Ποιος διάλογος; Για ποια παιδεία; Διάλογο υπό την ευθύνη των πολιτικών αρχηγών και από μηδενική βάση -αυτή η μαγική έκφραση με μπερδεύει, γιατί θυμάμαι και τους Πυθαγόρειους που έλεγαν πως τα πάντα και τίποτα είναι το μηδέν- πρότεινε ο πρωθυπουργός.Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατέθεσε το δικό του πλαίσιο όρων και προτάσεων, «που διασφαλίζουν τη σοβαρότητα ενός διαλόγου, στο οποίο το ΠΑΣΟΚ δεσμεύεται ως μελλοντική κυβέρνηση», και κατηγόρησε την κυβέρνηση πως δεν έχει σχέδιο και χρησιμοποιεί το διάλογο «ως απέλπιδα προσπάθεια μικροκομματικής προσέγγισης».
Η γ.γ. του ΚΚΕ ήταν ξεκάθαρη. «Δεν έχει νόημα αυτός ο διάλογος», αφού γίνεται σε γενικές αρχές, για τις οποίες όλα τα κόμματα είναι ενήμερα για τις θέσεις του άλλου, και κατηγόρησε όσους βάζουν όρους, ότι «είναι πρόσχημα μη συμμετοχής».
Τρεις προϋποθέσεις έθεσε ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, να καταργηθεί ο νόμος – πλαίσιο, να παγώσει ο νόμος για τα ΚΕΣ και να αυξηθούν οι δαπάνες για την Παιδεία, διαφορετικά να γίνει ο διάλογος υπό την αιγίδα της ΟΛΜΕ και της ΠΟΣΔΕΠ.
Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κατέθεσε τις προτάσεις του, μνημόνευσε τον Τσάτσο και τον Κανελλόπουλο και αναρωτήθηκε πόσοι συνάδελφοί του ξέρουν τις εννέα μούσες ή τους επτά σοφούς.
Εμάς πάντως η συζήτηση στη Βουλή δεν μας έκανε σοφότερους. Ο καθείς και ο διάλογός του. Ρητορικές διέξοδοι. Αοριστολογία και καλλιλογία. Ονειρο θερινής νυκτός η πλήρης, ανυστερόβουλη διακομματική συναίνεση. Για την ακρίβεια, συμφωνούν ότι η ελληνική παιδεία πάσχει από πολύχρονη ασθένεια, αλλά δεν θα καταλήξουν σε θεραπεία των συμπτωμάτων, γιατί δεν διαφαίνεται διάθεση να ανταλλάξουν απόψεις επί των γνωματεύσεων.
Θα έχουμε πάλι μία από τα ίδια. Η προφητεία είναι εύκολη, έπειτα από τόσους διαλόγους, που ανάδευσαν τη σκόνη, αλλά έμεινε η κλεισούρα.
Η κουβέντα για τον περί Παιδείας διάλογο καταντάει άλλοθι. Δεν κάνουμε τίποτε, περιμένοντας να γίνουν όλα. Κι ως τότε, αιωρούμαστε ανάμεσα στο μηδέν και το άπειρο.
Πηγή: Ναυτεμπορική
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.