Διαβάζω την εγκύκλιο για την επαναχρησιμοποίηση των βιβλίων και υπομειδιώ κοιτάζοντας τα τευχίδια στα οποία έχει περιέλθει το δικό μου βιβλίο. Ο τύπος φυσικά υπερθεματίζει. Μα τι εξαιρετική ιδέα, πώς δεν το είχανε σκεφτεί οι προηγούμενοι. κτλ κτλ.
Ναι εξαιρετική ιδέα. Εξαιρετική για το περιβάλλον, την οικονομία, τη σχέση με το βιβλίο. Αλλά πλήρως ανεφάρμοστη. Για τον απλούστατο λόγο ότι με τη βιβλιοδεσία που έχουν τα σχολικά βιβλία δεν βγάζουν το εξάμηνο, πόσο μάλλον άλλη μία χρονιά. Αρα μάλλον στην ανακύκλωση θα καταλήξουν.
Ετσι αγαπητή συντάκτρια του Βήματος ίσως πριν ολοκληρώσετε την αποστολή του άρθρου σας στο ηλεκτρονικό σας πλέον πιεστήριο, καλό θα ήταν να πιάνατε στα χέρια σας ένα σχολικό βιβλίο. Για λόγους πληρότητας της έρευνας. Τα άλλα βιβλία, που τα “δανείζονται” οι ξένοι μαθητές, έχουν σκληρό εξώφυλλο και καλή βιβλιοδεσία. Για να μην αγγίξω καν τα θέματα περιεχομένου…
Δυστυχώς πρόκειται για άλλη μία ιδέα κάποιου που απέχει από τη σκληρή σχολική πραγματικότητα. Οπως και η άλλη λαμπρή ιδέα που οσονούπω θα κυκλοφορήσει, για την αντικατάσταση του χάρτινου βιβλίου από το ηλεκτρονικό.
Εχει μελετήσει κάποιος τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο αναγνώστης του ηλεκτρονικού βιβλίου; Τι σημαίνει να περιορίζεσαι στην ανάγνωση από τις διαστάσεις μιας οθόνης;
Οι αλλαγές που προώθησε και θα συνεχίσει η υπουργός παιδείας μου φαίνονται σαν το γέρικο άλογο που αγκομαχά να ανέβει την ανηφοριά. Ας αλλάξει πρώτα τα βιβλία που είναι άχρηστα, και τυπώνονται κάθε χρόνο χιλιάδες για κάθε τάξη, ενώ η διδαχθείσα ύλη είναι το 1/3 και η χρησιμότητά της εξαρτάται από τον διδάσκοντα. Ας βρει τρόπο να ελέγξει το ποιόν των ανθρώπων που είναι διορισμένοι στα σχολεία. Όλοι οι εκπαιδευτικοί υποτίθεται ότι πέρασαν από ψυχολογική εξέταση. Πάντως πριν από χρόνια που επιθυμούσα άδεια φροντιστηρίου, ο ψυχίατρος του δημοσίου νοσοκομείου που έπρεπε να με εξετάσει, με κλείδωσε σ’ ένα δωμάτιο γιατί μπαινόβγαιναν στο ιατρείο του νοσοκομείου οι ασθενείς και οι ναρκομανείς που ήθελαν συνταγογράφηση. Να με προστατεύσει ήθελε ο άνθρωπος, αλλά επί της ουσίας ουδέποτε με εξέτασε. Μου υπέγραψε ό,τι χρειαζόμουν και με συνόδευσε στο διάδρομο. Συνεπώς, δεν έμαθε αν είμαι τρελή…
Ας αφουγκραστεί η υπουργός πώς νοιώθουν τα παιδιά, μικρά και μεγάλα, μέσα στα σχολειά τους. «Άμα δε βρέξεις κώλο, δεν τρως ψάρι» λέει η παροιμία. Πώς θα γίνει η εκτίμηση; Μέσω των απεσταλμένων ή από τον υπολογιστή και το γραφείο; Από μακριά, η υπόθεση θυμίζει μαύρα μεσάνυχτα. Στην πιάτσα λύνονται τα θέματα, ενώπιος ενωπίω. Για να νοιώσει τον παλμό. Πώς συμπεριφέρονται, πώς αντιδρούν – μας αποκάλυψε ο φίλος μας τις προάλλες το νοσηρό κλίμα των σχολείων. Κόσμος ημίτρελος, ανεύθυνος, έχει μπήξει και τα δύο πόδια στη γη και έχει φιμώσει το στόμα για να προστατεύσει τον μικρόκοσμό του.
Και για να μην μακρηγορούμε:
Αξιότιμη υπουργέ Παιδείας, (σαν ομιλία στη Βουλή ακούγεται ο Θεός φυλάξει)
δέχομαι την καλοπροαίρετη πρόθεση σας να τονώσετε το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Όμως στην τόνωση θα μείνετε. Αν δεν κατανοήσετε ότι αυτό που χρειάζεται ένας μαθητής δεν είναι οι προτάσεις που δεν εξαιρούν τα αγαπημένα του μαθήματα, είτε το στρίμωγμα για να κατανοήσει την αξία άλλων ( λογοτεχνία, έκθεση, ιστορία κλπ. Για τα θρησκευτικά δε, που αφήνετε άλλοτε υποχρεωτικά και άλλοτε ως επιλογή, μέγα σας λάθος. Έτσι όπως είναι γραμμένο το βιβλίο και έτσι όπως διδάσκεται, είναι άχρηστες ώρες. Καταργήστε το!). Εκείνο που λέει η ψυχή των μαθητών και το διαβάζουν στα μάτια τους μόνο ελάχιστοι και μυημένοι στις ψυχές τους, είναι ο άνθρωπος που θα έχουν απέναντί τους. Θέλουν διακαώς να τους εμπνέει εμπιστοσύνη, σεβασμό, αξιοπρέπεια, υγιή τρέλα, να διαθέτει νεανική ψυχή, αγάπη στην δουλειά τους, πίστη και σεβασμό στον άνθρωπο. Αυτό τους λείπει. Όλα τα άλλα τα έχουν από αλλού. Ακόμα και τέλεια να είναι τα βιβλία δεν είναι ανώτερα από το μεγαλείο ενός δασκάλου. Γνώσεις σήμερα παίρνουν από παντού. Αυτό που θα τους κάνει να επιστρέψουν νοσταλγικά στα μαθητικά τους χρόνια είναι μια σπουδαία προσωπικότητα που τους πήρε από το χέρι και τους έμαθε να σέβονται τη ζωή, τον εαυτό τους και κυρίως τους έμαθε να μην έχουν ανάγκη κανένα. Να σπάσουν το όποιο δεκανίκι, ακόμα και αυτό που συντηρεί την ίδια την προσωπικότητα του δασκάλου. Αυτό θέλει το σύγχρονο σχολείο κυρία Διαμαντόπουλου μου. Και προς αυτήν την κατεύθυνση γνωρίζετε καλά ότι ελάχιστα έχετε πράξει. Και είμαι πεπεισμένη ότι με λιγότερες γνώσεις οι έφηβοι μπορούν να τα βγάλουν πέρα, με ψυχή λειψή αμφίβολο.
οι RainingPleasure, ο Μπιθικώτσης και η Στρίγγλα Μάνα;
η Μικρή Ραλλού, η Μαρία Νεφέλη και ο Ξεπεσμένος Δερβίσης;
η Αμοργός, οι Μικρές Κυκλάδες και τα Θαλασσινά Ειδύλλια;
100 χρόνια μετά, ανακαλύπτουμε ξανά το έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, του Νίκου Γκάτσου, του Στρατή Τσίρκα και του Οδυσσέα Ελύτη.
Το Υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων οργανώνει πανελλαδικό μαθητικό διαγωνισμό διαδικτυακά, με τίτλο «100 χρόνια μετά». Ένα διαγωνισμό αφιερωμένο σε τέσσερις μεγάλους λογοτέχνες, τα λόγια των οποίων ακόμη αντηχούν στην καθημερινότητά μας.
Μπορούμε να τους ανακαλύψουμε, να τους αγαπήσουμε, να συζητήσουμε δημιουργικά, να «συνομιλήσουμε» μαζί τους, να αφήσουμε το δικό μας μήνυμα στον «τοίχο τους».
Γράψε ατομικά ή με την παρέα σου στο σχολείο, κι εσύ τη δική σου ιστορία. Φτιάξε το δικό σου μπλογκ ή τη δική σου αφίσα. Δημιούργησε το δικό σου βίντεο.
Κάνε κάτι που σε εκφράζει και πάρε μέρος στο μεγάλο διαγωνισμό μαζί με τους φίλους σου, τους συμμαθητές σου προβάλλοντας το έργο σου σ’ ολόκληρη τη μαθητική κοινότητα!
Μέσα από πλατφόρμα www.i-create.gr της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης, ανέβασε τη δική σου δημιουργική δουλειά και μοιράσου τη! Γίνε μέλος στη σελίδα του διαγωνισμού στο facebook. Χρησιμοποίησε το YouTube και το twitter. Με τη βοήθεια του δασκάλου ή του καθηγητή σου θα καταφέρεις περισσότερα.
Βοήθεια από τη Φινλανδία,η οποία εφαρμόζει το πιο δημοφιλές σε παγκόσμιο επίπεδο εκπαιδευτικό πρόγραμμα,θα έχει το υπουργείο Παιδείας στον σχεδιασμό των νέων αναλυτικών προγραμμάτων σε δημοτικά και γυμνάσια.Η κυρία Λάιλα Μακίνεν, διευθύνουσα σύμβουλος του εκπαιδευτικού οργανισμού Μentorit και υπεύθυνη για τη διδασκαλία,τη συμβουλευτική και την έρευνα στο πεδίο της Διά Βίου Μάθησης στη Φινλανδία, επισκέφθηκε ήδη τη χώρα μας και ανέλαβε τον ρόλο του συμβούλου στον σχεδιασμό των νέων προγραμμάτων.
«Στη Φινλανδία έχουμε περάσει σταδιακά από αυτή τη διαδικασία μεταρρύθμισης των σχολείων ήδη από το 1970»λέει η κυρία Μακίνεν μιλώντας στο «Βήμα».
ε εμάς μας πήρε λίγο παραπάνω… αλλά ως γνωστόν για όλα φταίει η τουρκοκρατία.
Στο ερώτημα ποια είναι τα προβλήματα που «είδε» σε πρώτη φάση στα σχολεία της χώρας μας η κυρία Μακίνεν δεν απαντάει αμέσως.
Ακολουθεί λίστα…
«Το θέμα που χρήζει άμεσης αλλαγής και έχει κεντρικό ρόλο στα νέα προγράμματα σπουδών δεν εστιάζει σε κανένα μάθημα,αλλά στον ρόλο του μαθητή και του εκπαιδευτικού» δηλώνει τελικά.
Οπως λέει μάλιστα ο πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου κ. ΚλήμηςΝαυρίδης μιλώντας στο «Βήμα», δέσμευσή του είναι να παραδώσει τα νέα προγράμματα σπουδών για την υποχρεωτική εκπαίδευση τον Ιούνιο του 2011, ώστε τον Σεπτέμβριο να δοκιμαστούν πιλοτικά σε έναν αριθμό 160 σχολείων (νηπιαγωγεία, δημοτικά και γυμνάσια) και το 2012 να γενικευθούν. Τα προγράμματα σπουδών είναι βέβαια συναρτημένα με τις διδακτικές πρακτικές που τα υποστηρίζουν και την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, ώστε να μπορούν να τα εφαρμόσουν, αναφέρει ο κ. Ναυρίδης.
Αν μιλάμε για fast track…Ετσι γράφονται τα αναλυτικά; μα ολημερίς και ολονυχτίς να εργάζονται δεν προλαβαίνουν…
«Στόχος είναι να σταματήσει το άγχοςτου δασκάλου να φτάσει στη σελίδα20 βιβλίου,που πρέπει να τη διδάξεισε συγκεκριμένη ημερομηνία» λέει μιλώντας στο «Βήμα» στέλεχος του υπουργείου Παιδείας. «Πριν γυρίσειη σελίδα του βιβλίου θα πρέπει να έχουν μάθει όλοι οι μαθητές τις βασικές έννοιες κάθε μαθήματος. Για παράδειγμα,αν κάποιος δεν έχει καταλάβει την έννοια της πρόσθεσηςστην αριθμητική, δεν θα προχωράειο δάσκαλος σε επόμενο κεφάλαιο,απλά γιατί βιάζεται να τελειώσειτο κεφάλαιο» καταλήγει χαρακτηριστικά.
Τότε αγαπητό στέλεχος, θα μείνουμε για πάντα στο αβ και α. Αμερικανοσπουδαγμένο θα είναι το στέλεχος. Και οι κακόμοιροι οι άλλοι που θα έχουν καταλάβει την πρόσθεση δε θα βαράνε το κεφάλι τους στον τοίχο;
Ταυτόχρονα όμως οι μαθητές θα κληθούν στο μέλλον να… αυτοαξιολογούνται, να διορθώνουν μόνοι τα γραπτά τους και να αναζητούν την λύση σε εκείνα τα κεφάλαια που τους δυσκόλεψαν.
αϊ, άϊ, βάι, βάι… καλέ μες στην καινοτομία θα βουτηχτούμε…η τελευταία λέξη της παιδαγωγικής επιστήμης. Μήπως και να το αναστοχαζόμαστε; γιατί κι αυτό φοριέται πολύ…
Τρίτη καινοτομία των επικείμενων αλλαγών θα είναι το ότι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές θα αποκτήσουν πλήρη ελευθερία στην αναζήτηση πρακτικών και νέων μεθόδων στην διδασκαλία των μαθημάτων τους (όπως π.χ. η διοργάνωση μιας θεατρικής παράστασης για το μάθημα των Αρχαίων ή της Ιστορίας ή μιας εκδρομής σχετικής με τα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος). Θα μπορούν ακόμη και να δημιουργούν εκπαιδευτικό υλικό και σχέδια εργασίας.
Και τώρα μπορούν. Προλαβαίνουν όμως; και όλα αυτά τα θαυμαστά για το γλίσχρο μισθό του εκπαιδευτικού;
Ηταν μια παροιμία, αλλά δεν τη καλοθυμάμαι… “με μπιπ… δε βάφεις αβγά”. Τι να εννοεί άραγες;
Πόσο μακριά νυχτωμένοι είναι οι δημοσιογράφοι; διαβάστε το άρθρο του Βήματος:
Επέκταση του υποχρεωτικού ωραρίου ως τις 3 το μεσημέρι στα δημοτικά και ως τις 4 στο γυμνάσιο σχεδιάζει το υπουργείο Παιδείας. Τι θα γίνεται τις επιπλέον αυτές ώρες στα δημόσια σχολεία; Αυτό για το οποίο πληρώνουν σήμερα πολλές οικογένειες τα μεγάλα ιδιωτικά σχολεία της χώρας: Μελέτη! Τα παιδιά θα διαβάζουν στο σχολείο το μάθημά τους για την επόμενη ημέρα και θα γυρίζουν στο σπίτι «ελεύθερα δραστηριοτήτων» για να ξεκουραστούν ή να διασκεδάσουν. Οπως αναφέρουν οι πληροφορίες του «Βήματος», το δίπτυχο των αλλαγών που σχεδιάζει το υπουργείο Παιδείας είναι το εξής: διπλές ώρες διδασκαλίας στα βασικά μαθήματα υποδομής (Νέα και Αρχαία Ελληνικά, ξένη γλώσσα, Μαθηματικά, Φυσικές επιστήμες, Θρησκευτικά, Κοινωνικές επιστήμες- Ιστορία) και πολύ λιγότερη ύλη. Ενα πρώτο βήμα έγινε εφέτος με τη μείωση της ύλης στα σχολεία, ενώ θα επεκταθεί την επόμενη χρονιά με περαιτέρω μείωσή της.
Κάτι σαν αυτό που γίνεται και στα ολοήμερα δημοτικά; Δηλαδή τα παιδιά να επιστρέφουν ξενηστικωμένα και αδιάβαστα. Γιατί τι να σου κάνει ένας εκπαιδευτικός για 20-30 παιδάκια ξεσαλωμένα παιδάκια…
Επίσης η εμπειρία μου λέει ότι ουδόλως διαβασμένα επιστρέφουν τα παιδάκια από τα ιδιωτικά αλλά τουναντίον φορτωμένα με απαιτητικές εργασίες. Πολλοί γονείς έχουν απηυδήσει με τις ηλεκτρονικές πλατφόρμες των φάνσυ ιδιωτικών που μετακυλίουν το κόστος των φωτοτυπικών στους οικιακούς εκτυπωτές των μαθητών. Αντί δηλαδή να μοιράζουν τα φυλλάδια τα ανεβάζουν στην πλατφόρμα…εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Αν μιλάμε για ηλεκτρονική επανάσταση. Αιδώς Αργείοι! Φυσικά οι σχολάρχες λάτρεψαν τις ηλεκτρονικές σημειώσεις. Γλιτώνουν χιλιάδες ευρώ από τα φωτοτυπικά και το χαρτί. Πουλάμε και λίγη οικολογική συνείδηση και τσεπώνουμε τα μπικικίνια… Τρέχα τώρα έρημε πατέρα για μελάνια… Ιδιωτικό δεν ήθελες;
Οσο για την ελάφρυνση της ύλης ας μην βιαζόμαστε. Είναι η πρώτη χρονιά που δοκιμάζεται. Οι περισσότερες επιστημονικές οργανώσεις τοποθετήθηκαν αρνητικά. Μιλούν για κόψε-ράψε στο γόνατο που δημιουργεί ασυνέχειες και παρανοήσεις.
Εχοντας φίλους εκπαιδευτικούς, συζητώ μαζί τους για να μαθαίνω εκ των έσω τα πράγματα στην Παιδεία, προσπαθώντας να κατανοήσω πού σταματάει η αλήθεια και που ξεκινάει η υπερβολή. Είναι πράγματι τόσο χάλια η εικόνα, όπως παρουσιάζεται κάθε χρόνο, με την ίδια μανιέρα από τα συνδικαλιστικά τους όργανα;
Οι φίλοι δεν έχουν υποταχθεί σε αυτό που ονομάζουμε απαξιωτικά «δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία» ούτε, όμως, τρέφουν αυταπάτες –όπως πολλοί άλλοι– ότι υπηρετούν κάποιο λειτούργημα. Συνεχίζουν να μελετούν, έχουν γνώση για το πώς εργάζονται οι συνάδελφοί τους στο εξωτερικό, ενδιαφέρονται αληθινά για τους μαθητές τους (χωρίς να τους παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα κατ’ οίκον), έχουν άποψη για τα σχολικά βιβλία. Μερικά από αυτά, υποστηρίζουν, λες και είναι γραμμένα στο πόδι, λες και κανείς δεν τα έλεγξε πριν κυκλοφορήσουν στη μαθητική αγορά. Μιλούν για τις ανισότητες στην Παιδεία. Πάρε ένα μαθητή δημόσιου σχολείου, από φτωχή οικογένεια, αλλά ίσων δυνατοτήτων με ένα μαθητή με οικονομική άνεση, που μορφώνεται σε ένα καλό ιδιωτικό σχολείο. Πλην κραυγαλέων εξαιρέσεων, ο δεύτερος έχει σαφέστατο προβάδισμα. Αλλά και μεταξύ δημόσιων σχολείων υπάρχουν διαφορές: παίζει ρόλο σε ποια περιοχή βρίσκεται το σχολείο, ποια είναι η «σύνθεση» των μαθητών, το μεράκι και οι αντοχές καθηγητών. Οταν βρίσκονται στην ίδια τάξη παιδιά που έρχονται για χαβαλέ και παιδιά που πασχίζουν, αδικούνται όλες οι πλευρές. Αυτό που τονίζουν είναι ότι εδώ και πολλά χρόνια, τα παιδιά της Β΄ και της Γ΄ Λυκείου πηγαίνουν στο σχολείο για να μη μείνουν από απουσίες. Για όσους στοχεύουν στο πανεπιστήμιο (και οι γονείς τους μπορούν να πληρώνουν), το φροντιστήριο κάνει όλη τη δουλειά.
– Αρκετοί από εσάς δουλεύετε 10 – 15 ώρες την εβδομάδα, έχετε ανάπαυλα τριών μηνών τον χρόνο, η κοινωνία σάς θεωρεί προνομιούχους κι εσείς γκρινιάζετε συνέχεια, τσιγκλάω αυτούς τους ευσυνείδητους.
– Διορθώνουμε γραπτά στο σπίτι, διαβάζουμε και προετοιμαζόμαστε για την επόμενη ημέρα, είναι ώρες δουλειάς. Πόσοι ξέρουν ότι πολλοί εκπαιδευτικοί κάνουν τον λογιστή και τον γραμματέα στα σχολεία; Οι μισθοί μας είναι προσβλητικοί. Και καλά ο φιλόλογος, ο μαθηματικός, κάνουν ιδιαίτερα και συμπληρώνουν. Ο θεολόγος και ο γυμναστής πώς θα επιβιώσουν αξιοπρεπώς; Ναι, υπάρχουν συνάδελφοί μας που τα έχουν παρατήσει, κοιτάζοντας απλώς να περάσει το ωράριο, χωρίς να χαλάσουν τη ζαχαρένια τους.
Δεν ξέρω εάν υπήρξε υπουργός Παιδείας που ζήτησε από «ανώνυμους» καθηγητές να μεταφέρουν την ωμή αλήθεια της καθημερινότητας, π.χ. από ένα γυμνάσιο υποβαθμισμένης περιοχής στις παρυφές της Αθήνας. Θα ήταν καλό να το πράξει η νυν υπουργός Παιδείας εν όψει των φιλόδοξων κυοφορούμενων αλλαγών, μακριά από τηλεοπτικές κάμερες και χωρίς την «παρεμβολή» συμβούλων και συνδικαλιστών. Διαπιστώνοντας τις άλλες αθέατες αλήθειες, ίσως τολμήσει, επιπροσθέτως, γενναίες τομές.
Δεν πρόκειται να αλλάξει το όριο των απουσιών για τους μαθητές, διαβεβαιώνει το υπουργείο Παιδείας.
«Θέλω να τονίσω κατηγορηματικά ότι το υπουργείο Παιδείας δεν έχει καμία πρόθεση αλλαγής του ορίου απουσιών για τους μαθητές», σημείωσε η υφυπουργός Παιδείας Εύη Χριστοφιλοπούλου, με αφορμή το θέμα που ανέκυψε.
Όπως διευκρίνισε, το όριο είναι 50 δικαιολογημένες απουσίες και 50 αδικαιολόγητες, σύμφωνα με εγκύκλιο που υπεγράφη από την ίδια και αποστέλλεται ήδη προς όλα τα σχολεία της χώρας.
Η εγκύκλιος ορίζει αυτά που ήδη ισχύουν με το Προεδρικό Διάταγμα του 1982, βάσει του οποίου το όριο των απουσιών ανέρχεται επίσης σε 50 δικαιολογημένες και 50 αδικαιολόγητες.
Κατά συνέπεια, δεν συντρέχουν πλέον οι λόγοι για την έκτακτη προσαύξηση του 25% που -όπως διευκρινίζεται από το υπουργείο- ίσχυσε ειδικά και μόνο για τη περυσινή σχολική χρονιά, εξαιτίας των αυξημένων απουσιών των μαθητών από τα κρούσματα του ιού την νέας γρίπης Η1Ν1.
Σύγχυση προκάλεσε στους συλλόγους των σχολείων της επικράτειας η δήλωση της υφυπουργού για 50+50. Ολοι γνωρίζαμε ότι το όριο ήταν 50 δικαιολογημένες +64 αδικαιολόγητες. Δύο τινά συμβαίνουν. Η η υφυπουργός και οι σύμβουλοί της αγνοούν το θέμα των 64 αδικαιολογήτων ή τελικά αλλάζει το όριο.
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΞΙΟΤΙΜΗ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
ΘΕΜΑ: Διδασκαλία του αντικειμένου των ηλεκτρονικών υπολογιστών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση
Σχετικά με την πρόθεση του Υπουργείου σας να εισαγάγει τη διδασκαλία του αντικειμένου των ηλεκτρονικών υπολογιστών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Αρχικά, οφείλουμε να επιδοκιμάσουμε την Υπουργό για την απόφασή της. Στη συνέχεια θέλουμε να επιστήσουμε την προσοχή της στο ζήτημα της διεξαγωγής της διδασκαλίας του αντικειμένου από εκπαιδευτικούς που έχουν εκτός από τις κατάλληλες γνώσεις περί των επιστημών των υπολογιστών και της πληροφορικής, επιπλέον κατάλληλο παιδαγωγικό υπόβαθρο. Είναι δηλαδή πολύ σημαντικό να αποτελεί προϋπόθεση για κάθε επιστήμονα, που θα κλιθεί (sic) να διδάξει αυτό το αντικείμενο στους μαθητές του δημοτικού σχολείου, η προηγούμενη εκπαίδευσή του στην παιδαγωγική ειδικότητα για την διδασκαλία των υπολογιστών σε μαθητές του δημοτικού. Υπάρχουν εκτενώς διατυπωμένες απόψεις για το ζήτημα στο διαδίκτυο (βλ.www.adraptis.com/araptis/node/25). Ακόμα υπάρχει η διεθνής εμπειρία, καθώς παντού στον αναπτυγμένο κόσμο η συγκεκριμένη εκπαίδευση γίνεται από ειδικούς που έχουν το απαραίτητο παιδαγωγικό υπόβαθρο. Υπάρχουν επιπλέον οι τοποθετήσεις για το ζήτημα αυτό από Έλληνες ειδικούς και καθηγητές πανεπιστημίων. Παρακαλούμε να δείξετε τη δέουσα προσοχή στο ζήτημα καθώς η εκπαίδευση των παιδιών σε αυτήν την ηλικία θα πρέπει να προσεγγίζεται με μεγάλη προσοχή.
Συνεπώς ερωτάται η αρμόδια Υπουργός.
Είναι στις προθέσεις του Υπουργείου να συμπεριλάβει στα προσόντα των διδασκόντων των αντικειμένων των επιστημών των υπολογιστών και της πληροφορικής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση την πιστοποιημένη παιδαγωγική επάρκεια για τη διδασκαλία αυτού του συγκεκριμένου αντικειμένου;
Αθήνα 26.07.2010
Οι ερωτώντες Βουλευτές
Στην απάντηση της Υφυπουργού (μπορείτε να ακολουθήσετε το δεσμό, αν δεν εμφανίζεται) πέρα από το γνωστό “άλλα λόγια να αγαπιόμαστε” πληροφορούμαστε ότι κάποιος μπορεί πρώτα να διοριστεί και μετά να περάσει τα παιδαγωγικά. Μα αν ώσπου να περάσει το σεμινάριο την κάνει τη ζημιά π.χ. ουρλιάζοντας σε ένα τρομοκρατημένο νήπιο τι να την κάνω εγώ την απάντηση σας.
Επίσης με τρομάζει η ελαφρότητα με την οποία παρακάμπτεται η έλλειψη παιδαγωγικής κατάρτισης. Αρκεί ένα σεμινάριο του ΟΕΠΕΚ για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα;
Επίσης απορία: Ο ΟΕΠΕΚ δεν καταργήθηκε; δεν το ξέρει η υφυπουργός; Θα διοργανώσει σεμινάρια ενώ τελεί υπό κατάργηση; διοργάνωσε άραγε ποτέ κάποιο σεμινάριο; γιατί στην επιμόρφωση Β επιπέδου έλαμψε δια της απουσίας του. Ούτε αυτό το ξέρει η υφυπουργός;
Τεράστια αποδεικνύεται η διαδρομή, σε όλη τη γραφειοκρατική γραμμή του κράτους, που χρειάστηκε να διανύσει το υπουργείο Παιδείας, προκειμένου να εντοπίσει όλους τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς του.
Από το Γενικό Αρχείο του Κράτους, την Ακαδημία Αθηνών και τα Ανώτατα Ιδρύματα της χώρας, έως τους πιο απίθανους φορείς του Δημοσίου (υπαγόμενους σε διάφορα «άσχετα» υπουργεία), τις απανταχού Μητροπόλεις, δημόσιες βιβλιοθήκες, γυμναστήρια και εθνικές ομάδες διαφόρων αθλημάτων.
Δημοφιλέστεροι, βέβαια, προορισμοί ήταν και παραμένουν οι διευθύνσεις, και δη οι περιφερειακές, του ίδιου του υπουργείου, μαζί με τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ: συνολικά, απασχολούσαν τους 3.000 από τους 5.000 εκπαιδευτικούς, που εστάλησαν πίσω στα σχολεία· για την ακρίβεια, επέστρεψαν οι 4.800 από τους 8.500 (πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας), που είχαν αιτηθεί και λάβει απόσπαση πέρυσι, για να διακτινιστούν σε όλη τη χώρα, ακόμη και έξω από αυτήν, αν ληφθεί υπόψη και το «μάζεμα» που έκανε το υπουργείο Παιδείας στις αποσπάσεις εξωτερικού – στο Παρίσι ήταν τριπλάσιοι από αυτούς που χρειάζονται. Με λίγα λόγια, άλλοι προτιμούν τη ζωή στα μεγάλα κέντρα κι άλλοι… το πατρικό τους.
Ωστόσο, «δεν παραμένουν πολλά χρόνια στις θέσεις τους» σπεύδουν να διευκρινίσουν ορισμένα στελέχη του υπουργείου. «Οι περισσότεροι που βρήκαμε, ήταν από δύο έως πέντε χρόνια». Το σοβαρό πρόβλημα, όμως, ήταν άλλο: κάθονταν πολλοί στην ίδια καρέκλα! Ακόμη κι αν θεωρείται λογικοφανής η απασχόληση 1.200 ατόμων σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, 2.000 σε όλες τις διευθύνσεις (δηλαδή, νομούς) του υπουργείου Παιδείας, άντε και των 900 στον ΟΕΕΚ (που μοιράζονται σε υπηρεσίες, αλλά και σε ΙΕΚ για διδασκαλία), είναι δύσκολο να εξηγηθεί τι κάνουν τέσσερα άτομα στη μικρή βιβλιοθήκη της Βέροιας. Εξίσου δύσκολη είναι η κατανόηση της ύπαρξης εκπαιδευτικού, λ.χ., στον ΕΝΙΖΑ, έναν φορέα υπαγόμενο στο υπουργείο Μεταφορών (!), ή της πλούσιας στελέχωσης των γυμναστηρίων ανά τη χώρα, και ακολούθως των εθνικών ομάδων διαφόρων αθλημάτων.
Μετά την εκκαθάριση, έμειναν όσοι χρειάζονταν, τονίζουν τώρα οι εκπρόσωποι του ΥΠΕΠΘ. Σε ορισμένες περιπτώσεις, δε, έμεινε ένας τυχερός -πλην μόνος- αποσπασμένος. Στις βιβλιοθήκες, ειδικά, «υπάρχει ένας σε κάθε μία». Ετσι λένε. «Το παράκανε το υπουργείο», ανταπαντούν οι εκπαιδευτικοί από την άλλη. «Ετσι ερήμωσαν τα ΚΕΠΕ (Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης)», τονίζουν.
Οπως και να έχει, το φαινόμενο των αποσπάσεων είναι συνδεδεμένο με τους μύθους και τις αλήθειες που γεννά το αέναο πελατειακό σύστημα της κρατικής μηχανής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δημόσιοι υπάλληλοι-εκπαιδευτικοί εναλλασσόμενοι, ανά τρία ή και πέντε χρόνια, σε διάφορες περιζήτητες θέσεις της μεγάλης κρατικής γραφειοκρατικής μηχανής, απολάμβαναν μια ιδιότυπη διδασκαλική θητεία με πολύ ευρύ φάσμα καθηκόντων. Στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ, λ.χ., άλλοι αποσπώνται για να ασκήσουν διοικητικά καθήκοντα, άλλοι για την ανάληψη θέσεων βοηθητικού επιστημονικού προσωπικού (σε εργαστήρια, πρακτικές ασκήσεις κ.ά.) στην εξασφάλιση των οποίων παίζει ρόλο και το βιογραφικό. Οι μεταπτυχιακοί και διδακτορικοί τίτλοι κάνουν τη διαφορά.
Πιο «φιλόξενοι», ωστόσο, από όλους, αποδεικνύονται οι πολυάριθμοι εποπτευόμενοι φορείς του υπουργείου Παιδείας, εξ ου και ο μεγάλος όγκος των εκεί αποσπάσεων. Δεν απαιτούνται ειδικές προϋποθέσεις, παρά μια καλή γνωριμία. Με βασικό κριτήριο τον τόπο διαμονής του ενδιαφερομένου, γίνεται η αίτηση και πολύ γρήγορα η απόσπαση. Είναι περιττό δε να εξηγηθεί γιατί μια θέση γραφείου, είτε σε κεντρική είτε σε περιφερειακή διεύθυνση, είναι σαφώς προτιμότερη από τη διδασκαλία μέσα στην τάξη.
Τώρα ξέρω πως θα φανεί περίεργο αλλά υπάρχουν ακόμη – ω ναι – αρκετοί αργόμισθοι, αποσπασμένοι στο κέντρο της Αθήνας σε υποστελεχωμένες υπηρεσίες, που έχει να τους δει η υπηρεσία μήνες. Μάλιστα ήταν οι πρώτοι που εξασφάλισαν την παράταση της απόσπασης… Κι υπάρχουν κι άλλοι που τιμούν τη θέση τους με το έργο τους και κόπηκαν κι έπρεπε να παρακαλέσουν για να συνεχίσουν τη δουλειά τους…
Η Ουρανία Αναστασιάδη με τους φοιτητές της στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών
Με βήμα γοργό, παρά το λιοπύρι, μετά το μάθημα στο σχολείο όπου διδάσκει γραφιστική στα παιδιά, κατευθύνθηκε στο λεωφορείο με προορισμό το Μαρούσι, στην Ανδρέα Παπανδρέου.
Στον μπλε φάκελο που κρατούσε στο χέρι είχε όλα τα στοιχεία που χρειαζόταν: βιογραφικό, φωτογραφίες, εργασίες διπλωματικές, σχέδια και θέματα για απολυτήριες εξετάσεις. Εξω από το υπουργείο Παιδείας συναντήθηκε με τους συμφοιτητές της, τον Σπύρο, το Νίκο, τον Φίλιππο, την Τατιάνα, τον Παναγιώτη, τη Σοφία, τον Γιάννη, τον Μανόλη. Πήρε την πρωτοβουλία να ανεβεί μόνη της στο γραφείο της υπουργού Αννας Διαμαντοπούλου. Φανερά στοχοπροσηλωμένη στην αποστολή της η Ειρήνη Πέππα, με όλες τις αποδείξεις για να πείσει τους επιτελείς της Παιδείας μας πως η Ουρανία, η δασκάλα και φίλη τους, έπρεπε να μείνει και φέτος στην ΑΣΚΤ στην Πειραιώς.
«Συναντήσαμε αρκετή αυστηρότητα στην είσοδο», μας λέει η Ειρήνη, απόφοιτος της Σχολής. «Δεν μας άφηναν να μπούμε όλοι μαζί χωρίς ραντεβού και ήταν αδύνατον να πούμε ψέματα μια και στην είσοδο έχουν ένα βιβλίο με γραμμένα όλα τα ραντεβού της ημέρας, καθώς και παίρνουν τηλέφωνο το πρόσωπο που θέλεις να συναντήσεις για να επιβεβαιώσουν το ραντεβού! Τελικά, ύστερα από αρκετές διαπραγματεύσεις άφησαν να περάσει ένα μόνο πρόσωπο. Ανέβηκα εγώ, και με συνοδεία σεκιουριτάδων φαντάσου. Ο κ. Κουλαϊδής είχε σύσκεψη και ήταν αδύνατον να πραγματοποιηθεί συνάντηση μαζί του. Μίλησα όμως με τη γραμματέα του, την κ. Γιαννόγκονα. Της εξήγησα τι συμβαίνει, κράτησε το τηλέφωνο της Ουρανίας Αναστασιάδου καθώς και το δικό μου».
Η Ειρήνη, όπως και τα άλλα παιδιά, μιλά με ανυπόκριτη αγάπη για την Ουρανία τους. Για την αποσπασμένη καθηγήτριά τους από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (έχει οργανική θέση στο 4ο Γυμνάσιο Αθήνας στον Σταθμό Λαρίσης) που εδώ και πέντε χρόνια διδάσκει στην Καλών Τεχνών στην Πειραιώς εικαστικά και παράλληλα λειτουργεί ως διερμηνέας κωφών στη νοηματική. «Υστερα από αρκετή ώρα τελικά με έφερε σε επαφή με μια συνεργάτιδα του κ. Κουλαϊδή, τη κ. Αντωνίνη», συνεχίζει η Ειρήνη. «Εκείνη με ρώτησε τι διαφορά έχει να πάει ένας απλός διερμηνέας αντί για την Ουρανία. Της ανέλυσα τι σημασία έχει ο διερμηνέας αυτός να κατέχει κιόλας καλά το αντικείμενο σπουδών μας. Της έφερα ως παράδειγμα τη λέξη “εξπρεσιονισμός” περί νοηματικού αλφαβητίσματος (τι χάσιμο χρόνου) και της έδειξα το νόημα του “αισθάνομαι” που είναι πολύ κοντά με αυτή την ορολογία που ένας απλός διερμηνέας δεν ξέρει όχι μόνο να το νοηματίσει αλλά ούτε και να το εξηγήσει σε εμάς».
Για τους φοιτητές με προβλήματα ακοής η Ουρανία δεν είναι απλώς η δασκάλα, η φίλη και η μεταφράστρια, είναι ουσιαστικά «η φωνή τους». Κόρη κωφών γονέων η Ουρανία Αναστασιάδου σπούδασε ζωγραφική δίπλα στον Νίκο Κεσσανλή, πραγματοποίησε με υποτροφία του ΙΚΥ μεταπτυχιακές σπουδές στο Gallaudet University των ΗΠΑ στη Διδακτική Κωφών και απέκτησε προδιδακτορικό τίτλο σπουδών Master of Arts. Είναι ενεργή εικαστικός και έχει λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις. Γνωρίζει αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά και αμερικανική νοηματική γλώσσα (ASL).
Από τις σελίδες της «Ε» έχουμε τρεις φορές γράψει για το έργο της Ουρανίας, στις 10/08/2010 στις 06/03/2010 και στις 19/09/2008. Ο πρύτανης της ΑΣΚΤ, Γιώργος Χαρβαλιάς, έχει δηλώσει: «Επειδή στην κατηγορία των ειδικών διατάξεων μεγάλο ποσοστό συμμετοχής έχουν άτομα που πάσχουν από κώφωση (κωφαλαλία), η Σχολή έχει ζητήσει και μεριμνήσει για την απόσπαση της εκπαιδευτικού από τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Ουρανίας Αναστασιάδου, η οποία εκτός από τις ειδικές μεταπτυχιακές σπουδές στην Αμερική για τη διδασκαλία κωφών έχει και πτυχίο Ζωγραφικής της ΑΣΚΤ, με αποτέλεσμα να είναι, ίσως, το μοναδικό κατάλληλο άτομο για να διερμηνεύσει νοηματικά εικαστικούς όρους, όπως “ορίζοντας”, “φόρμα” κ.λπ.».
Πριν από ένα χρόνο ο τότε υπουργός Παιδείας Αρης Σπηλιωτόπουλος είχε ανακοινώσει ότι θα δοθούν 126.000 φορητοί υπολογιστές στους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου «στην προσπάθεια για τη μετάβαση στην κοινωνία της πληροφορίας». Η εξαγγελία υλοποιήθηκε. Ενα χρόνο μετά η Ευρωπαϊκή Ενωση ζητάει από την Ελλάδα να επιστρέψει τα κονδύλια «διότι οι υπολογιστές δόθηκαν χωρίς να υπάρχει ψηφιακό περιεχόμενο, χωρίς να υπάρχει μάθημα και εκπαίδευση των καθηγητών. Πήραν τα παιδιά τους υπολογιστές στο σπίτι και έπαιζαν!», είπε χθες η νυν υπουργός Αννα Διαμαντοπούλου.
Η πολιτική αντιπαράθεση είναι ορατή. Κάθε υπουργός αποκαλύπτοντας τα ατοπήματα του προκατόχου του επιδιώκει πίστωση χρόνου. Ηταν αυτονόητο ότι χωρίς επιμόρφωση των εκπαιδευτικών ο ηλεκτρονικός υπολογιστής δεν έχει λόγο ύπαρξης. Ο κ. Σπηλιωτόπουλος έκανε, τότε, το προεκλογικό χρέος του.
Τι μας εγγυάται όμως πως η κ. Διαμαντοπούλου δεν αναπαράγει το ίδιο ακριβώς λάθος τοποθετώντας τους διαδραστικούς πίνακες στη Β΄ Γυμνασίου; Οτι δεν προσφέρει μια τεχνολογική πολυτέλεια χωρίς τις απαραίτητες προϋποθέσεις; Τι μας εξασφαλίζει από το μελλοντικό σενάριο, η επόμενη αρμόδια Ευρωπαϊκή Επιτροπή να απαιτήσει πίσω τα χρήματα για τους διαδραστικούς πίνακες;
Η ψηφιακή εποχή είναι, πράγματι, πολύ φωτογενής. Ειδικά όταν απευθύνεται κανείς στη γενιά των σημερινών εφήβων, δεν μπορεί παρά να ξέρει να χειρίζεται με επάρκεια τη γλώσσα τους και, αν έχει κυβερνητικό αξίωμα, να παρέχει τις απαραίτητες τεχνολογικές διευκολύνσεις. Και, ασφαλώς, τις προοπτικές για την πλήρη ένταξη του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος στην «κοινωνία της πληροφορίας» (ένα ακόμη δημοφιλές πρόγραμμα). Απαραίτητα όλα αυτά. Οπως ορθά αναρωτήθηκε η κ. Διαμαντοπούλου, «θα αφήσουμε μια γενιά παιδιών πίσω, θεωρώντας ότι πρέπει να κάνουμε πρώτα το τέλειο σχολείο και μετά να βάλουμε τον υπολογιστή;». Ασφαλώς όχι. Ομως, τι νόημα έχει να «βάζουμε τον υπολογιστή» και μετά να ζητάει η Ε. Ε. να επιστρέψουμε τα κονδύλια ή να παίρνουν οι μαθητές το λάπτοπ μαζί τους στο διάλειμμα γιατί το σχολείο δεν έχει ντουλάπια για να το φυλάξουν; Ο διαδραστικός πίνακας μπορεί να είναι συναρπαστικός τρόπος διδασκαλίας, αλλά αν το παράθυρο μπάζει και η θέρμανση δεν επαρκεί έχει τη δύναμη να αναπληρώσει στοιχειώδεις ελλείψεις;
Αν το «τέλειο σχολείο» είναι στόχος ανέφικτος, ας επιχειρήσουμε τουλάχιστον το λειτουργικό σχολείο, εκείνο που έχει λύσει βασικά οργανωτικά προβλήματα και πορεύεται με συντονισμένη, στη σημερινή εποχή, την εκπαιδευτική του κοινότητα. Γιατί και ως προς αυτό οι αποκλίσεις είναι μεγάλες: ορισμένοι εκπαιδευτικοί είναι εξαιρετικοί χρήστες και άλλοι αρνούνται να εμπεδώσουν και τα βασικά.
Το 1970, μεσούσης της δικτατορίας, ο Τάκης Ζενέτος κατασκεύαζε το σχολείο του μέλλοντος. Το περίφημο «Στρογγυλό» στο Μπραχάμι είχε σχεδιαστεί για να υποδεχτεί τις νέες τεχνολογίες, είχε προβλέψει χώρους για εκπομπές βίντεο και ολογράμματα. «Ξέρω πως η κατάσταση δεν θα είναι ιδανική» έλεγε ο πρωτοπόρος αρχιτέκτονας, «απλώς είμαι ήσυχος πως οι δάσκαλοι έχουν ήδη το χνάρι στα χέρια τους»…
Τέσσερις δεκαετίες αργότερα πάνω σε ποιο χνάρι άραγε βαδίζουμε;
Διαβάζω στα Νέα: “Οπως παραδέχθηκαν τα στελέχη του υπουργείου Παιδείας, ο θεσμός της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης, το περίφημο «κρατικό φροντιστήριο», εφέτος θα περιοριστεί σημαντικά καθώς τα προηγούμενα χρόνια δεν υλοποιήθηκε αποτελεσματικά, ενώ ακόμα οφείλονται τα δεδουλευμένα στους καθηγητές που εργάστηκαν. Ετσι εφέτος θα εφαρμοστεί κυρίως σε απομακρυσμένες περιοχές και μικρά σχολεία, στα πλαίσια των Ζωνών Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας, ενώ για άλλα σχολεία που ενδεχομένως εκδηλώσουν ενδιαφέρον, θα χρησιμοποιηθεί και το διαδίκτυο”.
Αυτό με το διαδίκτυο έχει εξαγγελθεί τουλάχιστον τρεις φορές, ότι μάλιστα το ψηφιακό υλικό θα είναι διαθέσιμο από τον Ιούνιο. Βέβαια δεν διευκρινίστηκε ποιανού έτους του 2010, του 2012, ή μήπως να μιλάμε σε τέρμινα;
Υποθέτω και αυτό το μέτρο εντάσσεται στην ενότητα ¨Πρώτα ο μαθητής”. Ειδικά τώρα που οι οικογενειακοί προυπολογισμοί συμπιέζονται, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για την κατάργησή της ΠΣΔ.
Αλλο ένα επιδοτούμενο πρόγραμμα της Ε.Ε. που μόλις τελείωσε η χρηματοδότησή του από κοινοτικούς πόρους βαίνει προς εξαφάνιση.
Φυσικά όλες οι εξαγγελίες περί επιστροφής στην τάξη διαφόρων βολεψάκηδων έχουν πέσει στο κενό… Γιατί τι περίεργο κατόρθωσαν να εξασφαλίσουν πάλι την για 16η συνεχή χρονιά απόσπασή τους σε ένα βολικό γραφείο δίπλα στο σπίτι τους. Είναι ακριβά και τα καύσιμα πλέον…
Επίσης στα αυτιά μου φτάνουν διάφορες περίεργες μεθοδεύσεις διευθυντών. Φέτος ειδικά που είπαμε να συμμαζευτούν τμήματα των 12 μαθητών. Υπάρχουν π.χ. φιλολογικές ώρες που δικαιολογούν πλήρες ωράριο καθηγητή σε ένα σχολείο αλλά μοιράζονται μεταξύ των ξενόγλωσσων για να μην μετακινούνται. Ποια είναι ακριβώς η έννοια της πρώτης ανάθεσης; Και μετά τσακωνόμαστε για τα βιβλία της ιστορίας;
Η υπουργός Παιδείας παραδέχθηκε σε σημερινή συνέντευξη Τύπου ότι εφέτος θα είναι η δυσκολότερη χρονιά από τη μεταπολίτευση και μετά, καθώς θα έχουμε τους μισούς διορισμούς εκπαιδευτικών και μεγάλο αριθμό συνταξιοδοτήσεων (11.466 άτομα αποχώρησαν από τα σχολεία ολόκληρης της χώρας). (Γιατί άραγε εξωθήθηκαν σε πρόωρη σύνταξη). Τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι ένας στους εννέα εκπαιδευτικούς υπέβαλε εφέτος παραίτηση, ενώ την ίδια στιγμή οι μόνιμοι διορισμοί μειώθηκαν κατά 50% σε σχέση με την περσινή χρονιά (διορίστηκαν 2.825 άτομα). Το μέτρο του περιορισμού των αποσπάσεων φαίνεται ότι δεν απέδωσε, καθώς έχουν επιστρέψει στα σχολεία λιγότεροι από 5.000 εκπαιδευτικοί, πολλοί από τους οποίους θα επιστρέψουν πιθανότατα σε διοικητικά πόστα, καθώς οι Διευθύνσεις Εκπαίδευσης ανά τη χώρα «άδειασαν» και καλούν τώρα για νέες αποσπάσεις.
«Αντί να μετεξελιχθούν σε κέντρα καινοτομίας και επιστήμης, τα πανεπιστήμια της χώρας παραμένουν παρωχημένα σχολεία και λειτουργούν σε συνθήκες υπαρκτού σοσιαλισμού. Δάσκαλοι και καθηγητές διδάσκουν αναχρονιστικές ιδέες τις οποίες οι φοιτητές καλούνται να αποστηθίζουν και να αναπαράγουν κατά βούληση. Οι φοιτητές δεν χρησιμοποιούν καν το Ιντερνετ για να διευρύνουν και να ανανεώσουν τις γνώσεις τους. Ουδείς μαθαίνει στους σπουδαστές να διαμορφώνουν τις γνώσεις τους μέσα από την αναζήτηση και την καινοτομία. Να πλουτίζουν από το αποτέλεσμα και στη συνέχεια να προωθούν τη γνώση αυτή ως πνευματικό προϊόν, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό». Είναι το δηκτικό σχόλιο του Βούλγαρου οικονομολόγου και καθηγητή πανεπιστημίου Ασέν Μπογκτάνοφ, στην εφημερίδα «Τρουντ». Θα μπορούσε όμως να έχει γραφεί και ως παρατήρηση για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και τον τρόπο λειτουργίας των ελληνικών πανεπιστημίων.
Χθες η υπουργός Παιδείας, Διά βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Αννα Διαμαντοπούλου, ανακοίνωσε πως η σχολική χρονιά 2010 – 11 θα είναι η δυσκολότερη μετά τη μεταπολίτευση. Kαι αυτό επειδή θα σημειωθεί ρεκόρ συνταξιοδοτήσεων, ενώ δεν θα υπάρξει ο αντίστοιχος αριθμός διορισμών. Πέρυσι, που δεν υπήρχαν ελλείψεις εκπαιδευτικών και δεν… ήταν μια δύσκολη χρονιά, φιλόλογος εμφανίστηκε σε γυμνάσιο της Μεσσηνίας γύρω στα Χριστούγεννα, λίγο προτού λήξει το πρώτο τρίμηνο. Στο ίδιο σχολείο καλλιτεχνικά και μουσική διεγράφησαν από το πρόγραμμα επειδή κρίθηκαν περιττές πολυτέλειες για μια τόσο μικρή τάξη, σε ένα τόσο μικρό σχολείο.
Με τον μιθριδατισμό που έχει υποστεί η ελληνική κοινή γνώμη η παταγώδης αποτυχία στη χάραξη εθνικής εκπαιδευτικής πολιτικής περνάει στα ψιλά των ειδήσεων. Αντίθετα, οι νύχτες με ολόγιομο φεγγάρι στους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας, ένα ήσσον ζήτημα στην ταραγμένη εποχή που διανύουμε, απασχολεί επί μέρες τα ντόπια ΜΜΕ. Παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα τις οικονομικές διεκδικήσεις που διατυπώνει η εαρινή σύναξις των νυχτοφυλάκων. Εχουμε άποψη αν πρέπει να πάρουν 20 ευρώ μικτά ή 70 μαύρα.
Στον αντίποδα, σπάνια διεξάγεται σοβαρός διάλογος για την Παιδεία στην Ελλάδα. Συνήθως όταν προκύπτουν… φωτογενή και διχαστικά θέματα, όπως ο συνωστισμός και τα Ιμια στα βιβλία Ιστορίας, η εξαίρεση από τα Θρησκευτικά, το πανεπιστημιακό άσυλο κ. λπ. Την ίδια στιγμή το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας βρίσκεται στην τρίτη εκατοντάδα της λίστας με τα 500 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου και ειδικότερα στη 221η θέση παγκοσμίως, ενώ στην επόμενη κατηγορία (θέσεις 301 εως 400) συναντάμε το Αριστοτέλειο της Θεσσαλονίκης, που είναι το 301ο στον κόσμο.
Σε πρόσφατη συνέντευξή της η υπουργός Παιδείας ανακοίνωσε ότι φιλοδοξία της είναι να προσελκύσουν τα πανεπιστήμιά μας φοιτητές από άλλες χώρες, κυρίως των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής, με προγράμματα σπουδών, κυρίως μεταπτυχιακών, σε ξένη γλώσσα. Ναι, αλλά με… βουλγαρικού επιπέδου προγράμματα σπουδών δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο λόγο να μεταναστεύσουν οι Βαλκάνιοι φοιτητές. Παρωχημένα σχολεία και αποστήθιση έχουν και στην πατρίδα τους.
Νέο εργαλείο για την καλύτερη διαχείριση των προβλημάτων της κάθε σχολικής μονάδας από την κεντρική υπηρεσία του υπουργείου Παιδείας αποτελεί η «ηλεκτρονική κάρτα σχολείου». Οπως εξήγησε μιλώντας χθες στην «Κ» ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας κ. Βασίλης Κουλαϊδής, κάθε σχολείο θα έχει μία κάρτα, όπου θα αποτυπώνονται λεπτομέρειες για τη λειτουργία του.
Για παράδειγμα, η κάρτα θα ενημερώνεται για τις τάξεις και τα τμήματα που έχει κάθε σχολείο ώστε οι περιφερειακές διευθύνσεις και η κεντρική υπηρεσία να μπορούν να υπολογίσουν πόσοι εκπαιδευτικοί απαιτούνται ανά ειδικότητα για να λειτουργήσει το σχολείο.
Ουσιαστικά, η κάρτα θα είναι η «ταυτότητα» κάθε σχολείου αφού θα περιέχει όλα τα δεδομένα που αφορούν τη λειτουργία του, όπως είναι ο αριθμός του εκπαιδευτικού προσωπικού (μόνιμοι και αναπληρωτές), οι μαθητές, υλικοτεχνικές υποδομές, προγράμματα σπουδών, εξωσχολικές δραστηριότητες κ.ά.
Κάρτες για μαθητές και καθηγητές
Σε αυτήν, θα περιλαμβάνονται επίσης η «κάρτα του μαθητή» και η «κάρτα του εκπαιδευτικού». Η «ηλεκτρονική κάρτα σχολείου» θα ισχύσει για πρώτη φορά από τον Σεπτέμβριο και σε πρώτη φάση θα συνδέεται με ηλεκτρονικές πλατφόρμες δεδομένων (π.χ. e-school), ενώ θα αναπτυχθεί πλήρως μέχρι τον επόμενο Μάρτιο.
Τέλος, υπάρχει στόχος στην κάρτα του κάθε σχολείου να προστεθούν τα στοιχεία που προκύπτουν από την αξιολόγησή του. Εως τώρα, συμμετοχή στην πρώτη φάση της αξιολόγησης -την αυτοαξιολόγηση- έχουν δηλώσει 600 σχολεία, αλλά από το 2011-12 η αξιολόγηση θα γίνει υποχρεωτική για όλα τα σχολεία.
Θα ήθελα ένας από αυτούς τους εισηγητές αυτής της πομφόλυγας να μου εξηγήσει σε τι διαφέρει η ηλεκτρονική κάρτα από τα στοιχεία που στέλναμε κάθε χρόνο τα τελευταία είκοσι χρόνια στη διεύθυνση εκπαίδευσης. Γιατί τα στέλναμε και σε ηλεκτρονική μορφή.
Φούμαρα για να λέμε ότι κάτι κάνουμε κι εκσυγχρονίζουμε το σχολείο… Διαχειριστική αδυναμία της επερχόμενης κρίσης μου μυρίζεται με τα άδεια από εκπαιδευτικούς σχολεία. Κι οι δημοσιογράφοι αναπαράγουν το απόλυτο τίποτα. Εύγε!
Ως ήτο φυσικόν, το φιλοθεάμον κοινό της Τέρρα πρόσεξε το νέο look της υπουργού, που την επιβαρύνει με κάποια χρόνια. Προφανώς αποτέλεσμα των συμβουλών του επικοινωνιακού team της, ώστε να φαίνεται πιο ταλαιπωρημένη από τα βάρη του υπουργείου, πιο κοντά στη συμπαθή τάξη των εκπαιδευτικών, όπως μας αποκάλεσε.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Ναι εξαιρετική ιδέα. Εξαιρετική για το περιβάλλον, την οικονομία, τη σχέση με το βιβλίο. Αλλά πλήρως ανεφάρμοστη. Για τον απλούστατο λόγο ότι με τη βιβλιοδεσία που έχουν τα σχολικά βιβλία δεν βγάζουν το εξάμηνο, πόσο μάλλον άλλη μία χρονιά. Αρα μάλλον στην ανακύκλωση θα καταλήξουν.
Άρθρα (RSS)