Το youtube συμπλήρωσε πέντε χρόνια λειτουργίας. Ακολουθούν τα γνωστά για το παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον επικοινωνίας, τη δημιουργία των προσωπικών καναλιών, τη δημοσιογραφία των πολιτών και το τέλος των πνευματικών δικαιωμάτων. Αυτά έχουν απασχολήσει όσους και τα βίντεο που δείχνουν παιδάκια και γατάκια σε ξεχωριστές στιγμές. Αν μάλιστα το παιδάκι είναι μαζί με το γατάκι, τότε η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη. Οχι, δεν είναι αυτό το γούστο του πλανήτη. Απλώς οι Αμερικανοί στο δίκτυο είναι πολλοί περισσότεροι και τους αρέσει να συμμετέχουν.
Δεν είναι αυτό το θέμα μας. Αυτό που προσπαθώ να καταλάβω είναι η σχετικότητα στην αντίληψη που διατηρούμε για τον χρόνο όταν έχει να κάνει με τεχνολογία. Σε ένα dot com περιβάλλον πέντε χρόνια είναι πολλά, ίσως και μία ζωή ολόκληρη. Στην τεχνολογία πέντε χρόνια φτάνουν για να αναπτυχθείς, να πετύχεις τους στόχους σου, να ζήσεις και να πεθάνεις, να σκάσεις σαν φούσκα, ή να μαραθείς σαν ιδέα που έχασε τους χυμούς της. Κατά μία εκδοχή, ζώντας μέσα στην τεχνολογία, ζεις περισσότερο ή, αντίθετα, συμπυκνώνεις τη ζωή σου μέσα σε λιγότερο χρόνο.
Θυμηθείτε, για παράδειγμα, πως ήταν ο υπολογιστής που χρησιμοποιούσατε όταν γεννήθηκε το youtube. Τι μορφή είχε ο browser και ποιες εφαρμογές υποστήριζε. Και τώρα γυρίστε δέκα χρόνια πίσω. Δεν υπήρχε το ipad. Μείνετε εκεί. Και παρακολουθήσετε τη γέννηση ενός παιδιού που σήμερα συμπληρώνει τα δέκα χρόνια ζωής. Προσπαθήστε να μετρήσετε πόσα είναι τα τεχνολογικά αντικείμενα ή οι εφαρμογές που ένας δεκάχρονος δεν θα μάθει ή δεν θα χρησιμοποιήσει ποτέ.
Το δοκιμάζουμε; Ενας δεκάχρονος δεν ξέρει τι είναι το φαξ, το τέλεξ, το φωτογραφικό φιλμ, η γραφομηχανή το πικαπ. Δεν έχει χρησιμοποιήσει βίντεο, κασέτες, δεν μπορεί να φανταστεί την τηλεόραση χωρίς χρώμα και τηλεκοντρόλ, θα δει με περιέργεια τηλέφωνο με καλώδιο και παραδοσιακό καντράν. Είμαι σίγουρος πως στο πεδίο των σχολίων μπορείτε να προσθέσετε και εσείς εφαρμογές και προϊόντα που δεν αναγνωρίζει σήμερα ένα παιδί δέκα ετών. Στις ΗΠΑ οι δάσκαλοι παρατηρούν πως όταν μιλήσουν στα παιδιά για φορά αντίστοιχη αυτής των δεικτών του ρολογιού, πολλά πιτσιρίκια τους κοιτάζουν με απορία επειδή η μορφή του ρολογιού έχει πάντα ψηφιακή μορφή. Ενα νέο είδος ανθρώπου γεννιέται. Μεγαλώνει δίπλα μας. Και εμείς τον αντιμετωπίζουμε με εντελώς παραδοσιακά μέτρα και μέσα. Γι’ αυτό και το χάσμα των γενεών στο μέλλον θα ανοίξει περισσότερο. Θα είναι η τεχνολογία που θα βαθαίνει το ρήγμα ανάμεσα στις γενιές.
Στο πεδίο των σχολίων μπορείτε να αφήσετε τα πολύτιμα σχόλια σας: τι δεν θα αναγνώριζε σήμερα ένας δεκάχρονος;
Άρθρα (RSS)
Ένα δεκάχρονο παιδί δεν θα αναγνώριζε ένα μπομπινόφωνο – ακόμα κι εγώ το θυμάμαι σαν όνειρο να το χρησιμοποιούμε στο φροντιστήριο αγγλικών για να κάνουμε το “ακουστικό” μέρος της προετοιμασίας για Lower.
Eπίσης δεν θα αναγνώριζε κασετόφωνο. Μόλις εχθές εξηγούσα στο μικρό μου πώς άκουγα μουσικές εκπομπές στο ραδιόφωωνο και πατούσα το play -record σε ένα οριζόντιο κασετόφωνο για να γράψω τραγούδια.
Ακόμα και τα προ δεκαετίας μικρά φορητά cd player (τα μικρά στρογγυλά ) δεν κυκλοφορούν πια. Μου ζητούσε μια φίλη το δικο μας για ν ακουει μουσική πηγαίνοντας στη δουλειά της και ο μικρός σχολίασε : γιατί δεν παιρνει mp3; μπορεί να χρησιμοποιεί και το κινητό της.
Το ανησυχητικό είναι η δική τους ευκολία με την οποία αντιλαμβάνονται τα πάντα σε σχέση με την τεχνολογία και η δική μας δυσκολία προσαρμογής.
ΥΓ Συγγνώμη για την κατάχρηση του χώρου. Πολύ ενδιαφέρον άρθρο.
Να πω ότι με εκπλήσσει καθημερινά η ποικιλία των ενδιαφερουσών αναρτήσεων του ιστολογίου. Σας ζηλεύω!
Και τώρα κάτι που σκέφτηκα διαβάζοντας αυτή την ανάρτηση… Είχα φτιάξει την πρώτη μου εμπορική εφαρμογή (για ένα κατάστημα δώρων στην Πάτρα) σε υπολογιστή ZX81 (φάνηκε η χρονιά;), χώρο αποθήκευσης ένα δημοσιογραφικό μαγνητοφωνάκι Pearlcorder, μίνι οθόνη Sony και εκτύπωση αποδείξεων σε εκτυπωτή με ασημόχαρτο. Ο υπολογιστής είχε 16K λέξεις στην μνήμη του (ναι, δεκαέξι χιλιάδες bytes) και κατάφερα να στριμώξω εκεί ονομασίες 10-γραμμάτων για 600 είδη, τιμές, αποθέματα και λογισμικό.
Δεν έλεγα [GoTo 200], αλλά [GoTo Val(“200”)] γιατί έτσι κέρδιζα ένα byte αποθηκευτικού χώρου!
Συγκρίνετε την πριν από 30 χρόνια εποχή με την σημερινή. Υπάρχουν το διαδίκτυο, τα γεωγραφικά συστήματα προσδιορισμού θέσης (GPS), οι έξυπνες κάρτες (απλοί υπολογιστές), τα προγραμματιζόμενα κινητά τηλέφωνα (που είναι εκπληκτικά εξελιγμένοι υπολογιστές) με φωτογραφία, βίντεο, τηλεδιάσκεψη με πολλούς, τηλεοπτική λήψη, κλπ.. Με την ψηφιακή τεχνολογία ακόμη και οι τυφλοί αρχίζουν να βλέπουν!
Ποιός θα ήθελε να βασανίζονται τα παιδιά του για να εξοικονομήσουν ένα byte;
we have come a long way…