«Ηθικώς παράνομη» χαρακτήρισε ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ τη δημοσίευση των 92.000 απόρρητων εγγράφων του Πενταγώνου από την οργάνωση Wikileaks, έγγραφα που δείχνουν ότι ο ίδιος και οι στρατιωτικοί του τα έκαναν θάλασσα στο Αφγανιστάν. Προφανώς, το να σκοτώνεις επτάχρονα παιδάκια είναι «ηθικώς νόμιμο» και το να αποκρύπτεις αυτές τις δολοφονίες από τους φορολογούμενους πολίτες είναι «ηθικώς επιβεβλημένο».
Η δημοσιοποίηση του «Ημερολογίου του Αφγανικού Πολέμου» ξεσήκωσε τη γνωστή υποκριτική θύελλα εκείνων που λειτουργούν με το δόγμα «σκοτώνουμε και λογαριασμό δεν δίνουμε». «Υποσκάπτεται», λένε «η επιτυχία της εκστρατείας», (λες και εννιά χρόνια τώρα μετά που μας απέκρυπταν την αλήθεια είδαμε τρομακτικές επιτυχίες) ή «κινδυνεύουν οι ζωές των στρατευμένων» (λες και οι ζωές των άλλων, των –ανεξαρτήτως ηλικίας– μαυριδερών δεν μετράνε). Είναι η ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία που η κυβέρνηση του Ρίτσαρντ Νίξον χρησιμοποίησε για να σταματήσει τη δημοσίευση των εγγράφων του Πενταγώνου για τον πόλεμο του Βιετνάμ. Η μόνη διαφορά με τη σημερινή διαρροή είναι το μέσο δημοσίευσης. Τα νέα έγγραφα του Πενταγώνου δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο, κάτι που προκάλεσε τη ζήλια πολλών εφημερίδων και υιοθέτησαν την επιχειρηματολογία των γραφειοκρατών του Πενταγώνου.
Τα 92.000 έγγραφα που δημοσιοποίησε η Wikileaks δείχνουν ένα άλλο πρόσωπο του πολέμου από εκείνο που οι δημόσιες σχέσεις του Πενταγώνου προσπαθούσαν να περάσουν, πολλές φορές με αρκετή επιτυχία. Δείχνουν φόνους αμάχων (οι οποίοι κατόπιν βαφτίστηκαν «μαχητές του εχθρού»), θύματα από φίλια πυρά, βασανιστήρια κρατουμένων, ειδικές (και ανεξέλεγκτες) μονάδες θανάτου που σχηματίστηκαν για να φονεύσουν ηγετικά στελέχη των Ταλιμπάν κ.λπ. Κυρίως, όμως, δείχνει ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν χάνεται. Η περιγραφή μιας μάχης σε κάποιο χωριό, στην οποία αμούστακοι αντάρτες πολεμούν τις νατοϊκές δυνάμεις, ενώ οι μητέρες τούς προμηθεύουν με πολεμοφόδια, δείχνει ότι η άφρονη (και μυστική) τακτική των δυτικών δυνάμεων εναντιώνει τον πληθυσμό στην επέμβαση. Και με τον πληθυσμό εξαγριωμένο εναντίον των νατοϊκών δυνάμεων, οι Ταλιμπάν σίγουρα θα κερδίσουν τον πόλεμο.
Η επανάσταση των Wikileaks είναι μια μεγάλη συνεισφορά στις δυτικές δημοκρατίες. Οχι μόνο γιατί εξασφαλίζει ότι οι πολίτες μαθαίνουν τα πεπραγμένα των μισθοφόρων τους που πολεμούν τους τρομοκράτες. Κυρίως, γιατί η δημοσιοποίηση δημιουργεί μια αχτίδα αισιοδοξίας για την έκβαση του αναγκαίου αυτού πολέμου. Ισως, υπό τον φόβο των μελλοντικών διαρροών, οι στρατοκράτες να σκεφθούν δύο φορές τις ενέργειες που χαρίζουν τον πληθυσμό στους Ταλιμπάν. Ισως το ΝΑΤΟ να ξαναδεί πώς και γιατί τα έκανε θάλασσα στο Αφγανιστάν. Και τότε, ίσως, η Δύση να ξανακερδίσει την καρδιά και το μυαλό των Αφγανών και κατ’ επέκταση τον πόλεμο.
Ο συγκεκριμένος λογαριασμός Twitter δεν είναι απλώς κάποιος από τους αμέτρητους που μπορείτε να ακολουθήσετε. Είναι μια υπηρεσία που δημιουργεί για κάθε δικό της «follower» μια ηλεκτρονική εφημερίδα, η οποία φτιάχνεται σε πραγματικό χρόνο από τα δημοφιλέστερα tweets μεταξύ των επαφών του. Πρωτοσέλιδα είναι τα θέματα που αναρτούν και κάνουν retweet οι περισσότεροι φίλοι του (με αναφορά στο πόσοι και ποιοι είναι). Διατίθεται επίσης RSS με το ιστορικό των προηγούμενων «ειδήσεων», αλλά και ένδειξη ανοδικής τάσης όταν μια ανάρτηση αναδημοσιεύεται περισσότερο.
Το ερώτημα αν τα μπλόγκς είναι δημοσιογραφία και συνεπώς αν οι μπλόγκερς λογίζονται ως δημοσιογράφοι παραμένει ερώτημα. Προφανώς επαγγελματίες δημοσιογράφοι με την έννοια ότι ζουν από αυτή τη δουλειά δεν είναι. Αν αυτό που κάνουν είναι μεράκι, πάθος για την αλήθεια , επανάσταση και κοινωνική συνεισφορά, η αν είναι κατεργαριά ,μπιζνα η κομπίνα, δεν μπορεί να προκύψει από τη φύση του μέσου. Προκύπτει μόνο από τη φύση αυτού που το χειρίζεται.’ Ο δημοσιογράφος λογοδοτεί στη συνείδησή του , αλλά και στον διευθυντή του. Ο μπλόγκερ είτε είναι δημοσιογράφος είτε δεν είναι , λογοδοτεί μόνο στη συνείδησή του.
Και στη μπλογκόσφαιρα υπάρχει κριτής. Είναι αυτός που σ αυτόν που σέρνει το ποντίκι. Όπως στα άλλα μέσα είναι αυτός που αγοράζει εφημερίδα, αυτός που κρατάει το τηλεκοντρόλ , η γυρίζει τον δείκτη του ραδιοφώνου. Δηλαδή αν δεν υπήρχε η συμμετοχή της κοινωνίας – είτε ως συνενοχή είτε ως επιβράβευση- κανείς που δημοσιοποιεί απόψεις δεν θα μπορούσε να επιβιώσει. Δεν θα μπορούσε ούτε να κάνει εκβιασμούς , ούτε να συνεισφέρει στην ενημέρωση. Ουδείς υποχρεώνει κανέναν να επιλέγει τον τρόπο της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας του.
Και προς θεού: στη μπλογκόσφαιρα δεν υπάρχουν μόνο μερικές δεκάδες μπλόγκς που κινούν με ιδιοτέλεια κάποιοι επαγγελματίες του είδους. Υπάρχουν και οι δεκάδες χιλιάδες που συνεισφέρουν από το υστέρημα του χρόνου και της ζωής τους. Ο διαχωρισμός είναι ευδιάκριτος.
Συνεπώς μην πυροβολείτε τον Γουτεμβέργιο. Δεν ευθύνεται για όσες ρυπαρότητες τυπώθηκαν ανά τους αιώνες. Μας αρκεί ότι έδωσε τη δυνατότητα να τυπωθούν αριστουργήματα.
Διαβάστε όλο το άρθρο του Γ. Λακόπουλου στο protagon
Θα έχετε ακούσει για τα easter eggs που κρύβουν οι προγραμματιστές στις εφαρμογές τους. Αν λοιπόν κρατήσετε πατημένα το αριστερό και το πάνω βελάκι ενώ παίζει ένα βίντεο στο Youtube ξεκινάει το φιδάκι. Μπορείτε να αποκτήσετε έλεγχο του ερπετού με τα βελάκια.
Τι θα γινόταν αν το facebook αποφάσιζε να κλείσει ξαφνικά; Τι θα προσπαθούσατε να διασώσετε;Πρόσφατα δημοσιεύτηκε μία έρευνα του πανεπιστημίου Stanford, η οποία εξέταζε με ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα χρηστών τι θα έκαναν αν η υπηρεσία σταματούσε να λειτουργεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Από τους συμμετέχοντες στην έρευνα, το 40% απάντησε πως θα αντέγραφε πρώτα τις φωτογραφίες που έχει αναρτήσει, ενώ το 38% θα προσπαθούσε να διασώσει αρχικά όλες τις πληροφορίες σχετικά με τις «επαφές» του. Σύμφωνα πάντως με τον ερευνητή Andreas Weigend, μόνο ένας μικρός αριθμός απάντησε πως δεν θα έκανε τίποτα – γεγονός που δείχνει πως ελάχιστοι χρήστες του Facebook διατηρούν με τους «φίλους» τους και άλλους τρόπους επικοινωνίας πέρα από την υπηρεσία κοινωνικής δικτύωσης. Είναι να αναρωτιέται κανείς αν στην εποχή μας επιζεί η φιλία εκτός των ψηφιακών κοινοτήτων.
Μετά την ΕΛ.ΑΣ. δικτυώθηκε και το Πυροσβεστικό Σώμα (www.fireservice.gr) και ενημερώνει πλέον σε πραγματικό χρόνο μέσω twitter για τα συμβάντα που αντιμετωπίζει. Τα αντανακλαστικά των διαχειριστών του θα κριθούν από την ανταπόκριση που θα δείξουν στην ανάγκη για επιπλέον πληροφόρηση στις μεγάλες πυρκαγιές. Θα τους προτείναμε να ενεργοποιήσουν και τη δυνατότητα λήψης απευθείας μηνυμάτων, ώστε να επικοινωνούν και με συνδεδεμένους χρήστες που μπορεί να βρεθούν κοντά σε μια πυρκαγιά.
ΑΝ είστε κολλημένοι με το facebook, τότε μάλλον θα θέλετε να ενημερώνεστε για όλα όσα αφορούν το δημοφιλές site κοινωνικής δικτύωσης. Το www. facebakers.com έχει καταχωρισμένες όλες τις στατιστικές και τα δεδομένα παγκοσμίως και ανά χώρα που σχετίζονται με το facebook. Εκτός από τα δεδομένα, έχει και αναλύσεις, εκτιμήσεις, άρθρα, έρευνες, στοιχεία για τους χρήστες, τις εφαρμογές, τα διαφημιστικά πακέτα κ.λπ., ενώ θα βρείτε και δημοσιεύματα από τον ξένο Τύπο και τα ξένα ΜΜΕ γενικότερα. Ενα site γεμάτο facebook facts.
Τα wikileaks δημοσίευσαν 91.000 απόρρητα ντοκουµέντα για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν.Πρόκειται για τη µεγαλύτερη διαρροή απορρήτων στην ιστορία του αµερικανικού στρατού.Το τοπίο της ειδησεογραφίας αλλάζει καθώς οι πολίτες παίρνουν πλέον την κατάσταση στα χέρια τους.Τα wικileaks δίνουν την ευκαιρία σε όσους έχουν πρόσβαση σε ντοκουμέντα να τα «βγάλουν» στο διαδίκτυο. Οι άνθρωποί τους εγγυώνται εχεμύθεια και προστασία, οργανώνονται και προειδοποιούν όλους όσοι ελέγχουν την ενημέρωση: «Αν δεν μας δώσετε διαφάνεια, θα την πάρουμε μόνοι μας».
Διανύουμε μία περίοδο ραστώνης, τα περισσότερα εκπαιδευτικά blogs έχουν κρεμάσει την επιγραφή “ραντεβού τον Σεπτέμβρη” αλλά υπάρχουν και μερικοί που επιμένουν να γράφουν διαμαντάκια οπότε πιστεύω ότι αξίζουν το κλικ σας:
Εδώ και δύο χρόνια προσπαθεί να μεταφέρει -μέσω του μπλογκ της στο Διαδίκτυο- την καθημερινότητα ανθρώπων που ζουν σε δικτατορικό καθεστώς.
Η 26χρονη Κλαούντια Καντέλο αν και πολύ νέα φαίνεται να έχει «κότσια». Το μπλογκ της, που ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια, είναι το όπλο και η ασπίδα της. Οπλο γιατί τα κείμενά της μάχονται ένα παράλογο και βίαιο καθεστώς, όπως λέει, και ασπίδα γιατί η αναγνωρισιμότητά της στο εξωτερικό την προστατεύει -προς το παρόν τουλάχιστον- σε μεγάλο βαθμό.
«Είμαι τρελή. Το μόνο που ονειρεύονται όλοι οι νέοι της ηλικίας μου είναι να φύγουν από την Κούβα. Λένε πως αυτή η χώρα δεν έχει καμιά ελπίδα. Εγώ όμως επέλεξα να μείνω». Επέλεξε επίσης να καταγγέλλει το καθεστώς μέσα από το μπλογκ της, το οποίο εκλέχθηκε το «καλύτερο μπλογκ του 2009» στην Κούβα από μια μικρή διεθνή επιτροπή που απαρτίζεται από δημοσιογράφους και συγγραφείς και παρακολουθούν την κατάσταση στο νησί.
Η πρώτη σελίδα του μπλογκ της, «Ο όγδοος κύκλος» -αναφορά στους κύκλους της Κόλασης-, που σημειωτέον μεταφράζεται πια σε έξι γλώσσες στο Διαδίκτυο, ανοίγει με ένα φωτοαντίγραφο της αστυνομικής της ταυτότητας. Το ύφος του μπλογκ ποικίλλει από βδομάδα σε βδομάδα: διασκεδαστικό, όταν χαιρετά την επιστροφή στην πρωτεύουσα των μικροπωλητών στους δρόμους που είχε εκδιώξει ο Ραούλ Κάστρο στο πλαίσιο των «αλλαγών» που οραματιζόταν. Ειρωνικό, όταν η Κλαούντια επικρίνει ορισμένους φίλους της που συμμετέχουν στο παιχνίδι των «αυθόρμητων διαδηλώσεων» που οργανώνει το καθεστώς. Φλογερό, όταν διακυβεύονται ανθρώπινα δικαιώματα. Τότε οι λέξεις γίνονται σκληρές, όπως συνέβη τον περασμένο Φεβρουάριο όταν πέθανε ύστερα από απεργία πείνας ο αντιφρονών Ζαπάτα Ταμάγιο: «Πρέπει να είσαι διαβολικός άνθρωπος για να πάρεις τη ζωή ενός ανθρώπου μόνο και μόνο για τα πιστεύω του», γράφει στο μπλογκ της. «Αυτός ο θάνατος συμβολίζει την κραυγή τριών γενεών που έχουν χάσει ή ξεχάσει αυτή την καταπληκτική λέξη: ελευθερία. Ο χαμός του αντανακλά την κληρονομιά αυτής της σχεδόν παράλογης και χωρίς τέλος κουβανικής επανάστασης, των δολοφονημένων ελπίδων μας και των δολοφονημένων ανθρώπων που αγωνίστηκαν για την ελευθερία».
Η περιπέτεια της νεαρής Κουβανής άρχισε το 2008, σχεδόν κατά τύχη: «Εκείνη την εποχή, ο φίλος -και μετέπειτα σύζυγός μου- έπαιζε σε ένα πανκ – ροκ συγκρότημα, το “Porno para Ricardo”, λέει η Κλαούντια Καντέλο στην εφημερίδα «Λε Μοντ». Οι στίχοι των τραγουδιών ήταν σκληροί και βίαιοι, ηθελημένα χυδαίοι και προσβλητικοί για τον Φιντέλ και τον Ραούλ Κάστρο, με αποτέλεσμα να απαγορευτούν οι συναυλίες του συγκροτήματος στη χώρα και αυτές να γίνονται πια στα κρυφά. Οι προσκλήσεις μοιράζονταν μόλις μερικές ώρες πριν από τη συναυλία που γινόταν σε απομακρυσμένες αίθουσες παλαιών κινηματογράφων ή σε ιδιωτικούς χώρους. «Τον Ιούλιο του 2008», συνεχίζει η Κλαούντια, «ο αρχηγός του συγκροτήματος φυλακίστηκε ως δυνάμει εγκληματίας. Ο σύντροφός μου μου ζήτησε να ειδοποιήσω με ηλεκτρονικά μηνύματα τους φίλους τους στη χώρα και στο εξωτερικό και να έρθω σε επαφή με την Yoni Sanchez, την πιο γνωστή μπλόγκερ της χώρας, για να μας βοηθήσει, κάτι που έκανε πρόθυμα, ενώ εγώ μετέφραζα το μπλογκ της από τα ισπανικά στα γαλλικά». Ο θόρυβος που προκλήθηκε είχε αποτέλεσμα: ο αρχηγός του συγκροτήματος αφέθηκε ελεύθερος και η Κλαούντια ανακάλυψε το Διαδίκτυο. «Στην αρχή σκέφτηκα να στήσω μια ηλεκτρονική εφημερίδα, ήταν όμως πολύ δύσκολο για μένα». Δημιούργησε όμως ένα μπλογκ. Η Κούβα εδώ και λίγο καιρό επιτρέπει στους πολίτες της να έχουν προσωπικό υπολογιστή αλλά όχι και σύνδεση με το Διαδίκτυο στο σπίτι τους: «Με το που τελειώνω το κείμενό μου παίρνω τον φορητό υπολογιστή μου και πηγαίνω σε ένα από τα μεγάλα ξενοδοχεία της Αβάνας για να συνδεθώ με το Διαδίκτυο. Κάποιες φορές το βάζω απευθείας στο Δίκτυο, άλλες φορές πάλι το στέλνω σε φίλους που ζουν στο εξωτερικό και αναλαμβάνουν εκείνοι να το διαδώσουν».
Η Κλαούντια δεν περιμένει τίποτε από ένα καθεστώς που ο διπλωμάτης πατέρας της υπηρέτησε πιστά, αλλά η ίδια μισεί. Ακόμη και οι διαπραγματεύσεις του Ραούλ Κάστρο με την Εκκλησία για τη βελτίωση των όρων διαβίωσης των πολιτικών κρατουμένων και την αποφυλάκιση των ασθενών την αφήνουν αδιάφορη. «Δεν πιστεύω στις καλές πράξεις ενός κράτους το οποίο υπάρχει ακόμη σήμερα μόνο και μόνο επειδή στηρίζεται στον ολοκληρωτισμό», γράφει σε ένα σημείωμά της.
Το καθεστώς ανέχεται την αντιφρονούσα μπλόγκερ, αλλά την παρακολουθεί στενά: «Με εμποδίζουν να συμμετάσχω σε διάφορες συναντήσεις όπου είναι πιθανό να ακουστεί μια κριτική γνώμη. Υπάρχει πάντα μια ομάδα ανθρώπων που μου απαγορεύει την είσοδο. Με αναγνωρίζουν».
Πρόσφατα, της απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα για να συμμετάσχει σε μια συνάντηση αντιφρονούντων, από όλο τον κόσμο, μπλόγκερ στο Βερολίνο. Μερικές ώρες πριν από την επιβίβαση στο αεροπλάνο, της απαγόρευσαν την έξοδο από τη χώρα, χωρίς καμιά εξήγηση: «Η απαγόρευση εξόδου μου από τη χώρα με έκανε να νιώσω μια εσωτερική ηρεμία. Δεν αισθάνομαι πληγωμένη, δεν ένιωσα έκπληξη. Αποδείχθηκε έτσι ότι δεν έκανα λάθος. Χάρη στο κουβανικό καθεστώς, ξέρω πια πως έχω καταφέρει να ζω ως ελεύθερη γυναίκα».
Κρατούν… «ημερολόγιο» ανελλιπώς για ό,τι τους ενδιαφέρει περισσότερο. Και δεν το κλειδώνουν, ούτε το κρύβουν από τα αδιάκριτα μάτια. Αντίθετα, το επιδεικνύουν. Μοιράζονται τις σκέψεις, τις στιγμές, τις χαρές, τις δημιουργίες, την καθημερινότητά τους με άγνωστα -στην αρχή- άτομα, που, ως επί το πλείστον, έχουν κοινά ενδιαφέροντα, κοινές ανησυχίες. Και δεν τα αποτυπώνουν σε χαρτί, αλλά στην… οθόνη του υπολογιστή.
Η σύνταξη ηλεκτρονικού ημερολογίου, προσωπικού ιστολογίου ή αλλιώς blog όπως λέγεται, δεν απαιτεί γνώσεις χάκερ. Είναι εύκολη ακόμη και γι΄ αυτούς που δεν τα πάνε πολύ καλά με την τεχνολογία. Και επιπλέον είναι δωρεάν.
Καταθέσεις… ψυχής στο Ιντερνετ
Γι’ αυτό όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που στήνουν το δικό τους blog. Η μόδα των προσωπικών ιστολογίων έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και μην εκπλαγείτε αν στο πολύ άμεσο μέλλον εκτός από τον αριθμό τηλεφώνου και το e-mail ζητάτε από κάποιον που γνωρίζετε για πρώτη φορά και… τη διεύθυνση του blog του.
Με λέξεις, φωτογραφίες και βίντεο γυρίζουν τη ζωή τους σε «ταινία» και πρωταγωνιστούν. Μιλάνε για τα παιδιά τους, τα χόμπι τους, την προετοιμασία του γάμου τους, τις συνήθειές τους, τις διακοπές τους. Περιγράφουν καρέ καρέ πώς στόλισαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο, τι ψώνισαν στις εκπτώσεις, πώς πέρασαν το Σαββατοκύριακο.
Μας ανοίγουν το καπάκι της κατσαρόλας τους, μας βάζουν στο σπίτι τους. Λες και συμμετέχουν σε ριάλιτι «κινηματογραφούν» τη ζωή τους, κρατούν καθημερινά «σημειώσεις».
Με ένα καλό ψάξιμο στο διαδίκτυο θα διαπιστώσετε πως υπάρχουν πολλοί… εκεί έξω που σκέφτονται όπως εσείς και τους ενδιαφέρουν πράγματα που ενδιαφέρουν κι εσάς.
«Το blogging είναι ψυχοθεραπεία» υποστηρίζουν κάποιοι που διατηρούν ιστολόγιο, ενώ άλλοι, όπως λένε, το κάνουν για να κρατήσουν ενθύμιο σημαντικές στιγμές της ζωής τους. Οι εταιρείες, που παρέχουν στο διαδίκτυο εργαλεία για τη δημιουργία ιστολογίου και δωρεάν φιλοξενία είναι πολλές, αλλά οι περισσότεροι, απ’ ό,τι λένε, προτιμούν την υπηρεσία blogger του google.
Μπαίνοντας στο www.blogger.com μπορεί κανείς να επιλέξει ανάμεσα σε διάφορες σελίδες – πρότυπα με ποικιλία χρωμάτων, σχεδίων και γραμματοσειρών. Το blogger είναι ιδιαίτερα εύχρηστο και η ανάρτηση κειμένου, φωτογραφιών και βίντεο από τον ιστό ή το κινητό τηλέφωνο αρκετά εύκολη.
Κάπως έτσι ξεκινάνε οι περισσότεροι και σιγά σιγά βελτιώνουν την εμφάνιση του ιστολογίου τους.
Κι αν είστε λίγο επιφυλακτικοί και δεν επιθυμείτε να έχει ο οποιοσδήποτε πρόσβαση στο ημερολόγιό σας, τo blogger του google σας δίνει τη δυνατότητα να επιλέξετε εσείς ποιοι μπορούν να το… «ξεφυλλίζουν» (μέχρι 100 αναγνώστες).
Εκτός από το δημοφιλές blogger, κάποιοι άλλοι χρήστες του ίντερνετ καταφεύγουν στο wordpress.com για την κατασκευή προσωπικής ιστοσελίδας.
«Θέλω να κρατήσω ζωντανές τις σκέψεις»
Η είδηση του ερχομού της πρώτης της κόρης, της έδωσε τόσο μεγάλη χαρά, που ένιωσε την ανάγκη να αρχίσει να κρατάει ημερολόγιο για την εγκυμοσύνη και το μωρό της, προκειμένου να μην ξεθωριάσουν ποτέ από τη μνήμη της όλα αυτά τα πρωτόγνωρα συναισθήματα και οι σκέψεις.
«Ηθελα να τα έχω όλα οργανωμένα στο μυαλό μου. Γράφοντας καθημερινά, οι σκέψεις, οι ανησυχίες και τα συναισθήματα διατηρούν τον ιδιαίτερο χρωματισμό τους.
Το blog είναι πιο εύκολο από το να γράφεις στο χαρτί. Και επιπλέον, μπορούσαν να μαθαίνουν νέα μας μακρινοί φίλοι και συγγενείς. Στην αρχή έγραφα μόνο κείμενα. Μετά έβαλα φωτογραφίες και βίντεο.
Το ιστολόγιό μου είναι παρακαταθήκη για τις κόρες μου. Δεν είναι απλά όπως ένα άλμπουμ με φωτογραφίες. Μέσα από αυτό θα μάθουν, όταν μεγαλώσουν, τι ένιωθα γι’ αυτές, πώς τις μεγάλωσα, θα διαβάσουν σχόλια φίλων», λέει στο «Εθνος» η Ευαγγελία Παπαχειμώνα, που διατηρεί τα blogs http://annoulasmom.blogspot.com και http://www.pantoumazi.blogspot.com
«Παρουσιάζω τις δημιουργίες μου»
Τα ενδιαφέροντά της είναι πολλά. Ράβει tutus (παιδικές φούστες μπαλαρίνας) και δημιουργεί diaper cakes («τούρτες» με πάνες, ρουχαλάκια και παιχνίδια, που δίνονται ως δώρο σε νεογέννητα). Διακοσμεί μπισκότα με ζαχαρόπαστα.
Φτιάχνει προσκλητήρια για τα γενέθλια των παιδιών της και χειροποίητα καλλυντικά. Καταπιάνεται με χίλια δυο πράγματα. Και δεν είναι η μόνη.
Τα blogs με αντικείμενο τέτοιου είδους χειροτεχνίες είναι πολλά. «Μέσα από το ιστολόγιό μου παρουσιάζω τις δημιουργίες μου. Ανταλλάσσω ιδέες με άλλες κοπέλες και γίνομαι καλύτερη. Εχω γνωρίσει πολύ κόσμο με τα ίδια ενδιαφέροντα μέσω του ίντερνετ. Κατασκεύασα το blog μόνη μου με τη βοήθεια του blogger του google. Δεν ήταν δύσκολο και αργότερα βοήθησα τηλεφωνικά μία άλλη κοπέλα να φτιάξει το δικό της blog», λέει η Σοφία, που μας δείχνει τις χειροτεχνίες της στο ιστολόγιο: http://crafts-and-me.blogspot.com
Η μαγειρική έχει την τιμητική της
Τα ιστολόγια με θέμα τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική έχουν την τιμητική τους στο διαδίκτυο. Ξεσκεπάστε τις… κατσαρόλες του blog: glykoapospiti.blogspot.com και θα σταματήσουν οι προβληματισμοί σας του τύπου «τι να μαγειρέψω σήμερα;». Εκεί, η Μαργαρίτα και η Αλεξάνδρα από τη Θεσσαλονίκη μας παρουσιάζουν δοκιμασμένες συνταγές, που δεν αφήνουν περιθώρια αποτυχίας. «Και οι δύο έχουμε την ίδια τρέλα. Το ίδιο πάθος.
Και αυτό είναι η μαγειρική. Από τον περασμένο Νοέμβριο, που ξεκίνησε το blog, δεν έχουμε φάει ποτέ το ίδιο φαγητό, αφού συνεχώς φτιάχνουμε και κάτι καινούργιο για να το παρουσιάζουμε στην ιστοσελίδα.
Δείχνουμε τις συνταγές βήμα βήμα και προτιμούμε κυρίως αυτές που είναι γρήγορες και οικονομικές. Δίνουμε συμβουλές ακόμη και για το τραπέζι γενεθλίων.
Υπάρχουν πολλά σχετικά ιστολόγια, αλλά οι δικές μας συνταγές είναι όλες δοκιμασμένες. Είμαστε και οι δύο νοικοκυρές και ασχολούμαστε πολύ», τονίζουν οι δύο bloggers.
Το Firsthand είναι μια μικρή αλλά καταλυτική προσθήκη στην μπάρα των εργαλείων του Mozilla Firefox ή του Google Chrome. Αφότου εγκατασταθεί, φέρνει αυτόματα σε κάθε ιστοσελίδα στην οποία περιηγούμαστε μικρά εικονίδια «t» που παραπέμπουν σε λογαριασμούς twitter ανθρώπων, εταιρειών, οργανισμών κ.ά. που αναφέρονται στο κείμενο. Το δοκιμάσαμε και είδαμε αναρτήσεις στεγνές από συνδέσμους να αποκτούν άλλο ενδιαφέρον. www.kosmix.com/labs/firsthand
Μετά από αρκετά χρόνια εξοικείωσης των χρηστών με διαδικτυακές πλατφόρμες αναρτήσεων όπως τον Blogger και το WordPress, που επιτρέπουν και στους πιο αδαείς να δημιουργούν και να συντηρούν προσωπικά μπλογκ, η νέα εμφανής τάση διεθνώς είναι ο πειραματισμός με ακόμη απλούστερα και ταχύτερα εργαλεία, πάντα δωρεάν. Από αυτές που έχουν δοκιμαστεί ευρέως ξεχωρίζουν το tumblr.com, που από το φθινόπωρο του 2007 μέχρι σήμερα έχει υπερβεί τους 2,5 εκατομμύρια εγγεγραμμένους χρήστες και το posterous.com, που στήθηκε πριν από δύο χρόνια και ήδη προσεγγίζει τους 6 εκατομμύρια χρήστες.
Και οι δύο πλατφόρμες κατατάχθηκαν στην κατηγορία micro-blogging (όπως είναι π.χ. το Twitter), που γενικά σημαίνει αναρτήσεις μικρότερου μεγέθους αλλά και περιορισμένη συνολική χωρητικότητα του μπλογκ. Τα χαρακτηριστικά αυτά προσπαθεί πλέον να τα υπερβεί το Posterous, που τις τελευταίες δύο εβδομάδες προσκαλεί τους χρήστες άλλων κοινωνικών μέσων να μεταφέρουν εκεί το περιεχόμενο των μπλογκ και των φωτογραφικών τους άλμπουμ.
Η σχετική καμπάνια παροτρύνει τους χρήστες να δοκιμάσουν την αυτόματη μεταφορά των αναρτήσεών τους από τον Blogger (τα μπλογκ με κατάληξη blogspot.com), το WordPress, το TypePad, το Flickr, το TwitPic και αρκετά από τα δημοφιλέστερα άλλα κοινωνικά μέσα, που προστίθενται διαδοχικά στη λίστα του posterous. com/ switch.
Η αρχική ιστοσελίδα (το μπλογκ ή το άλμπουμ) δεν καταργείται και ο χρήστης μπορεί να επιστρέψει σε αυτήν. Το Posterous, όμως, προφανώς στοιχηματίζει ότι θα καταφέρει να κερδίσει πολλούς από εκείνους που θα δοκιμάσουν τις υπηρεσίες του. Υπόσχεται, μάλιστα, πως σταδιακά θα επεκτείνει τη χωρητικότητα από 1 GB σε όσο χρειάζεται ο καθένας, κατά το πρότυπο του Gmail.
Οι αναρτήσεις εκεί γίνονται αυτόματα με την αποστολή email, στο οποίο εκτός από κείμενο μπορούν να περιλαμβάνονται φωτογραφίες, ηχητικά αρχεία, links, αρχεία (doc, pdf, ppt) και βίντεο.
Το Tumblr εξακολουθεί να επενδύει σε αυτό που εκτιμά το κοινό του: τα καλαίσθητα template ανάμεσα στα οποία μπορεί να επιλέξει την εμφάνιση κάθε μπλογκ (www.tumblr. com/themes). Προσφέρει και αυτό εύκολες αναρτήσεις μέσω κινητού και email και τις κατατάσσει σε έτοιμες φόρμες: κείμενο, φωτογραφία, απόσπασμα μιας ομιλίας («quote»), συνδέσμους, chats, ηχητικά ή βίντεο. Ο απλούστερος τρόπος, όμως, είναι από την ίδια την πλατφόρμα, κάνοντας κλικ στο επιθυμητό είδος της ανάρτησης από το «dashboard».
Επιτρέπει σε κάθε χρήστη να παρακολουθεί τα μπλογκ άλλων στο Tumblr σε πραγματικό χρόνο, να αναδημοσιεύει αναρτήσεις που του άρεσαν προσθέτοντας σχόλια ή να ψηφίζει τις αγαπημένες του (κλικ στο εικονίδιο-καρδιά «like»). Η δυνατότητα αυτή επιτρέπει σε ολιγομελείς κοινότητες ή παρέες να μοιράζονται περιεχόμενο μεταξύ τους (κάνοντας «follow» ο ένας τον άλλο), κρατώντας το απόρρητο -αν θέλουν- από την υπόλοιπη κοινότητα του Tumblr.
Στον κόσμο του διαδικτύου έχει κάποιος τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με μεγάλο αριθμό ατόμων, στις δε ιστοσελίδες των social media να κάνει εκατοντάδες ή ακόμη και χιλιάδες «φίλους». Πόσο καλά, όμως, ξέρει κανείς αυτά τα άτομα; Θα ανταποκρινόταν σε κάποιο πρόβλημά τους; Σύμφωνα με έρευνες, ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν είναι αρκετά μεγάλος για να επιτρέψει βαθιές και ουσιαστικές σχέσεις με περισσότερους από μία χούφτα ανθρώπους. Υπολογίζεται ότι οι άνθρωποι μπορούν να έχουν πραγματικές σχέσεις μ’ έναν κύκλο περίπου 150 ατόμων. Πρόκειται για το λεγόμενο αριθμό Dunbar (από το όνομα του Βρετανού ανθρωπολόγου Robin Dunbar, που διατύπωσε το λεγόμενο cognitive limit). Ο αριθμός αυτός θέτει τα όρια μεταξύ αυτών που μπορούμε να έχουμε σχέσεις εμπιστοσύνης και εκείνων που μπορεί να συμπαθούμε και ίσως να έχουμε μία ευχάριστη συζήτηση, αλλά δεν μπορούν να θεωρηθούν προσωπικοί φίλοι.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, πρόσφατες έρευνες των πανεπιστημίων Πρίνστον και UCLA καταλήγουν ότι η πυκνή ηλεκτρονική επικοινωνία μειώνει το ενδιαφέρον για διαπροσωπική επικοινωνία. Ακόμη, ότι κάνει την επικοινωνία πιο δημόσια αλλά και επιφανειακή. Ο δε Γάλλος κοινωνικός φιλόσοφος Ζαν Μποντριγιάρ, σε συνέντευξή του στο γράφοντα προ 20 ετών –όταν ξεκινούσε η έκρηξη των νέων επικοινωνιακών τεχνολογιών–, επέμενε ότι «όπου υπάρχει πολύ τηλε-επικοινωνία χάνεται η επικοινωνία»…
Η «οικογένεια» του Facebook ανέρχεται σε περίπου 450 εκατ., με το 1/3 του συνολικού πληθυσμού χωρών όπως ΗΠΑ, Βρετανία, Καναδάς και το 1/4 σε κράτη όπως Γαλλία, Ιταλία, αλλά και… Τουρκία να είναι μέλη της! O αριθμός συνεχίζει να αυξάνει, ενώ υπάρχουν και τα υπόλοιπα διαδεδομένα social media, όπως MySpace, Twitter κ.λπ. με λιγότερα μέλη, που επίσης ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια. Τα τελευταία 3-4 χρόνια η χρήση των διαφόρων «μέσων κοινωνικής δικτύωσης» παρουσίασε αύξηση 700-800% και μάλιστα όχι μόνο στον «αναπτυγμένο κόσμο», αλλά και σε πολλές περιοχές της Ασίας, της Λ. Αμερικής κ.λπ.
Το ίδιο διάστημα μεταβλήθηκε η χρήση που κάνουν τα άτομα νεότερης ηλικίας στο διαδίκτυο και τις τηλεπικοινωνίες. Η ανάγνωση των sites άρχισε να αντικαθίσταται από παρακολούθηση blogs. Η ανταλλαγή e-mail παραμερίστηκε από instant messages. Oι συζητήσεις από κινητά –που είχαν ήδη υποκαταστήσει τις συζητήσεις από σταθερά– παραμερίστηκαν από την αποστολή περισσότερων sms και mms, αλλά και από τις αναρτήσεις προσωπικών πληροφοριών, φωτό κ.λπ. στα walls του Facebook και MySpace. Τι σημαίνουν αυτές οι νέες μορφές επικοινωνίας και οι «κυβερνο-φιλίες»; Πόσο επικοινωνούν οι άνθρωποι μεταξύ τους, πόσο αληθινά εκφράζουν τα αισθήματά τους, αλλά και πώς αντιλαμβάνονται την ιδιωτικότητά τους και την προστατεύουν;
ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ
Κολλημένοι στις οθόνες των ψηφιακών μέσων εμφανίζονται οι νέοι στις ΗΠΑ, παρουσιάζοντας συμπτώματα εξάρτησης παρόμοια με εκείνα του τζόγου και του αλκοόλ. Πείραμα του Πανεπιστημίου του Maryland σε 200 φοιτητές έδειξε ότι η αποχή από τα ψηφιακά μέσα ισοδυναμεί με άγχος, νευρικότητα, ατονία και κατάθλιψη, και παρομοιάζεται με απουσία της οικογένειας και των φίλων. Τη μερίδα του λέοντος έχει το διαδίκτυο, με τα συμπτώματα εθισμού σ’ αυτό να αυξάνονται ανησυχητικά. Σε ό,τι αφορά τα social media τα κορίτσια είναι περισσότερο εθισμένα, σύμφωνα με μελέτη στη Βρετανία. Οι δε γονείς, όταν έχουν επίγνωση, ανησυχούν, αλλά… τι να κάνουν; Με βάση την προαναφερόμενη μελέτη, το 48% των γονέων που το παιδί τους έχει προφίλ στο Facebook κ.λπ. αυτό που αποφασίζουν να κάνουν είναι να γίνουν «διαδικτυακοί φίλοι» του, μήπως και ελέγχουν κάπως τη συμπεριφορά του στον κυβερνοχώρο…
Πάντως, άλλη έρευνα από την Pew Internet και την American Life Project έδειξε ότι οι νεότεροι χρήστες του διαδικτύου έχουν χάσει το ενδιαφέρον για το blogging και στρέφονται σε πιο σύντομες και κινητές μορφές επικοινωνίας. Η εξέλιξη της τεχνολογίας τους έχει στρέψει από το macro-blogging στο micro-blogging. Όλο και περισσότεροι (55% των ηλικιών 18-29 και 27% των ηλικιών 12-17) επιλέγουν να συνδέονται με το διαδίκτυο μέσω κινητού. Έφηβοι που ρωτήθηκαν δηλώνουν ότι έχουν χάσει το ενδιαφέρον για το blogging, γιατί επιθυμούν να γράφουν γρήγορα και διότι «ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται να διαβάζει πολλά λόγια στο διαδίκτυο». Ωστόσο, αντίθετες είναι οι τάσεις για τους άνω των 30, όπου το κλασικό blogging συνεχίζει να αυξάνει.
Τη δυνατότητα να βγάλουν χρήματα από τα βίντεο που «ανεβάζουν» δίνει στους χρήστες του το YouTube, που ανακοίνωσε ότι στο εξής θα χρηματοδοτεί τους πιο δραστήριους ερασιτέχνες δημιουργούς του.
Σε μια προσπάθεια να προσθέσει στην βιντεοθήκη της υψηλής ποιότητας -και μεγαλύτερης εμπορικής αξίας- βίντεο, η δημοφιλής ιστοσελίδα δίνει κίνητρα στα εκατομμύρια των χρηστών της, αποφασίζοντας να δώσει αμοιβή στους «περισσότερο υποσχόμενους» ερασιτέχνες χρήστες, που αναρτούν βίντεο με μεγάλη επισκεψιμότητα.
Το YouTube γνωστοποίησε το νέο του εγχείρημα στο περιθώριο του Vidcon, της μεγαλύτερης «σύναξης» της online κοινότητας βίντεο. Τα στελέχη της εταιρείας ανακοίνωσαν την υλοποίηση ενός προγράμματος με συνολικό προϋπολογισμό 5 εκατομμυρίων δολαρίων (3.979.000 ευρώ), που φέρει τον τίτλο «Πρόγραμμα Επιχορηγήσεων Συνεργατών». Στόχος του είναι «η στήριξη των αναδυόμενων δημιουργών» που προσελκύουν μεγάλο αριθμό επισκεπτών στην ιστοσελίδα.
Το YouTube, το οποίο πρόσφατα «έκλεισε» τα πέντε του χρόνια, σημειώνει τεράστια επιτυχία στη συγκέντρωση των ερασιτεχνικών «οικιακών» βίντεο εκατομμυρίων χρηστών. Ωστόσο, το μερίδιό του είναι ιδιαίτερα μικρό στην κατηγορία των επαγγελματικών και εμπορικών βίντεο, με την εξαίρεση των μουσικών βίντεο κλιπ. Τη «μερίδα του λέοντος» σε αυτό το κομμάτι της αγοράς έχει η ιστοσελίδα Hulu.com.
Το YouTube θέλει να αλλάξει αυτή την πραγματικότητα. Το πρόγραμμα επιχορηγήσεων που εφαρμόζει, απευθύνεται σε δημιουργούς των οποίων το έργο βλέπει μεγάλος αριθμός χρηστών και, συνεκδοχικά, αποτελεί αντικείμενο ενδιαφέροντος για τη διαφημιστική αγορά, η οποία προτίθεται να πληρώσει για να τοποθετήσει τις διαφημίσεις της στο υλικό των χρηστών.
Στο πρόγραμμα μπορούν να ενταχθούν οι ερασιτέχνες που «ανεβάζουν» τα δικά τους βίντεο, οι οποίοι επιθυμούν να τα προωθήσουν περισσότερο στον Παγκόσμιο Ιστό. Τα χρήματα που θα τους δίνει το YouTube θα κυμαίνονται από μερικές χιλιάδες έως μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια, ανάλογα με το περιεχόμενο και την απήχηση του κάθε βίντεο.
Αντίστοιχες προσπάθειες έχουν ξεκινήσει και άλλες εταιρείες στο Διαδίκτυο, με στόχο να δημιουργήσουν άμεσες σχέσεις με τους δημιουργούς περιεχομένου, παρακάμπτοντας τις παραδοσιακές μεθόδους της βιομηχανίας των μέσων ενημέρωσης. Για παράδειγμα, το Amazon.com παρέχει εργαλεία δημοσίευσης περιεχομένου στην πλατφόρμα Kindle, αμείβοντας τους δημιουργούς του.
«Το παιχνίδι έχει αλλάξει και οι άνθρωποι πετούν από το παράθυρο τους κανόνες που ίσχυαν έως τώρα», δηλώνει ο -ελληνικής καταγωγής- Γιώργος Στρόμπολος, διευθυντής ανάπτυξης συνεργασιών στο YouTube.
«Οι χρήστες που μόλις πριν από 10 χρόνια δεν μπορούσαν ούτε καν να μοιραστούν το περιεχόμενό τους με τους φίλους τους, τώρα είναι σε θέση να το διανείμουν σε κοινό από όλο τον κόσμο. Θεωρούμε αυτούς τους ανθρώπους ως τους επόμενους δημιουργούς περιεχομένου», καταλήγει, αναπτύσσοντας τη «φιλοσοφία» του νέου εγχειρήματος.
Την επίσημη συνεργασία της με το Facebook ανακοίνωσε η κυβέρνηση της Βρετανίας, η οποία αποφάσισε να θέσει το δημοφιλές εργαλείο κοινωνικής δικτύωσης στην υπηρεσία του κράτους και της «συμμετοχικής δημοκρατίας».
Η κυβέρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον ανέλαβε από κοινού πρωτοβουλία με τα στελέχη της ιστοσελίδας, προκειμένου το Facebook να μετατραπεί σε μέσο συλλογής των απόψεων και των ιδεών των πολιτών για τις προτεινόμενες περικοπές δαπανών.
Η Downing Street ελπίζει ότι τα 26 εκατομμύρια των Βρετανών που είναι χρήστες του Facebook θα συνεργαστούν με την κυβέρνηση, μπαίνοντας στη σελίδα με τίτλο «Democracy UK on Facebook» (Η Βρετανική Δημοκρατία στο Facebook). Η σελίδα αυτή έγινε εξαιρετικά δημοφιλής κατά τη διάρκεια της πρόσφατης προεκλογικής εκστρατείας στη Βρετανία. Το Facebook ανακοίνωσε ότι ένα εκατομμύριο χρήστες συμμετείχαν στις online δημοσκοπήσεις που διοργανώνονταν από τη σελίδα.
Σε περισσότερα από 50.000 υπολογίζονται τα ενεργά ελληνικά ιστολόγια αυτή τη στιγμή, με τον αριθμό να σημειώνει αυξανόμενη τάση. Την ίδια στιγμή το αντίστοιχο νούμερο παγκοσμίως ξεπερνά τα 200 εκατομμύρια. Υπολογίζεται ότι κάθε ημέρα δημιουργούνται περίπου 175.000 μπλογκ σε όλον τον κόσμο.
Τυπικός ελληνόφωνος blogger είναι ένας 30άρης άνδρας που διαμένει στην Αθήνα, έχει πανεπιστημιακή μόρφωση και εργάζεται. Χρησιμοποιεί καθένα από τα παραδοσιακά μέσα (τηλεόραση, έντυπα, ραδιόφωνο) λιγότερο από μία ώρα την ημέρα, ενώ αντίθετα χρησιμοποιεί το Ιnternet για περισσότερο από τέσσερις ώρες.
Τα αποκαλούμενα ενημερωτικά μπλογκ είναι αυτά που καθημερινά αποσπούν σημαντικό μερίδιο αναγνωσιμότητας. Παρ΄ όλα αυτά, δεν αποτελούν την πλειονότητα των ελληνικών ιστολογίων. Σύμφωνα με τις ως τώρα έρευνες, η πλειονότητα των ελλήνων μπλόγκερ χαρακτηρίζει το ιστολόγιό της προσωπικό και δεν θεωρεί ότι όσα γράφονται εκεί επηρεάζουν τον δημόσιο διάλογο. Στο εξωτερικό το ιστολόγιο θεωρείται ήδη ένας αποδεκτός τρόπος επαγγελματικής και προσωπικής προβολής. Αντιθέτως, οι έλληνες μπλόγκερ εμφανίζονται αρκετά συνεσταλμένοι σε σχέση με τους ξένους συναδέλφους τους σε αυτόν τον τομέα. Σύμφωνα με την έρευνα του sync.gr, μόνο το 5% των ερωτηθέντων απάντησε ότι δημιούργησε το ιστολόγιό του για επαγγελματικούς λόγους, ενώ η συντριπτική πλειονότητα των ερωτηθέντων (80%) απάντησε ότι δεν έχει αναρτήσει διαφημίσεις στο ιστολόγιό της. www.tovima.gr
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Άρθρο του Πάσχου Mανδραβέλη στην Καθημερινή
Άρθρα (RSS)