Terra Computerata

Διαβάζω στην Ελευθεροτυπία για τους σχεδιασμούς του ΥΠΕΠΘ: Νέο σχολείο, σε μορφή αλλά και σε περιεχόμενο, με ολοήμερο πρόγραμμα, νέα βιβλία, νέα αναλυτικά προγράμματα, άλλου τύπου επιμόρφωση εκπαιδευτικών και ιδιαίτερο βάρος στις τεχνολογίες, σχεδιάζει το υπουργείο Παιδείας για δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια.

Ακόμα: Αναβάθμιση του εκπαιδευτικού μέσα από άλλου τύπου επιμόρφωση προκειμένου να μπορέσει να ενταχθεί στη νέα εκπαιδευτική λογική. Για το σκοπό αυτόν θεωρείται επιβεβλημένη η επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών. Τη μεγαλύτερη ανάγκη διαπιστώθηκε πως την έχουν οι καθηγητές, οι οποίοι, σε αντίθεση με τους δασκάλους, είναι μεγαλύτερης ηλικίας και λιγότερο εξοικειωμένοι με τις νέες τεχνολογίες.

Οπως φαίνεται δεν θα τη γλιτώσει κανείς από την επιμόρφωση! Ελπίζω αυτή η άλλου τύπου επιμόρφωση να μην αφορά τη νέα καραμέλα που ακούσαμε και διαβάσαμε στις εγκυκλίους για την επιμόρφωση. Επιμόρφωση μέσω Skype! Φαίνεται κάποιος τεχνοκράτης νεόκοπος σύμβουλος που χρησιμοποιεί το εν λόγω πρόγραμμα για να επικοινωνεί με τους φίλους του στην Εσπερία νομίζει ότι βρήκε τη λύση για τις απομακρυσμένες περιοχές.

Μακριά νυχτωμένοι!

Μεγάλες περικοπές της εξεταστέας ύλης σε Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο, έναρξη αξιολόγησης, πρόγραμμα επιμόρφωσης εκπαιδευτικών, υποδομές WiFi στα σχολεία, έμφαση στη διδασκαλία ξένων γλωσσών και πληροφορικής και 200 νέα πιλοτικά ολοήμερα σχολεία από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, το πρόγραμμα της κυβέρνησης για το Νέο Σχολείο, δηλαδή τη ριζική μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος.

Σύμφωνα με πληροφορίες των «ΝΕΩΝ», το πλάνο των αλλαγών που προωθεί το υπουργείο Παιδείας σε Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση αρχίζει για πρώτη φορά όχι από την οροφή, δηλαδή το εξεταστικό σύστημα και την εισαγωγή στα ΑΕΙ, αλλά από τη βάση, δηλαδή το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό και τη σύνταξη νέων, ενιαίων αναλυτικών προγραμμάτων που θα διατηρούν τη συνοχή της γνώσης από τάξη σε τάξη και από βαθμίδα σε βαθμίδα. Οι αλλαγές θα εφαρμοστούν σταδιακά, με τη μέθοδο των πιλοτικών εφαρμογών σε λίγα σχολεία κάθε έτος και με πλάνο καθολικής εφαρμογής ύστερα από 7 χρόνια, προκειμένου να μην επαναληφθεί η τακτική των προηγούμενων κυβερνήσεων που προχωρούσαν σε πρόσκαιρες και αποσπασματικές αλλαγές με μπαλώματα.

WΙ-FΙ ΔΙΚΤΥΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Για την ψηφιακή σύγκλιση του σχολείου προβλέπεται αναβάθμιση στις υπάρχουσες ψηφιακές υποδομές (υπολογιστές, ηλεκτρονικοί μαυροπίνακες, κ.ά.), νέες υποδομές WΙFΙ και δικτύου που θα παρέχουν τη δυνατότητα υποστήριξης της εκπαιδευτικής διαδικασίας στο σχολείο, αλλά και από το σπίτι. Ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών στον τρόπο διοίκησης και διαχείρισης των εκπαιδευτικών μονάδων με ενιαίο ψηφιακό σύστημα διοίκησης, δημιουργία νέου ψηφιακού εκπαιδευτικού υλικού και παρεμβάσεις στο πρόγραμμα σπουδών, ώστε να μπορεί να δεχτεί τις ψηφιακές παρεμβάσεις σε ικανοποιητικό χρονικό ορίζοντα.

Έμφαση θα δοθεί στους μαθητές Ειδικής Αγωγής ώστε να έχουν πρόσβαση στο ψηφιακό εκπαιδευτικό υλικό και τις υποδομές.

ΤΑ ΝΕΑ

Ο κ. Λ. Βλάχος είναι καθηγητής της Αστροφυσικής στο Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σε άρθρο του στο Βήμα επισημαίνει τα εξής:

Υστερα από προσεκτική ανάλυση των στόχων του εκπαιδευτικού μας συστήματος από το Δημοτικό ως το Πανεπιστήμιο, διαπιστώνουμε με δέος ότι πουθενά δεν υπάρχει χώρος για αυτενέργεια των μαθητών και μαθητριών. Τα πάντα είναι κλειστά και προγραμματισμένα ως την πιο μικρή λεπτομέρεια. Τα βιβλία είναι μοναδικά, η ύλη προγραμματισμένη με σαφήνεια και τα θέματα που καλούνται να απαντήσουν οι μαθητές προβλέψιμα με απλή ανάκληση από μνήμης παρόμοιων λυμένων θεμάτων στο μάθημα ή κατευθείαν από το βιβλίο. Οι απαντήσεις έχουν τον χαρακτήρα «βλέπε σελίδα…». Το βαρόμετρο της επιτυχίας είναι ο βαθμός στις εξετάσεις και η εισαγωγή στα ΑΕΙ. Οταν οι βαθμοί «πέφτουν» οι γονείς καλούν εσπευσμένα φροντιστηριακή βοήθεια για να «σηκωθούν» και τα παιδιά να γράψουν καλύτερα στις εξετάσεις.

Μέσα σε αυτό το σύστημα οι μαθητές και οι μαθήτριες παύουν να σκέπτονται μόνοι τους και φυσικά δεν γνωρίζουν καν τη σημασία των λέξεων «αυτενέργεια» και «καινοτομία» γιατί δεν έχουν ποτέ κληθεί να απαντήσουν ένα ανοικτό ερώτημα ή να δημιουργήσουν κάτι, έστω μικρό, από το μηδέν. Τα αποτελέσματα αυτής της εκπαίδευσης είναι προβλέψιμα και αναμενόμενα: η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις των ευρωπαϊκών χωρών για τις επιδόσεις της στην καινοτομία. Ολοι οι δείκτες που μετρούν την προσαρμογή μας στις νέες ανακαλύψεις της επιστήμης και τεχνολογίας παρουσιάζουν σταδιακή απόκλιση στα θέματα αυτά από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ακόμη και οι αισιόδοξοι προβλέπουν πιθανή σύγκλιση ύστερα από σαράντα χρόνια, αν κάνουμε κάτι σήμερα!

Ας το φωνάξουμε λοιπόν δυνατά για να το ακούσουν όλοι: Το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα κατέρρευσε και συμπαρασύρει ήδη την οικονομία και την πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας. Η αναζήτηση στελεχών αποτελεί μεγάλη τροχοπέδη κάθε νέας ή παλιάς εταιρείας ή οργανισμού. Ανεργοι υπάρχουν πολλοί, στελέχη που να παίρνουν πρωτοβουλίες και να καινοτομούν στη δουλειά τους λίγα και αυτό φέρνει σε αδιέξοδο τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας.

Η ανατροπή της παρούσας κατάστασης θα μπορούσε να γίνει μόνο αν δεχτούμε ότι το πρόβλημα υπάρχει, είναι εθνικό και να κηρύξουμε «πόλεμο ενάντια στην παπαγαλία και στην παθητικότητα στην εκπαίδευση».

Η μεγαλύτερη αντίσταση και αντίδραση σε μια ριζικά νέα εκπαιδευτική μεταρρύθμιση (π.χ., ένα εκπαιδευτικό σύστημα όπου δίνεται βάρος στη δημιουργικότητα και στην αυτενέργεια των μαθητών) πρόκειται να έλθει από τους εν ενεργεία εκπαιδευτικούς και ιδιαίτερα αυτούς που έχουν προσληφθεί πρόσφατα. Μια χαρά τα έχει βρει η πλειονότητα των εκπαιδευτικών με τη «διδασκαλία» του τύπου «ανοίξτε το βιβλίο στη σελίδα 12 και ας αρχίσει να διαβάζει η Μαρία…». Το σημερινό σχολείο πάσχει σοβαρά από στελέχη με ενθουσιασμό και μεράκι για καινοτομικές προσεγγίσεις στην εκπαιδευτική διαδικασία. Το ελληνικό σχολείο «ανακυκλώνει τα δικά του προϊόντα», μεταφέροντας την παπαγαλία από τα θρανία στην έδρα! Η συντριπτική πλειονότητα των νέων εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων επέλεξε να εργαστεί στην εκπαίδευση για να «αράξει» ανενόχλητα και επαναλαμβάνει τις εκπαιδευτικές πρακτικές και τα στερεότυπα των καθηγητών τους. Πώς θα ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση;

Διαβάστε τη συνέχεια στο Βήμα

Το σχέδιο της αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος κρατείται μυστικό, ωστόσο έχουν γίνει γνωστές ορισμένες παράμετροί του. Σύμφωνα με πληροφορίες, μελετάται η επέκταση των ολοήμερων σχολείων και η αλλαγή του τρόπου διδασκαλίας ώστε να πάψει η στείρα αποστήθιση. Επίσης θα υπάρξουν νέα σχολικά εγχειρίδια, θα χρησιμοποιηθούν ηλεκτρονικά βιβλία και θα δημιουργηθούν «ψηφιακές τάξεις» μέσω των οποίων θα εξοικειώνονται οι μαθητές με την τεχνολογία. Θα προβλέπεται ειδική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Στόχος του υπουργείου είναι να ξεκινήσουν οι αλλαγές από το Δημοτικό, από τη νέα σχολική χρονιά, και να επεκταθούν σταδιακά ως το Λύκειο.

Το Βήμα

αγάλι, αγάλι…
τώρα πώς θα γίνουν όλα αυτά, μεσούσης της οικονομικής κρίσης, ίδωμεν…

Εθνικό απολυτήριο, κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων στην Γ’  τάξη του Λυκείου και νέο τύπο εξετάσεων, τρεις φορές τον χρόνο, εισηγείται στην κυβέρνηση ο επικεφαλής του εθνικού διαλόγου για την Παιδεία κ. Γ. Μπαμπινιώτης. Η πρόταση του κ. Μπαμπινιώτη, την οποία και παρουσιάζει σήμερα «Το Βήμα», διαβιβάστηκε ήδη στα μέλη του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της χώρας, ενώπιον του οποίου και εξελίσσεται τους τελευταίους μήνες ο διάλογος για την Παιδεία. Το θέμα θα τεθεί άμεσα προς συζήτηση στο Συμβούλιο, καθώς η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ έχει τοποθετήσει στην κορυφή των προτεραιοτήτων της για την Παιδεία τα ζητήματα εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση της χώρας. Ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου μάλιστα υποσχέθηκε, κατά τη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησής του, νέο νόμο πλαίσιο για τα πανεπιστήμια και ένα σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ «που θα αποφορτίζει από την πίεση και από το κόστος».

Η πρόταση του κ. Μπαμπινιώτη, η οποία αναμένεται ότι θα έχει και βαρύνουσα σημασία στη συζήτηση που θα διεξαχθεί ενώπιον του Συμβουλίου, περιλαμβάνει επτά σημεία«κλειδιά». Συγκεκριμένα:

1. Διενέργεια εισαγωγικών εξετάσεων μετά τη λήψη του απολυτηρίου της Γ΄ τάξης του Λυκείου, το οποίο πρέπει να αναβαθμιστεί και να θεσπιστεί ο θεσμός του εθνικού απολυτηρίου. Συνεπώς, κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων στην Γ΄ τάξη του Λυκείου.

2. Οι εισαγωγικές εξετάσεις για τα ιδρύματα της ανώτατης εκπαίδευσης θα πρέπει να διενεργούνται από ειδικό μόνιμο εξεταστικό φορέα, από το εθνικό κέντρο αξιολόγησης, το οποίο θα αποτελεί ανεξάρτητο φορέα που δεν θα συνδέεται με το υπουργείο Παιδείας. Θα είναι όμως στελεχωμένο με εκπαιδευτικούς ειδικευμένους στην αξιολόγηση, σε συνεργασία με πανεπιστημιακούς που θα προέρχονται από αντίστοιχες ειδικότητες. Το κέντρο αξιολόγησης θα λειτουργεί με τράπεζα θεμάτων, τα οποία συνεχώς θα ανανεώνονται.

3. Οι υποψήφιοι θα έχουν δικαίωμα να προσέρχονται στις εξετάσεις που θα διενεργεί το εθνικό κέντρο αξιολόγησης τρεις φορές τον χρόνο (Σεπτέμβριο- Ιανουάριο- Ιούνιο). Επιτρέπεται η βελτίωση της βαθμολογίας τους, ενώ κάθε επαναληπτική εξέταση θα υπόκειται και σε αφαίρεση μορίων.

4. Για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια θα λαμβάνεται υπόψη σε σημαντικό ποσοστό η συνολική επίδοση των μαθητών και στις τρεις τάξεις του λυκείου. Η επίδοση θα καθορίζεται από περιφερειακά τεστ που θα διενεργούνται από το εθνικό κέντρο αξιολόγησης στην Α΄ και στη Β΄ τάξη του Λυκείου, σε συνδυασμό με την προφορική αξιολόγηση και τον φάκελο του μαθητή. Εφόσον η αξιολόγηση της επίδοσης διαφέρει από την αξιολόγηση στις εισαγωγικές εξετάσεις, η διαφορά θα ρυθμίζεται με ειδικό αλγόριθμο.

5. Οι εισαγωγικές εξετάσεις θα περιλαμβάνουν τέσσερα αντικείμενα, κατά επιστημονική ειδικότητα, με δυνατότητα επιλογής και συνδυασμό περισσοτέρων αντικειμένων για την εισαγωγή σε παρεμφερείς σχολές.

6. Η ύλη των εξετάσεων θα προέρχεται από τα τρία έτη της ύλης που διδάσκεται στο λύκειο.

7. Στον προσδιορισμό της ύλης, καθώς και στα στελέχη του εθνικού κέντρου αξιολόγησης, θα συμμετέχουν τα αντίστοιχα τμήματα των ΑΕΙ. Τα τμήματα των ΑΕΙ θα καθορίζουν επίσης το ύψος της βαθμολογίας για την εισαγωγή φοιτητών στο οικείο πανεπιστήμιο.

Το Βήμα

Με διαφορετικές προτάσεις θα καθίσουν από τον Σεπτέμβριο στο τραπέζι του διαλόγου το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και ο πρόεδρος του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΣΠΔΕ) κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης.

Η διαφοροποίηση στις θέσεις, μάλιστα, αφορά το πιο δύσκολο κομμάτι του διαλόγου: τη δομή του λυκείου και το νέο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. «Η βασική μέριμνά μας είναι να δοθεί βάρος στα ποιοτικά στοιχεία του εκπαιδευτικού έργου στο γυμνάσιο και το λύκειο. Δεν κατανοώ, όμως, γιατί πρέπει να βρούμε κάτι συνταρακτικό. Δεν θα ανακαλύψουμε την πυρίτιδα» ανέφερε χθες στην «Κ» ο πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου κ. Σωτήρης Γκλαβάς, δίνοντας το στίγμα των προθέσεων του Π.Ι.

Ειδικότερα, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο προτείνει να αναζητηθεί μία μέση λύση, που να λαμβάνει υπόψη τον στόχο για αναβάθμιση του ρόλου του λυκείου αλλά και την ανάγκη των μαθητών να προετοιμασθούν για τις πανελλαδικές εξετάσεις. «Πώς μπορούμε να ζητήσουμε από τον μαθητή της Β΄ λυκείου να μη δώσει βάρος στα μαθήματα που θα εξετασθεί για τις εξετάσεις;» λέει ο κ. Γκλαβάς, τονίζοντας ότι δεν μπορεί να μην υπάρχει ανταγωνισμός (και ό,τι αυτός συνεπάγεται) μεταξύ των υποψηφίων όσο ο αριθμός των θέσεων στα ΑΕΙ θα είναι συγκεκριμένος, χωρίς ελεύθερη πρόσβαση.

Ειδικότερα, οι θέσεις του Π.Ι. σε σχέση με τις προτάσεις του κ. Μπαμπινιώτη είναι οι ακόλουθες:

l Για το ζήτημα της δομής του λυκείου, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο τονίζει ότι το λύκειο πρέπει να ανακτήσει τον ουσιαστικό του ρόλο στη μέση εκπαίδευση. Τώρα είναι μία «εξεταστική πύλη προς τα ΑΕΙ», καθώς οι μαθητές αδιαφορούν για τα περισσότερα μαθήματα του λυκείου και ενδιαφέρονται μόνο για εκείνα των πανελλαδικών εξετάσεων. «Πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους ώστε να ενισχυθεί ο ρόλος του λυκείου, χωρίς να αγνοούμε όμως ότι ο μαθητής πρέπει να προετοιμασθεί για τις πανελλαδικές» λέει ο κ. Γκλαβάς. Ετσι, για την Α΄ λυκείου προτείνεται η ύπαρξη ομάδας υποχρεωτικών μαθημάτων Γενικής Παιδείας και υποχρεωτικών μαθημάτων επιλογής, ενώ από τη Β΄ λυκείου οι μαθητές θα εισέρχονται σε κατευθύνσεις παράλληλα με τα μαθήματα Γενικής Παιδείας.

Βέβαια, η αναβάθμιση του λυκείου εξαρτάται άμεσα από το νέο σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων που θα επιλεγεί. Το Ινστιτούτο απορρίπτει τη λογική των συνεχών εξετάσεων που θα προκαλέσουν άγχος στους μαθητές και τους γονείς, οι οποίοι -λόγω των εξετάσεων- θα συνεχίσουν με την ίδια ένταση να προστρέχουν στα φροντιστήρια. Αντίθετα, το Π.Ι. επιλέγει έναν εξορθολογισμό του υπάρχοντος συστήματος και προτείνει τη μείωση του αριθμού των κατευθύνσεων που μπορούν να επιλέξουν οι μαθητές από τρεις σε δύο (η πρώτη για τις ανθρωπιστικές επιστήμες και η δεύτερη για τις θετικές επιστήμες). Αντίθετα, έως τώρα ο κ. Μπαμπινιώτης απορρίπτει την πρόταση για ύπαρξη κατευθύνσεων εντός του λυκείου, ζητώντας άρδην αλλαγές (και όχι βελτίωση του υπάρχοντος συστήματος), με στόχο ένα λύκειο πλήρως απεξαρτημένο από κύκλους σπουδών.

Αρθρο του Απ.Λακασά στην Καθημερινή

Με τον ήλιο τα μπάζω, με τον τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν και ψοφάνε τα έρμα; Με το μείζον ζήτημα της ποιότητας της προσφερόμενης παιδείας (συνολικά, όχι μόνο της τριτοβάθμιας, που δείχνει να συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των εκάστοτε ηγετών μας) να κυριαρχεί στην επικαιρότητα τα πολλά τελευταία χρόνια, με έναν «διάλογο» να… σέρνεται (αφού ξεκίνησε από «μηδενική βάση» μηδενίζοντας το κοντέρ των όσων θετικών τυχόν έγιναν την πρώτη 4ετία της κυβέρνησης, στο πλαίσιο της πολυδιαφημισμένης «εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης»!), χωρίς ορατό τέλος για να αρχίσουν να τρέχουν οι αλλαγές, διαβάζεις το ρεπορτάζ των εφημερίδων και μένεις έκπληκτος: αλλαγές… «επί του πιεστηρίου» σε νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, επειδή (μεταξύ άλλων) επισημάνθηκαν λέει φωτογραφικές διατάξεις για να μπει σε πανεπιστήμιο συγκεκριμένο άτομο, με διασταλτική ερμηνεία της ρύθμισης που προβλέπει πάσχοντες από συγκεκριμένες ασθένειες να μπορούν να εισέρχονται στα ΑΕΙ χωρίς εξετάσεις!

…συνέχεια

Άρθρο του Θάνου Οικονομόπουλου στην Καθημερινή

Γελοιογραφία του Γιάννη Καλαϊτζή από την Ελευθεροτυπία.

«Δεν είναι δυνατόν η χώρα που γέννησε τον πολιτισμό να μην έχει ώρες πολιτισμού στα σχολεία της», ανεφώνησε (deeply shocked, I presume…) ο κομψευόμενος υπουργός Παιδείας και μας υποσχέθηκε σχολεία με λιγότερη διδακτέα ύλη, λιγότερες ώρες διδασκαλίας και μια «ζώνη πολιτισμού» (έτσι την είπε), δηλαδή πολιτιστικές δραστηριότητες, που ασφαλώς θα είναι προαιρετικές.

Εστω λοιπόν ότι ο Αρης Σπηλιωτόπουλος θα στολίσει το σχολείο με «ζώνη πολιτισμού». Δεν του περνάει από τον νου ότι η ωραία προσπάθεια θα πάει στον βρόντο, για τον λόγο ότι οι περισσότεροι μαθητές θα προτιμήσουν την κοπάνα; Δεν το λέω επειδή υποτιμώ τους μαθητές, αλλά επειδή τους συμπονώ για το πρόγραμμά τους: Σχολείο, φροντιστήριο, ιδιαίτερα, γλώσσες, μελέτη και, ως επιστέγασμα, «ζώνη πολιτισμού»! Αρκεί να βάλει κανείς τον εαυτό του στη θέση ενός μαθητή που είναι υποχρεωμένος να περνάει δώδεκα ώρες καθημερινά με αυτό το πρόγραμμα και αμέσως καταλαβαίνει τι απ’ όλα αυτά περισσεύει.

Από την μεριά μου, θα έλεγα ότι δεν είναι δυνατόν η χώρα που γέννησε τον πολιτισμό (για να δανειστώ το κλισέ του υπουργού) να έχει σχολεία σε τέτοια χάλια. Αυτό είναι το πρόβλημα και δεν αντιμετωπίζεται με ένα πασπάλισμα κουλτούρας. Οι μαθητές σήμερα είναι δέσμιοι του παραλογισμού, που παράγει η αποτυχία του συστήματος της Μέσης Εκπαίδευσης: Παρακολουθούν ένα σχολείο συνδεδεμένο με την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο· και, επειδή το σχολείο δεν μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες που υποτίθεται ότι οφείλει να προσφέρει, οι μαθητές υποχρεώνονται να διαθέσουν άλλο τόσο χρόνο εκτός σχολείου για να τις αγοράσουν ξανά από τον ιδιωτικό τομέα. (Επειτα απορούν μερικοί αφελείς, γιατί οι μαθητές καίνε τα βιβλία στην τελετουργική πυρά μόλις αποφοιτήσουν…)

Αν ο υπουργός Παιδείας θέλει ένα σχολείο που θα καλλιεργεί τον πολιτισμό, ο πιο απλός, οικονομικός και δημοκρατικός τρόπος για να το πετύχει είναι να φτιάξει ένα σχολείο, το οποίο θα μαθαίνει στα παιδιά ότι το διάβασμα προϋποθέτει μεν κόπο, αλλά ανοίγει κόσμους απείρως πλουσιότερους από αυτούς που προσφέρει το Playstation. Οπως τον ακούω να μιλάει, όμως, μένω με την εντύπωση ότι ο υπουργός αντιλαμβάνεται τον πολιτισμό σαν εξάρτημα, όπως η ωραιοτάτη ζώνη Hermes, που τύλιγε την λεπτή μέση του όταν έκανε τις δηλώσεις περί «ζώνης πολιτισμού».

Άρθρο του Στέφανου Κασιμάτη στην Καθημερινή της 19ης Ιουλίου 2009

Η υιοθέτηση του «πολλαπλού» ή εναλλακτικού βιβλίου είναι η πρόταση του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που συνεδρίασε χθες υπό την προεδρία του καθηγητή κ. Γ. Μπαμπινιώτη. Κατά τη χθεσινή του συνεδρίαση το συμβούλιο συζήτησε για το θέμα των σχολικών βιβλίων σε συνάρτηση με τα νέα αναλυτικά προγράμματα και αποφάσισε να προτείνει περισσότερα του ενός εγκεκριμένα από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο βιβλία τα οποία θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως διδακτικά για κάθε μάθημα. Το βιβλίο που θα διδάσκεται σε κάθε επιστημονικό αντικείμενο θα επιλέγεται από κάθε σχολείο και τον σύλλογο διδασκόντων του. Θα χορηγείται δωρεάν ένα μόνο από τα εγκεκριμένα εναλλακτικά βιβλία, αλλά μέσω των σχολικών βιβλιοθηκών και του Ιnternet θα ενθαρρύνονται οι δάσκαλοι και οι μαθητές να ανατρέχουν κατά την καθημερινή διδασκαλία σε περισσότερα του ενός βιβλία.

Η πρόταση του συμβουλίου βέβαια θα συνδυαστεί με την αλλαγή του τρόπου διδασκαλίας μέσα στην τάξη και τη δυνατότητα μεγαλύτερης ευελιξίας στον εκπαιδευτικό, αλλά και με αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και των δυνατοτήτων που προσφέρονται μέσω Διαδικτύου. Παράλληλα, τα μέλη του συμβουλίου τάχθηκαν χθες υπέρ της υιοθέτησης «φακέλου» προς τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς με υποστηρικτικό υλικό των βιβλίων τους.

Η συγγραφή των σχολικών βιβλίων θα μπορεί να γίνεται από φυσικά πρόσωπα, ομάδες φυσικών προσώπων, εκδοτικούς οίκους, ύστερα από σχετική πρόσκληση ενδιαφέροντος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και στη βάση των αντίστοιχων αναλυτικών προγραμμάτων των σχολείων. Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο θα έχει και την ευθύνη για την αξιολόγηση των βιβλίων βάσει κριτηρίων (περιεχόμενο, παιδαγωγική προσέγγιση, οργάνωση κειμένου, εικονογράφηση, γλώσσα κτλ.) που θα ανακοινώνονται εγκαίρως στους υποψήφιους συγγραφείς. Η πρόταση που κατατέθηκε για τη χρήση «ηλεκτρονικού βιβλίου» δεν υιοθετήθηκε χθες από τα μέλη του συμβουλίου, ενώ δεν έγινε δεκτή ούτε πρόταση για την ύπαρξη ενός βιβλίου του Οργανισμού Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων, όπως ισχύει σήμερα, με την ενίσχυσή του με πληροφοριακό υλικό από το Διαδίκτυο, τις σχολικές βιβλιοθήκες κτλ.

Χρειάζεται ταρακούνημα πολιτικών, δασκάλων και γονέων λέει στην «Κ» ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης, πρόεδρος του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, δίνοντας το στίγμα των ριζικών αλλαγών που απαιτούνται για την αναδιάρθρωση της Παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες. Οσον αφορά το νέο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ, μεταξύ άλλων θα προταθεί να μειωθούν τα υπό εξέταση μαθήματα σε τέσσερα και οι πανεπιστημιακές σχολές να ορίζουν τη βαρύτητα κάθε μαθήματος.

Στόχος του Συμβουλίου είναι, μέσω των αλλαγών, να γίνει το σχολείο ελκυστικό για τους μαθητές. «Κύριο ζητούμενο, που συνδέεται με την ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου, είναι πώς θα φέρουμε ψυχολογικά τους μαθητές πίσω στο σχολείο. Πώς να τους κάνουμε να το αγαπήσουν, να θέλουν να βρίσκονται εκεί, να νιώθουν ότι παίρνουν από το σχολείο. Αυτό συνδέεται με μια σειρά δράσεων. Ομως, για την επιτυχία των αλλαγών, απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας. Και αυτό φαίνεται και σε θέματα οργάνωσης. Ξέρετε, σε σχολεία υπάρχουν σωροί βιβλίων σε κασόνια και υπολογιστές αχρησιμοποίητοι. Δεν λείπουν τα μέσα, απλώς δεν έχουν οργανωθεί…», καταλήγει ο κ. Μπαμπινιώτης.

μμμ… αν ήταν τόσο απλό και οργανωτικό το θέμα… Απλά μέσω αυτού αναδεικνύεται όλη η παθογένεια του συστήματος. Ο τεχνοφοβικός διευθυντής κλειδοκράτορας του εργαστηρίου, ο βαριεστημένος συνάδελφος του “μη μου τους κύκλους τάραττε”, η έλλειψη οργανωμένων δομών επιμόρφωσης και ακολουθεί λίστα…

Διαβάστε το άρθρο του Απόστολου Λακασά στην Καθημερινή

Δεν… ενθουσίασε τα μέλη του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΣΠΔΕ) η πρόταση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, που παρουσιάστηκε στη χθεσινή συνεδρίαση του Συμβουλίου στο πλαίσιο του εθνικού διαλόγου για τις αλλαγές στο λύκειο και στο σύστημα πρόσβασης στα ΑΕΙ. Αντίθετα, σύμφωνα με πληροφορίες, η πρόταση που συγκεντρώνει τα περισσότερα θετικά σχόλια από μέλη του ΣΠΔΕ είναι η θεσμοθέτηση περιφερειακών, προαγωγικών εξετάσεων ώστε να διασφαλίζεται η αντικειμενικότητα του βαθμού προαγωγής των υποψηφίων, ο οποίος θα προσμετρείται (μαζί με τους βαθμούς των πανελλαδικώς εξεταζομένων μαθημάτων) για τα συνολικά μόρια εισαγωγής στα ΑΕΙ. «Θα έλεγε κανείς ότι είναι μία από τα ίδια», ήταν, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», η πρώτη αντίδραση του προέδρου του ΣΠΔΕ κ. Γ. Μπαμπινιώτη, αντίδραση που «πάγωσε» τον πρόεδρο του Π. Ι. κ. Σ. Γκλαβά. Ανάλογες με εκείνη του κ. Μπαμπινιώτη αντιδράσεις υπήρξαν και από εκπροσώπους άλλων φορέων που μετέχουν στο ΣΠΔΕ. «Το ζητούμενο είναι γενναίες αλλαγές και όχι προσθαφαιρέσεις. Στόχος μας είναι ένα λύκειο γενικής παιδείας, πλήρως απεξαρτημένο από κύκλους σπουδών», δήλωσε ο κ. Μπαμπινιώτης, δίνοντας τη φιλοσοφία των μεταρρυθμίσεων που προωθούνται. Οι κύκλοι σπουδών περιλαμβάνονται στην πρόταση του Π. Ι. η οποία, σε γενικές γραμμές για το πρόγραμμα σπουδών του λυκείου είναι η ακόλουθη:

– Για την Α΄ Λυκείου προτείνεται η ύπαρξη ομάδας υποχρεωτικών μαθημάτων Γενικής Παιδείας και υποχρεωτικών μαθημάτων Επιλογής, καθώς και Ζώνη Πολιτισμού και Δραστηριοτήτων.

– Για τη Β΄ Λυκείου οι μαθητές θα επιλέγουν ανάμεσα σε δύο Κύκλους Σπουδών. Προβλέπονται υποχρεωτικά μαθήματα Γενικής Παιδείας κοινά και για τους δύο Κύκλους. Κάθε Κύκλος Σπουδών θα περιλαμβάνει υποχρεωτικά μαθήματα Γενικής Παιδείας και υποχρεωτικά μαθήματα Επιλογής (Ειδίκευσης). Και για τους δύο Κύκλους προβλέπονται μαθήματα Ελεύθερης Επιλογής και Ζώνη Πολιτισμού και Δραστηριοτήτων.

– Για τη Γ΄ Λυκείου οι Κύκλοι Σπουδών θα είναι τρεις (τώρα στο Γενικό Λύκειο υπάρχουν επίσης τρεις Κατευθύνσεις –θεωρητική, θετική, τεχνολογική– για κάθε επιστημονικό κλάδο). Η διάρθρωση του προγράμματος σπουδών της Γ΄ Λυκείου θα είναι ανάλογη με αυτήν της Β΄ Λυκείου.

Καθημερινή

Η εισήγηση του Π.Ι. προβλέπει συνοπτικά:

* Τη μείωση του σχολικού έτους, αφού ως απαιτούμενος διδακτικός χρόνος προσδιορίζονται οι 25 εβδομάδες (31 κατά το ισχύον σύστημα).

* Τη διεύρυνση, σε αντιδιαστολή, του σχολικού χρόνου, δηλαδή του ωρολόγιου προγράμματος, διά της καθιέρωσης της διδασκαλίας όλων των γνωστικών αντικειμένων σε τουλάχιστον δίωρη εβδομαδιαία βάση και της εισαγωγής της «Ζώνης Πολιτισμού».

* Τη δυνατότητα επιλογής κατεύθυνσης από τους μαθητές από την εισαγωγή τους στο Λύκειο, με μαθήματα επιλογής από την Α’ τάξη και κύκλους σπουδών (δύο στη Β’ και τρεις στη Γ’) στις δύο επόμενες.

* Τη διαρκή αξιολόγηση των επιδόσεων των μαθητών σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα και τις δραστηριότητες με διαγνωστικά τεστ είτε σε επίπεδο σχολικής μονάδας είτε σε περιφερειακό, νομαρχιακό ή εθνικό.

Σύμφωνα με το κείμενο τεκμηρίωσης της Επιτροπής του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, η νέα μορφή του Λυκείου αποσκοπεί:

– Στην εδραίωση του αυτοτελούς μορφωτικού χαρακτήρα του Λυκείου.

– Στον περιορισμό της ανάγκης του φροντιστηρίου.

– Στην ταύτιση της διδακτέας με την εξεταστέα ύλη.

– Στη δυνατότητα επιλογής κατεύθυνσης στους μαθητές, ανάλογα με το ενδιαφέρον και την κλίση τους, από την Α’ τάξη του Λυκείου.

Ειδικότερα, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο προτείνει:

* Για το Λύκειο

* Α’ Λυκείου – Ομάδα υποχρεωτικών μαθημάτων γενικής παιδείας και υποχρεωτικών μαθημάτων Επιλογής καθώς και Ζώνη Πολιτισμού και Δραστηριοτήτων.

* Β’ Λυκείου – Δύο κύκλοι σπουδών. Προβλέπονται υποχρεωτικά μαθήματα γενικής παιδείας κοινά και για τους δύο κύκλους, ενώ κάθε κύκλος περιλαμβάνει: α) υποχρεωτικά μαθήματα γενικής παιδείας «με ωρολόγιο πρόγραμμα, στόχους και βαθμό δυσκολίας προσαρμοσμένα κατάλληλα για κάθε κύκλο», β) υποχρεωτικά μαθήματα επιλογής (μαθήματα ειδίκευσης). Και για τους δύο κύκλους προβλέπονται μαθήματα ελεύθερης επιλογής καθώς και Ζώνη Πολιτισμού και δραστηριοτήτων.

* Γ’ Λυκείου – Τρεις κύκλοι σπουδών. Προβλέπονται υποχρεωτικά μαθήματα γενικής παιδείας κοινά για όλους τους κύκλους, ενώ κάθε κύκλος σπουδών περιλαμβάνει: α) υποχρεωτικά μαθήματα γενικής παιδείας «με ωρολόγιο πρόγραμμα, στόχους και βαθμό δυσκολίας προσαρμοσμένα κατάλληλα για κάθε κύκλο», β) υποχρεωτικά μαθήματα επιλογής (μαθήματα ειδίκευσης).

Και για τους τρεις Κύκλους προβλέπονται κοινά μαθήματα ελεύθερης επιλογής. Σημείωση: Στα μαθήματα Ελεύθερης Επιλογής και στη Ζώνη Πολιτισμού και Δραστηριοτήτων μπορεί να δίνεται η δυνατότητα συμμετοχής των μαθητών διαφορετικών τάξεων στο ίδιο μάθημα επιλογής ή στην ίδια Δραστηριότητα.

* Απαιτούμενος διδακτικός χρόνος κάθε σχολικού έτους τουλάχιστον 25 εβδομάδες.

* Καθιέρωση διδασκαλίας όλων των αντικειμένων σε δίωρη, τουλάχιστον, εβδομαδιαία βάση.

Ελευθεροτυπία

Η κυρία Χριστίνα Κουλούρη, καθηγήτρια Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου παρεμβαίνειστο διάλογο για την παιδεία γράφοντας για υπερπαραγωγή απόψεων αλλά ορατότητα μηδέν

Οι εικόνες των βανδαλισμών, η αναίτια βία, η υποβάθμιση των πτυχίων, η απαξίωση των πανεπιστημιακών δασκάλων αποτελούν αναμφίβολα συμπτώματα της γενικευμένης κρίσης στην εκπαίδευση (αλλά και στην κοινωνία συνολικά). Το βασικό και πιο ανησυχητικό σύμπτωμα αυτής της κρίσης, ωστόσο, είναι το άγχος των νέων παιδιών, η ανασφάλεια και τα ψαλιδισμένα φτερά τους. Φτάνουν στο Πανεπιστήμιο χωρίς πυξίδα. Εχουν συνθλιβεί τα προηγούμενα χρόνια για να πετύχουν έναν στόχο που οι περισσότεροι δεν τον έχουν επιλέξει. Μια φυγόκεντρος επιλογή τούς έχει πετάξει σε τμήματα της επαρχίας που μοιάζουν με πνευματική εξορία. Και δεν μπορούν να οραματιστούν ένα μέλλον. Στην περίπτωση της ανώτατης εκπαίδευσης η εξάντληση της συζήτησης στα περί ασύλου είναι υποκριτική. Προφανώς υπάρχει ζήτημα και εκεί. Δεν λύνεται ωστόσο μόνο με νομικές ρυθμίσεις. Το πρόβλημα δεν έγκειται στην έλλειψη νόμων αλλά στη μη εφαρμογή τους ή σωστότερα στην επιλεκτική εφαρμογή τους.

Ο κ. Σεραφείμ Ι. Σεφεριάδης είναι επίκουρος καθηγητής της Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και σχολιάζει από τις σελίδες του Βήματος:  “Δεν απαιτείται ιδιαίτερη οξυδέρκεια για να διαπιστώσει κανείς ότι το ελληνικό σχολείο (που από αυτό εκκινούν και σε αυτό βασίζονται όλα συμπεριλαμβανομένης και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης) είναι τόπος γκρίζος, αγχώδης και θλιβερός. Ποιες οι συνιστώσες αυτού του ερεβώδους τοπίου και ποιοι οι γενεσιουργοί του παράγοντες;

Πρώτο μεγάλο σταθμό αποτελεί η σχολική στέγη. Κτίρια φαιά και κακοσυντηρημένα– σύμβολα υπολειμματικής προχειρότητας και εγκατάλειψης (φτιαγμένα κυριολεκτικά με ό,τι έχει περισσέψει), που σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα δεν έχουν το όμοιό τους και που περίτρανα διαψεύδουν ό,τι μεγαλόσχημο συχνά- πυκνά διακηρύσσεται. Πρόκειται για εθνικό όνειδος. Αραγε το συνειδητοποιούν οι εκάστοτε «μεταρρυθμιστές»; Τους απασχόλησε ποτέ η καθημερινότητα που βιώνουν τα παιδιά σε αυτό το σχολείο και ένιωσαν την ανάγκη να απολογηθούν; Και βέβαια το ερώτημα που αμείλικτο εκρήγνυται στα χέρια όποιου έστω και στοιχειωδώς επιχειρεί να αναλύσει την κατάσταση είναι: τι φταίει και επί τόσες δεκαετίες το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται; Σιωπούν εδώ οι κυβερνήσεις, σιωπά όμως και η ορθοφρονούσα διανόηση που αδυνατεί να χρεώσει ευθύνες στους συνήθεις υπόπτους της επιχειρηματολογίας της. Πώς να φορτώσει κανείς τα χάλια της σχολικής στέγης στον «στείρο αρνητισμό» των συνδικαλιστικών ή στη διεκδικητική «παραβατικότητα» της νεολαίας;

Παρεμφερή ισχύουν και πίσω από τις σχολικές καγκελόπορτες, στις γκρίζες αίθουσες διδασκαλίας. Το μήνυμα είναι και πάλι τόσο ηχηρό, που για να καταδειχθεί η γύμνια του «μεταρρυθμιστή» βασιλιά δεν χρειάζεται παρά ένας ρητορικός ψίθυρος: Απαιτείται άραγε μακροχρόνιος «διάλογος» για να διαπιστωθεί ότι τα λύκεια (όπως επίσης τα δημοτικά, τα γυμνάσια, αλλά και τα πανεπιστήμια) χρειάζονται βιβλιοθήκες,εργαστήρια και υπολογιστές με διαρκή πρόσβαση στο Διαδίκτυο; Αν, όπως φορτικά διατείνεται η νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, επιθυμεί συναινέσεις, ο τομέας αυτός αποτελεί πεδίον δόξης λαμπρόν: Δεν έχει παρά να ξεκινήσει ένα γενναίο πρόγραμμα εξοπλισμού των σχολικών μονάδων και δεν θα βρεθεί ούτε ένας πολίτης που να μην την επαινέσει (έστω και χωρίς διάλογο).

Τρίτο σταθμό αποτελούν, τέλος, τα εγχειρίδια που οι μαθητές και οι μαθήτριες καλούνται να αντιμετωπίσουν όταν, γεμάτοι άγχος και ανούσιες υποχρεώσεις, επιστρέφουν στο σπίτι. Με ελάχιστες εξαιρέσεις (που επιβεβαιώνουν τον κανόνα) πρόκειται για πονήματα παροιμιώδους προχειρότητας και ευτέλειας: από το μέγεθος των γραμματοσειρών και την ποιότητα της εκτύπωσης μέχρι την αποσπασματική και ανερμάτιστη διάρθρωση της ύλης. Χρειάζονται άραγε επιτροπές και ανακτοβούλια ώστε να εκσυγχρονιστεί ο τομέας αυτός; Για να διαδραματίσουν βέβαια τον ρόλο τους ως εφαλτήρια έρευνας, κόντρα στη λογική της αποστήθισης, τα συγγράμματα, όπως άλλωστε και το διδακτικό έργο στο σύνολό του, προϋποθέτουν τις υπόλοιπες υποδομές (βιβλιοθήκες, πολυμέσα κτλ.). Πρόκειται για σύνδρομο που η συνδυαστική προσέγγισή του αποτελεί λυδία λίθο μεταρρυθμιστικής σοβαρότητας.

Ο καθηγητής κ. Γιώργης Γιατρομανωλάκης μετά από μία επίσκεψη σε σχολείο σχολιάζει στο Βήμα:

Ομως το πρόβλημά μας είναι το «άδικο εξεταστικό σύστημα» ή το παντελώς άδικο, ανορθολογικό και αντιπαραγωγικό εκπαιδευτικό μας σύστημα; Το ζήτημα είναι να δοθούν πολλές ευκαιρίες στους υποψηφίους ή να δοθεί η ευκαιρία και τα μέσα σε όλα τα παιδιά να σπουδάσουν ό,τι καθένα τους επιθυμεί, και κυριότατα να τους δοθεί η ευκαιρία να βρουν δουλειά, αφού τελειώσουν; Και τι στην ευχή σημαίνει αυτή η «αποσύνδεση» του σχολείου από τις εξετάσεις; Θα περιορισθεί λ.χ. αυτή η εκπαιδευτική μονοκαλλιέργεια (ας μου επιτραπεί) όπου όλοι πρέπει τα μάθουν όλα είτε το θέλουν είτε όχι; Θα εξακολουθήσουν τα αναλυτικά προγράμματα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση να θυμίζουν σταχανοβισμό, όπου καλός καθηγητής είναι εκείνος που καλύπτει ή ξεπερνά τη «νόρμα» αδιαφορώντας για την ποιότητα;

Ας παρακάμψει ο υπουργός τη γεμάτη φοβίες ΟΛΜΕ και ας επισκεφθεί έναν οποιονδήποτε σύλλογο καθηγητών της επικράτειας για να μάθει από πρώτο χέρι πως τα «πλάνα» και οι «νόρμες» της ύλης σκοτώνουν την εκπαίδευση. Η μάθηση δεν μπορεί να είναι ποσοτική, ή μόνο ποσοτική. Τη λογοτεχνία δεν τη διδασκόμαστε ποσοτικά, ούτε μαθαίνουμε τη γλώσσα με κουτάκια πολλαπλών ερωτήσεων. Η εκπαίδευση δεν αρχίζει, ούτε τελειώνει με τις εξετάσεις. Ολες οι βαθμίδες, όλα τα προγράμματα πρέπει να έχουν συνοχή. Εχουν τα σημερινά; Τέλος, αυτή η όποια και όποτε έρθει «αποσύνδεση» των δαιμονικών εξετάσεων από το αγαθό σχολείο θα γίνει τζάμπα; Με τις αρχές της γνωστής μας «δωρεάν Παιδείας»;

Διαβάζω στα ΝΕΑ: “Άγριος καβγάς για την «μπαγκέτα» του διαλόγου για την Παιδεία ξέσπασε χθες μεταξύ του προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ) κ. Θάνου Βερέμη και του τέως πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γιώργου Μπαμπινιώτη, στον οποίον ανετέθη η διοργάνωση της διαδικασίας, προτού καλά καλά αρχίσει η συζήτηση…”

Μα αγαπητοί δάσκαλοι αυτό είναι το θέμα ποιος θα βάλει πρώτο το όνομά του στη μαρκίζα; Έλεος!

Αυτό ήταν ένα από τα δυσκολότερα μαθήματα που πήρα κατά τη θητεία μου στο Υπουργείο. Ότι δηλαδή κανείς δε βάζει την υπογραφή του για να προχωρήσει ένα έργο – όσο καλό κι αν είναι αυτό- αν πρώτα δεν εξασφαλίσει το ίδιον όφελος. Το οποίον συνήθως συνίσταται στο να βάλει το ονοματάκι του φαρδύ πλατύ σε αυτό.

Φυσικά σε άλλες περιπτώσεις έχουμε δει τα χειρότερα. Υπάρχει κι άλλη κατηγορία δημόσιων λειτουργών που δε νοιάζεται τόσο για την υστεροφημία της όσο για την εξασφάλιση των γηρατειών της…

Είχα διαβάσει μία ερμηνεία του φαινομένου. Οι Έλληνες λέει ποτέ δεν αισθάνθηκαν την προστασία του κράτους γι΄αυτό μαθαίνουν από μικροί να αυτενεργούν… Για την Ελλάδα κανείς;

Ο Διόδωρος θεωρεί ότι ο αρχηγός την αντιπολίτευσης κλέβει την παράσταση ζητώντας να δοθεί στους μαθητές μία συσκεή ανάγνωσης ηλεκτρονικών βιβλίων: “Εύκολη νίκη: με 359 δολάρια έκλεψε την παράσταση ο Γιώργος Παπανδρέου, τόσο κοστίζει το Κindle, το ηλεκτρονικό βιβλίο της Αmazon που επέδειξε στη Βουλή και τους θάμπωσε όλους τους ψηφιακά αναλφάβητους τρόφιμους της Βουλής των Ελλήνων”.

Τώρα ποιος είναι πιο ψηφιακά αναλφάβητος παίζει… Λίγο καθρεφτάκια σε ιθαγενείς μου θυμίζει η όλη προσπάθεια εντυπωσιασμού. Έχει διαβάσει άραγε κανείς τους τις μελέτες ευχρηστίας της αναγνωσιμότητας σε ηλεκτρονική συσκευή; Μπορεί να γλιτώναμε τις σκολιώσεις των μαθητών που δεν θα κουβαλούσαν μαζί τους τα διδακτικά εγχειρίδια, αλλά δεν πιστεύω ότι θα αγαπούσαν  ξαφνικά τη μελέτη. It’s the content, stupid! Αφήστε που το ηλεκτρονικό διάβασμα είναι εξαιρετικά κοπιαστικό. Οσο για το πρόβλημα του βάρους των βιβλίων παρατηρώ ότι το έχουν λύσει. Εχουν “παρκάρει” τα βιβλία τους μόνιμα κάτω από το θρανίο…