Μια ενδιαφέρουσα έρευνα για τον πολιτικό διάλογο μέσω των blogs έγινε πριν από λίγο καιρό στις ΗΠΑ. Εξετάστηκαν 1.400 ηλεκτρονικά ημερολόγια που έχουν ως βασικό τους θέμα την πολιτική και ελέχθησαν οι σύνδεσμοι που αυτά παρέπεμπαν. Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό: 91% των συνδέσμων παρέπεμπαν σε δικτυακούς τόπους που είχαν τις ίδιες πολιτικές απόψεις. Μόνο 9% παρέπεμπαν σε sites με αντίθετες πολιτικές απόψεις.
Αυτή είναι η καλύτερη ίσως επιβεβαίωση ενός βιβλίου που γράφτηκε το 2001 και προφήτευε ότι το Διαδίκτυο δημιουργεί πληροφοριακά κουκούλια για τους χρήστες, ότι σε αντίθεση με τα κλασικά ΜΜΕ οι αντίθετες απόψεις δεν ακούγονται, όχι επειδή κάποιος τις απαγορεύει, αλλά επειδή οι ίδιοι οι χρήστες θα τις φιλτράρουν και δεν θα θέλουν να τις ακούσουν. Αυτό δημιουργεί ένα φαινόμενο «ηχωισμού»: δεν γίνονται συζητήσεις όπου αντιπαρατίθενται επιχειρήματα, αλλά κάθε χρήστης ακούει την ηχώ των απόψεών του. Διαβάζει μόνο τις απόψεις που ταιριάζουν με τις δικές του κι αυτό δημιουργεί φανατικούς καταναλωτές ειδήσεων, όχι πολίτες με κρίση.
Γράφαμε τότε, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου: λέχθηκε και γράφτηκε πολλάκις, το πόσο ευεργετικό για τη Δημοκρατία είναι το Διαδίκτυο. Επισημάνθηκε ότι τέλειωσε η τυραννία των Μαζικών Μέσων, όχι μόνο ενημέρωσης, αλλά και πολιτικής. Το όνειρο του Νίκολας Νεγροπόντε για την προσωπική εφημερίδα κάθε πολίτη γίνεται πραγματικότητα: κάθε χρήστης του Διαδικτύου μπορεί να παίρνει πια από τα portals την επιθυμητή εκδοχή της πραγματικότητας, μπορεί να έχει καθημερινά την εφημερίδα με τα νέα της αρεσκείας του.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι αυτή η μορφή σερβιρίσματος των ειδήσεων αυξάνει την προσωπική ελευθερία και εξοικονομεί πολύτιμο χρόνο. Οχι όμως κι ο καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Σικάγο Cass R. Sunstein. Στο βιβλίο του «Republic. com» ισχυρίζεται ότι το Internet, και ειδικά οι υπηρεσίες κατά παραγγελία ειδήσεων, συρρικνώνει την αντίληψη των χρηστών του Διαδικτύου.
«Για να λειτουργήσει η Δημοκρατία απαιτεί τουλάχιστον δύο πράγματα: κοινούς χώρους όπου οι άνθρωποι να μοιράζονται τις εμπειρίες τους και έκθεση των ανθρώπων σε αναπάντεχες και μη προεπιλεγμένες ιδέες από συνανθρώπους τους.»
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου του Πάσχου Μανδραβέλη στην Καθημερινή
Άρθρα (RSS)