Διαβάζουμε στην Ελευθεροτυπία:
Επί μία ώρα (μαζί με το χρόνο που χρειάστηκε για τη μετάφραση), τα είπαν χθες το απόγευμα στο Μέγαρο Μαξίμου ο Κ. Καραμανλής με τον Τ. Ερντογάν, ο οποίος ήρθε στην Αθήνα για τα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Η υλοποίηση των συμφωνιών για τους μετανάστες και οι παραβιάσεις στο Αιγαίο ήταν δυο από τα βασικά θέματα που μπήκαν στην κουβέντα. Σε τέτοιου είδους συναντήσεις «πιάνεις κλίμα» από τις δηλώσεις που ακολουθούν. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν έγινε χθες, αφού δηλώσεις δεν ήταν προγραμματισμένες.
Μόνο που ο Ερντογάν δεν ήρθε ποτέ. Και τα ίδια έγραψε το Βήμα και το Εθνος.
Αυτό θα πει ποιότητα στην ενημέρωση…
Διαβάστε όμως και το σχετικό απόσπασμα από άρθρο του Π. Μπουκάλα στην Καθημερινή:
Πολλές δεκαετίες πριν, όταν τα μέσα ενημέρωσης ήταν λιγοστά και δεν κατακάλυπταν τον ιδιωτικό και τον δημόσιο βίο, ευκολότερο ήταν να διαστρεβλωθεί η πραγματικότητα κατά την έντυπη αναπαράστασή της παρά να διασταυρωθεί μια είδηση. Είναι αρκετά γνωστό, λ.χ., το ψεματάκι που σκαρφίστηκε το 1940 κάποιος δημοσιογράφος αθηναϊκής εφημερίδας που είχε αναλάβει να πάει στην Τήνο για να καλύψει τον Δεκαπενταύγουστο. Παρά να μπει στον μπελά του ταξιδιού, προτίμησε άλλον προορισμό, κοντινότερο και τερπνότερο. Εστειλε ωστόσο στην εφημερίδα του ένα τηλεγράφημα όπου περιέγραφε γλαφυρά τα συμβάντα (όσα υπέθετε ότι είχαν λάβει χώρα), κλείνοντας την «ανταπόκρισή» του με μια θρησκευτικώς ορθή φρασούλα, με την οποία διαβεβαίωνε ότι «έγιναν τα συνήθη θαύματα». Είχε χάσει βέβαια, ως απών, τον τορπιλισμό της «Ελλης» από τους Ιταλούς. Λιγότερο γνωστό είναι ένα εθνικώς ορθό ψεματάκι που είχαν συναποφασίσει να γράφουν στις εφημερίδες τους όσοι συνόδευαν τα παλιά τα χρόνια, προ φαξ, τηλεοράσεως, κινητών και Γιουροσπόρ, την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου σε φιλικούς αγώνες στο εξωτερικό. Αδύνατη ήταν τότε η ομάδα μας, λογικό ήταν να πέφτουν βροχή τα γκολ στο τέρμα της· άλλωστε, ο Νίκος Εγγονόπουλος δεν είχε γράψει ακόμα το σχετικό προειδοποιητικό του ποίημα. Για να μην πλήττεται όμως το εθνικό φρόνημα (και με το δεδομένο ότι η διασταύρωση ήταν αδύνατη), οι αθλητικογράφοι δεν ανέφεραν στις ανταποκρίσεις τους το πραγματικό σκορ (10–0, ας πούμε) αλλά ένα πολύ τιμητικότερο, 3–1 λ.χ., προσέχοντας να γράφουν το ίδιο, ώστε να μην αυτοπροδοθούν, και προσθέτοντας επικολυρικές περιγραφές φάσεων που δεν είχαν γίνει καν – τι «υπέροχες κατεβασιές», τι «μελέ μες στη μικρή περιοχή», τι «γρανιτένια άμυνα» και «αίλουροι τερματοφύλακες». Το ξέρουμε κι από τον Οδυσσέα Ελύτη: την αλήθεια τη φτιάχνει κανείς όπως φτιάχνει και το ψέμα. Και ξέρουμε από τους εθνολόγους ότι οι μύθοι ωφελούν, μέχρις ενός σημείου φυσικά, τους λαούς.
Άρθρα (RSS)