Terra Computerata

Ο Κώστας Καρυωτάκης (αριστερά) ενθουσιάζει τα παιδιά, αλλά ο Γιώργος Σεφέρης (δεξιά) τους φαίνεται κάπως δύσκολος

Ενδιαφέρονται οι σημερινοί έφηβοι για την ελληνική ποίηση. Αρκεί κάποιος να βρει τρόπο να τους μιλήσει για αυτήν. Ο εισηγητής του πρώτου κύκλου εργαστηρίων ποίησης για μαθητές Λυκείου, τα οποία διοργανώνει εφέτος το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), ποιητής Στρατής Πασχάλης , είναι εντυπωσιασμένος από τις σκέψεις, τις απορίες αλλά και τις αμφιβολίες για την ποίηση που διατύπωσαν οι μαθητές με γόνιμο τρόπο. Διαπίστωσε ότι «σε μια εποχή δύσκολη για τον κόσμο και την Ελλάδα, υπάρχουν εκπαιδευτικοί οι οποίοι κατορθώνουν να μιλήσουν στα παιδιά, να τους κινήσουν το ενδιαφέρον και μάλιστα να τα βοηθήσουν να διαμορφώσουν συγκροτημένη σκέψη για την ποίηση».

«Το κείμενο παίζει ασφαλώς ρόλο στην ανάπτυξη σχέσης των μαθητών με την ποίηση» παραδέχεται η κυρία Τερέζα Ροζάκη, φιλόλογος στο 34ο Λύκειο Αθηνών στο Θησείο, η οποία συνόδευσε στο εργαστήριο 30 μαθητές της, «κυρίως όμως σημασία έχει το πώς θα το παρουσιάσουμε στα παιδιά». Η νεότερη ποίηση έχει μεγαλύτερη απήχηση από τα κείμενα της Κρητικής Αναγέννησης. Ο Καβάφης κερδίζει τα παιδιά, ο Καρυωτάκης τα ενθουσιάζει. Ακολουθεί ο ερωτικός Ελύτης, ο Ρίτσος έχει το κοινό του, βρίσκουν όμως δύσκολο τον Σεφέρη.

Μαθητές από τρία σχολεία της Αττικής παρακολούθησαν τον πρώτο κύκλο των εργαστηρίων. Υπερίσχυσαν αριθμητικά τα κορίτσια, χωρίς να υποτιμάται η συμμετοχή των αγοριών, τα οποία φαίνεται ότι κρατούν μια πιο κριτική στάση απέναντι στον ποιητικό λόγο και αναζητούν τη σύνδεσή του με άλλες μορφές λόγου, όπως το τραγούδι. Ανάμεσα σε όλους υπήρχαν και μαθητές, αγόρια και κορίτσια, με πιο ειδικό ενδιαφέρον για την ποίηση, καθώς υπερέβαινε το επίπεδο της ανάγνωσης και περνούσε σε εκείνο της συγγραφής.

«Αν δοθεί στα παιδιά το ερέθισμα, συμμετέχουν με ενθουσιασμό και δημιουργικά» είναι το συμπέρασμα της εκπαιδευτικής εμπειρίας της κυρίας Ροζάκη. Εμπνευσμένοι από πίνακες του Εγγονόπουλου, μαθητές της Β΄ Λυκείου στο σχολείο της συνέθεσαν πριν από δύο χρόνια δικά τους υπερρεαλιστικά ποιήματα, τα οποία απήγγειλαν στο τέλος της χρονιάς.

Το σημαντικό είναι ότι μέσα από τέτοιες πρωτοβουλίες δημιουργείται ένα αναγνωστικό κοινό για την ποίηση και καλλιεργείται μια σχέση πιο συστηματική. Παίρνουμε από τα παιδιά αυτό που τους δίνουμε.

www.tovima.gr

Τουλάχιστον τέσσερις λίστες με τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου παρουσιάστηκαν τους τελευταίους μήνες και στη χώρα μας έλαβαν τον χαρακτήρα απανωτών χτυπημάτων στο ακαδημαϊκό κύρος των ανωτάτων ιδρυμάτων μας, καθώς κανένα από αυτά δεν περιλαμβανόταν στα 200 πρώτα. Πιο πρόσφατη η κατάταξη του ένθετου της βρετανικής εφημερίδας Times, THE (Times Higher Education) – μόνο μέσα στα 500 πρώτα εμφανίζονται 5 ελληνικά ΑΕΙ. Προηγήθηκαν: Η λίστα της Ακαδημαϊκής Ταξινόμησης των Παγκόσμιων Πανεπιστημίων (ARWU), όπου το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών ήταν στη 221η θέση και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στην 301η. Η λίστα των QS World University Rankings με το Καποδιστριακό στην 286η θέση από την 177η το 2009. Η λίστα της Σαγκάης (Institute of Higher Education of Shanghai) με το Καποδιστριακό στα 300 καλύτερα και το ΑΠΘ στα 400 καλύτερα. Αντίστοιχες λίστες δημοσιοποιούν κάθε χρόνο τα Business Week, US News, Financial Times, Der Spiegel κ.ο.κ. επηρεάζοντας δραστικά την κατανομή των δισ. ευρώ που διατίθενται παγκοσμίως για τριτοβάθμια εκπαίδευση και τη μετακίνηση εκατομμυρίων φοιτητών στον κόσμο.

Είναι γνωστά τα παράπονα για την κυριαρχία του αγγλοσαξονικού μοντέλου, για την κυμαινόμενη βαρύτητα των κριτηρίων: φήμη του ιδρύματος, πόσοι καθηγητές του έχουν τιμηθεί με Νομπέλ, αναλογία φοιτητών-προσωπικού, βιβλιογραφικές δημοσιεύσεις, δυνατότητα των αποφοίτων να βρουν εύκολα δουλειά, ερευνητικός προσανατολισμός, πολυεθνική σύνθεση του διδακτικού προσωπικού, αλλά και των φοιτητών, δυσκολία εισαγωγής… Οι λίστες με τη διεθνή κατάταξη των πανεπιστημίων δημοσιοποιούνται κάθε χρόνο. Ομως φέτος, με τη χώρα σε πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική κρίση, τα αποτελέσματά τους μοιάζουν να αποκτούν ένα πολύ ιδιαίτερο, συντριπτικό βάρος και να φυτεύουν στην ψυχή χιλιάδων νέων και των γονιών τους έναν τεράστιο σπόρο αμφιβολίας για τα ήδη απαξιωμένα ελληνικά ιδρύματα. Κομματικές επεμβάσεις και δικτυώσεις έχουν πλήξει την ποιότητα των σπουδών και το πανεπιστημιακό ήθος, έχουν διαβρώσει βαθιά την ελευθεροφροσύνη διδασκόντων και διδασκομένων, έχουν χαλαρώσει εντυπωσιακά την προσήλωση στις ακαδημαϊκές αρχές, συρρικνώνοντας, στη συνείδηση του κόσμου, τα πανεπιστήμια σ’ ένα μηχανισμό παραγωγής άχρηστων πτυχίων.

Οι Ελληνες γονείς, με την ψυχή γεμάτη φρίκη από το σφυροκόπημα των κακών νέων, εμφανίζονται έτοιμοι να εγκλωβιστούν σε μια νέα παγίδα. Την πάση θυσία μετανάστευση των παιδιών τους. Αν παλαιότερα απαρέγκλιτος στόχος ήταν η Ιατρική ή η Νομική, μέχρι πρόσφατα ο με κάθε κόστος μεταπτυχιακός τίτλος, σήμερα οι ψευδαισθήσεις γύρω από το νόημα της επιτυχίας και της ανόδου, οδηγούν στον συνωστισμό των νέων μπροστά στις πύλες ξένων πανεπιστημίων ή καλύτερα των παραρτημάτων τους που υπόσχονται έναντι παχυλών διδάκτρων ένα υψηλής ανταποδοτικότητας πτυχίο. Εφόσον πληρώνουν, λοιπόν, αποκτούν πτυχία. Και η παιδεία; Διότι στον σπαρασσόμενο κόσμο του άκρατου ανταγωνισμού, του ατομικισμού και της χρηματολατρίας ξεχνάμε ότι το υπ’ αριθμόν ένα εχέγγυο σταθερότητας είναι η παιδεία.

kathimerini.gr