όχι, τουλάχιστον να επιδοτεί τα αγροτικά προϊόντα μας, να παίρνουμε πρόωρες συντάξεις, να μας διασφαλίζει τον κατώτατο μισθό στα 1.500 καθαρά με υπουργική απόφαση και να «απαγορεύει» τις απολύσεις. Να εξασφαλίζει «μόνιμη δουλειά» στους φοιτητές που σπουδάζουν σε σχολές όπου «δεν είναι συνδεδεμένη η γνώση με την παραγωγή». Θέλουμε δηλαδή μια δικιά μας επινόηση του συχωρεμένου του υπαρκτού σοσιαλισμού, αλλά με την απαίτηση να μη ζούμε όπως ζούσαν στην Αλβανία, να ζούμε όπως ζουν στο Μαϊάμι. Πώς διάολο μπορεί να γίνει αυτό το θαύμα; “
Η ανακάλυψη του Ιντερνετ θα αποδεικνυόταν περισσότερο σημαντική για τη δημοκρατία από ό,τι η ανακάλυψη της τυπογραφίας. Ηταν απλώς η προσδοκία που επηρέαζε την αντίληψη, μέσα στην ευφορία της περασμένης δεκαετίας; Αυτό μοιάζει να πιστεύει ο Ματ Χάιντμαν, που υπογράφει την πιο ενδιαφέρουσα μελέτη γύρω από τη σχέση του Ιντερνετ με τους χρήστες του και τον εκδημοκρατισμό της πολιτικής.
Παραδέχεται ότι χαλάει το πάρτι, αλλά δεν έχει επιλογή: Ολα τα στοιχεία της έρευνάς του γύρω από την επίδραση του Ιντερνετ στην πολιτική αποδεικνύουν ότι μέχρι στιγμής δεν έχουν υλοποιηθεί οι ελπίδες που καλλιεργήθηκαν τη δεκαετία του ’90. Στο νέο βιβλίο του με τον εύγλωττο τίτλο «The Myth of Digital Democracy» (Ο Μύθος της Ψηφιακής Δημοκρατίας) ο Χάιντμαν, που διδάσκει Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, εξετάζει κατά πόσο τελικά το Ιντερνετ ήρθε να ανακατέψει την τράπουλα της πολιτικής επιρροής – στις ώριμες δυτικές δημοκρατίες. Αλλαξαν οι ισορροπίες ανάμεσα στις παραδοσιακές πολιτικές ελίτ και το προβεβλημένο ως κίνημα -που δεν υπήρξε ποτέ κίνημα- των μπλόγκερ, δηλαδή των πολιτών που δεν είχαν καμιά πρόσβαση στην εξουσία; Απέκτησαν φωνή εκείνοι που δεν είχαν; Κι αν είναι έτσι, ποιος τους ακούει; Αυξήθηκε ο αριθμός των ανθρώπων που ενδιαφέρονται και ασχολούνται με τον δημόσιο βίο; Συνδέεται η επανάσταση του Ιντερνετ με την πολιτική αφύπνιση;
Την περασμένη εβδομάδα, διαβάσαμε ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ στη «Λε Μοντ» της Ανιέ Πουαριέ, που ξεκίνησε με μια μεσονύχτια βόλτα της στα Place de Greve, μια πανέμορφη πλατεία, ακριβώς στην καρδιά του Παρισιού και απέναντι από το δημαρχείο της πόλης. Εκεί, λοιπόν, η ρεπόρτερ έζησε αυτό που ονομάστηκε ronde des obstines από τους φοιτητές, οι οποίοι εδώ και 3 περίπου εβδομάδες, 24 ώρες την ημέρα, κάθε μέρα, περπατούν γύρω γύρω στην πλατεία, ασταμάτητα και, για να μεταφράσουμε ελεύθερα την παραπάνω φράση, ξεροκέφαλοι, πεισματάρηδες, που με τον τρόπο τους λένε «δεν μας αλλάζετε εύκολα τη γνώμη και εμείς θα κάνουμε κύκλους, εδώ, ώσπου να μας ακούσετε». ΔΕΝ κάνουν μόνον κύκλους όμως. Οπως περπατούν, κάποιοι από αυτούς σταματούν και, για περίπου 10 λεπτά, αρχίζουν και διαβάζουν αποσπάσματα από λογοτεχνικά βιβλία, κυρίως της κλασικής, γαλλικής λογοτεχνίας. Κάποτε είναι εκατοντάδες, κάποτε λιγότεροι, κάποτε τόσοι πολλοί, που δυσκολεύεσαι να τους μετρήσεις. Η ώρα της ανάγνωσης, γράφει η Πουαριέ στη «Λε Μοντ», είναι εντελώς απρογραμμάτιστη. Προκύπτει έτσι, αυθόρμητα, στη στιγμή. Και, τότε, αποστέλλονται αμέσως μερικά γραπτά μηνύματα μέσω κινητών και σε ελάχιστο χρόνο μαζεύονται σε όποια πλατεία αποφασιστεί εκείνη την ώρα (μπορεί η πλατεία Σαν Μισέλ στο Παρίσι, μπορεί όμως και η Γκραν Πλας του Στρασβούργου) φοιτητές και καθηγητές. Το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να φέρουν μαζί τους ένα βιβλίο και, όταν επιλεγεί ένα από αυτά, κάποιος αρχίζει να διαβάζει δυνατά και, όπως γράφει η εφημερίδα, «ο τόπος πλημμυρίζει από λέξεις και ξεχειλίζει από ένα γλυκό μουρμουρητό». Σκηνικό σουρρεαλιστικό, που κυριολεκτικά σου κόβει την ανάσα.
Πλήθος 10.000 νέων Μολδαβών εμφανίσθηκε από το πουθενά την Τρίτη, για να επιτεθεί εναντίον κυβερνητικών κτιρίων και να συγκρουσθεί με την αστυνομία, διαμαρτυρόμενο για το αποτέλεσμα των εκλογών που ανέδειξε το Κομμουνιστικό Κόμμα του προέδρου Βορονίν, στην πρώτη θέση με 50% των ψήφων.
Η λαοθάλασσα των νέων διαδηλωτών αντικατοπτρίζει το χάσμα των γενεών, που εμφανίζει η κοινωνία της χώρας, ενώ οι διαδηλωτές αξιοποίησαν τα εργαλεία της γενιάς τους, όπως τα μηνύματα SMS, το Facebook και το Twitter, καλώντας τους συνομήλικούς τους να βγουν στον δρόμο και επιτρέποντας στους χρήστες του Ιντερνετ από όλο τον κόσμο να παρακολουθήσουν σε πραγματικό χρόνο την εξέλιξη της διαμαρτυρίας τους. Ανάλογες ηλεκτρονικές μεθόδους είχαν χρησιμοποιήσει και οι διαδηλωτές στην Ουκρανία το 2004 και τη Λευκορωσία το 2006.
Την επιτυχία των διαδηλώσεων αποδίδουν πολλοί στη χρήση καινοτόμων τεχνολογιών, όπως οι ιστοσελίδες Twitter και Facebook. «Κανείς δεν περίμενε τέτοια συμμετοχή. Καμία πολιτική οργάνωση στη Μολδαβία δεν θα μπορούσε να οργανώσει κάτι τέτοιο. Πρόκειται για επιτυχία του Ιντερνετ», λέει ο ειδικός των νέων τεχνολογιών και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, Γιεβγκένι Μοροζόφ.
Διαβάζω στην Ημερησία: “Στα βήματα του Μπ. Ομπάμα περπατούν με διαφορετικό ρυθμό το καθένα και τα ελληνικά κόμματα και οι Ελληνες πολιτικοί που «φλερτάρουν» έντονα με τους νέους, techno freaks ψηφοφόρους ή τους μυημένους «μεσόκοπους» στο blogging και τα social media (Facebook) εκλογείς. Ορισμένοι μάλιστα έχουν πάρει τόσο σοβαρά τα Νέα Μέσα που διατηρούν blogs, κοινότητες φίλων στο Facebook, ανεβάζουν βίντεο στο YouTube, ενώ οι πιο τολμηροί έχουν δραστηριότητα στο «προχωρημένο» Twitter”.
Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι δεν κατανοούν τα νέα μέσα, απλά κάποιοι υποστηρικτές τους έχουν αναλάβει να διασώσουν το προφίλ τους και να “πουλήσουν” την ταυτότητα του τεχνολογικά μυημένου.
Για δοκιμάστε να περάσετε ένα ερώτημά σας σχετικά με ένα θέμα που σας απασχολεί και να δούμε εάν θα λάβετε απάντηση. Γιατί εκεί ακριβώς κρίνεται η διάδραση όχι στο μοίρασμα newsletters με τις εμφανίσεις του κ. βουλευτή…
Εξαιρετική όσο και ογκώδης σύνοψη του Ματθαίου Τσιμιτάκη για το φαινόμενο #griots:
Η ανάδυση ενός άτακτου δημόσιου λόγου
Του Ματθαίου Τσιμιτάκη*
Ο τίτλος δεν θα μπορούσε παρά να είναι καταχρηστικός. Στην πραγματικότητα θα παραμείνει ερώτημα για πολιτικούς και μελετητές, αν η εξέγερση του Δεκέμβρη εξέφρασε “λόγο”, προτάγματα, διακυβεύματα και διεκδικήσεις και -αν ναι- ποια ακριβώς ήταν αυτά. Δυο μήνες μετά η εικόνα από τους δρόμους της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πόλεων κατά το μήνα Δεκέμβριο, παραμένει συγκεχυμένη. Ποιο ακριβώς ήταν το υποκείμενο που εξεγέρθηκε και για ποιο λόγο; Οι μαρτυρίες δεν σκιαγραφούν μια κοινωνική ομάδα αλλά πολλές.
…Την ίδια στιγμή μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι ποτέ άλλοτε δεν παρήχθη τόσο μεγάλος όγκος πληροφοριών (ΜΜΕ, Διαδίκτυο) σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, όσο αυτόν τον ταραγμένο μήνα. Εντούτοις τα ελληνικά ΜΜΕ εγκλωβισμένα στην κατεστημένη οπτική και εξαρτημένα από τις συστημικές πηγές ενημέρωσης (αστυνομία, κρατικές υπηρεσίες) μάλλον απέτυχαν να σκιαγραφήσουν ικανοποιητικά τα γεγονότα – πολλώ δε μάλλον να τα διερμηνεύσουν. Η ανάλωση τους σε έναν ατέρμονο σχολιασμό, ελλείψει στοιχείων και κατανόησης της πραγματικότητας στο δρόμο καθώς και η αδυναμία τους να διεξάγουν ουσιαστική δημοσιογραφική έρευνα, οδήγησαν σε μια αποτυχία η οποία ίσως αποδειχθεί ιστορικής σημασίας.
Πλωτές πολιτείες, όπου ο καθένας θα έχει τη δυνατότητα να δοκιμάζει νέα πολιτειακά συστήματα, αλλά και οικολογικές καινοτομίες μπορεί να φαντάζουν τώρα ουτοπικές, αλλά το Ινστιτούτο Seasteading ισχυρίζεται ότι πιθανότατα σε τρία χρόνια να έχει έτοιμη την πρώτη. Ειδικοί υποστηρίζουν ότι το συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα είναι μάλλον υπεραισιόδοξο, αλλά το Seasteading δεν είναι το μόνο τέτοιο εγχείρημα.
Η Lilypad City, έμπνευση του Βέλγου αρχιτέκτονα Vincent Callebaut, παρουσιάστηκε την περασμένη χρονιά και εντυπωσίασε. Στόχος της πόλης-νούφαρο θα είναι να στεγάσει όλους εκείνους που θα μείνουν άστεγοι λόγω των φυσικών καταστροφών, οι οποίες αναμένεται να προκύψουν από την αύξηση της στάθμης των ωκεανών. H Lilypad θα είναι απόλυτα αυτόνομη και θα έχει την ικανότητα να πλέει σε όλες τις θάλασσες του κόσμου. Οι ενεργειακές της ανάγκες θα καλύπτονται από πηγές ανανεώσιμης ενέργειας, ενώ τα «γεωγραφικά» της χαρακτηριστικά ποικίλλουν. Ο Callebaut φρόντισε το παράξενο αυτό «νησί» να διαθέτει τεχνητά βουνά και πεδιάδες, για να μην είναι βαρετό για τους κατοίκους, ενώ η τεχνητή λίμνη στο κέντρο του θα λειτουργεί ως συλλέκτης του βρόχινου νερού, το οποίο στη συνέχεια θα καθαρίζεται και θα μετατρέπεται σε πόσιμο για να καλύψει τις ανάγκες της πολιτείας.
Ισορροπίες Στην περίπτωση του Ινστιτούτου Seasteading στόχος είναι να δοθεί η ευκαιρία σε όσους θέλουν να δοκιμάσουν στην πράξη νέα πολιτεύματα, μια κίνηση που θα ήταν δύσκολα πραγματοποιήσιμη στις ήδη υπάρχουσες χώρες, χωρίς τη διατάραξη των ισορροπιών, αλλά κυρίως χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των… πολιτών.
Ενα ακόμα τέτοιο έργο είχε ανακοινωθεί στα τέλη της δεκαετίας του ’90, πρόκειται για το «Freedom Ship», η κατασκευή του οποίου θα ξεκινούσε το 2005 στα παράλια της Τουρκίας, όμως για την ώρα το εγχείρημα φαίνεται ότι έχει παγώσει.
Οποια κι αν είναι όμως η τύχη αυτών των τριών σχεδίων, το βέβαιο είναι ότι η ιδέα έχει αρχίσει να ριζώνει στη φαντασία πολλών τολμηρών κατασκευαστών και είναι ζήτημα χρόνου μέχρι να αποκτήσει η ανθρωπότητα την τεχνολογία που θα κάνει το όνειρο πραγματικότητα!
Πολιτικό κόμμα σχημάτισαν στη Σουηδία οι οπαδοί του ελεύθερου «downloading» από το Internet. Το σουηδικό «Κόμμα των Πειρατών» αποφάσισε να συμμετάσχει στις ευρωεκλογές του Ιουνίου.Ανάμεσα στους στόχους των μελών του νέου κόμματος είναι η ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στην πληροφορία και ο περιορισμός των κανόνων. Το ψηφοδέλτιο του Κόμματος των Πειρατών θα έχει 20 υποψήφιους για το Ευρωκοινοβούλιο.
«Εάν οι πολιτικοί θέλουν να εμποδίσουν την ανταλλαγή αρχείων μεταξύ των πολιτών, πρέπει να βελτιώνουν συνεχώς τα μέσα παρακολούθησης, καθώς όταν οι αρχές κλείνουν ένα site που επιτρέπει την ανταλλαγή αρχείων, κάποιο άλλο ξεπετάγεται στη θέση του» δήλωσε ο επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου Κρίστιαν Εγκστρομ.
Οι Σουηδοί «Πειρατές» πιστεύουν πως η μάχη για την ελεύθερη πρόσβαση στην πληροφορία πρέπει να δοθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς από εκεί εκπορεύονται πλέον οι περισσότεροι νόμοι.
Ωστόσο, το κόμμα διευκρινίζει πως δεν πρέπει να καταργηθούν όλοι οι κανόνες για τα δικαιώματα πάνω στα βιβλία, τη μουσική και τις ταινίες. Η διαχωριστική γραμμή, λένε, πρέπει να είναι η εμπορική και η μη εμπορική χρήση.
Το Κόμμα των Πειρατών σκοπεύει να δράσει και στην πολιτική σκηνή της Σουηδίας, όπου ελπίζει να παίξει ρυθμιστικό ρόλο στον σχηματισμό κυβέρνησης.
Όσοι παρευρέθηκαν σε πρόσφατη ημερίδα του Ινστιτούτου Επικοινωνίας όπου παρουσιάστηκε έρευνα της MRB Ηellas για τη διείσδυση και τη χρήση των social media στην Ελλάδα θα θυμούνται τα σχόλια των χρηστών του twitter την ώρα που στο βήμα μιλούσαν πολιτικοί από τα δύο μεγάλα κόμματα.
«Υou kill the event…» (σ.σ::’σκοτώνετε την ημερίδα’, μήνυμα στους ομιλητές), «Νομίζω πως μόλις παρακολουθήσαμε τις 2 πρώτες προεκλογικές ομιλίες…», «σημασία έχει η έναρξη της συζήτησης…» κλπ.
Πέρα από την ευστοχία ορισμένων τοποθετήσεων, οι αντιδράσεις των παρευρισκόμενων έδειχναν ότι επρόκειτο για μια νέα, ασυνήθιστη μορφή διαδραστικής επικοινωνίας μεταξύ πολιτών και πολιτικών. Η «δύσκολη» θέση στην οποία ήρθαν αρκετές φορές οι πολιτικοί, φανέρωσε μια απροσδόκητη έκθεση τους σ’ ένα κοινό που δεν στέκεται πλέον αμέτοχο κάτω από το προεκλογικό «μπαλκόνι» της δεκαετίας του ’80.
Η ημερίδα και η συζήτηση που επακολούθησε έδειξε ότι η πολιτική επικοινωνία αναθεωρείται δυναμικά και πολυπρόσωπα όσο το Διαδίκτυο είναι προσβάσιμο από τους πολίτες και εξελίσσει τις πλατφόρμες εκείνες που ευνοούν τον διάλογο και δημιουργούν σκεπτόμενες συλλογικότητες που θεωρούν και πράττουν συνάμα.
Μμμ, σαν καλή ιδέα μου φαίνεται αυτή για εφαρμογή σε ένα συνέδριο π.χ., όπου το κοινό θα δίνει feedback στον ομιλητή…
Ειλικρινά τώρα, σας φαίνεται ο Πούτιν για τύπο που ακούει Abba; Και όμως… Οπως αποκάλυψαν χθες οι «Times», στις 22 Ιανουαρίου το Κρεμλίνο οργάνωσε μια ιδιωτική συναυλία με τραγούδια του σουηδικού συγκροτήματος, αποκλειστικά για την ψυχαγωγία του Ρώσου πρωθυπουργού, της συνοδού του -η ταυτότητά της παραμένει επτασφράγιστο μυστικό- και έξι ακόμη φίλων τους.Πραγματοποιήθηκε σε ένα θέρετρο της λίμνης Βαλντάι, 320 χιλιόμετρα βορείως της Μόσχας, και το βρετανικό συγκρότημα Bjorn Again, που ερμηνεύει αποκλειστικά τραγούδια του θρυλικού σουηδικού γκρουπ, μεταφέρθηκε αεροπορικώς από το Λονδίνο στη Μόσχα και εν συνεχεία οδικώς στο θέρετρο, όπου φιλοξενήθηκε σε στρατώνα της περιοχής.
«Ο Πούτιν και μία γυναίκα ήταν καθισμένοι σε έναν καναπέ πίσω από μία δαντελένια κουρτίνα και στο θέατρο υπήρχαν άλλοι έξι προσκεκλημένοι. Ηταν το πιο μικρό ακροατήριο που είχαμε ποτέ, αλλά ο Πούτιν το απόλαυσε πραγματικά. Οσο τραγουδούσαμε το ?Super Trouper? χόρευε στο κάθισμά του. Η συνοδός του φορούσε ένα πανέμορφο υπόλευκο μακρύ φόρεμα. Υποθέτω ότι ήταν η σύζυγός του», σχολίασε στην εφημερίδα η Αϊλιν μακ Λόφλιν, ένα από τα μέλη των Bjorn Again.
Η μεγαλόσχημη συντροφιά δεν μπήκε στον κόπο να γνωρίσει από κοντά τα μέλη του συγκροτήματος. Μάλιστα, τους απαγόρευσαν ακόμη και να βγουν βόλτα γύρω από το θέατρο, καθώς παντού υπήρχαν ελεύθεροι σκοπευτές. Αμέσως μετά το τέλος της συναυλίας οι Bjorg Again οδηγήθηκαν πίσω στο στρατώνα, ενώ οι προσκεκλημένοι του Ρώσου πρωθυπουργού παρακολούθησαν ένα σόου πυροτεχνημάτων.
Ποιος διάλογος; Για ποια παιδεία; Διάλογο υπό την ευθύνη των πολιτικών αρχηγών και από μηδενική βάση -αυτή η μαγική έκφραση με μπερδεύει, γιατί θυμάμαι και τους Πυθαγόρειους που έλεγαν πως τα πάντα και τίποτα είναι το μηδέν- πρότεινε ο πρωθυπουργός.Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατέθεσε το δικό του πλαίσιο όρων και προτάσεων, «που διασφαλίζουν τη σοβαρότητα ενός διαλόγου, στο οποίο το ΠΑΣΟΚ δεσμεύεται ως μελλοντική κυβέρνηση», και κατηγόρησε την κυβέρνηση πως δεν έχει σχέδιο και χρησιμοποιεί το διάλογο «ως απέλπιδα προσπάθεια μικροκομματικής προσέγγισης».
Η γ.γ. του ΚΚΕ ήταν ξεκάθαρη. «Δεν έχει νόημα αυτός ο διάλογος», αφού γίνεται σε γενικές αρχές, για τις οποίες όλα τα κόμματα είναι ενήμερα για τις θέσεις του άλλου, και κατηγόρησε όσους βάζουν όρους, ότι «είναι πρόσχημα μη συμμετοχής».
Τρεις προϋποθέσεις έθεσε ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, να καταργηθεί ο νόμος – πλαίσιο, να παγώσει ο νόμος για τα ΚΕΣ και να αυξηθούν οι δαπάνες για την Παιδεία, διαφορετικά να γίνει ο διάλογος υπό την αιγίδα της ΟΛΜΕ και της ΠΟΣΔΕΠ.
Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κατέθεσε τις προτάσεις του, μνημόνευσε τον Τσάτσο και τον Κανελλόπουλο και αναρωτήθηκε πόσοι συνάδελφοί του ξέρουν τις εννέα μούσες ή τους επτά σοφούς.
Εμάς πάντως η συζήτηση στη Βουλή δεν μας έκανε σοφότερους. Ο καθείς και ο διάλογός του. Ρητορικές διέξοδοι. Αοριστολογία και καλλιλογία. Ονειρο θερινής νυκτός η πλήρης, ανυστερόβουλη διακομματική συναίνεση. Για την ακρίβεια, συμφωνούν ότι η ελληνική παιδεία πάσχει από πολύχρονη ασθένεια, αλλά δεν θα καταλήξουν σε θεραπεία των συμπτωμάτων, γιατί δεν διαφαίνεται διάθεση να ανταλλάξουν απόψεις επί των γνωματεύσεων.
Θα έχουμε πάλι μία από τα ίδια. Η προφητεία είναι εύκολη, έπειτα από τόσους διαλόγους, που ανάδευσαν τη σκόνη, αλλά έμεινε η κλεισούρα.
Η κουβέντα για τον περί Παιδείας διάλογο καταντάει άλλοθι. Δεν κάνουμε τίποτε, περιμένοντας να γίνουν όλα. Κι ως τότε, αιωρούμαστε ανάμεσα στο μηδέν και το άπειρο.
Μπλογκάρετε! Αυτή την προτροπή χρησιμοποιεί ο πρωθυπουργός του Καζακστάν Καρίν Μάσιμοφ προς τους υπουργούς του, προκειμένου να έρθουν κοντά στον λαό και να κατανοήσουν τα προβλήματά του. Ο πρωθυπουργός του Καζακστάν έχει ήδη λάβει παράπονα στο προσωπικό του μπλογκ σχετικά με την κακή ποιότητα πόσιμου νερού στα χωριά. Και ορμώμενος από αυτό σκέφτηκε ότι διαδικτυακά εκείνος και οι υπουργοί του θα μπορούν να μαθαίνουν ευκολότερα και γρηγορότερα τα προβλήματα που απασχολούν τον λαό και να δίνουν λύσεις. (Περισσότερα στο http://en.government.kz/structure/government). Αν το μπλόγκινγκ λύσει τα προβλήματα του Καζακστάν, να το καθιερώσουμε και εδώ…
Από τη στήλη της Μαρίας Μυστακίδου στην Ελευθεροτυπία
Βέβαια αν κρίνω από κάτι αιτήματα που είδα στη σελίδα του νυν υπουργού ΥΠΕΠΘ στο facebook… δεν πάμε καλά
Στη διεύθυνση www.elleos.gr μία κίνηση πολιτών ζητά διαφάνεια και απαιτεί την πλήρη δημοσιοποίηση όλων των στοιχείων που υπάρχουν για παράνομες χρηματοδοτήσεις κομμάτων και χρηματισμό πολιτικών από την εταιρεία Siemens AG και ΣΗΜΕΝΣ ΑΕ.
Αυτές τις ημέρες άκουσα το εξής: Οι πολιτικοί είναι σαν τις πάνες, πρέπει να τις αλλάζεις συχνά γιατί λερώνονται…
Τις τελευταίες μέρες το internet έχει μετατραπεί στο μεγαλύτερο πεδίο μάχης και προπαγάνδας στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ισραήλ, Χαμάς, Παλαιστίνιοι κλπ προσπαθούν να κατακτήσουν κάθε web 2.0 εφαρμογή του διαδικτύου αλλά και τη κοινή γνώμη. Το επίσημο κανάλι του γραφείου τύπου των Ισραηλινών δυνάμεων στο youtube έχει χτυπήσει κόκκινο με εκατοντάδες χιλιάδες άτομα να το έχουν επισκεφτεί από τη Δευτέρα που άνοιξε. Βρίσκεται ήδη στην κορυφή των καναλιών με τους περισσότερους συνδρομητές αυτό το μήνα.
Το προξενείο του Ισραήλ στη Νέα Υόρκη έφτιαξε ένα λογαριασμό στο twitter για να μας ενημερώνει για τα τελευταία νέα. Κι εκεί το ενδιαφέρον χτύπησε κόκκινο με πάνω από 3,000 άτομα να το ακολουθούν σε λίγες μόνο μέρες. Δεν είναι όμως μόνο οι επίσημοι φορείς που έχουν μπει σε αυτό το παιχνίδι. Ο καθένας με έναν υπολογιστή και μια σύνδεση στο internet μπορεί να βάλει το δικό του λιθαράκι.
Οι Dan Peguine και Arik Fraimovich δημιούργησαν το Qassamcount. Με το πάτημα ενός κουμπιού δανείζετε το facebook status σας στον ιερό σκοπό ενημέρωσης του πλανήτη για τις επιθέσεις με πυραύλους Qassam που δέχεται από τη Χαμάς το Ισραήλ. Οπότε υπάρχει νέο χτύπημα το status σας στο Facebook αλλάζει.
Στη διεύθυνση www.youtube.com/user/Occupation101 μπορείτε να δείτε αποσπάσματα του βραβευμένου ντοκιμαντέρ Occupation 101: Voices of the Silenced Majority για τις συνθήκες ζωής στη Γάζα και τις ρίζες του παλαιστινιακού προβλήματος.
Την ώρα που οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται στη Λωρίδα της Γάζας, ο ισραηλινός στρατός ανοίγει το δικό του κανάλι στο YouTube για να προβάλει βίντεο από τις επιχειρήσεις και χρησιμοποιεί ακόμα και το Twitter για να ενημερώνει κοινό και δημοσιογράφους.
Το νέο κανάλι στο YouTube «μας βοηθά να περάσουμε το μήνυμά μας στον κόσμο» αναφέρει σε ανακοίνωσή του το γραφείο του εκπροσώπου των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων.
Όπως αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων το πρωί της Τετάρτης, το κανάλι έχει συγκεντρώσει 2.600 συνδρομητές και περιλαμβάνει γύρω στα δέκα βίντεο, από τα οποία ορισμένα έχουν προβληθεί πάνω από 26.000 φορές.
Το ασπρόμαυρο οπτικό υλικό περιλαμβάνει εικόνες που ελήφθησαν από μαχητικά αεροσκάφη την ώρα που επιτίθενται σε στόχους οι οποίοι περιγράφονται ως εγκαταστάσεις εκτόξευσης ρουκετών και αποθήκευσης στόχων, ένα κτίριο της διοίκησης της Χαμάς και ένα υπόγειο τούνελ που χρησιμοποιούν οι Παλαιστίνιοι.
Ο εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού επισήμανε ότι ορισμένα από τα βίντεο είχαν αρχικά απομακρυνθεί από το YouTube, αργότερα όμως αποκαταστάθηκαν.
Την Τρίτη, ο ταγματάρχης Αβιταλ Λάιμποβιτς, αρμόδιος για τον ξένο Τύπο στην ισραηλινή καμπάνια στα ψηφιακά μέσα, δήλωσε στην εφημερίδα Jerusalem Post ότι «η ιστόσφαιρα και τα νέα μέσα είναι μια ακόμα ζώνη πολέμου. Πρέπει να βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή και εκεί».
Εκτός από τo YouTube, οι Ισραηλινοί «επιχειρούν» και μέσω του Twitter, μιας σχετικά νέας αλλά δημοφιλούς υπηρεσίας κοινωνικής δικτύωσης και «μικροϊστολογίων». Σύμφωνα με το δικτυακό τόπο του περιοδικού Wired, το ισραηλινό προξενείο στη Νέα Υόρκη χρησιμοποίησε την υπηρεσία για να δώσει συνέντευξη Τύπου την Τρίτη.
Οι αεροπορικές επιθέσεις κατά της Χαμάς, που συνεχίζονται την Τετάρτη για πέμπτη συνεχή ημέρα, έχουν αφήσει μέχρι στιγμής τουλάχιστον 373 νεκρούς στην παλαιστινιακή πλευρά και δύο από την πλευρά των Ισραηλινών.
Είναι ανάγκη να υπάρξει πλήρης και εξακριβωμένη καταγραφή όλων των ζημιών που προκλήθηκαν στα ελληνικά πανεπιστήμια κατά τις ημέρες των πρόσφατων ταραχών.
Ορισμένοι πρυτάνεις διστάζουν να δημοσιοποιήσουν την ακριβή εικόνα των καταστροφών, προφανώς γιατί δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την παθητική τους στάση και την ατολμία τους. Οι καταστροφές έγιναν όμως σε δημόσια περιουσία και η αποκατάστασή τους θα πληρωθεί, για άλλη μια φορά, από χρήματα του Ελληνα φορολογούμενου.
Είναι συνεπώς σημαντικό να δοθεί η συνολική εικόνα στον Ελληνα πολίτη ο οποίος δικαιούται να γνωρίζει πόσο ακριβά πληρώνει το «άσυλο» το οποίο επιτρέπει σε κάποιους να μετατρέπουν τα ελληνικά πανεπιστήμια σε χώρους ανεξέλεγκτης βίας και μανίας. Και κατόπιν όλοι μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους για το ποιος προστατεύει πραγματικά το δημόσιο πανεπιστήμιο και ποιος όχι.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Οι ευρωεκλογές του Ιουνίου θα είναι φέτος τηλεοπτικο-δικτυακές. Σιγά σιγά, από τα βιντεάκια του youtube, copy-paste των τηλεοπτικών μεταδόσεων, περνάμε στην εποχή των νέων παραγωγών, ειδικά για το Διαδίκτυο. Και τι καλύτερο από μια μεγάλη ευρωπαϊκή καμπάνια για ένα καινούριο μέσο;
Άρθρα (RSS)