Φιλίες, φλερτ, γνωριμίες, αλλά και κανονικά ερωτικά «στραβοπατήματα» ενθαρρύνει η περιήγηση στις γειτονιές του Διαδικτύου. Ενας στους δέκα χρήστες σελίδων κοινωνικής δικτύωσης (του Facebook, των διαφόρων chat rooms και των σελίδων dating) έχει απατήσει τον σύντροφό του με άτομο που έχει γνωρίσει ον-λάιν, ενώ τα μεγαλύτερα ποσοστά απιστιών με τη… σφραγίδα του Διαδικτύου σημειώνονται στις ηλικίες άνω των 40 ετών.
Αυτό, τουλάχιστον, καταδεικνύουν τα αποτελέσματα της έρευνας του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας σε συνεργασία με την Κάπα Research, αντικείμενο της οποίας αποτέλεσε η επίδραση που έχει το Ιντερνετ και, ιδιαιτέρως, το Facebook -που αυξάνει διαρκώς τον αριθμό των χρηστών του- στις σχέσεις και τη σεξουαλική ζωή των Ελλήνων. Η συγκεκριμένη έρευνα, που διεξήχθη πανελλαδικά σε δείγμα 1.014 ατόμων, 18-54 ετών, το διάστημα 21-25 Ιουνίου 2010, επιχειρεί να συσχετίσει τη χρήση του Ιντερνετ με τα σεξουαλικά προβλήματα, τα προβλήματα σχέσεων και την απιστία.
Ιντερνετικό… κόρτε
Ενας στους δύο ερωτηθέντες μπαίνει καθημερινά και τουλάχιστον για μία ώρα στο Ιντερνετ, με τους πιο νέους (17-30 ετών) να είναι οι πιο συχνοί επισκέπτες (62%). Το 96,8% διατηρεί λογαριασμό στο Facebook, ενώ ένα 27,9% «μπαίνει» σε chat rooms και σελίδες dating. Οι γυναίκες, μάλιστα, χρησιμοποιούν πολύ περισσότερο αυτές τις σελίδες – οι άνω των 40 ετών έχουν υψηλότατα ποσοστά καθημερινής χρήσης.
Η μεγάλη πλειονότητα των χρηστών (7 στους 10) βλέπουν το Ιντερνετ ως μέσον επικοινωνίας με φίλους – με το 91% να αναζητεί φιλικές σχέσεις, την ώρα που ένα «φτωχό» 10% ψάχνει αποκλειστικά για ερωτική γνωριμία. Βέβαια, περίπου οι μισοί ομολογούν πως φλερτάρουν μέσω Ιντερνετ, με τους άνδρες να κρατούν τη μερίδα του λέοντος (56%, έναντι 35% των γυναικών). Παρ’ όλα αυτά, 1 στους 2 δεν θα προχωρούσε σε συνάντηση με άτομο που γνώρισε μέσω Ιντερνετ.
Τα πράγματα αλλάζουν, όμως, όταν η κουβέντα έρχεται στο… σεξουαλικό: το 45,7% δηλώνει πως θα έκανε σεξ με κάποιον που γνώρισε μέσω Διαδικτύου, με τους άνδρες να υπερθεματίζουν, σε ποσοστό 65,8% – οι γυναίκες απαντούν «ναι» σε ποσοστό 45,7%. Οι ερωτηθέντες μεταξύ 30-40 ετών έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό (48%) διάθεσης σεξουαλικής εμπλοκής με άτομο που γνωρίζουν ον-λάιν, όπως και οι διαζευγμένοι (54,5%).
Διαδικτυακά «στραβοπατήματα»
Οταν το Διαδίκτυο άρχισε να κάνει τα πρώτα «σουξέ» στην ψηφιακή επικοινωνία, κάποιοι έσπευσαν να εκφράσουν τις αμφιβολίες τους απέναντι στις δυνατότητες του νέου μέσου. Και, ίσως, να έχουν κάποιο δίκιο… Οι απιστίες, οι καβγάδες και οι ερωτικές περιπέτειες «σερφάρουν» καθημερινά στο Διαδίκτυο, αφού σε ποσοστό 22% οι ερωτηθέντες απαντούν πως η ενασχόληση με το Facebook, αλλά και με σελίδες dating, έχει δημιουργήσει πρόβλημα στη σχέση με τον σύντροφό τους. Σχεδόν το 10% έχει απατήσει τον σύντροφό του με άτομο που γνώρισε μέσω Ιντερνετ, ενώ οι 2 στους 3 είναι άνδρες. Οι ηλικίες 40 και άνω έχουν το υψηλότερο ποσοστό απιστίας (12,1%), ενώ οι πιο πιστοί φαίνεται να είναι οι άγαμοι που συμβιώνουν (5,2%).
Σε ό,τι αφορά την «καυτή πατάτα» του Διαδικτύου, το cybersex: το 21,1% έχει κάνει, με το μεγαλύτερο ποσοστό να είναι άνδρες (25,7%). «Ο σημερινός τρόπος ζωής φαίνεται να τροφοδοτεί τη διαδικτυακή επικοινωνία. Αν και ο συγκεκριμένος τρόπος επικοινωνίας εμπεριέχει αρκετά θετικά στοιχεία, μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία ανθρώπων μοναχικών και απομονωμένων», αναφέρει ο πρόεδρος του ινστιτούτου, Θάνος Ασκητής.
«Η συστηματική χρήση του Διαδικτύου κρύβει δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις, καθώς πολλοί αναζητούν μια προστατευμένη επικοινωνία, παίζοντας ρόλους. Η χρήση αυτή διαμορφώνει συχνά έναν εθιστικό τρόπο σεξουαλικής επικοινωνίας, όπως είναι το cybersex.
Μάλιστα, προβλέπεται ότι η επισκεψιμότητα στο Facebook, στα chat rooms και στις σελίδες dating θα παρουσιάσει αύξηση στο προσεχές μέλλον, λόγω της οικονομικής και κοινωνικής συμπίεσης, προβάλλοντας την ανάγκη να υπάρξει επικοινωνία μεταξύ μας».
Ο κόσμος των γνωριμιών στο Ίντερνετ μπορεί να γίνει σκληρός, δύσκολος, μέχρι και επικίνδυνος. Έναντι όμως μια μικρής αμοιβής, κάποιος περισσότερο έμπειρος και καλός χειριστής των λέξεων μπορεί να αναλάβει να κάνει το διαδικτυακό μας προφίλ περισσότερο ελκυστικό.
Οι σύγχρονοι Σιρανό ξεφυτρώνουν από παντού και τους συναντάμε όλο και πιο συχνά. Η ειδικότητά τους είναι να γράφουν έξυπνα και καλά στοχευμένα μηνύματα για λογαριασμό μόνων ανδρών και γυναικών που δεν έχουν τη διάθεση, την έμπνευση ή το χρόνο να το κάνουν οι ίδιοι. «Παρατηρούμε μεγάλη αύξηση στην προσφορά τέτοιων υπηρεσιών που σημαίνει ότι υπάρχει και αντίστοιχη ζήτηση», δήλωσε ο Μάρκ Μπρουκς, του Online Personals Watch, ιστοσελίδας που παρακολουθεί τις τάσεις στις διαδικτυακές σχέσεις.
Ο βασικότερος λόγος που κάποιος απευθύνεται σε μια τέτοια εταιρεία είναι γιατί οι δικές του προσπάθειες να κάνει κάποια γνωριμία μέσω Διαδικτύου δεν αποφέρει αποτελέσματα. Πολλοί άλλοι θέλουν απλά να αποφύγουν την απόρριψη όταν τα προσεκτικά γραμμένα μηνύματα προσέγγισης που έχουν συντάξει μένουν αναπάντητα.
«Η αναγκαιότητα είναι η μητέρα της επινόησης», επεσήμανε ο Έβαν Κατζ, που εργάζεται ως σύμβουλος σχέσεων από το 2003 και διατηρεί την ιστοσελίδα e-cyrano.com, μια από τις πιο επιτυχημένες του χώρου. «Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που δε ξέρουν πώς να προβάλλουν τον εαυτό τους με ελκυστικό τρόπο». Ο ίδιος τονίζει ότι οι πελάτες του είναι συνήθως πετυχημένοι επαγγελματίες, τουλάχιστον μέσου κοινωνικού επιπέδου.
Κάθε ραντεβού που καταφέρνουν να κανονίσουν οι διαδικτυακοί σύμβουλοι μεταφράζεται σε χρηματική αμοιβή, ενώ παρομοιάζουν τις υπηρεσίες τους με αυτές των πωλητών, ή σε κάποιες περιπτώσεις των ποιητών. Δεν είναι λίγοι μάλιστα εκείνοι που παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε περισσότερες από μία γλώσσες, διευρύνοντας έτσι το υποψήφιο κοινό και αυξάνοντας τις πιθανότητες επιτυχίας.
Το πρώτο πράγμα που κάνει κάποιος όταν απευθυνθεί σε μια τέτοια υπηρεσία είναι να απαντήσει σε μια σειρά εκτενών ερωτήσεων σε μια τηλεφωνική συνέντευξη. Χρησιμοποιώντας αυτές τις πληροφορίες, οι σύμβουλοι στη συνέχεια γράφουν το αρχικό κείμενο που ο πελάτης χρησιμοποιεί για να προβάλλει το προφίλ του.
Η υπηρεσία TargetLove παρέχει ολοκληρωμένες υπηρεσίες, από τη σύνταξη του βασικού προφίλ έναντι περίπου 200 ευρώ, μέχρι εξειδικευμένους συμβούλους, που για εκατό ευρώ την ώρα αναλαμβάνουν να επικοινωνήσουν με τον πελάτη και θα τον μυήσουν στα μυστικά του διαδικτυακού φλερτ. Κάποιες άλλες εταιρείες αναλαμβάνουν μέχρι και να αντικαταστήσουν πλήρως τον πελάτη τους στην επικοινωνία με υποψήφια ραντεβού.
Όπως είναι φυσικό, οι απόψεις για την επιτυχία και τη χρησιμότητα τέτοιων υπηρεσιών, διίστανται. «Είναι απαίσιο, παρουσιάζεις κάτι που δεν είσαι», θεωρεί ο Τζάρεντ Γκόρντον, που διατηρεί ένα πολύ πετυχημένο blog στο οποίο οι χρήστες δημοσιεύουν ιστορίες αποτυχημένων ραντεβού. Αυτό το επιχείρημα αντιπαρέρχεται ο Σκοτ Βαλντέζ, ιδρυτής της υπηρεσίας Virtual Dating Assistants, επισημαίνοντας ότι πρώτο μέλημα της υπηρεσίας είναι η η όσο το δυνατόν πληρέστερη αντιπροσώπευση του πελάτης στο Διαδίκτυο. Η εταιρεία του Βαλντέζ τα κάνει όλα: Γράφει τα προφίλ των πελατών, επιλέγει τα υποψήφια ραντεβού και πραγματοποιεί όλη την επικοινωνία μέχρι να κανονιστεί το ραντεβού. Εγγυάται μάλιστα δύο με πέντε ραντεβού τον μήνα, ενώ η αμοιβή της κυμαίνεται από 400 έως 800 λίρες το μήνα, ενώ, παρά τους καιρούς οικονομικής στενότητας που διανύουμε, δεν έχει υποστεί καμία από τις συνέπειες της, αφού, όπως καταλήγει ο Βαλντέζ, «οι άνθρωποι θα αναζητούν πάντοτε να βρουν ταίρι μέσα από το Διαδίκτυο».
Eπειτα από πολύμηνες πιέσεις εκ μέρους μιας βρετανικής υπηρεσίας για την προστασία των ανηλίκων στο Διαδίκτυο, οι υπεύθυνοι του Facebook αποδέχτηκαν τελικά την εγκατάσταση μιας εφαρμογής μέσω της οποίας οι χρήστες μπορούν να καταγγέλουν ύποπτες ή ανάρμοστες συμπεριφορές.
Το «κουμπί πανικού» απευθύνεται κυρίως σε παιδιά 13 έως 18 ετών τα οποία καλούνται να το εγκαταστήσουν στο προφίλ τους για να μπορούν να υποβάλλουν καταγγελίες και να ενημερώνονται σε θέματα ασφάλειας.
Οι αναφορές των χρηστών τους θα διαβιβάζονται στους υπεύθυνους ασφάλειας του Facebook αλλά και στο Κέντρο Παιδικής Εκμετάλλευσης και Onlline Προστασίας (CEOP) που έχει συστήσει η βρετανική κυβέρνηση.
To CEOP ασκούσε πιέσεις από το Νοέμβριο για την εγκατάσταση του κουμπιού πανικού στις υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης. Η πρώτη που το αποδέχτηκε ήταν η υπηρεσία Bebo.
Οι υπεύθυνοι του Facebook αρχικά αντέδρασαν στην πρόταση, αναγκάστηκαν όμως να υποχωρήσουν έπειτα από το θόρυβο για την υπόθεση της Άσλεϊ Χολ, μιας 17χρονης Βρετανίδας που βιάστηκε και δολοφονήθηκε από έναν 33χρονο που εμφανιζόταν στο προφίλ του ως έφηβος.
«Από τις συνομιλίες μας με παραβάτες γνωρίζουμε ότι ένα εμφανές αποτρεπτικό μέτρο θα μπορούσε να προστατεύσει τους νέους ανθρώπους στο Διαδίκτυο» δήλωσε στο Reuters ο Τζιμ Γκάμπλ, εκτελεστικός διευθυντής του CEOP. www.tovima.gr
Είναι τόσο ευθύ, γνώριμο, αγαπημένο αντανακλαστικό κάθε φορά που συμβαίνει κάτι στην Ελλάδα με κάποιον τρόπο σχετιζόμενο με το Ιντερνετ, που εάν δεν είχε κάνει και χθες την εμφάνισή του σχεδόν θα έπρεπε να ανησυχούμε. Ομως δεν υπάρχει λόγος: ο υπ’ αριθμόν ένα ύποπτος και στην υπόθεση της στυγνής δολοφονίας του Σωτήρη Γκιόλια υπήρξε η ανωνυμία των μπλογκ.
Με την παρέμβαση του μέσου συνεχώς να οξύνεται, σαν τη μύτη ενός μολυβιού -γραφίδα αλλά και επικίνδυνο όπλο μαζί-, οι φωνές που ζητούν τον περιορισμό του πληθαίνουν. Δεν αντιλαμβανόμαστε συχνά ότι αυτό που ενοχλεί είναι μόλις μια συστάδα κυττάρων σ’ έναν τεράστιο οργανισμό και ότι, όπως είναι ο απαράβατος νόμος της φύσης, μαζί με τα ξερά καίγονται πάντα και τα χλωρά. Οπως η συντριπτική πλειονότητα των μπλογκ παγκοσμίως, αλλά και των περίπου 130.000 που έχουν δημιουργηθεί στην Ελλάδα (από αυτά βέβαια εκτιμάται ότι μόλις 3.500 ανανεώνονται καθημερινά), τα περισσότερα από τα ιστολόγια που «ενοχλούν» είναι πράγματι ανώνυμα. Είναι όμως κανονικές σταγόνες στον ωκεανό της ανωνυμίας πάνω στην οποία έχει στηθεί (και μεγαλουργεί) το βασίλειο του Διαδικτύου.
Οπως μπορεί να διαβεβαιώσει κάθε ένας που έχει επιχειρήσει να δημιουργήσει κάποιου είδους προφίλ στο Ιντερνετ, η ανωνυμία είναι γοητευτική, κινητήρια δύναμη, απελευθερωτική και φυσικά ασφαλής. Αρχικώς. «Δεν είναι το όνομα που προσδίδει αξιοπιστία στο Ιντερνετ», υποστηρίζει στην «Κ» ο σύμβουλος Social Media, ιδρυτής του δικτύου sync. gr και δημιουργός του μπλογκ nylon. gr, κ. Νίκος Δρανδάκης. «Στο “οικοσύστημα” των social media ο καθένας κάνει μια διαδρομή. Και το σύστημα μαθαίνει να τον αντιλαμβάνεται ως αξιόπιστη ή όχι φωνή. Τη δεοντολογία την κατοχυρώνει ο ίδιος κάθε μέρα που περνάει». Με άλλα λόγια, η φάκα δεν είναι η καλύτερη απάντηση στα διαδικτυακά «τρωκτικά», που εύκολα και πάντα ανώνυμα σπιλώνουν συνειδήσεις.
Οπως λέει ο κ. Δρανδάκης, στα μπλογκ ακούγεται η ελεύθερη φωνή κάθε πολίτη, όπως ακριβώς ακούγεται στα καφενεία. Και όπως ακριβώς στα καφενεία οι θαμώνες μπορεί να παίρνουν (ή μη) κάποιον στα σοβαρά, έτσι και εδώ ο καθένας δημιουργεί τη φήμη του. «Το σύστημα αυτορρυθμίζεται μέρα με τη μέρα. Η ανωνυμία είναι κατοχυρωμένη πρακτική στο Διαδίκτυο. Δεν μπορεί κανείς να κάνει τίποτα, εκτός και αν αποκλείσει εντελώς την πρόσβαση, όπως π. χ. συμβαίνει στο Ιράν…».
Η τάση ωστόσο πολιτείας και πολιτών είναι να δαμάσουμε το τέρας. Το προηγούμενο καλοκαίρι σάλο είχε ξεσηκώσει η γνωμοδότηση του πρώην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Γ. Σανιδά, που όριζε ότι στα μπλογκ δεν ισχύει το απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης και επικοινωνίας που κατοχυρώνονται από το άρθρο 19 του Συντάγματος, ανοίγοντας το πράσινο φως στις αστυνομικές και δικαστικές αρχές να αίρουν την ανωνυμία των μπλόγκερ και να έχουν πρόσβαση στα μπλογκ χωρίς άδεια από την ΑΔΑΕ.
Η γνωμοδότηση δεν αποτελεί νόμο και δεν εφαρμόστηκε ουσιαστικά ποτέ, ωστόσο το έδαφος καλλιεργήθηκε. Ετσι, όταν πριν από λίγο καιρό ένα από τα εν λόγω «ενοχλητικά» μπλογκ διέρρευσε την αναληθή φήμη ότι παραιτείται η Αννα Διαμαντοπούλου, γεγονός που εξανάγκασε (;) την υπουργό να προχωρήσει σε διάψευση, η συζήτηση για τα ιστολόγια ξεκίνησε από εκεί που είχε μείνει. Στη φαρέτρα όσων επιθυμούν την κατάργηση της ανωνυμίας (άραγε οι ψευδώνυμοι είναι επώνυμοι;), και οι περίπου 600 μηνύσεις που έχουν κατατεθεί από πολίτες για συκοφάντηση μέσω Ιντερνετ.
Δεοντολογία
«Οταν παραβιάζεται ο ποινικός κώδικας, οι αρχές θα κάνουν τη δουλειά τους. Η δεοντολογία όμως δεν μπορεί να επιβληθεί. Εάν αφήσουμε το οικοσύστημα να ωριμάσει, η ανωνυμία θα αρθεί από μόνη της», καταλήγει ο κ. Δρανδάκης.
Σύμφωνα με ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε στο επίσημο blog του δημοφιλούς site κοινωνικής δικτύωσης, η ομάδα ανάπτυξης του Facebook ανέπτυξε νέες υπηρεσίες για τη σελίδα.
Μία νέα υπηρεσία που αναμένεται να κυκλοφορήσει σε όλους σύντομα, είναι αυτή της αυτόματης αναγνώρισης προσώπου σε φωτογραφίες δηλαδή οι χρήστες θα ανεβάζουν τις φωτογραφίες που θέλουν και δεν θα χρειάζεται πλέον να κάνουν tags στα πρόσωπα που περιλαμβάνονται σε αυτές.
To Facebook έχει ήδη αρχίσει και καταγράφει τα πρόσωπα των χρηστών κάνοντας τους την ερώτηση “ποιανού είναι αυτό το πρόσωπο” όταν ανεβάζουν μία φωτογραφία και μελλοντικά το σύστημα θα αναγνωρίζει αυτόματα το πρόσωπο που σώσατε.
Το μόνο που έχουμε να δούμε είναι κατά πόσο θα είναι ακριβής η αυτόματη ταυτοποίηση προσώπο έτσι ώστε να μην έχουμε να διορθώνουμε τα λάθος ονόματα
Η υπερβολική έκθεση στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης έχει ως αποτέλεσμα να πολλαπλασιαστούν τα αποδεικτικά στοιχεία που στοιχειοθετούν υποθέσεις διαζυγίων. Η Αμερικανική Ακαδημία Δικηγόρων Διαζυγίου αναφέρει ότι το 81% των μελών του έχει πάρει πολλά στοιχεία από το Facebook, το MySpace, το Twitter και άλλες ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, συμπεριλαμβανομένου του YouTube.«Είχα μερικές πολύ αστείες υποθέσεις» δηλώνει η Λίνδα Λέα Βίκεν, πρόεδρος των 1.600 μελών και συμπληρώνει: «Είναι πάρα πολύ κοινό στις καινούργιες μου υποθέσεις».
Το Facebook έχει την πρωτοκαθεδρία στην μετατροπή της εικονικής πραγματικότητας σε ένα δραματικό διαζύγιο της πραγματικής ζωής, σημειώνει η κ. Βίκεν. Το 66% των δικηγόρων ανέφεραν το Facebook ως βασική πηγή τους για online ενοχοποιητικές αποδείξεις. Ακολουθούν το MySpace με 15% και το Twitter με 5%.
Το Facebook μαρτυράει τους ένοχους
Σχεδόν ένας στους πέντε ενήλικες χρησιμοποιεί το Facebook για να φλερτάρει, σύμφωνα με έκθεση του Pew internet and American Life Project που δημοσιεύθηκε το 2008. Ωστόσο, δεν είναι μόνο οι φωτογραφίες που δείχνουν τους ή τις συζύγους σε φωτογραφίες να ερωτοτροπούν με τους εραστές και τις ερωμένες τους και χρησιμοποιούνται ως αποδεικτικά στοιχεία. Υπάρχουν και περιπτώσεις, όπου ο πατέρας εξανάγκασε τον γιο του να διαγράψει από τους φίλους του τη μητέρα του, ώστε να τους αποξενώσει.
«Αυτά τα στοιχεία εμφανίζονται και χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο, σχεδόν σε καθημερινή βάση και είναι εύκολα να τα βρει κανείς», τονίζει η Βίκεν και προσθέτει: «Είναι σαν ‘μου κάνεις πλάκα;’». Η Λ Βίκεν και οι υπόλοιποι δικηγόροι της Ακαδημίας παρουσίασαν ορισμένες σπαρακτικές περιπτώσεις, διατηρώντας ωστόσο την ανωνυμία των πελατών τους:
-Ένας σύζυγος πήγε στην ιστοσελίδα γνωριμιών Match.com και δήλωσε εργένης και χωρίς παιδιά, ενώ την ίδια στιγμή διεκδικούσε την κηδεμονία των παιδιών.
-Ένας άλλος κύριος αρνούνταν ότι είχε προβλήματα διαχείρισης θυμού, ωστόσο πόσταρε στο Facebook στο σημείο που πρέπει να περιγράψει τον εαυτό του: «Εάν έχεις τα κότσια να μου την πεις, θα σε χτυπήσω μέχρι υποταγής».
-Ένας πατέρας ζητούσε την κηδεμονία των παιδιών υποστηρίζοντας ότι δεν πήγε ποτέ στις εκδηλώσεις που μετείχαν τα παιδιά τους. Ο εν λόγω κύριος απέδειξε ότι τις παραπάνω ώρες η πρώην σύζυγός του και ο φίλος της έπαιζαν στο διαδικτυακό παιχνίδι World of Warcraft. Ορισμένες φορές η μαμά διαλέγει τις λάθος ώρες να παίζει στο Farmville του Facebook.
-Μία μητέρα αρνούνταν στο δικαστήριο ότι κάπνιζε μαριχουάνα, ωστόσο στο Facebook ανέβασε φωτογραφίες μετά από το κάπνισμα.
Η σύνδεση της εικονικής πραγματικότητας με τον πραγματικό κόσμο είναι καθημερινότητα για τα ζευγάρια που χωρίζουν στις ΗΠΑ. Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού στο Ηνωμένο Βασίλειο, η ιστοσελίδα διαζυγίων Divorce – online ανέφερε ότι την τελευταία χρονιά η λέξη Facebook υπήρχε σε κάθε πέμπτη αίτηση διαζυγίου που αναλάμβανε.
Εν τω μεταξύ, οι δικηγόροι διαζυγίου και ζευγάρι στην πραγματική ζωή από το Ντένβερ του Κολοράντο, Κεν και Λέσλι Μάθιους υποστηρίζουν ότι η αύξηση των αιτήσεων, που να βασίζονται σε ατοπήματα στο Διαδίκτυο είναι μικρότερη. Υπολογίζουν ότι οι 1 στις 10 αιτήσεις βασίζεται σε στοιχεία που προέρχονται από το Ίντερνετ, ενώ τα προηγούμενα χρόνια ήταν μία ή ακόμη και καμία περίπτωση. «Βρίσκεις στοιχεία, που δεν υπάρχει τρόπος να αποκτήσεις υπό κανονικές συνθήκες» σημειώνει η Λέσλι Μάθιους.
Συμβουλές για τους ψηφιακούς παραβάτες
Οι δικηγόροι προειδοποιούν όσους βρίσκονται σε διαδικασία διαζυγίου:
-Ό,τι πείτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σας. Εάν σχεδιάζεται να πείτε όμματα, ενώ έχετε ορκισθεί, τότε να μην έχετε ανεβάσει στο Διαδίκτυο στοιχεία που αποδεικνύουν το αντίθετο.
-Προσοχή από τους εχθρούς του Διαδικτύου. Η διαδικασία του διαζυγίου είναι σκληρή και δύσκολη για τα ζευγάρια. Η επιθυμία να μιλήσουν και να κακολογήσουν είναι μεγάλη, έτσι αναγκάζουν τους φίλους τους να πάρουν το μέρος ενός εκ των δύο. Ωστόσο, είναι το χειρότερο μέρος και σημείο να το κάνει κανείς.
-Μία εικόνα αξίζει όσο..χίλια ευρώ. Οι ανάρτηση γυμνών και προκλητικών φωτογραφιών σε προσωπικά ιστοσελίδες ή στα προφίλ σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης δεν βοηθούν στην υπεράσπισή τους και αποξενώνουν την οικογένειά τους.
-Διατηρείστε τους κανόνες ασφαλείας των ιστοσελίδων. Υπάρχουν για κάποιο λόγο. Βρείτε τα και χρησιμοποιήστε τα.
Οργιώδεις συζητήσεις, καταιγιστικές αναρτήσεις και απανωτά σχόλια στο Διαδίκτυο προκαλεί ανάμεσα στους Ελληνες πολίτες η οικονομική κρίση και η αντιμετώπισή της. Το σύνθημα είναι ένα: «Αφήστε την γκρίνια και συνασπιστείτε σε ομάδες».
Τα πρώτα δείγματα είναι εδώ. Δεν είναι μόνο οι online εκστρατείες του τύπου «να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών από 300 σε 200» ή «να ζήσουν οι Ελληνες βουλευτές με 100.000 ευρώ». Είναι και οι κινήσεις πολιτών ενάντια στο ακριβό κόστος ζωής και οι τρόποι αντιμετώπισης της νέας κατάστασης πραγμάτων.
«Οργανωθείτε γιατί χανόμαστε». Ταιριαστή για τη χώρα μας η παραπάνω παραλλαγή του τίτλου του βιβλίου του γκουρού του μάρκετινγκ Σεθ Γκόντιν, «Οργανώνοντας τους ανοργάνωτους», όπου με παραστατικό τρόπο περιγράφεται το πώς παράγεται αξία από τη δικτύωση. Υποστηρίζει με άλλα λόγια: «Αφήστε την γκρίνια και συνασπιστείτε σε ομάδες – έτσι μπορείτε να προωθήσετε και να ενδυναμώσετε ανθεκτικές ιδέες». Γιατί όχι: η έξοδος από την κρίση στην Ελλάδα μπορεί να κρύβεται στις οργιώδεις συζητήσεις στο twitter, στις καταιγιστικές αναρτήσεις στα γκρουπ του facebook, στα απανωτά ποστ των μπλογκ. Προς το παρόν, βέβαια, η δυναμική των εγχώριων social media μοιάζει με καράβι που παρασύρεται από τα κύματα, χωρίς αέρα στα πανιά του. Οχι όμως για πολύ, όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί. Αν μέχρι σήμερα η απειρία μας γύρω από τα νέα μέσα, αλλά και η παράλυση που προκαλεί ο θυμός από τις τελευταίες εξελίξεις, μας έχουν εγκλωβίσει στη ρητορική της γκρίνιας, και μάλιστα της μοναχικής γκρίνιας (χρήστες-μόνοι-στο κομπιούτερ-βρίζουν), δεν αργεί ο καιρός -λένε οι γνωρίζοντες- που θα αντιληφθούμε τη δύναμη που κρύβεται στα δίκτυά μας.
Τα πρώτα δείγματα είναι εδώ. Δεν είναι μόνο οι online εκστρατείες τύπου «να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών από 300 σε 200» ή «να ζήσουν οι Ελληνες βουλευτές με 100.000 ευρώ», αρκετά ευφάνταστες και εύηχες για να συγκεντρώσουν την υποστήριξη εκατοντάδων χρηστών του facebook (κυρίως). Ούτε βέβαια οι προτάσεις για «άμεση μείωση του κόστους των εξοπλισμών» και «κατάργηση του 13ου-16ου μισθού των υπαλλήλων της Βουλής» που όσο εύλογα αιτήματα κι αν εκφράζουν, κανείς δεν περιμένει ότι θα εισακουσθούν. Είναι κυρίως οι προσπάθειες που «κτίζουν» αντί να καταστρέφουν – ή σωστότερα που καταστρέφουν κτίζοντας παράλληλα και κάτι άλλο.
– Είναι για παράδειγμα οι άοκνες προσπάθειες Ελλήνων του εξωτερικού, όπως του Ηλία Νικολακόπουλου από το Σουλτανάτο του Ομάν, που προσπαθεί να δημιουργήσει κίνημα αλληλεγγύης προς τη χώρα μας ενισχύοντας το προφίλ της στο εξωτερικό.
– Είναι το It’s All Greek 2 Me, το σάιτ κοινωνικής δικτύωσης που έχει δημιουργήσει ο web developer Στάθης Καλογερόπουλος, που στοχεύει στο να είναι κάτι παραπάνω από «το φραπέ, σουβλάκι και ο μουσακάς του Ιντερνετ», αλλά «μια θετική ματιά στη σύγχρονη Ελλάδα αλλά και με κριτική για όλα αυτά που τα τελευταία 30 χρόνια μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση».
– Είναι τα ποστ για τις 13 τομές που θα πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια που θα μας δώσουν προοπτική για έξοδο από την κρίση, στο μπλογκ του ειδικού σε θέματα επικοινωνίας, δημοσίων σχέσεων και νέων μέσων Στάθη Χαϊκάλη.
– Είναι το e-health.gr, δημιούργημα του Νίκου Παπαχρήστου, Τεχνολόγου Ιατρικών Εργαστηρίων AΤΕΙ Θεσσαλονίκης, αλλά και η δράση της Κάθυ Αποστολίδη ή epatient, πρώην καρκινοπαθούς που επιβίωσε και έβαλε στόχο ζωής τη βελτίωση του χώρου της υγείας μέσα από την ανταλλαγή εμπειριών και την κατάθεση προτάσεων από τους χρήστες του Ιντερνετ.
«Ο έλεγχος του εκτροχιασμού στο κόστος αναμένεται να φέρει δυσάρεστες συνέπειες. Η κινητοποίηση των πολιτών, όπως φαίνεται και στις προωθημένες ψηφιακά κοινωνίες, είναι προϋπόθεση για τη διαμόρφωση μιας νέας πραγματικότητας, όπου ο χρήστης υπηρεσιών υγείας και ο ασθενής είναι ενεργοί πολίτες, ελέγχουν τη βιομηχανία υγείας/ευεξίας καθώς και την πολιτική, μιντιακή εξουσία», όπως γράφει και ο Στάθης Χαϊκάλης.
– Είναι βέβαια και το open tourism (opentourism.gr), «μία πρωτοβουλία από ανθρώπους που αγαπούν και ασχολούνται με τον τουρισμό, ώστε να αποτελέσει σημείο αναφοράς και ανοιχτού διαλόγου για τον κλάδο του τουρισμού και όλα τα σχετικά θέματα που προκύπτουν».
– Είναι και το Smart Business, το γκρουπ για τη νεανική επιχειρηματικότητα και την καινοτομία στο δίκτυο επαγγελματιών LinkedIn, που έχει γίνει βήμα για δεκάδες νέους με ιδέες και προτάσεις ανάπτυξης.
– Μην ξεχνάμε την επιτυχία που είχε η εκστρατεία για να ανοίξει το ελληνικό δημόσιο τα δεδομένα του σε όλους τους Ελληνες πολίτες (www.publicdata.gr), αλλά και τη «δουλειά» που γίνεται από την Ενωση Πολιτών για την Παρέμβαση, μια μη κερδοσκοπική ομάδα που στόχο έχει την «προώθηση του ουσιαστικού εκσυγχρονισμού της χώρας στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πράγμα που μπορεί να συμβεί μόνο μέσα από την αναζωογόνηση της ατροφικής στην Ελλάδα κοινωνίας πολιτών».
– Είναι και μικρές, ατομικές προσπάθειες, με μεγαλύτερο αντίκτυπο από αυτόν που θα περίμεναν εξαρχής. Οπως το γκρουπ στο facebook «κάτω από 15 ευρώ». Υπάρχει αλήθεια καλό φαγητό στην Αθήνα με κάτω από 15 ευρώ το άτομο; Η ανταπόκριση αποκαλύπτει τη διάθεση ανταλλαγής πληροφοριών στον τομέα αυτό, εποικοδομητικής συζήτησης. Ή του γκρουπ των «καλών ειδήσεων». «Ως εδώ με τις ειδήσεις που απαξιώνουν την ανθρώπινη φύση, κινδυνολογούν και καταστροφολογούν, που εστιάζουν σε αυτό που ματαιώνεται, που δεν λειτουργεί, που αποτυγχάνει», γράφει η δημιουργός του. «Ας μιλήσουμε για εκείνο που γίνεται καλά, το αισιόδοξο».
Οπως είναι φανερό, δεν χρειαζόταν η παραίνεση από την Πολιτεία για να ξεκινήσει η δημόσια διαβούλευση για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Οι ζυμώσεις βρίσκονται σε εξέλιξη, πυκνώνουν και φουντώνουν σε κάθε γωνιά του ελληνικού Ιντερνετ, σε πείσμα της ελληνικής γκρινιάρικης «φύσης». Κι αν ακόμα το φιτίλι δεν έχει ανάψει, είναι θέμα χρόνου να φυσήξει αέρας στα πανιά μας, να γράψουν ιστορία οι δικτυακές παρέες.
Το νέο σχέδιο του σκηνοθέτη Ρίντλεϊ Σκοτ έχει τον τίτλο “Life in a Day” (Η ζωή σε μια μέρα), και θα βασίζεται στις συνεισφορές των κυβερνοναυτών, που καλούνται να φιλμάρουν μια ημέρα της ζωής τους και να “φορτώσουν” το βίντεο στην ιστοσελίδα του YouTube.
Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης των ταινιών “Μπλέιντ Ράνερ”, “Μονομάχος” και “Θέλμα και Λουίζ”, μεταξύ άλλων, συμμετέχει με τον Κέβιν Μακ Ντόναλντ (Ο τελευταίος Βασιλιάς της Σκοτίας) στο σχέδιο αυτό, ανακοίνωσε σήμερα η μηχανή αναζήτησης Google, χαρακτηρίζοντάς το “ιστορική κινηματογραφική εμπειρία”, που έχει ως στόχο να καταγράψει ως τεκμήριο μια ημέρα, μέσα από τα μάτια των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο”.
Η ημέρα που επελέγη για την εμπειρία αυτή θα είναι η 24η Ιουλίου. “Έχετε 24 ώρες για να καταγράψετε ένα στιγμιότυπο της ζωής σας με την κάμερα”, εξηγεί το YouTube στην επίσημη ιστοσελίδα του. “Μπορείτε να κινηματογραφήσετε το συνηθισμένο-την ανατολή του ηλίου, τη διαδρομή για τη μετάβαση στην εργασία σας, έναν ποδοσφαιρικό αγώνα στην γειτονιά ή το εξαιρετικό: τα πρώτα βήματα ενός παιδιού, την αντίδρασή σας στο θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, ακόμα και ένα γάμο.
Ο Κέβιν Μακ Ντόναλντ θα είναι υπεύθυνος για το μοντάζ, και η μεγάλου μήκους ταινία που θα προκύψει, που θα είναι παραγωγή του Ρίντλει Σκότ, θα προβληθεί στο φεστιβάλ κινηματογράφου του Sundance τον ερχόμενο Ιανουάριο στο Park City, (Γιούτα, δυτικές ΗΠΑ).
Όλοι οι κυβερνοναύτες των οποίων τα βίντεο θα επιλεγούν θα αναφερθούν ως συν-σκηνοθέτες, και 20 από αυτούς θα παραβρεθούν στην πρεμιέρα.
Τα βίντεο θα πρέπει να φορτωθούν στο YouTube πριν από τις 31 Ιουλίου.
Θέλετε να «ανεβάσετε» ένα τραγούδι στο YouTube; Πληρώστε 1,6 ευρώ!
Η δημοφιλέστερη ιστοσελίδα βίντεο στον κόσμο αποφάσισε να χρεώνει το μουσικό περιεχόμενο που αναρτούν οι χρήστες της, υπό τις «ασφυκτικές» πιέσεις της μουσικής βιομηχανίας.
Η εφαρμογή της -ήδη ισχύουσας- νομοθεσίας παίρνει από αύριο σάρκα και οστά, με το YouTube να απαγορεύει στους χρήστες του να αναρτούν περιεχόμενο χωρίς προηγουμένως να έχουν πληρώσει γι’ αυτό.
Η κίνηση αυτή, που ήδη έχει προκαλέσει αντιδράσεις μεταξύ των απλών «οικιακών» χρηστών, οι οποίοι δεν χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα για εμπορικούς σκοπούς, βασίζεται στην αρχή ότι η χρήση ενός προϊόντος με κατοχυρωμένα πνευματικά δικαιώματα (π.χ. ενός τραγουδιού), προϋποθέτει άδεια από τον δημιουργό του.
Πρακτικά, για να γίνει αυτό, μέχρι τώρα απαιτούνταν μια πολυδαίδαλη και χρονοβόρα διαδικασία. Ο χρήστης θα έπρεπε να βρει σε ποια εταιρεία ανήκει το τραγούδι που έχει επιλέξει, ποιοι άλλοι έχουν κατοχυρωμένα πνευματικά δικαιώματα σε αυτό, έπειτα να επικοινωνήσει μαζί τους, να ζητήσει άδεια και, όταν αυτή του χορηγηθεί, να χρησιμοποιήσει το τραγούδι. Κι όλα αυτά, μόνο και μόνο για να «ανεβάσει» ένα ερασιτεχνικό βίντεο που έφτιαξε, στο οποίο ακούγεται το εν λόγω μουσικό θέμα.
Όμως, το YouTube βρήκε τη λύση (η οποία είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα αρέσει στους χρήστες). Από αύριο, η εταιρεία Rumblefish, που ασχολείται με την αδειοδότηση προστατευμένης μουσικής, εισάγει μια υπηρεσία πώλησης τραγουδιών που είναι κατοχυρωμένα από πνευματικά δικαιώματα.
Οι χρήστες θα καταβάλλουν 1,99 δολάρια (1,6 ευρώ), προκειμένου να χρησιμοποιήσουν το τραγούδι που έχουν επιλέξει. Πληρώνοντας αυτό το ποσό, θα έχουν στη διάθεσή τους την πλήρη έκδοση του τραγουδιού. Θα μπορούν, μάλιστα, να το επεξεργαστούν κατά το δοκούν: να το μοντάρουν, να το «κόψουν» και να το αναπαράγουν ξανά και ξανά.
Σχολιασμός, αποστολή άμεσων μηνυμάτων, αναρτήσεις στην μπλογκόσφαιρα και διάφορες άλλες δραστηριότητες που διευκολύνουν την επικοινωνία απορροφούν το 22% του χρόνου που δαπανάμε κάθε μήνα στο Διαδίκτυο, αναφέρει η πιο πρόσφατη μελέτη της εταιρείας έρευνας Nielsen.
Πριν από μερικές ημέρες, η εταιρεία δημοσιοποίησε τα στατιστικά στοιχεία που συνέλεξε λέγοντας ότι το ένα ανά τεσσεράμισι λεπτά που περνάμε συνδεδεμένοι στο Oντερνετ το δαπανούμε σε κάποιο μπλογκ ή σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook. Συνολικά, όλοι οι χρήστες του Διαδικτύου κάθε μήνα δαπανούν 110 δισεκατομμύρια λεπτά σε μπλογκ και γενικότερα για να έρχονται σε επαφή με γνωστούς και αγνώστους.
Σύμφωνα με τους αναλυτές της Nielsen, αυτή είναι η πρώτη φορά από τη γέννηση του Iντερνετ που τέτοιοι ιστότοποι δέχθηκαν επισκέψεις από τα τρία τέταρτα των χρηστών του παγκοσμίως. Επίσης, οι αναλυτές επισημαίνουν ότι ο αριθμός των επισκέψεων τέτοιων διαδικτυακών τόπων αυξήθηκε κατά 24% συγκριτικά με την ίδια περίοδο το 2009. Τον φετινό Απρίλιο, οι χρήστες δαπάνησαν έξι ώρες σε τέτοιες ιστοσελίδες έναντι των τρεισήμισι ωρών που δαπάνησαν πέρυσι.
Πιο δημοφιλείς ιστότοποι «επικοινωνίας» αποδείχθηκαν το Faceboοk και το YouTube. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη μελέτη της comScore, που μετράει επισκεψιμότητα και άλλα τέτοια μεγέθη, κάθε μήνα βλέπουμε 13 δισεκατομμύρια βίντεο στο YouTube, ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε το Facebook, τα μέλη του βλέπουν τουλάχιστον δύο δισεκατομμύρια βίντεο κάθε μήνα.
Επίσης, το Facebook έχει εξασφαλίσει τα πρωτεία όσον αφορά στον χρόνο που δαπανά το μισό δισεκατομμύριο χρηστών του Iντερνετ στις σελίδες του. Kάθε χρήστης του Facebook δαπανά σε αυτόν τον διαδικτυακό τόπο περί τις έξι ώρες τον μήνα. Επίσης, είναι το πιο δημοφιλές σάιτ στην Ιταλία και το επισκέπτονται τα δύο τρίτα των Ιταλών χρηστών του Iντερνετ.
Η Βραζιλία, όμως, είναι η χώρα όπου οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης γνωρίζουν μεγαλύτερη επιτυχία, καθώς τις επισκέπτεται το 86% των χρηστών και δαπανά εκεί, κατά μέσον όρο, πέντε ώρες μηνιαίως. Οι Αυστραλοί, όμως, φαίνεται ότι δεν ξεκολλούν από τον υπολογιστή τους. Τον Απρίλιο δαπάνησαν, κατά μέσον όρο, επτά ώρες και είκοσι λεπτά σε ιστοσελίδες σαν το Facebook.
Πιο δημοφιλής μηχανή αναζήτησης αποδεικνύεται το Google. Σύμφωνα με τη Nielsen, το 82% των χρηστών του Διαδικτύου επισκέπτεται την ιστοσελίδα του και περνάει εκεί ένα λεπτό και είκοσι δευτερόλεπτα. Αλλες ιστοσελίδες που βρίσκονται στις δέκα δημοφιλέστερες είναι οι Microsoft MSN, Bing, Yahoo, AOL, eBay και η ιστοσελίδα της Apple.
Mήπως βρίσκετε τους «φίλους» σας στο Facebook πιο ενδιαφέροντες από τους πραγματικούς; Μήπως κάποιες στιγμές θα θέλατε να πατήσετε το κουμπί της γρήγορης κίνησης και ανακαλύπτετε ότι η καθημερινότητα -δυστυχώς- δεν διαθέτει τέτοιο πράγμα; Μήπως στην εποχή του γρήγορου Iντερνετ δεν έχετε υπομονή με τα «αργοκίνητα» παιδιά σας; Αν ναι, η σύγχρονη τεχνολογία μεταβάλλει την προσωπικότητά σας. Eιδικοί πιστεύουν ότι η εκτενής χρήση του Iντερνετ, της κινητής τηλεφωνίας και άλλων τεχνολογικών μέσων κάνουν τον άνθρωπο ανυπόμονο, παρορμητικό, ξεχασιάρη και αφόρητο ναρκισσιστή.
«Η ζωή μας στον πραγματικό κόσμο μοιάζει με αυτήν σ’ ένα chatroom», εξηγεί ο δρ Ελίας Αμπουτζαούντ, διευθυντής της Κλινικής Ελέγχου Παρορμητικών Διαταραχών στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ. «Πληρώνουμε το τίμημα της εικονικής μας ζωής».
Η αλήθεια είναι ότι περνάμε όλο και περισσότερες ώρες συνδεδεμένοι με τις διάφορες συσκευές. Πολλές μελέτες υποδεικνύουν ότι η υπερβολική εξάρτησή μας από τα κινητά τηλέφωνα και το Διαδίκτυο θα μοιάζει με τον εθισμό από κάποια ουσία. Ιστοσελίδες όπως το netaddiction. com προσφέρουν στους επισκέπτες τεστ για να αξιολογήσουν κατά πόσον η τεχνολογία είναι το «ναρκωτικό» τους. Αν «παραμελείτε την οικιακή εργασία για να βρίσκετε ώρα για το Διαδίκτυο, αν ελέγχετε υπερβολικά συχνά το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, αν μένετε άυπνος προκειμένου να συνδεθείτε στο Iντερνετ αργά τη νύχτα», τότε η τεχνολογία -όσο κι αν δεν θέλετε να το πιστέψετε- επιδρά αρνητικά στη ζωή σας.
Σε μελέτη η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Cyberpsycho-logy, Behavior and Social Net-working, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης υπέβαλαν 173 φοιτητές κολεγίου σε διάφορες εξετάσεις με τις οποίες υπολογιζόταν ο κίνδυνος προβληματικής συμπεριφοράς στο Iντερνετ και εθισμού στον τζόγο. Το 5% των φοιτητών έδειξε σημάδια πιθανού εθισμού στον τζόγο, αλλά το διπλάσιο ποσοστό (το 10% των φοιτητών) διέτρεχε σοβαρό κίνδυνο να αναπτύξει εθισμό από το Διαδίκτυο. «Η εκτενής χρήση των διαφόρων τεχνολογικών μέσων παρενέβαινε στην καθημερινότητα των φοιτητών. Ωστόσο, θα ήταν υπερβολή να μιλήσουμε για εθισμό», υποστηρίζει η κλινική ψυχολόγος Νίκι Ντόουλινγκ, η οποία συντόνισε την έρευνα. «Θα ήταν προτιμότερο να μιλούσαμε για εξάρτηση».
Οι ειδικοί ανησυχούν για την εξάρτησή μας από την τεχνολογία επειδή η ενασχόληση με αυτήν αφαιρεί χρόνο από την οικογένεια και τους φίλους που έχουμε στον πραγματικό κόσμο. Ωστόσο, οι ψυχολόγοι βλέπουν και μία διαφορετική πτυχή και συνέπεια των διαδικτυακών μας επαφών. Πιστεύουν ότι η αμεσότητα του Διαδικτύου, η αποτελεσματικότητα του iPhone και η ανωνυμία των chatrooms μεταβάλλουν τον πυρήνα της ύπαρξής μας. Ακριβώς αυτό το θέμα πραγματεύεται ο δρ Αμπουτζαούντ στο βιβλίο του «Virtually You, The Internet and the Fracturing of the Self», το οποίο πρόκειται να κυκλοφορήσει σε ένα χρόνο. Ανάμεσα στα ζητήματα είναι και το κατά πόσον το Iντερνετ και το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μάς αποτρέπουν από το να χαλαρώσουμε και να αφήσουμε το παρελθόν να ταφεί, να μείνει για πάντα πίσω μας.
Αχρηστες αναμνήσεις
Ο δρ Αμπουτζαούντ ανησυχεί μήπως η τεράστια «αποθήκη» δεδομένων που διαθέτουμε σήμερα μας εξαναγκάζει να διατηρήσουμε παλιές και άχρηστες αναμνήσεις εις βάρος της δημιουργίας νέων εμπειριών. «Σήμερα «σώζουμε τα πάντα»», εξηγεί, «από το εντελώς ανόητο email που στείλαμε μετά κάποιο γεύμα εργασίας μέχρι μια οργισμένη διαδικτυακή ανταλλαγή ηλεκτρονικών επιστολών με τον ή την σύζυγο. Εάν δεν μπορείς να ξεχάσεις τα ασήμαντα του παρελθόντος επειδή ακριβώς τα έχεις μπροστά σου και μπορείς να τα επαναφέρεις στη μνήμη με το πάτημα ενός κουμπιού, τι συμβαίνει άραγε στην ικανότητα δημιουργίας «νέων αναμνήσεων και διατήρησης όσων πραγματικά αξίζουν;», διερωτάται ο δρ Αμπουτζαούντ.
Η αλήθεια είναι ότι όσο περισσότερο εισβάλλει στη ζωή μας η τεχνολογία, τόσο πιο δύσκολη είναι η εξεύρεση εναλλακτικών τρόπων χρήσης της.
Απόφαση-«σταθμό» για τα πνευματικά δικαιώματα στο Διαδίκτυο εξέδωσε δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο δικαίωσε το YouTube, στην τριετή διαμάχη του με την εταιρεία Viacom.
Οι δικαστές έκριναν ότι το YouTube δεν μπορεί να γνωρίζει αν τα βίντεο που «ανεβάζουν» οι χρήστες του παραβιάζουν ή όχι το νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας και, συνεπώς, δεν ευθύνεται γι’ αυτό, ούτε δύναται να διωχθεί.
Αυτό, πρακτικά, σημαίνει ότι δισεκατομμύρια βίντεο (βίντεο κλιπ τραγουδιών, αποσπάσματα από ταινίες και τηλεοπτικές σειρές κ.λπ.) θα εξακολουθούν να προβάλλονται ελεύθερα από τη δημοφιλέστερη ιστοσελίδα βίντεο στον κόσμο, ακόμη κι αν τα πνευματικά τους δικαιώματα ανήκουν σε τρίτους.
Τυχόν απομάκρυνσή τους από το YouTube μπορεί να γίνει μόνον «κατόπιν εορτής», αφού, δηλαδή, η θιγόμενη εταιρεία εντοπίσει τα βίντεο που της ανήκουν και ζητήσει από την ιστοσελίδα να τα «κατεβάσει».
Το Ομοσπονδιακό Περιφερειακό Δικαστήριο της Νέας Υόρκης απέρριψε τον ισχυρισμό της Viacom (ιδιοκτήτριας, μεταξύ άλλων, του MTV και της Paramount Pictures) ότι το YouTube -ιδιοκτησίας Google- είναι ένοχο για παραβίαση των νόμων περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
Η Viacom είχε μηνύσει την Google τον Μάρτιο του 2007 για «μαζική και εκ προθέσεως παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων», κατηγορώντας την ότι αποκομίζει κέρδη διακινώντας «πειρατικό» υλικό.
Στην μηνυτήρια αναφορά που είχε καταθέσει, υποστήριζε ότι το YouTube φιλοξένησε παρανόμως περισσότερα από 100.000 βίντεο με υλικό που της ανήκε, τα οποία, μάλιστα, παρακολούθησαν πάνω από ένα δισεκατομμύριο χρήστες. Ζητούσε δε αποζημίωση ύψους ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων.
Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, το YouTube είναι αθώο, διότι καλύπτεται από την «ασυλία» που του παρέχει ο Νόμος περί Ψηφιακών Πνευματικών Δικαιωμάτων (Digital Millennium Copyright Act), ο οποίος ψηφίστηκε το 1998, επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον.
Ο δικαστής απεφάνθη ότι η Google και το YouTube δεν μπορούν να θεωρηθούν υπεύθυνοι για το γεγονός ότι δεν έχουν μια «γενική γνώση» για τα βίντεο που ενδέχεται να έχουν αναρτηθεί παρανόμως.
Το σκεπτικό της απόφασης βασίζεται στην παραδοχή ότι είναι πρακτικά αδύνατο για το YouTube να ελέγχει εκ των προτέρων όλα τα βίντεο που αναρτούν οι χρήστες του. Σημειώνεται ότι ο αριθμός των βίντεο που φιλοξενεί το YouTube είναι «τρομακτικά» υψηλός. Σύμφωνα με την comScore, εταιρεία που μετρά την «κίνηση» στο Διαδίκτυο, 135 εκατομμύρια χρήστες βλέπουν κάθε μήνα 13 δισεκατομμύρια βίντεο στη δημοφιλή ιστοσελίδα.
Πάντως, το δικαστήριο αναγνωρίζει το δικαίωμα των θιγόμενων εταιρειών να ζητήσουν εκ των υστέρων την αφαίρεση βίντεο που παραβιάζουν τα πνευματικά τους δικαιώματα.
Σε περίπτωση που το μέσο (εν προκειμένω το YouTube), αρνηθεί να «κατεβάσει» τα βίντεο που έχουν υποδειχθεί ως «παρανόμως χρησιμοποιηθέντα», τότε και μόνο ο θιγόμενος μπορεί να αξιώσει αποζημίωση.
Το δικαστήριο έκρινε, επίσης, ότι η Google λειτούργησε απολύτως σύννομα. Η Viacom εντόπισε το επίμαχο υλικό, ζήτησε από το YouTube να το «κατεβάσει» και εκείνο το έπραξε μέσα σε ένα 24ωρο.
«Ανεπιθύμητοι» φαίνεται να είναι πολλοί γονείς στα σάιτ κοινωνικής δικτύωσης στα οποία συμμετέχουν τα παιδιά τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ένα από τα τέσσερα αντίστοιχα γκρουπ στο Facebook με τον τίτλο «For the love of god- don΄t let parents join Facebook», το οποίο έχει συγκεντρώσει το ενδιαφέρον 8.416 μελών. Ανάμεσά τους, μαθητές και φοιτητές που προσπαθούν να σταματήσουν την ένταξη των γονιών στο Διαδίκτυο και ιδιαίτερα εκείνων που «κατασκοπεύουν» τα παιδιά τους.
Παίρνουν μέτρα
Με τον αριθμό των γονιών που φτιάχνουν λογαριασμό στο Facebook να αυξάνεται, οι μικροί «Facebookers» ψάχνουν να βρουν τρόπους για να κρυφτούν από το «άγρυπνο βλέμμα» τους. Σύμφωνα με τον κ. Στρέτζο, ένας τρόπος για να «προστατευτούν» είναι να περιορίσουν τις πληροφορίες στο προφίλ τους, αλλάζοντας για παράδειγμα ορισμένες ρυθμίσεις ή να «μετακομίσουν» σε διαφορετικό ιστότοπο. «Τα παιδιά μεγαλώνοντας διαφοροποιούνται από τη γονεϊκή κουλτούρα και κάθε γενιά έχει τον δικό της κόσμο και τους δικούς της κώδικες. Ο,τι συμβαίνει στη ζωή, ισχύει και στο Διαδίκτυο. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο διακρίνεται κι εκεί η τάση των παιδιών να έχουν τον δικό τους χώρο» υποστηρίζει ο κοινωνιολόγος.
Στην αρχή, η «εισβολή» των γονέων στο Διαδίκτυο χαιρετίστηκε θετικά. Πολλοί θεώρησαν πως μία τέτοια κίνηση ήταν αρκετά «πρωτοποριακή», μιας και γονείς και λοιποί συγγενείς έρχονταν κοντά στους νέους και μιλούσαν ανοιχτά μαζί τους. Δεν πέρασε πολύς καιρός όμως και τα αποτελέσματα τέτοιων επαφών κάνουν την εμφάνισή τους στο σάιτ myparentsjoinedfacebook.com. Εκεί θα δει κανείς να καταγράφονται καυστικά σχόλια και παρατηρήσεις γονέων με στόχο τη… συμμόρφωση και νουθεσία των τέκνων τους. «Μπήκαν οι γονείς σου στο Facebook; Συγχαρητήρια, μόλις καταστράφηκε η ζωή σου και επίσημα!» είναι γραμμένο με μεγάλα γράμματα στην αρχική σελίδα. Λίγο πιο κάτω παρουσιάζονται τα πρώτα μηνύματα «λογοκρισίας», καθώς και παρακάλια γονιών στα αιτήματα φιλίας προς τα παιδιά τους. «Κάνε με φίλη σου, ακόμα κι αν είμαι η μαμά σου, σε παρακαλώ…» γράφει η κυρία Β.
Το 22% του χρόνου που ξοδεύουμε «σερφάροντας» κάθε μήνα στο Διαδίκτυο, τον περνάμε συνδεδεμένοι σε κάποια ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook και το YouTube.
Η διείσδυση των λεγόμενων social media στον ψηφιακό κόσμο είναι τόσο μεγάλη, ώστε η επισκεψιμότητά τους μεγαλώνει με εντυπωσιακό ρυθμό. Μόνο το τελευταίο 12μηνο, ο αριθμός των χρηστών που επισκέπτονται τα κοινωνικά δίκτυα αυξήθηκε κατά 24%.
Όπως καταδεικνύει έρευνα που διενήργησε η εταιρεία Nielsen, τα 3/4 των διαδικτυακών χρηστών από όλο τον κόσμο μπαίνουν έστω και για λίγα λεπτά κάθε μέρα σε μια ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης.
Είναι η πρώτη φορά στην -βραχύβια- ιστορία του Παγκόσμιου Ιστού που συμβαίνει αυτό. Το εν λόγω στοιχείο επιβεβαιώνει την άποψη ότι οι χρήστες του Διαδικτύου επιθυμούν να διαδραματίσουν ρόλο «παραγωγού περιεχομένου» και όχι παθητικού δέκτη – δυνατότητα που παρέχουν εγγενώς τα social media.
Όπως προκύπτει από την έρευνα, οι διαδικτυακοί χρήστες ξοδεύουν συνολικά 110 δισεκατομμύρια λεπτά στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης κάθε μήνα, με το Facebook να κρατά τα «σκήπτρα».
Είναι χαρακτηριστικό ότι για κάθε 4,5 λεπτά που περνάμε στον Παγκόσμιο Ιστό, αφιερώνουμε το ένα για να στείλουμε μηνύματα σε site όπως το Facebook, να διαβάσουμε μια ανάρτηση στο αγαπημένο μας μπλογκ ή να δούμε ένα βίντεο στο YouTube.
Μέσα σε διάστημα ενός έτους, διπλασιάστηκε ο χρόνος παραμονής των χρηστών στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Τον Απρίλιο, οι χρήστες του Παγκόσμιου Ιστού πέρασαν σχεδόν έξι ώρες «σερφάροντας» στα social media, έναντι 3,5 ωρών τον Απρίλιο του 2009.
Τον τίτλο της πιο «δικτυωμένης» χώρας στον κόσμο (στα social media) απέσπασε η Βραζιλία. Το 86% των Βραζιλιάνων χρηστών του Ίντερνετ επισκέπτονται ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης.
Οι Αυστραλοί, από την άλλη, είναι «πρωταθλητές» στο χρόνο παραμονής στα social media. Τον Απρίλιο πέρασαν κατά μέσο όρο 7 ώρες και 20 λεπτά σε κάποια από αυτές τις ιστοσελίδες, με τους Βραζιλιάνους να ακολουθούν με 5 ώρες μηνιαίως.
Το πιο δημοφιλές διαδικτυακό κοινωνικό δίκτυο είναι το Facebook. Σύμφωνα με την έκθεση της Nielsen, οι χρήστες του Ίντερνετ ξοδεύουν στο Facebook περισσότερη ώρα από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι εντυπωσιακό ότι σχεδόν μισό δισεκατομμύριο χρήστες αφιερώνουν έξι ώρες το μήνα για να «σερφάρουν» σε αυτή την ιστοσελίδα.
Το Facebook σημειώνει ρεκόρ επισκεψιμότητας στη γειτονική Ιταλία. Τα 2/3 των Ιταλών που «σερφάρουν» στο Ίντερνετ επισκέπτονται το σάιτ κάθε μήνα.
Σε περίοπτη θέση βρίσκεται και το YouTube, ο «βασιλιάς» των βίντεο. Η comScore, η εταιρεία που μετρά την «κίνηση» στο Ίντερνετ, ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι οι χρήστες του Ίντερνετ παγκοσμίως βλέπουν στο YouTube 13 δισεκατομμύρια βίντεο κάθε μήνα. Το Facebook, με τη σειρά του, ανακοίνωσε ότι οι χρήστες του παρακολουθούν 2 δισεκατομμύρια βίντεο μηνιαίως.
Υπάρχουν, όμως, και ειδικές προτιμήσεις, ανάλογα με τη χώρα στην οποία ζουν οι χρήστες του Διαδικτύου. Στη Βραζιλία, για παράδειγμα, πολύ ψηλά στην λίστα με τα social media βρίσκεται το Orkut, μια ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης που ανήκει στη Google. Οι χρήστες της είναι Βραζιλιάνοι κατά 51%, Ινδοί κατά 20% και κάτοικοι των Η.Π.Α. κατά 17,8%.
Παράλληλα, φαίνεται ότι το Google, η μεγαλύτερη μηχανή αναζήτησης στον Παγκόσμιο Ιστό, «άνοιξε δρόμους» στην online πρόσβαση. Σύμφωνα με τη Nielsen, το 82% των χρηστών του Διαδικτύου παγκοσμίως επισκέπτονται το σάιτ κάθε μήνα και ξοδεύουν κατά μέσο όρο 1 λεπτό και 20 δευτερόλεπτα σε κάθε τους αναζήτηση.
Οι υπόλοιπες ιστοσελίδες που απαρτίζουν το «top 10» των πιο δημοφιλών κοινωνικών δικτύων είναι το MSN, το Bing, το Yahoo, το AOL, το eBay και η ιστοσελίδα της Apple.
Ένα ερασιτεχνικό «ειδησεογραφικό κανάλι», με ήχο και εικόνα από όλα τα έκτακτα γεγονότα που εκτυλίσσονται ανά την Υφήλιο, δημιούργησε το YouTube.
Πρόκειται για την πλατφόρμα YouTube News Feed, η οποία βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο. Την έναρξη λειτουργίας της υπηρεσίας ανακοίνωσε σήμερα το YouTube, η μεγαλύτερη ιστοσελίδα βίντεο στον κόσμο, σε συνεργασία με τη Σχολή Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια.
Η πλατφόρμα θα συλλέγει και θα προβάλλει βίντεο με ειδησεογραφικού περιεχομένου (συγκεντρώσεις, ληστείες, ομιλίες, συνέδρια κ.ά.), την ώρα που «ανεβαίνουν» στον παγκόσμιο ιστό. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα «δελτίο ειδήσεων» σε συνεχή ροή, με «αρχισυντάκτες» τους ίδιους τους χρήστες του YouTube, δηλαδή τους απλούς πολίτες.
«Είτε πρόκειται για έναν καβγά μεταξύ ενός μέλους του Κογκρέσου και ενός φοιτητή στην Ουάσιγκτον, είτε για τις βίαιες επιθέσεις εναντίον των εθνοτικών μειονοτήτων στο Κιργιστάν, είτε για την διαρροή πετρελαίου στις ακτές του Κόλπου του Μεξικού, όλα τα βίντεο θα ανεβαίνουν στο YouTube, τόσο από ερασιτέχνες, όσο και από επαγγελματίες δημοσιογράφους. Έτσι θα διακινούνται στο ‘’οικοσύστημα’’ των μέσων ενημέρωσης με μια εκλέπτυνση και ταχύτητα μεγαλύτερη από ποτέ», δήλωσε ο Στιβ Γκρουβ, διευθυντής του τμήματος Ειδήσεων και Πολιτικής του YouTube.
«Με βίντεο που ‘’ανεβαίνουν’’ κάθε λεπτό, 24 ώρες το 24ωρο, πού μπορούν οι άνθρωποι να βρουν ευκολότερα τις τελευταίες ειδήσεις, αν όχι στο σάιτ μας; Και πώς μπορούν οι ειδησεογραφικοί οργανισμοί να διαχειριστούν καλύτερα αυτό το περιεχόμενο, για να εμπλουτίσουν τα ρεπορτάζ τους και να μας ενημερώσουν καλύτερα;» πρόσθεσε ο Στιβ Γκρουβ.
Όπως ανακοινώθηκε, η ροή ειδήσεων (news feed) θα τροφοδοτεί το YouTube με ειδησεογραφικά βίντεο της τελευταίας στιγμής, με έμφαση στις ‘’δυνατές’’ εικόνες, στις μη παραδοσιακές πηγές ενημέρωσης (δηλαδή τα ΜΜΕ), και στις διαρκείς ενημερώσεις και ανανεώσεις περιεχομένου.
Τα βίντεο θα είναι διαθέσιμα στο CitizenTube, το ιστολόγιο του YouTube για τις ειδήσεις και την πολιτική επικαιρότητα και στον λογαριασμό του CitizenTube στο Twitter.
Μια νέα ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, στα πρότυπα του Facebook, δημιούργησε μια κρατική υπηρεσία στο Χονγκ Κονγκ, η οποία πηγαίνει το Διαδίκτυο ένα βήμα πιο μπροστά και, συγκεκριμένα, στη μετά θάνατον ζωή. Το memorial.gov.hk είναι ένα σάιτ που φιλοξενεί τα προφίλ των νεκρών, που δημιουργούν οι φίλοι και οι συγγενείς τους.
Από την περασμένη εβδομάδα, οι συγγενείς και οι φίλοι των θανόντων, που ζουν στην «χάι τεκ» πόλη των 7 εκατομμυρίων κατοίκων, μπορούν να χρησιμοποιούν έναν νέο τρόπο απότισης φόρου τιμής στους νεκρούς τους: μια ιστοσελίδα που τους δίνει τη δυνατότητα να δημιουργούν και να κρατούν ενεργά τα προφίλ των αγαπημένων τους πρόσωπων, σαν να ζούσαν.
Δημιουργός της ιστοσελίδας είναι η κυβερνητική Υπηρεσία Τροφίμων, Περιβάλλοντος και Υγιεινής του Χονγκ Κονγκ, που έχει υπό την εποπτεία της τα δημόσια νεκροταφεία και τα αποτεφρωτήρια της πόλης. Η δημιουργία της κόστισε 128 χιλιάδες δολάρια και η δομή της δεν διαφέρει πολύ από αυτή του Facebook.
Οι χρήστες έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν μεταξύ των διαφόρων θεμάτων (layouts) που θα έχει η σελίδα του νεκρού και να διαλέξουν, επίσης, τη… μουσική υπόκρουση του προφίλ. Μετά τη δημιουργία του λογαριασμού, μπορούν ανά πάσα στιγμή να «ανεβάζουν» φωτογραφίες και βίντεο των νεκρών και να ανανεώνουν το προφίλ τους.
Η πρόσβαση στο προφίλ μπορεί να είναι ανοικτή σε όλους τους χρήστες του Ίντερνετ ή περιορισμένη. Να γίνεται, δηλαδή, κατόπιν πρόσκλησης που θα απευθύνεται αποκλειστικά σε φίλους και συγγενείς του αποβιώσαντος.
Επίσης, οι «ιδιοκτήτες» των προφίλ μπορούν να επιλέξουν αν θα λαμβάνουν υπενθυμίσεις για τα… γενέθλια του μακαρίτη, αλλά και για την «επέτειο θανάτου του». Υπάρχει, ακόμη, η δυνατότητα αυτόματης αποστολής προσκλήσεων στους χρήστες, προκειμένου να αφήσουν «μηνύματα μνήμης» στον «Τοίχο» του μακαρίτη.
Μπορεί στους δυτικούς όλα αυτά να φαντάζουν αλλόκοτα, ωστόσο για τους Κινέζους η «κουλτούρα του θανάτου» αποτελεί μέρος της καθημερινότητας. Δυο φορές το χρόνο διοργανώνουν ειδικές τελετές για να τιμήσουν τους νεκρούς τους· όχι μόνο αυτούς που «έφυγαν» πρόσφατα, αλλά και όλους τους προγόνους τους, αιώνες πίσω.
Σύμφωνα με την Υπηρεσία Τροφίμων, Περιβάλλοντος και Υγιεινής, το memorial.gov.hk «δεν έχει σκοπό να αντικαταστήσει τις παραδοσιακές πρακτικές απότισης φόρου τιμής στους θανόντες». Ωστόσο, φιλοδοξεί να λειτουργεί συμπληρωματικά, επιτρέποντας στους ανθρώπους να τιμούν τους νεκρούς τους από οποιοδήποτε σημείο και οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, «με έναν θερμό, προσωποποιημένο τρόπο», κάνοντας μόνο ένα «κλικ».
Η χρήση της ιστοσελίδας είναι δωρεάν, αλλά «αφορά» μόνο ανθρώπους που έχουν ταφεί ή αποτεφρωθεί σε κρατικές εγκαταστάσεις.
Φυσικά, ο αντίλογος είναι έντονος. Ο Γου Κουοκ Κιν, ιδιοκτήτης ενός καταστήματος με στεφάνια για κηδείες, τάσσεται υπέρ των παραδοσιακών τελετουργιών. «Δεν χρειάζεται να λειτουργεί αυτή η ιστοσελίδα. Αντίθετα, η κυβέρνηση θα έπρεπε να χρηματοδοτήσει την κατασκευή περισσότερων δημόσιων χώρων ταφής», δήλωσε στους «Τάιμς» της Νέας Υόρκης.
Ορισμένοι επικριτές της υπηρεσίας υποστηρίζουν ότι το σάιτ «δεν αποτελεί έντιμο τρόπο σεβασμού προς τους νεκρούς», ενώ άλλοι θεωρούν ότι «μοιάζει με βιντεοπαιχνίδι». Υπάρχουν, όμως, και οι υπέρμαχοι: «Εκείνοι που πεθαίνουν, αποκτούν, πλέον, κάτι που τους ανήκει στο Διαδίκτυο», λέει ο Κιτ Φαν, περιμένοντας το λεωφορείο έξω από ένα γραφείο τελετών στο Χονγκ Κονγκ. «Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν θα εξακολουθούν να πηγαίνουν στις κηδείες», προσθέτει.
Να μια κλασική περίπτωση όπου οι αριθμοί τα λένε όλα: κάθε ημέρα, μέσα από το YouTube πραγματοποιούνται περισσότερες από δύο δισεκατομμύρια (!) προβολές, γεγονός που κατατάσσει το συγκεκριμένο site τρίτο σε αριθμό επισκεπτών μετά τη μηχανή αναζήτησης της Google και το Facebook. Αλλωστε, η αρχειοθήκη του διαθέτει ήδη τόσο πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό, που θα χρειαζόταν κανείς… 1.700 χρόνια για να το παρακολουθήσει – νούμερο που αναμένεται να αυξηθεί με γεωμετρικούς ρυθμούς μέσα στους επόμενους μήνες, καθώς κάθε ένα λεπτό στους servers της υπηρεσίας αποθηκεύονται καινούργια βίντεο συνολικής διάρκειας 24 ωρών. Κι όλα αυτά μόλις σε πέντε χρόνια, αφού πριν από λίγες εβδομάδες το YouTube έκλεισε την πρώτη πενταετία λειτουργίας του από τον Μάιο του 2005, όταν ξεκίνησε να «τρέχει» δοκιμαστικά ως υπηρεσία διακίνησης αρχείων multimedia, προσφέροντας τη δυνατότητα στους χρήστες να «ανεβάσουν» βίντεο της επιλογής τους.
Ποιες είναι οι συνέπειες αυτής της εκρηκτικής δημοφιλίας; Κατ’ αρχάς το ότι οι τηλεοπτικοί σταθμοί έχουν χάσει το μονοπώλιο που κατείχαν για δεκαετίες στην οικιακή ψυχαγωγία και ενημέρωση· σε πρόσφατη έρευνα του BBC, το 63% των συμμετεχόντων δήλωσαν πως, χάρις σε υπηρεσίες όπως το YouTube, αφιερώνουν «λιγότερο» ή «σημαντικά λιγότερο» χρόνο μπροστά στην TV. Κατά δεύτερον, ότι εδώ και πολύ καιρό οι όροι «ιντερνετική ψυχαγωγία» και «ενημέρωση» δεν περιλαμβάνουν μόνον αποσπάσματα από κινηματογραφικές ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές και βιντεοκλίπ γνωστών μουσικών συγκροτημάτων, τα οποία ομολογουμένως έδωσαν ώθηση στο YouTube στα πρώτα του βήματα. Αντίθετα, υπολογίζεται πως, από τους χρήστες που αποθηκεύουν οπτικό υλικό στο YouTube, το 62% αναρτά ερασιτεχνικές λήψεις που ανήκουν στους ίδιους – και οι οποίες προσελκύουν ένα διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό επισκεπτών.
Ετσι κι αλλιώς, στην ιστοσελίδα του φιλοξενούνται πανεπιστημιακές διαλέξεις (από το 2007, το πανεπιστήμιο του Berkeley «ανεβάζει» όλες τις παραδόσεις του ιδρύματος), σεμινάρια χρήσης υπολογιστών, ενημερωτικό υλικό για τη δράση μη κυβερνητικών οργανώσεων και οικολόγων από όλα τα σημεία του πλανήτη, ακόμη και ντοκιμαντέρ ή ανεξάρτητες παραγωγές που δεν κατάφεραν να προβληθούν στις κινηματογραφικές αίθουσες. Αλλά και σπάνια ντοκουμέντα τα οποία κατέγραψαν αυτόπτες μάρτυρες με μία κάμερα ή ένα κινητό, όπως τα δεκάδες βίντεο από την πρόσφατη εξέγερση στο Ιράν.
Αλλωστε, ανεξάρτητα από το είδος του οπτικοακουστικού υλικού, η επιτυχία της υπηρεσίας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι έδωσε τη δυνατότητα για εύκολη ανταλλαγή αρχείων multimedia σε μία εποχή όπου, παρά την ταχεία εξάπλωση του Ιντερνετ, η διακίνησή τους είτε ήταν αδύνατη μέσω e-mail είτε εξαιρετικά χρονοβόρα αν κανείς επέλεγε κάποια εναλλακτική λύση. Εξάλλου, μέσα από το YouTube οποιοσδήποτε είχε τη δυνατότητα να δημοσιοποιήσει δωρεάν και χωρίς ιδιαίτερες τεχνικές γνώσεις αποσπάσματα διάρκειας έως και δέκα λεπτών, τα οποία οποιοσδήποτε άλλος χρήστης μπορούσε να δει σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, χρησιμοποιώντας μία κοινότατη εφαρμογή (το Flash player της Adobe) που βρισκόταν ήδη εγκατεστημένη σε εκατομμύρια υπολογιστές.Και μάλιστα πολλές φορές χωρίς να χρειαστεί να καταφύγει στην ίδια την ιστοσελίδα της υπηρεσίας: το YouTube έδινε εξαρχής τη δυνατότητα ενσωμάτωσης των βιντεοκλίπ του σε τρίτα site, μπλογκ ή πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης. Καινοτομία που άσκησε επίδραση στα παραδοσιακά MME, με αρκετές τηλεοπτικές εκπομπές να συμπεριλαμβάνουν σήμερα ενότητες προβολής βίντεο από το Ιντερνετ και τα δεκάδες «You Tube κανάλια» που έχουν δημιουργήσει εφημερίδες και περιοδικά σαν τους New York Times, την Washington Post και το Time.
Δεοντολογία
Οπως είναι φυσικό, εκτός από όλο αυτό το υλικό, στο site φιλοξενούνται επίσης αποσπάσματα τα οποία αρνούνται το Ολοκαύτωμα, έχουν ρατσιστικό περιεχόμενο, προωθούν τη μισαλλοδοξία ή «αποδεικνύουν» διάφορες θεωρίες συνωμοσίας. Από την πλευρά του, το YouTube απαντάει πως σε αυτές τις περιπτώσεις δεν παραβιάζεται ο κώδικας δεοντολογίας του, ο οποίος απαγορεύει μόνο δυσφημιστικά αποσπάσματα ή αποσπάσματα που περιέχουν πορνογραφικές σκηνές και εξυμνούν εγκληματικές συμπεριφορές. Ακόμη όμως και για βίντεο τα οποία ανήκουν όντως σε αυτήν την κατηγορία, η υπηρεσία έχει κατηγορηθεί πως οι ελεγκτικοί της μηχανισμοί είναι εξαιρετικά αναποτελεσματικοί στην έγκαιρη απόσυρσή τους, καθώς προϋποθέτουν πως οι ίδιοι οι χρήστες θα ειδοποιούν τους διαχειριστές για τα αμφιλεγόμενα βίντεο.
Συμφωνίες
Αν και το YouTube εξαγοράστηκε το 2006 από την Google με 1,65 δισ. δολάρια, για τον διαδικτυακό κολοσσό η υπηρεσία δεν έχει αποφέρει ακόμη κέρδη, παρά τα έσοδα από τις διαφημίσεις που προβάλλονται παράλληλα με κάθε βίντεο. Μόνο το 2009 το YouTube κατέγραψε ζημίες που έφτασαν τα 500 εκατ. δολάρια. Πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν πως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι από νωρίς το site βρέθηκε σε τροχιά σύγκρουσης με τους μεγαλύτερους αμερικανικούς τηλεοπτικούς σταθμούς και κινηματογραφικά στούντιο –καθώς τα αποσπάσματα του οπτικοακουστικού τους υλικού προβάλλονταν αρχικά χωρίς κανένα αντίτιμο για πνευματικά δικαιώματα–, με συνέπεια οι εταιρείες αυτές να ιδρύσουν εναλλακτικές υπηρεσίες, όπως το Hulu, για την online προβολή σειρών και φιλμ.
Ωστόσο, η κατάσταση φαίνεται να αλλάζει: το YouTube όχι μόνο έχει ήδη υπογράψει συνεργασία με την MGM, το CBS και το BBC, αλλά αναμένεται να αποτελέσει τη «ραχοκοκαλιά» της Google TV, της πλατφόρμας που ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες η Google, ώστε κάθε τηλεόραση να μετατραπεί ουσιαστικά σε τερματικό πρόσβασης στο Ιντερνετ και ο τηλεθεατής να μπορεί πλέον να παρακολουθήσει στο σαλόνι του τηλεοπτικές σειρές, ταινίες και αθλητικές αναμετρήσεις απευθείας από το Web. Και γι’ αυτόν τον λόγο, το YouTube πειραματίζεται ήδη με προβολές τρισδιάστατων ταινιών, με τη «ζωντανή» μετάδοση τηλεοπτικών γεγονότων, αλλά και με μία τεχνολογία αυτόματου υποτιτλισμού, η οποία, μάλιστα, υποστηρίζει εξήντα γλώσσες.
Η ιστοσελίδα YouTube ανακοίνωσε σήμερα έναν διαγωνισμό για τo «πιο δημιουργικό βίντεο του κόσμου», o οποίος θα γίνει σε συνεργασία με το Μουσείο Guggenheim, ενώ θα ακολουθήσει και έκθεση των βίντεο αυτών.
Οι κινηματογραφιστές έχουν διορία έως τις 31 Ιουλίου για να υποβάλουν το έργο τους, και μέχρι 20 βίντεο θα επιλεγούν για μιαν έκθεση που έχει προγραμματιστεί για τις 21 Οκτωβρίου σε διάφορους χώρους του μουσείου, στο Βερολίνο, το Μπιλμπάο, τη Βενετία και τη Νέα Υόρκη.
«Το Online βίντεο ακολουθεί εκρηκτική πορεία, όχι μόνο ως μέσο, αλλά ως μορφή τέχνης», εκτιμά σήμερα το YouTube (Google Group), στο επίσημο μπλόγκ του.
«Έτσι σήμερα συνεργαζόμαστε με το Μουσείο Guggenheim για να ανακαλύψουμε τα πιο δημιουργικά βίντεο στον κόσμο, και να αποκαλύψουμε τα μοναδικά ταλέντα που εργάζονται στον συνεχώς επεκτεινόμενο τομέα των ψηφιακών μέσων», προσθέτει η ιστοσελίδα.
«Αναζητούμε έργα κινουμένων σχεδίων, με γραφικά με κίνηση, αφηγηματικά ή μη αφηγηματικά, ή ντοκιμαντέρ, μουσικά ή σε καλλιτεχνικές μορφές εντελώς νέες–δημιουργίες που πραγματικά θέτουν υπό αμφισβήτηση την αντίληψη που έχουμε για το τι είναι δυνατό σε βίντεο», προσθέτει το YouTube.
Τα έργα πρέπει να υποβληθούν στην ιστοσελίδα YouTube.com/play, και θα κριθούν από διεθνή επιτροπή.
Αυτή η πρωτοβουλία είναι μια επέκταση μιας άλλης καλλιτεχνική εμπειρίας του YouTube, του σχηματισμού της Συμφωνικής Ορχήστρας YouTube (YouTube Symphony Orchestra), που αποτελείται από περισσότερους από 90 επαγγελματίες και ερασιτέχνες μουσικούς από 30 χώρες, που ανακαλύπτονται χάρη σε οντισιόν στην ιστοσελίδα του Youtube.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Φιλίες, φλερτ, γνωριμίες, αλλά και κανονικά ερωτικά «στραβοπατήματα» ενθαρρύνει η περιήγηση στις γειτονιές του Διαδικτύου. Ενας στους δέκα χρήστες σελίδων κοινωνικής δικτύωσης (του Facebook, των διαφόρων chat rooms και των σελίδων dating) έχει απατήσει τον σύντροφό του με άτομο που έχει γνωρίσει ον-λάιν, ενώ τα μεγαλύτερα ποσοστά απιστιών με τη… σφραγίδα του Διαδικτύου σημειώνονται στις ηλικίες άνω των 40 ετών.
Άρθρα (RSS)