Terra Computerata



Ολέ!

Από φίλους που έζησαν χρόνια στο εξωτερικό μαθαίνω ότι ακόμα και σε χώρες συγγενικές όσον αφορά στο μεσογειακό ταμπεραμέντο, τα αισθήματα και οι καθημερινές συμπεριφορές των γηγενών απέναντι στους συμπατριώτες τους κινούνται σε φυσιολογικά επίπεδα. Σε γενικές γραμμές, αλλού το κράτος δεν επιτρέπει σε κάποιους να δρούν σαν να είναι εκ γενετής υπέρτεροι των υπολοίπων, οι άτυποι δείκτες και οι άγραφοι νόμοι προνομιακής μεταχείρισης πολιτών διαφέρουν πολύ από τους δικούς μας. Η δική μας διχοστασία και επιθετικότητα απέναντι στον πλησίον έχει βαθιές ρίζες. Μετά τέσσερις αιώνες υποδούλωσης στους Οθωμανούς –ο όρος σκλαβιά αδικεί πολλούς προγόνους μας που ζούσαν σαν μπέηδες– τα κυρίαρχα γεγονότα που συνέθεσαν τη νεοελληνική πραγματικότητα ήταν συνεχείς και άγριες εσωτερικές αντιπαλότητες, πόλεμοι, εμφύλιος, δικτατορίες, κοινωνικοί διχασμοί.

Δύσκολα θα βρείς άλλο κράτος που από τη σύστασή του κουβαλά τόσο βαρίδια και ένα λαό που με τη λογική του ανήκει στη Δύση ενώ η ψυχή του τέρπεται από ανατολίτικη νοοτροπία και οι συνήθειές του προς τα εκεί γέρνουν. Μπαξίσι, ρουσφέτι, χαράτσι, κεμπάπ, ιμάμ, «χίλιες και μία νύχτες» και πάει λέγοντας… Με απαξιωτικό πρόσημο τη λέξη «Ελληναράδες», μια νεοσυσταθείσα κάστα ευγενών του ευρύτερου πνεύματος και των δυσνόητων στη μάζα τεχνών χάραξε μια νοητή γραμμή. Στη μία πλευρά βρίσκονται οι ίδιοι, που κακιά μοίρα το ’φερε να γεννηθούν σε αυτό τον τόπο, αυτοί οι τόσο προικισμένοι και αψεγάδιαστοι. Στην αντίπερα όχθη είναι το βασίλειο των «κάφρων», δηλαδή εκείνων που αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας μας και δεν την αφήνουν να υψωθεί σε επίπεδα ιδανικής πολιτείας.

Στους «Ελληναράδες» απαντώνται, ωστόσο, πλούσιοι και φτωχοί, μορφωμένοι και άξεστοι, δουλευταράδες και τεμπέληδες, προνομιούχοι και μη. Τα χαρακτηριστικά του «Ελληνάρα» είναι παραδοσιακά: πετάει τα σκουπίδια όπου βρει, οδηγεί σαν υποψήφιος δολοφόνος, ουρλιάζει σε δημόσιο χώρο, οι δικές του απολαύσεις και τα συμφέροντά του είναι πάνω από όλα κι όλους. Ο άκρατος εγωτισμός είναι ο συνδετικός κρίκος αυτών των ανόμοιων ανθρώπων, που αλληλοκαταγγέλλονται ως «Ελληναράδες», αλλά όλοι με τη σειρά τους συμφωνούν με την κάστα των «υπεράνω» στο εξής: για τα όποια χάλια, πάντα φταίνε κάποιοι άλλοι.

Άρθρο του Κώστα Λεονταρίδη στην Καθημερινή

Την ακριβή γεωγραφική θέση μπορούν να εντοπίσουν οι χάκερ, χρησιμοποιώντας ένα εργαλείο ηλεκτρονικών επιθέσεων. Σε επίδειξη ηλεκτρονικής εισβολής που έκανε ένας χάκερ, κατά τη διάρκεια συνεδρίου στις ΗΠΑ, απέδειξε ότι μπορεί να εντοπίσει το σημείο στο οποίο βρίσκεται ένας χρήστης, μαθαίνοντας ακόμη και τη διεύθυνσή του.

Μια επίσκεψη σε μια ιστοσελίδα η οποία έχει παγιδευτεί, μπορεί να οδηγήσει άμεσα τους ηλεκτρονικούς εισβολείς στο σπίτι ενός ατόμου.

Ο χάκερ Σάμι Κάμκαρ απέδειξε ότι οι νέου τύπου επιθέσεις εκμεταλλεύονται τις ελλείψεις προστασίας που παρουσιάζουν πολλά routers (δρομολογητές), με αποτέλεσμα οι εισβολείς να εντοπίζουν τον αριθμό ταυτοποίησης του χρήστη. Στη συνέχεια, χρησιμοποιούν αυτό τον αριθμό και εντοπίζουν την ακριβή τοποθεσία του.

Κάνοντας μια «επίδειξη» της ηλεκτρονικής εισβολής, ο κ. Κάμκαρ εντόπισε τη θέση ενός τυχαίου router με ακρίβεια εννέα μέτρων.

Πώς γίνεται η επίθεση

Οι περισσότεροι χρήστες μπαίνουν στο Διαδίκτυο μέσω ενός router. Θεωρητικά, μόνο ο υπολογιστής που είναι άμεσα συνδεδεμένος με το router μπορεί να εντοπίσει τις πληροφορίες ταυτότητας.

Ωστόσο, ο κ. Κάμκαρ απέδειξε ότι αυτό δεν ισχύει, ανακαλύπτοντας ένα τρόπο να παγιδέψει μια ιστοσελίδα μέσω ενός browser. Με τη μέθοδο αυτή, το αίτημα για τη συλλογή των πληροφοριών ταυτότητας του χρήστη φαίνεται ότι προέρχεται από τον υπολογιστή από τον οποίο έγινε η πρόσβαση στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα.

Στη συνέχεια, ο κ. Κάμκαρ συνδύασε τις πληροφορίες ταυτότητας, γνωστές ως διεύθυνση MAC, χρησιμοποιώντας ένα πρόγραμμα γεωγραφικού εντοπισμού στον browser Firefox. Το πρόγραμμα αποκτά πρόσβαση στη βάση δεδομένων της Google που έχει δημιουργηθεί από τα στοιχεία που έχουν συλλέξει τα αυτοκίνητα της υπηρεσίας Street View.

Αυτή η βάση δεδομένων συνδέει τις διευθύνσεις MAC των routers με ένα πρόγραμμα GPS, με αποτέλεσμα να εντοπίζεται η ακριβής τοποθεσία του χρήστη.

«Η ιδιωτικότητα πέθανε. Λυπάμαι…»

Κατά τη διάρκεια της επίδειξης, ο κ. Κάμκαρ έδειξε πόσο εύκολο είναι για ένα χάκερ να εντοπίσει τη θέση κάποιου με ακρίβεια ελάχιστων μέτρων. «Η ιδιωτικότητα πέθανε. Λυπάμαι», δήλωσε ο χάκερ μετά το τέλος της επίδειξης.

Ο Μίκο Χαϊπόνεν, ερευνητής της εταιρείας ασφάλειας F Secure, παρακολούθησε την παρουσίαση, την οποία χαρακτήρισε «εξόχως ενδιαφέρουσα». «Η σκέψη ότι κάποιος, κάπου στο Διαδίκτυο, μπορεί να βρει πού είμαστε είναι αρκετά τρομακτική», δήλωσε, επιβεβαιώνοντας ότι «σενάρια τέτοιων επιθέσεων μπορεί να υλοποιηθούν εναντίον απλών χρηστών».

«Το γεγονός ότι βάσεις δεδομένων, όπως το StreetView ή το Skyhook, μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να γίνουν τέτοιες επιθέσεις, υπογραμμίζει την υπευθυνότητα που πρέπει να δείξουν οι εταιρείες που συλλέγουν τέτοια δεδομένα», τόνισε ο κ. Χαϊπόνεν.

TA NEA

Tης Ξενιας Kουναλακη / kathimerini.gr

Αν ως άλλος Γκούσταβ φον Ασεμπαχ αράξεις σε μια πολυσύχναστη παραλία κάποιου νησιού κι αρχίσεις να παρατηρείς γύρω σου, μπορείς να γράψεις μια γλαφυρή ηθογραφία της ελληνικής κοινωνίας. Ισως οι χαρακτήρες δεν είναι τόσο κομψοί όσο οι ήρωες στη νουβέλα του Τόμας Μαν, «Θάνατος στη Βενετία», που περιφέρονται νωχελικά στην παραλία του Γκραν Οτέλ ντε Μπεν. Μπορεί η σκηνογραφία (πλαστική καρέκλα, εμπριμέ ομπρέλα) να διαφέρει από αυτήν στην ομώνυμη ταινία του Λουκίνο Βισκόντι. Ομως, η απρόσμενη τρυφερότητα και το πάθος που αναβλύζουν σε συνθήκες απόλυτης παρακμής και κοινωνικής αποσάθρωσης είναι ο συνεκτικός δεσμός της Κιτροπλατείας στον Αγιο Νικόλαο Κρήτης με τη λογοτεχνική-κινηματογραφική παραλία του Λίντο.

Ζευγάρια ερωτοτροπούν στην άμμο και σχεδιάζουν μελλοντικά ταξίδια. Aνομολόγητα ειδύλλια μοιάζουν έτοιμα να εκραγούν κάτω από τον εκτυφλωτικό ήλιο. Δύσκολοι κι εύκολοι έρωτες του καλοκαιριού, που ίσως διαρκέσουν ώς τον χειμώνα. Μαμάδες κυνηγούν τα άτακτα τέκνα τους. Πιτσιρίκια χώνονται σε παχουλές αγκαλιές-καταφύγια για να σωθούν από κάθε εξωτερικό εχθρό.

Φιλίες εδραιώνονται γύρω από αναμμένες φωτιές τα βράδια. Κιθάρες και σέβεντις μνήμες ξαναζωντανεύουν εν έτει 2010. Ροκ μουσικές γεφυρώνουν χάσματα γενεών. Αγγλοι μέθυσοι και Ρώσοι νεόπλουτοι γίνονται φιλαράκια με τσαμπουκάδες Κρητικούς κάτω από την ιαματική επήρεια της τσικουδιάς.

Αδέρφια τσακώνονται, αλλά με την ελαφρότητα που επιτρέπουν οι δεσμοί αίματος: έπειτα από πέντε λεπτά είναι πάλι συσπειρωμένα σαν μαφιόζικη συμμορία. Η έφηβη εγγονή κοροϊδεύει τον παππού της, ρίχνοντάς του περιπαικτικές σφαλιάρες στο μάγουλο. Ενας μεσήλικας γιος κανακεύει την υπέργηρη μητέρα του. Κάνει παρέα με τις φίλες της τα απογεύματα, στις βεγγέρες με τα «Καλουτάκια», όπως τις αποκαλεί κοροϊδευτικά, ρωτά για την οστεοπόρωση της καθεμιάς και δείχνει αληθινό ενδιαφέρον για τον καταρράκτη και τις επιμέρους «περιπέτειές» τους.

Το κάδρο -εφιάλτης κάθε εστέτ- κρύβει συναρπαστικές ανθρώπινες ιστορίες. Οι κρίσεις, οικονομικές, κοινωνικές και άλλες, αντιμετωπίζονται με χιούμορ. Η οικογένεια-κοινωνικό κράτος επιστρατεύεται εκ νέου. Οι φιλίες επιβιώνουν μέσα από αντιξοότητες, ο έρως όλα τα νικά.

Παιδιά μεταναστών σκίζουν στις πανελλαδικές εξετάσεις. Εκπαιδευτικοί σε απομακρυσμένα σχολεία αγωνίζονται να δώσουν ερεθίσματα και να εμπνεύσουν τους μαθητές τους. Οι μπαμπάδες απαρνιούνται macho λογικές του παρελθόντος και βοηθούν στο μεγάλωμα των παιδιών. Φέρνουν και οι γυναίκες χρήματα στο σπίτι. Πολιτικοί δουλεύουν και νοιάζονται για τον τόπο τους. Πολίτες δραστηριοποιούνται. Δεν αρκούνται στο «κράξιμο» και την επιθεωρησιακή απαξίωση της πολιτικής.

Μακριά από την τηλεόραση που «κατασκευάζει» εγκληματίες και τρομοκράτες, ουρές στα βενζινάδικα και έλλειψη τροφίμων στα ράφια, κακόγουστα σχήματα (πατέρας-αφέντης, γυναίκα-κότα) υπάρχει μια γλυκιά καθημερινότητα, ένα τρυφερό πλέγμα ανθρώπινων σχέσεων. Μια ελληνική κοινωνία που πάλλεται και υπόσχεται.