Terra Computerata

Και αυτό έφτασε στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο, ρίχνοντας κι άλλο λάδι στη φωτιά:

Η έρευνα που διεξάγεται κάθε τριετία, εξετάζει τις επιδόσεις των μαθητών ηλικίας 15 ετών στα μαθηματικά, στις φυσικές επιστήμες, στην κατανόηση κειμένου. Σε όλους αυτούς τους τομείς η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από τον μέσο όρο! Ακόμα πιο τραγικό είναι ότι το υπουργείο παιδείας προσπάθησε να προωθήσει με «διαρροές» μια θετική εικόνα της έκθεσης επειδή η Ελλάδα …είχε κάνει πρόοδο σε σχέση με τις επιδόσεις της πριν από από τρία έτη! Το γεγονός λοιπόν των εξαιρετικά χαμηλών επιδόσεων σε συνάρτηση με την ικανοποίηση που αισθάνονται οι ιθύνοντες για την τραγική εικόνα της Ελλάδας ασφαλώς δεν εγκυμονεί καμία αισιοδοξία για το μέλλον της χώρας. Διότι αν έχεις ένα καλό ανθρώπινο κεφάλαιο τότε μπορείς να λύσεις το θέμα του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους, όμως όταν αυτό το κεφάλαιο απουσιάζει τότε δεν έχεις καμία ελπίδα.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διαλυθεί οριστικά ο μύθος που προβάλλει η Αριστερά και η ΟΛΜE σύμφωνα με τον οποίο για την κατάσταση της παιδείας ευθύνεται το χαμηλό επίπεδο των δαπανών. Όπως δείχνουν όλα τα στοιχεία παγκοσμίως, οι δαπάνες έχουν ελάχιστη σχέση με τις επιδόσεις της. Η Σιγκαπούρη έχει μικρότερες εκπαιδευτικές δαπάνες από ότι οι περισσότερες χώρες του ΟΟΣΑ όμως βρίσκεται στις πρώτες θέσεις. Οι ΗΠΑ είναι πρώτες στις δαπάνες για την παιδεία όμως οι επιδόσεις της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι μετριότατες και χειρότερες από χώρες όπως η Φινλανδία η Πολωνία το Χονγκ Κογκ κ.α. που δαπανούν λιγότερα. Μεταξύ των ετών 2000-2007 οι ΗΠΑ αύξησαν τις δαπάνες για την εκπαίδευση κατά 21% ενώ Βρετανία κατά 37%.Ομως το αποτέλεσμα ήταν ότι οι επιδόσεις τους για εκείνη την περίοδο χειροτέρευσαν!

Αν πρέπει να αναζητήσει κανείς τα αίτια στο πολύπλοκο αυτό θέμα θα πρέπει να επικεντρωθεί σε ένα και μόνο παράγοντα. Στους καθηγητές. Όλες οι μελέτες που έχουν γίνει σε παγκόσμιο επίπεδο δείχνουν ότι οι χώρες εκείνες που έχουν τις καλύτερες επιδόσεις είναι εκείνες που έχουν το ποιοτικά καλύτερο και πιο ευσυνείδητο διδακτικό προσωπικό. Προφανώς αυτό είναι κάτι που απουσιάζει στην Ελλάδα. Το γεγονός ότι όλοι οι καθηγητές εξαφανίζονται από το σχολείο μετά τις 2 το μεσημέρι σε συνδυασμό με το ότι παραβιάζουν βάναυσα τα καθήκοντα τους προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τα ατομικά τους οφέλη («ιδιαίτερα») τεκμηριώνει αυτή την διαπίστωση. Το εκπληκτικό είναι ότι τα συνδικαλιστικά όργανα της ΟΛΜΕ προσπαθούν να δικαιολογήσουν αυτή την αντιδεοντολογική συμπεριφορά επικαλούμενοι τις θεωρούμενες χαμηλές αποδοχές των διδασκόντων. Όμως οι αμοιβές των καθηγητών δεν έχουν καμία σχέση με τις επιδόσεις του εκπαιδευτικού συστήματος. Αν ίσχυε αυτό τότε οι χώρες που πλήρωναν τους υψηλότερους μισθούς –Γερμανία Ισπανία και Ελβετία-θα ήσαν στις πρώτες θέσεις. Όμως αυτό δεν συμβαίνει. Αντίθετα οι χώρες που είναι πολύ υψηλότερα-Εσθονία,Νότιος Κορέα- πληρώνουν χαμηλότερες αμοιβές που αντιστοιχούν στον μέσο όρο.

Όμως υπάρχει κάτι το ιδιαίτερα ανήθικο με το επιχείρημα που δικαιολογεί τις παραβάσεις των καθηγητών με αναφορά τις θεωρούμενες χαμηλές αποδοχές. Αν επιτρέπεται στον εκπαιδευτικό να παραβαίνει το καθήκον του επειδή κρίνει ότι δεν αμείβεται αρκετά τότε αυτό θα πρέπει να ισχύει για κάθε επάγγελμα. Με την ίδια λοιπόν λογική και ο αστυνομικός θα πρέπει να αμείβεται από τους «ανθρώπους της νύκτας» και ο γιατρός του δημόσιου νοσοκομείου να παίρνει «φακελάκι». Πρόκειται για ένα άθλιο επιχείρημα που απλά δείχνει την ηθική απαξίωση όσων το προτείνουν.

Όπως ορθά αναφέρει η πρόσφατη ανακοίνωση #κόμματος# σήμερα τα σχολεία υπάρχουν για να εξυπηρετούν τους διδάσκοντες και όχι τους διδασκόμενους. Όσο παραμένει αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να ελπίζει κανείς σε βελτίωση. Και φυσικά η ηγεσία του ΥΠΕΠΘ, δεν έχει απολύτως καμία διάθεση να συγκρουσθεί με τους κατ’ εξοχήν «πελάτες» της που είναι οι συντεχνίες του δημοσίου. Θα συνεχίσει να παρατηρεί την χώρα να διολισθαίνει προς την οικονομική και πνευματική χρεωκοπία προσευχόμενη να έλθει μια διεθνής οικονομική ανάκαμψη μήπως και έτσι και ξεχασθούν τα χρέη, τα ελλείμματα και η άθλια παιδεία της Ελλάδας.

Ενας στους πέντε Ελληνες μαθητές διαβάζοντας ένα κείμενο αδυνατεί να αναγνωρίσει το κύριο θέμα του, να εντοπίσει μία με σαφήνεια διατυπωμένη πληροφορία εντός του κειμένου, να κάνει μια απλή συσχέτιση ανάμεσα στις πληροφορίες του κειμένου και σε κοινές, καθημερινές γνώσεις. Αυτό προκύπτει από την επιμέρους ανάλυση των επιδόσεων Ελλήνων μαθητών στον διαγωνισμό PISA που διενεργήθηκε το 2009. Οι 15χρονοι μαθητές 65 χωρών εξετάστηκαν στην κατανόηση κειμένου, τα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες. Ο διαγωνισμός διενεργείται ανά τριετία, και κάθε φορά από τον ΟΟΣΑ δίνεται βάρος σε μία μαθησιακή δεξιότητα. Φέτος ήταν η σειρά του αναγνωστικού εγγραμματισμού (κατανόηση κειμένου). Παρότι η Ελλάδα βελτίωσε τη μέση επίδοσή της σε σχέση με τον διαγωνισμό του 2006, αυτό δεν ανατρέπει την εικόνα, καθώς οι επιμέρους επιδόσεις των μαθητών στην ικανότητα να κατανοούν γραπτά κείμενα, να τα χρησιμοποιούν και να τα αξιοποιούν για την προσωπική τους γνωστική βελτίωση, δείχνουν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας πάσχει σοβαρά. Μάλιστα, οι χειρότερες επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών είναι στον εντοπισμό της πληροφορίας (δηλαδή, την κριτική σκέψη), και την κατανόηση κειμένων που περιέχουν βοηθητικά σχήματα, π.χ. κόμικς, χάρτες. Δηλαδή, σε μία εποχή που η απόκτηση πληροφοριών γίνεται από πολλές πηγές, τα Ελληνόπουλα παρουσιάζονται προσκολλημένα στην παραδοσιακή μορφή του βιβλίου, το οποίο μάλλον… παπαγαλίζουν. Ειδικότερα, με βάση τα επιμέρους στοιχεία που παρουσιάζει η «Κ» για τις επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών στην κατηγορία της κατανόησης κειμένου προκύπτουν τα ακόλουθα:

– Στη γενική κατηγορία της κατανόησης κειμένου στον διαγωνισμό του 2009 η Ελλάδα συγκέντρωσε 483 βαθμούς και βρέθηκε στην 31η θέση μεταξύ 65 χωρών. Στον διαγωνισμό του 2006 είχε 460 βαθμούς και ήταν στην 36η θέση μεταξύ 57 χωρών. Η ελληνική επίδοση βελτιώθηκε μόνο κατά 9 μονάδες συγκριτικά με τον διαγωνισμό του 2000 (ήταν 25η μεταξύ 31 χωρών), όταν και πάλι ο διαγωνισμός είχε δώσει βάρος στην κατανόηση κειμένου. Ομως, και τότε όπως και στον τελευταίο διαγωνισμό η Ελλάδα είναι στην ομάδα των χωρών που είναι κάτω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ (493 βαθμοί το 2009).

– Ομως, το 21,3% των Ελλήνων μαθητών είχε επίδοση που δείχνει ότι αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα στην κατανόηση κειμένου. Συγκεκριμένα, βρέθηκε κάτω από το επίπεδο 2 (με ανώτατο επίπεδο το 6), το οποίο θεωρείται το κατώφλι για την ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος. Στον ΟΟΣΑ κατά μέσο όρο το 18,8% των μαθητών είχαν επίδοση κάτω του 2.

– Στον αντίποδα, στα υψηλά επίπεδα 5 και 6 (δείχνουν τους άριστους μαθητές) βρέθηκε μόνο το 5% και 0,6% αντίστοιχα των Ελλήνων μαθητών, ενώ ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι 7,2% και 0,8% αντίστοιχα. Να σημειωθεί πάντως ότι σε τρεις χώρες -Τουρκία, Μεξικό και Χιλή- κανένας μαθητής δεν βρέθηκε στο ανώτατο επίπεδο 6.

– Οι περισσότεροι Ελληνες μαθητές κινούνται στη μετριότητα, καθώς στο επίπεδο 2 βρέθηκε το 24% και στο επίπεδο 3 το 28,9% των μαθητών.

– Ως προς τις πέντε υποκατηγορίες, η χειρότερη επίδοση των Ελλήνων μαθητών ήταν στον εντοπισμό των πληροφοριών που περιέχει το κείμενο. Πήραν 468 βαθμούς έναντι 495 του μέσου όρου του ΟΟΣΑ.

– Εξίσου άσχημα πήγαν οι μαθητές στην κατανόηση μη συνεχών κειμένων (στα οποία παρεμβάλλονται βοηθητικά χάρτες, σχήματα, κόμικς κ.λπ.) όπου συγκέντρωσαν 472 έναντι 493 βαθμών του μέσου όρου.

– Πάλι χαμηλότερα -αλλά με μικρότερη απόκλιση- από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ ήταν οι επιδόσεις στη σύνθεση και ερμηνεία κειμένου (484 βαθμοί έναντι 493), στην κατανόηση συνεχών κειμένων (χωρίς γραφικά κ.λπ.) με 487 βαθμούς έναντι 494 του μέσου όρου, και στην αξιολόγηση ενός κειμένου (489-494).

Καθημερινή