Πριν από μερικές εβδομάδες απεβίωσε ο διάσημος συνθέτης Maurice Zarre (Μορίς Ζαρ). Στις εφημερίδες διαβάσατε νεκρολογίες, πράγματα που είχαν ειπωθεί για τον Ζαρ, έργα που δημιούργησε, βιογραφικά στοιχεία. Ανάμεσα στα σύντομα ή πιο εκτενή δημοσιεύματα και ρεπορτάζ των Μέσων ενημέρωσης, αναφερόταν και μια ρήση του συνθέτη. Η ρήση αυτή όμως δεν είχε ειπωθεί ποτέ από τα δικά του χείλη. Χρειάστηκε ένας ολόκληρος μήνας για να αποκαλυφθεί η «ενοχλητική» αλήθεια, για την οποία ήταν υπεύθυνος ένας νεααρός φοιτητής. Η υπόθεση αυτή συνιστά το πιο πρόσφατο σκάνδαλο στην ιστορία των Μέσων, σε μια πολύ ταραγμένη είναι αλήθεια ιστορία εξαπατήσεων και ψευδών διαδόσεων. Σύμφωνα με τη Shawn Pogatchnik, του Associated Press, η ιστορία ξεκινά απ’ το δωμάτιο ενός νεαρού φοιτητή στο University College στο Δουβλίνο, ο οποίος είχε την ιδέα να δοκιμάσει πόσο εύκολα διαδίδεται ένα ψέμα στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή. Ο 22χρονος φοιτητής κοινωνιολογίας Shane Fitzgerald, πρόσθεσε στο λήμμα του διάσημου συνθέτη τις παρακάτω φράσεις:“One could say my life itself has been one long soundtrack. Music was my life, music brought me to life, and music is how I will be remembered long after I leave this life. When I die there will be a final waltz playing in my head that only I can hear.”
«Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι όλη μου η ζωή ήταν ένα μακρύ σάουντρακ. Η μουσική ήταν η ζωή μου, η μουσική με έφερε στη ζωή, και η μουσική θα είναι ο λόγος για να με θυμούνται όταν φύγω απ’ αυτή τη ζωή. Όταν πεθαίνω ένα βαλς θα παίζεται μέσα στο κεφάλι μου, ένα βαλς που μόνο εγώ θα ακούω».
Η όλη «επέμβαση» δεν του πήρε παρά δεκαπέντε λεπτά. Μπορεί όμως οι υπεύθυνοι και οι εθελοντές της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας να αντέδρασαν σε ελάχιστα λεπτά ή ελάχιστες ώρες, αλλά το κακό, η δημοσίευση, είναι γίνει. Οι δημοσιογράφοι των παραδοσιακών ή των νεότερων Μέσων, είχαν ήδη αντιγράψει το ψεύτικο κείμενο και οι υποτιθέμενες φράσεις του μουσικού έκαναν ήδη το «γύρο του κόσμου». Η βουλιμία των δημοσιογράφων για γρήγορη ενημέρωση είχε θριαμβεύσει. Ο Fitzgerald αποκάλυψε το γεγονός ένα μήνα μετά, τονίζοντας ότι σκοπός του δεν ήταν να εκθέσει την Wikipedia, αλλά τους δημοσιογράφους και την ευκολία τους να διαδίδουν αδιασταύρωτες πληροφορίες που αλιεύουν στο διαδίκτυο. Απ’ τα δεκάδες Μέσα, στα οποία γνωστοποίησε την «απάτη» του, μόνο κάποιοι απ’ τη Guardian ένιωσαν την ανάγκη να επικοινωνήσουν μαζί του. Οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι και διευθυντές Μέσων, σημειώνει, τον αντιμετώπισαν σαν βάνδαλο…
«Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας δεν είναι ότι οι δημοσιογράφοι πρέπει να αποφεύγουν την Wikipedia, αλλά ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιούν πληροφορίες που βρίσκουν εκεί και δε μπορούν να τις εντοπίσουν και σε άλλες αξιόπιστες πηγές» έγραψε ο Siobhain Butterworth στη Guardian.
Από το blog του Μανώλη Ανδριωτάκη
Άρθρα (RSS)