Terra Computerata

Οι αλλαγές που προώθησε και θα συνεχίσει η υπουργός παιδείας μου φαίνονται σαν το γέρικο άλογο που αγκομαχά να ανέβει την ανηφοριά. Ας αλλάξει πρώτα τα βιβλία που είναι άχρηστα, και τυπώνονται κάθε χρόνο χιλιάδες για κάθε τάξη, ενώ η διδαχθείσα ύλη είναι το 1/3 και η χρησιμότητά της εξαρτάται από τον διδάσκοντα. Ας βρει τρόπο να ελέγξει το ποιόν των ανθρώπων που είναι διορισμένοι στα σχολεία. Όλοι οι εκπαιδευτικοί υποτίθεται ότι πέρασαν από ψυχολογική εξέταση. Πάντως πριν από χρόνια που επιθυμούσα άδεια φροντιστηρίου, ο ψυχίατρος του δημοσίου νοσοκομείου που έπρεπε να με εξετάσει, με κλείδωσε σ’ ένα δωμάτιο γιατί μπαινόβγαιναν στο ιατρείο του νοσοκομείου οι ασθενείς και οι ναρκομανείς που ήθελαν συνταγογράφηση. Να με προστατεύσει ήθελε ο άνθρωπος, αλλά επί της ουσίας ουδέποτε με εξέτασε. Μου υπέγραψε ό,τι χρειαζόμουν και με συνόδευσε στο διάδρομο. Συνεπώς, δεν έμαθε αν είμαι τρελή…

Ας αφουγκραστεί η υπουργός πώς νοιώθουν τα παιδιά, μικρά και μεγάλα, μέσα στα σχολειά τους. «Άμα δε βρέξεις κώλο, δεν τρως ψάρι» λέει η παροιμία. Πώς θα γίνει η εκτίμηση; Μέσω των απεσταλμένων ή από τον υπολογιστή και το γραφείο; Από μακριά, η υπόθεση θυμίζει μαύρα μεσάνυχτα. Στην πιάτσα λύνονται τα θέματα, ενώπιος ενωπίω. Για να νοιώσει τον παλμό. Πώς συμπεριφέρονται, πώς αντιδρούν – μας αποκάλυψε ο φίλος μας τις προάλλες το νοσηρό κλίμα των σχολείων. Κόσμος ημίτρελος, ανεύθυνος, έχει μπήξει και τα δύο πόδια στη γη και έχει φιμώσει το στόμα για να προστατεύσει τον μικρόκοσμό του.

Και για να μην μακρηγορούμε:

Αξιότιμη υπουργέ Παιδείας, (σαν ομιλία στη Βουλή ακούγεται ο Θεός φυλάξει)

δέχομαι την καλοπροαίρετη πρόθεση σας να τονώσετε το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Όμως στην τόνωση θα μείνετε. Αν δεν κατανοήσετε ότι αυτό που χρειάζεται ένας μαθητής  δεν είναι  οι προτάσεις που δεν εξαιρούν τα αγαπημένα του μαθήματα, είτε το στρίμωγμα για να κατανοήσει την αξία άλλων ( λογοτεχνία, έκθεση, ιστορία κλπ.  Για τα θρησκευτικά δε, που αφήνετε άλλοτε υποχρεωτικά και άλλοτε ως επιλογή, μέγα σας λάθος. Έτσι όπως είναι γραμμένο το βιβλίο και έτσι όπως διδάσκεται, είναι άχρηστες ώρες. Καταργήστε το!). Εκείνο που λέει η ψυχή των μαθητών και το διαβάζουν στα μάτια τους μόνο ελάχιστοι και μυημένοι στις ψυχές τους, είναι ο άνθρωπος που θα έχουν απέναντί τους. Θέλουν διακαώς να τους εμπνέει εμπιστοσύνη, σεβασμό, αξιοπρέπεια, υγιή τρέλα, να διαθέτει νεανική ψυχή, αγάπη στην δουλειά τους, πίστη και σεβασμό στον άνθρωπο. Αυτό τους λείπει. Όλα τα άλλα τα έχουν από αλλού. Ακόμα και τέλεια να είναι τα βιβλία δεν είναι ανώτερα από το μεγαλείο ενός δασκάλου. Γνώσεις σήμερα παίρνουν από παντού. Αυτό που θα τους κάνει να επιστρέψουν νοσταλγικά στα μαθητικά τους χρόνια είναι μια σπουδαία προσωπικότητα που τους πήρε από το χέρι και τους έμαθε να σέβονται τη ζωή, τον εαυτό τους και κυρίως τους έμαθε να μην έχουν ανάγκη κανένα. Να σπάσουν το όποιο δεκανίκι, ακόμα και αυτό που συντηρεί την ίδια την προσωπικότητα του δασκάλου. Αυτό θέλει το σύγχρονο σχολείο κυρία Διαμαντόπουλου μου. Και προς αυτήν την κατεύθυνση γνωρίζετε καλά ότι ελάχιστα έχετε πράξει. Και είμαι πεπεισμένη ότι με λιγότερες γνώσεις οι έφηβοι μπορούν να τα βγάλουν πέρα, με ψυχή λειψή αμφίβολο.

protagon

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011 στις 12:15 στην κατηγορία εκπαίδευση, σχολείο, ΥΠΔΒΜΘ, ΥΠΕΠΘ. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος του άθρου και να αφήσεις σχόλιο. Τα pings προσωρινά δεν επιτρέπονται.