Terra Computerata

Ποιητικές αναγνώσεις υπό τους ήχους των αδελφών Καλογεράκη φιλοξένησε στις 29 Σεπτεμβρίου, ο Εθνικός Κήπος, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας«100 χιλιάδες ποιητές για την αλλαγή», κατά την οποία δημιουργοί και πολίτες, συμμετέχουν σε περισσότερες από 800 εκδηλώσεις, που πραγματοποιούνται ταυτόχρονα την ίδια ημέρα, σε 115 χώρες, εκφράζοντας μέσω της ποίησης την ανάγκη τους για συλλογικότητα, τομές και αλλαγές παντού.

Το κίνημα «100 χιλιάδες ποιητές για την αλλαγή», είναι μια  παγκόσμια επίκληση των δυνάμεων της ποίησης, που διεκδικεί αλλαγές στην κοινωνία, το περιβάλλον, την πολιτική.

Στην Αθήνα τη διοργάνωση ανέλαβε  η Πρωτοβουλία 21 Μαρτίου, που  διοργάνωσε -και την ποιητική διαμαρτυρία ενάντια στην κρίση στην Αθήνα, την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (21 Μαρτίου 2012) -ο Κύκλος Ποιητών, τα ποιητικά περιοδικά Poetix  και Ποιητικά, ο  εκδοτικός  οίκος  Μικρή Άρκτος και η αλυσίδα πολιτισμού ΙΑΝΟS, σε συνεργασία με τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ).

Στον Εθνικό Κήπο βρέθηκαν οι ποιητές: Δημήτρης Αγγελής, Δημήτρης Αθηνάκης, Γιώτα Αργυροπούλου, Αναστάσης Βιστωνίτης, Ηλίας Γκρης, Γιάννης Δάλλας, Γιάννης Ευσταθιάδης, Δημήτρης Καλοκύρης, Έλσα Κορνέτη, Μιχάλης Μήτρας, Γιώργος Μπλάνας, Παυλίνα Παμπούδη, Χρίστος Παπαγεωργίου, Βασίλης Ρούβαλης, Χρίστος Ρουμελιωτάκης, Αγγελική Σιδηρά, Κωστής Τριανταφύλλου και Γιώργος Χουλιάρας.

Οι ποιητικές αναγνώσεις έγιναν χωρίς μικρόφωνα. Ποιητικά κείμενα, αφέθηκαν σε παγκάκια και άλλα σημεία στον Εθνικό Κήπο, δημιουργώντας  μια ιδιαίτερη περιπατητική ποιητική  διαδρομή. Αλλά η αποκάλυψη ήρθε από την παρέα των φοιτητών. Οι αδελφοί Καλογεράκη μας ταξίδεψαν και μας συγκίνησαν με τις αισθαντικές φωνές και τις εξαίρετες μελοποιήσεις τους.

Το ποίημα είναι του Νίκου Μοσχοβάκου.
Η μουσική του Μιχάλη Καλογεράκη.
Το τραγουδούν ο Μιχάλης και ο Παντελής Καλογεράκης.

”Η τρελή εξακολουθεί να ουρλιάζει να κραυγάζει η τρελή
Αποτολμώντας μια ακόμη προσπάθεια να συγκρατήσει τις λέξεις που χάνονται
Παραδίπλα ο τουρίστας
φωτογραφίζει ένα άγαλμα
απέναντι μια γρια
κοιμάται στο παγκάκι
Κι η τρελή εξακολουθεί να ουρλιάζει να κραυγάζει η τρελή.
Η τρελή της πόλης”

Το Democracy Reloaded μας προσκαλεί να γράψουμε μαζί το άρθρο   “Αλλάζοντας την Ελλάδα – Φιλοσοφία και Πραγματικότητα” που θα ανανεώνεται βασισμένο στις ιδέες και τα σχόλιά μας. Δηλαδή κάθε φορά -περίπου κάθε εβδομάδα- θα ξαναγράφεται με βάση τους σχολιασμούς που θα συμπεριλαμβάνονται στο άρθρο.

Η αλλαγή σε μια χώρα είναι εύκολο να προβλεφτεί. Όπως έλεγε ο Καζαντζάκης είναι εύκολο να γίνει κανείς προφήτης καθώς τα γεγονότα επαναλαμβάνονται. Αυτό σημαίνει ότι οι κύκλοι του πολιτισμού -και μιας χώρας- μπορούν να χωριστούν σε εποχές που βασίζονται στην παράδοση και εποχές που βασίζονται στην αντιγραφή της μόδας ή της κουλτούρας ενός πιο ισχυρού λαού. Ο λόγος είναι ότι είναι στη DNA μας να δημιουργούμε και να αντιγράφουμε. Έτσι δημιουργήθηκαν οι πολιτισμοί ούτως ή άλλως κατά τον Τάρδε (1902).

Στην περίπτωσή μας οι Έλληνες αντιγράφουν ξενόφερτα μοντέλα -κυρίως αγγλοσαξωνικά- σε κάθε πτυχή της ελληνικής πραγματικότητας, ακόμα και τη γαλοπούλα τα Χριστούγεννα. Αυτό που μπορεί να γίνει σύμφωνα με τους επαναλαμβανόμενους κύκλους είναι να ξαναγυρίσουμε στις ελληνικές παραδόσεις και να αφήσουμε οτιδήποτε δεν ταιριάζει στον ελληνικό χαρακτήρα μας. Όμως έτσι δεν ξεφεύγουμε από την κυκλική πορεία των πραγμάτων…

Η συν-συγγραφή συνεχίζεται, και περιμένουν τα σχόλιά μας.

http://democracyreloaded.gr/articles/view/427

Ο Νίκος Ξυδάκης αναρωτιέται αν η έντυπη δημοσιογραφία είναι πλέον άχρηστη στις μέρες μας:
“…Το Δίκτυο αποκάλυψε τις αδυναμίες και τις ευκολίες των έντυπων μέσων. Αποκάλυψε την ιδιοτέλεια και την υπεροψία, το κακό ή αδιάφορο κείμενο, το copy-paste και την κουτοπόνηρη λογοκλοπή. Η αχανής, δυναμικά εμπλουτιζόμενη βιβλιοθήκη, που χτίζεται μέσα στο Διαδίκτυο, αποκαλύπτει ανελέητα όλες τις αδυναμίες και τις ευκολίες των δημοσιογράφων. Και επιπλέον κλόνισε ανεπανόρθωτα την παράδοση: Η εφημερίδα ήταν μέρος του διαφωτιστικού προγράμματος, ήταν υπό κλίμακα η Εγκυκλοπαιδεία, περιείχε όλα τα νέα και όλη τη γνώση· ήταν η πρωινή προσευχή του αστού. Οχι πια. Αφενός διότι δεν υπάρχει ο κυρίαρχος αστός, αλλά μια απέραντη μεσαία μάζα ? οι κατεξοχήν χρήστες του Δικτύου σήμερα. Αφετέρου, διότι τα νέα τρέχουν ακαριαία σαν headlines παντού όπου υπάρχει ένα μόνιτορ, και η γνώση αποτίθεται δυναμικά παντού στο Δίκτυο, σε απίθανους τόπους, σε κάθε γωνιά, και όχι μόνο στη Wikipedia.”

Το κείμενο πάντα ? αλλιώς

κι ένα ελαφρώς vecchio άρθρο Δίκτυα και οθόνες – Βήματα προς μία νέα σχέση με το γραπτό λόγο

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Φιλόλογος τεύχος 107, Άνοιξη 2002