Το 22% του χρόνου που ξοδεύουμε «σερφάροντας» κάθε μήνα στο Διαδίκτυο, τον περνάμε συνδεδεμένοι σε κάποια ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook και το YouTube.
Η διείσδυση των λεγόμενων social media στον ψηφιακό κόσμο είναι τόσο μεγάλη, ώστε η επισκεψιμότητά τους μεγαλώνει με εντυπωσιακό ρυθμό. Μόνο το τελευταίο 12μηνο, ο αριθμός των χρηστών που επισκέπτονται τα κοινωνικά δίκτυα αυξήθηκε κατά 24%.
Όπως καταδεικνύει έρευνα που διενήργησε η εταιρεία Nielsen, τα 3/4 των διαδικτυακών χρηστών από όλο τον κόσμο μπαίνουν έστω και για λίγα λεπτά κάθε μέρα σε μια ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης.
Είναι η πρώτη φορά στην -βραχύβια- ιστορία του Παγκόσμιου Ιστού που συμβαίνει αυτό. Το εν λόγω στοιχείο επιβεβαιώνει την άποψη ότι οι χρήστες του Διαδικτύου επιθυμούν να διαδραματίσουν ρόλο «παραγωγού περιεχομένου» και όχι παθητικού δέκτη – δυνατότητα που παρέχουν εγγενώς τα social media.
Όπως προκύπτει από την έρευνα, οι διαδικτυακοί χρήστες ξοδεύουν συνολικά 110 δισεκατομμύρια λεπτά στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης κάθε μήνα, με το Facebook να κρατά τα «σκήπτρα».
Είναι χαρακτηριστικό ότι για κάθε 4,5 λεπτά που περνάμε στον Παγκόσμιο Ιστό, αφιερώνουμε το ένα για να στείλουμε μηνύματα σε site όπως το Facebook, να διαβάσουμε μια ανάρτηση στο αγαπημένο μας μπλογκ ή να δούμε ένα βίντεο στο YouTube.
Μέσα σε διάστημα ενός έτους, διπλασιάστηκε ο χρόνος παραμονής των χρηστών στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Τον Απρίλιο, οι χρήστες του Παγκόσμιου Ιστού πέρασαν σχεδόν έξι ώρες «σερφάροντας» στα social media, έναντι 3,5 ωρών τον Απρίλιο του 2009.
Τον τίτλο της πιο «δικτυωμένης» χώρας στον κόσμο (στα social media) απέσπασε η Βραζιλία. Το 86% των Βραζιλιάνων χρηστών του Ίντερνετ επισκέπτονται ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης.
Οι Αυστραλοί, από την άλλη, είναι «πρωταθλητές» στο χρόνο παραμονής στα social media. Τον Απρίλιο πέρασαν κατά μέσο όρο 7 ώρες και 20 λεπτά σε κάποια από αυτές τις ιστοσελίδες, με τους Βραζιλιάνους να ακολουθούν με 5 ώρες μηνιαίως.
Το πιο δημοφιλές διαδικτυακό κοινωνικό δίκτυο είναι το Facebook. Σύμφωνα με την έκθεση της Nielsen, οι χρήστες του Ίντερνετ ξοδεύουν στο Facebook περισσότερη ώρα από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι εντυπωσιακό ότι σχεδόν μισό δισεκατομμύριο χρήστες αφιερώνουν έξι ώρες το μήνα για να «σερφάρουν» σε αυτή την ιστοσελίδα.
Το Facebook σημειώνει ρεκόρ επισκεψιμότητας στη γειτονική Ιταλία. Τα 2/3 των Ιταλών που «σερφάρουν» στο Ίντερνετ επισκέπτονται το σάιτ κάθε μήνα.
Σε περίοπτη θέση βρίσκεται και το YouTube, ο «βασιλιάς» των βίντεο. Η comScore, η εταιρεία που μετρά την «κίνηση» στο Ίντερνετ, ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι οι χρήστες του Ίντερνετ παγκοσμίως βλέπουν στο YouTube 13 δισεκατομμύρια βίντεο κάθε μήνα. Το Facebook, με τη σειρά του, ανακοίνωσε ότι οι χρήστες του παρακολουθούν 2 δισεκατομμύρια βίντεο μηνιαίως.
Υπάρχουν, όμως, και ειδικές προτιμήσεις, ανάλογα με τη χώρα στην οποία ζουν οι χρήστες του Διαδικτύου. Στη Βραζιλία, για παράδειγμα, πολύ ψηλά στην λίστα με τα social media βρίσκεται το Orkut, μια ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης που ανήκει στη Google. Οι χρήστες της είναι Βραζιλιάνοι κατά 51%, Ινδοί κατά 20% και κάτοικοι των Η.Π.Α. κατά 17,8%.
Παράλληλα, φαίνεται ότι το Google, η μεγαλύτερη μηχανή αναζήτησης στον Παγκόσμιο Ιστό, «άνοιξε δρόμους» στην online πρόσβαση. Σύμφωνα με τη Nielsen, το 82% των χρηστών του Διαδικτύου παγκοσμίως επισκέπτονται το σάιτ κάθε μήνα και ξοδεύουν κατά μέσο όρο 1 λεπτό και 20 δευτερόλεπτα σε κάθε τους αναζήτηση.
Οι υπόλοιπες ιστοσελίδες που απαρτίζουν το «top 10» των πιο δημοφιλών κοινωνικών δικτύων είναι το MSN, το Bing, το Yahoo, το AOL, το eBay και η ιστοσελίδα της Apple.
Μια νέα ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, στα πρότυπα του Facebook, δημιούργησε μια κρατική υπηρεσία στο Χονγκ Κονγκ, η οποία πηγαίνει το Διαδίκτυο ένα βήμα πιο μπροστά και, συγκεκριμένα, στη μετά θάνατον ζωή. Το memorial.gov.hk είναι ένα σάιτ που φιλοξενεί τα προφίλ των νεκρών, που δημιουργούν οι φίλοι και οι συγγενείς τους.
Από την περασμένη εβδομάδα, οι συγγενείς και οι φίλοι των θανόντων, που ζουν στην «χάι τεκ» πόλη των 7 εκατομμυρίων κατοίκων, μπορούν να χρησιμοποιούν έναν νέο τρόπο απότισης φόρου τιμής στους νεκρούς τους: μια ιστοσελίδα που τους δίνει τη δυνατότητα να δημιουργούν και να κρατούν ενεργά τα προφίλ των αγαπημένων τους πρόσωπων, σαν να ζούσαν.
Δημιουργός της ιστοσελίδας είναι η κυβερνητική Υπηρεσία Τροφίμων, Περιβάλλοντος και Υγιεινής του Χονγκ Κονγκ, που έχει υπό την εποπτεία της τα δημόσια νεκροταφεία και τα αποτεφρωτήρια της πόλης. Η δημιουργία της κόστισε 128 χιλιάδες δολάρια και η δομή της δεν διαφέρει πολύ από αυτή του Facebook.
Οι χρήστες έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν μεταξύ των διαφόρων θεμάτων (layouts) που θα έχει η σελίδα του νεκρού και να διαλέξουν, επίσης, τη… μουσική υπόκρουση του προφίλ. Μετά τη δημιουργία του λογαριασμού, μπορούν ανά πάσα στιγμή να «ανεβάζουν» φωτογραφίες και βίντεο των νεκρών και να ανανεώνουν το προφίλ τους.
Η πρόσβαση στο προφίλ μπορεί να είναι ανοικτή σε όλους τους χρήστες του Ίντερνετ ή περιορισμένη. Να γίνεται, δηλαδή, κατόπιν πρόσκλησης που θα απευθύνεται αποκλειστικά σε φίλους και συγγενείς του αποβιώσαντος.
Επίσης, οι «ιδιοκτήτες» των προφίλ μπορούν να επιλέξουν αν θα λαμβάνουν υπενθυμίσεις για τα… γενέθλια του μακαρίτη, αλλά και για την «επέτειο θανάτου του». Υπάρχει, ακόμη, η δυνατότητα αυτόματης αποστολής προσκλήσεων στους χρήστες, προκειμένου να αφήσουν «μηνύματα μνήμης» στον «Τοίχο» του μακαρίτη.
Μπορεί στους δυτικούς όλα αυτά να φαντάζουν αλλόκοτα, ωστόσο για τους Κινέζους η «κουλτούρα του θανάτου» αποτελεί μέρος της καθημερινότητας. Δυο φορές το χρόνο διοργανώνουν ειδικές τελετές για να τιμήσουν τους νεκρούς τους· όχι μόνο αυτούς που «έφυγαν» πρόσφατα, αλλά και όλους τους προγόνους τους, αιώνες πίσω.
Σύμφωνα με την Υπηρεσία Τροφίμων, Περιβάλλοντος και Υγιεινής, το memorial.gov.hk «δεν έχει σκοπό να αντικαταστήσει τις παραδοσιακές πρακτικές απότισης φόρου τιμής στους θανόντες». Ωστόσο, φιλοδοξεί να λειτουργεί συμπληρωματικά, επιτρέποντας στους ανθρώπους να τιμούν τους νεκρούς τους από οποιοδήποτε σημείο και οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, «με έναν θερμό, προσωποποιημένο τρόπο», κάνοντας μόνο ένα «κλικ».
Η χρήση της ιστοσελίδας είναι δωρεάν, αλλά «αφορά» μόνο ανθρώπους που έχουν ταφεί ή αποτεφρωθεί σε κρατικές εγκαταστάσεις.
Φυσικά, ο αντίλογος είναι έντονος. Ο Γου Κουοκ Κιν, ιδιοκτήτης ενός καταστήματος με στεφάνια για κηδείες, τάσσεται υπέρ των παραδοσιακών τελετουργιών. «Δεν χρειάζεται να λειτουργεί αυτή η ιστοσελίδα. Αντίθετα, η κυβέρνηση θα έπρεπε να χρηματοδοτήσει την κατασκευή περισσότερων δημόσιων χώρων ταφής», δήλωσε στους «Τάιμς» της Νέας Υόρκης.
Ορισμένοι επικριτές της υπηρεσίας υποστηρίζουν ότι το σάιτ «δεν αποτελεί έντιμο τρόπο σεβασμού προς τους νεκρούς», ενώ άλλοι θεωρούν ότι «μοιάζει με βιντεοπαιχνίδι». Υπάρχουν, όμως, και οι υπέρμαχοι: «Εκείνοι που πεθαίνουν, αποκτούν, πλέον, κάτι που τους ανήκει στο Διαδίκτυο», λέει ο Κιτ Φαν, περιμένοντας το λεωφορείο έξω από ένα γραφείο τελετών στο Χονγκ Κονγκ. «Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν θα εξακολουθούν να πηγαίνουν στις κηδείες», προσθέτει.
ΠΡΙΝ ΑΠΟ 15 χρόνια η Πρινς Σιγκάλα έχασε τα παιδιά της στο Μοντκλέρ της Καλιφόρνιας. Σήµερα τα ξαναβρίσκει χάρις στο Facebook.
Τον Οκτώβριο του 1995 ο σύζυγός της κ. Σιγκάλα άρπαξε τον 2 ετών γιο τους και την 3 ετών κόρη τους, ενηµερώνοντας αργότερα τη µητέρα ότι βρίσκονται στο Μεξικό και πως δεν θα τα έβλεπε ποτέ ξανά.
Αν και η αστυνοµία ήταν αδύνατο να εντοπίσει τα ίχνη τους, η µητέρα ουδέποτε εγκατέλειψε τις προσπάθειες. Τον Μάρτιο έβαλε τα ονόµατα των παιδιών της στο Facebook, όπου βρήκε το προφίλ της έφηβης πλέον κόρης της. Στη συνέχεια της έκανε αίτηµα φιλίας και σε συζήτηση που είχε µαζί της online τής έστειλε µια οικογενειακή φωτογραφία.
Της ζήτησε να αναθερµάνουν τις σχέσεις τους, όµως η κόρη αρνήθηκε, της εξήγησε πως τόσα χρόνια θεωρούσε άλλη ως µητέρα κι έσβησε το προφίλ της από το Facebook. Η επόµενη κίνηση της µητέρας ήταν να απευθυνθεί στις αρχές.
Εχοντας ως αποδείξεις πλέον της διαδικτυακές συζητήσεις µητέρας και κόρης, οι αρχές συνέλαβαν τον πατέρα, ο οποίος είναι υπό κράτηση και αντιµετωπίζει τις κατηγορίες της διπλής απαγωγής και της διπλής αθέτησης των κανόνων κηδεµονίας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συγγενείς ξανασµίγουν µέσω του Facebook. Ο βρετανός Ρίτσαρντ Μαρκς, που είχε δοθεί για υιοθεσία, βρήκε ξανά την οικογένειά του ύστερα από 33 χρόνια, αφού εντόπισε την αδελφή του στο Facebook. Με τον ίδιο τρόπο, οι Πολ Ιτον και Ντάουν Πίτµαν, που διατηρούσαν δεσµό πριν από 28 χρόνια, επανασυνδέθηκαν και αποφάσισαν να παντρευτούν.
Στα Νέα σήμερα επιχειρείται μία προσέγγιση μέσω παραδειγμάτων για τη χρήση των κοινωνικών δικτύων στην εκπαίδευση:
Οπως εξηγούν οι ειδικοί, η διαδικτυακή «φιλία» μεταξύ καθηγητών και μαθητών θα έχει όχι μόνο εκπαιδευτικό όφελος, αλλά θα αποτελεί «οδηγό» για τους εκπαιδευτικούς να μπορούν να μπουν λίγο στον κόσμο των μαθητών και να τον καταλάβουν, να μιλήσουν λίγο τη γλώσσα τους. Και για να μιλούν τη γλώσσα των μαθητών πρέπει να αντιληφθούν τον τρόπο ζωής των νέων και τον μεταξύ τους κώδικα επικοινωνίας.
ΟΠΩΣ επισημαίνει η σύμβουλος ψυχικής υγείας κ. Δήμητρα Θεοφίλη, η διαδικτυακή επαφή μαθητών και καθηγητών μέσω ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook, είναι ένα ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο θέμα. Ενα από τα ζητήματα, ωστόσο, που ανακύπτουν σε μία τέτοια σχέση είναι το γεγονός της ιδιωτικής ζωής στο Ιντερνετ. «Ακόμη και για εκπαιδευτικούς λόγους να υπάρχει διαδικτυακή σχέση μαθητών- καθηγητών, συχνά οι προσωπικές πληροφορίες του καθενός, οι φωτογραφίες, τα σχόλια και οι απόψεις που αποτυπώνονται στο προφίλ γίνονται αντικείμενο σκέψης κι επεξεργασίας του κάθε χρήστη».
Είναι νέοι, έχουν ολόκληρη τη ζωή μπροστά τους και εκατοντάδες φίλους στο Facebook. Και όμως, σύμφωνα με έρευνα του βρετανικού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας, οι νεαροί ηλικίας 18-24 ετών νιώθουν δύο φορές περισσότερη μοναξιά από τους ανθρώπους άνω των 55 ετών. Φαίνεται ότι η καλλιέργεια της διαδικτυακής επικοινωνίας δεν έχει το ίδιο ειδικό βάρος και τα ίδια συναισθηματικά οφέλη με τη φυσική επαφή με φίλους, γνωστούς και συγγενείς.
Το 60% των νεαρών ατόμων ηλικίας 18-34 ετών που συμμετείχαν στην έρευνα παραδέχθηκε ότι νιώθει μοναξιά συχνά ή μερικές φορές, ενώ για ανθρώπους ηλικίας άνω των 55 ετών το αντίστοιχο ποσοστό ήταν μόλις 35%.
Ενώ οι νέοι περνούν περισσότερο χρόνο από τους μεγαλύτερους μιλώντας μέσω Διαδικτύου σε δημοφιλείς ιστοσελίδες όπως το Facebook και το Τwitter, οι ειδικοί εκτιμούν ότι αυτού του είδους η επαφή συχνά λειτουργεί ως υποκατάστατο της πραγματικής ανθρώπινης επικοινωνίας και δεν εμφανίζει τα συναισθηματικά οφέλη μιας συνάντησης από κοντά. Μάλιστα σε ποσοστό 31% οι νέοι που συμμετείχαν στην έρευνα παραδέχθηκαν ότι καταναλώνουν υπερβολικά πολύ χρόνο επικοινωνώντας «ψηφιακά» με άτομα τα οποία θα έπρεπε να συναναστρέφονται από κοντά.
Οι συντάκτες της έρευνας δεν σπεύδουν να δαιμονοποιήσουν το Ιnternet, μιας και οι διαδικτυακοί φίλοι που αποκτά κανείς μπορούν κάλλιστα να αποκτήσουν «σάρκα και οστά» αν η ψηφιακή φιλία αποτελέσει απλώς το έναυσμα μιας πραγματικής. Τονίζουν ότι το Διαδίκτυο και οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν έναν πολύ καλό τρόπο για να παραμείνει κανείς σε επαφή με συγγενείς ή φίλους που, για παράδειγμα, μένουν πολύ μακριά για να τους συναντήσει κανείς διά ζώσης. Από την άλλη πλευρά όμως ομολογούν ότι «αν και το Διαδίκτυο δεν αποτελεί την πηγή της μοναξιάς,σίγουραεπιδεινώνει το πρόβλημα». «Οι νέοι άνθρωποι με τους οποίουςμιλήσαμε μας είπαν ότι η επικοινωνίαμε εκατοντάδες άτομα μέσωδικτύων κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι σαν να έχουν μια πραγματικήσχέση.Οταν χρησιμοποιούν αυτές τις ιστοσελίδες συνήθως είναι μόνοι στην κρεβατοκάμαρά τους.Η μοναξιά είναι μεγάλο πρόβλημα και είναι ανάγκη να το αντιμετωπίσουμε.Τα τελευταία χρόνια τα παιδιά απομονώνονται ολοένα περισσότερο,οικοινωνικοί ιστοί καταρρέουν και οι κοινωνίες μας έχουν γίνει ατομιστικές.Πρέπει να καλλιεργήσουμεεκ νέου τις κοινωνικές σχέσεις, ώστε όταν κάποιος νιώθει μόνος να έχει κάπου να στραφεί» λέει η ΣάραΜπρέναν, μια από τους επιστήμονες που διεξήγαγαν την έρευνα. Οι ειδικοί λένε ότι η μοναξιά δεν έχει επιπτώσεις μόνο στην ψυχική υγεία. Εκτός από την κατάθλιψη, που είναι συχνό επακόλουθο παρατεταμένων συναισθημάτων μοναξιάς, έρευνες έχουν δείξει ότι η μοναξιά μπορεί να αποδειχθεί εξίσου επιβλαβής για την υγεία όσο το κάπνισμα ή η παχυσαρκία, καθώς μπορεί να προκαλέσει υψηλή πίεση, άγχος και αποδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Θέατρο ίσον διάλογος και διάλογος στο 2010 ίσον SMS. Αν λειτουργήσει λοιπόν κανείς με τρόπο επαγωγικό, τι ακριβώς του προκύπτει; Μα τι άλλο από ένα θεατρικό έργο που οικοδομήθηκε μέσα από 2.000 γραπτά μηνύματα! Το λένε «Δεν αντέχω άλλο! Ερχονται συνέχεια!» και ανεβαίνει στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών, στη Θεσσαλονίκη, από αύριο έως και την προσεχή Τετάρτη. Στις 9 το βράδυ κάθε μέρα, στο πλαίσιο του Χώρου Δράσης, της Πειραματικής Σκηνής του ΚΘΒΕ.
Κι από πού, παρακαλώ, ξεκίνησαν όλα αυτά; Από το πολιτιστικό μαγκαζίνο «Κάτι παίζει», που παρουσιάζουν καθημερινά, 4 με 6 το μεσημέρι, στον 9,58 FM της ΕΡΤ3 οι δημοσιογράφοι Ελένη Κουρτίδου και Θανάσης Γωγάδης. Εκεί λοιπόν, τον περασμένο Σεπτέμβριο, εκλήθησαν οι ακροατές και οι ακροάτριες της εκπομπής να πάρουν μέρος σε ραδιοφωνικό παιχνίδι ραδιοφωνικής συγγραφής. Οπλα τους; Τα SMS, η φαντασία τους και η σύγχρονη τεχνολογία, μιας και τόσο το μπλόγκινγκ όσο και το facebook χρησιμοποιήθηκαν στη διαδρομή διαμόρφωσης του έργου.
Ορίστε πώς θέτει το ζήτημα η Ελένη Κουρτίδου: «Το παιχνίδι της συν-γραφής ήταν μια πολύπλοκη διαδικασία έξι μηνών, που πληρούσε αρκετές προϋποθέσεις, όπως θεατρικές σπουδές από τους συντονιστές, ενδιαφέρον για το θέατρο από τους παίκτες. Προχωρήσαμε βήμα βήμα.
Το πρώτο βήμα ήταν ο τίτλος. Λάβαμε 70 προτάσεις, επικράτησε η δημοφιλέστερη με ψηφοφορία. Επειτα, ζητήσαμε τους χαρακτήρες. Στη συνέχεια, δόθηκε η σύμβαση (Ο Κλέων και η Μαρία στέκονται σ’ έναν πεζόδρομο στο κέντρο της πόλης). Κατόπιν, έφτασε η πρώτη ατάκα που έφερε τη δεύτερη, κ.ο.κ. Βασική προϋπόθεση ήταν να συναινέσουν οι ακροατές ότι συμμετέχουν σε μια συλλογική δράση που συντονιζόταν από μικροφώνου στον αέρα των ερτζιανών. Αποδέχτηκαν ότι θα πουν μια ιστορία από κοινού και όχι ο καθένας τη δική του».
Στο μπλογκ που δημιουργήθηκε ειδικά για το θεατρικό υπήρχε δημοσιευμένο το κείμενο κατά τη διαμόρφωσή του, ενώ φιλοξενούνταν παραλλήλως τα σχόλια, οι προτάσεις και οι ενστάσεις των παικτών. Υποστηρικτικά και επικουρικά, λειτουργούσε και η σχετική ομάδα στο facebook. Και κάπως έτσι φτάσαμε στην παράσταση της Μονής Λαζαριστών, με επεξεργασία των SMS και σύνθεση του κειμένου από την Ελένη Κουρτίδου, με σκηνοθεσία από τον Γιάννη Παρασκευόπουλο και εμψύχωση από τον Θανάση Γωγάδη. Συν οκτώ τον αριθμό ερμηνευτές, τους Π. Αργυριάδη, Β. Γαλάτη, Ελένη Θυμιοπούλου, Βάσια Μπακάκου, Π. Μυρόφτσαλη, Ιωάννα Παγιατάκη, Κρίστυ Παπαδόπουλου και Γ. Παρασκευόπουλο.
Το διά ταύτα; Η Ελένη Κουρτίδου καταλήγει: «Το δικό μας ζητούμενο ήταν να μπορέσουμε να συναντηθούμε άγνωστοι μεταξύ μας άνθρωποι στον “αέρα” μιας εκπομπής και να καταφέρουμε να πούμε όλοι μαζί μια ιστορία. Μάλλον τα καταφέραμε…»
Οι τελευταίες εβδομάδες δεν ήταν ιδιαίτερα λαμπρές για το εταιρικό προφίλ του Facebook. Η συνήθως απρόσκοπτη επέλασή του στο Διαδίκτυο στιγματίστηκε από μαζικές αντιδράσεις για την έκθεση ακόμη μεγαλύτερου ποσοστού δεδομένων των χρηστών του σε δημόσια χρήση. Οι νέοι όροι χρήσης (http://blo.gr/161), που υποχρεωτικά αποδέχεται κάθε εγγεγραμμένος και ισχύουν από τις 22 Απριλίου, χαρακτηρίζουν εξ ορισμού δημόσια όλα όσα αναρτά κανείς εκεί.
Κάθε φορά που χρησιμοποιεί μια εφαρμογή (παίζει ένα παιχνίδι, παίρνει μέρος σε ένα χιουμοριστικό συγκριτικό τεστ με τους φίλους του, γράφεται σε μια ομάδα διαμαρτυρίας ή υποστήριξης κ.ο.κ.) είναι σαν αν κάνει μια δημόσια ανακοίνωση, που υπερβαίνει τα όρια της -ούτως ή άλλως τεράστιας- κοινότητας του FB.
Ολες αυτές οι δημοσιεύσεις είναι διαθέσιμες για εμπορική χρήση από υπηρεσίες και εταιρείες τις οποίες ο χρήστης πιθανότατα αγνοεί εντελώς, αλλά στο αρχείο των οποίων εκείνος θα αποτελεί μια αξιοποιήσιμη μονάδα για εμπορικούς και άλλους σκοπούς. Ακόμη κι αν ο ίδιος διαγράψει κάποτε τον λογαριασμό του, αυτά τα δεδομένα θα εξακολουθήσουν να είναι δημόσια και θα προσφέρονται για τις παραπάνω χρήσεις, εφόσον τα έχει μοιραστεί με φίλους του στο δίκτυο -εκτός αν τα διαγράψουν κι εκείνοι.
Λίγες χιλιάδες ατόμων δηλώνουν έτοιμοι να αποχωρήσουν ομαδικά στις 31 Μαΐου, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον μη σεβασμό στα δεδομένα τους (www.quitfacebookday.com). Στο www.pledgebank.com/leavefacebook δηλώνουν ότι θα φύγουν μόνο αν μαζευτούν 10.000 συμμετέχοντες. Αλλοι προτιμούν ηπιότερη αντίδραση και οργανώνουν αποχή από το μέσο (δηλαδή, δεν θα συνδεθούν) στις 6 Ιουνίου (facebookprotest.com).
Το σημερινό κίνημα εναντίον του FB δεν είναι το πρώτο. Μικρές ομάδες προσπάθησαν αρκετές φορές στο παρελθόν να οργανώσουν μαζικές αποχωρήσεις/διαμαρτυρίες από το δίκτυο (π.χ. theantifacebookleague.com) χωρίς εντυπωσιακά αποτελέσματα. Η απήχηση των αντιδράσεων μοιάζει με τσίμπημα καρφίτσας σε ελέφαντα, αν αντιπαραβάλουμε τις αποχωρήσεις με τις νέες εγγραφές. Ο αριθμός των ενεργών μελών έχει υπερβεί τα 400 εκατομμύρια και είναι υπερδιπλάσιος σε σχέση με πέρσι.
Μια πιο δημιουργική αντίδραση στη μαζική εμπορευματοποίηση των δεδομένων που ανταλλάσσουν οι χρήστες μέσων όπως το Facebook, αντιπροτείνουν τέσσερις πιτσιρικάδες σπουδαστές πληροφορικής από τη Νέα Υόρκη. Οι Daniel Grippi, Maxwell Salzberg, Raphael Sofaer και Ilya Zhitomirskiy σχεδίασαν το Diaspora, ένα μοντέλο κοινωνικού μέσου που θα επιτρέπει τη δικτύωση και ανταλλαγή πληροφοριών όπως τα έχει συνηθίσει ο κόσμος αλλά με διασύνδεση των υπολογιστών των διαδικτυακών φίλων (αντί της παραχώρησής τους σε βάσεις δεδομένων, σε στιλ FB).
Η ιδέα τους βρήκε απρόσμενα μεγάλη χρηματοδότηση από δωρεές (μέσω του www.kick starter.com) και υπόσχονται να την υλοποιήσουν μέχρι τον Σεπτέμβριο. Ασφαλώς δεν θα καταφέρουν να αφυπνίσουν την τεράστια μάζα χρηστών που αδιαφορούν για την προστασία της ιδιωτικότητάς τους, αλλά υπάρχει πολύς ψαγμένος κόσμος που περιμένει με αγωνία να δει το Diaspora στην πράξη.
Πολλά από τα παιδιά στο Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκουν την τεχνολογία και την κοινωνική δικτύωση σημαντικότερη από άλλες πτυχές της ζωής, συμπεριλαμβανομένης της οικογένειάς τους, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Η έρευνα, που διενεργήθηκε για την Εθνική εβδομάδα Οικογένειας , έδειξε ότι 27,5% των παιδιών διάλεξε “Facebook / Twitter / MSN” όταν ρωτήθηκε “τι είναι το πιο σημαντικό πράγμα για σένα;” Η οικογένεια ακόμη κέρδισε συνολικά με 60,4%, αλλά ακόμα και τα κινητά τηλέφωνα θεωρούνται ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα σε 8,2% των ερωτηθέντων. Το 1,8% διάλεξε “άλλα”, με πρώτη απάντηση σε αυτή την κατηγορία ένα iPod. Αυτά για την μαμά και τον μπαμπά.
Κοινωνική δικτύωση ήταν πιο δημοφιλής απάντηση για τα κορίτσια παρά στα αγόρια, με το 40% των κοριτσιών που επιλέγουν αυτή σε σύγκριση με μόλις έξι% των αγοριών.
Όταν ρωτήθηκαν τι σκέφτονται ότι είναι πιο σημαντικό για τους γονείς τους, 77,7% διάλεξε την οικογένεια. Ωστόσο, 1,7% διάλεξε το κινητό τηλέφωνο.
Σχεδόν τα μισά παιδιά που ρωτήθηκαν αισθάνθηκαν ότι οι γονείς και οι φίλοι τους είχαν την μεγαλύτερη επιρροή πάνω τους, αλλά και 32,1% πιστεύει τεχνολογίες όπως τα κινητά τηλέφωνα και βιντεοπαιχνίδια είχαν την μεγαλύτερη επιρροή, με ένα επιπλέον 10,9% να επιλέγει ανάμεσα στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Το διαδίκτυο εμφανίζεται στην “άλλη” κατηγορία, όπως και η “προτιμώ τον εαυτό μου να είναι όσο το δυνατόν πιο μοναδικός”. Πάνω από 20% των γονέων πίστευαν ότι η τεχνολογία έχει την μεγαλύτερη επιρροή στα παιδιά τους.
Μόνο το 55% των παιδιών νόμιζαν ότι πέρασε αρκετό χρόνο και με τους δύο γονείς τους. Το 21% πιστεύει ότι πέρασε αρκετό χρόνο με τη μητέρα τους, σε σύγκριση με μόνο 2,5% με τον πατέρα τους. Το 21% αισθάνθηκε ότι δεν πέρασε αρκετός χρόνος με τους γονείς τους σε όλα.
Όταν ρωτήθηκαν ποιος θα ήθελε να μπορούσε να περάσεις περισσότερο χρόνο το 35% επέλεξε τον πατέρα τους, σε σύγκριση με μόνο 8,2% για τη μητέρα τους, ενισχύοντας την κοινή πεποίθηση ότι οι μητέρες είναι συνήθως πιο κοντά στα παιδιά τους από ό, τι οι πατέρες είναι. Το 19,3% ήθελε θα μπορούσε να είναι πιο κοντά και στους δύο γονείς.
Όταν ρωτήθηκε πόσο χρόνο οι οικογένειες τους ξοδεύουν μαζί κάθε εβδομάδα το 39% διάλεξε μεταξύ δύο και τεσσάρων ωρών, σε σύγκριση με την αμέσως υψηλότερη 16,9% από τέσσερις έως έξι ώρες. Ο μέσος όρος διαμορφώθηκε σε μόλις κάτω από πέντε ώρες την εβδομάδα, που φαίνεται μάλλον ασήμαντο για τον οικογενειακό χρόνο.
Το 55,2% των παιδιών πιστεύεται ότι ο γάμος ήταν σημαντικός, σε σύγκριση με 23,5% που σκέφτηκε ότι δεν ήταν. Το 21,3% ήταν αναποφάσιστοι.
Όταν ρωτήθηκαν τι θα ήθελαν να κάνουν περισσότερα με την οικογένειά του, πάνω από τους μισούς διάλεξαν να βγαίνουν έξω μαζί. Το 33,3%, ωστόσο, διάλεξε να παρακολουθεί τηλεόραση. ΤΟ 1,2% πήρε “άλλα”, με τις πιο χιουμοριστικές απαντήσεις που δόθηκαν είναι: “Τίποτα η οικογένεια μου είναι τέλεια!!!”,”να επισκεφθούμε τον ξάδελφό μου και θέλω να ξεκινήσω τοξοβολία “, και” να περνάμε χρόνο”.
Πάνω από τα μισά παιδιά που ρωτήθηκαν πίστευαν ότι τα πιο σημαντικά πράγματα που ένας γονέας θα μπορούσε να κάνει για τα παιδιά τους ήταν να είναι ένα καλό μοντέλο και να τους διδάξει τα πράγματα. Πάνω από ένα τέταρτο επέλεξε να είναι φίλος και βοηθούν με την εργασία.
Όταν τους ζητήθηκε να επιλέξουν ένα πράγμα που θα καθιστούσε το Ηνωμένο Βασίλειο καλύτερο για τις οικογένειες, 28,4% σκέφτηκε ότι τα σχολεία έπρεπε να βελτιωθούν, ενώ το 27,4% σκέφτηκε ότι οι οικογένειες τους χρειάζονται περισσότερα χρήματα, που είναι ίσως ένα σημάδι της εν λόγω ύφεσης. Το επόμενο μεγαλύτερο ποσοστό ήταν 18,5% που σκέφτηκε οτι θα πρέπει να καταστεί ασφαλέστερο. Πάνω από 4% πήρε το “άλλο”, με μεγάλο αριθμό ξεκαρδιστικές απαντήσεις, μεταξύ των οποίων: «να σκοτώσουν όλους τους κακούς ανθρώπους”, “1000 ευρώ κάθε έτος”, και “βεβαιωθείτε ότι όλα τα σχολεία απαγορεύονται να λειτουργούν”.
«Ανοιξα σελίδα στο facebook, μετά από μια συζήτηση που είχα με τους προπτυχιακούς μου φοιτητές. Αντιλήφθηκα ότι με αυτόν τον τρόπο θα είχα μια άμεση, σε καθημερινή βάση, επαφή μαζί τους. Επιπλέον, ένιωσα ότι απέκτησα μαζί τους μεγαλύτερη συναισθηματική επαφή, αφού με ενέταξαν σε έναν χώρο που θεωρούν ότι απευθύνεται στη δική τους ηλικιακή ομάδα. Πλέον, χρησιμοποιώ το facebook για να τους ενημερώσω για σεμινάρια, συνέδρια, θερινά σχολεία, ευκαιρίες πρακτικής άσκησης και εργασίας καθώς και τρέχοντα θέματα του πανεπιστημίου και άλλα επιστημονικά ζητήματα. Σε καθημερινή βάση, μάλιστα, ανταλλάσσουμε πληροφόρηση για άρθρα, απόψεις για βιβλία, καλλιτεχνικά γεγονότα. Η επικοινωνία μας αυτή είναι φυσικά άτυπη, διότι έτσι δεν μπορείς να εξασφαλίσεις την ενημέρωση όλων». Η κ. Φωτεινή Ασδεράκη, με την οποία μίλησε η «Κ», είναι λέκτορας στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς, και μαζί με τον κ. Κωνσταντίνο Κορρέ, επιστημονικό συνεργάτη στα τμήματα Στατιστικής και Ασφαλιστικής Επιστήμης και στο Παιδαγωγικό Τμήμα των Παν. Πειραιώς και Αθηνών, και την κ. Ανατολή Βροχαρίδου, υποψήφια διδάκτορα του Παν. Αιγαίου, επιχειρούν να καταγράψουν τη διείσδυση του facebook και των υπόλοιπων σελίδων κοινωνικής δικτύωσης στη λειτουργία των ελληνικών ΑΕΙ.
Οι απαντήσεις των φοιτητών του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, που συμμετείχαν στην έρευνα της τριμελούς ομάδας, δείχνουν ότι το facebook -η πιο διάσημη μεταξύ των σχετικών σελίδων- κερδίζει αργά αλλά σταθερά μια συμπληρωματική, προς το παρόν, θέση στους συνήθεις τρόπους επικοινωνίας και ενημέρωσης για τις δραστηριότητες στα ΑΕΙ. Μάλιστα, ήδη φοιτητές στο Παν. Πειραιά, το Πάντειο, και το Παν. Αιγαίου έχουν δημιουργήσει σελίδα στο facebook, η οποία λειτουργεί ως τόπος ηλεκτρονικής συνάντησης για τους φοιτητές του κάθε ιδρύματος. Ομως, οι σελίδες αυτές δεν έχουν την επίσημη έγκριση των ΑΕΙ. «Πολλές φορές επικοινωνούν μαζί μου μεταπτυχιακοί φοιτητές που βρίσκονται στο εξωτερικό για να συζητήσουν για ευκαιρίες που τους προσφέρονται ή να ζητήσουν να τους βοηθήσω για κάποια εργασία. Συχνά κοινοποιώ σε όλους τις επιτυχίες τους, όπως πρόσφατα με την αποδοχή ενός πτυχιούχου του Τμήματός μας στο Harvard, ή τη δημοσίευση ενός άρθρου τους, έτσι ώστε όλοι να ενθαρρυνθούν να διεκδικήσουν τα όνειρά τους. Το μεγαλύτερο όφελος προκύπτει από τη δικτύωση των μεταπτυχιακών με τους προπτυχιακούς φοιτητές» συμπληρώνει η κ. Ασδεράκη.
Τι προκύπτει
Ειδικότερα, από τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας προκύπτει ότι οι φοιτητές χρησιμοποιούν το facebook κατά μέσο όρο για 1,43 έτη. Σχεδόν οι έξι στους 10 (57,6%) το χρησιμοποιούν κατά μέσο όρο 2,52 φορές την ημέρα. Το 22% κατά μέσο όρο 4 φορές την εβδομάδα, ενώ το 6,8% κατά μέσο όρο 8,33 φορές τον μήνα. Το 13,6% των φοιτητών δεν το χρησιμοποιεί. Σχεδόν οι μισοί (50,9%) θεωρούν ότι το facebook είναι χρήσιμο για την επικοινωνία με τους συμφοιτητές τους. Μάλιστα, οι έξι στους δέκα (60%) δήλωσαν ότι μέσω facebook μπορούν να ανταλλάσσουν πληροφορίες για τα μαθήματα, εκδηλώσεις, νέα του ΑΕΙ (67,3%) ή εκδηλώσεις σχετικές με τις σπουδές τους (58,2%). Εντυπωσιακό είναι ότι το 47,3% των φοιτητών θεωρούν ότι η ιστοσελίδα μπορεί να βοηθήσει για τον συντονισμό κατά την εκτέλεση ομαδικών εργασιών. Επίσης, δηλώνουν ότι το facebook μπορεί να λειτουργήσει και ως μέσο ενημέρωσης για θέματα που αφορούν το επαγγελματικό τους μέλλον, ως χώρος προβληματισμού για τις δυσκολίες που θα συναντήσουν μετά την αποφοίτησή τους. Ετσι, το 58,9% υποστήριξε ότι το facebook μπορεί να συμβάλει στην επικοινωνία των φοιτητών με τα Γραφεία Διασύνδεσης (πρώην Σταδιοδρομίας) των ΑΕΙ και φορείς της αγοράς εργασίας. Ως προς την αξιοποίηση του facebook από τα ΑΕΙ, οι φοιτητές (50%) θεωρούν ότι η ιστοσελίδα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ενημέρωση των φοιτητών από τις διοικητικές υπηρεσίες.
Αμφίδρομη σχέση
Αντίθετα, η πλειοψηφία των φοιτητών (56,4%) δήλωσε ότι δεν θεωρεί τη χρήση του facebook βοηθητική για την επικοινωνία με τους διδάσκοντες για θέματα σχετικά με τα μαθήματα. Αυτό δείχνει ότι ακόμη οι νέοι δεν είναι εξοικειωμένοι με την ιδέα να αξιοποιήσουν ένα «νεανικό μέσο» στην επικοινωνία τους με τους συνήθως απόμακρους καθηγητές πανεπιστημίου. Βέβαια, η σχέση είναι αμφίδρομη, και μεγάλη σημασία στην ανάπτυξή της έχει και η στάση των καθηγητών. «Είναι δεδομένο πλέον ότι οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπως συμβαίνει και στη ζωή, μπαίνουν σταδιακά και στη λειτουργία του πανεπιστημίου κι αυτό πρέπει να το ερευνήσουμε και να το αξιοποιήσουμε περισσότερο» καταλήγει η κ. Ασδεράκη.
Για «φωτογραφικές πρακτικές που θυμίζουν άλλες εποχές» και «άκρως συνοπτικές διαδικασίες σε καιρούς εξαιρετικής λιτότητας», καταγγέλλει η ΠΟΣΔΕΠ το υπουργείο Παιδείας σε ό,τι αφορά τη διάθεση 155 εκατ. ευρώ για την επιμόρφωση 150.000 εκπαιδευτικών προσχολικής, Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης τα επόμενα πέντε χρόνια.
«Είναι σοβαρά τα ερωτηματικά που γεννώνται και για τον τρόπο υλοποίησης του τεράστιου αυτού επιμορφωτικού προγράμματος», τονίζει σε σχετική ανακοίνωσή της το κορυφαίο συνδικαλιστικό όργανο των πανεπιστημιακών, καλώντας κυβέρνηση και ηγεσία του ΥΠΕΠΘ να αναλογιστούν τις ευθύνες τους, να ανακαλέσουν τη σχετική απόφαση και να εντάξουν το «πλουσιοπάροχο αυτό κονδύλι στο έργο του σχεδιασμού και της υλοποίησης μιας ουσιαστικής, καλά προγραμματισμένης, με γνώση και όραμα, εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών».
«Ποιοι φορείς και ποιοι επιμορφωτές θα αναλάβουν το επιμορφωτικό έργο, με δεδομένη την προβληματική λειτουργία των Περιφερειακών Επιμορφωτικών Κέντρων, αλλά και τις μεγάλες αδυναμίες υλοποίησης των προγραμμάτων επιμόρφωσης Π1 και Π2;», ρωτά, μεταξύ άλλων, η ΠΟΣΔΕΠ. Οπως επισημαίνει, μάλιστα, «η φημολογούμενη εφαρμογή μεθόδων εξ αποστάσεως επιμόρφωσης με συμβατικά, μάλιστα, μέσα, μόνο ανησυχία και καχυποψία προκαλεί», ενώ δεν παραλείπει να υπογραμμίσει ότι «η εξαιρετικά μαζική αυτή επιμόρφωση δεν περιλαμβάνει τα δύο σημαντικότερα πρόσφατα εγχειρήματα της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου: τα αναλυτικά προγράμματα σπουδών και το “Νέο Σχολείο”».
Θα θυμάστε τα δημοσιεύματα για τις ομάδες των νεοελλήνων που συσπειρώθηκαν συγκλονισμένοι από τα πρόσφατα γεγονότα της Σταδίου στο facebook. Ξεχείλισαν από συναίσθημα και σπαραξικάρδια μηνύματα. Φαίνεται όμως πως όλοι αρκούνται να κάνουν το χρέος τους με τα κλικ των ποντικιών τους. Στην πρόσκληση που κοινοποιήθηκε σε όλους για συνάντηση στον τόπο του εγκλήματος και αναμεταδόθηκε από όλα τα κανάλια ούτε 300 δεν ανταποκρίθηκαν. Κι όμως το γκρουπ μετρούσε ήδη 135457 μέλη.
Μπορεί ένα «βουητό» να είναι βουβό; Κι όμως, τις τελευταίες ημέρες, μπορεί τα πληκτρολόγια να έχουν πάρει φωτιά, ο ήχος που βγάζουν όμως είναι υπόκωφος, πένθιμος. Με δεκάδες, εκατοντάδες, από «like», «join», «accept», «uploads», status updates, comments, η ορολογία των χρηστών του μέσου, προσπαθούμε να εκφράσουμε, με αυτόν τον κωδικοποιημένο, καινούργιο τρόπο, τη θλίψη, την οργή, τη σαστιμάρα μας γι’ αυτό που συνέβη.
Οπως ο Δεκέμβρης
Την απίθανη, συγκλονιστική αλληλουχία των γεγονότων που οδήγησαν στον θάνατο τριών αθώων νέων και που δεν ξεκίνησαν την 5η Μαΐου (ήδη η ημερομηνία έχει «παγώσει» στον χρόνο, όπως εκείνος ο «Δεκέμβρης»), αλλά από τότε που οι Ελληνες βρέθηκαν ένα βήμα πριν από τον γκρεμό της οικονομικής κατάρρευσης και πιο πριν, από τότε που όσοι είχαν την ευθύνη για την τύχη της χώρας δεν την τίμησαν.
Το αίσθημα της αδικίας σε κατακλύζει, αλλά η ζωή συνεχίζεται. Κάθε πρωί σηκώνεσαι για δουλειά, τηλεφωνείς στο σπίτι να δεις τι κάνουν τα παιδιά, περνάς από την εφορία και την τράπεζα, πληρώνεις τους λογαριασμούς σου. Θέλεις όμως να ξεσπάσεις, να «τα πεις», γιατί, δηλαδή, οι άλλοι βγαίνουν στο γυαλί; Το καφενείο σου είναι πια το facebook, για άλλους το twitter, για κάποιους τα μπλογκ τους – ή και όλα μαζί. «Δεν έχουμε λεφτά να τους ταΐζουμε! Κατάσχεση περιουσιών, αφαίρεση άδειας εξασκήσεως επαγγέλματος και διά βίου στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων», προτείνει κάποιος στο σχετικό γκρουπ. «Το ίδιο και για τους εκκλησιαστικούς που θα βρεθούν ένοχοι!»
Κι ενώ ο κουρνιαχτός των μέτρων, των διαδηλώσεων, της τριπλής τραγωδίας σιγά σιγά κατακάθεται στο facebook, σχηματίζοντας μια συμπαγή μάζα από σχόλια και εντυπώσεις, στο twitter οι διαθέσεις αλλάζουν με καταιγιστικό ρυθμό.
Είναι και η φύση του μέσου. 140 χαρακτήρες χωρούν μόνο σε ένα tweet. «Πωλείται μεταξωτή γραβάτα για κρέμασμα. Εμπριμέ», γράφει με χιούμορ και πικρία κάποιος πλάι στην «ετικέτα» imfgr (αλλά και την… no-more-syrtaki). Νωρίτερα, η διάθεση ήταν πιο πεσμένη. «Η ΟΡΓΗ, από όλες τις μεριές, προς όλες τις άλλες, δεν είναι πλέον διαχειρίσιμη.
www.imheremovie.com Η ταινία «Ι’m here» είναι η ιστορία αγάπης μεταξύ δυο ρομπότ, σε έναν κόσμο όπου κι αυτά έχουν αισθήματα. Προβάλλεται σε μια ασυνήθιστη «αίθουσα» (το Διαδίκτυο) με μικρή οθόνη (του προσωπικού μας υπολογιστή). Οι θέσεις είναι περιορισμένες -μόνο 12.000 τη μέρα- αλλά όποιος κλείσει μία, μπορεί να συνδεθεί στο λογαριασμό του στο Facebook και να καλέσει φίλους του να τη δουν μαζί. Σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Spike Jonze, γνωστός από την πρόσφατη ταινία του «Where the wild things are» («Στη χώρα των μαγικών πλασμάτων»).
Οταν τα απομακρυσμένα ελληνικά χωριά ερημώνουν και οι συγχωριανοί χάνονται στην ανωνυμία των μεγαλουπόλεων, το Facebook επιστρατεύεται στην προσπάθεια να ενωθούν οι συγχωριανοί στον κοινό σκοπό της προώθησης του χωριού. «Η αγάπη μου για τον τόπο μου με ωθούσε πάντα να ασχολούμαι με τα κοινά.Το Facebook είναι απλώς ένα ακόμη μέσο για να ενισχύσουμετην ανάπτυξη του χωριού και να παρακινήσουμε τους νέους ανθρώπουςνα μη χάνουν την επαφή με τις ρίζες τους» σχολιάζει μιλώντας στο «Βήμα» ο κ. Φώντας Χήτας, δημοσιογράφος, ο οποίος δημιούργησε γκρουπ στο Facebook για το Ανήλιο Μετσόβου. Στη σκιά σχεδόν για ολόκληρη τη μέρα λόγω της τοποθεσίας του, το Ανήλιο είναι ένα παραδοσιακό χωριό 1.000 μονίμων κατοίκων που απέχει μόλις έξι χλμ. από το Μέτσοβο.
Σύμφωνα με τον κ. Χήτα, το χωριό θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί τη διαδικτυακή προβολή μέσω Facebook σε συνδυασμό με την εγγύτητά του με το Μέτσοβο, δημοφιλή τουριστικό προορισμό, για να αναπτύξει την τοπική του οικονομία. «Στόχος μας είναι να παραμείνει το χωριό “ζωντανό”, να ενισχυθεί η τοπική παραγωγή και να εξελιχθούνοι ήδη υπάρχουσες τουριστικέςυποδομές» αναφέρει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι η δραστηριοποίηση όσων συνδέονται με το χωριό, ακόμη και όταν εκδηλώνεται με την απλή συμμετοχή σε ένα γκρουπ του Facebook, προσθέτει πάντα ένα λιθαράκι στον κοινό σκοπό. Συχνά μάλιστα η ενεργοποίηση των ατόμων που κατάγονται από ένα χωριό είναι τόσο μεγάλη που εν τέλει ο αριθμός των μελών του σχετικού γκρουπ ξεπερνάει κατά πολύ τον αριθμό των κατοίκων του χωριού! «Γίναμε 869, όσο και η απογραφήτου χωριού μας» έγραψε στις 26 Μαρτίου 2009 ο κ. Βασίλης Τσουκαλάς, μέλος του γκρουπ της Μυρτιάς Αιτωλοακαρνανίας.
Για ένα πράγμα δεν μπορείς να κατηγορήσεις τα Βρετανικά ΜΜΕ . Ότι δεν σου προσφέρουν αυτό που σου διαφημίζουν. Για αυτό το λόγο κανείς στο Λονδίνο δεν σοκαρίστηκε από την σφοδρή και κίτρινη κατά άλλους επίθεση της Daily Mail εναντίον του Facebook. Αφορμή η δολοφονία ενός 17 χρόνου κοριτσιού από έναν άνδρα που γνώρισε μέσω της ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης .Η Daily Mail σεβόμενη την παράδοση που έχει στην δημιουργία συλλογικών φοβιών και υστεριών έδωσε εντολή σε έναν υπάλληλο εταιρείας ντετέκτιβ να κατασκευάσει ένα ψεύτικο προφίλ μιας 16 χρόνης με στόχο να παρακολουθήσει τις αντιδράσεις αλλά και κατά πόσο οι υπεύθυνοι της ιστοσελίδας προστατεύουν την ”αξιοπρέπεια” των ανηλίκων χρηστών.
Ο δημοσιογράφος την επόμενη ημέρα ”σοκαρισμένος” απευθύνθηκε στον εθισμένο στον συντηρητισμό και την άρνηση μέσο αναγνώστη της εφημερίδας και ανέφερε ότι μέσα σε πολύ λίγη ώρα έγινε στόχος αχόρταγων μεσηλίκων που του έκαναν συνεχείς ερωτικές προτάσεις . Ο δημοσιογράφος κατηγόρησε το Facebook ότι διαφθείρει τους νέους , τους αφήνει έρμαια στις ορέξεις των αδηφάγων μεσηλίκων και δεν προσφέρει και τίποτα πρακτικό στην διαπαιδαγώγησή τους.
Οι υπεύθυνοι του Facebook απάντησαν από το φιλικό περιβάλλον της Guardian και δήλωσαν ”εξοργισμένοι” από την επίθεση της εφημερίδας. Παράλληλα τόνισαν ότι βρίσκονται σε συζητήσεις με το νομικό της τμήμα για να προχωρήσουν σε μήνυση.
Η αντίδραση της ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης προκάλεσε πανικό αλλά και στροφή 180 μοιρών στους ιθύνοντες της εφημερίδας που ζήτησαν συγγνώμη και ανέφεραν ότι η ιστοσελίδα στην οποία αναφέρονταν τελικά δεν ήταν το facebook άλλα κάποια άλλη μικρότερης εμβέλειας και σημασίας.
Η ιστορία όμως πήρε ενδιαφέρουσα τροπή έπειτα από ανακοίνωση της εταιρείας ντεντέκτιβ που ανέφερε ότι η έρευνα αυτή έγινε καθαρά για λογαριασμό της εταιρείας και αλλοιώθηκε από τους συντάκτες της εφημερίδας.
Όπως και να έχει ο νεο-συντηρητισμός βρήκε το νέο του μαύρο πρόβατο.
«Σπαταλούσε πολύ χρόνο σε γνωστή ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης του Ιντερνετ, ακόμα κι όταν ήταν στον εργασιακό της χώρο. Μεταξύ των “φίλων” στη συγκεκριμένη σελίδα ήταν και ο εργοδότης της. Ο ίδιος την είχε προειδοποιήσει αρκετές φορές να μη σπαταλάει τόσο χρόνο από την εργασία της στο Διαδίκτυο. Αυτή δεν συμμορφώθηκε και τελικά απολύθηκε». Αυτό το πραγματικό περιστατικό φέρνει ως παράδειγμα μιλώντας στην «Κ» ο καθηγητής ποσοτικών μεθόδων στη Διοίκηση στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων στα ΤΕΙ Αθήνας κ. Χρήστος Φράγκος για να περιγράψει τις επιπτώσεις της κατάχρησης του Ιντερνετ στο εργασιακό περιβάλλον.
Το φαινόμενο είναι συχνό στη χώρα μας, καθώς, όπως κατέδειξε πρόσφατη έρευνα, περίπου ένας στους δέκα εργαζομένους παραδέχεται ότι σπαταλάει περισσότερο από μία ώρα του καθημερινού εργασιακού χρόνου σε ιστοσελίδες άσχετες με το αντικείμενο της εργασίας.
Η αρχική φάση της έρευνας, που διεξάγεται από το Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων της Σχολής Διοίκησης και Οικονομίας των ΤΕΙ Αθηνών, υπό την ευθύνη του κ. Χρήστου Φράγκου (συνεργάτες ερευνητές Γιάννης Σωτηρόπουλος, Κωνστ. Φράγκος, Χαρίκλεια Θεοδωρίδου και Γεωργία Κεχαγιά), ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο 2009, και περιελάμβανε δείγμα 524 εργαζομένων σε 13 δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας, το 9,3% των εργαζομένων χρησιμοποιεί κατά τη διάρκεια της εργασίας περισσότερο από μία ώρα την ημέρα το Διαδίκτυο για να «κατεβάσει» πληροφορίες άσχετες με το αντικείμενό του. Μεταξύ των «κυβερνοαργόσχολων», οι πιο δημοφιλείς ασχολίες είναι όσες έχουν να κάνουν με την ενημέρωση (12% δηλώνει ότι επισκέπτεται τακτικά ιστοσελίδες με γενικές και πολιτικές ειδήσεις) αλλά και την επικοινωνία: το 5,2% των εργαζομένων δήλωσε ότι ασχολείται τουλάχιστον 2,5 ώρες του εργασιακού του ωραρίου με επικοινωνία μέσω chat rooms και ένα 5,8% παραδέχεται ότι παρακολουθεί τα «τεκταινόμενα» σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπως π. χ. Facebook, MySpace κ. ά., για τουλάχιστον μία ώρα στο πλαίσιο της εργασίας του. Ενα ποσοστό της τάξης του 3,6% των εργαζομένων δηλώνει ότι σπαταλάει περισσότερη από μία ώρα την ημέρα στο γραφείο σε ιστοσελίδες αγορών και το 2,9% επισκέπτεται ιστοσελίδες με παιχνίδια.
Σχέση εξάρτησης και στο σπίτι
Οπως επισημαίνει ο κ. Φράγκος, «από την έρευνα φάνηκε άμεση συσχέτιση μεταξύ της εξάρτησης από το Ιντερνετ και της «κυβερνοσχόλης» στο πλαίσιο της εργασίας. Οσοι σπαταλούν χρόνο της εργασίας τους «συνδεδεμένοι» στο Ιντερνετ για προσωπικά θέματα είναι στην πλειοψηφία τους άτομα που κάνουν χρήση του Διαδικτύου από το σπίτι τους περισσότερες από 35 ώρες την εβδομάδα». Σύμφωνα με τον ίδιο, εκτός από την εξάρτηση από το Ιντερνετ, στο φαινόμενο της «κυβερνοσχόλης» στο εργασιακό χώρο συμβάλλει η ανία, η μη ικανοποίηση από την εργασία και η έλλειψη συγκεκριμένης πολιτικής από τις εταιρείες στο θέμα της χρήσης του Ιντερνετ.
Σταχυολογώ από μία συνέντευξη της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου με τον Ν. Χρηστάκη στη LIFO:
Αν το βάρος μας αλλά και οι συνήθειές μας εξαρτώνται από την παρέα μας, αυτό σημαίνει ότι καταργείται η ατομική βούληση και ότι η ελεύθερη επιλογή είναι μια πολιτική ουτοπία; «Κάθε άλλο! Η ελεύθερη βούληση δεν αναιρείται ούτε ως έννοια ούτε κατά την άσκησή της. Απλώς εμείς υποδεικνύουμε τους μηχανισμούς εκείνους που τίθενται σε λειτουργία κατά τη διαμόρφωση μιας άποψης, μιας γνώμης, μιας συνήθειας. Αν επιχειρήσετε να αποκοπείτε από την παρέα σας για να κόψετε το τσιγάρο, δεν θα καταφέρετε τίποτα. Θα γίνετε δυστυχισμένη και δεν είναι και σίγουρο ότι θα καταφέρετε να κόψετε το τσιγάρο. Αν ομως είστε υποψιασμένη για τον τρόπο που διατηρείτε κάποιες συνήθειες, τότε θα μπορέσετε να το διαχειριστείτε με μεγαλύτερη επιτυχία». Τον ρωτάω για τον ρόλο της μόρφωσης σ’ όλη αυτήν τη διαδικασία. «Α, η μόρφωση!», αναφωνεί. «Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Τα μορφωμένα άτομα είναι πιο δεκτικά στις επιρροές του δικτύου τους, αλλά ταυτόχρονα ασκούν και τα ίδια μεγαλύτερη επιρροή στο δίκτυο από άλλα άτομα που δεν διαθέτουν την ίδια μόρφωση. Κοιτάξτε, η μόρφωση, θεωρητικώς τουλάχιστον, σε κάνει πιο ανοιχτό στις απόψεις και τις εμπειρίες του άλλου, οπότε όλο αυτό makes sense»
Θέλω να του μιλήσω λίγο για το διαδίκτυο. Του λέω ότι πάντα για μένα το διαδίκτυο ήταν η «πρωτοπορία που ειπώθηκε πολύ παλιά», όπως έχει πει και ο Σοστακόβιτς. Γελάει πάλι τρανταχτά. «Πολύ σωστό. Δεν είναι τυχαίο που τα διαδικτυακά δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook, διαδόθηκαν ταχύτατα και είναι τόσο δημοφιλή. Ήρθαν και “κάθισαν” πάνω σε υπαρκτά ανθρώπινα δίκτυα. Αυτό που κάνουμε στο Facebook δεν διαφέρει και πολύ από αυτό που κάνουμε στην καθημερινότητά μας. Ήταν απόλυτα αναγνωρίσιμο, όλοι λίγο πολύ έχουμε επιδοθεί σ’ αυτό, γι’ αυτό και το υιοθετήσαμε άμεσα. Η ενεργοποίηση και του ψηφιακού δικτύου απαιτεί έναν βαθμό κοινωνικής δεξιότητας, δεν έχουν όλα τα άτομα τον ίδιο βαθμό δεξιότητας, γι’ αυτό και η δικτύωση είτε στην πραγματική ζωή είτε στο διαδίκτυο δεν συνιστά από μόνη της πανάκεια».
«Φορολόγηση της Εκκλησίας. Αμήν και πότε» και «Φορολογηθείτε άφοβα. Ο Χριστός θα τα έδινε όλα» ήταν μερικά από τα συνθήματα που, γραμμένα σε χαρτόνια, κρατούσαν σιωπηλά πολίτες της Θεσσαλονίκης έξω από τον Ιερό Ναό Παναγούδας στο κέντρο της πόλης, όπου ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος χοροστατούσε στην προχθεσινή κυριακάτικη Θεία Λειτουργία. Την ίδια ώρα, καθιστική διαμαρτυρία πραγματοποιούνταν στην Αθήνα, μπροστά στον Παλαιό Μητροπολιτικό Ναό.Η διαμαρτυρία δεν διοργανώθηκε από κάποιον επίσημο φορέα ή ένωση ούτε από κόμμα ή άλλη πολιτική οργάνωση. Προέκυψε μέσα από τη συνάντηση ομοϊδεατών στο Διαδικτύο. Η ομάδα του facebook «Υπογράψτε να φορολογηθεί η Εκκλησία», μέσα από την οποία διοργανώθηκαν οι διαμαρτυρίες σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, αριθμεί σήμερα περίπου 90.000 μέλη και ζητάει τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας και των εσόδων της, τον έλεγχο του τρόπου κτήσης της εκκλησιαστικής περιουσίας και την ποινική τιμωρία κληρικών, δικαστικών και πολιτικών που ευθύνονται για το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου και παρόμοιων περιπτώσεων.
Πλούσιος διάλογος
Λιγότερο από δύο ημέρες και ειδοποιήσεις μέσω sms ήταν αρκετές, αφού η ομάδα έχει συσταθεί εδώ και αρκετό καιρό και ο διάλογος είναι πλούσιος μεταξύ των χιλιάδων μελών της, ενώ παράλληλα διενεργείται ψηφιακή συλλογή υπογραφών. Μέχρι στιγμής έχουν υπογράψει περισσότεροι από είκοσι τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι προκειμένου να κατατεθεί ψήφισμα στο υπουργείο Οικονομικών και στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο. Ωστόσο, η ανακίνηση του θέματος με αφορμή το σχετικό νομοσχέδιο, καθώς και οι πρόσφατες αντιδράσεις της Εκκλησίας σχετικά με τις εξαγγελίες περί φορολόγησης της εκκλησιαστικής περιουσίας, έκαναν τον διαδικτυακό διάλογο να ανάψει και τους μετέχοντες στην ομάδα να αποφασίσουν να κινητοποιηθούν.
«Ενώ η οικονομία της χώρας καταρρέει και στους πολίτες επιβάλλονται αιματηρές θυσίες, ο πλουσιότερος οργανισμός της χώρας, η Εκκλησία, αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της. Συγκεντρωνόμαστε ειρηνικά, φέρνουμε την καλή μας διάθεση και τις πικέτες μας και ενώνουμε τις φωνές μας! “Κανείς δεν μπορεί, εξαιτίας των θρησκευτικών του πεποιθήσεων, να απαλλαγεί από τις υποχρεώσεις του προς το Κράτος”, άρθρο 13, παρ. 4 του Συντάγματος», αναφέρεται στην κοινοποίηση της σχετικής εκδήλωσης στο facebook.
Κάνε το καλό και ρίξ’ το στον γιαλό. Και σε πείσμα των καιρών που μας θέλουν να φοβόμαστε και τη σκιά μας, να κλείνουμε ερμητικά τον εαυτό μας, να κοιτάζουμε το συμφέρον μας -αυτό και μόνο αυτό- η επιστήμη έρχεται να επιβεβαιώσει τη σοφία τής παραπάνω λαϊκής ρήσης. Η καλοσύνη, η συνεργασία, η ευγένεια και η γενναιοδωρία, μεταξύ άλλων, είναι «ασθένειες» κολλητικές, λένε οι ειδικοί, εξαπλώνονται γρηγορότερα κι από τη σφοδρότερη πανδημία, και μπορούν αργότερα να επιστρέψουν ενισχυμένες στον υπερθετικό τους βαθμό, πίσω σε μας.
Τελικά, η πολυετής έρευνα για τα κοινωνικά δίκτυα, που «τρέχουν» ο ελληνικής καταγωγής καθηγητής Ιατρικής Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ κ. Νικόλας Χρηστάκης και ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια κ. Τζέιμς Φάουλερ, έχει εξελιχθεί σε αστείρευτη πηγή αναπάντεχων, συναρπαστικών συμπερασμάτων. «Με ίσως το πιο σημαντικό από αυτά να είναι η ανακάλυψη της βαθιάς σύνδεσης μεταξύ των κοινωνικών δικτύων και της καλοσύνης», όπως λέει μιλώντας στην «Κ» ο κ. Χρηστάκης, που βρέθηκε για λίγες ώρες στην Αθήνα για την παρουσίαση του βιβλίου του «Συνδεδεμένοι: Η εκπληκτική δύναμη των κοινωνικών δικτύων και πώς αυτά διαμορφώνουν τη ζωή μας» (εκδ. Κάτοπτρο) στο αμφιθέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ενωσης. «Τελικά, ο λόγος που οι άνθρωποι σχηματίζουν κοινωνικά δίκτυα είναι επειδή τα οφέλη από αυτά είναι πολύ μεγαλύτερα από το όποιο κόστος».
Το «πείραμα»
Στην τελευταία -«ρομαντική», όπως οι ίδιοι τη χαρακτηρίζουν- εργασία τους, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, οι δύο επιστήμονες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι μια πράξη ευγένειας μπορεί να «διαχυθεί» στην κοινωνία σαν καλός ιός. Η γενναιόδωρη συμπεριφορά ή η διάθεση συνεργασίας δεν μετακυλίεται απλώς στο διπλανό μας -τον φίλο, τον συνάδελφο, τον αδερφό, τον αποδέκτη της «καλής» μας πράξης- αλλά έχουν αλυσιδωτή επίδραση σε δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες άλλα άτομα, άγνωστα σε εμάς. Στο «πείραμά» τους, χρησιμοποίησαν εθελοντές, άγνωστους μεταξύ τους, τους οποίους χώρισαν σε ομάδες και τους έβαλαν να παίξουν το γνωστό Παιχνίδι του Κοινού Αγαθού (γνωστό στους οικονομολόγους, στο παιχνίδι δίδεται ένα ποσό σε κάθε μέλος της ομάδας που πρέπει να αποφασίσει εάν θα το κρατήσει όλο ή θα το καταθέσει όλο, ή μέρος του, στον κοινό κουμπαρά. Μετά τις συνεισφορές όλων των μελών της ομάδας το ποσό που έχει συγκεντρωθεί διπλασιάζεται και ισοκατανέμεται στα μέλη της ομάδας. Θα συνεργαστούν οι παίκτες ώστε να βγουν κερδισμένοι ή θα κοιτάξουν να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους;). Οι ερευνητές βρήκαν ότι σε κάθε δολάριο που κάποιος προσέφερε στον πρώτο γύρο του παιχνιδιού, προσθέτονταν 20 σεντς από κάποιον άλλο στον δεύτερο γύρο και άλλα 8 σεντς από κάποιον τρίτο στη συνέχεια και άλλα 6 σεντς από τον επόμενο – ένα «πουρμπουάρ» που όλο φουσκώνει.
Μεταξύ αγνώστων
«Ηταν η πρώτη φορά που έγινε πείραμα για κάτι τέτοιο», εξηγεί ο κ. Χρηστάκης, τον οποίο πέρυσι το περιοδικό Time κατέταξε στους «100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο». «Στην έρευνά μας, οι άνθρωποι βρίσκονταν σε ελεγχόμενο περιβάλλον – αντίθετα τα όποια στοιχεία είχαμε μέχρι σήμερα για την επίδραση της συνεργασίας βασίζονταν σε ήδη διαμορφωμένα δίκτυα, φιλικά, οικογενειακά, διαδικτυακά κ.λπ.». Υπενθυμίζεται ότι στο πλαίσιο της έρευνάς τους, έχουν επίσης αποδείξει ότι «μεταδοτικό» είναι και το αίσθημα της ευτυχίας, και μάλιστα μεταξύ αγνώστων. Η ευτυχία μεταδίδεται από τον καθέναν μας, όχι μόνο στους φίλους μας, αλλά και στους φίλους των φίλων μας. Αντίστοιχα, τα κοινωνικά δίκτυα είναι καλοί «αγωγοί» και αρνητικών χαρακτηριστικών, όπως η παχυσαρκία, το κάπνισμα, ακόμα και η αυπνία! (Ερευνα σε πάνω από 8.000 εφήβους έδειξε ότι όταν ένας έφηβος αρχίζει να κοιμάται λιγότερο, τον ακολουθούν και οι φίλοι των φίλων του…)
Η ουσία όμως παραμένει στη σοφία του παλιού εκείνου γνωμικού. «Τα κοινωνικά δίκτυα μπορούν να είναι και θετικά και αρνητικά. Το βέβαιο όμως είναι ότι, εάν τα χρησιμοποιούσαμε αποκλειστικά για να ασκήσουμε βία ο ένας προς τον άλλο, θα κατέρρεαν. Κατά συνέπεια, η διάχυση θετικών στοιχείων είναι απαραίτητη για τη διατήρηση των δικτύων», καταλήγει ο κ. Χρηστάκης.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Το 22% του χρόνου που ξοδεύουμε «σερφάροντας» κάθε μήνα στο Διαδίκτυο, τον περνάμε συνδεδεμένοι σε κάποια ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook και το YouTube.
Άρθρα (RSS)