Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για τις λίστες, ακόμα και όταν τις αμφισβητούν – ιδίως τότε. Ετσι, κατά καιρούς έρχονται στο φως κατάλογοι με τους 100 πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, με τις 100 «πιο επιδραστικές» προσωπικότητες, με τους 100 σημαντικότερους διανοούμενους ή τις 100 μεγαλύτερες ταινίες όλων των εποχών… ενώ μπεστ σέλερ έχουν γίνει τα βιβλία-λίστες με τα 100 πράγματα που πρέπει να κάνει κανείς προτού πεθάνει.
Προσωπικά, με ξενίζει η ιδέα να συμπεριληφθούν σ? έναν ενιαίο κατάλογο άνθρωποι που έζησαν σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους και έδρασαν σε διαφορετικούς τομείς, όμως στην περίπτωση των «Μεγάλων Ελλήνων» του ΣΚΑΪ. Η εφαρμογή του «κόνσεπτ» έγινε με καλαισθησία και σοβαρότητα – κάτι που σπάνια συναντάμε στην ιδιωτική τηλεόραση. Οπως έχει επισημανθεί, ο κατάλογος με τις προσωπικότητες τις οποίες επέλεξαν δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόροι δεν αποτελεί μέτρο της αξίας ή του ιστορικού βάρους τους, αλλά φανερώνει (ή μάλλον υπονοεί) πολλά για τη δική μας εποχή. Κυρίως επιβεβαιώνει το πλατύ ενδιαφέρον για την Ιστορία, τη μακρινή και την πρόσφατη, το οποίο αντανακλά και την αγωνία για το σήμερα στην κρίσιμη καμπή που διανύουμε.
Βρισκόμαστε στη δεύτερη φάση του μεγαλόπνοου αυτού σχεδίου, η οποία εγκαινιάστηκε με μια δίωρη εκπομπή, στην οποία ο Αλέξης Παπαχελάς παρουσίασε, με λιτότητα και ακρίβεια, τους 50 εκ των 100 «Μεγάλων». Προφανώς η απλότητα, η αμεσότητα της εκπομπής δεν είναι προϊόν ευκολίας, αλλά επίπονης και μακρόχρονης συλλογικής εργασίας.
Οι «Μεγάλοι Ελληνες» δεν είναι απλώς ένας κατάλογος με αύξοντα αριθμό κατάταξης ως προς το μεγαλείο, αλλά μια σύνθετη παραγωγή – και έτσι πρέπει να την αντιμετωπίσουμε ώστε να μην αναλωθούμε σε δικαιολογημένες απορίες, π.χ., πώς μπορεί ο Ηρόδοτος να στριμώχνεται ανάμεσα στον Θανάση Βέγγο και τον Λάκη Λαζόπουλο; Παρόμοια «κουφά» συναντάμε και στους «Μεγάλους Βρετανούς» του BBC (το αρχέτυπο, το format των ημέτερων «Μεγάλων»), όπου η πριγκίπισσα Νταϊάνα (3η θέση) «τρώει» τον Δαρβίνο και τον Σαίξπηρ.
Από τη στιγμή που καλύπτονται τρεις χιλιετίες Ιστορίας, αυτή η αλλόκοτη συνύπαρξη είναι αναμενόμενη. Ο κατάλογος δείχνει ποιους οι ψηφοφόροι θεώρησαν «μεγάλους» κατά τον χρόνο της ψηφοφορίας. Π.χ., αν στη Βρετανία η επιλογή δεν γινόταν στα τέλη του 2001, αλλά φέτος, υπό τη σκιά της ύφεσης, ο Κέινς μάλλον θα συγκαταλεγόταν στους 100.
Στο προχθεσινό δίωρο αρκετοί σχολιαστές εξέφρασαν επιφυλάξεις, όπως για τη μη συγκρισιμότητα των μεγεθών ανάμεσα στον αρχαίο και τον σύγχρονο κόσμο, όμως τα «ναι μεν, αλλά» ή και οι διαφωνίες είναι οργανικό κομμάτι μιας παραγωγής που σκοπός της δεν είναι η παράθεση εγκυκλοπαιδικών βιογραφιών ή η επίτευξη ομοφωνίας, αλλά η διεξαγωγή, με σύγχρονο τηλεοπτικό και διαδικτυακό τρόπο, ενός δημόσιου διαλόγου για τις προσωπικότητες και την Ιστορία – ενός διαλόγου που βρίσκεται ακόμα στην αρχή του, αλλά φαίνεται ότι θα είναι γόνιμος και ζωηρός.
Η δεύτερη φάση της μεγάλης παραγωγής του ΣΚΑΪ «Μεγάλοι Ελληνες» εγκαινιάστηκε τη Δευτέρα 16/2, με μια δίωρη εκπομπή την οποία παρουσίασε ο Αλέξης Παπαχελάς, κεντρικός παρουσιαστής όλης της σειράς, με ταιριαστό φόντο τους εκθεσιακούς χώρους της Εθνικής Πινακοθήκης όπου συναντάμε πολλά από τα πρόσωπα που συγκαταλέγονται στον κατάλογο των «Μεγάλων».
Τα 100 ονόματα που προέκυψαν από την περσινή ψηφοφορία στην οποία συμμετείχαν περίπου 40.000 άτομα, έχουν ήδη δημοσιοποιηθεί, όμως προχθές μάθαμε πώς κατατάσσονται, κατά σειρά ψήφου, οι πρώτοι 50 «Μεγάλοι», από τον 100ό έως τον 51ο. Ακολουθούν, την επόμενη Δευτέρα, άλλοι 40 Μεγάλοι από τον 50ό έως τον 11ο, ενώ στην ίδια εκπομπή θα παρουσιαστούν με αλφαβητική σειρά οι 10 πρώτοι για τους οποίους, αρχίζοντας από τη μεθεπόμενη Δευτέρα, θα προβληθούν ισάριθμα ωριαία ντοκιμαντέρ.
Ο κατάλογος των πρώτων 50 Μεγάλων, σε αντίστροφη σειρά, είναι ο ακόλουθος:
Για τον καθέναν από τους πιο πάνω παρουσιάστηκε ένα ολιγόλεπτο βίντεο, ενώ πολυάριθμες προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, της επιστήμης, της δημοσιογραφίας και της πολιτικής κατέθεσαν με απλότητα και αμεσότητα, χωρίς ίχνος ακαδημαϊσμού, τις απόψεις τους. Π.χ., συγκινητικό ήταν το σχόλιο του αστροφυσικού Δ. Νανόπουλου, ο οποίος, μιλώντας για τον Γεώργιο Παπανδρέου, παραδέχτηκε ότι ο ίδιος δεν θα κατάφερνε να σπουδάσει δίχως την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και τη δωρεάν παιδεία που εισήχθησαν επί της πρωθυπουργίας του.
Ο μαθηματικός και συγγραφέας Απ. Δοξιάδης μίλησε με πάθος για την πολιτική ιδιοφυΐα του Κλεισθένη, ενώ ο ηθοποιός Αντ. Καφετζόπουλος δεν δίστασε να δηλώσει ότι ο ίδιος θα κατέτασσε τον δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο στη λίστα με τους «Χειρότερους Ελληνες». Αλλοι σχολιαστές, αναφερόμενοι στους εν ζωή «Μεγάλους» (13 στο σύνολο) μίλησαν για την αναγκαία χρονική απόσταση που πρέπει να μεσολαβήσει ώστε να λάβει κάποιος τον χαρακτηρισμό «μεγάλος».
Τρελαμένοι με την ενημέρωση; Θέλετε να μαθαίνετε όλα όσα γίνονται στον κόσμο καθημερινά, αλλά δεν έχετε αναρίθμητο χρόνο για να τα προλαβαίνετε όλα; Ανακαλύψτε τον μαγικό πίνακα της επικαιρότητας! Στο http://marumushi.com/apps/newsmap/newsmap.cfm θα έχετε ανά πάσα στιγμή γενική εικόνα τού τι συμβαίνει στον κόσμο. Πρόκειται για κουτάκια, διαφορετικού χρώματος, ανάλογα με τον χαρακτήρα της είδησης (π.χ. πράσινο για την τεχνολογία, κόκκινο για τα διεθνή κ.ο.κ.) που συνθέτουν έναν πίνακα. Διαβάζοντάς τον, είναι σαν να διαβάζατε «διαγώνια» τον παγκόσμιο Τύπο και ειδησεογραφικά sites σε 5 λεπτά. Αν τώρα θέλετε περισσότερες πληροφορίες για κάποιο από τα θέματα, κάντε κλικ στο κουτάκι που σας ενδιαφέρει και θα έχετε ολόκληρη την είδηση μπροστά σας. Πανέξυπνη ιδέα και είστε πάντα ενημερωμένοι στον ελάχιστο χρόνο! Ο ιστότοπος ενημερώνεται από bloggers σχεδόν κάθε ώρα. Γι’ αυτό η επιλογή των θεμάτων μπορεί πολλές φορές να είναι υποκειμενική και μονόπλευρη. Σε κάθε περίπτωση πάντως ρίξτε μια ματιά.
Στην ημερίδα του ΙΣΤΑΜΕ για τα νέα μέσα ακούστηκαν ενδιαφέρουσες απόψεις:
«Τα παραδοσιακά ΜΜΕ αδυνατούν να βρίσκονται στον παλμό των γεγονότων κι αυτό δεν οφείλεται μόνο στην υπεροχή του διαδικτύου, αλλά και στην έλλειψη αξιοπιστίας που τα διακρίνει». – Νίκος Μεγγρέλης, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων.
«Το πιο σημαντικό γεγονός με τα νέα μέσα είναι ότι πολύ περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να μετέχουν ισότιμα και ως συγγραφείς και όχι μόνο ως αναγνώστες στην κοινωνία της γνώσης. Τα δίκτυα επικοινωνιών ισοπεδώνουν παλιές ιεραρχίες της βιομηχανικής κοινωνίας και απομένει να δούμε αν θα συνθέσουν και άλλες». – Πάσχος Μανδραβέλης, Δημοσιογράφος της εφημερίδας Η Καθημερινή.
«Στη χώρα μας ζούμε τη δημοσιογραφία της επικοινωνίας. Ο δημοσιογράφος ταυτίζεται με τον εκπρόσωπο ενός χώρου συμφερόντων, τη δημοσιογραφία του σχολίου, του “argument”, που μεταμφιέζει την είδηση σε γνώμη. Πρόκειται για ένα μοντέλο, όπου η πληροφορία λειτουργεί ως πρόφαση ή ως άλλοθι για το αυθαίρετο σχόλιο το οποίο προβάλλεται ως είδηση». – Νίκος Μπακουνάκης, Αρχισυντάκτης της εφημερίδας Το Βήμα της Κυριακής.
Έρχονται στη “μικρή οθόνη” οι “Μεγάλοι Έλληνες”. Η φιλόδοξη παραγωγή του ΣΚΑΪ παρουσιάστηκε στο Ζάππειο, και σκιαγραφεί αναλυτικά την προσωπικότητα και το έργο 100 Ελλήνων που αναδείχτηκαν μετά από ψηφοφορία του κοινού. Η σειρά βασίζεται στην αντίστοιχη παραγωγή του BBC που σημείωσε πρωτόγνωρη επιτυχία στην Μ. Βρετανία. Η πρώτη φάση της ψηφοφορίας ολοκληρώθηκε? το Μάιο του 2008 με την ανάδειξη των 100 επικρατέστερων προσωπικοτήτων ανάμέσα από χιλιάδες προτάσεις: 38.472 άτομα, από την Αθήνα έως τη Βαρσοβία, από το Χονγκ Κονγκ έως το Ντουμπάι και από το Κουβέιτ έως τη Μπρατισλάβα, έσπευσαν να καταθέσουν τη δική τους γνώμη στο ερώτημα που έχει θέσει ο ΣΚΑΪ για την ανάδειξη του σημαντικότερου Έλληνα.
Η δεύτερη φάση, που θα ξεκινήσει στα μέσα Φεβρουαρίου του 2009, περιλαμβάνει την μετάδοση δύο δίωρων ντοκιμαντέρ αντίστροφης παρουσίασης των 100 επίλεκτων προσωπικοτήτων που προέκυψαν από την ψηφοφορία του περασμένου Μαΐου, με κεντρικό παρουσιαστή τον Αλέξη Παπαχελά.
Στο στάδιο αυτό ξεκινώντας από τον 100o Μεγάλο Έλληνα, θα αποκαλυφτούν οι 90 Μεγάλοι Έλληνες κατά σειρά ψήφου, με τη συμβολή προσωπικοτήτων από τους χώρους των τεχνών, της επιστήμης και της πολιτικής. Για κάθε έναν από τους 90 Μεγάλους Έλληνες θα παρουσιαστεί ένα μικρό ολιγόλεπτο αφιέρωμα.
Οι 10 πρώτοι θα αναφερθούν στο τέλος του δεύτερου δίωρου ντοκιμαντέρ με αλφαβητική σειρά.
Κατόπιν, οι δέκα πρώτες σε ψήφους προσωπικότητες θα παρουσιαστούν αναλυτικά, μέσα από ισάριθμα ωριαία ντοκιμαντέρ, καθένα από τα οποία θα έχει το δικό του παρουσιαστή.
Τα βήματα του Νιλ Αρμστρονγκ , του πρώτου ανθρώπου που πάτησε το έδαφος της Σελήνης, είναι η πιο αξιοσημείωτη στιγμή της παγκόσμιας τηλεόρασης, σύμφωνα με την «ετυμηγορία» 3.000 τηλεθεατών που ερωτήθηκαν σχετικά στο πλαίσιο μιας έρευνας που έκανε μεγάλη ιαπωνική εταιρεία ηλεκτρονικών που κατασκευάζει και τηλεοράσεις. Ο διαστημικός περίπατος του- συνταξιούχου σήμερα στα 78 του χρόνια- αμερικανού αστροναύτη ήλθε πρώτος με ποσοστό άνω του 50% των ερωτηθέντων. Στη δεύτερη θέση των σημαντικών τηλεοπτικών γεγονότων σε όλο τον κόσμο αναδείχθηκε η εκλογή του πρώτου αφροαμερικανού προέδρου των ΗΠΑ, του Μπαράκ Ομπάμα, με ποσοστό 37,5%, και τρίτη η δολοφονία του προέδρου των ΗΠΑ Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, με ποσοστό 27%.
H free press εκτύπωση του περιεχομένου διαφόρων blogs είναι πλέον πραγματικότητα.Το έντυπο «Printed Blog», όπως ονομάζεται, θα κυκλοφορήσει στο Σικάγο και το Σαν Φρανσίσκο την Τρίτη και εντός του επόμενου μήνα θα κάνει την εμφάνισή του στη Νέα Υόρκη. «Αυτό που προσπαθούμε να πετύχουμε είναι η εφαρμογή ορισμένων αρχών που λειτούργησαν στο Διαδίκτυο στο χώρο των εφημερίδων», λέει χαρακτηριστικά ο Τζόσουα Καρπ, ένας εκ των ιδρυτών του «Printed Blog».
Ο Καρπ φιλοδοξεί να εκδίδει το «printed blog» δύο φορές ημερησίως έτσι ώστε να φτάνει στους επιβάτες όταν πάνε στην εργασία τους και μόλις επιστρέφουν από αυτήν. Όσο για το περιεχόμενο, δεν ήταν καθόλου δύσκολο να γεμίσει τις σελίδες του εντύπου, καθώς όπως ο ίδιος δηλώνει «υπάρχει ένα εξαιρετικό ποσοστό καλογραμμένων blogs εκεί έξω».
Ένας από τους bloggers που συμφώνησαν να δίνουν κείμενα στον Καρπ, ο Κρις ο’ Σέι, είναι επαγγελματίας δημοσιογράφος και αποτελεί μεγάλο του όνειρό να γίνει κάποια στιγμή full-time blogger.
«Αποφάσισα να συμμετέχω στην προσπάθεια διότι νομίζω ότι πρόκειται για μια πολύ καλή ιδέα. Το να προσφέρεις περιεχόμενο blogs σε πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους, είναι σαν ν’ ανοίγεις την πόρτα σ’ ένα νέο κοινό. Και οι bloggers αναζητούν περισσότερη δημοσιότητα», σχολιάζει.
Η Σοφία Παπαϊωάννου και «ΟΙ ΝΕΟΙ ΦΑΚΕΛΟΙ παρουσιάζουν?» ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ της αμερικανικής εταιρίας Frontline για τη γενιά που ενηλικιώνεται μέσα στο διαδίκτυο την Δευτέρα 26/1 στις 23.00 στον ΣΚΑΪ
Ένας κορυφαίος ειδικός σε ζητήματα που αφορούν το παιδί, προειδοποιεί τους γονείς να περιορίσουν το χρόνο που τα νήπια ηλικίας μέχρι δύο ετών παρακολουθούν τηλεόραση, γιατί αυτό μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη βλάβη από ό,τι ωφέλεια στην ανάπτυξή τους.
Ο καθηγητής Δημήτρης Χρηστάκης, ερευνητής του Ινστιτούτου Ερευνών για τα Παιδιά του Σιάτλ και καθηγητής του πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στις ΗΠΑ, σε μεγάλη του διεθνή έρευνα, που δημοσιεύεται στο παιδιατρικό περιοδικό “Acta Paediatrica”, εξέφρασε επίσης σημαντικές επιφυλάξεις για τα εκπαιδευτικά ή ψυχαγωγικά DVD που απευθύνονται στα νήπια και ισχυρίζονται ότι είναι επωφελή γι’ αυτά, παρά την έλλειψη των σχετικών επιστημονικών στοιχείων.
Σύμφωνα με τον Χρηστάκη, η πλάστιγγα των επιστημονικών στοιχείων γέρνει σαφώς προς την κατεύθυνση των δυνητικών βλαβών.
Αν και αρκετοί γονείς θεωρούν ότι η τηλεόραση κάνει καλό στον εγκέφαλο των νηπίων, γι’ αυτό τα αφήνουν να βλέπουν με τις ώρες, οι ιατρικές μελέτες δεν έχουν επιβεβαιώσει κάτι τέτοιο.
Αντίθετα, η παρακολούθηση τηλεοπτικών προγραμμάτων και DVD μπορεί να καθυστερήσει τη γλωσσική ανάπτυξη και το περιεχόμενο του λεξιλογίου, σύμφωνα με άλλες μελέτες.
Τα νήπια τείνουν να μιμούνται αυτό που βλέπουν στην οθόνη, όμως μαθαίνουν καλύτερα από τις ζωντανές παρουσιάσεις, ενώ μια άλλη μελέτη διαπίστωσε μέτρια προβλήματα συγκέντρωσης της προσοχής στην ηλικία των επτά ετών σε όσα μικρά παιδιά έβλεπαν πολλή τηλεόραση πριν τα τρία τους χρόνια.
Αρκετοί γονείς παραδέχονται ότι αφήνουν τα νήπια μπροστά από την τηλεόραση, επειδή χρειάζονται χρόνο για τους ίδιους, πράγμα που όσο κι αν είναι κατανοητό, πρέπει να αποφεύγεται κατά το δυνατό, σύμφωνα με τον έλληνα ερευνητή.
Ο Χρηστάκης αποδίδει την αρνητική επίδραση της τηλεόρασης στο ότι εκθέτει τον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο των νηπίων σε μια σειρά από υπερβολικά ερεθίσματα, όπως φώτα που αναβοσβήνουν, συνεχείς αλλαγές σκηνών, απότομες ηχητικές αλλαγές κ.α., ενώ παράλληλα υποκαθιστά άλλες αναγκαίες δραστηριότητες, όπως το παιχνίδι ή η επαφή με τους γονείς.
Εδώ και τέσσερις δεκαετίες εκφράζονταν ανησυχίες για την επίδραση της τηλεόρασης στα νήπια, αλλά μόνο πρόσφατα διάφορες επιστημονικές μελέτες άρχισαν να παρέχουν εμπειρικά στοιχεία που να θεμελιώνουν αυτούς τους φόβους.
Aυτό που ενσάρκωσε η Mαρία Pεζάν είναι η φράση του Γκαίτε που της έμαθε ο πατέρας της: «Kαι να θυμάσαι πάντα πως δεν υπάρχει τίποτε ωραιότερο στον κόσμο αυτόν από μια νύχτα που τη φωτίζουν τα αστέρια και το συναίσθημα ότι έκανες το καθήκον σου…»
«Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα, μόνο γι? αυτό είμαι ωραία», έγραφε η Μαρία Πολυδούρη για τον Κώστα Καρυωτάκη. Οκτώ δεκαετίες μετά οι στίχοι ζωντανεύουν με τη μουσική του Βασίλη Δημητρίου και ανοίγουν την αυλαία του «Καρυωτάκη», της νέας δραματικής σειράς του Τάσου Ψαρρά που κάνει πρεμιέρα απόψε στις 22.00 στην ΕΤ1. Η ιστορία διατρέχει τη ζωή του «διανοητή ποιητή» Κώστα Καρυωτάκη και την παθιασμένη σχέση του με τη «μεγαλύτερη Ελληνίδα λυρική ποιήτρια» Μαρία Πολυδούρη, με φόντο τα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα μιας εποχής που καθόρισε τη σύγχρονη Ελλάδα.
Ο σκηνοθέτης Τάσος Ψαρράς επί εννέα συνεχή έτη ερεύνησε βαθιά τις συνθήκες που οδήγησαν τον Καρυωτάκη στην αυτοκτονία, βρήκε ακόμη στοιχεία από προσωπικά δεδομένα της ζωής του ποιητή και σταδιακά έκτισε την ιστορία που παρακολουθούμε. Για πρώτη φορά άνοιξε αρχεία, όπως τον φάκελο του ποιητή στο υπουργείο Εσωτερικών και τον στρατολογικό του φάκελο, η μελέτη των οποίων ανατρέπει ορισμένες από τις μέχρι τώρα βεβαιότητες που υπήρχαν για τον ποιητή.
Συμμετέχουν 290 ηθοποιοί και 3.000 κομπάρσοι, ενώ γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν σε Αθήνα, Καλαμάτα, Χανιά, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Σύρο, Πρέβεζα, Βουκουρέστι και Παρίσι.
«Η ΕΡΤ έχει υψηλές προσδοκίες από τη σειρά. Είναι ακριβώς το είδος της παραγωγής που οφείλουμε να προωθούμε ως δημόσια τηλεόραση», ανέφερε μεταξύ άλλων ο γενικός διευθυντής τηλεόρασης κ. Δημήτρης Γόντικας.
Αν είστε συνδρομητής στο CNN και λαμβάνετε newsletters με τις τελευταίες ειδήσεις, προσέξτε μήπως πέσετε θύμα επιτήδειων που εκμεταλλεύονται το κύρος του ειδησεογραφικού πρακτορείου για να υποκλέψουν προσωπικά δεδομένα χρηστών. Η απάτη, που ανακαλύφθηκε από την εταιρεία ασφάλειας RSA πριν από λίγες μέρες, έχει ως εξής: ψεύτικο e-mail με αποστολέα τάχα το CNN φτάνει στα pc σας και σας παροτρύνει να επισκεφθείτε μέσω link ιστοσελίδα με βίντεο εχθροπραξιών από τη Γάζα. Κάνοντας κλικ στο link βγαίνετε σε σελίδα με ένδειξη σφάλματος και από εκεί σάς ζητείται να κατεβάσετε την τελευταία έκδοση του Adobe Flash player για να μπορείτε να δείτε το βίντεο. Αυτό όμως που στην ουσία θα εγκαταστήσετε, αν δεχτείτε να «κατέβει» το πρόγραμμα, είναι κακόβουλο λογισμικό που μολύνει τους υπολογιστές επιτρέποντας στους χάκερ να υποκλέψουν ευαίσθητα δεδομένα σας.
Από τη στήλη της Μαρίας Μυστακίδου στην Ελευθεροτυπία
H extra home page των New York Times, φέρνει την επανάσταση. Αποχαιρετούν μια ολόκληρη φιλοσοφία πάνω στην οποία χτίστηκαν τα Μedia εδώ και ένα (και πλέον) αιώνα. Τη φιλοσοφία που έλεγε ότι ?εγώ έχω την πληροφορία γα όλα, δεν χρειάζεται να πας πουθενά αλλού?. Η σελίδα τους πλέον είναι διανθισμένη με τίτλους ειδήσεων που περιέχουν links προς διάφορα ειδησεογραφικά websites και blogs. Websites ανταγωνιστικά προς τους New York Times.
Τα links είναι ο θεμέλιος λίθος των Νέων Μέσων. Aν τα Μedia θέλουν να επιβιώσουν στη νέα ψηφιακή εποχή θα έπρεπε να δουν τον εαυτό τους σαν αναπόσπαστο μέρος του οικοσυστήματος της ενημέρωσης.
Με το Times Extra δοκιμάζεται ένα νέο μοντέλο ενημέρωσης, ένα υβριδικό μοντέλο στο οποίο η παραδοσιακή δημοσιογραφία και ενημέρωση συνδυάζεται με προτάσεις για ?περαιτέρω εξερεύνηση? της πληροφορίας. Ξαφνικά, οι New York Times βλέπουν τον εαυτό τους ως κάτι το οποίο μόνο οι bloggers ήταν μέχρι τώρα: δίαυλοι για την εξερεύνηση της πιο χρήσιμης πληροφορίας που κυκλοφορά στο Διαδικτυακό σύμπαν.
Η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ μας καλεί να ψηφίσουμε το πρόσωπο της χρονιάς για το 2008. Αν δε σας καλύπτουν οι προτάσεις των συντακτών μπορείτε πάντα να προτείνετε τη δική σας επιλογή.
Το μέλλον των εφημερίδων είναι… πλαστικό. Εν μέσω της διεθνούς οικονομικής κρίσης και των πολλών απολύσεων δημοσιογράφων σε εφημερίδες όλου του κόσμου, οι ηλεκτρονικές οθόνες που έχουν μέγεθος ενός χαρτιού Α4 φαίνεται ότι μπορούν να σώσουν μια βιομηχανία που προσπαθεί να ανταγωνιστεί τη διαδικτυακή επανάσταση. Οι εφημερίδες μέχρι πρόσφατα φοβόντουσαν ότι η πρόοδος της τεχνολογίας μπορεί να τις απειλεί, τώρα όμως μπορεί να αποτελέσει τη σωτηρία τους. Ευλύγιστες οθόνες «ηλεκτρονικού χαρτιού» που δημιουργήθηκαν στα εργαστήρια πρόκειται να κυκλοφορήσουν στην αγορά μέσα σε έναν χρόνο. Εκεί οι αναγνώστες θα μπορούν να διαβάζουν τις έγχρωμες ηλεκτρονικές εκδόσεις της καθημερινής τους εφημερίδας, εμπλουτισμένες με γραφήματα και βίντεο. Οι σελίδες θα γυρνούν με ένα απαλό άγγιγμα της οθόνης- κάτι πολύ πιο εύκολο από το θορυβώδες γύρισμα των χάρτινων σελίδων σε ένα γεμάτο λεωφορείο.
Η Μαριάννα Τζιαντζή σχολιάζει:
“Πολλοί αποφεύγουμε τα ντοκιμαντέρ για τον ίδιο λόγο που αποφεύγουμε τα νωπά φρούτα και λαχανικά: για την κατανάλωσή τους απαιτείται ένας στοιχειώδης κόπος, πλύσιμο στη βρύση, καθάρισμα, κόψιμο. Αντίθετα, για να φάει κανείς πίτσα ή χάμπουργκερ, απαιτούνται ελάχιστες κινήσεις και των χεριών και των σιαγόνων. Συνήθως ο τηλεθεατής που ενημερώνεται για το τηλεοπτικό πρόγραμμα και αναζητεί τα καλά ντοκιμαντέρ φέρει τον όχι και τόσο κολακευτικό χαρακτηρισμό του «κουλτουριάρη», δηλαδή του ημι-αργόσχολου που έχει λύσει τα προσωπικά του προβλήματα και εκ του ασφαλούς ασχολείται με τα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας. Είναι το «ειδικό» κοινό.
Ο μύθος λέει ότι τα ντοκιμαντέρ είναι κουραστικά. Συνήθως κουραστική είναι η απόφαση να παρακολουθήσουμε ένα ντοκιμαντέρ, όχι η ίδια η διαδικασία της τηλεθέασης. Υπάρχουν ντοκιμαντέρ πληκτικά, προορισμένα για το ράφι της τηλεοπτικής ιστορίας, αλλά και ντοκιμαντέρ που μπορούν να μας ξαφνιάσουν, να μας συναρπάσουν, να διώξουν τη νύστα και την κούραση της μέρας”.
Η σειρά ντοκιμαντέρ Εξάντας, παρουσιάζει θέματα που αφορούν τους σκεπτόμενους και ενεργούς πολίτες του σύγχρονου «παγκοσμιοποιημένου» κόσμου.
Από το Τόκυο στην Αργεντινή, από το Αφγανιστάν στην Κολομβία, από τη Νότιο Αφρική στο Ιράκ και από την Τσετσενία ως την Αϊτή, η κατανόηση του «άλλου», του «ξένου» και του «μακρινού», αποτελεί για τον Εξάντα το κλειδί για την κατανόηση του «δικού μας», του ελληνικού, του κοντινού και εφήμερου.
Διαρκές στοίχημα του Εξάντα είναι να μιλάει απλά και με σαφήνεια για όσα παρουσιάζονται στην επικαιρότητα αποσπασματικά και συνήθως σβήνουν τόσο ξαφνικά όσο εμφανίστηκαν. Μια «απλή ανθρώπινη ιστορία», αποτελεί συχνά το κέντρο ενός συγκλονιστικού και ίσως επικίνδυνου ή απρόσιτου θέματος. Αλλά και την αφορμή για να ξετυλιχθεί το κουβάρι μιας μεγάλης κρίσης, ενός κοινωνικού προβλήματος, μιας αιματηρής αντιπαράθεσης.
Η οικονομική κρίση οδηγεί τις δύο μεγάλες εφημερίδες του Ντιτρόιτ να αναστείλουν σε μεγάλο βαθμό τις έντυπες εκδόσεις και να δώσουν μεγάλη έμφαση στις δικτυακές εκδόσεις.Η Detroit Free Press και η The Detroit News θα τυπώνουν κανονική έκδοση τρεις ημέρες την εβδομάδα ?τις υπόλοιπες ημέρες θα τυπώνουν ολιγοσέλιδες εκδόσεις? ενώ θα ενθαρρύνουν τους αναγνώστες τους να πληροφορούνται από το Ίντερνετ.
Παρόμοιες είναι οι αποφάσεις που λαμβάνουν και άλλα, περιορισμένης εμβέλειας έντυπά στις ΗΠΑ.
Εντωμεταξύ και δημοσιογράφους του Ίντερνετ θα κάνει πλέον δεκτούς η Αμερικανική Ένωση Συντακτών.
Στην αναμπουμπούλα των ημερών αρκετοί επιδόθηκαν στο αγαπημένο σπορ, το πλιάτσικο.
Πρώτα από όλα τα κόμματα: για το βουρ πατσαβούρ κι ό,τι αρπάξουμε. Ακόμα και στον μικρόκοσμο του σχολείου αρκετοί θέλησαν να δείξουν την αγωνιστικότητά τους , τη συμπαράσταση στα αιτήματα των νέων, σκοράροντας στο ταμπλό του μαθητοπατερισμού. Κι αυτά τα ψηφίσματα συλλόγων με τη ξύλινη γλώσσα… Αλλά μέσα στη σύγχυση, όλοι από κάτι παίρνουν, όλοι κάποιο κόκαλο γλείφουν, και φεύγουν ευχαριστημένοι.
Για το τηλεοπτικό πλιάτσικο: για τις κάμερες-όρνια σκαρφαλωμένες πάνω σε τάφους, για τα ελικόπτερα που φτεροκοπούσαν πανοραμικά ζουμάροντας στην οδύνη των συγγενών, για τη δημοσίευση χρήσιμων στην κοινή γνώμη λεπτομερειών όπως «παιδί χωρισμένων γονιών» και «πλουσιόπαιδο του Ψυχικού». Φυσικά για τις δηλώσεις επιφανών δικηγόρων.
Για το επικοινωνιακό πλιάτσικο: τι ωραίες φωτιές, τι μαζική διαδήλωση, τι κακοί κουκουλοφόροι, τι απελπισμένα παιδιά, επιτέλους, πού είναι η αστυνομία; Ολα αυτά, τα εντελώς αντίθετα, χωρίς το παραμικρό συμπέρασμα που θα μπορούσε να φωτίσει τα γεγονότα στις πραγματικές τους διαστάσεις – αυτό, προς Θεού, δεν θα συνέφερε κανέναν. Αρκετά ζουμ σε εφήβους που αλληλοπαρηγοριούνται. Αν τουλάχιστον βρήκαν την ευκαιρία για λίγη συναισθηματική επαφή…
Για το ρατσιστικό πλιάτσικο: τι ωραίοι τίτλοι: “Έλληνες έσπαγαν, αλλοδαποί έκλεβαν”. Καταμερισμός εργασιών. Ας μην πάμε μακριά. Στη φωτογραφία βλέπουμε πως περιγράφεται η ίδια πράξη μετά τον τυφώνα Κατρίνα για τον έγχρωμο “που έχει λεηλατήσει” και για τους λευκούς “που απλά επιβιώνουν βρίσκοντας τροφή”. Καθώς έβλεπα ένα ρεπορταζ δεν πίστευα στα μάτια μου. Μία κοπέλα έγδυνε μία κούκλα βιτρίνας και διάλεγε τι της έκανε. Τα υπόλοιπα τα πέταγε μέσα. Ο ρεπόρτερ: “Οι περαστικοί διαφύλαξαν τα εμπορεύματα από τις λεηλεσίες”. Τέτοια αλληλεγγύη!
Για το θρησκευτικό πλιάτσικο: Μετά τις ταραχές, θεομηνίες σε όλη την Ελλάδα, έγινε και σεισμός. Μήπως ετοιμάζεται η συντέλεια; Ας τρέξουμε στις εκκλησίες.
Σημείωση: “Τι ωραίο πλιάτσικο” ήταν η ελληνική απόδοση του τίτλου του ανατριχιαστικά προφητικού μυθιστορήματος του Τζόναθαν Κόου, «What a carve-up»
Γροθιά στο στομάχι είναι ο τίτλος της Monde «Η Ελλάδα χωρίς κράτος». Η έγκυρη γαλλική εφημερίδα αποδίδει τις ταραχές στις «ανισορροπίες μιας κοινωνίας που πέρασε μέσα σε λίγα χρόνια από τα Βαλκάνια στην Ευρώπη».
«Ελλάδα, χώρα εκτός ορίων» (Grecia, desbordada) τιτλοφορεί το κύριο άρθρο η «Ελ Παϊς», επισείοντας τον κίνδυνο σοβαρής διατάραξης της κοινωνικής συμβίωσης. Κάνοντας λόγο για τη «χειρότερη κρίση των τελευταίων 35 χρόνων», η ισπανική εφημερίδα επισημαίνει ότι η Ελλάδα βιώνει χειρότερα τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ως λιγότερο προστατευμένη από τις πιο ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές οικονομίες.
Η βρετανική «Γκάρντιαν» κάνει λόγο για «τις χειρότερες ταραχές από την πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος, το 1974», ενώ οι «Τάιμς» και οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» αναφέρονται στο ενδεχόμενο κήρυξης της χώρας σε κατάστασης έκτακτης ανάγκης.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για τις λίστες, ακόμα και όταν τις αμφισβητούν – ιδίως τότε. Ετσι, κατά καιρούς έρχονται στο φως κατάλογοι με τους 100 πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, με τις 100 «πιο επιδραστικές» προσωπικότητες, με τους 100 σημαντικότερους διανοούμενους ή τις 100 μεγαλύτερες ταινίες όλων των εποχών… ενώ μπεστ σέλερ έχουν γίνει τα βιβλία-λίστες με τα 100 πράγματα που πρέπει να κάνει κανείς προτού πεθάνει.
Άρθρα (RSS)