Είναι κοινό μυστικό ότι αν έχεις χρόνο για χάσιμο, το facebook είναι η καλύτερη τράπεζα κατάθεσης πλεονάζοντος χρόνου. Αν δούμε τη μελέτη Nielsen για το Μ.Ο. του χρόνου που περνούν οι επισκέπτες στα κοινωνικά δίκτυα το Facebook ξεπερνάει κατά πολύ το Google ητο Yahoo.
Σύμφωνα με τη comScore, το Facebook έρχεται πρώτο και στο συνολικό χρόνο που διαθέτουν οι επισκέπτες σε ένα δικτυακό τόπο. Τον Αύγουστο οι αμερικανοί πέρασαν 41.1 εκατομμύρια λεπτά στο Facebook, το οποίο αποτελεί το 9.9% του συνολικού τους χρόνου online για εκείνο το μήνα. Την ίδια περίοδο διέθεσαν 39.8 εκατομμύρια λεπτά σε όλα τα παρακλάδια της Google, συμπεριλαμβανομένου και του Youtube.
Αν το facebook συνεχίσει να εξαπλώνεται με αυτούς τους εκθετικούς ρυθμούς σε ένα χρόνο θα έχει υποσκελίσει το google. Υπάρχουν περιθώρια ανάπτυξης του Facebook; Ο Mark Zuckerberg προβλέπει ότι η βάση των χρηστών του σύντομα θα αγγίξει το δισεκατομμύριο. Και δεν είναι υπερβολικός αν σκεφτούμαι ότι στο παιχνίδι δεν έχει μπει ακόμα η Κίνα και η Ρωσία.
Τον ορισμό της φιλίας έχει επαναπροσδιορίσει το Facebook, από τη στιγμή που έγινε δημοφιλές και πέτυχε ευρύτατη διείσδυση σε όλες τις ηλικίες που χρησιμοποιούν υπολογιστή ή κινητό τηλέφωνο νέας γενιάς. Φίλοι ή «φίλοι», όμως; Πόσο πραγματική είναι η φιλία με κάποιον που πατάει ένα κλικ κάνοντας «Like» σε ένα σου σχόλιο, που σε βομβαρδίζει με μηνύματα, παροτρύνοντάς σε να δηλώσεις την προτίμησή σου στις επαγγελματικές του ασχολίες, τα μουσικά και κινηματογραφικά του γούστα ή τη συναίνεσή σου σε ομάδες του τύπου «Να μαζευτούμε ένα εκατομμύριο άτομα που μας αρέσει ο Μιχάλης Χατζηγιάννης»;
Πόσο πραγματικά φίλος είναι εκείνος που δεν έχεις το τηλέφωνό του, που δεν κάνετε παρέα, που είναι φίλος ενός φίλου κάποιου φίλου σου, σε γνωρίζει από την επαγγελματική σου ιδιότητα ή απλώς έχει δει τη φωτογραφία σου και του άρεσες; Αυτή η νέα έννοια της φιλίας, εντός ή εκτός εισαγωγικών, είναι το βασικό θέμα γύρω από το Facebook, τη διασημότερη και πολυπληθέστερη σελίδα κοινωνικής δικτύωσης.
Η φιλία είναι και το βασικό θέμα γύρω από την ταινία «The social network», που αφηγείται την ιστορία της δημιουργίας του Facebook, μέσα από μια φιλία που διαλύθηκε με πολύ θόρυβο. Το «The social network», που σκηνοθετεί ο Ντέιβιντ Φίντσερ, έχει προγραμματιστεί να βγει στις αίθουσες στις αρχές Νοεμβρίου και αναμένεται να είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα ταινία του πρώτου μισού της φετινής κινηματογραφικής σεζόν. Κυρίως επειδή πρόκειται για ένα θέμα μέσα στην επικαιρότητά του, πολύ φρέσκο, με τους κεντρικούς χαρακτήρες ακόμη ενεργούς. Το Facebook ιδρύθηκε μόλις το 2004 και μέσα σ’ αυτά τα έξι τελευταία χρόνια έχει ξεπεράσει τα 500 εκατομμύρια χρήστες. Ομως, όπως λέει και το διαφημιστικό σλόγκαν στην αφίσα της ταινίας, «δεν μπορείς να κάνεις 500 εκατομμύρια φίλους χωρίς να κάνεις και μερικούς εχθρούς».
Αρκετούς έκανε ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ, ένας από τους ιδρυτές του Facebook και κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας. Ο Ζούκερμπεργκ, που γεννήθηκε το 1984, είναι ο άνθρωπος που είχε την ιδέα να δώσει στην έννοια της κοινωνικής δικτύωσης τη μορφή μιας ιστοσελίδας. Πολλοί ακολούθησαν, με πιο εξειδικευμένες ιδέες, κυρίως στην κατεύθυνση της διευκόλυνσης γνωριμιών. Το Facebook, ωστόσο, παραμένει η πιο ανοιχτή σε κάθε λειτουργία σελίδα, γι’ αυτό και η πιο επιτυχημένη. Ο Ζούκερμπεργκ ίδρυσε το Facebook μαζί με τους συμφοιτητές του Ντάστιν Μόσκοβιτς, Εντουάρντο Σάβεριν και Κρις Χιουζ, ενώ όλοι τους βρίσκονταν για σπουδές στο Χάρβαρντ. Και σήμερα παραμένει ο νεότερος δισεκατομμυριούχος στον κόσμο. Χάρις στο 24% του Facebook που του ανήκει, η περιουσία του φτάνει τα τέσσερα δισεκατομμύρια δολάρια.
Από το 2004 έως σήμερα, ο Ζούκερμπεργκ έχει περάσει από μια σειρά δικαστικών δοκιμασιών, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν να κάνουν με τη μοιρασιά των δικαιωμάτων του Facebook. Η σελίδα άρχισε να λειτουργεί στις 4 Φεβρουαρίου του 2004, σαν μια σελίδα κοινωνικής δικτύωσης των φοιτητών του Χάρβαρντ. Ομως, ο Ζούκερμπεργκ σύντομα αποφάσισε να επεκτείνει τις δραστηριότητές του και σε άλλες σχολές, αρχίζοντας από το Στάνφορντ και συνεχίζοντας στο Ντάρτμουθ, το Κολούμπια, το NYU, το Κορνέλ, το Μπράουν και το Γέιλ. Επειτα από την επιτυχία της σελίδας, η κεντρική ομάδα του Facebook μετακόμισε στην Καλιφόρνια και έμεινε εκεί, παρά τα σχέδιά τους να επιστρέψουν στο Χάρβαρντ. Μια ομάδα άλλων φοιτητών του Χάρβαρντ μήνυσε τον Ζούκερμπεργκ, με την κατηγορία ότι τους έκανε να πιστέψουν πως θα τους βοηθούσε να στήσουν μια άλλη σελίδα δικτύωσης μέσα στο Χάρβαρντ. Η μήνυση πέρασε από πολλά στάδια, αποσύρθηκε για τεχνικούς λόγους, κατατέθηκε ξανά σε ομοσπονδιακό δικαστήριο και τελικά οι δύο πλευρές κατέληξαν σε συμβιβασμό. Η αντίπαλη πλευρά θα έπαιρνε 1,2 εκατ. μετοχές του Facebook και είκοσι εκατομμύρια δολάρια. Ομως, αργότερα, ο Ζούκερμπεργκ κατηγορήθηκε και πάλι ότι έκανε τους αντιδίκους να πιστέψουν πως οι μετοχές θα είχαν μεγαλύτερη αξία από εκείνη που είχαν πραγματικά και ότι το ποσό του συμβιβασμού έπεφτε στο 50% της αρχικής συμφωνίας.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου του Π. Παναγόπουλου στην Καθημερινή
Εκατομμύρια μέλη του Facebook σε όλο τον κόσμο μοιράζονται τα χόμπι τους, φωτογραφίες και βίντεο από περισσότερο ή λιγότερο προσωπικές στιγμές, κοινωνούν ακόμη και τις καθημερινές εμπειρίες τους από τη δουλειά ή την ιδιωτική τους ζωή. Εδώ και λίγες ημέρες, μπορούν να γνωστοποιούν ανά πάσα στιγμή και το «πού βρίσκονται μέσα στην πόλη» με μόνη προϋπόθεση να «μπαίνουν» στο Facebook από ένα «έξυπνο» κινητό τηλέφωνο που διαθέτει GPS και έχει πρόσβαση στο Ιντερνετ.
Αυτός είναι ο σκοπός του Places, της εφαρμογής γεωγραφικού εντοπισμού που ενσωματώθηκε πρόσφατα στη συγκεκριμένη πλατφόρμα social networking. Το Places επιτρέπει σε κάθε χρήστη μέσα από το smartphone του να ενημερώνει τους «φίλους» του για τη θέση του -να πραγματοποιεί δηλαδή «check-in» σε κάποιο από τα πλησιέστερα καταστήματα- αλλά και, αντίστροφα, να πληροφορείται για το ποιοι άλλοι «φίλοι» του βρίσκονται κοντά. Πληροφορία μάλιστα που μπορεί να αναρτήσει στην προσωπική του σελίδα, ως είδηση, μέσα από την επιλογή «tag».
Μόνο για iPhone
Αν και προς το παρόν η εφαρμογή είναι διαθέσιμη αποκλειστικά στις ΗΠΑ και μόνο για κινητά iPhone, η εταιρεία δεσμεύτηκε πως πολύ σύντομα θα μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν και τα 500 εκατομμύρια μέλη, σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Αλλωστε, ο διακηρυγμένος στόχος του Places είναι να δώσει «υλική βάση» στις εικονικές σχέσεις που αναπτύσσονται στα κοινωνικά δίκτυα – ώστε, για παράδειγμα, να μπορούν να βρεθούν από κοντά δύο άνθρωποι που ενδεχομένως δεν είχαν συναντηθεί ποτέ πριν. Αυτό για την ίδια την εταιρεία μπορεί παράλληλα να σημαίνει και μια νέα σημαντική πηγή εσόδων, καθώς θα της δώσει την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει την εφαρμογή αυτή ως «όχημα» για γεωγραφικά στοχευμένες διαφημίσεις, προσαρμοσμένες στο εκάστοτε κατάστημα που ο χρήστης κάνει «check-in». «Φανταστείτε μια εποχή όπου, την ώρα που μπαίνετε σε κάποια μαγαζί, στο κινητό σας εμφανίζονται οι προσφορές που κάνει μια γειτονική ανταγωνιστική αλυσίδα στα αντίστοιχα προϊόντα», λέει χαρακτηριστικά ο Kit Eaton από το περιοδικό «Fast Company». Δυνατότητα την οποία, όπως υποστηρίζει, θα μπορούν να αξιοποιήσουν ακόμη και μικρά καταστήματα, επιδιώκοντας να διαφημιστούν μέσα στο Places.
Ετσι κι αλλιώς, το σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο που διέθετε μέχρι σήμερα το Facebook ήταν η τεράστια βάση δεδομένων του από στοιχεία σχετικά με την ηλικία, το φύλο, το μορφωτικό επίπεδο και τα ενδιαφέροντα κάθε χρήστη. Μια βάση δεδομένων που, μέσω του Places, θα μπορεί να συνδυαστεί και με άλλες πληροφορίες καταναλωτικής συμπεριφοράς (δηλαδή πού ψωνίζει κανείς και πότε) για να δημιουργήσει ακόμη καλύτερα μοντέλα για τις αγοραστικές του προτιμήσεις. Με αυτό τον τρόπο, η εξατομίκευση των διαφημίσεων φαίνεται ότι θα φτάσει στο απόγειό της, αφού η online προώθηση προϊόντων στα κινητά τηλέφωνα θα μπορεί πλέον να προσαρμοστεί πιο αποτελεσματικά στις ατομικές ανάγκες ενός χρήστη.
Συνεργασίες
Βέβαια, το μεγάλο ερώτημα είναι αν το Places γίνει όντως δημοφιλές στα μέλη της ιστοσελίδας. Ωστόσο, σημειώνουν πολλοί ειδικοί, η εταιρεία έχει αρκετούς λόγους για να αισιοδοξεί για κάτι τέτοιο: έτσι κι αλλιώς, υπολογίζεται πως 150 εκατομμύρια χρήστες «μπαίνουν» στο Facebook μέσω του κινητού τους τηλεφώνου. Επίσης, παρόμοιες υπηρεσίες με δυνατότητα γεωγραφικού εντοπισμού (όπως το Foursquare, το Gowalla ή το Brightkite) γνωρίζουν τεράστια επιτυχία τουλάχιστον στο εξωτερικό, με το Foursquare να αριθμεί για παράδειγμα δύο εκατομμύρια χρήστες.
Αλλωστε, αυτές οι εφαρμογές είχαν περισσότερο τον χαρακτήρα κοινωνικών παιχνιδιών, απονέμοντας διάφορα… αξιώματα στους χρήστες με τα περισσότερα «check-in» σε κάποιο κατάστημα. Γι’ αυτό και το Facebook ανακοίνωσε πως θα συνεργαστεί μαζί τους, προσφέροντάς τους τη δυνατότητα να «τρέχουν» μέσα από δική του πλατφόρμα. Κάτι που δείχνει πως, πέρα από την εξέλιξη της κοινωνικής δικτύωσης, το Places ουσιαστικά ανοίγει τον δρόμο για μια μεγάλη σειρά από γεωγραφικά εντοπισμένες υπηρεσίες.
Αρθρο της Μαριάννας Τζιαντζή στην Καθημερινή
Κάποια μέρα «κάθε νέος που φτάνει στην ενηλικίωση», δηλαδή θα μπαίνει στην αγορά εργασίας, «θα έχει αυτόματα το δικαίωμα να αλλάζει το όνομά του ώστε να απαλλάσσεται από τις τρέλες του που έχουν αποθηκευτεί στα sites κοινωνικής δικτύωσης των φίλων του».
«Τρομερή» χαρακτήρισε αυτή την πρόβλεψη ο Κωστής Παπαϊωάννου, πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, όταν ρωτήθηκε σχετικά στη χθεσινή «Πρωινή ενημέρωση» (ΝΕΤ). Οχι επειδή αποκαλύπτει κάτι καινούργιο, αλλά επειδή αυτός που τη λέει είναι ο Ερικ Σμιτ, ένας από τους συνιδρυτές της Google. Είπε και άλλα, γνωστά αλλά πάντα συνταρακτικά μες στην αλήθεια τους, ο κ. Σμιτ στην πολυσυζητημένη πρόσφατη συνέντευξή του στη «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», όπως ότι ζούμε σε μια εποχή κατά την οποία όλα τα προσωπικά μας δεδομένα καταγράφονται, αποθηκεύονται και μπορούν να ανακληθούν από κάθε ενδιαφερόμενο.
Καθώς οι φωτογραφίες και οι εκμυστηρεύσεις για ξενύχτια, ξεσαλώματα και ερωτικές περιπέτειες, που αναρτώνται στo Facebook, είναι στοιχεία που «δεν» διαγράφονται, διαγράφει κανείς το ονοματεπώνυμό του, επανιδρύει τον εαυτό του, ώστε να τον εμπιστεύονται οι μελλοντικοί εργοδότες του. «Μέσα στους δρόμους να κυλιόμαστε, με γεια μας με χαρά σας, να ’χουμε κάτι να θυμόμαστε και στα γεράματά μας» τραγουδούσαν οι παππούδες μας, όμως σήμερα αυτό το κάτι μπορούν να το θυμούνται και άλλοι πολλοί.
Η προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στην εκπαίδευση, πρόσθεσε ο κ. Παπαϊωάννου – και, προφανώς, δεν εννοούσε αποκλειστικά την τεχνολογική.
Μεγάλης διάρκειας συζήτηση, για τις υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης σε σχέση με τη φιλία και την κοινωνικότητα έγινε χθες στο «Πρωινό Mega». Πόσο φίλοι είναι οι φίλοι που αποκτάμε μέσω Facebook; Πώς κάνεις «ντιλίτ» σε έναν άνθρωπο, έναν φίλο, μια σχέση; Πόσο πλασματική είναι η οικειότητα που αναπτύσσεται μεταξύ των ψηφιακών φίλων; Είναι το Facebook υποκατάστατο της επικοινωνίας ή ανοίγει πλούσιες δυνατότητες διαλόγου και αλληλεπίδρασης; Μπορεί μια εικονική φιλία να εξελιχθεί σε πραγματική; Τι μετράει πιο πολύ: η ανταλλαγή και η δημοκρατική σύγκρουση των απόψεων ή η περιγραφή (κατάθεση/ανάρτηση) των εμπειριών μας;
Τα παραπάνω είναι μερικά από τα ερωτήματα που τέθηκαν και, φυσικά, οι γνώμες που διατυπώθηκαν δεν μπορούν να συνοψιστούν σε λίγες γραμμές. Δεν πρόκειται για έναν προβληματισμό «πολυτελείας»: ιδίως σε συνθήκες κρίσης, όπως επισημάνθηκε, πολλοί δεν βγαίνουν έξω, δεν ξοδεύουν χρήματα για βόλτες και παρέες και, επομένως, συχνά κατασκευάζουν έναν άλλο εαυτό στο Διαδίκτυο…
Και να που τώρα ένας νέος 20 χρόνων θα νομιμοποιείται να αποκηρύξει όχι ό, τι πίστεψε, αλλά ό, τι έζησε, να αφήσει πίσω του το μαύρο ψηφιακό του παρελθόν και να ζήσει με νέα ταυτότητα, χωρίς προδοτικά διαδικτυακά αποτυπώματα.
Τι θα γινόταν αν το facebook αποφάσιζε να κλείσει ξαφνικά; Τι θα προσπαθούσατε να διασώσετε;Πρόσφατα δημοσιεύτηκε μία έρευνα του πανεπιστημίου Stanford, η οποία εξέταζε με ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα χρηστών τι θα έκαναν αν η υπηρεσία σταματούσε να λειτουργεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Από τους συμμετέχοντες στην έρευνα, το 40% απάντησε πως θα αντέγραφε πρώτα τις φωτογραφίες που έχει αναρτήσει, ενώ το 38% θα προσπαθούσε να διασώσει αρχικά όλες τις πληροφορίες σχετικά με τις «επαφές» του. Σύμφωνα πάντως με τον ερευνητή Andreas Weigend, μόνο ένας μικρός αριθμός απάντησε πως δεν θα έκανε τίποτα – γεγονός που δείχνει πως ελάχιστοι χρήστες του Facebook διατηρούν με τους «φίλους» τους και άλλους τρόπους επικοινωνίας πέρα από την υπηρεσία κοινωνικής δικτύωσης. Είναι να αναρωτιέται κανείς αν στην εποχή μας επιζεί η φιλία εκτός των ψηφιακών κοινοτήτων.
ΑΝ είστε κολλημένοι με το facebook, τότε μάλλον θα θέλετε να ενημερώνεστε για όλα όσα αφορούν το δημοφιλές site κοινωνικής δικτύωσης. Το www. facebakers.com έχει καταχωρισμένες όλες τις στατιστικές και τα δεδομένα παγκοσμίως και ανά χώρα που σχετίζονται με το facebook. Εκτός από τα δεδομένα, έχει και αναλύσεις, εκτιμήσεις, άρθρα, έρευνες, στοιχεία για τους χρήστες, τις εφαρμογές, τα διαφημιστικά πακέτα κ.λπ., ενώ θα βρείτε και δημοσιεύματα από τον ξένο Τύπο και τα ξένα ΜΜΕ γενικότερα. Ενα site γεμάτο facebook facts.
Στον κόσμο του διαδικτύου έχει κάποιος τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με μεγάλο αριθμό ατόμων, στις δε ιστοσελίδες των social media να κάνει εκατοντάδες ή ακόμη και χιλιάδες «φίλους». Πόσο καλά, όμως, ξέρει κανείς αυτά τα άτομα; Θα ανταποκρινόταν σε κάποιο πρόβλημά τους; Σύμφωνα με έρευνες, ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν είναι αρκετά μεγάλος για να επιτρέψει βαθιές και ουσιαστικές σχέσεις με περισσότερους από μία χούφτα ανθρώπους. Υπολογίζεται ότι οι άνθρωποι μπορούν να έχουν πραγματικές σχέσεις μ’ έναν κύκλο περίπου 150 ατόμων. Πρόκειται για το λεγόμενο αριθμό Dunbar (από το όνομα του Βρετανού ανθρωπολόγου Robin Dunbar, που διατύπωσε το λεγόμενο cognitive limit). Ο αριθμός αυτός θέτει τα όρια μεταξύ αυτών που μπορούμε να έχουμε σχέσεις εμπιστοσύνης και εκείνων που μπορεί να συμπαθούμε και ίσως να έχουμε μία ευχάριστη συζήτηση, αλλά δεν μπορούν να θεωρηθούν προσωπικοί φίλοι.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, πρόσφατες έρευνες των πανεπιστημίων Πρίνστον και UCLA καταλήγουν ότι η πυκνή ηλεκτρονική επικοινωνία μειώνει το ενδιαφέρον για διαπροσωπική επικοινωνία. Ακόμη, ότι κάνει την επικοινωνία πιο δημόσια αλλά και επιφανειακή. Ο δε Γάλλος κοινωνικός φιλόσοφος Ζαν Μποντριγιάρ, σε συνέντευξή του στο γράφοντα προ 20 ετών –όταν ξεκινούσε η έκρηξη των νέων επικοινωνιακών τεχνολογιών–, επέμενε ότι «όπου υπάρχει πολύ τηλε-επικοινωνία χάνεται η επικοινωνία»…
Η «οικογένεια» του Facebook ανέρχεται σε περίπου 450 εκατ., με το 1/3 του συνολικού πληθυσμού χωρών όπως ΗΠΑ, Βρετανία, Καναδάς και το 1/4 σε κράτη όπως Γαλλία, Ιταλία, αλλά και… Τουρκία να είναι μέλη της! O αριθμός συνεχίζει να αυξάνει, ενώ υπάρχουν και τα υπόλοιπα διαδεδομένα social media, όπως MySpace, Twitter κ.λπ. με λιγότερα μέλη, που επίσης ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια. Τα τελευταία 3-4 χρόνια η χρήση των διαφόρων «μέσων κοινωνικής δικτύωσης» παρουσίασε αύξηση 700-800% και μάλιστα όχι μόνο στον «αναπτυγμένο κόσμο», αλλά και σε πολλές περιοχές της Ασίας, της Λ. Αμερικής κ.λπ.
Το ίδιο διάστημα μεταβλήθηκε η χρήση που κάνουν τα άτομα νεότερης ηλικίας στο διαδίκτυο και τις τηλεπικοινωνίες. Η ανάγνωση των sites άρχισε να αντικαθίσταται από παρακολούθηση blogs. Η ανταλλαγή e-mail παραμερίστηκε από instant messages. Oι συζητήσεις από κινητά –που είχαν ήδη υποκαταστήσει τις συζητήσεις από σταθερά– παραμερίστηκαν από την αποστολή περισσότερων sms και mms, αλλά και από τις αναρτήσεις προσωπικών πληροφοριών, φωτό κ.λπ. στα walls του Facebook και MySpace. Τι σημαίνουν αυτές οι νέες μορφές επικοινωνίας και οι «κυβερνο-φιλίες»; Πόσο επικοινωνούν οι άνθρωποι μεταξύ τους, πόσο αληθινά εκφράζουν τα αισθήματά τους, αλλά και πώς αντιλαμβάνονται την ιδιωτικότητά τους και την προστατεύουν;
ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ
Κολλημένοι στις οθόνες των ψηφιακών μέσων εμφανίζονται οι νέοι στις ΗΠΑ, παρουσιάζοντας συμπτώματα εξάρτησης παρόμοια με εκείνα του τζόγου και του αλκοόλ. Πείραμα του Πανεπιστημίου του Maryland σε 200 φοιτητές έδειξε ότι η αποχή από τα ψηφιακά μέσα ισοδυναμεί με άγχος, νευρικότητα, ατονία και κατάθλιψη, και παρομοιάζεται με απουσία της οικογένειας και των φίλων. Τη μερίδα του λέοντος έχει το διαδίκτυο, με τα συμπτώματα εθισμού σ’ αυτό να αυξάνονται ανησυχητικά. Σε ό,τι αφορά τα social media τα κορίτσια είναι περισσότερο εθισμένα, σύμφωνα με μελέτη στη Βρετανία. Οι δε γονείς, όταν έχουν επίγνωση, ανησυχούν, αλλά… τι να κάνουν; Με βάση την προαναφερόμενη μελέτη, το 48% των γονέων που το παιδί τους έχει προφίλ στο Facebook κ.λπ. αυτό που αποφασίζουν να κάνουν είναι να γίνουν «διαδικτυακοί φίλοι» του, μήπως και ελέγχουν κάπως τη συμπεριφορά του στον κυβερνοχώρο…
Πάντως, άλλη έρευνα από την Pew Internet και την American Life Project έδειξε ότι οι νεότεροι χρήστες του διαδικτύου έχουν χάσει το ενδιαφέρον για το blogging και στρέφονται σε πιο σύντομες και κινητές μορφές επικοινωνίας. Η εξέλιξη της τεχνολογίας τους έχει στρέψει από το macro-blogging στο micro-blogging. Όλο και περισσότεροι (55% των ηλικιών 18-29 και 27% των ηλικιών 12-17) επιλέγουν να συνδέονται με το διαδίκτυο μέσω κινητού. Έφηβοι που ρωτήθηκαν δηλώνουν ότι έχουν χάσει το ενδιαφέρον για το blogging, γιατί επιθυμούν να γράφουν γρήγορα και διότι «ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται να διαβάζει πολλά λόγια στο διαδίκτυο». Ωστόσο, αντίθετες είναι οι τάσεις για τους άνω των 30, όπου το κλασικό blogging συνεχίζει να αυξάνει.
Την επίσημη συνεργασία της με το Facebook ανακοίνωσε η κυβέρνηση της Βρετανίας, η οποία αποφάσισε να θέσει το δημοφιλές εργαλείο κοινωνικής δικτύωσης στην υπηρεσία του κράτους και της «συμμετοχικής δημοκρατίας».
Η κυβέρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον ανέλαβε από κοινού πρωτοβουλία με τα στελέχη της ιστοσελίδας, προκειμένου το Facebook να μετατραπεί σε μέσο συλλογής των απόψεων και των ιδεών των πολιτών για τις προτεινόμενες περικοπές δαπανών.
Η Downing Street ελπίζει ότι τα 26 εκατομμύρια των Βρετανών που είναι χρήστες του Facebook θα συνεργαστούν με την κυβέρνηση, μπαίνοντας στη σελίδα με τίτλο «Democracy UK on Facebook» (Η Βρετανική Δημοκρατία στο Facebook). Η σελίδα αυτή έγινε εξαιρετικά δημοφιλής κατά τη διάρκεια της πρόσφατης προεκλογικής εκστρατείας στη Βρετανία. Το Facebook ανακοίνωσε ότι ένα εκατομμύριο χρήστες συμμετείχαν στις online δημοσκοπήσεις που διοργανώνονταν από τη σελίδα.
Φιλίες, φλερτ, γνωριμίες, αλλά και κανονικά ερωτικά «στραβοπατήματα» ενθαρρύνει η περιήγηση στις γειτονιές του Διαδικτύου. Ενας στους δέκα χρήστες σελίδων κοινωνικής δικτύωσης (του Facebook, των διαφόρων chat rooms και των σελίδων dating) έχει απατήσει τον σύντροφό του με άτομο που έχει γνωρίσει ον-λάιν, ενώ τα μεγαλύτερα ποσοστά απιστιών με τη… σφραγίδα του Διαδικτύου σημειώνονται στις ηλικίες άνω των 40 ετών.
Αυτό, τουλάχιστον, καταδεικνύουν τα αποτελέσματα της έρευνας του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας σε συνεργασία με την Κάπα Research, αντικείμενο της οποίας αποτέλεσε η επίδραση που έχει το Ιντερνετ και, ιδιαιτέρως, το Facebook -που αυξάνει διαρκώς τον αριθμό των χρηστών του- στις σχέσεις και τη σεξουαλική ζωή των Ελλήνων. Η συγκεκριμένη έρευνα, που διεξήχθη πανελλαδικά σε δείγμα 1.014 ατόμων, 18-54 ετών, το διάστημα 21-25 Ιουνίου 2010, επιχειρεί να συσχετίσει τη χρήση του Ιντερνετ με τα σεξουαλικά προβλήματα, τα προβλήματα σχέσεων και την απιστία.
Ιντερνετικό… κόρτε
Ενας στους δύο ερωτηθέντες μπαίνει καθημερινά και τουλάχιστον για μία ώρα στο Ιντερνετ, με τους πιο νέους (17-30 ετών) να είναι οι πιο συχνοί επισκέπτες (62%). Το 96,8% διατηρεί λογαριασμό στο Facebook, ενώ ένα 27,9% «μπαίνει» σε chat rooms και σελίδες dating. Οι γυναίκες, μάλιστα, χρησιμοποιούν πολύ περισσότερο αυτές τις σελίδες – οι άνω των 40 ετών έχουν υψηλότατα ποσοστά καθημερινής χρήσης.
Η μεγάλη πλειονότητα των χρηστών (7 στους 10) βλέπουν το Ιντερνετ ως μέσον επικοινωνίας με φίλους – με το 91% να αναζητεί φιλικές σχέσεις, την ώρα που ένα «φτωχό» 10% ψάχνει αποκλειστικά για ερωτική γνωριμία. Βέβαια, περίπου οι μισοί ομολογούν πως φλερτάρουν μέσω Ιντερνετ, με τους άνδρες να κρατούν τη μερίδα του λέοντος (56%, έναντι 35% των γυναικών). Παρ’ όλα αυτά, 1 στους 2 δεν θα προχωρούσε σε συνάντηση με άτομο που γνώρισε μέσω Ιντερνετ.
Τα πράγματα αλλάζουν, όμως, όταν η κουβέντα έρχεται στο… σεξουαλικό: το 45,7% δηλώνει πως θα έκανε σεξ με κάποιον που γνώρισε μέσω Διαδικτύου, με τους άνδρες να υπερθεματίζουν, σε ποσοστό 65,8% – οι γυναίκες απαντούν «ναι» σε ποσοστό 45,7%. Οι ερωτηθέντες μεταξύ 30-40 ετών έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό (48%) διάθεσης σεξουαλικής εμπλοκής με άτομο που γνωρίζουν ον-λάιν, όπως και οι διαζευγμένοι (54,5%).
Διαδικτυακά «στραβοπατήματα»
Οταν το Διαδίκτυο άρχισε να κάνει τα πρώτα «σουξέ» στην ψηφιακή επικοινωνία, κάποιοι έσπευσαν να εκφράσουν τις αμφιβολίες τους απέναντι στις δυνατότητες του νέου μέσου. Και, ίσως, να έχουν κάποιο δίκιο… Οι απιστίες, οι καβγάδες και οι ερωτικές περιπέτειες «σερφάρουν» καθημερινά στο Διαδίκτυο, αφού σε ποσοστό 22% οι ερωτηθέντες απαντούν πως η ενασχόληση με το Facebook, αλλά και με σελίδες dating, έχει δημιουργήσει πρόβλημα στη σχέση με τον σύντροφό τους. Σχεδόν το 10% έχει απατήσει τον σύντροφό του με άτομο που γνώρισε μέσω Ιντερνετ, ενώ οι 2 στους 3 είναι άνδρες. Οι ηλικίες 40 και άνω έχουν το υψηλότερο ποσοστό απιστίας (12,1%), ενώ οι πιο πιστοί φαίνεται να είναι οι άγαμοι που συμβιώνουν (5,2%).
Σε ό,τι αφορά την «καυτή πατάτα» του Διαδικτύου, το cybersex: το 21,1% έχει κάνει, με το μεγαλύτερο ποσοστό να είναι άνδρες (25,7%). «Ο σημερινός τρόπος ζωής φαίνεται να τροφοδοτεί τη διαδικτυακή επικοινωνία. Αν και ο συγκεκριμένος τρόπος επικοινωνίας εμπεριέχει αρκετά θετικά στοιχεία, μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία ανθρώπων μοναχικών και απομονωμένων», αναφέρει ο πρόεδρος του ινστιτούτου, Θάνος Ασκητής.
«Η συστηματική χρήση του Διαδικτύου κρύβει δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις, καθώς πολλοί αναζητούν μια προστατευμένη επικοινωνία, παίζοντας ρόλους. Η χρήση αυτή διαμορφώνει συχνά έναν εθιστικό τρόπο σεξουαλικής επικοινωνίας, όπως είναι το cybersex.
Μάλιστα, προβλέπεται ότι η επισκεψιμότητα στο Facebook, στα chat rooms και στις σελίδες dating θα παρουσιάσει αύξηση στο προσεχές μέλλον, λόγω της οικονομικής και κοινωνικής συμπίεσης, προβάλλοντας την ανάγκη να υπάρξει επικοινωνία μεταξύ μας».
Ο κόσμος των γνωριμιών στο Ίντερνετ μπορεί να γίνει σκληρός, δύσκολος, μέχρι και επικίνδυνος. Έναντι όμως μια μικρής αμοιβής, κάποιος περισσότερο έμπειρος και καλός χειριστής των λέξεων μπορεί να αναλάβει να κάνει το διαδικτυακό μας προφίλ περισσότερο ελκυστικό.
Οι σύγχρονοι Σιρανό ξεφυτρώνουν από παντού και τους συναντάμε όλο και πιο συχνά. Η ειδικότητά τους είναι να γράφουν έξυπνα και καλά στοχευμένα μηνύματα για λογαριασμό μόνων ανδρών και γυναικών που δεν έχουν τη διάθεση, την έμπνευση ή το χρόνο να το κάνουν οι ίδιοι. «Παρατηρούμε μεγάλη αύξηση στην προσφορά τέτοιων υπηρεσιών που σημαίνει ότι υπάρχει και αντίστοιχη ζήτηση», δήλωσε ο Μάρκ Μπρουκς, του Online Personals Watch, ιστοσελίδας που παρακολουθεί τις τάσεις στις διαδικτυακές σχέσεις.
Ο βασικότερος λόγος που κάποιος απευθύνεται σε μια τέτοια εταιρεία είναι γιατί οι δικές του προσπάθειες να κάνει κάποια γνωριμία μέσω Διαδικτύου δεν αποφέρει αποτελέσματα. Πολλοί άλλοι θέλουν απλά να αποφύγουν την απόρριψη όταν τα προσεκτικά γραμμένα μηνύματα προσέγγισης που έχουν συντάξει μένουν αναπάντητα.
«Η αναγκαιότητα είναι η μητέρα της επινόησης», επεσήμανε ο Έβαν Κατζ, που εργάζεται ως σύμβουλος σχέσεων από το 2003 και διατηρεί την ιστοσελίδα e-cyrano.com, μια από τις πιο επιτυχημένες του χώρου. «Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που δε ξέρουν πώς να προβάλλουν τον εαυτό τους με ελκυστικό τρόπο». Ο ίδιος τονίζει ότι οι πελάτες του είναι συνήθως πετυχημένοι επαγγελματίες, τουλάχιστον μέσου κοινωνικού επιπέδου.
Κάθε ραντεβού που καταφέρνουν να κανονίσουν οι διαδικτυακοί σύμβουλοι μεταφράζεται σε χρηματική αμοιβή, ενώ παρομοιάζουν τις υπηρεσίες τους με αυτές των πωλητών, ή σε κάποιες περιπτώσεις των ποιητών. Δεν είναι λίγοι μάλιστα εκείνοι που παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε περισσότερες από μία γλώσσες, διευρύνοντας έτσι το υποψήφιο κοινό και αυξάνοντας τις πιθανότητες επιτυχίας.
Το πρώτο πράγμα που κάνει κάποιος όταν απευθυνθεί σε μια τέτοια υπηρεσία είναι να απαντήσει σε μια σειρά εκτενών ερωτήσεων σε μια τηλεφωνική συνέντευξη. Χρησιμοποιώντας αυτές τις πληροφορίες, οι σύμβουλοι στη συνέχεια γράφουν το αρχικό κείμενο που ο πελάτης χρησιμοποιεί για να προβάλλει το προφίλ του.
Η υπηρεσία TargetLove παρέχει ολοκληρωμένες υπηρεσίες, από τη σύνταξη του βασικού προφίλ έναντι περίπου 200 ευρώ, μέχρι εξειδικευμένους συμβούλους, που για εκατό ευρώ την ώρα αναλαμβάνουν να επικοινωνήσουν με τον πελάτη και θα τον μυήσουν στα μυστικά του διαδικτυακού φλερτ. Κάποιες άλλες εταιρείες αναλαμβάνουν μέχρι και να αντικαταστήσουν πλήρως τον πελάτη τους στην επικοινωνία με υποψήφια ραντεβού.
Όπως είναι φυσικό, οι απόψεις για την επιτυχία και τη χρησιμότητα τέτοιων υπηρεσιών, διίστανται. «Είναι απαίσιο, παρουσιάζεις κάτι που δεν είσαι», θεωρεί ο Τζάρεντ Γκόρντον, που διατηρεί ένα πολύ πετυχημένο blog στο οποίο οι χρήστες δημοσιεύουν ιστορίες αποτυχημένων ραντεβού. Αυτό το επιχείρημα αντιπαρέρχεται ο Σκοτ Βαλντέζ, ιδρυτής της υπηρεσίας Virtual Dating Assistants, επισημαίνοντας ότι πρώτο μέλημα της υπηρεσίας είναι η η όσο το δυνατόν πληρέστερη αντιπροσώπευση του πελάτης στο Διαδίκτυο. Η εταιρεία του Βαλντέζ τα κάνει όλα: Γράφει τα προφίλ των πελατών, επιλέγει τα υποψήφια ραντεβού και πραγματοποιεί όλη την επικοινωνία μέχρι να κανονιστεί το ραντεβού. Εγγυάται μάλιστα δύο με πέντε ραντεβού τον μήνα, ενώ η αμοιβή της κυμαίνεται από 400 έως 800 λίρες το μήνα, ενώ, παρά τους καιρούς οικονομικής στενότητας που διανύουμε, δεν έχει υποστεί καμία από τις συνέπειες της, αφού, όπως καταλήγει ο Βαλντέζ, «οι άνθρωποι θα αναζητούν πάντοτε να βρουν ταίρι μέσα από το Διαδίκτυο».
Eπειτα από πολύμηνες πιέσεις εκ μέρους μιας βρετανικής υπηρεσίας για την προστασία των ανηλίκων στο Διαδίκτυο, οι υπεύθυνοι του Facebook αποδέχτηκαν τελικά την εγκατάσταση μιας εφαρμογής μέσω της οποίας οι χρήστες μπορούν να καταγγέλουν ύποπτες ή ανάρμοστες συμπεριφορές.
Το «κουμπί πανικού» απευθύνεται κυρίως σε παιδιά 13 έως 18 ετών τα οποία καλούνται να το εγκαταστήσουν στο προφίλ τους για να μπορούν να υποβάλλουν καταγγελίες και να ενημερώνονται σε θέματα ασφάλειας.
Οι αναφορές των χρηστών τους θα διαβιβάζονται στους υπεύθυνους ασφάλειας του Facebook αλλά και στο Κέντρο Παιδικής Εκμετάλλευσης και Onlline Προστασίας (CEOP) που έχει συστήσει η βρετανική κυβέρνηση.
To CEOP ασκούσε πιέσεις από το Νοέμβριο για την εγκατάσταση του κουμπιού πανικού στις υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης. Η πρώτη που το αποδέχτηκε ήταν η υπηρεσία Bebo.
Οι υπεύθυνοι του Facebook αρχικά αντέδρασαν στην πρόταση, αναγκάστηκαν όμως να υποχωρήσουν έπειτα από το θόρυβο για την υπόθεση της Άσλεϊ Χολ, μιας 17χρονης Βρετανίδας που βιάστηκε και δολοφονήθηκε από έναν 33χρονο που εμφανιζόταν στο προφίλ του ως έφηβος.
«Από τις συνομιλίες μας με παραβάτες γνωρίζουμε ότι ένα εμφανές αποτρεπτικό μέτρο θα μπορούσε να προστατεύσει τους νέους ανθρώπους στο Διαδίκτυο» δήλωσε στο Reuters ο Τζιμ Γκάμπλ, εκτελεστικός διευθυντής του CEOP. www.tovima.gr
Σύμφωνα με ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε στο επίσημο blog του δημοφιλούς site κοινωνικής δικτύωσης, η ομάδα ανάπτυξης του Facebook ανέπτυξε νέες υπηρεσίες για τη σελίδα.
Μία νέα υπηρεσία που αναμένεται να κυκλοφορήσει σε όλους σύντομα, είναι αυτή της αυτόματης αναγνώρισης προσώπου σε φωτογραφίες δηλαδή οι χρήστες θα ανεβάζουν τις φωτογραφίες που θέλουν και δεν θα χρειάζεται πλέον να κάνουν tags στα πρόσωπα που περιλαμβάνονται σε αυτές.
To Facebook έχει ήδη αρχίσει και καταγράφει τα πρόσωπα των χρηστών κάνοντας τους την ερώτηση “ποιανού είναι αυτό το πρόσωπο” όταν ανεβάζουν μία φωτογραφία και μελλοντικά το σύστημα θα αναγνωρίζει αυτόματα το πρόσωπο που σώσατε.
Το μόνο που έχουμε να δούμε είναι κατά πόσο θα είναι ακριβής η αυτόματη ταυτοποίηση προσώπο έτσι ώστε να μην έχουμε να διορθώνουμε τα λάθος ονόματα
Η υπερβολική έκθεση στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης έχει ως αποτέλεσμα να πολλαπλασιαστούν τα αποδεικτικά στοιχεία που στοιχειοθετούν υποθέσεις διαζυγίων. Η Αμερικανική Ακαδημία Δικηγόρων Διαζυγίου αναφέρει ότι το 81% των μελών του έχει πάρει πολλά στοιχεία από το Facebook, το MySpace, το Twitter και άλλες ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, συμπεριλαμβανομένου του YouTube.«Είχα μερικές πολύ αστείες υποθέσεις» δηλώνει η Λίνδα Λέα Βίκεν, πρόεδρος των 1.600 μελών και συμπληρώνει: «Είναι πάρα πολύ κοινό στις καινούργιες μου υποθέσεις».
Το Facebook έχει την πρωτοκαθεδρία στην μετατροπή της εικονικής πραγματικότητας σε ένα δραματικό διαζύγιο της πραγματικής ζωής, σημειώνει η κ. Βίκεν. Το 66% των δικηγόρων ανέφεραν το Facebook ως βασική πηγή τους για online ενοχοποιητικές αποδείξεις. Ακολουθούν το MySpace με 15% και το Twitter με 5%.
Το Facebook μαρτυράει τους ένοχους
Σχεδόν ένας στους πέντε ενήλικες χρησιμοποιεί το Facebook για να φλερτάρει, σύμφωνα με έκθεση του Pew internet and American Life Project που δημοσιεύθηκε το 2008. Ωστόσο, δεν είναι μόνο οι φωτογραφίες που δείχνουν τους ή τις συζύγους σε φωτογραφίες να ερωτοτροπούν με τους εραστές και τις ερωμένες τους και χρησιμοποιούνται ως αποδεικτικά στοιχεία. Υπάρχουν και περιπτώσεις, όπου ο πατέρας εξανάγκασε τον γιο του να διαγράψει από τους φίλους του τη μητέρα του, ώστε να τους αποξενώσει.
«Αυτά τα στοιχεία εμφανίζονται και χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο, σχεδόν σε καθημερινή βάση και είναι εύκολα να τα βρει κανείς», τονίζει η Βίκεν και προσθέτει: «Είναι σαν ‘μου κάνεις πλάκα;’». Η Λ Βίκεν και οι υπόλοιποι δικηγόροι της Ακαδημίας παρουσίασαν ορισμένες σπαρακτικές περιπτώσεις, διατηρώντας ωστόσο την ανωνυμία των πελατών τους:
-Ένας σύζυγος πήγε στην ιστοσελίδα γνωριμιών Match.com και δήλωσε εργένης και χωρίς παιδιά, ενώ την ίδια στιγμή διεκδικούσε την κηδεμονία των παιδιών.
-Ένας άλλος κύριος αρνούνταν ότι είχε προβλήματα διαχείρισης θυμού, ωστόσο πόσταρε στο Facebook στο σημείο που πρέπει να περιγράψει τον εαυτό του: «Εάν έχεις τα κότσια να μου την πεις, θα σε χτυπήσω μέχρι υποταγής».
-Ένας πατέρας ζητούσε την κηδεμονία των παιδιών υποστηρίζοντας ότι δεν πήγε ποτέ στις εκδηλώσεις που μετείχαν τα παιδιά τους. Ο εν λόγω κύριος απέδειξε ότι τις παραπάνω ώρες η πρώην σύζυγός του και ο φίλος της έπαιζαν στο διαδικτυακό παιχνίδι World of Warcraft. Ορισμένες φορές η μαμά διαλέγει τις λάθος ώρες να παίζει στο Farmville του Facebook.
-Μία μητέρα αρνούνταν στο δικαστήριο ότι κάπνιζε μαριχουάνα, ωστόσο στο Facebook ανέβασε φωτογραφίες μετά από το κάπνισμα.
Η σύνδεση της εικονικής πραγματικότητας με τον πραγματικό κόσμο είναι καθημερινότητα για τα ζευγάρια που χωρίζουν στις ΗΠΑ. Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού στο Ηνωμένο Βασίλειο, η ιστοσελίδα διαζυγίων Divorce – online ανέφερε ότι την τελευταία χρονιά η λέξη Facebook υπήρχε σε κάθε πέμπτη αίτηση διαζυγίου που αναλάμβανε.
Εν τω μεταξύ, οι δικηγόροι διαζυγίου και ζευγάρι στην πραγματική ζωή από το Ντένβερ του Κολοράντο, Κεν και Λέσλι Μάθιους υποστηρίζουν ότι η αύξηση των αιτήσεων, που να βασίζονται σε ατοπήματα στο Διαδίκτυο είναι μικρότερη. Υπολογίζουν ότι οι 1 στις 10 αιτήσεις βασίζεται σε στοιχεία που προέρχονται από το Ίντερνετ, ενώ τα προηγούμενα χρόνια ήταν μία ή ακόμη και καμία περίπτωση. «Βρίσκεις στοιχεία, που δεν υπάρχει τρόπος να αποκτήσεις υπό κανονικές συνθήκες» σημειώνει η Λέσλι Μάθιους.
Συμβουλές για τους ψηφιακούς παραβάτες
Οι δικηγόροι προειδοποιούν όσους βρίσκονται σε διαδικασία διαζυγίου:
-Ό,τι πείτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σας. Εάν σχεδιάζεται να πείτε όμματα, ενώ έχετε ορκισθεί, τότε να μην έχετε ανεβάσει στο Διαδίκτυο στοιχεία που αποδεικνύουν το αντίθετο.
-Προσοχή από τους εχθρούς του Διαδικτύου. Η διαδικασία του διαζυγίου είναι σκληρή και δύσκολη για τα ζευγάρια. Η επιθυμία να μιλήσουν και να κακολογήσουν είναι μεγάλη, έτσι αναγκάζουν τους φίλους τους να πάρουν το μέρος ενός εκ των δύο. Ωστόσο, είναι το χειρότερο μέρος και σημείο να το κάνει κανείς.
-Μία εικόνα αξίζει όσο..χίλια ευρώ. Οι ανάρτηση γυμνών και προκλητικών φωτογραφιών σε προσωπικά ιστοσελίδες ή στα προφίλ σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης δεν βοηθούν στην υπεράσπισή τους και αποξενώνουν την οικογένειά τους.
-Διατηρείστε τους κανόνες ασφαλείας των ιστοσελίδων. Υπάρχουν για κάποιο λόγο. Βρείτε τα και χρησιμοποιήστε τα.
Οργιώδεις συζητήσεις, καταιγιστικές αναρτήσεις και απανωτά σχόλια στο Διαδίκτυο προκαλεί ανάμεσα στους Ελληνες πολίτες η οικονομική κρίση και η αντιμετώπισή της. Το σύνθημα είναι ένα: «Αφήστε την γκρίνια και συνασπιστείτε σε ομάδες».
Τα πρώτα δείγματα είναι εδώ. Δεν είναι μόνο οι online εκστρατείες του τύπου «να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών από 300 σε 200» ή «να ζήσουν οι Ελληνες βουλευτές με 100.000 ευρώ». Είναι και οι κινήσεις πολιτών ενάντια στο ακριβό κόστος ζωής και οι τρόποι αντιμετώπισης της νέας κατάστασης πραγμάτων.
«Οργανωθείτε γιατί χανόμαστε». Ταιριαστή για τη χώρα μας η παραπάνω παραλλαγή του τίτλου του βιβλίου του γκουρού του μάρκετινγκ Σεθ Γκόντιν, «Οργανώνοντας τους ανοργάνωτους», όπου με παραστατικό τρόπο περιγράφεται το πώς παράγεται αξία από τη δικτύωση. Υποστηρίζει με άλλα λόγια: «Αφήστε την γκρίνια και συνασπιστείτε σε ομάδες – έτσι μπορείτε να προωθήσετε και να ενδυναμώσετε ανθεκτικές ιδέες». Γιατί όχι: η έξοδος από την κρίση στην Ελλάδα μπορεί να κρύβεται στις οργιώδεις συζητήσεις στο twitter, στις καταιγιστικές αναρτήσεις στα γκρουπ του facebook, στα απανωτά ποστ των μπλογκ. Προς το παρόν, βέβαια, η δυναμική των εγχώριων social media μοιάζει με καράβι που παρασύρεται από τα κύματα, χωρίς αέρα στα πανιά του. Οχι όμως για πολύ, όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί. Αν μέχρι σήμερα η απειρία μας γύρω από τα νέα μέσα, αλλά και η παράλυση που προκαλεί ο θυμός από τις τελευταίες εξελίξεις, μας έχουν εγκλωβίσει στη ρητορική της γκρίνιας, και μάλιστα της μοναχικής γκρίνιας (χρήστες-μόνοι-στο κομπιούτερ-βρίζουν), δεν αργεί ο καιρός -λένε οι γνωρίζοντες- που θα αντιληφθούμε τη δύναμη που κρύβεται στα δίκτυά μας.
Τα πρώτα δείγματα είναι εδώ. Δεν είναι μόνο οι online εκστρατείες τύπου «να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών από 300 σε 200» ή «να ζήσουν οι Ελληνες βουλευτές με 100.000 ευρώ», αρκετά ευφάνταστες και εύηχες για να συγκεντρώσουν την υποστήριξη εκατοντάδων χρηστών του facebook (κυρίως). Ούτε βέβαια οι προτάσεις για «άμεση μείωση του κόστους των εξοπλισμών» και «κατάργηση του 13ου-16ου μισθού των υπαλλήλων της Βουλής» που όσο εύλογα αιτήματα κι αν εκφράζουν, κανείς δεν περιμένει ότι θα εισακουσθούν. Είναι κυρίως οι προσπάθειες που «κτίζουν» αντί να καταστρέφουν – ή σωστότερα που καταστρέφουν κτίζοντας παράλληλα και κάτι άλλο.
– Είναι για παράδειγμα οι άοκνες προσπάθειες Ελλήνων του εξωτερικού, όπως του Ηλία Νικολακόπουλου από το Σουλτανάτο του Ομάν, που προσπαθεί να δημιουργήσει κίνημα αλληλεγγύης προς τη χώρα μας ενισχύοντας το προφίλ της στο εξωτερικό.
– Είναι το It’s All Greek 2 Me, το σάιτ κοινωνικής δικτύωσης που έχει δημιουργήσει ο web developer Στάθης Καλογερόπουλος, που στοχεύει στο να είναι κάτι παραπάνω από «το φραπέ, σουβλάκι και ο μουσακάς του Ιντερνετ», αλλά «μια θετική ματιά στη σύγχρονη Ελλάδα αλλά και με κριτική για όλα αυτά που τα τελευταία 30 χρόνια μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση».
– Είναι τα ποστ για τις 13 τομές που θα πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια που θα μας δώσουν προοπτική για έξοδο από την κρίση, στο μπλογκ του ειδικού σε θέματα επικοινωνίας, δημοσίων σχέσεων και νέων μέσων Στάθη Χαϊκάλη.
– Είναι το e-health.gr, δημιούργημα του Νίκου Παπαχρήστου, Τεχνολόγου Ιατρικών Εργαστηρίων AΤΕΙ Θεσσαλονίκης, αλλά και η δράση της Κάθυ Αποστολίδη ή epatient, πρώην καρκινοπαθούς που επιβίωσε και έβαλε στόχο ζωής τη βελτίωση του χώρου της υγείας μέσα από την ανταλλαγή εμπειριών και την κατάθεση προτάσεων από τους χρήστες του Ιντερνετ.
«Ο έλεγχος του εκτροχιασμού στο κόστος αναμένεται να φέρει δυσάρεστες συνέπειες. Η κινητοποίηση των πολιτών, όπως φαίνεται και στις προωθημένες ψηφιακά κοινωνίες, είναι προϋπόθεση για τη διαμόρφωση μιας νέας πραγματικότητας, όπου ο χρήστης υπηρεσιών υγείας και ο ασθενής είναι ενεργοί πολίτες, ελέγχουν τη βιομηχανία υγείας/ευεξίας καθώς και την πολιτική, μιντιακή εξουσία», όπως γράφει και ο Στάθης Χαϊκάλης.
– Είναι βέβαια και το open tourism (opentourism.gr), «μία πρωτοβουλία από ανθρώπους που αγαπούν και ασχολούνται με τον τουρισμό, ώστε να αποτελέσει σημείο αναφοράς και ανοιχτού διαλόγου για τον κλάδο του τουρισμού και όλα τα σχετικά θέματα που προκύπτουν».
– Είναι και το Smart Business, το γκρουπ για τη νεανική επιχειρηματικότητα και την καινοτομία στο δίκτυο επαγγελματιών LinkedIn, που έχει γίνει βήμα για δεκάδες νέους με ιδέες και προτάσεις ανάπτυξης.
– Μην ξεχνάμε την επιτυχία που είχε η εκστρατεία για να ανοίξει το ελληνικό δημόσιο τα δεδομένα του σε όλους τους Ελληνες πολίτες (www.publicdata.gr), αλλά και τη «δουλειά» που γίνεται από την Ενωση Πολιτών για την Παρέμβαση, μια μη κερδοσκοπική ομάδα που στόχο έχει την «προώθηση του ουσιαστικού εκσυγχρονισμού της χώρας στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πράγμα που μπορεί να συμβεί μόνο μέσα από την αναζωογόνηση της ατροφικής στην Ελλάδα κοινωνίας πολιτών».
– Είναι και μικρές, ατομικές προσπάθειες, με μεγαλύτερο αντίκτυπο από αυτόν που θα περίμεναν εξαρχής. Οπως το γκρουπ στο facebook «κάτω από 15 ευρώ». Υπάρχει αλήθεια καλό φαγητό στην Αθήνα με κάτω από 15 ευρώ το άτομο; Η ανταπόκριση αποκαλύπτει τη διάθεση ανταλλαγής πληροφοριών στον τομέα αυτό, εποικοδομητικής συζήτησης. Ή του γκρουπ των «καλών ειδήσεων». «Ως εδώ με τις ειδήσεις που απαξιώνουν την ανθρώπινη φύση, κινδυνολογούν και καταστροφολογούν, που εστιάζουν σε αυτό που ματαιώνεται, που δεν λειτουργεί, που αποτυγχάνει», γράφει η δημιουργός του. «Ας μιλήσουμε για εκείνο που γίνεται καλά, το αισιόδοξο».
Οπως είναι φανερό, δεν χρειαζόταν η παραίνεση από την Πολιτεία για να ξεκινήσει η δημόσια διαβούλευση για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Οι ζυμώσεις βρίσκονται σε εξέλιξη, πυκνώνουν και φουντώνουν σε κάθε γωνιά του ελληνικού Ιντερνετ, σε πείσμα της ελληνικής γκρινιάρικης «φύσης». Κι αν ακόμα το φιτίλι δεν έχει ανάψει, είναι θέμα χρόνου να φυσήξει αέρας στα πανιά μας, να γράψουν ιστορία οι δικτυακές παρέες.
Σχολιασμός, αποστολή άμεσων μηνυμάτων, αναρτήσεις στην μπλογκόσφαιρα και διάφορες άλλες δραστηριότητες που διευκολύνουν την επικοινωνία απορροφούν το 22% του χρόνου που δαπανάμε κάθε μήνα στο Διαδίκτυο, αναφέρει η πιο πρόσφατη μελέτη της εταιρείας έρευνας Nielsen.
Πριν από μερικές ημέρες, η εταιρεία δημοσιοποίησε τα στατιστικά στοιχεία που συνέλεξε λέγοντας ότι το ένα ανά τεσσεράμισι λεπτά που περνάμε συνδεδεμένοι στο Oντερνετ το δαπανούμε σε κάποιο μπλογκ ή σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook. Συνολικά, όλοι οι χρήστες του Διαδικτύου κάθε μήνα δαπανούν 110 δισεκατομμύρια λεπτά σε μπλογκ και γενικότερα για να έρχονται σε επαφή με γνωστούς και αγνώστους.
Σύμφωνα με τους αναλυτές της Nielsen, αυτή είναι η πρώτη φορά από τη γέννηση του Iντερνετ που τέτοιοι ιστότοποι δέχθηκαν επισκέψεις από τα τρία τέταρτα των χρηστών του παγκοσμίως. Επίσης, οι αναλυτές επισημαίνουν ότι ο αριθμός των επισκέψεων τέτοιων διαδικτυακών τόπων αυξήθηκε κατά 24% συγκριτικά με την ίδια περίοδο το 2009. Τον φετινό Απρίλιο, οι χρήστες δαπάνησαν έξι ώρες σε τέτοιες ιστοσελίδες έναντι των τρεισήμισι ωρών που δαπάνησαν πέρυσι.
Πιο δημοφιλείς ιστότοποι «επικοινωνίας» αποδείχθηκαν το Faceboοk και το YouTube. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη μελέτη της comScore, που μετράει επισκεψιμότητα και άλλα τέτοια μεγέθη, κάθε μήνα βλέπουμε 13 δισεκατομμύρια βίντεο στο YouTube, ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε το Facebook, τα μέλη του βλέπουν τουλάχιστον δύο δισεκατομμύρια βίντεο κάθε μήνα.
Επίσης, το Facebook έχει εξασφαλίσει τα πρωτεία όσον αφορά στον χρόνο που δαπανά το μισό δισεκατομμύριο χρηστών του Iντερνετ στις σελίδες του. Kάθε χρήστης του Facebook δαπανά σε αυτόν τον διαδικτυακό τόπο περί τις έξι ώρες τον μήνα. Επίσης, είναι το πιο δημοφιλές σάιτ στην Ιταλία και το επισκέπτονται τα δύο τρίτα των Ιταλών χρηστών του Iντερνετ.
Η Βραζιλία, όμως, είναι η χώρα όπου οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης γνωρίζουν μεγαλύτερη επιτυχία, καθώς τις επισκέπτεται το 86% των χρηστών και δαπανά εκεί, κατά μέσον όρο, πέντε ώρες μηνιαίως. Οι Αυστραλοί, όμως, φαίνεται ότι δεν ξεκολλούν από τον υπολογιστή τους. Τον Απρίλιο δαπάνησαν, κατά μέσον όρο, επτά ώρες και είκοσι λεπτά σε ιστοσελίδες σαν το Facebook.
Πιο δημοφιλής μηχανή αναζήτησης αποδεικνύεται το Google. Σύμφωνα με τη Nielsen, το 82% των χρηστών του Διαδικτύου επισκέπτεται την ιστοσελίδα του και περνάει εκεί ένα λεπτό και είκοσι δευτερόλεπτα. Αλλες ιστοσελίδες που βρίσκονται στις δέκα δημοφιλέστερες είναι οι Microsoft MSN, Bing, Yahoo, AOL, eBay και η ιστοσελίδα της Apple.
Mήπως βρίσκετε τους «φίλους» σας στο Facebook πιο ενδιαφέροντες από τους πραγματικούς; Μήπως κάποιες στιγμές θα θέλατε να πατήσετε το κουμπί της γρήγορης κίνησης και ανακαλύπτετε ότι η καθημερινότητα -δυστυχώς- δεν διαθέτει τέτοιο πράγμα; Μήπως στην εποχή του γρήγορου Iντερνετ δεν έχετε υπομονή με τα «αργοκίνητα» παιδιά σας; Αν ναι, η σύγχρονη τεχνολογία μεταβάλλει την προσωπικότητά σας. Eιδικοί πιστεύουν ότι η εκτενής χρήση του Iντερνετ, της κινητής τηλεφωνίας και άλλων τεχνολογικών μέσων κάνουν τον άνθρωπο ανυπόμονο, παρορμητικό, ξεχασιάρη και αφόρητο ναρκισσιστή.
«Η ζωή μας στον πραγματικό κόσμο μοιάζει με αυτήν σ’ ένα chatroom», εξηγεί ο δρ Ελίας Αμπουτζαούντ, διευθυντής της Κλινικής Ελέγχου Παρορμητικών Διαταραχών στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ. «Πληρώνουμε το τίμημα της εικονικής μας ζωής».
Η αλήθεια είναι ότι περνάμε όλο και περισσότερες ώρες συνδεδεμένοι με τις διάφορες συσκευές. Πολλές μελέτες υποδεικνύουν ότι η υπερβολική εξάρτησή μας από τα κινητά τηλέφωνα και το Διαδίκτυο θα μοιάζει με τον εθισμό από κάποια ουσία. Ιστοσελίδες όπως το netaddiction. com προσφέρουν στους επισκέπτες τεστ για να αξιολογήσουν κατά πόσον η τεχνολογία είναι το «ναρκωτικό» τους. Αν «παραμελείτε την οικιακή εργασία για να βρίσκετε ώρα για το Διαδίκτυο, αν ελέγχετε υπερβολικά συχνά το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, αν μένετε άυπνος προκειμένου να συνδεθείτε στο Iντερνετ αργά τη νύχτα», τότε η τεχνολογία -όσο κι αν δεν θέλετε να το πιστέψετε- επιδρά αρνητικά στη ζωή σας.
Σε μελέτη η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Cyberpsycho-logy, Behavior and Social Net-working, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης υπέβαλαν 173 φοιτητές κολεγίου σε διάφορες εξετάσεις με τις οποίες υπολογιζόταν ο κίνδυνος προβληματικής συμπεριφοράς στο Iντερνετ και εθισμού στον τζόγο. Το 5% των φοιτητών έδειξε σημάδια πιθανού εθισμού στον τζόγο, αλλά το διπλάσιο ποσοστό (το 10% των φοιτητών) διέτρεχε σοβαρό κίνδυνο να αναπτύξει εθισμό από το Διαδίκτυο. «Η εκτενής χρήση των διαφόρων τεχνολογικών μέσων παρενέβαινε στην καθημερινότητα των φοιτητών. Ωστόσο, θα ήταν υπερβολή να μιλήσουμε για εθισμό», υποστηρίζει η κλινική ψυχολόγος Νίκι Ντόουλινγκ, η οποία συντόνισε την έρευνα. «Θα ήταν προτιμότερο να μιλούσαμε για εξάρτηση».
Οι ειδικοί ανησυχούν για την εξάρτησή μας από την τεχνολογία επειδή η ενασχόληση με αυτήν αφαιρεί χρόνο από την οικογένεια και τους φίλους που έχουμε στον πραγματικό κόσμο. Ωστόσο, οι ψυχολόγοι βλέπουν και μία διαφορετική πτυχή και συνέπεια των διαδικτυακών μας επαφών. Πιστεύουν ότι η αμεσότητα του Διαδικτύου, η αποτελεσματικότητα του iPhone και η ανωνυμία των chatrooms μεταβάλλουν τον πυρήνα της ύπαρξής μας. Ακριβώς αυτό το θέμα πραγματεύεται ο δρ Αμπουτζαούντ στο βιβλίο του «Virtually You, The Internet and the Fracturing of the Self», το οποίο πρόκειται να κυκλοφορήσει σε ένα χρόνο. Ανάμεσα στα ζητήματα είναι και το κατά πόσον το Iντερνετ και το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μάς αποτρέπουν από το να χαλαρώσουμε και να αφήσουμε το παρελθόν να ταφεί, να μείνει για πάντα πίσω μας.
Αχρηστες αναμνήσεις
Ο δρ Αμπουτζαούντ ανησυχεί μήπως η τεράστια «αποθήκη» δεδομένων που διαθέτουμε σήμερα μας εξαναγκάζει να διατηρήσουμε παλιές και άχρηστες αναμνήσεις εις βάρος της δημιουργίας νέων εμπειριών. «Σήμερα «σώζουμε τα πάντα»», εξηγεί, «από το εντελώς ανόητο email που στείλαμε μετά κάποιο γεύμα εργασίας μέχρι μια οργισμένη διαδικτυακή ανταλλαγή ηλεκτρονικών επιστολών με τον ή την σύζυγο. Εάν δεν μπορείς να ξεχάσεις τα ασήμαντα του παρελθόντος επειδή ακριβώς τα έχεις μπροστά σου και μπορείς να τα επαναφέρεις στη μνήμη με το πάτημα ενός κουμπιού, τι συμβαίνει άραγε στην ικανότητα δημιουργίας «νέων αναμνήσεων και διατήρησης όσων πραγματικά αξίζουν;», διερωτάται ο δρ Αμπουτζαούντ.
Η αλήθεια είναι ότι όσο περισσότερο εισβάλλει στη ζωή μας η τεχνολογία, τόσο πιο δύσκολη είναι η εξεύρεση εναλλακτικών τρόπων χρήσης της.
«Ανεπιθύμητοι» φαίνεται να είναι πολλοί γονείς στα σάιτ κοινωνικής δικτύωσης στα οποία συμμετέχουν τα παιδιά τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ένα από τα τέσσερα αντίστοιχα γκρουπ στο Facebook με τον τίτλο «For the love of god- don΄t let parents join Facebook», το οποίο έχει συγκεντρώσει το ενδιαφέρον 8.416 μελών. Ανάμεσά τους, μαθητές και φοιτητές που προσπαθούν να σταματήσουν την ένταξη των γονιών στο Διαδίκτυο και ιδιαίτερα εκείνων που «κατασκοπεύουν» τα παιδιά τους.
Παίρνουν μέτρα
Με τον αριθμό των γονιών που φτιάχνουν λογαριασμό στο Facebook να αυξάνεται, οι μικροί «Facebookers» ψάχνουν να βρουν τρόπους για να κρυφτούν από το «άγρυπνο βλέμμα» τους. Σύμφωνα με τον κ. Στρέτζο, ένας τρόπος για να «προστατευτούν» είναι να περιορίσουν τις πληροφορίες στο προφίλ τους, αλλάζοντας για παράδειγμα ορισμένες ρυθμίσεις ή να «μετακομίσουν» σε διαφορετικό ιστότοπο. «Τα παιδιά μεγαλώνοντας διαφοροποιούνται από τη γονεϊκή κουλτούρα και κάθε γενιά έχει τον δικό της κόσμο και τους δικούς της κώδικες. Ο,τι συμβαίνει στη ζωή, ισχύει και στο Διαδίκτυο. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο διακρίνεται κι εκεί η τάση των παιδιών να έχουν τον δικό τους χώρο» υποστηρίζει ο κοινωνιολόγος.
Στην αρχή, η «εισβολή» των γονέων στο Διαδίκτυο χαιρετίστηκε θετικά. Πολλοί θεώρησαν πως μία τέτοια κίνηση ήταν αρκετά «πρωτοποριακή», μιας και γονείς και λοιποί συγγενείς έρχονταν κοντά στους νέους και μιλούσαν ανοιχτά μαζί τους. Δεν πέρασε πολύς καιρός όμως και τα αποτελέσματα τέτοιων επαφών κάνουν την εμφάνισή τους στο σάιτ myparentsjoinedfacebook.com. Εκεί θα δει κανείς να καταγράφονται καυστικά σχόλια και παρατηρήσεις γονέων με στόχο τη… συμμόρφωση και νουθεσία των τέκνων τους. «Μπήκαν οι γονείς σου στο Facebook; Συγχαρητήρια, μόλις καταστράφηκε η ζωή σου και επίσημα!» είναι γραμμένο με μεγάλα γράμματα στην αρχική σελίδα. Λίγο πιο κάτω παρουσιάζονται τα πρώτα μηνύματα «λογοκρισίας», καθώς και παρακάλια γονιών στα αιτήματα φιλίας προς τα παιδιά τους. «Κάνε με φίλη σου, ακόμα κι αν είμαι η μαμά σου, σε παρακαλώ…» γράφει η κυρία Β.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Άρθρα (RSS)