Άρθρα με ετικέτα “Getting Away With It”

Το τραγούδι της ημέρας.

Comments 0 σχόλια »

keep_on_blogging.jpgΗ Λίτσα Γιάνναρου στην Καθημερινή:

Στο τρίτο ποτό, ο ειρμός είχε χαθεί. Εκεί που μιλάγαμε για τις αναδουλειές στο αρχιτεκτονικό του γραφείο, ο Μιχάλης «πετάει» το εξής (αν και όχι τόσο άσχετο προφανώς): «Ρε συ, γιατί αυτοί οι μπλόγκερς δεν γράφουν κάθε μέρα; Βρήκα ένα μπλογκ τις προάλλες φοβερό, το διάβασα όλο μέχρι πίσω και τώρα ανυπομονώ για τα επόμενα. Αλλά ο άτιμος δεν γράφει τόσο συχνά. Γιατί; Ε;». Σε λίγα λεπτά βέβαια -επειδή για ακόμη μια φορά επιβεβαιώθηκε ότι η Ελλάδα είναι ένα μικρό χωριό, μιας και ο περί ου ο λόγος μπλόγκερ είναι γνωστός- έμαθε ότι ο λόγος που δεν γράφει τόσο συχνά είναι γιατί απλώς «πώς να στο πώ, …μπούχτισε». Με δύο παιδιά στα 35 του (γεγονός που βέβαια έχει γεννήσει σπαρταριστά post), εργαζόμενος πλήρους απασχόλησης, με deadlines να τρέχουν ολούθε, υποχρεώσεις, κοκ, η αρχική του δίψα για ανώνυμο γράψιμο κόπασε. «Δεν είναι δα κι ότι το κάνει για βιοποριστικούς λόγους! Δείξε λίγο κατανόηση στον άνθρωπο!»

Πάντως, μια νέα γρίπη πράγματι θερίζει την παγκόσμια μπλογκόσφαιρα. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Τechnorati, της μηχανής αναζήτησης για μπλογκς, από τα 133 εκατομμύρια μπλογκς που βρίσκονται στον «αέρα» σήμερα, μόλις τα 7,4 εκατομμύρια έχουν ανανεωθεί έστω και μία ακόμη λέξη τους τελευταίους τέσσερις μήνες. Οπως γράφει και σχετικό ρεπορτάζ των Νew York Times, «αυτό σημαίνει ότι το 95% των μπλογκς έχουν ουσιαστικά εγκαταλεiφθεί, αφημένα να πλέουν στον Ιστό, σαν δημόσια απομεινάρια ενός ονείρου -ή έστω μιας φιλοδοξίας- που έμεινε ανεκπλήρωτη».

Σημάδια του φαινομένου παρατηρούμε και στη μικρή μας χώρα και το ακόμα μικρότερο ελληνικό μπλογκοχωριό. Είναι πολλοί από την πρώτη εκείνη φουρνιά των ιστολόγων (τους οποίους λίγο πολύ όλοι διαβάζαμε) που έχουν εγκαταλείψει πια το χόμπι τους, γράφοντας πια από ποτέ έως σπάνια, με όλο και λιγότερη διάθεση και οίστρο. Ενας από αυτούς είναι και ο Γ., ο αγαπημένος μπλόγκερ του Μιχάλη. «Ναι, ψιλοβαρέθηκα», ομολογεί στην «Κ». «Πριν από τρία χρόνια περίπου, το blogging έγινε μόδα και στην Ελλάδα. Δημιουργήθηκε γρήγορα μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που μπλόγκαραν κάθε δύο ή τρεις ημέρες και ορισμένοι και κάθε μέρα. Δεν μπορείς όμως να διατηρήσεις τους ίδιους ρυθμούς για τόσο καιρό. Καταρχήν στερεύεις και κατά δεύτερον χάνεις το ενδιαφέρον σου». Πολλοί σταδιακά αποθαρρύνθηκαν και από την χαμηλή δημοτικότητα της «δουλειάς» τους. «Το ενδιαφέρον των αναγνωστών σε κάνει στην αρχή να γράφεις συχνά και όσο μεγαλύτερο το ενδιαφέρον τόσο πιο συχνά γράφεις. Οσο τα σχόλια μειώνονται, νιώθεις σαν να σε βαριούνται».

Από την άλλη, όμως όσο περισσότερο δημοφιλές γίνεται ένας μπλόγκερ τόσο πιο πιθανό γίνεται να τον διαβάσουν άνθρωποι που δεν πρέπει. «Οταν ξεκινάς να μπλογκάρεις, δεν έχεις συναίσθηση του τι μπορεί να συμβεί με τη δημοσιοποίηση ιστοριών από τη ζωή σου, τη δουλειά σου κλπ. Κάποια στιγμή, για παράδειγμα, το έμαθε η αδερφή μου. Μάνι μάνι, έπρεπε να την αφαιρέσω από πρωταγωνίστρια κάποιων ιστοριών μου. Το ίδιο συνέβη όταν μαθεύτηκε και στη δουλειά. Αρχισα να αυτολογοκρίνομαι, να μαζεύομαι. Ε, αυτό αφαιρεί από τη μαγεία του blogging», εξηγεί ο Γ.

Στις διεθνείς αναλύσεις, προκύπτει και μια άλλη διάσταση, που συμπυκώνεται στο εξής: «έγινε κατανοητό ότι δεν μπορούν όλοι να βγάλουν χρήματα από το blogging». Δεν είναι κρυφό ότι για πολλούς μπλόγκερς («ναι, γιατί όχι; και για μένα» παραδέχεται ο Γ.) πέρασε κάποια στιγμή από το μυαλό ότι θα μπορούσαν ενδεχομένως να βιοποριστούν από τη νέα αυτή τους ασχολία ή, τουλάχιστον, αυτή να τους ανοίξει ένα νέο δρόμο στη ζωή τους. Ομως, οι περισσότεροι διαπίστωσαν με πίκρα σχετικά σύντομα ότι αυτά που γράφουν αφορούν ένα μικρό κοινό (στην καλή περίπτωση). Τα σχόλια λίγα έως ελάχιστα, η επισκεψιμότητα ισχνή. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με δηλώσεις στους Νew York Times του Richard Jalichandra, στελέχους του Technorati, ανά πάσα στιγμή υπάρχουν περί τα 7 εκατομμύρια ενεργών μπλογκς στο ίντερνετ, ωστόσο δεν ξεπερνούν τα 100.000 εκείνα που συγκεντρώνουν τις περισσότερες επισκέψεις.

Και από τα επιτυχημένα μπλογκς στην Ελλάδα, όμως, ελάχιστα ήταν τα success stories που προέκυψαν. Οι περισσότεροι γνωρίζουν την ιστορία της Ψιλικατζούς, που εξαιτίας της δημοφιλίας του μπλογκ της, έκλειψε το μαγαζάκι της, έπιασε δουλειά σε μεγάλη επιχείρηση και έβγαλε και βιβλίο -όπως και του Πιτσιρίκου που διατηρεί σήμερα δική του εκπομπή στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, στήλη στη Lifo, ενώ επίσης κυκλοφόρησε τις πρώτες ιστορίες του σε βιβλίο. Οι υπόλοιποι;

Είναι βέβαια και τα νέα μας «παιχνιδάκια». Το facebook και το twitter έχουν απορροφήσει μεγάλο μέρος της δημιουργικότητας όλων μας -άρα και των μπλόγκερς. Εκεί, τα σχόλιά τους, οι σκέψεις τους, βρίσκουν άμεση ανταπόκριση: είναι κάτι σαν πιο εύκολο, πιο γρήγορο και πιο ανέξοδο blogging.

Ηδη, είναι κάποιοι που μιλούν, αν όχι για θάνατο, σίγουρα για ένα «κραχ» στο χρηματιστήριο των ιστολογίων. Είναι και κάποιοι άλλοι που υποστηρίζουν ότι δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα διαψευστούν οι διάφοροι προφήτες του ίντερνετ, κρίνοντας ότι ήταν λογικό να «κάτσει» το φαινόμενο μετά την έκρηξη των περασμένων ετών. Είναι κι ο… Μιχάλης. «Καλά όλα αυτά, αλλά να του πεις να γράφει πιο συχνά σε παρακαλώ».

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων