ΠΡΙΝ ΑΠΟ 15 χρόνια η Πρινς Σιγκάλα έχασε τα παιδιά της στο Μοντκλέρ της Καλιφόρνιας. Σήµερα τα ξαναβρίσκει χάρις στο Facebook.
Τον Οκτώβριο του 1995 ο σύζυγός της κ. Σιγκάλα άρπαξε τον 2 ετών γιο τους και την 3 ετών κόρη τους, ενηµερώνοντας αργότερα τη µητέρα ότι βρίσκονται στο Μεξικό και πως δεν θα τα έβλεπε ποτέ ξανά.
Αν και η αστυνοµία ήταν αδύνατο να εντοπίσει τα ίχνη τους, η µητέρα ουδέποτε εγκατέλειψε τις προσπάθειες. Τον Μάρτιο έβαλε τα ονόµατα των παιδιών της στο Facebook, όπου βρήκε το προφίλ της έφηβης πλέον κόρης της. Στη συνέχεια της έκανε αίτηµα φιλίας και σε συζήτηση που είχε µαζί της online τής έστειλε µια οικογενειακή φωτογραφία.
Της ζήτησε να αναθερµάνουν τις σχέσεις τους, όµως η κόρη αρνήθηκε, της εξήγησε πως τόσα χρόνια θεωρούσε άλλη ως µητέρα κι έσβησε το προφίλ της από το Facebook. Η επόµενη κίνηση της µητέρας ήταν να απευθυνθεί στις αρχές.
Εχοντας ως αποδείξεις πλέον της διαδικτυακές συζητήσεις µητέρας και κόρης, οι αρχές συνέλαβαν τον πατέρα, ο οποίος είναι υπό κράτηση και αντιµετωπίζει τις κατηγορίες της διπλής απαγωγής και της διπλής αθέτησης των κανόνων κηδεµονίας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συγγενείς ξανασµίγουν µέσω του Facebook. Ο βρετανός Ρίτσαρντ Μαρκς, που είχε δοθεί για υιοθεσία, βρήκε ξανά την οικογένειά του ύστερα από 33 χρόνια, αφού εντόπισε την αδελφή του στο Facebook. Με τον ίδιο τρόπο, οι Πολ Ιτον και Ντάουν Πίτµαν, που διατηρούσαν δεσµό πριν από 28 χρόνια, επανασυνδέθηκαν και αποφάσισαν να παντρευτούν.
Από το 2007, ο ιστότοπος Wikileaks αποκαλύπτει «ευαίσθητα» έγγραφα, προστατεύοντας την ανωνυµία των πηγών του. Το νέο του σχέδιο είναι να γίνει η Ισλανδία το νοµικό άσυλο της ελευθερίας της έκφρασης στο Ιντερνετ.
Είναι καλοκαίρι του 2009, η χρηµατοπιστωτική κρίση που πλήττει την Ισλανδία επιδεινώνεται και έχει αρχίσει δικαστική έρευνα για να διαπιστωθεί αν οι διοικητές των τραπεζών που ήταν υπεύθυνες για την καταστροφή, παραβίασαν τον νόµο για να πλουτίσουν. Ενα πρωί, ο Κρίστιν Χράφνσον, ρεπόρτερ στο κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο RUV, δέχεται ένα ανώνυµο µήνυµα που τον πληροφορεί ότι έγγραφα που ξεσκεπάζουν τους πτωχευµένους ισλανδούς τραπεζίτες δηµοσιεύονται στο Ιντερνετ. Μ ένα κλικ στη σύνδεση που του έστειλαν µπήκε σ έναν ιστότοπο µε την ονοµασία Wikileaks, τον οποίο δεν είχε ξανακούσει: «Δεν πίστευα στα µάτια µου. Υπήρχαν τα βιβλία λογαριασµών της τράπεζας Κaupthing, ηλεκτρονική αλληλογραφία, πρακτικά µυστικών συναντήσεων. Από τα έγγραφα φαινόταν κυρίως ότι οι πιο µεγάλοι δανειολήπτες της τράπεζας ήταν οι ιδιοκτήτες τους, εγγυούνταν οι ίδιοι για τον εαυτό τους». Επειτα από έλεγχο, ο Κρίστιν Χράφνσον κατέληξε στο συµπέρασµα ότι τα έγγραφα αυτά είναι αυθεντικά και ετοίµασε µια σειρά από ρεπορτάζ.
Οµως στις 2 Αυγούστου, λίγο πριν αρχίσουν οι ειδήσεις, το RUV έλαβε µια εντολή από δικαστήριο του Ρέικιαβικ, η οποία απαγόρευε τη µετάδοση ενός από τα ρεπορτάζ λόγω παραβίασης του τραπεζικού απορρήτου. Οι δηµοσιογράφοι εξήγησαν από την τηλεόραση αυτό που συνέβη και παρουσίασαν τη διεύθυνση του ιστοτόπου: Wikileaks.
org, από την αγγλική λέξη leak, που σηµαίνει διαρροή. Ο Χράφνσον ήξερε πως το αποτέλεσµα θα ήταν άµεσο: «Εδώ η πτώχευση των τραπεζών είναι ένα εξαιρετικά ευαίσθητο θέµα. Ολος ο πληθυσµός έσπευσε στο Ιντερνετ για να δει τα ντοκουµέντα». Τέσσερις µήνες αργότερα, το δικαστήριο, διαπιστώνοντας την αδυναµία του, ήρε την απαγόρευσή. Για τους Ισλανδούς, ο ιστότοπος Wikileaks έγινε ένα είδος εθνικού ήρωα.
Ο ιστότοπος δηµιουργήθηκε το 2007 ως παγκόσµιο καταφύγιο των ανθρώπων που αποφασίζουν να καταγγείλουν παράνοµες πράξεις του αφεντικού τους, του προϊσταµένου τους ή κάποιου πολιτικού υπεύθυνου και οι οποίοι κατέχουν έγγραφα που αποδεικνύουν τις κατηγορίες τους, αλλά θέλουν να παραµείνουν ανώνυµοι φοβούµενοι τα αντίποινα. Μέσα σε τρία χρόνια, ο ιστότοπος έχει δεχθεί χιλιάδες κείµενα και εικόνες που καταγγέλλουν κρούσµατα διαφθοράς ή κατάχρησης. Τον διαχειρίζονται πολύ διακριτικά πέντε άνθρωποι, ο ένας από τους οποίους, ο Τζούλιαν Ασέιντζ, είναι ο εκπρόσωπός του.
Χρηµατοδότηση
Αδύνατο σηµείο: η χρηµατοδότηση, η οποία εξασφαλίζεται αποκλειστικά από τις δωρεές συµπαθούντων. Στα τέλη του 2009, θύµα της επιτυχίας του, ο Wikileaks είδε το κόστος του να ανεβαίνει κατακόρυφα, ενώ οι εισπράξεις έµειναν στάσιµες. Οι επικεφαλής του αποφάσισαν τότε να τον κλείσουν προσωρινά, υποχρεώνοντας τους υποστηρικτές του να ασχοληθούν σοβαρότερα µε τη συγκέντρωση δωρεών. Αποστολή εξετελέσθη: στα τέλη Μαΐου 2010, ο Wikileaks είχε συγκεντρώσει πάνω από 700.000 δολάρια (580.000 ευρώ) και ο ιστότοπος µπόρεσε να ξανανοίξει.
Το 1606, στην Παλατινή Βιβλιοθήκη της Χαϊδελβέργης, ανακαλύφθηκε το χειρόγραφο μιας Ανθολογίας που είχε συνθέσει ο ιερωμένος Κωνσταντίνος Κεφαλάς τον 10ο αι. μ.Χ., εξού και το ύστερο όνομά της: Παλατινή Ανθολογία. Πρόκειται για μια ανθολογία 3.700 ποιημάτων, το μεγαλύτερο μέρος επιγράμματα, συνθεμένα από τον 6ο αι. π.Χ. μέχρι τον 10ο αι. μ.Χ, τα οποία -ταξινομημένα σε 16 βιβλία- ποικίλλουν ως προς το είδος τους: ερωτικά, σκωπτικά, παιδεραστικά, αναθηματικά, αινιγματικά, επιγραφές αγαλμάτων, μέχρι και αριθμητικά προβλήματα. Στο παρελθόν αρκετοί επιχείρησαν να μεταφράσουν το όλον ή μέρος των επιγραμμάτων, με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία. Για την ιστορία να μνημονεύσουμε τις μεταφραστικές προσπάθειες των: Ανδρέα Λεντάκη, «Παλατινή Ανθολογία, εκλογή», εκδόσεις Δωρικός, 1988 -στη μνήμη του οποίου είναι αφιερωμένο και το παρόν βιβλίο-, Βασίλη Λαζανά, «Παλατινή Ανθολογία», εκδόσεις Παπαδήμα 1992, Νίκου Χουρμουζιάδη, «Παλατινή Ανθολογία, Ερωτικά επιγράμματα», εκδόσεις Στιγμή 1999, και Παντελή Μπουκάλα, «Συμποτικά επιγράμματα από το ενδέκατο βιβλίο της Παλατινής Ανθολογίας», εκδόσεις Αγρα 2009. Βεβαίως θα πρέπει να αναφέρουμε και τις πρόσφατες μεταφράσεις του Γιάννη Δάλλα καθώς και τις παλαιότερες των Ηλία Κυζηράκου, Γιώργου Ιωάννου, Γιώργου Καραμανώλη, Οδυσσέα Ελύτη κ.ά.
Ο Γιάννης Κυριαζής, φιλόλογος-ποιητής, έρχεται να προσθέσει τον δικό του μεταφραστικό λίθο στο οικοδόμημα που χτίζεται πάνω στην Παλατινή Ανθολογία όλα αυτά τα χρόνια. Στο βιβλίο του, που τιτλοφορείται «Παλατινή Ανθολογία», με υπότιτλο «σαν ρόδο υποπόρφυρο…», και το οποίο κυκλοφορεί από τις νεοσύστατες και καλαίσθητες εκδόσεις Ενδυμίων, επέλεξε να μεταφράσει 125 επιγράμματα «με απολύτως υποκειμενικά αισθητικά κριτήρια», όπως γράφει ο ίδιος στην εισαγωγή του βιβλίου. ΕΝΕΤ
Το edublogger είναι ένας συναθροιστής εκπαιδευτικών ιστολογίων. Κατά δήλωση του δημιουργού του: “Μ’ άλλα λόγια, συλλέγει και παρουσιάζει αναρτήσεις εκπαιδευτικών ιστολογίων. Παράλληλα, “κατηγοριοποιεί” τα εκπαιδευτικά ιστολόγια ώστε να είναι εύκολη η αναζήτηση περιεχομένου σ’ αυτά. Ένα είδος διαδικτυακού σπασίκλα ληξίαρχου δηλαδή που παρακολουθεί αδιάκοπα γεννήσεις και θανάτους ιδεών εξαιρετικών (ε, και λιγότερο εξαιρετικών), τις ταξινομεί και τις αρχειοθετεί.
Πέρα από το ληξιαρχείο όμως μπορείτε να ανατρέξετε σε κείμενα που επιχειρούν μια θεωρητική τεκμηρίωση των εκπαιδευτικών ιστολογίων στην Ελλάδα και τον κόσμο”.
Νομίζω ότι την είχαμε απόλυτα ανάγκη αυτή την εφαρμογή, οπότε ευχόμαστε κάθε επιτυχία στην προσπάθεια -ως δικτυακό μυρμήγκι- να συναθροίζει τις ιδέες που κυκλοφορούν αδέσποτες στο διαδίκτυο.
Άλλωστε είναι γνωστό τοις πάσι ότι των Ελλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλον γαλαξία…
Στα Νέα σήμερα επιχειρείται μία προσέγγιση μέσω παραδειγμάτων για τη χρήση των κοινωνικών δικτύων στην εκπαίδευση:
Οπως εξηγούν οι ειδικοί, η διαδικτυακή «φιλία» μεταξύ καθηγητών και μαθητών θα έχει όχι μόνο εκπαιδευτικό όφελος, αλλά θα αποτελεί «οδηγό» για τους εκπαιδευτικούς να μπορούν να μπουν λίγο στον κόσμο των μαθητών και να τον καταλάβουν, να μιλήσουν λίγο τη γλώσσα τους. Και για να μιλούν τη γλώσσα των μαθητών πρέπει να αντιληφθούν τον τρόπο ζωής των νέων και τον μεταξύ τους κώδικα επικοινωνίας.
ΟΠΩΣ επισημαίνει η σύμβουλος ψυχικής υγείας κ. Δήμητρα Θεοφίλη, η διαδικτυακή επαφή μαθητών και καθηγητών μέσω ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook, είναι ένα ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο θέμα. Ενα από τα ζητήματα, ωστόσο, που ανακύπτουν σε μία τέτοια σχέση είναι το γεγονός της ιδιωτικής ζωής στο Ιντερνετ. «Ακόμη και για εκπαιδευτικούς λόγους να υπάρχει διαδικτυακή σχέση μαθητών- καθηγητών, συχνά οι προσωπικές πληροφορίες του καθενός, οι φωτογραφίες, τα σχόλια και οι απόψεις που αποτυπώνονται στο προφίλ γίνονται αντικείμενο σκέψης κι επεξεργασίας του κάθε χρήστη».
Ο κύριος Φρίμαν είναι ένας χαρακτήρας καρτούν του οποίου ο δημιουργός παραμένει άγνωστος. Το ρώσικο βιντεομπλογκ του βραβεύτηκε φέτος από την επιτροπή BOBs (Best of Blogs). Πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες διεθνώς επιτροπές αξιολόγησης Weblogs, podcasts και videoblogs, η οποία ιδρύθηκε το 2004 από τη Deutsche Welle και πλέον υποδέχεται ιστοσελίδες από έντεκα γλώσσες.
Ο καυστικός κύριος Φρίμαν απευθύνεται με δηκτικούς και υποτιμητικούς μονολόγους προς την ίδια τη διαδικτυακή κοινότητα που τον παρακολουθεί, τον θαυμάζει και προωθεί τα βίντεό του. Αντί να καυχηθεί για το θαυμασμό της ο Mr Freeman λοιδορεί τα μέλη της ως τρωκτικά της copy-paste γενιάς που ποτέ δε δημιούργησαν το παραμικρό, που δεν είχαν ούτε μια πρωτότυπη ιδέα σε ολόκληρη τη ζωή τους.
Για αυτή τη γενιά, το να κάνει φορμάτ στο σκληρό της δίσκο ή να παρατήσει τα φορητά της τηλέφωνα θα ισοδυναμούσε με το θάνατο.
Κρύβεται πραγματική κακεντρέχεια πίσω από την κριτική του ή σκοπό έχει την αφύπνιση μέσω μιας εριστικής περσόνας;
Το κοινωνικό σύστημα και η μιντιακή κουλτούρα βρίσκονται στο επίκεντρο της κριτικής του. Το μήνυμά του κυρίου Free-man (ελεύθερος-άνθρωπος) φαίνεται να είναι: Ξυπνήστε, κι αρχίστε να σκέφτεστε για τον εαυτό σας.
Είναι νέοι, έχουν ολόκληρη τη ζωή μπροστά τους και εκατοντάδες φίλους στο Facebook. Και όμως, σύμφωνα με έρευνα του βρετανικού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας, οι νεαροί ηλικίας 18-24 ετών νιώθουν δύο φορές περισσότερη μοναξιά από τους ανθρώπους άνω των 55 ετών. Φαίνεται ότι η καλλιέργεια της διαδικτυακής επικοινωνίας δεν έχει το ίδιο ειδικό βάρος και τα ίδια συναισθηματικά οφέλη με τη φυσική επαφή με φίλους, γνωστούς και συγγενείς.
Το 60% των νεαρών ατόμων ηλικίας 18-34 ετών που συμμετείχαν στην έρευνα παραδέχθηκε ότι νιώθει μοναξιά συχνά ή μερικές φορές, ενώ για ανθρώπους ηλικίας άνω των 55 ετών το αντίστοιχο ποσοστό ήταν μόλις 35%.
Ενώ οι νέοι περνούν περισσότερο χρόνο από τους μεγαλύτερους μιλώντας μέσω Διαδικτύου σε δημοφιλείς ιστοσελίδες όπως το Facebook και το Τwitter, οι ειδικοί εκτιμούν ότι αυτού του είδους η επαφή συχνά λειτουργεί ως υποκατάστατο της πραγματικής ανθρώπινης επικοινωνίας και δεν εμφανίζει τα συναισθηματικά οφέλη μιας συνάντησης από κοντά. Μάλιστα σε ποσοστό 31% οι νέοι που συμμετείχαν στην έρευνα παραδέχθηκαν ότι καταναλώνουν υπερβολικά πολύ χρόνο επικοινωνώντας «ψηφιακά» με άτομα τα οποία θα έπρεπε να συναναστρέφονται από κοντά.
Οι συντάκτες της έρευνας δεν σπεύδουν να δαιμονοποιήσουν το Ιnternet, μιας και οι διαδικτυακοί φίλοι που αποκτά κανείς μπορούν κάλλιστα να αποκτήσουν «σάρκα και οστά» αν η ψηφιακή φιλία αποτελέσει απλώς το έναυσμα μιας πραγματικής. Τονίζουν ότι το Διαδίκτυο και οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν έναν πολύ καλό τρόπο για να παραμείνει κανείς σε επαφή με συγγενείς ή φίλους που, για παράδειγμα, μένουν πολύ μακριά για να τους συναντήσει κανείς διά ζώσης. Από την άλλη πλευρά όμως ομολογούν ότι «αν και το Διαδίκτυο δεν αποτελεί την πηγή της μοναξιάς,σίγουραεπιδεινώνει το πρόβλημα». «Οι νέοι άνθρωποι με τους οποίουςμιλήσαμε μας είπαν ότι η επικοινωνίαμε εκατοντάδες άτομα μέσωδικτύων κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι σαν να έχουν μια πραγματικήσχέση.Οταν χρησιμοποιούν αυτές τις ιστοσελίδες συνήθως είναι μόνοι στην κρεβατοκάμαρά τους.Η μοναξιά είναι μεγάλο πρόβλημα και είναι ανάγκη να το αντιμετωπίσουμε.Τα τελευταία χρόνια τα παιδιά απομονώνονται ολοένα περισσότερο,οικοινωνικοί ιστοί καταρρέουν και οι κοινωνίες μας έχουν γίνει ατομιστικές.Πρέπει να καλλιεργήσουμεεκ νέου τις κοινωνικές σχέσεις, ώστε όταν κάποιος νιώθει μόνος να έχει κάπου να στραφεί» λέει η ΣάραΜπρέναν, μια από τους επιστήμονες που διεξήγαγαν την έρευνα. Οι ειδικοί λένε ότι η μοναξιά δεν έχει επιπτώσεις μόνο στην ψυχική υγεία. Εκτός από την κατάθλιψη, που είναι συχνό επακόλουθο παρατεταμένων συναισθημάτων μοναξιάς, έρευνες έχουν δείξει ότι η μοναξιά μπορεί να αποδειχθεί εξίσου επιβλαβής για την υγεία όσο το κάπνισμα ή η παχυσαρκία, καθώς μπορεί να προκαλέσει υψηλή πίεση, άγχος και αποδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Θέλετε να μετατρέψετε τα βίντεο που βλέπετε στο YouTube σε αρχεία ήχου MP3 και να τα αποθηκεύσετε στον υπολογιστή σας; Πλέον, μπορείτε να το πράξετε εύκολα, γρήγορα και δωρεάν με τη βοήθεια ενός online εργαλείου ονόματι Dirpy (www.dirpy.com).
Πρόκειται για έναν ιντερνετικό μετατροπέα (YouTube to MP3 Converter and Video Downloader) ο οποίος είναι σε θέση να μεταμορφώνει «στη στιγμή» τα βίντεο του YouTube σε ήχους υψηλής ποιότητας (256kbps 44.1khz stereo) έτοιμους για κατέβασμα.
Φθάνοντας κανείς στον (ιστο)χώρο υποδοχής της υπηρεσίας Dirpy, έρχεται αντιμέτωπος με μια μπάρα αναζήτησης μέσω της οποίας μπορεί να ψάξει για τα κλιπ της αρεσκείας του, είτε πληκτρολογώντας λέξεις-κλειδιά είτε «επικολλώντας» απευθείας σε αυτήν το συγκεκριμένο URL που έχει κάθε βίντεο στο YouTube.
Δυνατότητες Εν συνεχεία, από τη στιγμή που θα βρει το προς μετατροπή αρχείο, δεν έχει παρά να κάνει κλικ πάνω στην επιλογή download (σημειωτέον πως μέσω του Dirpy μπορεί κανείς να κατεβάζει όχι μόνο MP3s αλλά και τα βίντεο ακριβώς όπως είναι).
Επιπλέον, η υπηρεσία δίνει τη δυνατότητα στον χρήστη, σε περίπτωση που δεν επιθυμεί να αποθηκεύσει ολόκληρο ένα αρχείο, να επιλέξει συγκεκριμένα το χρονικό μέρος αυτού που θα μετατρέψει σε ήχο (από… έως…).
Η μετατροπή γίνεται σε πραγματικό χρόνο, ακριβώς την ώρα που «παίζει» το εκάστοτε κλιπ. Η υπηρεσία Dirpy (η οποία να σημειωθεί πως δεν φιλοξενεί «απρόσκλητες» διαφημίσεις και ενοχλητικά αναδυόμενα παράθυρα) «τρέχει» καλύτερα με όχημα τους φυλλομετρητές ιστού Firefox, Opera και Google Chrome (αντιθέτως, μοιάζει να έχει κηρύξει πόλεμο στον Internet Explorer), ενώ διατηρεί δικά της παραρτήματα και στα Twitter (twitter.com/dirpy) και Facebook.
Σύμφωνα με τους δημιουργούς της, δέχεται περί τους 400.000 επισκέπτες μηνιαίως.
Θέατρο ίσον διάλογος και διάλογος στο 2010 ίσον SMS. Αν λειτουργήσει λοιπόν κανείς με τρόπο επαγωγικό, τι ακριβώς του προκύπτει; Μα τι άλλο από ένα θεατρικό έργο που οικοδομήθηκε μέσα από 2.000 γραπτά μηνύματα! Το λένε «Δεν αντέχω άλλο! Ερχονται συνέχεια!» και ανεβαίνει στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών, στη Θεσσαλονίκη, από αύριο έως και την προσεχή Τετάρτη. Στις 9 το βράδυ κάθε μέρα, στο πλαίσιο του Χώρου Δράσης, της Πειραματικής Σκηνής του ΚΘΒΕ.
Κι από πού, παρακαλώ, ξεκίνησαν όλα αυτά; Από το πολιτιστικό μαγκαζίνο «Κάτι παίζει», που παρουσιάζουν καθημερινά, 4 με 6 το μεσημέρι, στον 9,58 FM της ΕΡΤ3 οι δημοσιογράφοι Ελένη Κουρτίδου και Θανάσης Γωγάδης. Εκεί λοιπόν, τον περασμένο Σεπτέμβριο, εκλήθησαν οι ακροατές και οι ακροάτριες της εκπομπής να πάρουν μέρος σε ραδιοφωνικό παιχνίδι ραδιοφωνικής συγγραφής. Οπλα τους; Τα SMS, η φαντασία τους και η σύγχρονη τεχνολογία, μιας και τόσο το μπλόγκινγκ όσο και το facebook χρησιμοποιήθηκαν στη διαδρομή διαμόρφωσης του έργου.
Ορίστε πώς θέτει το ζήτημα η Ελένη Κουρτίδου: «Το παιχνίδι της συν-γραφής ήταν μια πολύπλοκη διαδικασία έξι μηνών, που πληρούσε αρκετές προϋποθέσεις, όπως θεατρικές σπουδές από τους συντονιστές, ενδιαφέρον για το θέατρο από τους παίκτες. Προχωρήσαμε βήμα βήμα.
Το πρώτο βήμα ήταν ο τίτλος. Λάβαμε 70 προτάσεις, επικράτησε η δημοφιλέστερη με ψηφοφορία. Επειτα, ζητήσαμε τους χαρακτήρες. Στη συνέχεια, δόθηκε η σύμβαση (Ο Κλέων και η Μαρία στέκονται σ’ έναν πεζόδρομο στο κέντρο της πόλης). Κατόπιν, έφτασε η πρώτη ατάκα που έφερε τη δεύτερη, κ.ο.κ. Βασική προϋπόθεση ήταν να συναινέσουν οι ακροατές ότι συμμετέχουν σε μια συλλογική δράση που συντονιζόταν από μικροφώνου στον αέρα των ερτζιανών. Αποδέχτηκαν ότι θα πουν μια ιστορία από κοινού και όχι ο καθένας τη δική του».
Στο μπλογκ που δημιουργήθηκε ειδικά για το θεατρικό υπήρχε δημοσιευμένο το κείμενο κατά τη διαμόρφωσή του, ενώ φιλοξενούνταν παραλλήλως τα σχόλια, οι προτάσεις και οι ενστάσεις των παικτών. Υποστηρικτικά και επικουρικά, λειτουργούσε και η σχετική ομάδα στο facebook. Και κάπως έτσι φτάσαμε στην παράσταση της Μονής Λαζαριστών, με επεξεργασία των SMS και σύνθεση του κειμένου από την Ελένη Κουρτίδου, με σκηνοθεσία από τον Γιάννη Παρασκευόπουλο και εμψύχωση από τον Θανάση Γωγάδη. Συν οκτώ τον αριθμό ερμηνευτές, τους Π. Αργυριάδη, Β. Γαλάτη, Ελένη Θυμιοπούλου, Βάσια Μπακάκου, Π. Μυρόφτσαλη, Ιωάννα Παγιατάκη, Κρίστυ Παπαδόπουλου και Γ. Παρασκευόπουλο.
Το διά ταύτα; Η Ελένη Κουρτίδου καταλήγει: «Το δικό μας ζητούμενο ήταν να μπορέσουμε να συναντηθούμε άγνωστοι μεταξύ μας άνθρωποι στον “αέρα” μιας εκπομπής και να καταφέρουμε να πούμε όλοι μαζί μια ιστορία. Μάλλον τα καταφέραμε…»
Οι τελευταίες εβδομάδες δεν ήταν ιδιαίτερα λαμπρές για το εταιρικό προφίλ του Facebook. Η συνήθως απρόσκοπτη επέλασή του στο Διαδίκτυο στιγματίστηκε από μαζικές αντιδράσεις για την έκθεση ακόμη μεγαλύτερου ποσοστού δεδομένων των χρηστών του σε δημόσια χρήση. Οι νέοι όροι χρήσης (http://blo.gr/161), που υποχρεωτικά αποδέχεται κάθε εγγεγραμμένος και ισχύουν από τις 22 Απριλίου, χαρακτηρίζουν εξ ορισμού δημόσια όλα όσα αναρτά κανείς εκεί.
Κάθε φορά που χρησιμοποιεί μια εφαρμογή (παίζει ένα παιχνίδι, παίρνει μέρος σε ένα χιουμοριστικό συγκριτικό τεστ με τους φίλους του, γράφεται σε μια ομάδα διαμαρτυρίας ή υποστήριξης κ.ο.κ.) είναι σαν αν κάνει μια δημόσια ανακοίνωση, που υπερβαίνει τα όρια της -ούτως ή άλλως τεράστιας- κοινότητας του FB.
Ολες αυτές οι δημοσιεύσεις είναι διαθέσιμες για εμπορική χρήση από υπηρεσίες και εταιρείες τις οποίες ο χρήστης πιθανότατα αγνοεί εντελώς, αλλά στο αρχείο των οποίων εκείνος θα αποτελεί μια αξιοποιήσιμη μονάδα για εμπορικούς και άλλους σκοπούς. Ακόμη κι αν ο ίδιος διαγράψει κάποτε τον λογαριασμό του, αυτά τα δεδομένα θα εξακολουθήσουν να είναι δημόσια και θα προσφέρονται για τις παραπάνω χρήσεις, εφόσον τα έχει μοιραστεί με φίλους του στο δίκτυο -εκτός αν τα διαγράψουν κι εκείνοι.
Λίγες χιλιάδες ατόμων δηλώνουν έτοιμοι να αποχωρήσουν ομαδικά στις 31 Μαΐου, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον μη σεβασμό στα δεδομένα τους (www.quitfacebookday.com). Στο www.pledgebank.com/leavefacebook δηλώνουν ότι θα φύγουν μόνο αν μαζευτούν 10.000 συμμετέχοντες. Αλλοι προτιμούν ηπιότερη αντίδραση και οργανώνουν αποχή από το μέσο (δηλαδή, δεν θα συνδεθούν) στις 6 Ιουνίου (facebookprotest.com).
Το σημερινό κίνημα εναντίον του FB δεν είναι το πρώτο. Μικρές ομάδες προσπάθησαν αρκετές φορές στο παρελθόν να οργανώσουν μαζικές αποχωρήσεις/διαμαρτυρίες από το δίκτυο (π.χ. theantifacebookleague.com) χωρίς εντυπωσιακά αποτελέσματα. Η απήχηση των αντιδράσεων μοιάζει με τσίμπημα καρφίτσας σε ελέφαντα, αν αντιπαραβάλουμε τις αποχωρήσεις με τις νέες εγγραφές. Ο αριθμός των ενεργών μελών έχει υπερβεί τα 400 εκατομμύρια και είναι υπερδιπλάσιος σε σχέση με πέρσι.
Μια πιο δημιουργική αντίδραση στη μαζική εμπορευματοποίηση των δεδομένων που ανταλλάσσουν οι χρήστες μέσων όπως το Facebook, αντιπροτείνουν τέσσερις πιτσιρικάδες σπουδαστές πληροφορικής από τη Νέα Υόρκη. Οι Daniel Grippi, Maxwell Salzberg, Raphael Sofaer και Ilya Zhitomirskiy σχεδίασαν το Diaspora, ένα μοντέλο κοινωνικού μέσου που θα επιτρέπει τη δικτύωση και ανταλλαγή πληροφοριών όπως τα έχει συνηθίσει ο κόσμος αλλά με διασύνδεση των υπολογιστών των διαδικτυακών φίλων (αντί της παραχώρησής τους σε βάσεις δεδομένων, σε στιλ FB).
Η ιδέα τους βρήκε απρόσμενα μεγάλη χρηματοδότηση από δωρεές (μέσω του www.kick starter.com) και υπόσχονται να την υλοποιήσουν μέχρι τον Σεπτέμβριο. Ασφαλώς δεν θα καταφέρουν να αφυπνίσουν την τεράστια μάζα χρηστών που αδιαφορούν για την προστασία της ιδιωτικότητάς τους, αλλά υπάρχει πολύς ψαγμένος κόσμος που περιμένει με αγωνία να δει το Diaspora στην πράξη.
Πολλά από τα παιδιά στο Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκουν την τεχνολογία και την κοινωνική δικτύωση σημαντικότερη από άλλες πτυχές της ζωής, συμπεριλαμβανομένης της οικογένειάς τους, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Η έρευνα, που διενεργήθηκε για την Εθνική εβδομάδα Οικογένειας , έδειξε ότι 27,5% των παιδιών διάλεξε “Facebook / Twitter / MSN” όταν ρωτήθηκε “τι είναι το πιο σημαντικό πράγμα για σένα;” Η οικογένεια ακόμη κέρδισε συνολικά με 60,4%, αλλά ακόμα και τα κινητά τηλέφωνα θεωρούνται ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα σε 8,2% των ερωτηθέντων. Το 1,8% διάλεξε “άλλα”, με πρώτη απάντηση σε αυτή την κατηγορία ένα iPod. Αυτά για την μαμά και τον μπαμπά.
Κοινωνική δικτύωση ήταν πιο δημοφιλής απάντηση για τα κορίτσια παρά στα αγόρια, με το 40% των κοριτσιών που επιλέγουν αυτή σε σύγκριση με μόλις έξι% των αγοριών.
Όταν ρωτήθηκαν τι σκέφτονται ότι είναι πιο σημαντικό για τους γονείς τους, 77,7% διάλεξε την οικογένεια. Ωστόσο, 1,7% διάλεξε το κινητό τηλέφωνο.
Σχεδόν τα μισά παιδιά που ρωτήθηκαν αισθάνθηκαν ότι οι γονείς και οι φίλοι τους είχαν την μεγαλύτερη επιρροή πάνω τους, αλλά και 32,1% πιστεύει τεχνολογίες όπως τα κινητά τηλέφωνα και βιντεοπαιχνίδια είχαν την μεγαλύτερη επιρροή, με ένα επιπλέον 10,9% να επιλέγει ανάμεσα στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Το διαδίκτυο εμφανίζεται στην “άλλη” κατηγορία, όπως και η “προτιμώ τον εαυτό μου να είναι όσο το δυνατόν πιο μοναδικός”. Πάνω από 20% των γονέων πίστευαν ότι η τεχνολογία έχει την μεγαλύτερη επιρροή στα παιδιά τους.
Μόνο το 55% των παιδιών νόμιζαν ότι πέρασε αρκετό χρόνο και με τους δύο γονείς τους. Το 21% πιστεύει ότι πέρασε αρκετό χρόνο με τη μητέρα τους, σε σύγκριση με μόνο 2,5% με τον πατέρα τους. Το 21% αισθάνθηκε ότι δεν πέρασε αρκετός χρόνος με τους γονείς τους σε όλα.
Όταν ρωτήθηκαν ποιος θα ήθελε να μπορούσε να περάσεις περισσότερο χρόνο το 35% επέλεξε τον πατέρα τους, σε σύγκριση με μόνο 8,2% για τη μητέρα τους, ενισχύοντας την κοινή πεποίθηση ότι οι μητέρες είναι συνήθως πιο κοντά στα παιδιά τους από ό, τι οι πατέρες είναι. Το 19,3% ήθελε θα μπορούσε να είναι πιο κοντά και στους δύο γονείς.
Όταν ρωτήθηκε πόσο χρόνο οι οικογένειες τους ξοδεύουν μαζί κάθε εβδομάδα το 39% διάλεξε μεταξύ δύο και τεσσάρων ωρών, σε σύγκριση με την αμέσως υψηλότερη 16,9% από τέσσερις έως έξι ώρες. Ο μέσος όρος διαμορφώθηκε σε μόλις κάτω από πέντε ώρες την εβδομάδα, που φαίνεται μάλλον ασήμαντο για τον οικογενειακό χρόνο.
Το 55,2% των παιδιών πιστεύεται ότι ο γάμος ήταν σημαντικός, σε σύγκριση με 23,5% που σκέφτηκε ότι δεν ήταν. Το 21,3% ήταν αναποφάσιστοι.
Όταν ρωτήθηκαν τι θα ήθελαν να κάνουν περισσότερα με την οικογένειά του, πάνω από τους μισούς διάλεξαν να βγαίνουν έξω μαζί. Το 33,3%, ωστόσο, διάλεξε να παρακολουθεί τηλεόραση. ΤΟ 1,2% πήρε “άλλα”, με τις πιο χιουμοριστικές απαντήσεις που δόθηκαν είναι: “Τίποτα η οικογένεια μου είναι τέλεια!!!”,”να επισκεφθούμε τον ξάδελφό μου και θέλω να ξεκινήσω τοξοβολία “, και” να περνάμε χρόνο”.
Πάνω από τα μισά παιδιά που ρωτήθηκαν πίστευαν ότι τα πιο σημαντικά πράγματα που ένας γονέας θα μπορούσε να κάνει για τα παιδιά τους ήταν να είναι ένα καλό μοντέλο και να τους διδάξει τα πράγματα. Πάνω από ένα τέταρτο επέλεξε να είναι φίλος και βοηθούν με την εργασία.
Όταν τους ζητήθηκε να επιλέξουν ένα πράγμα που θα καθιστούσε το Ηνωμένο Βασίλειο καλύτερο για τις οικογένειες, 28,4% σκέφτηκε ότι τα σχολεία έπρεπε να βελτιωθούν, ενώ το 27,4% σκέφτηκε ότι οι οικογένειες τους χρειάζονται περισσότερα χρήματα, που είναι ίσως ένα σημάδι της εν λόγω ύφεσης. Το επόμενο μεγαλύτερο ποσοστό ήταν 18,5% που σκέφτηκε οτι θα πρέπει να καταστεί ασφαλέστερο. Πάνω από 4% πήρε το “άλλο”, με μεγάλο αριθμό ξεκαρδιστικές απαντήσεις, μεταξύ των οποίων: «να σκοτώσουν όλους τους κακούς ανθρώπους”, “1000 ευρώ κάθε έτος”, και “βεβαιωθείτε ότι όλα τα σχολεία απαγορεύονται να λειτουργούν”.
O Γκρέισον Μάικλ Τσανς γεννήθηκε και ζει στην πόλη Εντμοντ της Οκλαχόμα και είναι μαθητής της Στ΄ τάξης του δημοτικού σχολείου. Εκ πρώτης μοιάζει με ένα συνηθισμένο μέσο αμερικανάκι: παίζει ράγκμπι με τη σχολική ομάδα, κολλητοί του είναι ο Κόλιν και ο Κόλτον, ενώ κατά καιρούς συμμετέχει σε θεατρικά έργα που ανεβάζει η τάξη του.
Δεν έκανε ποτέ μαθήματα φωνητικής, αλλά παρακολούθησε με ζήλο τα τελευταία τρία χρόνια μαθήματα πιάνου. Στις αρχές του Απριλίου, σε μια από τις γιορτές του σχολείου του, αποφάσισε να τραγουδήσει την επιτυχία της αγαπημένης του καλλιτέχνιδoς Lady Gaga «Ρaparazzi», χωρίς να φαντάζεται το κύμα ενθουσιασμού που θα προκαλούσε στο Διαδίκτυο με την ερμηνεία του λίγες ημέρες αργότερα. Μέχρι χθες το μεσημέρι το βίντεο «Greyson Chance Singing Ρaparazzi» έπαιξε περισσότερες από 17 εκατομμύρια φορές στο youtube. Εκτοτε, περίπου κάθε 30 δευτερόλεπτα άλλο ένα σχόλιο προστίθεται ακριβώς κάτω από το βίντεο, ενώ δεν λείπουν οι συγκρίσεις με τον άλλο σταρ που ξεπήδησε κι αυτός από το Διαδίκτυο, τον 16χρονο Τζάστιν Μπίμπερ.
Η περήφανη μαμά Λάιζα προέτρεψε τον μπαμπά Σκοτ να μαγνητοσκοπήσει την ερμηνεία του μικρότερου γιου τους. Το σχόλιο της δασκάλας του 12χρονου, που είπε στο τέλος του βίντεο ότι « μάλλονσήμερα ο Γκρέισον έβαλε τα γυαλιά στη Lady Gaga », τους έκανε να αποφασίσουν να ανεβάσουν το βίντεο στο youtube. Και αυτή ήταν μόνον η αρχή.
Οι πρώτοι επισκέπτες ενθουσιάστηκαν και αμέσως άρχισαν να διαδίδουν το νέο: « Ενας μικρόςστο YouTube τραγουδάει απίστευτα Gaga!». Η τηλεπαρουσιάστρια Ελεν ντε Τζένερις είδε το βίντεο και αποφάσισε να τον καλέσει στο σόου της επόμενης ημέρας. Ο Γκρέισον μπήκε για πρώτη φορά σε αεροπλάνο και έφτασε στο Λος Αντζελες. Εκεί είχε τη χαρά να συνομιλήσει και με την αγαπημένη του Lady Gaga, η οποία τον συμβούλευσε: « Μη σταματήσεις να ακολουθείς τα όνειρά σου. Να δουλεύεις σκληρά,μείνε μακριά από τα κορίτσιακαι επικεντρώσου σε αυτό που κάνεις». Αυτή του η εμφάνιση πυροδότησε μια άνευ προηγουμένου διαδικτυακή έκρηξη σε όλα τα μήκη και πλάτη του διαδικτυακού ιστού.
Η σελίδα που διαχειρίζεται όπως φαίνεται ο ίδιος ο Γκρέισον στο Facebook μετρά ήδη 52.800 θαυμαστές (οι περισσότεροι είναι βέβαια γένους θηλυκού) και στο Τwitter τον ακολουθούν φανατικά περισσότεροι από 33.000 twitterers. Πάνω από 800.000 αναφορές αποφέρει μια αναζήτηση στο Google.
ΝΕΟΣ σχεδιασμός για τη Wikipedia, που εδώ και έναν χρόνο προσπαθεί να βρει κατάλληλο «πρόσωπο» για να είναι πιο προσιτή στους χρήστες. Ετσι λοιπόν, όσοι επισκεφθείτε το site θα βρείτε πια το κουτάκι της αναζήτησης πάνω δεξιά και όχι αριστερά, όπως το είχατε συνηθίσει, ενώ θα εντοπίσετε και ένα σωρό προτάσεις όσο θα πληκτρολογείτε τον όρο που ψάχνετε. Επιπλέον, τα μενού στην αριστερή μπάρα «ανοιγοκλείνουν», δίνοντάς σας τη δυνατότητα να κλείνετε -για δική σας ευκολία- όσα δεν χρησιμοποιείτε συχνά, ουσιαστικά τροποποιώντας την μπάρα όπως σας αρέσει περισσότερο. Σύμφωνα μάλιστα με τους υπεύθυνους της Wikipedia, αυτές είναι μόνο κάποιες από τις πρώτες αλλαγές, αφού αναμένονται και άλλες. Για περισσότερα δείτε το http://blog. wikimedia.org/2010/a-new-look-for-wikipedia και φυσικά το http://en.wikipedia. org/wiki/Main_Page
Περισσότεροι από δύο δισεκατομμύρια χρήστες του Ιντερνετ επισκέπτονται καθημερινά τις ιστοσελίδες του YouTube, αριθμός σχεδόν διπλάσιος από τον αντίστοιχο των τηλεθεατών που παρακολουθούν τα τρία δημοφιλέστερα τηλεοπτικά δίκτυα των ΗΠΑ. «Θεωρούμε ότι διαθέτουμε μια τεράστια σκηνή, την οποία διατηρούμε ανοιχτή για όλους τους πολίτες του κόσμου», δήλωσε στο BBC ο εκ των ιδρυτών του YouTube, Τσαντ Χάρλεϊ. «Ο κόσμος μπορεί όχι μόνο να ανεβάζει προσωπικά του βίντεο, αλλά και να αναζητήσει οτιδήποτε – από αθλητικά γεγονότα και πολιτικές συναντήσεις μέχρι μουσικά βιντεοκλίπ και επιδείξεις για τη λειτουργία προγραμμάτων για ηλεκτρονικούς υπολογιστές», συνέχισε ο ίδιος. Ο Χάρλεϊ, πάντως, πιστεύει ακράδαντα ότι το YouTube δεν έχει ακόμα φτάσει στην ακμή του. «Ναι μεν έχουμε δύο δισεκατομμύρια χρήστες ημερησίως, πλην όμως ο καθένας απ’ αυτούς περνάει κατά μέσο όρο 15 λεπτά στις σελίδες μας», εξήγησε. «Συνεπώς, έχουμε ακόμα πολλή και σκληρή δουλειά μπροστά μας», πρόσθεσε ο Χάρλεϊ.
Το YouTube δημιουργήθηκε από τους Τσαντ Χάρλεϊ και Τζαέντ Καρίμ το 2005, έχοντας σήμα κατατεθέν τη φράση «εκφράσου ελεύθερα», και ένα χρόνο αργότερα εξαγοράστηκε από την Google αντί 1.650.000.000 δολαρίων. Ο πρώτος που «εκφράστηκε ελεύθερα» στο YouTube ήταν ο Καρίμ με ένα βίντεο διάρκειας 19 δευτερολέπτων που είχε τον τίτλο «Εγώ στον ζωολογικό κήπο». Το εν λόγω βίντεο ανέβηκε στις 23 Απριλίου του 2005 και υπάρχει ακόμα στο YouTube.
Ενα από τα πλέον γνωστά βίντεο που έχουν ανεβεί μέχρι σήμερα στο YouTube είναι εκείνο της πληγωμένης Ιρανής διαδηλώτριας τη στιγμή που αργοπεθαίνει ενώπιον του πλήθους. Ορόσημο για το Διαδίκτυο θεωρείται και η αποκλειστική συνέντευξη του νυν προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, στο YouTube.
Με ρίζες στις Σέρρες και στη Θεσσαλονίκη ο Ελληνοαμερικανός Ματ Κοβαλακίδης, ένας 30χρονος σκηνοθέτης και σεναριογράφος που ζει στο Λος Αντζελες, έχει γίνει ο θρύλος του ΥouΤube ως «Μatt Κoval». «Ανεβάζει» μικρού μήκους κωμωδίες που κάνουν θραύση. Αντί να κοιτάζει προς Χόλιγουντ, βγάζει το ψωμί του και κάνει το κέφι του με κωμικά βίντεο στα οποία γράφει το σενάριο, παίζει ο ίδιος, κάνει τη σκηνοθεσία και το μοντάζ. Τα εκπέμπει σε δική του πλατφόρμα στο ΥouΤube, διαθέτοντας περισσότερους από 70.000 συνδρομητές και περισσότερα από 750.000 views για το σίριαλ μικρών επεισοδίων «Fuplers» που κάνει τρελή επιτυχία. Είναι αξιοσημείωτο, όπως σημειώνει στο «Βήμα», ότι έγραψε στο υπουργείο Τουρισμού πέρυσι προκειμένου να διερευνήσει αν υπάρχει ενδιαφέρον για ένα «fun video», το οποίο προβάλλοντάς το στο διαδικτυακό κοινό θα βοηθούσε στην προώθηση του τουρισμού στην Ελλάδα. «Ενας ευγενής κύριοςαπάντησε και είπε ότι θα προωθούσε το αίτημά μου». Ακόμη… περιμένει. To BHMA
«Ανοιξα σελίδα στο facebook, μετά από μια συζήτηση που είχα με τους προπτυχιακούς μου φοιτητές. Αντιλήφθηκα ότι με αυτόν τον τρόπο θα είχα μια άμεση, σε καθημερινή βάση, επαφή μαζί τους. Επιπλέον, ένιωσα ότι απέκτησα μαζί τους μεγαλύτερη συναισθηματική επαφή, αφού με ενέταξαν σε έναν χώρο που θεωρούν ότι απευθύνεται στη δική τους ηλικιακή ομάδα. Πλέον, χρησιμοποιώ το facebook για να τους ενημερώσω για σεμινάρια, συνέδρια, θερινά σχολεία, ευκαιρίες πρακτικής άσκησης και εργασίας καθώς και τρέχοντα θέματα του πανεπιστημίου και άλλα επιστημονικά ζητήματα. Σε καθημερινή βάση, μάλιστα, ανταλλάσσουμε πληροφόρηση για άρθρα, απόψεις για βιβλία, καλλιτεχνικά γεγονότα. Η επικοινωνία μας αυτή είναι φυσικά άτυπη, διότι έτσι δεν μπορείς να εξασφαλίσεις την ενημέρωση όλων». Η κ. Φωτεινή Ασδεράκη, με την οποία μίλησε η «Κ», είναι λέκτορας στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς, και μαζί με τον κ. Κωνσταντίνο Κορρέ, επιστημονικό συνεργάτη στα τμήματα Στατιστικής και Ασφαλιστικής Επιστήμης και στο Παιδαγωγικό Τμήμα των Παν. Πειραιώς και Αθηνών, και την κ. Ανατολή Βροχαρίδου, υποψήφια διδάκτορα του Παν. Αιγαίου, επιχειρούν να καταγράψουν τη διείσδυση του facebook και των υπόλοιπων σελίδων κοινωνικής δικτύωσης στη λειτουργία των ελληνικών ΑΕΙ.
Οι απαντήσεις των φοιτητών του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, που συμμετείχαν στην έρευνα της τριμελούς ομάδας, δείχνουν ότι το facebook -η πιο διάσημη μεταξύ των σχετικών σελίδων- κερδίζει αργά αλλά σταθερά μια συμπληρωματική, προς το παρόν, θέση στους συνήθεις τρόπους επικοινωνίας και ενημέρωσης για τις δραστηριότητες στα ΑΕΙ. Μάλιστα, ήδη φοιτητές στο Παν. Πειραιά, το Πάντειο, και το Παν. Αιγαίου έχουν δημιουργήσει σελίδα στο facebook, η οποία λειτουργεί ως τόπος ηλεκτρονικής συνάντησης για τους φοιτητές του κάθε ιδρύματος. Ομως, οι σελίδες αυτές δεν έχουν την επίσημη έγκριση των ΑΕΙ. «Πολλές φορές επικοινωνούν μαζί μου μεταπτυχιακοί φοιτητές που βρίσκονται στο εξωτερικό για να συζητήσουν για ευκαιρίες που τους προσφέρονται ή να ζητήσουν να τους βοηθήσω για κάποια εργασία. Συχνά κοινοποιώ σε όλους τις επιτυχίες τους, όπως πρόσφατα με την αποδοχή ενός πτυχιούχου του Τμήματός μας στο Harvard, ή τη δημοσίευση ενός άρθρου τους, έτσι ώστε όλοι να ενθαρρυνθούν να διεκδικήσουν τα όνειρά τους. Το μεγαλύτερο όφελος προκύπτει από τη δικτύωση των μεταπτυχιακών με τους προπτυχιακούς φοιτητές» συμπληρώνει η κ. Ασδεράκη.
Τι προκύπτει
Ειδικότερα, από τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας προκύπτει ότι οι φοιτητές χρησιμοποιούν το facebook κατά μέσο όρο για 1,43 έτη. Σχεδόν οι έξι στους 10 (57,6%) το χρησιμοποιούν κατά μέσο όρο 2,52 φορές την ημέρα. Το 22% κατά μέσο όρο 4 φορές την εβδομάδα, ενώ το 6,8% κατά μέσο όρο 8,33 φορές τον μήνα. Το 13,6% των φοιτητών δεν το χρησιμοποιεί. Σχεδόν οι μισοί (50,9%) θεωρούν ότι το facebook είναι χρήσιμο για την επικοινωνία με τους συμφοιτητές τους. Μάλιστα, οι έξι στους δέκα (60%) δήλωσαν ότι μέσω facebook μπορούν να ανταλλάσσουν πληροφορίες για τα μαθήματα, εκδηλώσεις, νέα του ΑΕΙ (67,3%) ή εκδηλώσεις σχετικές με τις σπουδές τους (58,2%). Εντυπωσιακό είναι ότι το 47,3% των φοιτητών θεωρούν ότι η ιστοσελίδα μπορεί να βοηθήσει για τον συντονισμό κατά την εκτέλεση ομαδικών εργασιών. Επίσης, δηλώνουν ότι το facebook μπορεί να λειτουργήσει και ως μέσο ενημέρωσης για θέματα που αφορούν το επαγγελματικό τους μέλλον, ως χώρος προβληματισμού για τις δυσκολίες που θα συναντήσουν μετά την αποφοίτησή τους. Ετσι, το 58,9% υποστήριξε ότι το facebook μπορεί να συμβάλει στην επικοινωνία των φοιτητών με τα Γραφεία Διασύνδεσης (πρώην Σταδιοδρομίας) των ΑΕΙ και φορείς της αγοράς εργασίας. Ως προς την αξιοποίηση του facebook από τα ΑΕΙ, οι φοιτητές (50%) θεωρούν ότι η ιστοσελίδα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ενημέρωση των φοιτητών από τις διοικητικές υπηρεσίες.
Αμφίδρομη σχέση
Αντίθετα, η πλειοψηφία των φοιτητών (56,4%) δήλωσε ότι δεν θεωρεί τη χρήση του facebook βοηθητική για την επικοινωνία με τους διδάσκοντες για θέματα σχετικά με τα μαθήματα. Αυτό δείχνει ότι ακόμη οι νέοι δεν είναι εξοικειωμένοι με την ιδέα να αξιοποιήσουν ένα «νεανικό μέσο» στην επικοινωνία τους με τους συνήθως απόμακρους καθηγητές πανεπιστημίου. Βέβαια, η σχέση είναι αμφίδρομη, και μεγάλη σημασία στην ανάπτυξή της έχει και η στάση των καθηγητών. «Είναι δεδομένο πλέον ότι οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπως συμβαίνει και στη ζωή, μπαίνουν σταδιακά και στη λειτουργία του πανεπιστημίου κι αυτό πρέπει να το ερευνήσουμε και να το αξιοποιήσουμε περισσότερο» καταλήγει η κ. Ασδεράκη.
Για «φωτογραφικές πρακτικές που θυμίζουν άλλες εποχές» και «άκρως συνοπτικές διαδικασίες σε καιρούς εξαιρετικής λιτότητας», καταγγέλλει η ΠΟΣΔΕΠ το υπουργείο Παιδείας σε ό,τι αφορά τη διάθεση 155 εκατ. ευρώ για την επιμόρφωση 150.000 εκπαιδευτικών προσχολικής, Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης τα επόμενα πέντε χρόνια.
«Είναι σοβαρά τα ερωτηματικά που γεννώνται και για τον τρόπο υλοποίησης του τεράστιου αυτού επιμορφωτικού προγράμματος», τονίζει σε σχετική ανακοίνωσή της το κορυφαίο συνδικαλιστικό όργανο των πανεπιστημιακών, καλώντας κυβέρνηση και ηγεσία του ΥΠΕΠΘ να αναλογιστούν τις ευθύνες τους, να ανακαλέσουν τη σχετική απόφαση και να εντάξουν το «πλουσιοπάροχο αυτό κονδύλι στο έργο του σχεδιασμού και της υλοποίησης μιας ουσιαστικής, καλά προγραμματισμένης, με γνώση και όραμα, εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών».
«Ποιοι φορείς και ποιοι επιμορφωτές θα αναλάβουν το επιμορφωτικό έργο, με δεδομένη την προβληματική λειτουργία των Περιφερειακών Επιμορφωτικών Κέντρων, αλλά και τις μεγάλες αδυναμίες υλοποίησης των προγραμμάτων επιμόρφωσης Π1 και Π2;», ρωτά, μεταξύ άλλων, η ΠΟΣΔΕΠ. Οπως επισημαίνει, μάλιστα, «η φημολογούμενη εφαρμογή μεθόδων εξ αποστάσεως επιμόρφωσης με συμβατικά, μάλιστα, μέσα, μόνο ανησυχία και καχυποψία προκαλεί», ενώ δεν παραλείπει να υπογραμμίσει ότι «η εξαιρετικά μαζική αυτή επιμόρφωση δεν περιλαμβάνει τα δύο σημαντικότερα πρόσφατα εγχειρήματα της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου: τα αναλυτικά προγράμματα σπουδών και το “Νέο Σχολείο”».
Θα θυμάστε τα δημοσιεύματα για τις ομάδες των νεοελλήνων που συσπειρώθηκαν συγκλονισμένοι από τα πρόσφατα γεγονότα της Σταδίου στο facebook. Ξεχείλισαν από συναίσθημα και σπαραξικάρδια μηνύματα. Φαίνεται όμως πως όλοι αρκούνται να κάνουν το χρέος τους με τα κλικ των ποντικιών τους. Στην πρόσκληση που κοινοποιήθηκε σε όλους για συνάντηση στον τόπο του εγκλήματος και αναμεταδόθηκε από όλα τα κανάλια ούτε 300 δεν ανταποκρίθηκαν. Κι όμως το γκρουπ μετρούσε ήδη 135457 μέλη.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
ΠΡΙΝ ΑΠΟ 15 χρόνια η Πρινς Σιγκάλα έχασε τα παιδιά της στο Μοντκλέρ της Καλιφόρνιας. Σήµερα τα ξαναβρίσκει χάρις στο Facebook.
Άρθρα (RSS)