Διαβάζω στα ΝΕΑ: “Άγριος καβγάς για την «μπαγκέτα» του διαλόγου για την Παιδεία ξέσπασε χθες μεταξύ του προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ) κ. Θάνου Βερέμη και του τέως πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γιώργου Μπαμπινιώτη, στον οποίον ανετέθη η διοργάνωση της διαδικασίας, προτού καλά καλά αρχίσει η συζήτηση…”
Μα αγαπητοί δάσκαλοι αυτό είναι το θέμα ποιος θα βάλει πρώτο το όνομά του στη μαρκίζα; Έλεος!
Αυτό ήταν ένα από τα δυσκολότερα μαθήματα που πήρα κατά τη θητεία μου στο Υπουργείο. Ότι δηλαδή κανείς δε βάζει την υπογραφή του για να προχωρήσει ένα έργο – όσο καλό κι αν είναι αυτό- αν πρώτα δεν εξασφαλίσει το ίδιον όφελος. Το οποίον συνήθως συνίσταται στο να βάλει το ονοματάκι του φαρδύ πλατύ σε αυτό.
Φυσικά σε άλλες περιπτώσεις έχουμε δει τα χειρότερα. Υπάρχει κι άλλη κατηγορία δημόσιων λειτουργών που δε νοιάζεται τόσο για την υστεροφημία της όσο για την εξασφάλιση των γηρατειών της…
Είχα διαβάσει μία ερμηνεία του φαινομένου. Οι Έλληνες λέει ποτέ δεν αισθάνθηκαν την προστασία του κράτους γι΄αυτό μαθαίνουν από μικροί να αυτενεργούν… Για την Ελλάδα κανείς;
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.