Αρχείο για 29 Νοεμβρίου, 2010

Οργιο λογοκλοπής από καθηγητές

Της Λίνας Γιάνναρου – Καθημερινή

Το «έγκλημα» είναι συχνότατα οφθαλμοφανές. Μια απλή ματιά στα δύο «επιστημονικά» κείμενα, μία «κατ’ αντιπαράσταση» εξέτασή τους, φτάνει για να αποκαλυφθεί η αντιγραφή, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις, ο «θύτης» δεν αλλάζει ούτε ένα κόμμα ούτε μια τελεία. Και όμως, πολλά ελληνικά ΑΕΙ –εκεί λαμβάνει χώρα το όργιο της λογοκλοπής– επιλέγουν να καλύπτουν με πέπλο σιωπής τις σχετικές υποθέσεις, αφήνοντας ατιμώρητους τους ένοχους καθηγητές και εκτεθειμένους όσους ξεσκεπάζουν το πρόβλημα. «Εάν επρόκειτο για φοιτητές, θα είχε εξαντληθεί η αυστηρότητα του συστήματος. Οταν πρόκειται για καθηγητές, το σύστημα ξέρει να κάνει καλά τα στραβά μάτια», λέγεται χαρακτηριστικά στους διαδρόμους των πανεπιστημίων.

Καταγγελία

Είναι απίστευτο, κι όμως από το 2005, οπότε έγινε η πρώτη καταγγελία για κραυγαλέα υπόθεση λογοκλοπής σε μεγάλο ΑΕΙ της Βόρειας Ελλάδας, η ΕΔΕ διετάχθη μόλις πρόσφατα και μάλιστα αφού το αδίκημα κινδυνεύει να παραγραφεί και ο «θύτης» έχει συνταξιοδοτηθεί! Ο τελευταίος είχε προσκομίσει σε διαδικασία εκλογής για τη θέση του αναπληρωτή καθηγητή την πτυχιακή εργασία του φοιτητή του, τότε, κ. Αγγελου Ροδαφηνού, ο οποίος και προχώρησε σε όλες τις προβλεπόμενες ενέργειες για ακύρωση της εκλογής (η θέση είχε κατοχυρωθεί στον θύτη) και δικαίωσή του. Ομως, όπως λέει ο ίδιος στην «Κ», οι πόρτες που χτύπαγε παρέμεναν κλειστές και οι διαδικασίες δυσκίνητες. Την ίδια ώρα, κι ενώ σε σχετικό πόρισμά του το Σώμα Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης αναφέρει ότι η διαδικασία εκλογής υπήρξε παράνομη, ακόμη εκκρεμεί η εκδίκαση της υπόθεσης από τα δικαστήρια… «Είναι σαφές ότι αποθαρρύνεται η καταγγελία τέτοιων υποθέσεων. Αντί να υπάρξει οποιαδήποτε κύρωση στην πλευρά που ενοχοποιείται για τη λογοκλοπή και τη διοίκηση που συγκαλύπτει τις παρανομίες, έχω εμπλακεί σε έναν γραφειοκρατικό κυκεώνα», σχολιάζει στην «Κ» ο κ. Ροδαφηνός.

Εν τω μεταξύ, τα κρούσματα πληθαίνουν. «Καθηγητές συμπληρώνουν το βιογραφικό τους κυριολεκτικά με τη μέθοδο του copy paste», λένε χαρακτηριστικά στην «Κ» μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Αστείρευτη είναι άλλωστε η παγκόσμια δεξαμενή συγγραμμάτων. Ενώ όμως το υπουργείο Παιδείας δέχεται καθημερινά καταγγελίες από θιγόμενους καθηγητές, αλλά και από φοιτητές για αντιγραφές σχεδόν «λέξη προς λέξη», διαμηνύεται επισήμως ότι το θέμα της λογοκλοπής «εκφεύγει του ελέγχου νομιμότητας του υπουργείου… που δεν υπεισέρχεται σε θέματα ουσίας». «Σε περίπτωση που κριθεί από τα ποινικά δικαστήρια ότι ο καθ’ ου η καταγγελία – κατηγορούμενος σε αυτά έχει πράγματι διενεργήσει λογοκλοπή ή απάτη, όπως υποστηρίζει ο καταγγέλλων, τότε η αρμοδιότητα του υπουργού συνίσταται στη μετά την κοινοποίηση της καταδικαστικής για τον ανωτέρω ποινικής αποφάσεως έκδοση απόφασης αποχής από τα καθήκοντα αυτού στο ΑΕΙ, των δε πρυτανικών αρχών στην άσκηση πειθαρχικής δίωξης κατ’ αυτού». Οσο βέβαια… αναμένουν τις αποφάσεις των δικαστηρίων, οι όποιοι λογοκλόποι συνεχίζουν να στήνουν την καριέρα τους πάνω στον κόπο συναδέλφων τους από το εξωτερικό –ή και φοιτητών–, εισπράττοντας από το κράτος τα έσοδα πώλησης των βιβλίων τους.

«Για ποια “θέματα ουσίας” μιλάμε όταν η λογοκλοπή είναι αυτούσια μετάφραση, σε τέτοιο βαθμό που και μικρό παιδί θα έβλεπε;» αναρωτιούνται φοιτητές σε εκπαιδευτικό φόρουμ, με αφορμή έτερη υπόθεση αντιγραφής από καθηγητή του ίδιου ΑΕΙ ο οποίος «μετέφρασε» ξένη εργασία περίπου «λέξη προς λέξη» (και οι δύο εργασίες βρίσκονται στη διάθεση της «Κ»). Οπως όμως επισήμανε κάποιος άλλος, το Τμήμα του πήρε ήδη δραστικά μέτρα για να τον τιμωρήσει και παράλληλα να δώσει και το παράδειγμα για τυχόν άλλους που θα σκέφτονταν να πράξουν το ίδιο: πριν από δύο εβδομάδες, τον εξέλεξε αναπληρωτή καθηγητή, παρότι οι εκλέκτορες είχαν λάβει την ημέρα της εκλογής αντίγραφα των λογοκλοπών…

Comments 0 σχόλια »

Tου Nίκου Γ. Ξυδάκη – Καθημερινή

Στους Διαλόγους των Αθηνών, που οργάνωσε το Ιδρυμα Ωνάση, κατά την έναρξή του ετέθησαν ενδιαφέροντα ερωτήματα για το πώς η αρχαιοελληνική κληρονομιά μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην ανάγνωση του παρόντος. Η τραγωδία, η ιστοριογραφία, η ρητορική, η φιλοσοφία, η δημοκρατική πράξις προσφέρουν πλούσιο οπλοστάσιο εννοιών και στοχασμού, εντοπιζόμενα όλα στον πυρήνα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ιδίως στην εποχή της βαθιάς και διαρκούς κρίσης που διανύουμε, έννοιες όπως Υβρις, Νέμεσις, Κάθαρσις, Λόγος, Μέτρο, Μέτοικος, Ικέτης, Ξένος, Μήτις κ.λπ., πυρηνικές όχι μόνο στην τραγωδία, αλλά και στο έπος και στη ρητορική και στη φιλοσοφία, μάς βοηθούν να ξαναδούμε τον καιρό μας, τις αντινομίες των κοινωνιών, τις ανεπάρκειες των πολιτικών συστημάτων, το ηθικό έλλειμμα, τις ιδεοληψίες που παραμερίζουν βίαια τον αναστοχασμό.

Οι ομιλητές, και ιδίως ο κινηματογραφούμενος σπουδαίος Γερμανός δημιουργός του θεάτρου, ο Πέτερ Στάιν, επεσήμαναν ότι η τραγωδία, ως αναστοχασμός της ανθρώπινης κατάστασης, μάς βοηθάει να αντέξουμε την ανθρώπινη μοίρα, σαν γενναίοι, σαν ήρωες, και επιπλέον μας βοηθάει να δούμε τον κόσμο πολιτικά: εγγεγραμμένο στη μακρά διάρκεια αλλά και στο ενοχλητικό, κάποτε αμείλικτο, παρόν.

Αστείρευτη δεξαμενή σοφίας, λοιπόν, και διαρκές όφελος, η αρχαίων ονομάτων επίσκεψις. Τι γίνεται όμως με τα νεότερα ονόματα, τα σημερινά; Τι γίνεται με τη σύγχρονη Ελλάδα; Τι μάθημα έχει να προσφέρει στη συγγενή της Ευρώπη, στον κόσμο, η Ελληνική Δημοκρατία του 2010, ευρισκόμενη σε βαθιά οικονομική κρίση, μα και σε κρίση αυτοαναγνώρισης, κρίση ταυτότητας και προσανατολισμού;

Η κρίση της, το πάθημά της, είναι το μάθημα που μπορεί να προσφέρει. Το ’χει ξαναπροσφέρει αυτό το μάθημα στην Ευρώπη· σε όλη τη νεότερη ιστορία, από τον Αγώνα του ’21 έως τη Μικρασιατική Καταστροφή, τον Πόλεμο του ’40 και την Κατοχή, έως τη μοντέρνα δικτατορία του 1967, η Ελλάδα προσφέρει στους λαούς και στα έθνη της Ευρώπης το μαρτύριό της, τον αγώνα της, την ντροπή, την ήττα της και την καταστροφή της, σαν παράδειγμα, προς μίμηση ή προς αποφυγή.

Πρόσφερε ένα μάθημα ηρωισμού. Το Μεσολόγγι ίδρυσε τη νεότερη Ελλάδα στα μάτια του Σολωμού και στα μάτια του Μπάιρον, και ταυτόχρονα έδωσε υπόσταση στη ρομαντική σύλληψη της ελευθερίας, του έθνους, της μάχης με την τυραννία, υποστασίωσε την είσοδο στη νεωτερικότητα, με τρόπο δραματικό, τον τρόπο κατά τον οποίο ζωγράφιζαν το νεωτερικό πολιτικό ο Γκόγια και ο Ντελακρουά, οι μεγάλοι ρομαντικοί.

Στην ώριμη μετανεωρικότητα, τύχη χαλεπή φέρνει πάλι την Ελλάδα ως δυνάμει παράδειγμα. Το πάθημά της οφείλεται εν πολλοίς στην ίδια, δηλαδή στους ανθρώπους της, αλλά και στην ευρωπαϊκή, διεθνή παθογένεια. Την αφροσύνη, την απληστία, την Υβριν δεν την διέπραξαν μόνοι οι Ελληνες, αυτονομημένοι και ανέπαφοι από την ξέφρενη κυκλοφορία κεφαλαίων και τον ραγδαίο μετασχηματισμό του καταμερισμού εργασίας, από τη λήξη του διπολικού κόσμου και την αναδιανομή σφαιρών επιρροής και αγορών. Η ασήμαντη οικονομική Ελλάδα, μονοψήφιο πολλοστημόριο του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, διά του τρόπου καταρρεύσεως και της τιμωρίας της, λειτουργεί και πάλι ως παράδειγμα. Προς ονειδισμό και αποφυγή. Από τέτοια διαδικασία ενοχοποίησης, χλεύης και αυτολοιδορίας πέρασαν οι Ελληνες προτού τεθούν υπό επιτήρηση και υποθηκεύσουν την εθνική τους κυριαρχία.

Εξι μήνες αργότερα, την τύχη της Ελλάδος φαίνεται να ακολουθούν και άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, οι μικρές Ιρλανδία, Πορτογαλία, ενώ πιέζεται η μεγάλη Ισπανία, ακόμη και το Βέλγιο, έδρα της κλονιζόμενης ευρωπαϊκής ομοσπονδίας. Ιδού, λοιπόν, το ελληνικό μάθημα: οι αδύναμοι φορείς του ισχυρού νομίσματος, αδύναμοι τροφοδότες πλέον των βορείων πλεονασμάτων, μετατρέπονται σε παρίες. Η ευρωπαϊκή ιδέα, μια πρωτοφανής ιστορικά ένωση ελευθέρων κρατών, φτιαγμένη για να αποτρέψει πολέμους σαν του 20ού αιώνα, υπονομεύεται από την απληστία, τις ιδεοληψίες, την κατίσχυση του χρήματος επί της πολιτικής, των υπερεθνικών τραπεζών επί των εθνικών κυβερνήσεων.

Το στερεότυπο της ατίθασης, πονηρής, «ανατολικής» Ελλάδος, που δολίως και χαριστικά εισήλθε στο ευρωπαϊκό κλαμπ, ήταν πρώτης τάξεως παράδειγμα προς αποφυγή. Τόσο ισχυρό στερεότυπο που το πίστεψαν και οι ίδιοι οι Ελληνες, και όχι μόνο το πίστεψαν αλλά επαναπαύθηκαν στο οριενταλιστικό στερεότυπο και έκαναν τα πάντα για να το ενισχύσουν, κατατρώγοντας τον δημόσιο χώρο, τους εθνικούς πόρους, το συλλογικό φρόνημα. Επισπεύδοντας τη χρεοκοπία και την υποδούλωση.

Δι’ ελέου και φόβου περαίνουσα, την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν… Ιδού το εκκρεμές: από μάθημα ηρωισμού για τη ρομαντική Ευρώπη του 19ου αι., μάθημα εξευτελισμού και υποταγής για τη μεταμοντέρνα Ευρώπη του χρήματος στον 21ο αιώνα. Η Ελλάδα πάλι διδάσκει τα παθήματά της. Εως την κάθαρση.

www.vlemma.gr

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων