O «Κατάλογος του Χαρούμενου Πλανήτη», είναι μια έρευνα που ξεκίνησε για πρώτη φορά το 2006 και συνυπολογίζει την ευζωία τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα των πολιτών 143 χωρών της Γης (που αντιστοιχεί στο 99% του παγκόσμιου πληθυσμού) σε συνάρτηση – και εδώ είναι το πρωτότυπο και εύστοχο της μελέτης – με το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της χώρας. Έτσι οι πιο χαρούμενες χώρες δεν αποδεικνύονται να είναι οι πλουσιότερες, αλλά σημαντικά υψηλότερα από όλες ξεχωρίζουν τρεις χώρες της Κεντρικής Αμερικής : πρώτη η Κόστα Ρίκα, δεύτερη ο Άγιος Δομήνικος, και ακολουθούν η Τζαμάικα, η Γουατεμάλα και το Βιετνάμ. Από τις δυτικές χώρες σε καλύτερη θέση είναι η Ολλανδία , ενώ η μελέτη δείχνει ότι γενικά καμία χώρα δεν πετυχαίνει την ιδανική ισορροπία ευζωίας και οικολογικής συμπεριφοράς απέναντι στον πλανήτη. (Η Κόστα Ρίκα έχει βαθμολογία 76,1 με κορυφή το 100).
Στην Κόστα Ρίκα οι κάτοικοι δηλώνουν περισσότερο ικανοποιημένοι από την ζωή τους (βαθμός 8,5 σε μια βαθμολόγηση από το 0 έως το 10) από πολλές άλλες χώρες, αλλά εκτός αυτού έχουν την δεύτερη θέση στην μέση τιμή της μακροβιότητας μετά τον Καναδά στην Αμερικάνικη ήπειρο, και ταυτόχρονα έχουν περιβαλλοντικό αποτύπωμα που δείχνει ότι είναι μια χώρα με πολύ λογική κατανάλωση των πλανητικών φυσικών πόρων σε αναλογία με άλλες. Αντίστοιχα η Βρετανία παίρνει την 74η θέση στην μελέτη ενώ οι ΗΠΑ βρίσκονται στην θέση 114 εξαιτίας της υπερκατανάλωσης φυσικών πόρων.
Η Ελλάδα έχει την 97η θέση με αναμενόμενη ηλικία τα 78,9 χρόνια, δήλωση ικανοποίησης από την ζωή τους 6,8 (από 0 – 10 ), περιβαλλοντικό αποτύπωμα 5.9 (η Κόστα Ρίκα έχει 2,3 ενώ οι ΗΠΑ έχουν 9,4) και γενική βαθμολόγηση στον κατάλογο 37,6. Οι ιδανικές συνθήκες, που αποτελούν και τον στόχο για το 2050 στην προοπτική μιας θετικής στάσης της ανθρωπότητας απέναντι στον πλανήτη και στον εαυτό της, θα ήταν : αναμενόμενη ζωή -87 χρόνια, δήλωση βαθμού ικανοποίησης – 8, περιβαλλοντικό αποτύπωμα – 1,7, βαθμολογία στον κατάλογο 89. Μελετώντας τον κατάλογο στην διεύθυνση www.happyplanetindex.org θα βρείτε πολλές ακόμη ενδιαφέρουσες πληροφορίες.
Ενώ περίμενα να ξεκινήσουν σήμερα τα σεμινάρια της Ερμούπολης έριξα μία ματιά στις εκθέσεις του Βιομηχανικού Μουσείου. Στο δεύτερο όροφο εκτίθενται φωτογραφίες παιδιών λαϊκών στρωμάτων, των “αόρατων παιδιών”.
Τα «αόρατα παιδιά» της Σύρου, στα οποία αφιερώνεται αυτή η έκθεση, είναι τα ανήλικα παιδιά που εργάζονταν σε διάφορες δουλειές στην πόλη -σε εργοστάσια, καταστήματα, εστιατόρια- στα πλουσιόσπιτα τα κορίτσια, στα παιδιά που εργάζονταν σε αγροτικές δουλειές στα χωριά – βόσκοντας ζώα ή δουλεύοντας στα κτήματα-, καθώς και στα παιδιά που ήταν κλεισμένα στο βρεφοκομείο ή στο ορφανοτροφείο. Όλα αυτά τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων, που πολλά σιτίζονταν στα συσσίτια, είναι σχεδόν αόρατα στα μάτια μας, καθώς ελάχιστες φωτογραφίες τους έχουν διασωθεί.
Εκτίθενται σε αντίστιξη και φωτογραφίες από τα πιο γελαστά και ανέμελα παιδιά που δείχνουν πως ζούσαν τα παιδιά των πιο ευκατάστατων οικογενειών στη Σύρο.
Η Ερμούπολη, πρωτεύουσα της Σύρου, είχε διαμορφώσει αστική τάξη ήδη από το 1830 χάριν της οικονομικής κι εμπορικής άνθησης του νησιού. Η ακμή της Ερμούπολης στις αρχές του 20ού αιώνα συνδέθηκε με την ανάπτυξη της βαμβακοβιομηχανίας. Ενώ το κύμα των προσφύγων από τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 προσέφερε στο νησί μεγάλη εργατική δύναμη. Στο νησί άνθιζε το εμπόριο του μεταξιού, των δερμάτων, των σιδηρικών. Στα ανάλογα εργοστάσια, βυρσοδεψεία, ζαχαροπλαστεία, ραφεία, ξυλουργεία, παιδιά από το ορφανοτροφείο ή από πολύ φτωχές οικογένειες δούλευαν από επτά ετών. Τα μικρότερα πουλούσαν κουλούριαστον δρόμο, ήταν παραγιοί στα μανάβικα της πόλης, σερβιτόροι μέρα- νύχτα σε ταβέρνες, μοδίστρες, υπηρέτριες στα αρχοντικά και τα σπίτια των αστών της πρωτεύουσας.
Η Κατοχή, ο λιμός του 1941 και οι βομβαρδισμοί οδήγησαν την Ερμούπολη στην μεταπολεμική παρακμή και στη μεγάλη φτώχεια τις πολυμελείς οικογένειες της αγροτικής και εργατικής τάξης.
Τα παιδιά του του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ερμούπολης και του Δημοτικού Σχολείου Άνω Σύρου συγκέντρωσαν αρκετές μαρτυρίες των τότε παιδιών…
Το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής (Ι.ΜΕ.ΠΟ.) διοργάνωσε από τις 19 έως τις 21 Ιουνίου 2009 διεθνή έκθεση αφισών με θέμα τη Μετανάστευση και τίτλο «30 αφίσες για την Μετανάστευση» («30 posters on Migration»). Η έκθεση φιλοξενήθηκε στον πολυχώρο εκδηλώσεων του σταθμού Συντάγματος του Μετρό και μετά τις τρεις μέρες λειτουργίας της εκεί θα μεταφερθεί για ένα χρονικό διάστημα σε άλλο χώρο. Λεπτομέρειες θα ανακοινωθούν σύντομα.
Σήμερα, Κυριακή, η έκθεση θα είναι ανοιχτή έως τις 11 το βράδυ.
Η έκθεση φωτογράφος άγριας φύσης παρουσιάζει τις βραβευμένες φωτογραφίες στον παγκόσμιο διαγωνισμό φωτογραφίας άγριας φύσης που διοργανώνει το BBC και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου.
Η έκθεση είναι ελεύθερη για το κοινό, διαρκεί περίπου ένα μήνα και φιλοξενείται στο εσωτερικό της στοάς Σπυρομήλιου στο City Link της Αθήνας. Οι φωτογραφίες παρουσιάζονται σε ειδικά κατασκευασμένα light boxes ώστε ο θεατής να «βλέπει» μέσα από το φακό φωτογράφου και με τη βοήθεια των λεζαντών που αφηγούνται την ιστορία της κάθε λήψης, να συμμετέχει στον κόπο, τις θυσίες, την αγωνία και τη χαρά του έργου και του καλλιτέχνη.
Από φέτος την έκθεση συνοδεύει σχετικός με το θέμα διαδικτυακός διαγωνισμός φωτογραφίας της άγριας φύσης της Ελλάδας. Ο διαγωνισμός διαρκεί το ίδιο χρονικό διάστημα με την έκθεση και είναι ανοιχτός στο κοινό τόσο για συμμετοχή όσο και για ψηφοφορία.
Λένε ότι η Μπιενάλε της Βενετίας είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες της σύγχρονης τέχνης. Πράγματι, δεν υπάρχει μεγαλύτερη διοργάνωση και σίγουρα καμία στην οποία η εθνικότητα του καλλιτέχνη να παίζει τόσο μεγάλο ρόλο.
Μεγάλες προσδοκίες συγκεντρώνει η κεντρική έκθεση, που φέτος φέρει την υπογραφή του 48χρονου Σουηδού επιμελητή Ντάνιελ Μπίρνμπαουμ με τίτλο «Φτιάχνοντας κόσμους» (Making worlds) γραμμένο σε όλες τις γλώσσες. Σε κάθε γλώσσα η μετάφραση έχει μια διαφορετική εννοιολογική χροιά. Επίτηδες. «Η Μπιενάλε μπορεί να ιδωθεί ως ένα μέρος όπου πολλές διαφορετικές μεταφράσεις ακόμη και παρερμηνείες λαμβάνουν χώρα. Αυτό την κάνει δημιουργική και όχι απλώς ένα μέρος όπου μια κουλτούρα εκτίθεται για να μελετηθεί…», εξηγεί. Συμμετέχουν περισσότεροι από 90 καλλιτέχνες.
Για πρώτη φορά το Ιντερνετ «εκπροσωπείται» στην Μπιενάλε με ολόδικό του περίπτερο. Ας περηφανευτούμε καθώς υπεύθυνος (δική του ήταν η ιδέα) είναι ο Μίλτος Μανέτας. Το κοινό θα μπορεί να το δει πληκτρολογώντας www.PadiglioneInternet.com (7 Ιουνίου έως 22 Νοεμβρίου). Θα φιλοξενεί δουλειές άλλων καλλιτεχνών που δραστηριοποιούνται στο Ιντερνετ. Προσκλήσεις θα σταλούν μέσω Twitter και Facebook.
Η Art Athina είναι η καταξιωμένη ετήσια Διεθνής Συνάντηση Σύγχρονης Τέχνης που θεσμοθετήθηκε από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αιθουσών Τέχνης το 1993 με σκοπό την παρουσίαση επιλεγμένων αιθουσών τέχνης από την Ελλάδα και ολόκληρο τον κόσμο, αλλά και σημαντικών παράλληλων εκδηλώσεων εικαστικού ενδιαφέροντος. Πρόκειται για μια από τις παλαιότερες φουάρ σύγχρονης τέχνης της Ευρώπης και προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο, ενώ αποκτά όλο και περισσότερους πιστούς οπαδούς –καλλιτέχνες, τεχνοκριτικούς, συλλέκτες και φιλότεχνους– που καταφθάνουν από παντού και μεταμορφώνουν για λίγες μέρες την Αθήνα σε μια παλλόμενη από δυναμισμό καλλιτεχνική σκηνή. Η έκθεση αποτελεί, άλλωστε, το μεγαλύτερο ετήσιο εικαστικό γεγονός στην Ελλάδα.
Φέτος συμμετέχουν 60 γκαλερί από 12 χώρες, με έργα περισσότερων από 300 καλλιτεχνών. Η 15η ART-ATHINA διεξάγεται από τις 21 έως και τις 24 Μαΐου 2009 στο Κλειστό Φαλήρου (γήπεδο TaeKwonDo), Ολυμπιακά Ακίνητα, στο Φαληρικό Δέλτα.
Φωτογραφικά στιγμιότυπα που σημάδεψαν τη χρονιά που πέρασε μέσα από το φακό διεθνώς καταξιωμένων φωτορεπόρτερ που βραβεύτηκαν στον 52ο παγκόσμιο διαγωνισμό World Press Photo 2008, θα έχουν την ευκαιρία να δουν από κοντά οι ταξιδιώτες και οι επισκέπτες του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών από τις 7 έως και τις 29 Μαΐου 2009.
Η διεθνούς κύρους έκθεση, που περιοδεύει σε περισσότερες από 100 πόλεις του κόσμου, παρουσιάζει φέτος 196 έργα που τιμήθηκαν ως οι καλύτερες φωτογραφικές στιγμές του 2008 με τα ετήσια βραβεία «World Press Photo», του σημαντικότερου θεσμού για τον κόσμο της δημοσιογραφικής φωτογραφίας και ενημέρωσης.
Τα βραβευμένα έργα ξεχώρισαν ανάμεσα σε 96.268 συμμετοχές 5.508 φωτογράφων από 124 χώρες, σε 10 θεματικές κατηγορίες φωτορεπορτάζ (επικαιρότητα, ειδησεογραφία, σύγχρονα θέματα, πρόσωπα της ειδησεογραφίας, θέματα από την καθημερινή ζωή, φύση και περιβάλλον, αθλητισμός, αθλητικά στιγμιότυπα, πορτραίτα, τέχνη και ψυχαγωγία).
Ανάμεσά τους, το βραβευμένο έργο του Έλληνα φωτορεπόρτερ Γιάννη Κολεσίδη, που απέσπασε το δεύτερο βραβείο στην κατηγορία «Ανθρωποι στα Γεγονότα» (People in the News).
Ο Γιάννης Κολεσίδης εργάζεται ως φωτορεπόρτερ από το 1994. Σήμερα είναι μόνιμος συνεργάτης του πρακτορείου Reuters. Οι φωτογραφίες του έχουν δημοσιευθεί στις μεγαλύτερες εφημερίδες και περιοδικά του διεθνούς Τύπου.
Η έκθεση «World Press Photo 2009» θα διαρκέσει μέχρι και τις 29 Μαΐου και θα είναι ανοικτή όλο το 24ωρο για το κοινό.
Το ίδρυμα «World Press Photo» είναι πρωτίστως γνωστό για την ετήσια διοργάνωση του μεγαλύτερου παγκόσμιου διαγωνισμού δημοσιογραφικής φωτογραφίας.
Τον ετήσιο διαγωνισμό ακολουθεί το «ταξίδι» των βραβευμένων έργων ανά τον κόσμο, σε μια έκθεση που προσελκύει περισσότερους από δύο εκατομμύρια επισκέπτες σε 45 χώρες. Οι βραβευμένες φωτογραφίες συγκεντρώνονται κάθε χρόνο σε ειδικό λεύκωμα, που μεταφράζεται σε έξι γλώσσες.
Το Tag ties & affective spies είναι μία κριτική προσέγγιση στα κοινωνικά μέσα της εποχής μας. Τι συμβαίνει όταν κάνουμε tag, post ή share τις εμπειρίες μας και τις απόψεις μας σε πλατφόρμες όπως αυτές του Facebook, του YouTube, του flickr ή του del.icio.us; Πρόκειται για νέες διασυνδέσεις και νέους τρόπους διάδρασης ή για νέες διαδικασίες διαμόρφωσης του περιεχομένου και της δομής του κοινωνικού διαδικτύου; Τα έργα που παρουσιάζονται τονίζουν τον αντιφατικό χαρακτήρα του web 2.0, σχολιάζοντας τη συνεχή προσπάθεια εξισορρόπησης ανάμεσα στην τάξη και το χάος, τη δημοκρατία και την αυθαιρεσία, την έκθεση και την εκμετάλλευση.
Το κοινωνικό διαδίκτυο, γνωστό και ως Web 2.0, μοιάζει με ένα συνονθύλευμα από υποσχέσεις και αντιφάσεις που παραπέμπουν απευθείας στα συστατικά του στοιχεία, αυτά της κοινωνικότητας και της συμμετοχής. Στους νέους δημόσιους χώρους της σύγχρονης ινφο-σφαίρας, όπως είναι το YouTube, το Facebook ή το flickr, οι χρήστες σήμερα συναντώνται, αλληλεπιδρούν και αλληλοκαθορίζονται ενώ ταυτόχρονα παράγουν, καταναλώνουν, παρακολουθούν και παρακολουθούνται. Ανεβάζοντας φωτογραφίες, σχόλια και βίντεο, ορίζοντας tags (ετικέτες) και παραθέτοντας συνδέσμους (links), οι συμμετέχοντες στα κοινωνικά δίκτυα μοιράζονται πεποιθήσεις και εμπειρίες, συγκροτούν διαφορετικές εκδοχές της υποκειμενικότητας τους αλλά και διαμορφώνουν το περιεχόμενο και τη δομή του σημερινού διαδικτύου. Η εποχή των υποκειμενικών ταξινομήσεων, γνωστών ως folksonomies, φέρνει στην επιφάνεια μία νέα κατάσταση όπου τα στοιχεία που τη συνθέτουν είναι διαρκώς μεταβαλλόμενα και όλο και πιο διασυνδεδεμένα με οριζόντιο, ριζωματικό τρόπο. Είναι στοιχεία που βρίσκονται σε μια διαρκή διαδικασία εξατομίκευσης, εκτεθειμένα και γι΄αυτό υποκείμενα σε εκμετάλλευση.
Η online έκθεση Tag ties & affective spies (Δεσμοί που βασίζονται σε tags – ανιχνεύσεις βασισμένες στη συγκίνηση και στο πάθος) παρουσιάζει μία επιλογή διαδικτυακών έργων που αναφέρονται στις εκφάνσεις και τα χαρακτηριστικά του κοινωνικού διαδικτύου, στα στοιχεία που το ισχυροποιούν αλλά και το καθιστούν ευάλωτο την ίδια στιγμή. Εξετάζοντας τον τρόπο λειτουργίας των κοινωνικών δικτύων και των μορφών αλληλεπίδρασης των χρηστών, μία νέα μορφή καλλιτεχνικής πρακτικής που αναπτύσσεται μέσα στα δίκτυα, σχολιάζει, ασκεί κριτική και συχνά ανατρέπει τη δομή τους μεταλλάσσοντας τη σημειολογία και το φορμαλισμό τους. Με παιγνιώδη και συχνά ειρωνική διάθεση, τα έργα που παρουσιάζονται προσεγγίζουν τους νέους κοινωνικούς χώρους θέτοντας ερωτήματα και επιδιώκοντας τον αναστοχασμό και τη συνειδητοποίηση των διαφορετικών δημιουργικών δυνατοτήτων από τη μεριά των χρηστών.
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Christophe Bruno, Grégory Chatonsky, Paolo Cirio, Wayne Clements, Jonathan Harris & Sep Kamvar, Jodi, Les Liens Invisibles, Personal Cinema & the Erasers, Ramsay Stirling, George Holsheimer – Mirjam ter Linden – Daan Odijk -Patri Sadiqah & Raoul Siepers
Σχεδόν τρεις πλανήτες θα χρειαζόταν η παγκόσμια κοινότητα για να επιβιώσει αν ακολουθούσε τον σύγχρονο τρόπο ζωής των Ελληνών! Αυτό αποκαλύπτει η έκθεση της διεθνούς οικολογικής οργάνωσης WWF, που συντάσεται ανά διετία, έχει τίτλο «Ζωντανός Πλανήτης» και καταγράφει τις επιπτώσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας στα οικοσυστήματα και τους φυσικούς πόρους.
Η έκθεση του WWF καταγράφει τα εξής αποκαλυπτικά για τη συμπεριφορά μας:
* Ο μέσος Ελληνας χρειάζεται 59 στρέμματα βιολογικά παραγωγικής έκτασης (γη και νερό) για να καλύψει τις ανάγκες του. Είναι υπερδιπλάσια από τον παγκόσμιο μέσο όρο, που υπολογίζεται σε 27 στρέμματα, και σχεδόν τρεις φορές μεγαλύτερη από την ικανότητα του πλανήτη, που ανέρχεται σε 21 στρέμματα ανά κάτοικο. Βασική αιτία των αρνητικών επιδόσεων είναι η κατανάλωση ενέργειας, που από το 1990 παρουσιάζει συνεχή άνοδο της τάξης του 2,4% τον χρόνο, κατά μέσο όρο.
* Είμαστε ιδιαίτερα σπάταλοι και στην κατανάλωση νερού. Στη χώρα μας αναλογούν 2.389 κυβικά ανά κάτοικο τον χρόνο, έναντι 1.243 που είναι ο παγκόμιος μέσος όρος, ποσότητα που αντιστοιχεί στη χωρητικότητας μιας πισίνας ολυμπιακών διαστάσεων. Βασική αιτία είναι η κακή διαχείριση του νερού στον τομέα της γεωργίας, όπου κυραρχεί ο παραδοσιακός αλλά σπάταλος τρόπος άρδευσης, ενώ απουσιάζουν τα σύγχρονα δίκτυα.
Το CAID και το 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Επιστημονικών Ταινιών έχουν τη χαρά να σας προσκαλέσουν στο νέο τους χώρο, στην Πειραιώς, και σε καθημερινές πρώτες προβολές επιστημονικών ταινιών, από τις 4 έως και τις 31 Μαΐου 2009, πριν από την επίσημη έναρξη του διαγωνιστικού μέρους του Φεστιβάλ που θα λάβει χώρα στις 19-26 Οκτωβρίου 2009.Τα επιστημονικά φιλμ που προγραμματίζεται να προβληθούν κατά θεματικές ενότητες, σε αυτή την πρώτη φάση, καλύπτουν κάθε επιστημονικό πεδίο και ενδιαφέρον: ιατρική και νευροεπιστήμες, φύση και περιβάλλον, πολιτισμός και κοινωνία, παλαιοντολογία- αρχαιολογία-ιστορία, τέχνη και αρχιτεκτονική, θετικές επιστήμες, τεχνολογία, ιστορία της επιστήμης και της τεχνολογίας, επιστήμες της εξέλιξης, διάστημα και αστρονομία, βιολογία και γενετική.
Θα σας περιμένουμε και θα χαρούμε να σας δούμε και από κοντά, από τις 4 έως και τις 31 Μαΐου, για 28 ημέρες και 150 ώρες προβολών, σε 170 πρεμιέρες επιστημονικών ταινιών από 25 χώρες του κόσμου.
Η πρώτη προβολή των ταινιών θα γίνει στη γλώσσα παραγωγής τους, ενώ το αναλυτικό πρόγραμμα προβολής τους θα ανακοινωθεί και θα αποσταλεί ηλεκτρονικά μέχρι τη Δευτέρα 27 Απριλίου 2009.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις ώρες προβολών, κρατήσεις θέσεων κλπ. μπορείτε να επισκεφθείτε τις ιστοσελίδες www.caid.gr/isffa και http://isffa.blogspot.com ή να απευθύνεστε στο τηλέφωνο 210-7251893, καθημερινά 10:00-16:00, και στην ηλεκτρονική διεύθυνση caid ΑΤ otenet.gr.
Για πρώτη φορά παρουσιάζονται όλα μαζί τα έργα της «ζωντανής ζωγραφικής» του Κώστα Τσόκλη που δημιουργήθηκαν από το 1985 μέχρι σήμερα. «Ζωντανή ζωγραφική» ονομάστηκε το 1986 από τη διεθνή κριτική αυτός ο τρόπος εικαστικής έκφρασης. Τότε που ο Τσόκλης, εκπροσωπώντας την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας, παρουσίασε το «Καμακωμένο ψάρι» και τα «Ζωντανά πορτρέτα». Επάνω στους ζωγραφισμένους πίνακες προβάλλονταν βιντεογραφημένες οι πραγματικές φιγούρες των μοντέλων του, που με τις κινήσεις τους έδιναν στο έργο την αίσθηση μιας πραγματικής ζωής. Εκατό περίπου πίνακες μεγάλων και τεραστίων διαστάσεων χωρισμένοι σε 11 ενότητες θα στεγαστούν σε ένα χώρο περίπου 3.000 τ.μ. στο Σχολείον της Ειρήνης Παπά, που μέχρι τώρα είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΣΧΟΛΕΙΟΝ
Πειραιώς 52, Μοσχάτο, 210 8894800 έως 30/5
Οι φίλοι μας οι Αμερικανοί ανησυχούν όπως διαφαίνεται από άρθρο των NY Times:
Αναφερόμενος στις χρηματιστηριακές κρίσεις και το πόσο μπορούν να εκθέσουν αδύναμες εταιρείες και κράτη, ο Γουόρεν Μπάφετ είχε δηλώσει ότι «μόνο όταν φύγει η παλίρροια, καταλαβαίνεις ποιος δεν φοράει μαγιό». Πόσο δίκιο είχε! Οι ΗΠΑ αποδεικνύεται ότι κολυμπούσαν γυμνές – με περισσότερους από έναν τρόπους.
Οι πιστωτικές «φούσκες» είναι σαν την παλίρροια. Μπορούν να σκεπάσουν τη σκουριά. Στην περίπτωσή μας, η πρόσθετη καταναλωτική ζήτηση και οι θέσεις εργασίας που προήλθαν από την πιστωτική και οικιακή φούσκα, απέκρυψαν όχι μόνο τη βιομηχανική αδυναμία, αλλά κάτι ακόμα χειρότερο, το πόσο πίσω έχουμε μείνει στη βασική εκπαίδευση και πόσο μας κοστίζει αυτό πλέον. Αυτό είναι το συμπέρασμα της νέας έρευνας της συμβουλευτικής εταιρείας McKinsey με τίτλο «Ο οικονομικός αντίκτυπος του ακαδημαϊκού χάσματος στα σχολεία των ΗΠΑ».
Τις δεκαετίες ’50 και ’60, οι ΗΠΑ υπερίσχυαν σε παγκόσμιο επίπεδο ως προς τη βασική εκπαίδευση, αλλά και την οικονομική απόδοση. Τις δεκαετίες του ’70 και ’80, ήμασταν ακόμα πρώτοι, αλλά με μικρότερο προβάδισμα, ενώ εξακολουθούσαμε να ηγούμαστε και της οικονομικής δραστηριότητας, και πάλι όμως με τις μεγάλες οικονομίες, όπως της Κίνας, να πλησιάζουν. Σήμερα έχουμε μείνει πίσω, και στον μέσο όρο αποφοίτων λυκείου, αλλά και στην ποιότητά τους. Ακολουθούν οι συνέπειες.
Για παράδειγμα, το 2006 στη Διεθνή Μαθητική Αξιολόγηση, που βαθμολογεί το επίπεδο μόρφωσης για ηλικίες κάτω των 15, η ΗΠΑ κατετάγη 25η και 24η σε σύνολο 30 χωρών, σε μαθηματικά και επιστήμες αντίστοιχα. Αυτό τοποθετεί τον μέσο Αμερικανό μαθητή στο ίδιο επίπεδο με τον αντίστοιχο της Πορτογαλίας και της Σλοβακίας, «σε αντίθεση με μαθητές από χώρες που είναι πιο ανταγωνιστικές στον τομέα των υπηρεσιών και παρέχουν υψηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, όπως ο Καναδάς, η Ολλανδία, η Κορέα και η Αυστραλία», τονίζει η McKinsey. «Οσο περισσότερο παραμένουν οι Aμερικανοί μαθητές στα σχολεία, τόσο χειρότερα αποδίδουν σε σχέση με τους συνομηλίκους τους σε άλλες χώρες», συμπληρώνει.
Στον αντίποδα, υπάρχει πληθώρα εκπαιδευτικών καινοτομιών στις ΗΠΑ αυτήν τη στιγμή, αλλά είναι διασκορπισμένες, δημιουργώντας ακαδημαϊκό χάσμα ανάμεσα σε λευκούς, Αφροαμερικανούς, Λατίνους και σε διαφορετικά εισοδήματα. Χρησιμοποιώντας ένα οικονομικό μοντέλο που δημιουργήθηκε για την έρευνα, η McKinsey υπολόγισε, με στατιστικά της περιόδου 1983–1998, το οικονομικό κόστος αυτού του χάσματος σήμερα. Αν οι ΗΠΑ είχαν κλείσει το διεθνές χάσμα και είχαν αυξήσει την εκπαιδευτική τους απόδοση στο επίπεδο χωρών όπως η Φινλανδία και η Νότια Κορέα, τότε το ΑΕΠ των ΗΠΑ το 2008 θα ήταν 1,3 τρισ. με 2,3 τρισ. δολάρια υψηλότερο. Παρομοίως, αν είχε κλείσει το χάσμα μεταξύ της απόδοσης των μαύρων και Λατίνων μαθητών με τους λευκούς, καθώς και το χάσμα μεταξύ των χαμηλόμισθων με τους υπολοίπους, τότε το ΑΕΠ των ΗΠΑ θα ήταν κατά 310 – 525 δισ. δολ. και 400 – 670 δισ. δολ. μεγαλύτερο αντίστοιχα.
Υπάρχουν βέβαια και ελπιδοφόρα σημάδια, με τον πρόεδρο Ομπάμα να αναγνωρίζει την επείγουσα ανάγκη επένδυσης για τη βελτίωση του εκπαιδευτικού επιπέδου. Παράλληλα, με την πτώση της Wall Street, όλο και περισσότεροι μορφωμένοι νέοι θέλουν να δοκιμάσουν στη διδασκαλία. Η Γουέντι Κοπ, ιδρύτρια του οργανισμού «Teach for America» αναφέρει ότι οι αιτήσεις των αποφοίτων κολεγίου για θέσεις διδασκαλίας το 2010 έχουν αυξηθεί 40%. Ως έναν βαθμό, αυτό οφείλεται στην έλλειψη εργασίας οπουδήποτε αλλού. Από την άλλη, μπορεί να ερμηνευτεί και ως μία ανταπόκριση των μαθητών στην έκκληση για την επίλυση του προβλήματος, που η κυρία Κοπ πιστεύει ότι «η γενιά μας μπορεί να λύσει». Μακάρι να είναι έτσι, διότι, σήμερα, δεν είμαστε ένα έθνος που κινδυνεύει εκπαιδευτικά. Είμαστε ένα έθνος σε παρακμή και η γύμνια μας είμαι εμφανής.
Κι εμείς που είμαστε σε παρακμή, αναγνωρίζουμε άραγε την ανάγκη επένδυσης στην εκπαίδευση; Σίγουρα ναι, αλλά στα λόγια. Στα έργα;
Συνεχίζουν να έρχονται στη δημοσιότητα αντικρουόμενα επιστημονικά στοιχεία για τις επιπτώσεις του Διαδικτύου στους νέους. Μια νέα μελέτη Ολλανδών ψυχολόγων υποστηρίζει ότι ο Παγκόσμιος Ιστός έχει πλέον ευεργετική επίδραση στους εφήβους, αλλά μια άλλη μελέτη από γιατρούς της Ταϊβάν διαπίστωσε ότι οι έφηβοι που είναι «κολλημένοι» στο Ίντερνετ, είναι πιθανότερο να αναπτύξουν επιθετική συμπεριφορά.Η έρευνα των ψυχολόγων Πάτι Βάλκενμπουργκ και Γιόχεν Πίτερ του πανεπιστημίου του Άμστερνταμ, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Current Directions in Psychological Science» (Τρέχουσες Κατευθύνσεις στην Ψυχολογική Επιστήμη) της Αμερικανικής Ένωσης Ψυχολογικής Επιστήμης, τονίζει ότι έχει πια αλλάξει η εικόνα από τη δεκαετία του ΄90, όταν το Ίντερνετ έδειχνε «σκοτεινό μέρος» και οι περισσότερες επιστημονικές μελέτες επισήμαιναν κινδύνους για τους εφήβους, όπως την κοινωνική απομόνωση, τους λιγότερους φίλους και τις πιο τεταμένες οικογενειακές σχέσεις, προς όφελος των κυβερνο-σχέσεων με «εικονικούς» ξένους.
Σύμφωνα με τους Ολλανδούς ψυχολόγους, η εικόνα πια είναι πιο «φωτεινή», γιατί έχουν μεσολαβήσει σημαντικές αλλαγές στο μεταξύ. Ο τεράστιος αριθμός νέων που χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο, το έχει μετατρέψει σε ένα αληθινό εργαλείο κοινωνικής δικτύωσης, που δεν ανταγωνίζεται τις πραγματικές διαπροσωπικές σχέσεις, αλλά αντίθετα τις ενισχύει με on-line τρόπο. Το Ίντερνετ, αντί να απομονώνει κοινωνικά, φαίνεται πια πως ενθαρρύνει τις υπάρχουσες σχέσεις και η έμφαση των νέων δεν δίνεται πια στο να «τα λένε» με αγνώστους σε chat rooms, αλλά να επικοινωνούν καλύτερα με τους φίλους τους, π.χ. μέσω υπηρεσιών όπως το MSN. Σήμερα οκτώ στους δέκα νέους χρησιμοποιούν το Ίντερνετ για να συνδέονται μετά το σχολείο με τους φίλους και συμμαθητές τους.
Οι Ολλανδοί ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι η εξέλιξη αυτή κάνει τα παιδιά να νιώθουν καλύτερα, να είναι πιο ανοιχτά και ειλικρινή για τους εαυτούς τους και να συζητούν ευκολότερα για τα προσωπικά τους θέματα (συναισθήματα, ανησυχίες, ευαισθησίες κλπ). Επειδή βρίσκονται στην απομόνωση του δωματίου τους, όταν επικοινωνούν μέσω Ίντερνετ, έχουν λιγότερες αναστολές και εκφράζονται πιο ελεύθερα, σύμφωνα με την έρευνα, με αποτέλεσμα να έχουν λιγότερο άγχος.
Αυτή όμως δεν είναι η αισιόδοξη εικόνα που παρουσίασαν ερευνητές του Ιατρικού Πανεπιστημίου Καοσιούνγκ της Ταϊβάν, υπό τον δρα Τσιχ-Χουνγκ Κο, σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Journal of Adolescent Health» (Περιοδικό Υγείας των Εφήβων), σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ.
Οι ερευνητές, μελετώντας δείγμα 9.400 εφήβων, διαπίστωσαν ότι όσο περισσότερο οι νέοι περνάνε το χρόνο τους στο Ίντερνετ, αποκτώντας εθισμό με αυτό, τόσο συχνότερο είναι το φαινόμενο να φέρνονται επιθετικά σε άλλους νέους ή στην οικογένειά τους. Οι ερευνητές πάντως δεν απέκλεισαν να ισχύει και η αντίστροφη σχέση, δηλαδή τα πιο βίαια παιδιά να χρησιμοποιούν περισσότερο το Ίντερνετ.
Παρόλα αυτά η έρευνα προσφέρει νέα στοιχεία σε προηγούμενες έρευνες, που επίσης είχαν δείξει ότι το διαδίκτυο επηρεάζει τη συμπεριφορά των νέων. Γι’ αυτό οι Ταϊβανέζοι γιατροί συνιστούν στους γονείς να προσέχουν πολύ τι είδους χρήση του Ίντερνετ κάνουν τα παιδιά τους και για πόση ώρα, ειδικά όταν διαπιστώνουν συμπτώματα απομάκρυνσης και απομόνωσης των παιδιών, ευερεθιστότητας, αποφυγής άλλων δραστηριοτήτων για χάρη λίγης ακόμα ώρας στο Ίντερνετ κ.α.
Η αύξησης της νεανικής επιθετικότητας συνδέεται ιδιαίτερα με το περιεχόμενο που βλέπει ο νέος στο διαδίκτυο. Η on-line «κουβεντούλα» (chatting), το παίξιμο on-line τυχερών παιγνιδιών και η πορνογραφία κατ’ εξοχήν συνδέονται με την αυξημένη επιθετικότητα. Σχετικά «αθώα» είναι η on-line αναζήτηση και μελέτη.
Link: Για την ολλανδική επιστημονική μελέτη στη διεύθυνση: http://www3.interscience.wiley.com/journal/122212739/abstract
Τα κύρια ζητήματα που θα απασχολήσουν τη CeBIT είναι οι «πράσινες» τεχνολογίες και οι εξελίξεις στη χρήση του Ίντερνετ από τα κινητά τηλέφωνα, δύο περιοχές που οι ειδικοί θεωρούν ότι μπορεί να εμφανίσουν ενδιαφέρον στην δύσκολη οικονομική συγκυρία που διανύει η αγορά. Ο αντιπρόεδρος της CeBIT, Μάικλ Προύσερ δήλωσε ότι τα ενεργειακά αυτάρκη προϊόντα έχουν μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης, ενώ θα έχουν τον δικό τους ειδικό εκθεσιακό χώρο για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά.
Μεταξύ των προϊόντων που θα τραβήξουν την προσοχή συγκαταλέγονται τα νέα εξαιρετικά λεπτά Netbooks, συμπεριλαμβανομένου του «zero-watt» laptop της Fujitsu-Siemens που δεν καταναλώνει καθόλου ενέργεια όταν βρίσκεται σε κατάσταση αναμονής.
Νέες τεχνολογίες τηλεδιάσκεψης παρέχουν τρόπους εξοικονόμησης χρόνου και χρημάτων για τις εταιρείες, ενώ, ως δευτερεύον πλεονέκτημα, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μείωση των ρυπογόνων υπερατλαντικών πτήσεων.
Τα gadget δε θα μπορούσαν να λείψουν από τα περίπτερα της έκθεσης, με ένα αδιάβροχο ανιχνευτή GPS που επιτρέπει τον εντοπισμό και τον έλεγχο κλεμένων οχημάτων με τη χρήση μηνυμάτων SMS να έχει αποσπάσει θετικά σχόλια.
Τέλος, ιδιαίτερη αναφορά κερδίζει φέτος η «τηλεϊατρική», η χρήση δηλαδή πρωτοποριακής τεχνολογίας για την παρακολούθηση ασθενών, κατά την παραμονή τους στο σπίτι.
Εντυπωσιασμένοι μένουν οι επισκέπτες του ΤechFest 2009 από τα εκθέματα που παρουσιάζονται εφέτος. Το ΤechFest είναι η ετήσια συνάντηση όλων των εργαστηρίων και ερευνητικών τμημάτων της Μicrosoft ανά τον κόσμο στην οποία παρουσιάζονται οι νέες δημιουργίες τους. Εφέτος εκτίθενται εκατοντάδες προηγμένα συστήματα τα οποία θα ενσωματώνονται στα προϊόντα που θα ρίξει στην παγκόσμια αγορά η εταιρεία τα επόμενα χρόνια.Τα φώτα της δημοσιότητας και του ενδιαφέροντος έπεσαν κατ΄ αρχάς στο Commute UΧ, ένα προηγμένο σύστημα φωνητικής αναγνώρισης που εγκαθίσταται στα αυτοκίνητα. Το σύστημα επιτρέπει στον οδηγό να μιλάει στο τηλέφωνο, να υπαγορεύει γραπτά μηνύματα και να ελέγχει φωνητικά τα συστήματα ψυχαγωγίας του οχήματος ώστε να μην υπάρχει κανένας λόγος να σηκώνει τα χέρια του από το τιμόνι.
Το «Οικογενειακό Αρχείο» είναι ένα άλλο φουτουριστικό έκθεμα. Πρόκειται για ένα τραπέζι στην επιφάνεια του οποίου βρίσκεται μια οθόνη αφής που ενσωματώνει νέας γενιάς αισθητήρες. Επιτρέπει τη δημιουργία εικονικών ντοσιέ για φωτογραφίες και οτιδήποτε μπορεί να πάρει ψηφιακή μορφή.
Ο Ξιάνγκ Χούο, ερευνητής στο ερευνητικό εργαστήριο της Μicrosoft στο Πεκίνο, «γράφει» στον αέρα χρησιμοποιώντας ένα μπαλάκι του τένις και ο υπολογιστής αναγνωρίζει τα γράμματα και τα εμφανίζει στην οθόνη. Με το «Οικογενειακό Αρχείο» (δεξιά) μπορεί κάποιος να δημιουργήσει έναν εικονικό κόσμο όλων των πραγμάτων και προσώπων που θέλει να βλέπει και να θυμάται.
Ενα σύστημα βγαλμένο από ταινία επιστημονικής φαντασίας είναι το «Write in the Αir» (γράφω στον αέρα). Επιτρέπει στον χρήστη ενώ στέκεται μπροστά από την οθόνη ενός υπολογιστή και χρησιμοποιώντας ένα αντικείμενο (π.χ. ένα μπαλάκι του τένις ή ακόμη και ένα μήλο) να «γράφει» στον αέρα. Ο πρωτοποριακός αισθητήρας και το λογισμικό νέας γενιάς «διαβάζουν» την εναέρια γραφή και τη μετατρέπουν σε γράμματα στην οθόνη.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που ενσωματώνεται σε διαφόρων ειδών μηχανές (από υπολογιστές ως ρομπότ) και τους επιτρέπει να επικοινωνούν με τους ανθρώπους παρέχοντάς τους πληροφορίες και υπηρεσίες. Στην έκθεση πάντως η συντριπτική πλειονότητα των νέων δημιουργιών αφορά λογισμικά διαχείρισης και επεξεργασίας δεδομένων.
Φωτογραφικόν Πρακτορείον «Δ.Α. ΧΑΡΙΣΙΑΔΗΣ». Ιδρύθηκε το 1949 και διατηρήθηκε ως το 1985. Δημιουργός του ήταν ένας από τους σημαντικότερους έλληνες φωτογράφους, του οποίου το έργο, από τα πρώτα ερασιτεχνικά ενσταντανέ του Μεσοπολέμου και την εικονογράφηση της ανασυγκρότησης της χώρας μετά τον πόλεμο ως τις καθαρά φορμαλιστικές συνθέσεις του, της δεκαετίας του ΄60, υπήρξε αφενός μια καταγραφή της σύγχρονης Ιστορίας του τόπου και αφετέρου μια εξαιρετική συμβολή στον τομέα της φωτογραφίας. Αυτή η μακρόχρονη πορεία παρουσιάζεται από σήμερα στο Μουσείο Μπενάκη σε μια έκθεση που περιλαμβάνει 220 φωτογραφίες από τις χιλιάδες που υπήρχαν στο αρχείο του, το οποίο έχει περιέλθει στο μουσείο από το 1997.
Η επιστράτευσή του το 1940 στο Αλβανικό Μέ τωπο έγινε η αφορμή για τις πρώτες επαγγελματικές του λήψεις: ως έφεδρος αξιωματικός και επίσημος φωτογράφος του Στρατού απαθανάτισε τη ζωή των στρατιωτών και την επέλαση της ελληνικής στρατιάς. Κατέγραψε όμως και σκηνές της Κατοχής, ενώ στο τέλος του πολέμου εργάστηκε για λογαριασμό της βρετανικής και στη συνέχεια της αμερικανικής αποστολής. Στο πλαίσιο της εμπορικής φωτογράφισης ειδικεύτηκε στη βιομηχανική φωτογραφία και στη διαφήμιση, ενώ ως φωτογράφος του Εθνικού Θεάτρου αποτύπωσε μεγάλες στιγμές της Ιστορίας του. Συμμετείχε σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και ήταν ο μόνος έλληνας φωτογράφος που έλαβε μέρος στην έκθεση «Τhe family of Μan» στη Νέα Υόρκη το 1955. Η έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη θα διαρκέσει ως τις 19 Απριλίου.
Η συνάδελφος Πόλυ από ένα γειτονικό blog έχει να μας επισημάνει τα εξής σχετικά με την έκθεση σωμάτων Bodies:
Όσοι από τους αναγνώστες των πινακίδων δεν έχουν ήδη δει στο διαδίκτυο, στον τύπο και στις γιγαντοαφίσες τη διαφήμιση της Εκθεσης έχουν καταλάβει βέβαια ότι δεν πρόκειται για σώματα ? BODIES αλλά για πτώματα – CORPSES. Οι γδαρμένες μορφές που θυμίζουν άτλαντα ανατομίας ή σφαχτά του Francis Bacon ποζάρουν «χαριτωμένα» στην αφίσα της έκθεσης χέρι ? χέρι με ένα σκελετό ή σε άλλες σκηνές της καθημερινότητας ή άθλησης.
Ο χώρος της έκθεσης ? Τεχνόπολις ? υπονοεί τέχνη, ο βασικός υποστηριχτής ? ο οργανισμός μεταμοσχεύσεων ? υποδηλώνει μια ιατρική – εκλαΙκευτική δραστηριότητα. ” Η έκθεση απευθύνεται σε επισκέπτες όλων των ηλικιών” της δίνει και μια εκπαιδευτική διάσταση. Πιστεύω όμως ότι αυτά είναι πρόσχημα. Δεν πρόκειται παρά για μια ερεθιστική πρόκληση: Εσείς που δεν θα τολμούσατε ποτέ να μπείτε σε ένα νεκροτομείο, έχετε την ευκαιρία να δείτε τώρα τον ίδιο το νεκρό να κάνει πιρουέτες προς χάριν σας, χωρίς τις δυσαρεστες μυρωδιές, χωρίς τη θλίψη του πένθους, μα απολαμβάνοντας τη φρίκη μια και εκτίθεται γυμνός, με το σώμα του να χάσκει και τα όργανά του εκτεθειμένα σε κοινή θέα «που θα σας γοητεύσει και θα σας εμπνεύσει».
Δεν χρειάζεται δηλαδή να φρικιάτε, δεν χρειάζεται να σέβεστε, πρόκειται βέβαια για ανθρώπινα κουφάρια, αλλά η πλαστινοποίηση, η διαδικασία της επεξεργασίας και της αντικατάστασης των σωματικών υγρών με πολυμερή, είναι ικανή να μετατρέψει τα ανθρώπινα σώματα σε αγάλματα; Γιατί μόνο ως μίμηση είναι δυνατόν να συλλάβουμε την γυμνή με ακρίβεια ανατομίας αναπαράστασή του ανθρωπίνου σώματος στην Τέχνη.
Μα εδώ γίνεται σαφές πως πρόκειται για «αληθινά ανθρώπινα σώματα». Μην έχετε ψευδαισθήσεις λοιπόν. Αφεθείτε στη νεκρολαγνεία. Με το πρόσχημα της εκπαιδευτικής διάστασης, απεμπολείστε τους ενδοιασμούς σας, την αίσθηση του ανίερου, της βεβήλωσης που ενδεχομένως έχετε νιώσει.
Τώρα, ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι σημαίνει «σεβασμός στα ανθρώπινα σώματα στην ολότητά τους». Σεβασμός στα ανθρώπινα σώματα – που είναι νεκρά ? εγώ καταλαβαίνω είναι οι τιμές που προβλέπονται σε όλες τις παραδόσεις πριν την ταφή ή την καύση ακόμα και για την ταρίχευση όταν σε διάφορους πολιτισμούς η τιμή στο νεκρό προέβλεπε την διατήρηση του σώματός του. Σεβασμός προβλέπεται ακόμα και για τα σώματα που έχουν δωρηθεί για τους σκοπούς της ιατρικής
έρευνας, για την πρόοδο της επιστήμης στο τραπέζι της ανατομίας.
Όταν όμως ο νεκρός ποζάρει σαν τον «σκεπτόμενο» του Ροντέν με το μισό του κρανίο να λείπει ώστε να φαίνεται ο εγκέφαλός του, ή όταν τον έχουν βάλει να κλωτσά μια μπάλα σαν δεινός ποδοσφαιριστής για ποιο σεβασμό μιλάμε;
Μια έκθεση του μεγάλου ζωγράφου, που γεννήθηκε στο Βόλο, ετοιμάζεται στο Μουσείο Μπενάκη στα μέσα Μαρτίου για να μας ταξιδέψει στους μεταφυσικούς και συμβολικούς κόσμους του. Η έκθεση, με την ευκαιρία των 120 χρόνων από τη γέννηση και 30 από τον θάνατό του (1978), είναι θεματική: «Ο Τζόρτζιο ντε Κίρικο και οι μούσες του», με εκατό έργα (75 ζωγραφική, 15 σχέδια και ακουαρέλες, 10 γλυπτά), προερχόμενα από το Ιδρυμα Τζόρτζιο και Ιζα ντε Κίρικο στη Ρώμη.
Η έκθεση «αναλύει» τη σχέση του ζωγράφου με τις γυναίκες, τις πραγματικές και ιδεατές μούσες, που τον συντρόφευσαν στην καλλιτεχνική και προσωπική του διαδρομή.
Από τη μυθολογική μορφή της Αριάδνης, μέχρι τη μητέρα του, με την οποία ήταν πολύ δεμένος συναισθηματικά (μαζί της έφυγε από την Ελλάδα το 1906, ένα χρόνο μετά τον θάνατο του πατέρα του, υπεύθυνου κατασκευής της σιδηροδρομικής γραμμής Αθήνα – Θεσσαλονίκη, για τη Βενετία και το Μιλάνο αρχικά). Κι από τη μητέρα του στις δύο συζύγους, Ραϊσα Γκουρίεβιτς, Ρωσίδα μπαλαρίνα, και Isabella Pakszwer, για την οποία ο ίδιος είχε πει: «Η διαίσθησή της σε ζητήματα της ζωγραφικής μου ήταν πάντα πολύτιμη. Κανείς δεν μπορεί να κρίνει την ποιότητα ή τα ελαττώματα ενός έργου με την πρώτη ματιά, στον βαθμό που μπορεί να το κάνει εκείνη».
Η έκθεση πολυμέσων Κλοπή της Ιστορίας για την παράνομη διακίνηση αρχαιοτήτων και τις επιπτώσεις της αρχαιοκαπηλίας στην κοινωνία και τον πολιτισμό παρουσιάζεται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στις Βρυξέλλες. Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 10 Φεβρουαρίου. Την έκθεση διοργανώνει το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού με την συνδρομή της Προέδρου της Επιτροπής Πολιτισμού και Παιδείας του Ευρωπαϊκού Κοινουβουλίου κ. Κατερίνα Μπατζελή.
Η έκθεση θα φιλοξενηθεί στην αίθουσα Yehudi Menuhin, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στο διάστημα 9-13 Φεβρουαρίου2009. Είναι παραγωγή της Anemon Productions και έχει εμπλουτιστεί με φροντίδα του ΕΙΠ με αντίγραφα αρχαιοτήτων που επεστράφησαν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Παρουσιάστηκε, ήδη, με επιτυχία στην Τεργέστη, τη Λισσαβόνα και το Δουβλίνο.
Μπορείτε να δείτε την online έκδοση της έκθεσης στην ιστοσελίδα του ΕΠΙ ακολουθώντας το δεσμό online έκθεση
Ο Κώστας Καρυωτάκης (Τρίπολη 1896 – Πρέβεζα 1928) ποιητής της εποχής του Μεσοπολέμου, στα 31 του χρόνια φύτεψε μια σφαίρα στο μυαλό του, κάνοντας πράξη την απογοήτευσή του από τη ζωή και τον περίγυρο της δουλειάς του στην Πρέβεζα, όπου ήταν διορισμένος υπάλληλος.
Ηταν μόνο 32 ετών και η πικρία και ο σαρκασμός τον οδήγησαν στη μόνωση και στην αυτοκαταστροφή. Ο έρωτάς του με τη Μαρία Πολυδούρη πέρασε στους στίχους και των δύο ποιητών και έμεινε, χάρις στην ποίηση, ανίκητος από τον χρόνο, ενώ η Μαρία Πολυδούρη έσβησε στα 28 της χρόνια, στο «Σωτηρία», από φυματίωση. «Νηπενθή», ο τίτλος του βιβλίου, περιλαμβάνει τα εικοσιτέσσερα έργα του Γιώργου Κόρδη, που παρουσιάζονται στην έκθεση «Η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη» στο «Αέναον» μαζί με στίχους του μεγάλου ποιητή. Ο Γιώργος Κόρδης είναι ζωγράφος και λέκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο YALE το 2007 και με πρόσκληση του Duomo παρουσίασε ατομική έκθεση στη Φλωρεντία.
Παρουσιάζει μια σειρά μελάνια (σινική) μεγάλων διαστάσεων σε χειροποίητο χαρτί, διεισδύοντας με το λιτό χρωματικό λυρισμό της παλέτας του στην εσωτερικότητα της ποίησης του Κώστα Καρυωτάκη.
Τα εγκαίνια θα γίνουν τη Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου, ώρα 8 μ.μ., στην αίθουσα τέχνης «Αέναον», Κατεχάκη 70, Κηφισιά, διάρκεια ώς τις 30 Δεκεμβρίου.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Άρθρα (RSS)