Διαβάζω την επιστολή διαμαρτυρίας προς την ΟΛΜΕ 46 αδιόριστων εκπαιδευτικών φιλολόγων και πραγματικά θλίβομαι. Φέτος θα είναι μια δύσκολη χρονιά για τους περισσότερους αναπληρωτές και ωρομισθίους. Στο σχολείο μου ήδη έστειλαν τρεις υπεράριθμους φιλόλογους. Προφανώς περισσεύουν. Σε λίγο θα είμαστε ένας στην έδρα και δύο στην υποστήριξη. Και συναδελφικά καλούμαστε να μοιραστούμε τις ώρες.
Συναδελφικά πάντα, αναρωτιέμαι πως συνάδελφοι με ένα χρόνο υπηρεσία βρέθηκαν αποσπασμένοι στη ν΄Αθήνας, ενώ στα σχολεία της οργανικής τους δεν διορίζεται κανείς για να αναπληρώσει το κενό τους. Αλλά τι λέμε τώρα… μήπως ξεχνάμε ότι έχουμε εκλογές; ή οτι οι αποσπάσεις συνεχίζονται ακόμα και σήμερα… Instant satisfaction λόγω εκλογών.
Το νέο αίμα ενέσκηψε λοιπόν ορμητικό. Ακούστηκε και το εξής αμίμητο. “Με έστειλαν από τη διεύθυνση για να αναλάβω τα αρχαία και τα λατινικά”. Γέλασα και με παρεξήγησε. Φυσικά στη διεύθυνση δε γνωρίζουν τις ανάγκες μας σε ειδικότητες. Το θλιβερό είναι που δε νοιάζονται και να τις μάθουν. Βέβαια αν είχε συμπληρώσει το δεύτερο χρόνο του στην εκπαίδευση, θα ήξερε ότι οι ειδικεύσεις δε μετράνε. Οι κλασικοί φιλόλογοι διδάσκουν ιστορία και δίκαιο, οι ΦΠΨ λατινικά και γενικά όλοι τα κάνουν όλα και …σχεδόν τσάμπα.
Tα δυο δημοσιεύματα του ΒΗΜΑτος (12 και 19 Ιουλίου) δεν προκάλεσαν τις αντιδράσεις που τους άρμοζαν. Μας πληροφορούν ότι εκπρόσωποι των δύο μεγάλων -και αντίπαλων κατά τα λοιπά- φοιτητικών παρατάξεων, της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, συνέταξαν από κοινού λίστα υποψηφίων που «πρέπει να επιλεγούν» στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Και την υπέβαλαν στον αρμόδιο καθηγητή, για να ξέρει ποιους πρέπει να επιλέξει! Θα προηγούνταν βέβαια, για τα μάτια του κόσμου, οι τυπικές διαδικασίες (εξετάσεις, προσωπική συνέντευξη κλπ), αλλά είναι σαφές ότι τα αποτελέσματά τους δεν αποτελούν το πρώτο κριτήριο επιλογής. Ο καθηγητής «επέλεξε» όλους τους υποψηφίους της λίστας. Ανάμεσά τους, συγγενείς πολιτικών, γραμματείς τοπικών παραγόντων, μέλη και φίλοι των φοιτητικών παρατάξεων, υποψήφιοι με βαθμό 5,85 όταν απαιτείται ελάχιστο 6, άλλοι που έχουν συμπληρώσει το 50ό έτος της ηλικίας τους. Ενας από τους επιτυχόντες δεν έχει πάρει ακόμη το πτυχίο του! Η είδηση αυτή είναι μια επιτομή του ευτελισμού του δημόσιου πανεπιστημίου και της ανομίας, του κυνισμού, του ραγιαδισμού και της διαφθοράς, που σήμερα βασιλεύουν στην υπό κατάρρευση δημοκρατία μας.
Σήμερα καθώς έκανα μία εκκαθάριση στη χαρτόμαζα του γραφείου μου έπεσα πάνω σε ένα ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης της ΕΛΜΕ Νότιας Αθήνας.
Διαβάζοντάς το στέκομαι στη φράση: ” Δηλητηριάζονται οι συνειδήσεις των λαών και ειδικά των νέων ανθρώπων με καλοστημένα προγράμματα στα σχολεία, όπως αυτό το περιβόητο “άνοιξη της Ευρώπης” που εξωραΐζει την Ε.Ε. και καλλιεργεί τον αντικομμουνισμό, εξισώνοντας τον Κομμουνισμό με το Φασισμό και το Ναζισμό”.WHAT???σε ποιο σημείο ακριβώς εντοπίστηκε η αντικομμουνιστική προπαγάνδα;
Βλέπω οι θεωρίες συνωμοσίας καλά κρατούν. Σε αυτά τα πλαίσια φαίνεται ότι δικαιολογούνται και τα τελευταία ρεσάλτα στα σχολεία…
Μήπως σύντροφοι γίνατε παρατράγουδο στα ωραία άσματα;
Την περασμένη εβδομάδα, διαβάσαμε ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ στη «Λε Μοντ» της Ανιέ Πουαριέ, που ξεκίνησε με μια μεσονύχτια βόλτα της στα Place de Greve, μια πανέμορφη πλατεία, ακριβώς στην καρδιά του Παρισιού και απέναντι από το δημαρχείο της πόλης. Εκεί, λοιπόν, η ρεπόρτερ έζησε αυτό που ονομάστηκε ronde des obstines από τους φοιτητές, οι οποίοι εδώ και 3 περίπου εβδομάδες, 24 ώρες την ημέρα, κάθε μέρα, περπατούν γύρω γύρω στην πλατεία, ασταμάτητα και, για να μεταφράσουμε ελεύθερα την παραπάνω φράση, ξεροκέφαλοι, πεισματάρηδες, που με τον τρόπο τους λένε «δεν μας αλλάζετε εύκολα τη γνώμη και εμείς θα κάνουμε κύκλους, εδώ, ώσπου να μας ακούσετε». ΔΕΝ κάνουν μόνον κύκλους όμως. Οπως περπατούν, κάποιοι από αυτούς σταματούν και, για περίπου 10 λεπτά, αρχίζουν και διαβάζουν αποσπάσματα από λογοτεχνικά βιβλία, κυρίως της κλασικής, γαλλικής λογοτεχνίας. Κάποτε είναι εκατοντάδες, κάποτε λιγότεροι, κάποτε τόσοι πολλοί, που δυσκολεύεσαι να τους μετρήσεις. Η ώρα της ανάγνωσης, γράφει η Πουαριέ στη «Λε Μοντ», είναι εντελώς απρογραμμάτιστη. Προκύπτει έτσι, αυθόρμητα, στη στιγμή. Και, τότε, αποστέλλονται αμέσως μερικά γραπτά μηνύματα μέσω κινητών και σε ελάχιστο χρόνο μαζεύονται σε όποια πλατεία αποφασιστεί εκείνη την ώρα (μπορεί η πλατεία Σαν Μισέλ στο Παρίσι, μπορεί όμως και η Γκραν Πλας του Στρασβούργου) φοιτητές και καθηγητές. Το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να φέρουν μαζί τους ένα βιβλίο και, όταν επιλεγεί ένα από αυτά, κάποιος αρχίζει να διαβάζει δυνατά και, όπως γράφει η εφημερίδα, «ο τόπος πλημμυρίζει από λέξεις και ξεχειλίζει από ένα γλυκό μουρμουρητό». Σκηνικό σουρρεαλιστικό, που κυριολεκτικά σου κόβει την ανάσα.
H Πρωτοβουλία για την Ανοιχτή Συνέλευση Ωρομισθίων στη Θεσσαλονίκη καλεί σε κοινό αγώνα όλους τους ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς, ώστε να δοθεί τέλος στην εκμετάλλευσή τους και στο καθεστώς – ντροπή για την εκπαίδευση της χώρας μας.
Παρόμοια κίνηση πραγματοποιείται στην Αθήνα έπειτα από πρωτοβουλία ωρομισθίων εκπαιδευτικών και την υποστήριξή τους από αρκετούς πρωτοβάθμιους συλλόγους α-βαθμιας εκπαίδευσης.
Την Κυριακή 5 Απρίλη στη Θεσσαλονίκη θα πραγματοποιηθεί ανοιχτή συνέλευση στο ΕΚΘ.
Η συνέλευση είναι αποτέλεσμα της αυθόρμητης κινητοποίησης ωρομισθίων όλων των ειδικοτήτων από τη Θεσσαλονίκη και την ευρύτερη περιοχή.
Καλούνται οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί σε όλη την Ελλάδα να κινητοποιηθούν και να συντονιστούν κι αυτοί μαζί με την πρωτοβουλία.
Κάποιος αιρετός που δεν αντέχει άλλο την αγωνία των ψηφοφόρων του υποκλέπτει τις βάσεις μεταθέσεων της πρωτοβάθμιας και τις διαρρέει σε γνωστή “πύλη” εκπαιδευτικών θεμάτων.
Ελα όμως που αντιγράφει λάθος κάποιες βάσεις. Με αποτέλεσμα να προκληθεί αναστάτωση. Τι κάνει το Υπουργείο; διορθώνει τις μεταθέσεις, ώστε να συμβαδίζουν με τις αναρτημένες.
Απίστευτο; κι όμως ελληνικό!
Αν λειτουργούσε το κράτος, δεν θα έπεφταν μερικά κεφάλια για διαρροή εγγράφων; αλλά εμείς φροντίζουμε την αξιοπιστία των παραμάγαζων…
Η εικόνα εξαιρετικά αφιερωμένη σε όσους συντηρούν τα παραμάγαζα αιρετών και συνδικαλιστών.
Αν τώρα τα αποτελέσματα των πανελλαδικών δημοσιευτούν κατά προτεραιότητα σε ιδιωτικές σελίδες, δε νομίζω ότι πρέπει να μας κάνει καμιά εντύπωση πλέον.
O συνδικαλιστής έχει να αντιμετωπίσει δυο μέτωπα. Το πρώτο είναι των διοικούντων (εργοδοτών τε και κομμάτων). Το δεύτερο είναι το μέτωπο με τους αδιάφορους εργαζομένους, που δείχνουν να μην καταλαβαίνουν τη μοίρα τους, που φοβούνται και ίσως ανακουφίζονται όταν μαθαίνουν ότι κάποιος άλλος απολύθηκε- αρκεί το κακό να μη χτυπήσει το σπίτι τους. Δυστυχώς όσο και αν ξελαρυγγιάζονται οι λίγοι φανατικοί των διαδηλώσεων, το μήνυμα δεν περνάει, σε καμία από τις δύο κατευθύνσεις. Τα νέα εργαλεία είναι που θα καθορίσουν το παιχνίδι. Τον Δεκέμβριο πήραμε μια γεύση τού πόσο καθοριστική είναι η τεχνολογία στην ενημέρωση, πόσο βοηθά στη συσπείρωση. Μέσα από τα γραπτά μηνύματα στα κινητά, σε λιγότερο μισή ώρα, ενημερώθηκαν χιλιάδες άτομα για το τι γίνεται στα Εξάρχεια.
Σίγουρα κάποιοι καγχάζουν όταν μιλάμε για τα νέα μέσα τεχνολογίας και για τον ρόλο που θα παίξουν στις επαναστάσεις του μέλλοντος. Λένε ότι η απολυμένη εργάτρια της κλωστοϋφαντουργίας δεν έχει Ιnternet. Πιθανώς όμως να έχει το ανίψι της ή κάποιος άλλος από το περιβάλλον της. Και αν δεν έχουν, θα αποκτήσουν σύντομα, εκεί βαίνουν τα πράγματα. Στα νέα μέσα η διασπορά της πληροφορίας είναι άμεση, δεν υπάρχει λογοκρισία, δεν υπάρχουν αφεντικά. Αυτή τη στιγμή το Διαδίκτυο λειτουργεί ως ζώνη ελευθερίας, ως το μέρος όπου μπορεί κανείς να μιλήσει για τα πάντα και η ΓΣΕΕ θα μπορούσε να δει σε αυτό κάποιες προοπτικές. Εν πάση περιπτώσει υπάρχει μπροστά στα μάτια του κ. Παναγόπουλου ένας εντελώς καινούργιος κόσμος, δεν χάνει κάτι αν διερευνήσει τις δυνατότητες. Διαφορετικά ας σκεφτεί την ιδέα του λευκού περιβραχιόνιου που φορούν οι Γιαπωνέζοι αντί απεργίας. Ας σκεφτεί κάτι φρέσκο τελοσπάντων.
Νομίζω ότι τα παραπάνω θα είχαν εφαρμογή και στην περίπτωση της ΟΛΜΕ αν δεν ήταν τόσο ψηφιακά αναλφάβητη…για να μην πω τεχνοφοβική…
Μετά τους καθηγητές-φαντάσματα του Αϊ-Στράτη, περάσαμε στο… φάντασμα των Οινουσσών. Η καθηγήτρια, η οποία είχε διοριστεί το 2004 με τον νόμο περί δυσπρόσιτων περιοχών για να πάρει τα πολυπόθητα μόρια, όπως κατήγγειλαν συνάδελφοί της, σπανίως δίδαξε στο ακριτικό νησί των Οινουσσών.
Μόνο που την περασμένη Πέμπτη, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Χίου καταδίκασε σε πρώτο βαθμό σε ποινή φυλάκισης 1 έτους με διετή αναστολή και εφέσιμη, και τον διευθυντή της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χίου, που ενέκρινε την απόσπασή της, και την καθηγήτρια που έλειπε διαρκώς από τα καθήκοντά της.
Η κατηγορία που βάρυνε τον διευθυντή Δευτεροβάθμιας αφορούσε έκδοση δημοσίου εγγράφου με ψευδές περιεχόμενο, ότι δηλαδή πλεόναζε θέση φυσικού στις Οινούσσες και συνεπώς μπορούσε να πάρει η καθηγήτρια απόσπαση. Η δε καθηγήτρια κατηγορήθηκε για ηθική αυτουργία σε έκδοση δημοσίου εγγράφου με ψευδές περιεχόμενο, αφού με συνεχείς προτροπές και παραινέσεις ζητούσε απόσπαση.
Το σχολικό έτος 2004-5, σύμφωνα με τις μαρτυρίες εκπαιδευτικών, πήρε άδεια κύησης, λοχείας και ανατροφής, ενώ τη δεύτερη χρονιά δεν παρουσιάστηκε καθόλου! Στη συνέχεια μετατέθηκε στο Γυμνάσιο Μεθώνης στη Μεσσηνία, παρ’ ότι ώς τη στιγμή που εκδόθηκε η απόφαση από τη Δευτεροβάθμια Διεύθυνση δεν πλεόναζε θέση.
Τα παράπονα των συναδέλφων της στο Γυμνάσιο των Οινουσσών ανάγκασαν την ΕΛΜΕ Χίου ν’ αποστείλει δύο εμπιστευτικές επιστολές στο υπουργείο Παιδείας, χωρίς ωστόσο να πάρει απάντηση. Η ΕΛΜΕ Χίου, που είχε επικοινωνήσει με τον διευθυντή του Γυμνασίου Μεθώνης, είχε πάρει το 2005 την απάντηση ότι δεν είχαν κενή θέση φυσικού. Φαίνεται δηλαδή ότι δεν εργάστηκε ούτε στη Μεθώνη, αλλά από την ΕΛΜΕ Χίου δεν έψαξαν περαιτέρω τι έγινε! Τον Νοέμβριο του 2005, εκπαιδευτικοί κατήγγειλαν μέσω του Τύπου ως «αδιαφανείς και ρουσφετολογικές» τις μεθοδεύσεις με αποτέλεσμα να κινηθεί αυτεπάγγελτα ο εισαγγελέας Χίου.
Μετά την καταδικαστική απόφαση, ο διευθυντής της Δευτεροβάθμιας στη Χίο με επιστολή προς τους συναδέλφους του-καθηγητές υπεραμύνθηκε της πράξης του, λέγοντας ότι γνώριζε πως θα διοριστούν σε λίγες ημέρες στις Οινούσσες 3 καθηγητές ΠΕ4, εξ ου και εξέδωσε βεβαίωση υπεραριθμίας. Εξάλλου, όπως τονίζει, η εν λόγω καθηγήτρια ήταν μητέρα πολύ μικρού παιδιού και έγκυος και «ήταν σαν να μην υπήρχε, αφού πάλι θα έπαιρνε άδειες όλη τη χρονιά…». Στο πλευρό του προϊσταμένου τους τάχθηκαν εργαζόμενοι στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Ο πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας, Δημήτρης Μπράτης, φάνηκε θετικός ως προς τη συμμετοχή της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας στο διάλογο για την παιδεία, τονίζοντας ότι “όσες φορές κληθήκαμε να πάρουμε μέρος στο διάλογο πάντα πηγαίναμε. Θα πάμε και τώρα, αλλά η συμμετοχή μας σε αυτόν θα εξαρτηθεί από τις απαντήσεις που θα πάρουμε.”
Η ΟΛΜΕ από την άλλη αποφάσισε να το παίξει σκληρή…
Χωρίς ασφαλιστικά ταμεία (περίθαλψης και πρόνοιας) κινδυνεύουν να μείνουν σε έναν χρόνο οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, όπως εκτιμούν στελέχη της ΑΔΕΔΥ, καθώς βρίσκονται ήδη στο… κόκκινο, με τη «μαύρη τρύπα» των χρεών τους να αγγίζει τα 1,8 δισ. ευρώ, ενώ η κατάσταση αναμένεται να επιδεινωθεί περαιτέρω λόγω του ότι τα έσοδα του 2009 δαπανώνται για να καλυφθούν οι τρέχουσες υποχρεώσεις. Ηδη το Ταμείο Πρόνοιας έχει άνοιγμα περίπου 600 εκατ. ευρώ, γεγονός που έχει ως επακόλουθο να αδυνατεί να καταβάλει το εφάπαξ σε περίπου 23.000 υπαλλήλους που κατέθεσαν αιτήσεις συνταξιοδότησης κατά τη διάρκεια του 2008.
Στην ίδια κατάσταση είναι και ο ΟΠΑΔ (ο φορέας για την περίθαλψη) που χρωστάει ήδη περίπου 700 εκατ. ευρώ σε νοσοκομεία και 450 εκατ. ευρώ σε φαρμακεία. Για να εξυπηρετήσει αυτές τις υποχρεώσεις, το Ταμείο «τραβάει» χρήματα από το 2009, με αποτέλεσμα, όπως επισημαίνουν στελέχη της ΑΔΕΔΥ, το έλλειμμα να εκτοξευθεί στα ύψη το επόμενο έτος.
Μήπως να σταματήσουμε να καταβάλλουμε τις εισφορές μας; αφού δεν υπάρχει ανταποδοτικότητα.
Διαβάζω το ψήφισμα της Α΄ΕΛΜΕ Κυκλάδων και θυμήθηκα τους εννέα καθηγητές στο Γυμνάσιο του Αϊ-Στράτη που αποφάσισαν να βγάλουν μια «αναμνηστική» φωτογραφία με τους τριάντα έναν συναδέλφους τους-φαντάσματα.
Τα τελευταία χρόνια οι Κυκλάδες, όπως και άλλοι νομοί που αποτελούν «πύλες εισόδου» για την εκπαίδευση, έχουν μετατραπεί σε ένα πραγματικό «πλυντήριο» ρουσφετιών και «εξυπηρετήσεων». Με όπλο σκανδαλώδεις διατάξεις που μοριοδοτούν με τα μόρια της οργανικής θέσης τις αποσπάσεις στην Κ.Υ. του ΥΠΕΠΘ, τις Δ.Δ.Ε. και τα γραφεία δευτεροβάθμιας, τον ΟΕΕΚ κτλ. βλέπουμε να συγκροτείται στο χώρο της εκπαίδευσης ένα τεράστιο πελατειακό δίκτυο, που ξεκινά από τους προϊσταμένους των γραφείων και ένα σημαντικό κομμάτι των αιρετών του κλάδου και φτάνει μέχρι τοπικούς βουλευτές και λοιπούς κυβερνητικούς (ή και αντιπολιτευόμενους) παράγοντες.
Με αυτό τον τρόπο το σύστημα μεταθέσεων των εκπαιδευτικών που στηρίζεται στη μοριοδότηση, στην ουσία αλλοιώνεται, ενώ παράλληλα πέρα από τις προφανείς αδικίες δημιουργούνται σοβαρές δυσλειτουργίες στα σχολεία. Στόχος της εξουσίας πέρα από τη δημιουργία κομματικής πελατείας, είναι η καλλιέργεια ατομικιστικών συμπεριφορών και η δημιουργία εξαρτήσεων, ώστε και η συμμετοχή μιας μεγάλης κατηγορίας εκπαιδευτικών σε συλλογικές διεκδικήσεις να αποτρέπεται και η ίδια να μπορεί να αναπαράγεται απρόσκοπτα.
Γι? αυτή την κατάσταση υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες. Πρώτα απ? όλα ευθύνες έχουν τα δύο κόμματα εξουσίας. Τόσο το ΠΑΣΟΚ που με το νόμο 2986/2002 καθιέρωσε τη μοριοδότηση με μόρια οργανικής των αποσπάσεων στην Κ.Υ, τις Διευθύνσεις και τα γραφεία, όσο και της Ν.Δ. που συμπλήρωσε το συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο και το αξιοποίησε στο έπακρο. Όμως, πέρα από τα κόμματα, μεγάλες ευθύνες έχει και το συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών, και ιδιαίτερα η ομοσπονδία του κλάδου που, παρά την επιμονή πολλών τοπικών ΕΛΜΕ, είτε δεν προβάλει το ζήτημα, είτε αποδέχεται τη λογική της αναζήτησης κινήτρων για τις αποσπάσεις αυτού του είδους, αφήνοντας περιθώρια στην επιχειρηματολογία της εξουσίας και της διοίκησης.
Για τις ανάγκες της υπηρεσίας… Σήμερα κλείσαμε τα σχολεία για να ψηφίσουμε. Όπως μου είπαν στο σχολείο μου για να έχουμε τον άνθρωπό μας στο ΠΥΣΔΕ. Όταν απόρησα για την αναγκαιότητα της αργίας με κοίταξαν περίεργα. Κάποιου του χαρίζανε γάιδαρο… Βλέπω όμως ότι και η sine -επιμορφωμένη πλέον- έχει ανάλογες απορίες. Προσωπικά αρνήθηκα να πάρω την υποχρεωτική άδεια και πήγα σχολείο. Ήρθαν δύο παιδιά. Πήγα και στην ψηφοφορία. Εδώ οι άλλοι εκλέγαν πλανητάρχη και αργία δεν είχαν. Σε ένα διάλειμμα πετάγονταν και ψήφιζαν.
Φαίνεται τις ουρές της Αμερικής εζήλωσαν και οι δικοί μας. Στις εννέα η ώρα που άνοιγαν οι κάλπες είχε μία αξιοσέβαστη ουρά που φιδογύριζε. Κάποιοι θα κάθονταν τουλάχιστον τρία τέταρτα της ώρας για να πάρουν το χαρτί της άδειας. Κάποιοι προσπαθούσαν να επηρεάσουν τους αναποφάσιστους ακόμα και στην ουρά. Κάποιοι – αρκετοί- έβριζαν. Βιάζονταν να ξεμπερδεύουν με το τυπικό, έχουμε και δουλειές…
Το επάγγελμα του δασκάλου γυναικοκρατείται αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο και με τις υψηλόβαθμες διοικητικές θέσεις της εκπαίδευσης, από τις οποίες οι γυναίκες… λάμπουν διά της απουσίας τους. Οπως προκύπτει από τα συμπεράσματα ημερίδας που διοργανώθηκε από το Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με τίτλο «Φύλο και Εκπαίδευση», το ανώτερο στάδιο της ιεραρχίας όπου μπορούν να φθάσουν οι γυναίκες στον χώρο της εκπαίδευσης είναι αυτό των διευθυντών σχολείων, όπου και εκεί όμως τα ποσοστά που τους αναλογούν είναι πολύ χαμηλά σε σχέση με την εκπροσώπησή τους μέσα στην τάξη.
Και όμως η υπεροχή του «ωραίου φύλου» είναι απόλυτη σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Ειδικότερα στα νηπιαγωγεία το 99,3% των νηπιαγωγών είναι γυναίκες. Στα δημοτικά το 60,9% των δασκάλων είναι γυναίκες, στα γυμνάσια το 64,9%, στα λύκεια το 50,3% και στα τεχνικά και επαγγελματικά εκπαιδευτήρια το ποσοστό πέφτει στο 44,3%.
Οπως επισημάνθηκε στην ημερίδα, για την κατάληψη θέσεων στελεχών της εκπαίδευσης οι γυναίκες, ενώ υπερτερούν έναντι των ανδρών σε τυπικά προσόντα υστερούν σημαντικά σε μόρια που αφορούν την εμπειρία από τη συμμετοχή τους σε θέσεις διοίκησης”. Από το Βήμα της Κυριακής.
Και πώς θα την αποκτήσουν αν δεν προτιμώνται από τα συμβούλια; Αλλά είναι και το άλλο, οι γυναίκες δεν αλληλουποστηρίζονται… Νες πα;
Ή έχουν μυριστεί τη σηψαιμία ήθους των ανωτέρων κλιμακίων και προτιμούν τη θέση του απλού στρατιώτη;
Όταν οι άθλιοι διοίκησαν Η κατάσταση στο δημόσιο πανεπιστήμιο είναι αφόρητη. H εκτρωματική σύνθεση των διοικητικών φορέων της με επιβολή του δικαιώματος των συνδικαλιστών να ασκούν διοικητικό έλεγχο επί του γνωστικού, οικονομικού και ερευνητικού έργου των AEI αποτελεί παγκόσμια πρώτη. H συστηματική εκχώρηση της εξουσίας στους κομματικούς φοιτητοπατέρες, καθηγητές, διδάσκοντες ή φοιτητές έθιξε τον πυρήνα στη βάση του οποίου λειτουργεί ένα δημόσιο και δημοκρατικό πανεπιστήμιο. Στην άθλια αυτή συνωμοσία κατά της γνώσης συμμάχησαν όλοι. Oι δεξιοί, οι σοσιαλιστές οι κομμουνιστές και οι ελλειμματικοί καθηγητές. Eάλω το πανεπιστήμιο προς όφελος ενός απίστευτου αριθμού ανθρώπων που σαν βδέλλες απομυζούν τα χρήματα, την εξουσία, το κύρος που συνεπάγεται ο έλεγχος της λειτουργίας των AEI. Eπιλέγουν καθηγητές, συγκροτούν λίστες των δικών τους ανθρώπων, προσφέρουν με λίστα την πρόοδο στα μαθήματα, εξαγοράζουν ψήφους και συνειδήσεις, εκτρέπουν κονδύλια κατά το δοκούν.
Aυτή η αθλιότητα είναι γνωστή σε όλους τους πρωθυπουργούς της μεταπολίτευσης. H λύση είναι τόσο απλή όπως και το αυγό του Kολόμβου. Mε μία διακομματική ακύρωση του κατεστημένου διοίκησης των πανεπιστημίων με ειδικό νόμο και παράλληλη υιοθέτηση ενός οποιουδήποτε μοντέλου λειτουργίας των AEI από κάποιο ευρωπαϊκό κράτος. Δεν έχει σημασία το ποιο. Tο χειρότερο ευρωπαϊκό σύστημα θα είναι σαφώς καλύτερο από αυτό που ισχύει στην Eλλάδα.
Κάθε φορά που πηγαίνω σε συγκέντρωση της τοπικής ΕΛΜΕ, πρέπει να παίρνω μαζί μου και τα υπογλώσσια. Φαίνεται δεν είμαι η μόνη, καθώς βλέπω ότι φθίνει η συμμετοχή χρόνο με το χρόνο. Σε λίγο θα τα λένε μεταξύ τους. Είναι κοινό μυστικό ότι οι περισσότεροι ακολουθούν προσωπικές στατηγικές προκειμένου να κουτσοβολευτούν κάπου. Φέτος που είδα όμως τα μόρια μετάθεσης στη Δ΄Αθήνας, βρήκα μεταξύ άλλων ένα παλιό συμφοιτητή, συνδικαλιστή από τότε. Έχουμε διοριστεί μαζί και έχει τα διπλάσια μόρια από κάθε καθηγητή της σειράς μας. Όλα αυτά τα χρόνια μάζευε τα μόρια των δυσπρόσιτων χωρίς να τα έχει δει ούτε με το κιάλι, αφού “υπηρετεί” από το γραφείο βουλευτή, στο οποίο είναι αποσπασμένος “για τις ανάγκες της υπηρεσίας”. Αναρωτιέμαι, ως πότε θα διαιωνίζεται αυτό το αίσχος;
Κατά τα άλλα οι φίλοι συνδικαλιστές κόπτονται για το καλό της παιδείας φροντίζοντας να μας κάνουν επαναστατική γυμναστική με απεργίες στο ξεκούδουνο. Αν θυμηθώ δε ότι ο συγκεκριμένος ούτε είχε ανοίξει βιβλίο στο Πανεπιστήμιο, αλλά πέρναγε πάντα με προφορικές εξετάσεις και με άριστα, τόσο μου ανεβαίνει η πίεση.
Η αδυναμία των συνδικαλιστών να προσαρμοστούν στις νέες απαιτήσεις της κοινωνίας τους οδηγεί στην απαξίωση. Η αδράνεια τους συντηρεί τα τελευταία χρόνια. Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζοντας ότι το παιχνίδι είναι στημένο έχουν κόψει γέφυρες. Κι εντωμεταξύ η βενζίνη σκαρφαλώνει προς τα δύο ευρώ και το ασφαλιστικό νομοσχέδιο του δημοσίου ετοιμάζεται να ντεμπουτάρει το Σεπτέμβριο…
Εμείς πάντως στο σχολείο μας ετοιμαζόμαστε να εγκαταστήσουμε Drakoulis-lift, αφού τα τιμημένα γηρατειά θα πρέπει να δουλεύουν μέχρι τελικής πτώσης.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
Διαβάζω την επιστολή διαμαρτυρίας προς την ΟΛΜΕ 46 αδιόριστων εκπαιδευτικών φιλολόγων και πραγματικά θλίβομαι. Φέτος θα είναι μια δύσκολη χρονιά για τους περισσότερους αναπληρωτές και ωρομισθίους. Στο σχολείο μου ήδη έστειλαν τρεις υπεράριθμους φιλόλογους. Προφανώς περισσεύουν. Σε λίγο θα είμαστε ένας στην έδρα και δύο στην υποστήριξη. Και συναδελφικά καλούμαστε να μοιραστούμε τις ώρες.
Όταν οι άθλιοι διοίκησαν
Κάθε φορά που πηγαίνω σε συγκέντρωση της τοπικής ΕΛΜΕ, πρέπει να παίρνω μαζί μου και τα υπογλώσσια. Φαίνεται δεν είμαι η μόνη, καθώς βλέπω ότι φθίνει η συμμετοχή χρόνο με το χρόνο. Σε λίγο θα τα λένε μεταξύ τους. Είναι κοινό μυστικό ότι οι περισσότεροι ακολουθούν προσωπικές στατηγικές προκειμένου να κουτσοβολευτούν κάπου. Φέτος που είδα όμως τα μόρια μετάθεσης στη Δ΄Αθήνας, βρήκα μεταξύ άλλων ένα παλιό συμφοιτητή, συνδικαλιστή από τότε. Έχουμε διοριστεί μαζί και έχει τα διπλάσια μόρια από κάθε καθηγητή της σειράς μας. Όλα αυτά τα χρόνια μάζευε τα μόρια των δυσπρόσιτων χωρίς να τα έχει δει ούτε με το κιάλι, αφού “υπηρετεί” από το γραφείο βουλευτή, στο οποίο είναι αποσπασμένος “για τις ανάγκες της υπηρεσίας”. Αναρωτιέμαι, ως πότε θα διαιωνίζεται αυτό το αίσχος;
Άρθρα (RSS)