Θέµα της εισήγησης είναι ο εκσυγχρονισµός της διδασκαλίας της γλώσσας στη Δευτεροβάθµια εκπαίδευση µε την κατάλληλη αξιοποίηση των δυνατοτήτων που παρέχουν οι νέες τεχνολογίες.
Στα πλαίσια της εισαγωγής των φορητών υπολογιστών στην εκπαίδευση με το πρόγραμμα ψηφιακή τάξη επιχειρείται η συσχέτιση θεωρητικών προσεγγίσεων στην διδασκαλία της γλώσσας με εφαρμογές στον τομέα των νέων τεχνολογιών. Παρουσιάζονται διδακτικά παραδείγματα και προτάσεις για την αξιοποίηση των ΤΠΕ με έμφαση στο μάθημα της γλώσσας της Α΄γυμνασίου.
Εφαρμογές του web 2.0 στα φιλολογικά μαθήματα-μέρος 1ο
Εφαρμογές του web 2.0 στα φιλολογικά μαθήματα-μέρος 2ο
Το Facebook έφτασε τους 300.000 εκατομμύρια χρήστες, οι συνδρομητές του τριπλασιάστηκαν σε διάστημα ενός έτους και κερδίζει πλέον αρκετά χρήματα ώστε να καλύπτει τα έξοδά του, ανακοίνωσε ο ιδρυτής της υπηρεσίας.
Οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αυξάνονται κατά εκατομμύρια με τρομερούς ρυθμούς και δεν είναι λίγοι αυτοί που μιλούν για τη μεγαλύτερη αλλαγή στην κοινωνία των ανθρώπων, μετά τη βιομηχανική επανάσταση. Ζούμε όντως στην εποχή του “Social Media Revolution”; Δείτε την παρουσίαση ορισμένων στατιστικών που προκαλούν δέος, μέσα από το εντυπωσιακό βίντεο.
Τέλος στην ανεξέλεγκτη ανάρτηση και αλλαγή κειμένων επιχειρεί να βάλει η δημοφιλέστατη δωρεάν διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια Wikipedia καθώς σύντομα θα προσληφθούν αμισθί 20.000 οιονεί «λογοκριτές» οι οποίοι θα επιμελούνται όλα τα κείμενα προτού δημοσιευθούν στην «ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια». Η αμερικανική εταιρεία Wikimedia Foundation, η οποία διαχειρίζεται τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα που λειτουργεί από το 2001, θα καταργήσει ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της, τη χωρίς παρεμβάσεις και έλεγχο συγγραφή των λημμάτων από εθελοντές συντάκτες. Οι σελίδες έχουν δεχτεί αρκετές φορές την «επίθεση» χάκερ που αλλοιώνουν ή αλλάζουν εντελώς το περιεχόμενο ενός λήμματος αναρτώντας προσβλητικά κείμενα για συγκεκριμένα πρόσωπα. Οι διαχειριστές της ιστοσελίδας προσπάθησαν χωρίς επιτυχία το 2005 να αντιμετωπίσουν τους «διαδικτυακούς βανδαλισμούς» υποχρεώνοντας τους συντάκτες να αναγράφουν τα στοιχεία τους. «Είμαστε πλέον μέρος των πηγώναπό τις οποίες αντλεί πληροφορίεςο κόσμος και αυτό αποτελεί μια πολύ σοβαρή ευθύνη»δήλωσε ο Τζίμι Γουέιλς, εκ των ιδρυτών της Wikipedia.
H Wikipedia έχει γίνει πολύ γρήγορα μια από τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες πηγές πληροφόρησης σε όλο τον κόσμο, όμως μια νέα μελέτη προειδοποιεί ότι η εκρηκτική ανάπτυξή της αρχίζει να δείχνει σημάδια «κόπωσης», κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου ότι στον κυβερνοχώρο τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται αιώνιο.
Η μελέτη, υπό τον Εντ Τσι, ομάδας του Κέντρου Ερευνών του Πάλο Άλτο της Καλιφόρνιας, σύμφωνα με το New Scientist, επισημαίνει ότι η «κοινοτική» ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια σταδιακά έχει γίνει λιγότερο ανοικτή σε νέους συνεργάτες-συγγραφείς λημμάτων και προειδοποιεί ότι η ποιότητα της Wikipedia μπορεί να επιδεινωθεί στο μέλλον.
Η Wikipedia ξεκίνησε το 2001 και σήμερα έφθασε να περιλαμβάνει περίπου 3 εκατ. άρθρα, όμως εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα η ανοδική της πορεία φαίνεται πως έχει ανακοπεί. Σύμφωνα με τη νέα έρευνα, ο αριθμός των νέων λημμάτων που προστίθενται κάθε μήνα, αποκορυφώθηκε στα περίπου 60.000 το 2006 και έκτοτε έχει μειωθεί κατά το ένα τρίτο περίπου. Παράλληλα, από το 2007 έχει σταματήσει να αυξάνεται ο αριθμός των διορθώσεων και συμπληρώσεων που γίνεται στα υπάρχοντα λήμματα κάθε μήνα, ενώ σταμάτησε να αυξάνεται και ο αριθμός των ενεργών λημματογράφων-διορθωτών, αφού έφθασε στον αριθμό των 5,5 εκατομμυρίων και 750.000 αντίστοιχα.
Από την άλλη, η Wikipedia αρχίζει να μοιάζει περισσότερο με μια κανονική οργανωμένη εγκυκλοπαίδεια. Σύμφωνα με την έρευνα, οι περιστασιακοί λημματογράφοι (που κάνουν κατά μέσο όρο μια προσθήκη ή διόρθωση το μήνα) βλέπουν πλέον το 25% των συνεισφορών τους να σβήνεται ή να τροποποιείται από άλλους, πιο μόνιμους, συνεργάτες της Wikipedia, ενώ το 2003 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν μόλις 10%.
Το “1000 Frames of Hitchcock” είναι μία προσπάθεια πύκνωσης των 52 ταινιών του Χίτσκοκ σε 1000 καρέ. Σκοπός αυτού του πρότζεκτ είναι η δημιουργία μίας βιβλιοθήκης εικόνων που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στην εικονογράφηση blog, διαδικτυακών άρθρων κτλ.
Η πιο μεγάλη και δημοφιλής διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια στον πλανήτη σχεδιάζει το «ανέβασμα» ταινιών ή βίντεο στις ιστοσελίδες της. Ετσι, η κάθε μία από τις 34.000.000 σελίδες της μπορεί στους αμέσως επόμενους μήνες να συνοδεύεται από ταινίες που θα σχετίζονται με το εκάστοτε λήμμα.
Με αυτό τον τρόπο, κάθε λήμμα θα είναι ένα τεράστιο πολυμεσικό υπερκείμενο (hypertext), το οποίο θα παρέχει στον χρήστη υποστηρικτικό οπτικοακουστικό υλικό κάθε είδους, ανάλογα με το κείμενο το οποίο θα συνοδεύει, από ντοκιμαντέρ έως μουσικά βιντεοκλίπ.
Πριν από μερικές εβδομάδες απεβίωσε ο διάσημος συνθέτης Maurice Zarre (Μορίς Ζαρ). Στις εφημερίδες διαβάσατε νεκρολογίες, πράγματα που είχαν ειπωθεί για τον Ζαρ, έργα που δημιούργησε, βιογραφικά στοιχεία. Ανάμεσα στα σύντομα ή πιο εκτενή δημοσιεύματα και ρεπορτάζ των Μέσων ενημέρωσης, αναφερόταν και μια ρήση του συνθέτη. Η ρήση αυτή όμως δεν είχε ειπωθεί ποτέ από τα δικά του χείλη. Χρειάστηκε ένας ολόκληρος μήνας για να αποκαλυφθεί η «ενοχλητική» αλήθεια, για την οποία ήταν υπεύθυνος ένας νεααρός φοιτητής. Η υπόθεση αυτή συνιστά το πιο πρόσφατο σκάνδαλο στην ιστορία των Μέσων, σε μια πολύ ταραγμένη είναι αλήθεια ιστορία εξαπατήσεων και ψευδών διαδόσεων. Σύμφωνα με τη Shawn Pogatchnik, του Associated Press, η ιστορία ξεκινά απ’ το δωμάτιο ενός νεαρού φοιτητή στο University College στο Δουβλίνο, ο οποίος είχε την ιδέα να δοκιμάσει πόσο εύκολα διαδίδεται ένα ψέμα στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή. Ο 22χρονος φοιτητής κοινωνιολογίας Shane Fitzgerald, πρόσθεσε στο λήμμα του διάσημου συνθέτη τις παρακάτω φράσεις:“One could say my life itself has been one long soundtrack. Music was my life, music brought me to life, and music is how I will be remembered long after I leave this life. When I die there will be a final waltz playing in my head that only I can hear.”
«Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι όλη μου η ζωή ήταν ένα μακρύ σάουντρακ. Η μουσική ήταν η ζωή μου, η μουσική με έφερε στη ζωή, και η μουσική θα είναι ο λόγος για να με θυμούνται όταν φύγω απ’ αυτή τη ζωή. Όταν πεθαίνω ένα βαλς θα παίζεται μέσα στο κεφάλι μου, ένα βαλς που μόνο εγώ θα ακούω».
Η όλη «επέμβαση» δεν του πήρε παρά δεκαπέντε λεπτά. Μπορεί όμως οι υπεύθυνοι και οι εθελοντές της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας να αντέδρασαν σε ελάχιστα λεπτά ή ελάχιστες ώρες, αλλά το κακό, η δημοσίευση, είναι γίνει. Οι δημοσιογράφοι των παραδοσιακών ή των νεότερων Μέσων, είχαν ήδη αντιγράψει το ψεύτικο κείμενο και οι υποτιθέμενες φράσεις του μουσικού έκαναν ήδη το «γύρο του κόσμου». Η βουλιμία των δημοσιογράφων για γρήγορη ενημέρωση είχε θριαμβεύσει. Ο Fitzgerald αποκάλυψε το γεγονός ένα μήνα μετά, τονίζοντας ότι σκοπός του δεν ήταν να εκθέσει την Wikipedia, αλλά τους δημοσιογράφους και την ευκολία τους να διαδίδουν αδιασταύρωτες πληροφορίες που αλιεύουν στο διαδίκτυο. Απ’ τα δεκάδες Μέσα, στα οποία γνωστοποίησε την «απάτη» του, μόνο κάποιοι απ’ τη Guardian ένιωσαν την ανάγκη να επικοινωνήσουν μαζί του. Οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι και διευθυντές Μέσων, σημειώνει, τον αντιμετώπισαν σαν βάνδαλο…
«Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας δεν είναι ότι οι δημοσιογράφοι πρέπει να αποφεύγουν την Wikipedia, αλλά ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιούν πληροφορίες που βρίσκουν εκεί και δε μπορούν να τις εντοπίσουν και σε άλλες αξιόπιστες πηγές» έγραψε ο Siobhain Butterworth στη Guardian.
Ο MATHIEU Ο’NEIL είναι ερευνητής, καθηγητής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας και στο Πανεπιστήμιο Grenoble-ΙΙΙ (Stendhal), συγγραφέας του βιβλίου «Cyberchiefs: Autonomy and Authority in Online Tribes», Pluto Press, Λονδίνο, 2009. Σε άρθρο του στη Le Monde που αναδημοσιεύεται στην Ελευθεροτυπία με τίτλο Βικιπαίδεια, γρήγορη «ναι», σίγουρη «όχι» προσεγγίζει το σύμβολο της αλματώδους ανάπτυξης μιας μη θεσμοθετημένης πηγής πληροφόρησης,την ηλεκτρονική συμμετοχική εγκυκλοπαίδεια Βικιπαίδεια η οποία κατατάσσεται πρώτη μεταξύ όλων των προτιμήσεων στις μηχανές αναζήτησης. Ο τρόπος λειτουργίας της, αν και δεν είναι αψεγάδιαστος, στηρίζεται σε κανόνες πολύ πιο περίπλοκους από όσο μπορούμε να φανταστούμε.
Ντοκιμαντέρ με τίτλο «Η αλήθεια σε αριθμούς» και θέμα τη διάσημη ιστοσελίδα εγκυκλοπαιδικών γνώσεων Wikipedia γυρίζει ο αμερικανός σκηνοθέτης Σκοτ Γκλόσερμαν.
Λέει μάλιστα ότι η διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια όπου ο καθένας μπορεί να καταθέσει το άρθρο του κρύβει πράγματα που λίγοι γνωρίζουν.
Η ιστοσελίδα με τις 250 γλώσσες, σχεδόν 41.600 λήμματα στα ελληνικά, περίπου 2,8 εκατομμύρια άρθρα στα αγγλικά και 200 εκατομμύρια επισκέπτες την ημέρα έχει ελεύθερο χαρακτήρα, καθώς όλοι, ανεξαρτήτως του αν είναι ειδικοί ή όχι, μπορούν να καταθέσουν το άρθρο τους.
Αυτό ακριβώς είναι που εγείρει ερωτήματα σχετικά με την αξιοπιστία και την ποιότητα των άρθρων της καθώς δεν λείπουν οι επιβεβαιωμένες περιπτώσεις λογοκλοπής αλλά και διάδοσης ψευδών ειδήσεων.
Ύστερα από τα ακαδημαϊκά ιδρύματα και τα ερευνητικά κέντρα, τώρα και φημισμένες εγκυκλοπαίδειες και εκδόσεις από τον ιδιωτικό τομέα, με πλουσιότατο περιεχόμενο, σπεύδουν να ανεβούν στο «άρμα» της Ανοικτής Πρόσβασης.
Η τριαντάτομη θρυλική εγκυκλοπαίδεια της Γερμανίας, η Brockhaus, εισήλθε πρόσφατα στον κόσμο της Ανοικτής Πρόσβασης. Η γαλλική Larousse ξεκίνησε τη λειτουργία μιας δωρεάν online έκδοσης, όπου δέχεται και συνεισφορές χρηστών, ενώ η βρετανική Britannica επέτρεψε την ελεύθερη πρόσβαση των bloggers και τις εισφορές χρηστών, οι οποίες, αφού εγκριθούν, δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο. Η HarperCollins ξεκίνησε δοκιμαστικά την προσφορά δωρεάν ηλεκτρονικής πρόσβασης στο πλήρες κείμενο επιλεγμένων βιβλίων της, υποστηρίζοντας ότι η διαδικασία αυτή οδηγεί τελικά στην αύξηση των πωλήσεων των έντυπων έργων στα βιβλιοπωλεία.
Ως προς τη διετή δικαστική αντιπαράθεσή της με τους αμερικανούς συγγραφείς και εκδότες, η Google κατέληξε, λίγο πριν κλείσει το 2008, σε διακανονισμό. Η πρόταση για συμφωνία, που τελεί ακόμη υπό έγκριση, αφορά αυτούς στους οποίους ανήκει ή τους έχει παραχωρηθεί αποκλειστική άδεια εκμετάλλευσης έργου με πνευματικά δικαιώματα κατοχυρωμένα από το νόμο των Η.Π.Α. (οι δικαιούχοι εκτός Η.Π.Α. επηρεάζονται από αυτήν αν το βιβλίο τους έχει εκδοθεί στις Η.Π.Α., ή αν η χώρα τους είναι μέλος της συνθήκης της Βέρνης ή είχε διμερείς συμφωνίες με τις Η.Π.Α. όταν εκδόθηκε το βιβλίο) και συνίσταται στη δημιουργία ενός συστήματος, το οποίο θα επιτρέπει την περαιτέρω δημιουργία μιας βάσης δεδομένων. Σε αυτήν θα καταχωρείται το πλήρες κείμενο βιβλίων ψηφιοποιημένων από την ίδια τη Google, με σκοπό την εμπορική χρήση με διάφορους τρόπους.
Το καινούργιο σύστημα αφορά και τους δικαιούχους, δίνοντάς τους το δικαίωμα να αποφασίσουν το κατά πόσο και σε ποιο βαθμό θα επιτρέπουν στη Google να κάνει χρήση των έργων τους, κυρίως παρέχοντάς τους τη δυνατότητα να δηλώσουν ότι δεν επιθυμούν να συμμετέχουν στο σύστημα (opt-out) και, όποτε πρέπει, αποζημιώνοντάς τους για τη χρήση των έργων τους.
Λόγω ορισμένων περιορισμών, το πανεπιστήμιο Χάρβαρντ αρνήθηκε να συμμετάσχει στο νέο καθεστώς, αν και εξακολουθεί να επιτρέπει στο Google να «σαρώσει» τα βιβλία public domain. Τέσσερις μήνες πριν από τη διευθέτηση αυτή, ανακοινώθηκε η παραίτηση της Microsoft από το δικό της σχέδιο ψηφιοποίησης βιβλίων public domain. Τέλος, άλλες μικρότερες αλλά σημαντικές προσπάθειες ψηφιακής σάρωσης βιβλίων σχεδιάζονται ή/και υλοποιούνται από τα πανεπιστήμια Κολούμπια των Η.Π.Α. και Λούντβιχ-Μαξιμίλιαν του Μονάχου, καθώς και από το Θεολογικό Σεμινάριο του πανεπιστημίου Πρίνστον των Η.Π.Α.
Εξάλλου, τη χρονιά που πέρασε, μέσω του World eBook Fair 2008, για έναν ολόκληρο μήνα προσφέρθηκε δωρεάν πρόσβαση σε εκατοντάδες χιλιάδες ψηφιοποιημένα βιβλία. Στόχος για το φετινό, τέταρτο στη σειρά, World eBook Fair, είναι να παρέχει δωρεάν πρόσβαση για ένα μήνα σε 1,5 εκατ. eBooks. Τους υπόλοιπους μήνες του έτους, με μόνο 7 ευρώ το χρόνο, κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να κατεβάσει στον υπολογιστή του όποιους τίτλους επιθυμεί, έχοντας τη δυνατότητα να διαλέξει από περίπου 500.000 eBooks σε μορφή pdf.
Σήμερα, οι ψηφιοποιημένοι τίτλοι που διατίθενται ελεύθερα στο Διαδίκτυο υπολογίζονται σε 1 εκατομμύριο. Σε μεγάλο ποσοστό, αυτό είναι το αποτέλεσμα των προσπαθειών του Project Gutenberg, με τους 50.000 και πλέον εθελοντές του.
Το 1768, τρεις Σκωτσέζοι τυπογράφοι άρχισαν να εκδίδουν την «επιτομή της Γνώσης», την Encyclopedia Britannica. Το 1920, η Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια αγοράστηκε από τη Sears Roebuck, μια αμερικανική εταιρεία ταχυδρομικών παραγγελιών και η έδρα της μεταφέρθηκε στο Σικάγο. Το 1941, η ιδιοκτησία πέρασε στον Ουίλιαμ Μπέντον, ο οποίος τελικά την κληροδότησε στο ομώνυμο ίδρυμα. Η πιο φημισμένη εγκυκλοπαίδεια όλων των εποχών μεταβλήθηκε σε μια εξαιρετικά κερδοφόρα επιχείρηση, φημισμένη για την ακρίβειά της και την περιεκτικότητά της. Τα έσοδα από πωλήσεις το 1990, προσέγγισαν τα 650 εκατομμύρια δολάρια.
Κι όμως έφτασαν πέντε μόλις χρόνια για να βρεθεί η Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια στο «νεκροκρέβατο». Αυτό που τη σκότωσε ήταν μια εγκυκλοπαίδεια σε CD-Rom,που ονομάζεται Encarta και εκδόθηκε από τη Microsoft. Αρχικά το περιεχόμενό της αγοράστηκε από την εντελώς άγνωστη εταιρεία «Φανκ και Ουάγναλς» και στην πραγματικότητα αποτελούσε δυσφήμηση ακόμα και… για τα σκουπίδια. Γι’ αυτό η Microsoft, το εμπλούτισε προσθέτοντας πολυμέσα και κάνοντας πολύ εύκολη τη χρήση του. Εκπληκτο το διοικητικό συμβούλιο της Encyclopedia Britannica ανακάλυψε ότι αυτό το τόσο μέτριο προϊόν είχε καταφέρει ένα γερό πλήγμα στο καταπληκτικό της «Βιβλίο της Γνώσης».
Αντιμέτωπο με την καταστροφή, το ίδρυμα Μπέντον έβαλε πωλητήριο στην Encyclopedia Britannica. Πέρασαν 18 μήνες έως ότου βρεθεί ο αγοραστής, ο Ελβετός δισεκατομμυριούχος Ζακόμπ Σάφρα που την απέκτησε σε τιμή ευκαιρίας.
Η ιστορία της Britannica αποτελεί παράδειγμα του πόσο γρήγορα μπορούν να αναδειχθούν ανταγωνιστές στον ψηφιακό κόσμο.
Πριν από μερικές ημέρες η Microsoft ανακοίνωσε ότι μέχρι το τέλος του κόσμου θα θέσει εκτός λειτουργίας όλες τις ιστοσελίδες της Encarta (εκτός, παραδόξως, της ιαπωνικής) και θα σταματήσει τις πωλήσεις του σχετικού λογισμικού. Για ποιο λόγο; Επειδή, εξηγεί η εταιρεία στην ιστοσελίδα της, αν και η Encarta επί πολλά χρόνια ήταν ένα επιτυχημένο προϊόν, ο κόσμος αναζητεί πληροφορίες με διαφορετικούς τρόπους. Εν ολίγοις, η Microsoft λέει: Η Wikipedia μας νίκησε.
H ικανότητα της ιντερνετικής εγκυκλοπαίδειας να ανταποκρίνεται αμέσως σε όλες τις εξελίξεις είναι ένας από τους λόγους που μετέβαλε τον τρόπο που ζητάμε πληροφορίες. Ενας άλλος είναι η ποσότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνει. Η αγγλική της έκδοση έχει 2.822.233 λήμματα.
Σημαντικό ρόλο στην επιτυχία της διαδραματίζει, επίσης, και η πληθώρα των γλωσσών που εξυπηρετεί: 875.000 λήμματα στα γερμανικά, 774.000 στα γαλλικά, 568.000 στα κινέζικα, 585.000 στα πολωνικά κ.ο.κ.
Η απροθυμία να δεχθούμε ότι τελικά η Wikipedia μπορεί να… πετά είναι σύμπτωμα αυτού που ο νομικός Τζέιμς Μπόιλ αποκαλεί «πολιτισμική αγοραφοβία». Πρόκειται για την εγγενή εσωστρέφειά μας. Και αυτή, όπως κάθε άλλη φοβία, είναι παράλογη και ανθεκτική ακόμα και μπροστά στις αποδείξεις.
Οι συντάκτες
Πολλοί λένε ότι η Wikipedia είναι ανακριβής έως και συκοφαντική για κάποια ιστορικά πρόσωπα, διότι συντάσσεται από οποιονδήποτε το επιθυμεί. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι ανάμεσα στους συντάκτες της περιλαμβάνονται πολλοί ακαδημαϊκοί, εξαιρετικοί γνώστες του αντικειμένου τους.
Φυσικά και αυτή σε πολλές περιπτώσεις έχει λάθη. Πολλές φορές τα λήμματα είναι ανακριβή, αλλά και κακοήθη. Αλλά είναι καλύτερο αντί να παραπονιόμαστε για τα σφάλματα, να προσπαθήσουμε να τα διορθώσουμε. Η Wikipedia είναι μία από τις σημαντικότερες εφευρέσεις που διαθέτουμε. Ισως πρέπει να την αποδεχθούμε… όπως έκανε η Microsoft.
Φυσικά στο Ελλαδιστάν το έγκριτο Π.Ι. επιμένει στη λογική της στρουθοκαμήλου. “Απαγορεύει” τη χρήση της εγκυκλοπαίδειας στα σχολεία αντί να καλέσει την εκπαιδευτική κοινότητα να συμμετέχει στη σύνταξη της εγκυκλοπαίδειας ώστε να διορθωθούν τα όποια λάθη της. Πολιτισμική αγοραφοβία;
Ντοκιμαντέρ με τίτλο «Η αλήθεια σε αριθμούς» και θέμα τη διάσημη ιστοσελίδα εγκυκλοπαιδικών γνώσεων Wikipedia γυρίζει ο αμερικανός σκηνοθέτηςΣκοτ Γκλόσερμαν.
Λέει μάλιστα ότι η διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια όπου ο καθένας μπορεί να καταθέσει το άρθρο του κρύβει πράγματα που λίγοι γνωρίζουν.
Η ιστοσελίδα με τις 250 γλώσσες, σχεδόν 41.600 λήμματα στα ελληνικά, περίπου 2,8 εκατομμύρια άρθρα στα αγγλικά και 200 εκατομμύρια επισκέπτες την ημέρα έχει ελεύθερο χαρακτήρα, καθώς όλοι, ανεξαρτήτως του αν είναι ειδικοί ή όχι, μπορούν να καταθέσουν το άρθρο τους.
Αυτό ακριβώς είναι που εγείρει ερωτήματα σχετικά με την αξιοπιστία και την ποιότητα των άρθρων της καθώς δεν λείπουν οι επιβεβαιωμένες περιπτώσεις λογοκλοπής αλλά και διάδοσης ψευδών ειδήσεων.
Αν και το πνεύμα της εγκυκλοπαίδειας είναι δημοκρατικό, ανοιχτό και ουδέτερο, το σχέδιο απειλείται, όπως έχει σκοπό να δείξει ο σκηνοθέτης, από τη λογοκρισία ομάδων πίεσης. Εταιρείες, ομάδες, κοινότητες, πολιτικοί και λόμπι χρησιμοποιούν τη Wikipedia για να προβάλουν την εικόνα που θέλουν.
Το ντοκυμαντέρ, που γυρίζεται από το 2007, διέπεται εν μέρει από τις αρχές της δημοφιλούς ιστοσελίδας. Η προβολή του δεν θα έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα.
Ο Γιάννης Γιανναράκης στο Βήμα σχολιάζει την απόφαση της Microsoft να διακόψει η λειτουργία των δικτυακών τόπων της εγκυκλοπαίδειας Encarta:
“Γιατί όμως η Μicrosoft σκοτώνει ένα από τα πιο αγαπημένα παιδιά της; Η απάντηση που δίνει η ίδια είναι απλή: «Η μορφή της παραδοσιακής εγκυκλοπαίδειας άλλαξε. Σήμερα ο κόσμος αναζητεί και χρησιμοποιεί την πληροφορία με σημαντικά διαφορετικούς τρόπους σε σχέση με το παρελθόν».
Φυσικά έχει δίκιο. Μόνο που άργησε πολύ να το καταλάβει… Οχι μόνον η Μicrosoft αλλά και η Βritannica και οι περισσότερες «κλασικές» εγκυκλοπαίδειες όπως και ένα μεγάλο κομμάτι του πνευματικού κόσμου που υφαίνει το γνωσιακό δίκτυο της ανθρωπότητας. Εδώ και μία δεκαετία τα πράγματα άλλαξαν και η Εγκυκλοπαίδεια έπαψε να είναι κιβωτός της γνώσης αλλά μετατράπηκε σε Μίτο της Αριάδνης στους λαβυρίνθους του παγκόσμιου Νου. Νέες Ηλεκτρονικές Εγκυκλοπαίδειες συνδεδεμένες με το Ιnternet φέρνουν τον πλούτο της ανθρώπινης γνώσης στο σπίτι και στο γραφείο μας. Χωρίς αμφιβολία, τόσο η Μicrosoft όσο και η Βritannica προσπάθησαν να προσαρμοστούν στα δεδομένα της νέας εποχής. Γρήγορα όμως βρέθηκαν αντιμέτωπες με το μαρτύριο του Σίσυφου σε νέα- εγκυκλοπαιδικήμορφή. Κάθε νέα ανανεωμένη έκδοση του περιεχομένου τους αποδεικνύονταν τη στιγμή της εμφάνισής της ήδη παρωχημένη καθώς ο ρυθμός εμφάνισης και ανανέωσης των πληροφοριών στο Διαδίκτυο αποδείχθηκε ασύγκριτα ταχύτερος από αυτόν των επιτελείων τους. Αυτό που δεν είχαν αντιληφθεί είναι ότι, για την πλειονότητα των νέων ανθρώπων, η καλύτερη και μεγαλύτερη σύγχρονη εγκυκλοπαίδεια φαίνεται να είναι το ίδιο το Ιnternet! Πραγματικά μοιάζει με μια μεγάλη, αχανή, συνεχώς ανανεούμενη εγκυκλοπαίδεια που τη λημματική της οργάνωση και ταξινόμηση προσφέρουν οι κάθε λογής κατάλογοι όπως το Υahoo! και οι μηχανές αναζήτησης όπως το Google. Οποιος γνωρίζει να θέτει με σωστό τρόπο τα ερωτήματα προς τις μηχανές αναζήτησης και όποιος κατέχει τα μυστικά της πλοήγησης στους λαβυρίνθους του κυβερνοχώρου ανοίγει τις πηγές της γνώσης”.
Φυσικά στην Ελλάδα το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο συνεχίζει να “απαγορεύει” τη χρήση της εγκυκλοπαίδειας με το σκεπτικό ότι μπορεί να περιλαμβάνει ανθελληνικές θέσεις για ευαίσθητα θέματα. Στα σχέδια μαθημάτων της Πύλης μας ζητήθηκε από την επιτροπή αξιολόγησης να αντικαταστήσουμε τις παραπομπές στη wikipedia με άλλες εγκυρότερες.
Το Π.Ι. δεν προτείνει κάτι σε αντικατάσταση της εγκυκλοπαίδειας, ούτε μπήκε στον κόπο να ενταχθεί στην ομάδα των συντακτών άρθρων της wikipedia. Απλά κλείνει τα μάτια και τα αυτιά στις εξελίξεις.
Ανοιχτόν εγκυκλοπαίδεια ντο γράφκεται και τρανείν απ’ ατείντς π’ θέλνε.
«Ελάτεν, εμπέστε, βοηθέστεν, βαλέστε και σεις ντο εξέρετεν αέτς για να τρανείν».
Και για όσους δεν κατανοούν την παραπάνω πρόταση, αναφέρουμε ότι είναι η παρότρυνση, στην ποντιακή διάλεκτο, (ελάτε, μπείτε και βοηθήστε, συμβάλλετε και εσείς με τις γνώσεις σας, για να μεγαλώσει), προς τους απανταχού Ποντίους να στηρίξουν την ποντιακή έκδοση της γνωστής Βικιπαίδειας (Wikipedia).
Ναι, καλά διαβάσατε, από τις αρχές Μαρτίου η Βικιπαίδεια υπάρχει και στην Ποντιακή διάλεκτο, κάτι που αποτελεί ένα ακόμα σημαντικό βήμα για τη διάσωση και διάδοση της σχεδόν 3 χιλιετιών αρχαιοελληνικής αυτής διαλέκτου. Η άδεια επίσημης λειτουργίας της δόθηκε παράλληλα με την αναφορά στον Άτλαντα γλωσσών της UNESCO για την Ποντιακή διάλεκτο.
Το εγχείρημα ανέλαβε και προωθεί, με επιμονή μία ομάδα νέων παιδιών, με πρωτεργάτες ομογενείς της Γερμανίας.
«Είμαστε Πόντιοι στην καταγωγή και αισθανόμαστε ότι έχουμε ηθικό χρέος να συμβάλλουμε στη διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, μέρος της οποίας είναι και η Ποντιακή διάλεκτος», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Ευστάθιος Παπαδόπουλος από την πόλη Ellwangen της Βάδης-Βυρτεμβέργης της Γερμανίας, ένας από τους τρεις νέους που συνέλαβαν την ιδέα και αφιέρωσαν πολύ χρόνο και κόπο, φυσικά σε εθελοντική βάση.
«Λέγοντας «ποντιακή» -προσθέτει- εννοούμε ότι τα άρθρα της συγκεκριμένης εγκυκλοπαίδειας γράφονται αποκλειστικά στην ποντιακή διάλεκτο. Στόχος είναι φυσικά, να γίνει ένας συνδυασμός της νέας τεχνολογίας και της παράδοσης, της γνώσης και της ιστορίας, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ώστε στο εξής να μπορεί να ανατρέχει ο κάθε ενδιαφερόμενος, που θέλει να εξασκήσει τις γνώσεις του στην Ποντιακή διάλεκτο, και παράλληλα να καλυφθούν κυρίως τα θέματα ποντιακού ενδιαφέροντος, και όχι μόνο».
Με καταγωγή από το Λουτροχώρι του Δήμου Σκύδρας νομού Πέλλας, έλκοντας της ρίζες του από το Καρς του Πόντου, στα 27 του χρόνια ο Ευστάθιος επιθυμεί, όσο τίποτε άλλο, να μάθουν οι νέοι την Ποντιακή διάλεκτο, αυτή που μιλούν ακόμα οι παππούδες και οι γιαγιάδες τους. Μας επισημαίνει ότι στο Λουτροχώρι όλοι μιλούν τη διάλεκτο, όχι όμως και στη Γερμανία. Ευελπιστεί ότι η Ποντιακή Βικιπαίδεια θα ελκύσει το ενδιαφέρον πολλών νέων ομογενών – και γιατί όχι, η Ποντιακή διάλεκτος να γίνει «μόδα». Σήμερα, μετά από δεκαπέντε μήνες σκληρής και επίμονης δουλειάς, αισθάνεται πολύ μεγάλη ικανοποίηση από το γεγονός ότι μαζί με τους συνεργάτες του, κατάφεραν να εκπληρώσουν όλους τους όρους που θέτει το διεθνές ίδρυμα της «Γουικιμίντια», που είναι υπεύθυνο για κάθε προσπάθεια δημιουργίας νέας Wikipedia.
«Με τον Ηλία Γρηγοριάδη, από το Oberhausen της Γερμανίας, με ποντιακή καταγωγή και αυτός, και τον Κωνσταντίνο Γρηγορούδη, από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος κατάγεται από την Καππαδοκία, γνωριστήκαμε μέσω του Διαδικτύου και παρ΄ όλο που δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ από κοντά, εργαστήκαμε αρμονικά και θέσαμε τη δοκιμαστική έκδοση της Ποντιακής Βικιπαίδειας στις 23 Σεπτεμβρίου 2007», σημειώνει ο Ευστάθιος Παπαδόπουλος, ο οποίος είναι υπεύθυνος επικοινωνίας της Ποντιακής Βικιπαίδειας. «Αρχικά, απευθυνθήκαμε στους υπεύθυνους της ελληνικής έκδοσης της Βικιπαίδειας, οι οποίοι όμως ήταν κατηγορηματικά αντίθετοι, λέγοντάς μας ότι το όλο εγχείρημα δεν έχει μέλλον. Η στήριξη ήρθε ανέλπιστα από τον Ολλανδό Meijssen Gerard, υπεύθυνο του Language Commitee της Wikimedia, ο οποίος συνέβαλε καθοριστικά στο να πραγματοποιήσουμε το όνειρό μας».
Δέκα μήνες αργότερα εντάχθηκαν στην αρχική ομάδα και οι μη Πόντιοι, αλλά θερμοί υποστηρικτές της προσπάθειας, ο 16χρονος Ζαχαρίας Διακονικολάου, από την Ιαλυσό της Ρόδου, και ο Άγγελος Παλιουδάκης, από την Αθήνα. Το εγχείρημα πιστοποιήθηκε, όπως προβλέπεται από το καθεστώς λειτουργίας της Wikipedia, μετά από σχετική αλληλογραφία και επαφές που είχε με τους υπεύθυνους του ιδρύματος της «Γουικιμίντια» ο Θεοφάνης Μαλκίδης, Δρ. Κοινωνικών Επιστημών.
Σήμερα, η Ποντιακή Βικιπαίδεια περιέχει 174 άρθρα και έπεται συνέχεια. Μέχρι το τέλος του χρόνου, με τη συμπλήρωση 1.000 άρθρων, οι συντελεστές της Ποντιακής Βικιπαίδειας σχεδιάζουν να συναντηθούν στην Ελλάδα, ίσως και στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα, ονειρεύονται να πετύχουν την προώθηση δημιουργίας της Βικιπαίδειας στην Αρχαία Ελληνική, με τη βεβαιότητα ότι θα προσελκύσει το ενδιαφέρον και πολλών φιλελλήνων στα πέρατα της γης που τη διδάσκονται.
Αν θέλετε και εσείς να μάθετε ντο εν (τι είναι) η Ποντιακή Βικιπαίδεια, μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα: http://pnt.wikipedia.org
Λόγω του ανταγωνισμού με τη Wikipedia.
Η εταιρεία Microsoft ανακοίνωσε ότι πρόκειται να κλείσει τη διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια Encarta που αντιμετωπίζει προβλήματα λόγω του ανταγωνισμού σε έναν τομέα όπου κυριαρχεί η δωρεάν εγκυκλοπαίδεια Wikipedia.
Η εταιρεία ανακοίνωσε ότι οι ιστοσελίδες της Encarta σε όλο τον κόσμο θα «κατεβάσουν ρολά» στις 31 Οκτωβρίου, εκτός από την Ιαπωνία, όπου η εγκυκλοπαίδεια θα κλείσει στις 31 Δεκεμβρίου.
«Η κατηγορία των παραδοσιακών εγκυκλοπαιδειών και του υλικού αναφοράς έχει αλλάξει», αναφέρει στην ανακοίνωσή της η Microsoft. «Σήμερα οι άνθρωποι αναζητούν και καταναλώνουν πληροφορίες κατά τρόπο σημαντικά διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια», προστίθεται στην ανακοίνωση.
Προαιρετικά ίσως διδάσκονται στα σχολεία της Βρετανίας η Βικτοριανή εποχή και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, αλλά υποχρεωτικά θα πρέπει οι μαθητές να φτιάχνουν Blogs και να χειρίζονται τέλεια το Twitter και τη Wikipedia.
Η προτεινόμενη αναθεωρημένη διδακτέα ύλη αφαιρεί εκατοντάδες προσδιορισμούς για τις επιστημονικές, γεωγραφικές και ιστορικές γνώσεις που θα πρέπει να έχουν οι μαθητές πριν φτάσουν τα 11 τους χρόνια.
Σύμφωνα με πληροφορίες της βρετανικής εφημερίδας Guardianτην αναμόρφωση έχει αναλάβει να προτείνει ο Σερ Τζιμ Ρόουζ, για λογαριασμό της βρετανικής κυβέρνησης.
Έτσι η μεταρρύθμιση, η οποία εάν εγκριθεί θα είναι η μεγαλύτερη για τα δημοτικά σχολεία της Βρετανίας εδώ και μια δεκαετία, αποσκοπεί στο να δώσει μεγαλύτερη ελευθερία στους δασκάλους να επιλέξουν σε ποιο κομμάτι θα εστιάσουν τη διδασκαλία τους.
Η διδακτέα ύλη διατηρεί κάποιους από τους παραδοσιακούς τομείς διδασκαλίας, δίνει όμως έμφαση στα σύγχρονα Μέσα, στο Διαδίκτυο και στην περιβαλλοντική εκπαίδευση.
Συγκεκριμένα η πρόταση περιλαμβάνει:
– Τα παιδιά θα πρέπει να έχουν γνώση μπλογκ, podcast, της Wikipedia και του Twitter καθώς και να μπορούν να αποκτήσουν άνεση στον χειρισμό του πληκτρολογίου.
– Τα παιδιά θα πρέπει να μπορούν να τοποθετήσουν συγκεκριμένα γεγονότα σε χρονολογική σειρά. Ωστόσο κάθε παιδί θα κληθεί να μάθει δύο μόνο βασικές περιόδους της βρετανικής ιστορίας, με το σχολείο να καλείται να αποφασίζει ποιες θα είναι αυτές. Έτσι οι δάσκαλοι θα μπορούν να διδάσκουν βικτοριανή ιστορία ή τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά δεν θα είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν.
-Το νέο σύστημα θα ασχολείται και με κοινωνικά ζητήματα που αφορούν τη ζωή ενός παιδιού, όπως οι πιέσεις που ασκούν ομάδες συνομηλίκων, ο εκφοβισμός, καθώς και οι σχέσεις με την οικογένεια και τους φίλους.
Σχολιάζοντας τις προτάσεις το υπουργείο Παιδείας της Βρετανίας ανέφερε: «Φυσικά οι μαθητές στα δημοτικά θα διδαχθούν σημαντικές περιόδους, συμπεριλαμβανομένης της ρωμαϊκής εποχής, των Τυδόρ και τη Βικτοριανή και θα μάθουν να κατανοούν μια ευρύτερη χρονολόγηση σημαντικών γεγονότων σε αυτή τη χώρα και τον υπόλοιπο κόσμο».
Πρώτη ώρα: Twitter. Δεύτερη ώρα: Wikipedia… Κάπως έτσι ενδέχεται να είναι μία τυπική σχολική ημέρα για τους μαθητές των δημοτικών σχολείων της Βρετανίας, με βάση τις νέες προτάσεις για την αναμόρφωση του προγράμματος σπουδών.Το προσχέδιο των αλλαγών για τα δημοτικά σχολεία διέρρευσε στον βρετανικό τύπο, εκπλήσσοντας τους πάντες, καθώς αναμένεται να αποτελέσει τη μεγαλύτερη τομή της πρόσφατης ιστορία του εκπαιδευτικού συστήματος της Βρετανίας-και όχι μόνο. Η ελευθερία των ίδιων των καθηγητών να επιλέξουν τις θεματικές ενότητες των μαθημάτων τους είναι ο πυρήνας των αλλαγών, που περιλαμβάνουν εκτός των άλλων την εκμάθηση των τεχνικών του «μπλόγκινγκ», αλλά και την εξοικείωση με τις λεγόμενες «ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης» (social-networks), όπως για παράδειγμα το γνωστό σε όλους Twitter.
Σκοπός των αλλαγών αυτών είναι οι μαθητές να αποκτήσουν από μικρή ηλικία την ικανότητα να χρησιμοποιούν τους υπολογιστές αλλά και τις εφαρμογές του διαδικτύου, με σκοπό να προετοιμαστούν για τις απαιτήσεις μιας διαρκώς εξελισσόμενης κοινωνίας της πληροφορίας.
Αναλυτικότερα τα προσχέδιο προτείνει:
Τα παιδιά να τελειώσουν το δημοτικό εξοικείωμένα με τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, τα μπλογκς, καθώς και με σελίδες διαδικτυακών εγκυκλοπαιδειών όπως η Wikipedia και με τη δυνατότητα να τα χρησιμοποιούν ως πηγές πληροφοριών και επικοινωνίας. Επίσης πρέπει να μάθουν να χειρίζονται το πληκτρολόγιο χωρίς πρόβλημα, με την ίδια ευκολία που χρησιμοποιούν το μολύβι, καθώς και να ανατρέχουν σε προγράμματα όπως ο «spellchecker» για να βελτιώσουν την ορθογραφία τους.
Επίσης, οι μαθητές θα πρέπει να μάθουν να αντιλαμβάνονται την ιστορία ως κάτι το δυναμικό, το συνεχές και να μην βλέπουν τις περιόδους αποσπασματικά. Θα πρέπει κάθε παιδί να συσχετίζει δύο ιστορικά γεγονότα μεταξύ τους και να αντιλαμβάνεται τη σχέση αιτίου-αιτιατού μεταξύ τους. Σε αυτό το πλαίσιο δίνεται και η δυνατότητα ελεύθερης επιλογής των προς διδασκαλία ιστορικων περιόδων, σε αντίθεση με την αυστηρά προσδιορισμένη ύλη που ίσχυει ακόμη και τώρα.
Εκτός των άλλων, μέσα στις νέες προτάσεις είναι και η έμφαση σε μαθήματα γύρω από τις διαπροσωπικές σχέσεις, την υγεία και το περιβάλλον, με σκοπό την ανάπτυξη κοινωνικής συνείδησης εκ μέρους των μαθητών.
Μέχρι στιγμής πάντως, μόνο θετικές ήταν οι αντιδράσεις σχετικά με τις προτάσεις αυτές, αν και δεν έλειψαν οι αντιρρήσεις, όχι τόσο για το περιεχόμενο των προτάσεων, αλλά για τη διαδικασία του διαλόγου που θα έπρεπε να προηγηθεί της δημοσίευσής τους.
Η διαρροή προκάλεσε αντιδράσεις εκ μέρους των σωματείων των εκπαιδευτικών, καθώς θεώρησαν ότι παραγκωνίστηκαν από τη διαδικασία διαμόρφωσής του εν λόγω σχεδίου. «Είναι απαράδεκτο το γεγονός. Εμείς θα κληθούμε να εφαρμόσουμε τις αλλαγές, πως γίνεται να μην ζητήθηκε η γνώση και η γνώμη μας;», τόνισε η γενική γραμματέας της Ένωσης των Εκπαιδευτικών, της Μεγάλης Βρετανίας κ. Μαίρη Μπάουστιντ.
Παρόλα αυτά η ίδια δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό της για τις ενδεχόμενες αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα. «Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με το γεγονός ότι μας δίνεται μεγαλύτερη ευελιξία για να ανταποκριθούμε στις ιδιαίτερες ανάγκες των μαθητών. Τα παιδιά πρέπει να έχουν κάποιο ενθουσιασμό με τη μάθηση, πρέπει να αποκτήσουν τα προσόντα που θα τους βοηθήσουν στην απόκτηση γνώσης όχι μόνο τώρα αλλά και αργότερα στη ζωή τους».
Το Nylon μας παρουσιάζει τον κύκλο της ψηφιακής ενημέρωσης.
Η βασική ιδέα προέρχεται από το άρθρο για το ?διαμάντι των ειδήσεων? (news diamond) του Paul Bradshaw. Σύμφωνα με το μοντέλο του Ινδού blogger Mishra, ο κύκλος που ακολουθεί συνήθως κάθε μη προγραμματισμένη είδηση είναι ο παρακάτω:
1. Twitter Alert: Κάποιος που βρίσκεται κοντά στην είδηση (γεωγραφικά ή με άλλο τρόπο) στέλνει μια σύντομη ενημέρωση μέσω του Twitter.
2. Blog Post: Ειδησεογραφικοί οργανισμοί και bloggers πιάνουν την είδηση και γράφουν ένα σύντομο σχετικό post, συνήθως με ένα link στο Tweet ή την φωτογραφία που στάλθηκε μέσω του Twitter.
3. Άρθρο / Πακέτο: Οι ειδησεογραφικοί οργανισμοί θα μετατρέψουν την είδηση σε άρθρα 300 (συνήθως) λέξεων για τις εφημερίδες ή τα portals τους ή σε 3λεπτα (συνήθως) ρεπορτάζ για την τηλεόραση.
4 Πλαίσιο: bloggers, παραδοσιακά Media, και μέλη της Wikipedia θα αρχίσουν αμέσως να συλλέγουν επιπλέον πληροφορίες και συνοδευτικό υλικό που δημιουργεί μια πλήρη εικόνα γύρω από την είδηση.
5. Ανάλυση: bloggers και παραδοσιακά Media προσφέρουν ανάλυση σε βάθος γύρω από το θέμα, και τα Media (συνήθως) ζητούν συνεντεύξεις από τους bloggers που έβγαλαν πρώτοι την είδηση ή έχουν να προσφέρουν μια ενδιαφέρουσα οπτική στο θέμα.
6. Διάλογος: η συζήτηση συνεχίζεται στα σχόλια των blogs και των portals (σ. δική μου – ναι, όλα τα παραδοσιακά Media θα επιτρέπουν το σχολιασμό, δεν το συζητάμε αυτό?), στο Twitter, σε social networks, σε social voting και social bookmarking ιστοσελίδες.
7. Customization. Όλο το θέμα, μέσα από όλες τις πιθανές μορφές και πηγές, θα είναι διαθέσιμο σαν αρχείο ώστε να είναι εύκολα αναζητήσιμο, σε RSS Feeds και άλλες μορφές, ώστε να γίνεται mashup με άλλες πληροφορίες.
Ριζικές αλλαγές σχεδιάζει να κάνει η Wikipedia, η δημοφιλέστατη δωρεάν εγκυκλοπαίδεια που καθιερώθηκε μέσω του Διαδικτύου, ώστε να βελτιωθεί η εγκυρότητά της. Η πρόταση για την αλλαγή πολιτικής έρχεται περίπου μία εβδομάδα μετά την εμφάνιση κακόβουλης καταχώρησης η οποία ανακοίνωνε ότι οι ασθενείς γερουσιαστές Τεντ Κένεντι και Ρόμπερτ Μπερντ πέθαναν στη διάρκεια γεύματος μετά την ορκωμοσία του Μπαράκ Ομπάμα.
Την ίδια ώρα, η Βritannica αλλάζει την πολιτική της προς την αντίθετη κατεύθυνση, επιτρέποντας για πρώτη φορά στους χρήστες να συνεισφέρουν υλικό.
Η νέα διαδικασία ελέγχου στη Wikipedia προβλέπει ότι μόνο εξουσιοδοτημένοι επιμελητές θα μπορούν να δημοσιεύουν άμεσα αλλαγές στα εκατομμύρια λήμματα, ενώ οποιαδήποτε άλλη ενημέρωση θα πρέπει πρώτα να λαμβάνει την έγκρισή τους. Στο μεταξύ, η Εγκυκλοπαίδεια Βritannica ανακοίνωσε ότι από την επόμενη εβδομάδα οι συνδρομητές του δικτυακού τόπου της θα μπορούν να προτείνουν αλλαγές οι οποίες θα δημοσιεύονται υπογεγραμμένες εφόσον εγκριθούν από τους επιμελητές της. Η αμερικανική εταιρεία στην οποία ανήκει η Βritannica είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένη να προχωρήσει σε αλλαγές, καθώς βλέπει την απήχηση της Wikipedia, βασικού ανταγωνιστή της, να γιγαντώνεται σε όλο τον κόσμο.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
Άρθρα (RSS)