Για έκτη χρονιά οι αναγνώστες παίρνουν τον λόγο και ψηφίζουν το αγαπημένο τους μυθιστόρημα. Είστε βιβλιόφιλος; Πάρτε μέρος στον διαγωνισμό για το μυθιστόρημα της χρονιάς.
Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) ξεκινά από σήμερα τη διαδικασία ψηφοφορίας για την ανάδειξη του αγαπημένου ελληνικού μυθιστορήματος της χρονιάς.
Μπορείτε να δείτε τη «βραχεία λίστα» των 15 βιβλίων που κατήρτισαν με την ψήφο τους μέλη Λεσχών Ανάγνωσης από τις 280 που λειτουργούν σ’ όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, (με αλφαβητική σειρά, σύμφωνα με το επώνυμο κάθε συγγραφέα)
«Η σημασία της οπτικοακουστικής παιδείας, Cinema speaking» θα είναι το θέμα του πρώτου διεθνούς συνεδρίου της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου που θα πραγματοποιηθεί από τις 19-21 Νοεμβρίου, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ωνάση και του Συνδέσμου Αποφοίτων του Ιδρύματος.
Οι τέσσερις βασικοί ομιλητές θα είναι ο Δανός κινηματογραφιστής Henning Camre και πρόεδρος του European Think tank on Film and Film Policy, η αμερικανίδα θεωρητικός κινηματογράφου Μary Ann Doan, ο Γάλλος κριτικός Jean Douchet, μέλος της ιστορικής συντακτικής ομάδας των Cahiers du Cinema, από την εποχή της νουβέλ βάγκ και ο Δημήτρης Ελευθεριώτης, πρόεδρος του Τμήματος Σπουδών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης και συντάκτης του περιοδικού Screen.
Tη συνομιλία του Henning Cαmre, με το κοινό θα συντονίσει ο Κώστας Γαβράς. Οι ενότητες που θα αναπτυχθούν αφορούν στην «γραφή και την ανάγνωση των ταινιών», «την αναγνωσιμότητα του γυναικείου προσώπου στον κινηματογράφο», «τα παιδαγωγικά διλήμματα στο νέο οπτικοακουστικό περιβάλλον».
Η διαδραστική σχέση του δημιουργού και της ταινίας με το κοινό, είναι επίσης, ένα από τα θέματα που θα απασχολήσουν τις εργασίες του Συνεδρίου. Την πρωτοβουλία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, χαιρέτησαν ο πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση κ. Αντώνης Παπαδημητρίου: «στηρίζουμε τον ελληνικό πολιτισμό μέσα και έξω από την χώρα μας». Παράλληλα με τις εργασίες του συνεδρίου θα προβάλλονται τα έργα των κινηματογραφιστών του Ιδρύματος Ωνάση.
Η ποιητική φιγούρα του Εκτωρα Κακναβάτου υπήρξε καθοριστική για τη νεοελληνική γραμματεία της μεταπολεμικής περιόδου. Με την αποδημία του, προχθές σε ηλικία 90 ετών, έκλεισε ένας ακόμη κύκλος για τους ποιητές που σφράγισαν την πορεία του ελληνικού υπερρεαλισμού.
Γενέτειρα: Πειραιάς, 1920 Σπουδές/ Σταδιοδρομία: Σπούδασε μαθηματικά στο Παν/μιο Αθηνών (1937-1941) και εργάστηκε μέχρι το 1981 ως καθηγητής σε φροντιστήρια και ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, επειδή λόγω αριστερών φρονημάτων δεν μπορούσε να διοριστεί στο Δημόσιο. Έλαβε μέρος στην Αντίσταση ως μέλος του ΕΑΜ και στη διάρκεια του Εμφυλίου συνελήφθη και εξορίστηκε, αποφεύγοντας ωστόσο να ενταχθεί σε κομματικούς μηχανισμούς και να ενστερνιστεί δογματικές γραμμές. Το 1943, μεσούσης της Κατοχής, δημοσιεύει την πρώτη του συλλογή Fuga και το 1944 συνυπογράφει, με τον φίλο και ποιητή Δημήτρη Παπαδίτσα, το δοκίμιο «Μια θέση και μια έφοδος», «μανιφέστο» που υπερασπίζονταν με μαχητικό και προκλητικό τρόπο τις ποιητικές θέσεις και αισθητικές αντιλήψεις των νέων τότε ποιητών. Το 1984 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο ποίησης.
Το γνωρίζετε; Το πραγματικό όνομά του είναι Γιώργος Κοντογιώργης και το πρώτο του ποίημα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Νέα Κατεύθυνση, το 1943. Μεταφραστικές εμμονές: Έχει ασχοληθεί συστηματικά και έχει μεταφράσει επανειλημμένως το έργο της σημαντικής Γαλλίδας ποιήτριας Joyce Μansour, (βλ. τον πιο πρόσφατο τόμο,Κραυγές,Σπαράγματα, Όρνια, «Άγρα», 1994), καθώς και τους Φανταστικούς βίους του Μarcel Schwob («Άγρα», 1987). Κριτική ετυμηγορία:Η αμφίδρομη συνομιλία του Κακναβάτου με την ποίηση των Ελλήνων υπερρεαλιστών (Εμπειρίκος, Εγγονόπουλος, Κάλας) και το δημοτικό τραγούδι, καθώς και η στενή σχέση που αναπτύσσει με την αναπεπταμένη, ενορατική γλώσσα ενός Σικελιανού ή Ελύτη είναι προφανής. Το δικό του ποιητικό σχέδιο, ωστόσο, δεν εξαντλείται σε μία απλή αναθεώρηση του υπερρεαλιστικού κανόνα, αλλά λόγω και του πάθους του για την επιστήμη των μαθηματικών (εδώ συναντιέται με τον Βαλερί και τον Τσέχο Μίροσλαβ Χόλουμπ) ανοίγεται στις σύγχρονες θεωρίες του χάους, αξιοποιώντας παράλληλα με πρωτοφανή, καινοτόμο και ανατρεπτικό τρόπο όλες τις δυνατότητες και τα κοιτάσματα της ελληνικής γλώσσας. Τα ποιήματα του Κακναβάτου, αν και εκ πρώτης όψεως μοιάζουν με εκθαμβωτικά λεκτικά πυροτεχνήματα, εντούτοις οργανώνουν ένα συνεκτικό, σθεναρό, αισιόδοξα προτρεπτικό λόγο, που αποσκοπεί να «ιδρύσει μια άλλη πραγματικότητα», ικανή να συμφιλιώσει τον άνθρωπο με τις «ακαταμάχητα αβέβαιες», χαοτικές διαστάσεις του κόσμου.
Βιβλιογραφία:Οι πρώτες έντεκα συλλογές ( Fuga, Διασπορά , Η κλίμακα του λίθου,Τετραψήφιο , Τετραψήφιο με την έβδομηχορδή, Διήγηση, Οδός Λαιστρυγόνων ,Ανάστιξη του θρύλου για τα νεφρά της πολιτείας, Τα μαχαίριατης Κίρκης, Ιn perpetuum, Κιβώτιο ταχυτήτων ) κυκλοφορούν σε δύο τόμους από την «Άγρα» (1990). Από τις ίδιες εκδόσεις και οι επόμενες συλλογές, Οιακισμοί του Μενεσθέα Καστελάνουτου Μυστρός (1995), Χαοτικά Ι (1997), Ακαρεί (2000), Υψικαμινίζουσες νεοπλασίες(2001), Στα πρόσω ιαχής (2005). Στην «Άγρα» εκδόθηκε επίσης η μελέτη του για τονΜεγάλο Ανατολικό του Εμπειρίκου (1991) και τα Βραχέα και Μακρά, συλλογή δοκιμίωνγια την ποίηση (2005). Στίχοι: «Όσες φορές η γνώση γιγαντώθηκε πέρα από τις κεκορεσμένεςσυμβάσεις της ήταν που άγγιξε μέσω της ποίησης το μυστήριο ».
Η κηδεία του ανακοινώθηκε ότι θα γίνει την Πέμπτη 11/11 (3.30 μ.μ.) από το νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου.
Η δεύτερη περίοδος επιμόρφωσης β’ επιπέδου θα διεξαχθεί κατά το διάστημα Δεκεμβρίου 2010 – Ιουνίου 2011.
Οι ενδιαφερόμενοι εκπαιδευτικοί μπορούν να ενημερωθούν σχετικά με το περιεχόμενο, τον τρόπο διεξαγωγής, το χρονοδιάγραμμα, τη διαδικασία αιτήσεων και τις προϋποθέσεις συμμετοχής στα επιμορφωτικά προγραμματα β’ επιπέδου με μία επίσκεψη στη σελίδα http://b-epipedo2.cti.gr/
Καμία ελληνική παρουσία δεν υπάρχει στη λίστα με τα 200 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου που συμπεριλαμβάνεται στο ειδικό ένθετο της βρετανικής εφημερίδας «Times» για την εκπαίδευση. Τα πρωτεία διατηρεί το Χάρβαρντ των ΗΠΑ ενώ στον κατάλογο περιλαμβάνονται 82 ευρωπαϊκά πανεπιστήμια.
Το Χάρβαρντ ακολουθούν το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας, το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και το πανεπιστήμιο του Πρίνστον.
Στην 5η και 6η θέση ισοψηφούν δύο βρετανικά πανεπιστήμια του Κέιμπριτζ και της Οξφόρδης ενώ στη δεκάδα μπήκε και το Ιμπεριαλ του Λονδίνου.
Από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 29 πανεπιστήμια έχει στη λίστα η Βρετανία, 14 η Γερμανία, 10 η Ολλανδία, 6 η Σουηδία και η Ελβετία, 4 η Γαλλία και 3 η Δανία.
Εκτός από τα ελληνικά πανεπιστήμια, στον κατάλογο δεν υπάρχει ούτε ιταλικό.
Στα κριτήρια που έλαβε υπ’ όψιν της η έρευνα περιλαμβάνονται η ποιότητα της διδασκαλίας, ο αριθμός των δημοσιεύσεων κάθε ιδρύματος, ο όγκος της έρευνας και τα κίνητρα που δημιουργούνται στο ακαδημαϊκό περιβάλλον για διδάσκοντες και διδασκόμενους.
Η γυναίκα στην ψηφιακή εποχή παραμένει σε επίπεδα αναλφαβητισμού
Λίλιαν Μητρου, επίκουρη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αιγαίου
Θέματα όπως «η ισότητα των φύλων» ή «η θέση των γυναικών» δεν μπορεί να απο τελούν αντικείμενο γόνιμου δημόσιου διαλόγου παρά μόνο εάν είναι ενταγ μένα στο πλαίσιο της πραγματικότη τας και των εξελίξεων. Εν προκειμέ νω, το πλαίσιο αυτό συγκαθορίζεται από τις τεχνολογικές εξελίξεις και τη, βαθμιαία, αλλά οπωσδήποτε ραγδαία, μετάλλαξη της κοινωνίας σε Κοινωνία της Πληροφορίας ή, για να μιλήσουμε με πιο επίκαιρους πολιτικά όρους, από τη μετάβαση στην ψηφιακή επο χή. Η ψηφιακή εποχή ανήκει (και) στις γυναίκες ή ο «κόσμος της τεχνολογί ας» παραμένει ένας θαυμαστός, καινούργιος, πλην όμως, κυρίως ανδρικός κόσμος;
Οπωσδήποτε, η εξέλιξη της τεχνολο γίας οδηγεί στην αποδόμηση της κα τανομής της εργασίας με βάση το φύλο και σε διάβρωση των παραδοσια κών εργασιακών σχέσεων. Η τεχνο λογική εξέλιξη και η ανάδυση της νέας οικονομίας φαίνεται να έχουν οδηγήσει στο τέλος των «ανδρικών τομέων» στον χώρο της εργασίας. Η μεγαλύτερη ευελιξία της παροχής ερ γασίας ως προς τους παράγοντες πο σότητα, χρόνος, τόπος, επιτρέπουν τη διαμόρφωση εξατομικευμένων μορφών οργάνωσης της ζωής, με πε ραιτέρω αποτέλεσμα την, κατ αρχάς!, παροχή ευχερειών και ευκαιριών, για την επίτευξη «περισσότερης» ισότη τας και καλύτερης ποιότητας ζωής για τις γυναίκες, αλλά και για τους άν δρες. Οπως μάλιστα το διατύπωνε ένα «σύνθημα» της προηγούμενης δεκα ετίας, «Η κοινωνία της πληροφορίας ταιριάζει στις γυναίκες». Από την άλ λη πλευρά, η εκλογίκευση της οργά νωσης της εργασίας μέσω των νέων τεχνολογιών οδηγεί ταυτόχρονα σε μείωση των θέσεων εργασίας και μά λιστα σε τομείς στους οποίους παραδοσιακά απασχολούνται πολλές γυ ναίκες, όπως π.χ. ο τραπεζικός τομέ ας. Μορφές εργασίας όπως η τηλερ γασία επιτρέπουν μεν την ευελιξία ως προς την οργάνωση του εργασιακού και προσωπικού χρόνου, την εναρμό νιση εργασιακής και οικογενειακής ζωής, αλλά μπορεί και να συνεπάγο νται την κοινωνική απομόνωση των γυναικών.
Αναμφίβολα, οι γυναίκες αξιοποιούν λιγότερο από τους άνδρες τα πλεο νεκτήματα του ψηφιακού κόσμου και αυτό ανακλάται, αν μη τι άλλο, στα ποσοστά πρόσβασης στο Διαδί κτυο. Σύμφωνα με την πρόσφατη (Μάρτιος 2010) έκθεση της Ευρωπα ϊκής Επιτροπής Γυναίκες και Τεχνο λογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών (Women and ΙCΤ), το ποσοστό των γυναικών μεταξύ 16 ως 74 ετών που έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο εξακολουθεί να παραμένει μικρότε ρο σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, με διαφορές που κυμαίνονται μεταξύ 10 και 15 ποσοστιαίων μονάδων. Το ποσοστό των γυναικών που χρησι μοποιούν το Διαδίκτυο εκτιμάται, σύμφωνα με σχετικά πρόσφατες έρευνες (2007), στην Ελλάδα περί που στο 21% σε αντίθεση με τους άν δρες που καταγράφεται ποσοστό 32%.
Οι λόγοι της ψηφιακής ανισότητας, του φυλετικού ψηφιακού χάσματος, είναι πολλοί και διόλου αμελητέοι:
κοινωνικές προκαταλήψεις και στε ρεότυπα για τις «ανδρικές» και «γυ ναικείες» κλίσεις, η ηλικία, περιορι σμοί που σχετίζονται με το επίπεδο και τη μορφή της εκπαίδευσης και την οικονομική κατάσταση. Η έλλει ψη ελεύθερου, διαθέσιμου χρόνου για διαδικτυακές πλοηγήσεις φαίνε ται να είναι καθοριστική, ενώ στους ανασταλτικούς παράγοντες πρέπει να προσμετρήσουμε το περιεχόμενο του Διαδικτύου, αλλά και την έλλειψη εμπιστοσύνης εκ μέρους των γυναι κών στο περιεχόμενο αυτό. Σύμφω να με τις στατιστικές, οι γυναίκες χρησιμοποιούν τα δίκτυα περισσότε ρο για επικοινωνία και λιγότερο για πληροφόρηση. Για να αποκτήσουμε όμως μια πληρέστερη εικόνα αξίζει να επισημάνουμε ότι, σύμφωνα με τη μελέτη του Παρατηρητηρίου για την Κοινωνία της Πληροφορίας (2007), η χρήση του Διαδικτύου για λόγους αναζήτησης εργασίας ή αποστολής βιογραφικού για κάποια δουλειά φαί νεται να προσελκύει κυρίως το ενδι αφέρον των Ελληνίδων, καθώς τα πο σοστά που σημειώνονται για τις γυ ναίκες είναι σαφώς πιο υψηλά από τα αντίστοιχα των ανδρών.
Ηδη, εδώ και μία δεκαετία, διατυπώνεται επιτακτικά το αίτημα για διασφάλιση ίσης πρόσβασης στην κοινωνία της πληροφορίας και στις εκφάνσεις της, στην τεχνολογική υποδομή και στα μέσα, στην εκπαίδευση, στον κόσμο της εργασίας. Η ανάγκη για την κατα πολέμηση του ψηφιακού αναλφαβη τισμού στις γυναίκες είναι προφανής, αλλά και, πλέον και επισήμως, διαπι στωμένη. Βέβαια, συνήθως, όταν μι
λάμε για πρωτοβουλίες για τις γυναί κες στην Κοινωνία της Πληροφορίας αναφερόμαστε σε συγκεκριμένες κα τηγορίες: άνεργες, νέες ή και περιθω ριοποιημένες γυναίκες. Η υπέρβαση του ψηφιακού χάσματος εντάσσεται εύλογα σε «στρατηγικές ένταξης», αλ λά και συχνά εγκλωβίζεται ή και εξα ντλείται σε αυτές. Οι συζητήσεις και οι αναλύσεις επικεντρώνονται στα πο σοστά χρήσης των τεχνολογιών με έμφαση στη χρήση του παγκόσμιου ιστού και ως προς αυτό, αναμφίβολα, η ψαλίδα κλείνει χάρη και στην εκρη κτική ανάπτυξη του web 2.0, του «κοι νωνικού Διαδικτύου» που χαρακτηρί ζεται από τα ψηφιακά κοινωνικά δί κτυα, την επικοινωνία και τη διάδραση και λιγότερο από τη μονομερή πληρο φόρηση.
Οπωσδήποτε η πρόσβαση στην υπο δομή, στα μέσα, στο περιεχόμενο, εί ναι προαπαιτούμενο, συνθήκη εκ των ων ουκ άνευ όχι μόνο για την υπέρβα ση του ψηφιακού αναλφαβητισμού, αλλά και για την καταπολέμηση του κοινωνικού και εργασιακού αποκλει σμού που ο αναλφαβητισμός αυτός όλο και περισσότερο συνεπάγεται.
Ωστόσο λίγη ως ελάχιστη παραμένει η προσοχή που δίδεται στον ρόλο των γυναικών ως «σχεδιαστών», δια μορφωτών της Κοινωνίας της Πληρο φορίας. Η εμβέλεια των τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών, ο διεμβολισμός κάθε πτυχής της ζωής από αυτές δημιουργούν όντως τερά στιες δυνατότητες για τις γυναίκες. Η απουσία τους όμως από τον σχεδια σμό της τεχνολογίας, των εφαρμο γών της, τον σχεδιασμό της αξιοποί ησης αυτών των εφαρμογών στη δι οίκηση και την οικονομία μπορεί να εμποδίσει τις γυναίκες από το να κε φαλαιοποιήσουν τις δυνατότητες αυ τές. Μοιάζει να είναι ένας φαύλος κύ κλος ανάμεσα στην «παραδοσιακή» και στην «ψηφιακή» ανισότητα: η μια τροφοδοτεί και αναπαράγει την άλ λη. Οι γυναίκες αποκλείστηκαν για αι ώνες από σημαντικούς τομείς της κοινωνίας και της διακυβέρνησης. Η Κοινωνία της Πληροφορίας μπορεί να ενισχύσει την περιθωριοποίηση ή την καθήλωση των γυναικών στον ρόλο του χρήστη, του καταναλωτή περιεχομένου και εφαρμογών, εάν αυτές δεν συμμετέχουν σε κάθε πτυ χή του ψηφιακού κόσμου. Η επιλογή ανάμεσα στη Cinderella, στη Σταχτο πούτα που η καλή της τύχη της υπό σχεται μια πιο λαμπερή, τεχνολογικά πλούσια ζωή, και τη Cyberella, που αξιώνει και έχει λόγο για τη μορφή και το μέλλον της κοινωνίας (της πλη ροφορίας) δεν είναι μόνο προσωπική επιλογή, είναι κοινωνική, ίσως και εξόχως πολιτική υπόθεση.
Ο ρωσο-αμερικανός συγγραφέας πιστεύει ότι το λεξιλόγιο των παιδιών συρρικνώνεται γιατί οι γονείς τούς στέλνουν γραπτά μηνύματα και δεν έχουν χρόνο να επικοινωνήσουν μαζί τους.
Στο εγγύς μέλλον, όλοι οι πολίτες θα φορούν ένα κεντρικά ελεγχόμενο, σούπερ i-phone, το οποίο θα «σκανάρει» όποιον βρίσκεται κοντά τους.
Ο ρωσο-αμερικανός συγγραφέας Γκάρι Στέινγκαρτ «εφηύρε» το μηχάνημα apparat, για το νέο του σατιρικό μυθιστόρημα «Πάρα πολύ θλιβερή αληθινή ιστορία αγάπης». Ο κεντρικός χαρακτήρας ερωτεύεται μια νεότερη γυναίκα, η οποία συνεχώς στέλνει «τιν», γραπτά μηνυματάκια στους φίλους της. Το apparat φαντάζει τόσο απίστευτο όσο και εφιαλτικά οικείο.
Μιλήστε μας για την «εφεύρεσή» σας, το apparat.
Το φαντάζομαι μικρό, σε μέγεθος μενταγιόν, σαν κόσμημα, για να το έχεις πάντα μαζί σου. Είναι ενδιαφέρον το ότι δεν κυκλοφορούν τέτοιες συσκευές, γιατί είναι πολύ άβολο να πρέπει συνέχεια να βάζω το χέρι στην τσέπη για να βγάλω το i-phone.
Με ποιον τρόπο αξιολογεί το apparat τους ανθρώπους;
Ας πούμε ότι μπαίνω σε ένα μπαρ. Αυτομάτως οι πάντες με κατατάσσουν σε διάφορες κατηγορίες και έτσι θα είμαι ο έβδομος ασχημότερος άντρας στο μπαρ, αλλά θα έχω την τέταρτη καλύτερη πιστωτική αξιολόγηση, οπότε όλο αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Επίσης κατατάσσεσαι όσον αφορά την «προσωπικότητα» και το πόσο ελκυστικός είσαι. Υπάρχει και ένα πάνελ για τα συναισθήματα: αν δεις κάποιον/α που σου αρέσει, καταγράφει τους χτύπους της καρδιάς σου καθώς ανεβαίνουν την ώρα που τον/την αναζητάς με το βλέμμα. Και αυτός/ή ξέρει πόσο τον/τη θέλεις και μπορεί κατόπιν να σε απορρίψει ή να σε αποδεχτεί.
Αλλα εντυπωσιακά στοιχεία του apparat;
Μπορείς να του «φορτώσεις» όλα τα προσωπικά σου δεδομένα. Εκπέμπεις ο ίδιος ηλεκτρονικά ποιος είσαι. Επίσης, είναι αρκετά κοντά στο σημερινό i-phone. Ολοι, στο μέλλον που έχω δημιουργήσει, κάνουν streaming. Η δημοσιογραφία έχει πεθάνει, κανείς δεν νοιάζεται πια για τις ειδήσεις. Ετσι, μπορεί να συμβαίνουν τρομακτικά πράγματα, αλλά ο κόσμος νοιάζεται για το βάρος του, τους υδατάνθρακες που καταναλώνει, το pH (πε-χα) τους.
Στο βιβλίο σας, η Αμερική είναι μια μετα-εγγράμματη κοινωνία, όπου η ικανότητα της άμεσης επικοινωνίας του ενός με τον άλλο έχει χαθεί. Φταίει η τεχνολογία που την οδήγησε σε αυτό το σημείο;
Στο βιβλίο υπάρχουν πολλοί φταίχτες. Νομίζω ότι η τεχνολογία μπορεί να ερμηνευτεί σαν ένας εκ των ενόχων, αλλά βασικότερο είναι το γεγονός ότι γινόμαστε πιο βλάκες. Το αν αυτό το καθιστά εφικτό η τεχνολογία είναι ένα ερώτημα. Σε σύγκριση με άλλες χώρες, οι ακαδημαϊκές επιδόσεις μας είναι σε συνεχή πτώση. Διάβασα μια μελέτη, σύμφωνα με την οποία, το λεξιλόγιο των παιδιών συρρικνώνεται γιατί οι γονείς τους τους στέλνουν γραπτά μηνύματα και δεν έχουν χρόνο να επικοινωνήσουν μαζί τους. Τέτοια στοιχεία με κάνουν να νιώθω ότι αυτός ο κόσμος έχει ήδη στοιχεία του δικού μου…
Γιατί πιστεύετε ότι τόσοι άνθρωποι επέτρεψαν στο apparat να αλλάξει τόσο δραστικά τη ζωή τους στο βιβλίο σας;
Οταν είσαι με το apparat σου, τίποτα δεν σε χωρίζει από την τεχνολογία. Είσαι η τεχνολογία. Το επόμενο βήμα θα είναι να το βάλουμε μέσα στο ανθρώπινο σώμα. Πιστεύω τελικά ότι θα συγχωνεύσουμε όλες τις τεχνολογίες στο σώμα μας. Ετσι, κάθε χρόνο, χάνω περί το 6% της ανθρώπινης υπόστασής μου και μπορεί μέχρι το 2018 να είμαι ένα app -μια εφαρμογή- με πόδια!
Η δεύτερη διοργάνωση του TEDx Athens 2010 θα πραγματοποιηθεί στις 26 Νοεμβρίου στο Θέατρο του “Ελληνικού Κόσμου” (Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού), στην Πειραιώς 254, στον Ταύρο.
Η εκδήλωση που διοργανώνεται στην Αθήνα επιχειρεί να διερευνήσει καινούριες ιδέες, να μεταφέρει ερεθίσματα σε όλους όσοι επιθυμούν να ξεκινήσουν από μηδενική βάση και να δουν τα πράγματα από μια πρωτοποριακή σκοπιά. «Ξεκινώντας από την αρχή», είναι το μήνυμα που θέλει να μεταδώσει. Η φετινή διοργάνωση θα περιλαμβάνει συνολικά 15 ομιλίες, καθώς και συμμετοχές καλλιτεχνών με ζωντανές εκτελέσεις τραγουδιών.
Το TEDx είναι μία ετήσια εκδήλωση στην οποία ηγετικές φυσιογνωμίες από όλον τον κόσμο μοιράζονται “ιδέες που αξίζει να διαδοθούν” μπροστά σ΄ενα ετερόκλητο κοινό το οποίο περιλαμβάνει επιστήμονες, στελέχη επιχειρήσεων, καλλιτέχνες ή και ακτιβιστές.
Ανάμεσα στους ομιλητές του TEDx Athens 2010 είναι οι:
Peter Aspden – Arts Director της εφημερίδας ‘Financial Times’
Έλενα Παναρίτη – Οικονομολόγος.
Κωνσταντίνος Λαζαράκης – Μέλος του Συμβουλίου του Institute of Masters of Wine.
Δημήτρης Πρωτοψάλτου – Επιστημονικός Συνεργάτης και Υπεύθυνος Στρατηγικής Επικοινωνίας της Βιβλιοθήκης της Βέροιας, η οποία τιμήθηκε τον Αύγουστο του 2010 με το βραβείο πρόσβασης στη μάθηση από το “Bill and Melinda Gates Foundation”.
Κώστας Γραμμάτης – Είναι ο Ιδρυτής του AHumanRight.org , ενός μη κερδοσκοπικού project, το οποίο έχει ως στόχο να προσφέρει δωρεάν δορυφορικό Internet σε όλο το πλανήτη. Τ
Θοδωρής Γεωργακόπουλος – Συγγραφέας, με σημαντική εμπειρία στον Τύπο και τα online media.
Ορισμένοι από τους ομιλητές που έχουν λάβει μέρος σε εκδηλώσεις του TED είναι οι Μπίλ Κλίντον, Μπίλ Γκεϊτς , Σέρ Ρίτσαρντ Μπράνσον Φίλιπ Στάρκ , Μπόνο κ.α. Τα αρχικά “TEDx” προέρχονται από τις λέξεις Technology-Entertainment-Design, δηλαδή Τεχνολογία-Διασκέδαση- Σχεδιασμός.
Η εκδήλωση είναι μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και διοργανώνεται από εθελοντές ξεκινά στις 14.00 και η διάρκεια της θα είναι μέχρι τις τις 21.30 το βράδυ.
Θα κρεμάγατε ποτέ τα κλειδιά σας στην εξώπορτα; Θα θέλατε να έχετε την ίδια κλειδαριά στο σπίτι, το γραφείο και το αυτοκίνητο, με κίνδυνο να το βρει κάποιος και να έχει πρόσβαση σε όλα; Μάλλον όχι.
Κι όμως, είναι πράγματα που κάνουν πολλοί από εμάς όταν διαχειρίζονται τους κωδικούς πρόσβασης στις αναρίθμητες υπηρεσίες που αποτελούν κομμάτι της online ζωής μας.
Ασφαλώς είναι πλέον πρόβλημα να έχεις να θυμάσαι έστω και 10-20 passwords. Πολύς κόσμος χρησιμοποιεί παντού τον ίδιο κωδικό ή αποφεύγει να γράφεται σε νέες υπηρεσίες για να μην προσθέσει άλλη μια λέξη κλειδί στον υπερφορτωμένο του εγκέφαλο.
Η λύση που χρησιμοποιείται τελευταία είναι οι ομόσπονδες ταυτότητες (federated IDs), που προκύπτουν από συνεργασίες μεταξύ τους. Μπορεί π.χ. να γραφτεί κανείς στο Foursquare μέσω Facebook ή στο Flickr μέσω Yahoo ή Gmail. «Το πρόβλημα είναι ότι αν κάποιος μπορέσει να πάρει το password σου για ένα, το έχεις χάσει για όλα», εξηγεί ο Αουντούν Τζόσανγκ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Οσλο, ειδικός σε θέματα διαχείρισης ταυτότητας στο Διαδίκτυο. «Εχουμε φτάσει σε ένα αδιέξοδο στη διαχείριση ταυτότητας. Χρειαζόμαστε ένα διαφορετικό τρόπο χειρισμού των διαφορετικών λογαριασμών. Η απάντηση της βιομηχανίας είναι το ομόσπονδο μοντέλο. Αλλά νομίζω ότι χρειαζόμαστε μια εναλλακτική προσέγγιση από την τεχνολογία στην πλευρά του χρήστη και του πελάτη».
Η τρέχουσα ερευνητική δουλειά του Α. Τζόσανγκ αφορά μια συσκευή offline αποθήκευσης passwords. Την ονομάζει «OFFPAD» (Offline Personal Authentication Device) και εξηγεί: «Πρέπει να είναι πολύ πρωτόγονη συσκευή (όχι γενικού σκοπού πλατφόρμα) που θα είναι offline την περισσότερη ώρα. Θα επικοινωνεί με τον υπολογιστή, σε κάποιο κοντινό πεδίο π.χ. 10 εκατοστά. Θα ενεργοποιείται με το χέρι, πιέζοντας ένα κουμπί και θα παρέχει τα στοιχεία ταυτότητας που χρειάζεται ο χρήστης. Κι όταν αυτός απομακρύνεται από τη συσκευή η πίεση θα σταματάει και η συσκευη θα απενεργοποιείται».
Αν δεν μπορείτε να τα επισκεφθείτε, αν δεν σας αρέσει η κοινωνικοποίηση που προσφέρουν οι ουρές της γκαλερί Ουφίτσι, τότε με ένα κλικ έχετε τη δυνατότητα να εστιάσετε στην παραμικρή λεπτομέρεια ανακαλύπτοντας τα μυστικά της τεχνικής μαέστρων της ζωγραφικής.
Θα είναι άραγε ο Internet Explorer 9, το νέο λογισμικό πλοήγησης στο Ιντερνετ της Microsoft, ο πιο πετυχημένος browser («φυλλομετρητής») που δημιούργησε ποτέ, δίνοντας έτσι στην εταιρεία τη δυνατότητα να διατηρήσει το 50% (60% σύμφωνα με άλλους αναλυτές) του μεριδίου αγοράς που κατέχει ήδη ή, ακόμη καλύτερα, να το αυξήσει; Μήπως, αντίθετα, ο έως σήμερα δημοφιλέστερος φυλλομετρητής θα απειληθεί τελικά από τον Firefox 4 του Mozilla Foundation, δηλαδή από το βελτιωμένο πρόγραμμα πλοήγησης του εν λόγω μη κερδοσκοπικού ιδρύματος, τη στιγμή που έτσι κι αλλιώς ήδη το 23% των χρηστών χρησιμοποιεί κάποια παλαιότερη «γενιά» Firefox για να σερφάρει;
Σε όποια πρόβλεψη κι αν προβεί κανείς, το βέβαιο είναι πως «ο “πόλεμος” των browser έχει μόλις αρχίσει», έγραψε ο Rich Jaroslovsky από το πρακτορείο Bloomberg, «με κάθε επιτελείο προγραμματιστών να προσπαθεί να δημιουργήσει ένα ανώτερο τεχνολογικά λογισμικό». Οπως επίσης βέβαιο είναι πως τα σκήπτρα διεκδικούν κι άλλοι μνηστήρες – με πρώτη και καλύτερη την Google, η οποία με τον επερχόμενο Chrome 7 φιλοδοξεί να πολλαπλασιάσει τη διείσδυσή της από το ποσοστό του 9% που κατέχει σήμερα. Και από κοντά ακολουθούν επίσης η Apple με τον Safari, αλλά και η νορβηγική Opera Software με τον Opera 11, το κορυφαίο της δημιούργημα όπως υποστηρίζει η ίδια.
Βέβαια, προς το παρόν, όλοι αυτοί οι browser διατίθενται σε πιλοτικές (beta) παραλλαγές, και θα χρειαστούν μήνες ακόμη πριν διορθωθούν οι όποιες ατέλειες για να κυκλοφορήσουν στην τελική τους μορφή. Ετσι κι αλλιώς, όμως, η ποικιλία από εναλλακτικές επιλογές που έχει ήδη σήμερα κάθε χρήστης –εγκαθιστώντας δωρεάν κάποια από τις προηγούμενες, επίσημες εκδόσεις των παραπάνω «φυλλομετρητών»– δείχνει πως έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή της μονοκρατορίας της Microsoft, όταν πριν από μία οκταετία είχε κατατροπώσει τη Netscape και το μερίδιό της άγγιζε το 98%. Αλλωστε, τα προγράμματα πλοήγησης αποκτούν ολοένα μεγαλύτερη αξία, όσο τα τελευταία χρόνια γίνεται πιο κεντρικός ο ρόλος του Ιντερνετ στη χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Για τις περισσότερες εταιρείες λογισμικού, η ανάπτυξη ενός δημοφιλούς browser αυξάνει παράλληλα τη δημοφιλία και των υπόλοιπων ιντερνετικών τους πλατφορμών, όπως των μηχανών αναζήτησης. Και για τους χρήστες σημαίνει ότι η επιλογή ενός αξιόπιστου προγράμματος πλοήγησης αποκτά μεγάλη σημασία με τη χρήση του ίδιου του λειτουργικού συστήματος. Αν μάλιστα επαληθευτεί η Google, σύντομα οι «φυλλομετρητές» και η σύνδεση στο Διαδίκτυο θα είναι οι μόνες προϋποθέσεις για να λειτουργήσει ένας υπολογιστής, αφού ο αμερικανικός κολοσσός ετοιμάζεται σε λίγους μήνες να κυκλοφορήσει το Google OS, ένα λειτουργικό σύστημα το οποίο θα αποτελεί μετεξέλιξη του Chrome.
Ανεξάρτητα, πάντως, από το κατά πόσον θα πετύχει το εγχείρημα της Google, η αλήθεια είναι πως ένα βασικό κριτήριο επιλογής browser αποτελεί η ταχύτητα με την οποία μπορεί να προσπελάσει ιστοσελίδες οι οποίες φιλοξενούν πολλά βίντεο και animation – έτσι, οι συνεχείς αναβαθμίσεις γίνονται και γι’ αυτό τον σκοπό. Παράλληλα, κάθε «φυλλομετρητής» θα πρέπει να εξελίσσεται ώστε να συμβαδίζει με την εξέλιξη του ίδιου του Διαδικτύου: η κυκλοφορία νέων εκδόσεων για όλους ανεξαιρέτως τους browser οφείλεται στο γεγονός ότι τα νέα προγράμματα πλοήγησης πρέπει να υποστηρίζουν τα περισσότερα χαρακτηριστικά της τεχνολογίας HTML5, του νέου δηλαδή προτύπου που έχει ήδη αρχίσει να καθιερώνεται στο Web, το οποίο δίνει τη δυνατότητα στους προγραμματιστές να ενσωματώσουν στους ιστότοπους αρχεία πολυμέσων ώστε ο χρήστης να έχει πρόσβαση σε αυτά χωρίς να χρειάζεται να εγκαταστήσει πρόσθετα προγράμματα.
Οι καλύτεροι
Ποια από τις δοκιμαστικές εκδόσεις δείχνει πως ο browser που θα προκύψει θα προσφέρει την καλύτερη εμπειρία «σερφαρίσματος» στο Web; Η απάντηση μόνον απλή δεν είναι, ακόμη κι αν θεωρήσει κανείς σημαντικότερο κριτήριο την ταχύτητα του «φυλλομετρητή»: παρόλο που οι δοκιμές με ειδικά προγράμματα μετρήσεων (τα λεγόμενα benchmark) δείχνουν πως οι Chrome και Opera διατηρούν ένα ελαφρό προβάδισμα, τα αποτελέσματα που επικαλείται κάθε εταιρεία για πλοήγηση σε πραγματικές συνθήκες είναι πιο συγκεχυμένα.
Πολλοί χρήστες εγκαθιστούν στον υπολογιστή τους και δοκιμάζουν οι ίδιοι τις δοκιμαστικές εκδόσεις, ώστε να εκτιμήσουν ποιος browser υπερέχει και ως προς ποια παράμετρο – είναι χαρακτηριστικό πως 2 εκατομμύρια άνθρωποι «κατέβασαν» την beta έκδοση του Internet Explorer 9, στις δύο πρώτες ημέρες της κυκλοφορίας της. Οσοι είναι λιγότερο… ανυπόμονοι, μπορούν έτσι κι αλλιώς να πειραματιστούν με τις προηγούμενες επίσημες εκδόσεις των «φυλλομετρητών». Η Google μάλιστα έχει δημιουργήσει μία ιστοσελίδα (www.whatbrowser.org) όπου βρίσκονται συγκεντρωμένα στοιχεία για τους πέντε πιο δημοφιλείς browser καθώς και τα σχετικά link για την εγκατάστασή τους.
Το υπουργείο δίνει έμφαση στην ελληνική γλώσσα αλλά και τις ξένες, ενώ μειώνει τα υποχρεωτικά μαθήματα αυξάνοντας τα επιλογής
Του Αποστολου Λακασα
Ο πλήρης ανασχεδιασμός του Λυκείου όσον αφορά τη δομή του αναλυτικού προγράμματος, την ύλη και τα βιβλία, ώστε το νέο πρόγραμμα να εφαρμοσθεί από τους μαθητές της Α΄ Λυκείου το επόμενο σχολικό έτος 2010-2011, τίθεται επί τάπητος στο υπουργείο Παιδείας με στόχο οι επιτροπές που έχουν αναλάβει την προετοιμασία των αλλαγών να παρουσιάσουν μέσα στον Νοέμβριο την πρότασή τους στην ηγεσία του υπουργείου.
Μετά τις αντιδράσεις που υπήρξαν από διάφορες ενώσεις καθηγητών (χημικοί, φυσικοί, πληροφορικής) στα μαθήματα των οποίων υπήρξε -με βάση ορισμένα πρώτα σχέδια- μείωση ωρών, καθώς και από πολιτικά κόμματα (κυρίως για τη μετατροπή της Ιστορίας από υποχρεωτικό σε μάθημα επιλογής), το υπουργείο επιχειρεί να βρει τη χρυσή τομή. Ετσι, ο κορμός των βασικών μαθημάτων εξετάζεται να περιλαμβάνει τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά, τα Μαθηματικά, τις Φυσικές Επιστήμες, τη Φυσική Αγωγή, τα Αγγλικά και την Ιστορία. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να μειωθούν τα μαθήματα των επιλογών, όπως και οι θεματικές τους ενότητες το πολύ σε τέσσερις.
Ειδικότερα, η πρόθεση του υπουργείου είναι να αλλάξει η δομή του Λυκείου, δίνοντας πλέον έμφαση στη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και ξένων γλωσσών, με παράλληλη μείωση των υποχρεωτικών μαθημάτων και αύξηση των μαθημάτων επιλογής. Ταυτόχρονα, θα δρομολογηθούν αλλαγές στον τρόπο διδασκαλίας των μαθημάτων, αλλά και τον τρόπο αξιολόγησης των μαθητών (για παράδειγμα, θα καθιερωθεί η ερευνητική εργασία). Εξειδικεύοντας το σχέδιο, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», εξετάζονται τα ακόλουθα:
– Στην Α΄ Λυκείου θα διατηρηθεί η διδασκαλία της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, της Ιστορίας, των Μαθηματικών, της Φυσικής και Χημείας, ενώ θα δίνεται βάρος στα Αγγλικά και τη Γυμναστική (από τρεις ώρες). Ταυτόχρονα, θα υπάρχουν τέσσερις ομάδες μαθημάτων επιλογής οι οποίες θα αφορούν τις θεματικές ενότητες της Αρχαιογνωσίας, των Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών, της Τέχνης και Πολιτισμού και των Ξένων Γλωσσών.
– Στη Β΄ και Γ΄ Λυκείου πρόθεση του υπουργείου είναι να διατηρηθεί η αρχική στόχευση τα υποχρεωτικά μαθήματα να μειωθούν ώστε οι μαθητές να έχουν τη δυνατότητα να διαλέγουν μαθήματα επιλογής τα οποία είναι κοντά στα ενδιαφέροντά τους και σε αυτό που επιθυμούν να σπουδάσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στόχος του υπουργείου είναι η δομή του προγράμματος Λυκείου να έχει χαρακτηριστικά που προσιδιάζουν στη δομή του προγράμματος International Baccalaureate (IB).
– Ο αρχικός σχεδιασμός ήταν μεταξύ των υποχρεωτικών μαθημάτων να είναι η Νέα Ελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία, τα Αγγλικά, η Φυσική Αγωγή, ενώ υπήρχαν και ώρες για δραστηριότητες σε περιβαλλοντικά και κοινωνικά θέματα. Μετά τις αντιδράσεις που υπήρξαν, εξετάζεται να συμπεριληφθούν στον κορμό των υποχρεωτικών μαθημάτων τα Μαθηματικά, οι Φυσικές Επιστήμες και η Ιστορία.
– Η προσθήκη επιπλέον υποχρεωτικών μαθημάτων θα περιορίσει τις ώρες των μαθημάτων επιλογής, των οποίων τα θεματικά καλάθια θα μειωθούν από τα αρχικά έξι σε τέσσερα το πολύ.
– Οι επιλογές των μαθητών στη Β΄ και Γ΄ Λυκείου θα είναι καθοριστικές διότι το υπουργείο εξετάζει για την εισαγωγή στα ΑΕΙ να συνυπολογίζεται και ο βαθμός της Β΄ και Γ΄ Τάξης Λυκείου, που θα προκύπτει και από ενδοσχολικές εξετάσεις.
– Ως προς το σύστημα πρόσβασης στα ΑΕΙ, η συζήτηση θα ανοίξει μετά την ολοκλήρωση του σχεδιασμού για το Λύκειο. Βέβαια, πρόθεση του υπουργείου είναι η πρόσβαση να εξακολουθεί να γίνεται μέσω πανελλαδικών εξετάσεων αλλά σε λιγότερα από σήμερα μαθήματα.
Tου Kevin Featherstone καθηγητή στο London School of Economics, όπου διευθύνει το Ελληνικό Παρατηρητήριο, και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνας και Τεχνολογίας της Ελλάδας.
Λόγω της παρακαταθήκης που άφησε το φοιτητικό κίνημα στον αντιδικτατορικό αγώνα, το πανεπιστήμιο καταλαμβάνει μία εξαιρετική θέση στην ελληνική κουλτούρα, η οποία εκτείνεται πολύ πέρα από τον επιμορφωτικό του ρόλο, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες. Πολλοί από εκείνους που βρίσκονται μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα επιθυμούν να διατηρήσουν αυτήν την ιδιαιτερότητα: στην ουσία, απαιτούν να απολαμβάνουν ασυλία από την υπόλοιπη κοινωνία. «Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε στους ξένους το αγαπημένο μας σύστημα», υποστηρίζουν. «Οσοι είναι έξω από αυτό δεν μπορούν να το καταλάβουν, δεν συμμερίζονται τις αξίες μας».
Το πρόβλημα είναι ότι ο κόσμος έχει αλλάξει. Ολοι οι δείκτες συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν είναι αποτελεσματικό. Ολο και περισσότεροι γονείς που έχουν την οικονομική δυνατότητα αποφασίζουν να στείλουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό, ενώ όλο και περισσότεροι Ελληνες ακαδημαϊκοί επιλέγουν να διδάξουν στο εξωτερικό, επίσης. Η υπόλοιπη κοινωνία δεν συμμερίζεται την αντίληψη των εκπροσώπων του συστήματος ότι τα πανεπιστήμια της χώρας οφείλουν να διατηρήσουν την ιδιαιτερότητά τους. Εξάλλου, είναι χαρακτηριστικό ότι οι ελληνικές οικογένειες πληρώνουν στον ιδιωτικό τομέα περισσότερα από όλες τις άλλες ευρωπαϊκές για την εκπαίδευση των παιδιών τους.
Μέχρι σήμερα, δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν Ελληνα πανεπιστημιακό που να υποστηρίζει ότι το μοναδικό πρόβλημα είναι η υποχρηματοδότηση του συστήματος από το κράτος. Οι ηγεσίες των πανεπιστημίων υπονομεύουν το έργο τους, λόγω της εσωτερικής πολιτικοποίησης στην οποία τους σπρώχνουν οι κομματικές νεολαίες. Ο πύργος της εξουσίας τους είναι χτισμένος στην άμμο: δεν μπορούν καν να αποτρέψουν τους βανδαλισμούς και τις κλοπές στον χώρο του πανεπιστημίου, πόσω μάλλον να ενθαρρύνουν την ακαδημαϊκή προκοπή. Στο παρελθόν, το υπουργείο Παιδείας προσπάθησε να διορθώσει αυτήν την αδυναμία ενισχύοντας τον έλεγχο που ασκεί στο σύστημα, με αποτέλεσμα όμως να επιδεινώσει την αναποτελεσματικότητα και να συνθλίψει τη διάθεση για καινοτομία.
Η υπόθεση μου θυμίζει σε πολλές όψεις της την παλιά Ολυμπιακή Αεροπορία. Και εκείνη θεωρούνταν «πέραν των ορίων» της μεταρρύθμισης. Οι διοικήσεις της δεν μπορούσαν να διοικήσουν, λόγω των πελατειακών σχέσεων και των υπουργικών παρεμβάσεων. Η διαχείριση των πόρων ήταν αστεία και ακόμη και σήμερα κανείς δεν ξέρει τι να κάνει με το πλεονάζον προσωπικό από εκείνη την εταιρεία.
Οι προτάσεις της κυβέρνησης, λοιπόν, για τη μεταρρύθμιση της ανώτατης παιδείας αξίζουν σοβαρής μελέτης, καθώς ανοίγουν προς συζήτηση μείζονα ζητήματα. Υποστηρίζω με θέρμη την πρόταση να επιλέγουν μόνοι τους οι ακαδημαϊκοί τα θέματα που θα διδάξουν και το πρόγραμμα διδασκαλίας. Ως εκπαιδευμένοι ειδικοί, αξίζουν να έχουν και την αυτονομία τους. Με το προνόμιο της αυτονομίας, όμως, έρχεται και η ευθύνη της λογοδοσίας στην υπόλοιπη κοινωνία. Η ιδέα της σύστασης «διοικητικών συμβουλίων» με μέλη και ειδικούς από την ευρύτερη κοινωνία είναι επομένως σωστή. Οι προτάσεις αυτές αντανακλούν την πραγματικότητα που συναντά κανείς στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου: τα πανεπιστήμια δηλαδή όπου τόσο πολλοί Ελληνες πηγαίνουν για να σπουδάσουν. Εχοντας περάσει πάνω από 30 χρόνια σε αυτά τα συστήματα, μπορώ να διαβεβαιώσω ότι ουδέποτε ένιωσα να απειλούμαι ως ακαδημαϊκός από τα συμβούλια, στα οποία συμμετέχουν και άνθρωποι που δεν είναι καθηγητές. Εξάλλου, ποτέ δεν ένιωσα ότι οι πανεπιστημιακοί είναι οι μοναδικοί με γνώσεις επάνω σε θέματα στρατηγικού σχδιασμού, διαχείρισης οικονομικών θεμάτων και ανάπτυξης.
Τα ελληνικά πανεπιστήμια όμως χρειάζονται και άλλες αλλαγές. Ως πανεπιστημιακός στο Ηνωμένο Βασίλειο, υπόκειμαι σε αξιολόγηση για τη διδασκαλία μου, ενώ υποχρεούμαι να μετεκπαιδευόμαι συνεχώς, ούτως ώστε να είμαι αρκούντως αποτελεσματικός στην άσκηση των καθηκόντων μου. Την ίδια στιγμή, η ποιότητα της έρευνάς μου επίσης αξιολογείται και από τα αποτελέσματα αυτής της αξιολόγησης εξαρτάται το πόσα χρήματα θα πάρει το πανεπιστήμιό μου από το κράτος. Δέχομαι να με αξιολογούν, ως αντάλλαγμα για το προνόμιο μιας μόνιμης θέσης. Δυστυχώς, οι πρωτοβουλίες που έχει πάρει και προς αυτήν την κατεύθυνση η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι ανεπαρκείς.
Στον σημερινό κόσμο δεν έχουμε την πολυτέλεια να διατηρούμε αποκλεισμένα πανεπιστημιακά συστήματα. Η διαδικασία πρόσληψης και προαγωγής του προσωπικού τους πρέπει να ανοίξει, ώστε οι αποφάσεις να λαμβάνονται με παγκοσμίως αποδεκτά κριτήρια. Στην Κοπεγχάγη μιλούν συχνά για τον κίνδυνο να είναι κάποιος «παγκοσμίως διάσημος στη Δανία», έκφραση που αναφέρεται στους τοπικούς αστέρες, των οποίων η ποιότητα δεν αποδεικνύεται αλλά θεωρείται δεδομένη. Και σε αυτήν την περίπτωση, τα αμερικανικά και τα βρετανικά πανεπιστήμια προσλαμβάνουν και προάγουν, λαμβάνοντας υπόψη τα διεθνώς παραδεδεγμένα κριτήρια. Η ενίσχυση της ποιότητας των σπουδών εξαρτάται επίσης από τον ανταγωνισμό. Οι πόροι που διατίθενται για την έρευνα πρέπει να διανέμονται μέσω ενός ανοικτού αξιοκρατικού συστήματος.
Υπάρχουν πολλοί Ελληνες πανεπιστημιακοί που θαυμάζω. Αλλά τα πανεπιστήμια δεν είναι κτήμα ούτε των καθηγητών ούτε των φοιτητών. Οι οικογένειες, οι φορολογούμενοι, η οικονομία και η κοινωνία έχουν επίσης έννομο συμφέρον στο πώς διοικούνται. Ο νέος διάλογος που ξεκίνησε για τη μεταρρύθμιση της Ανώτατης Παιδείας δεν μπορεί να τορπιλιστεί από τους φοιτητές που διαμαρτύρονται ή από τους πρυτάνεις που αρνούνται να συζητήσουν. Οι ενέργειές τους τους χαρίζουν δημοσιότητα στα μίντια, αλλά είναι βλαπτικές προς το εθνικό συμφέρον.
Νάμαστε πάλι! Τα τελευταία χρόνια, νέες λέξεις, βαρύγδουπες εκφράσεις και φανταιζί προτάσεις μπήκαν στη ζωή μας! Από το “υπάρχει φώς στην άκρη του τούνελ” φτάσαμε στο “μαχαίρι στο κόκκαλο”! Με τόσα μαχαίρια και τόσα κόκκαλα και τόσα τούνελ, είναι απορίας άξιον που δεν …ξαναζεστάθηκε ο …άνθρωπος των Παγετώνων! Μετά βέβαια, προστέθηκαν και άλλα! Τι “κόκκινες γραμμές”, τι “πράσινες αναπτύξεις” και … πράσσειν΄άλογα! Δυό μεγάλες γυναίκες οι Sineterrae, προσπάθησαν να αφομοιώσουν την Νέα Ελληνική, που μιλιέται σ΄όλα τα…. chesterfield των Υπουργείων! Δείτε τα … χαΐρια τους…
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Για έκτη χρονιά οι αναγνώστες παίρνουν τον λόγο και ψηφίζουν το αγαπημένο τους μυθιστόρημα.
Άρθρα (RSS)