Terra Computerata

Πρόταση σχεδίου εργασίας για πολιτιστικό πρόγραμμα

Η εκδήλωση έλαβε χώρα στην Ερμούπολη Σύρου στα πλαίσια του φεστιβάλ «Σύρος-Πολιτισμός». Φιλοξενήθηκε στον κήπο της Μονής Αδελφών του Ελέους στις 31 Ιουλίου 2011.

Το κείμενο μπορείτε να το βρείτε στη διεύθυνση:www.snhell.gr

Kαρδιά του χειμώνος. Xριστούγεννα, Άις-Bασίλης, Φώτα.
Kαι αυτός εσηκώνετο το πρωί, έρριπτεν εις τους ώμους την παλιάν πατατούκαν του, το μόνον ρούχον οπού εσώζετο ακόμη από τους προ της ευτυχίας του χρόνους, και κατήρχετο εις την παραθαλάσσιον αγοράν, μορμυρίζων, ενώ κατέβαινεν από το παλαιόν μισογκρεμισμένον σπίτι, με τρόπον ώστε να τον ακούη η γειτόνισσα:
― Σεβτάς είν’ αυτός, δεν είναι τσορβάς…· έρωντας είναι, δεν είναι γέρωντας.
Tο έλεγε τόσον συχνά, ώστε όλες οι γειτονοπούλες οπού τον ήκουαν του το εκόλλησαν τέλος ως παρατσούκλι: «O μπαρμπα-Γιαννιός ο Έρωντας». Συνέχεια »

Το 6ο Πανελλήνιο Συνέδριο των Εκπαιδευτικών για τις ΤΠΕ «Αξιοποίηση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας στη Διδακτική Πράξη» θα πραγματοποιηθεί στη Σύρο στις  6, 7 και  8 Μαϊου 2011.

Σκοπός του Συνεδρίου είναι ο γόνιμος προβληματισμός και ο δημιουργικός διάλογος αναφορικά με την εφαρμογή των «Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας στην Εκπαίδευση» (ΤΠΕ-Ε), καθώς και στις σύγχρονες πρακτικές τους έτσι όπως διαμορφώνονται στο σημερινό σχολείο. Ιδιαίτερα στοχεύει στο να ευαισθητοποιήσει τους εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης προς την κατεύθυνση των προβλημάτων διδακτικής μεθοδολογίας με τη συνδρομή ΤΠΕ.

Διαβάστε περισσότερα www.e-diktyo.eu

Και για να σας βάλω στα αίματα, ιδού ο οδηγός για το πως θα περάσετε καλά στη Σύρο, www.netschoolbook.gr/terra49

Χτες στο Δημοτικό σχολείο Ανω Σύρου παρακολούθησα μια μοναδική μουσική παράσταση του Μιχάλη Σιγανίδη και των Φίλων του Μίλτου Σαχτούρη.

Ο Μιχάλης Σιγανίδης αγάπησε την ποίηση του Σαχτούρη από τα μαθητικά του χρόνια, συγκέντρωσε τα μουσικά του έργα πάνω στην ποίηση του Σαχτούρη και τα συμπεριέλαβε σε ένα CD. Πρόκειται σύμφωνα με το δημιουργό για ένα ηχητικό ντοκιμαντέρ… μια ιδιόρρυθμη «αποδομητική» τραγουδοποιία που χαρτογραφεί ένα λεπτομερέστατο ηχητικό τοπίο όπου συνυπάρχουν το συγκεκριμένο πλαίσιο και ο ελεύθερος αυτοσχεδιασμός.

Στη συναυλία  ακούσαμε συνθέσεις από τις ποιητικές συλλογές «Ο περίπατος», «Το σκεύος», «Καταβύθιση», «Παραλογαίς», «Τα φάσματα ή η χαρά στον άλλο δρόμο».

Πρόκειται για μια ιδιαίτερη μουσική παράσταση όπου συνυπάρχουν έντονα η πρόζα, το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού, τα τζαζ ηχητικά μονοπάτια και γενικότερα η πειραματική διάθεση αυτού του ιδιαίτερου γκρουπ το οποίο με αυτή τη σύνθεση εμφανίζεται πολύ σπάνια σε επιλεγμένους χώρους και σε κοινό που αγαπά την ποίηση.

Επηρεασμένο από τα ποιήματα του Μίλτου Σαχτούρη είναι και το τραγούδι του Σταύρου Κουγιουμτζή «Τρελοί και Άγγελοι (Ντύλαν Τόμας)» (εμπνευσμένο από το ποίημα «Παρουσία» του Μίλτου Σαχτούρη και αφιερωμένο στον ποιητή) από τον ομώνυμο δίσκο «Τρελοί και Άγγελοι».

Έπαιξαν και τραγουδησαν: Μ. Σιγανίδης (κοντραμπάσο, κιθάρα, φωνή), Αλκ. Ιωαννίδης (φωνή, φλογέρες), Θ. Ρέλλος (σαξόφωνο, κλαρίνο, φωνή), Κ. Θεοδώρου (τύμπανα), Χ. Λαμπράκης (νέι, πλήκτρα), Α. Ανισέγκου (πιάνο).

Στη χτεσινή ανάγνωση ποιημάτων του Τίτου Πατρίκιου υπήρξαν και κάποια παραλειπόμενα. Στη μέση περίπου της εκδήλωσης κάποιοι ηλικιωμένοι σκανδαλίστηκαν από τις ποιητικές περιγραφές του γυναικείου σώματος και αποχώρησαν με μία σχετική χλαπαταγή. Στο τέλος της εκδήλωσης ακολούθησε συζήτηση. Ενας μαθητής, που εκτελούσε χρέη οπερατέρ της εκδήλωσης, πήρε θάρρος προς το τέλος και ρώτησε τον ποιητή πως τοποθετείται απέναντι στο φιλολογικό ερώτημα “τι θέλει να πει ο ποιητής” με το οποίο προσεγγίζονται τόσα έργα στο μάθημα της λογοτεχνίας. Ο Τίτος Πατρίκιος απάντησε διπλωματικά ότι βρίσκει γοητευτικό να δίνονται πολλαπλές ερμηνείες σε λογοτεχνικά έργα. Είπε ακόμη ότι μόνο τα μεγάλα έργα έχουν αυτήν την τύχη, δηλαδή να τα επισκέπτονται γενεές επί γενεών και να ανακαλύπτουν πάντα νέα πράγματα χάρη σε αυτά. Εφερε μάλιστα ένα παράδειγμα που διάβασε στη Le Monde για τη βράβευση τριών γραπτών εξετάσεων του Μπακαλορεά στη φιλοσοφία. Ηταν τόσο διαφορετικά μεταξύ τους αλλά τόσο φρέσκα που αναρωτιόσουν αν οι συγγραφείς τους ήταν δεκαοκτάχρονα παιδιά.

Η σύγκριση ήρθε αυτόματα στο μυαλό μου με τα δικά μας γραπτά που διορθώνονται με αντιπαραβολή σε σχέση με το μοναδικό σχολικό εγχειρίδιο και φυσικά οι τυχόν ερμηνείες που ξεφεύγουν από τη νόρμα τιμωρούνται με αφαίρεση μονάδων. Επαγγελματική διαστροφή.

Η φωτό από την εκδήλωση.

Ο Τίτος Πατρίκιος χτες το βράδυ διάβασε ποιήματά του στο προαύλιο της Αγίας Τριάδας στην Ανω Σύρο. Τον ποιητή συνόδευσε με το φλάουτό της η Κερασία Κασαρτζή.

Ο ποιητής μας φιλοδώρησε πέρα από τις αναγνώσεις γνωστών του ποιημάτων και με την ανάγνωση ενός ανέκδοτου ποιήματος του με τίτλο “Υμνώ το σώμα”.

Το ποίημα αναπτύσσεται σε επτά μέρη με τη μέθοδο της αντίστιξης.

Ενα απόσπασμα από το πρώτο μέρος:

Υμνώ το σώμα
που υψώνεται σα μίσχος
σώμα γυναίκας
που γοργά ή νωχελικά
κινείται
που ανθίζει
και το χειμώνα ακόμη
σε ρόδινη φρέσκια σάρκα
που δίνει τις δικές του προσταγές
για αέναες επιθυμίες
για σμίξιμο και συνευρέσεις
με ένα άλλο σώμα.

Υμνώ και το κουρασμένο σώμα
της γυναίκας
το λυγισμένο από το μόχθο
κάθε μέρας
το φυραμένο
με στεγνωμένους χυμούς
το σώμα
που το απειλεί η ακινησία
το φοβισμένο από την ηλικία,
την αρρώστια,
που ενώ ξέρει
πως τελικά νικάει ο θάνατος
δεν παραδίνεται άνευ όρων
στη φθορά.

Βιογραφικά του συγγραφέα 

Κάθε χρόνο τα ίδια. Οι φίλοι μου δυσανασχετούν όταν εξαφανίζομαι στο παράλληλο σύμπαν της Σύρου.

Γιατί κάθε καλοκαίρι επιστρέφω στο αγαπημένο του νησί;  Γιατί μόνο εδώ οι άνθρωποι με κάνουν να νιώσω κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Αυτό κάνουν οι νησιώτες μου. Δεν το κατάφερε ή δεν προσπάθησε, δεν ξέρω, κανείς άλλος. Γι΄ αυτό γυρίζω πάντα εδώ. Οι άνθρωποι είναι οι τόποι, μην το ξεχνάμε ποτέ.

Αλλά έφτασε η ώρα της επιστροφής στο κλεινόν άστυ, το οποίο είναι ολίγον κενό απ’ ότι μαθαίνω… Ισως αυτό κάνει περισσότερο υποφερτή την επιστροφή…

Στο κατάμεστο Θέατρο Απόλλων το συριανό κοινό απόλαυσε μία ξεχωριστή μουσική παράσταση στα πλαίσια των Ερμουπολείων 2009, τον Νυχτερινό Κήπο με την Αγγελική Ιονάτος και την Κατερίνα Φωτεινάκη.

Το Ντουέτο της Αγγελικής Ιωννάτου με την Κατερίνα Φωτεινάκη, που μας έρχονται ως «αντιδάνειο» από τη Γαλλία. Η διάσημη και πολυβραβευμένη στο εξωτερικό Angelique Ionatos συνάντησε την νεαρή  Κατερίνα Φωτεινάκη στο Παρίσι. Καρπός αυτής της συνάντησης ο «νυχτερινός κήπος» στον οποίο ξεφυτρώνουν σαν λουλούδια, τραγούδια πάνω σε στίχους μεγάλων ποιητών, Ελύτη, Σαπφώς, Γκάτσου, Neruda σε συνθέσεις της Αγγελικής Ιωννάτου, της Κατερίνας Φωτεινάκη αλλά και άλλων ελλήνων και γάλλων συνθετών – Χατζιδάκι, Leo Ferre,  Barbara, καθώς και διασκευές τους πάνω σε παραδοσιακά τραγούδια. Δύο κιθάρες και δύο φωνές που συνθέτουν μια σπάνια λυρική ατμόσφαιρα άλλοτε απαλή και νοσταλγική άλλοτε δυναμική και.. ροκ, άλλοτε παιγνιώδη και χιουμοριστική.

Να τι έγραψε για τις παραστάσεις της Αγγελικής Ιονάτος και της Κατερίνας Φωτεινάκη η Le Monde στις 7 Μαρτίου 2009.

«….Η ποίηση υπήρξε από πάντα η φίλη της Αγγελικής Ιονάτος. Από το 1976, μερικά χρόνια μετά από την εγκατάστασή της στη Γαλλία, δημιουργεί συνθέσεις πάμω σε κείμενα Ελλήνων ποιητών. Και συνεχίζει να τους τραγουδά: Τον Οδυσσέα Ελύτη, το Μάνο Χατζιδάκι, την ποιήτρια Σαπφώ από τη Μυτιλήνη [7αι. π.χ]. Και μαζί τους τοποθετεί και το “Septembre” [τι όμορφη εποχή] τραγούδι της Barbara, που το ερμηνεύει με χάρη και ευαισθησία η Κατερίνα Φωτεινάκη.

Αυτές οι συγγένειες μπορεί να προκαλέσουν έκπληξη. «Μη σας κάνει εντύπωση, εάν σας μιλώ για τη Σαπφώ σα να ήταν κάποια σύγχρονη ποιήτρια», δικαιολογείται χαμογελώντας η Αγγελική Ιονάτος.

«Η ποίηση είναι όπως τα όνειρα, εκεί κανείς δε γερνά ποτέ». Οι δύο τραγουδίστριες, με την κιθάρα στο χέρι, ξυπόλυτες, και γύρω-γύρω τους κεριά, αλλάζουν τις φωνές τους [ματ και σκοτεινή της Αγγελικής Ιονάτος, αέρινη και δροσερή της Κατερίνας Φωτεινάκη, τις κάνουν να συναντιούνται ή να διαφοροποιούνται, διασκεδάζουν σα δύο έφηβες συνδυάζοντας για παράδειγμα ένα παραδοσιακό Ελληνικό τραγούδι και ένα κείμενο της Colette.

Γιατί μέσα στον «κήπο» τη νύχτα κάθε τόλμη είναι επιτρεπτή.»

SyrosToday

Πολλές φιλόλογοι και φιλολογίζουσες ψυχές χτες στο θέατρο Απόλλων της Ερμούπολης απόλαυσαν την ευφάνταση προσέγγιση της Κατερίνας Φωτεινάκη στη διδασκαλία των προσωπικών αντωνυμιών.

Η Μάνια Παπαδημητρίου διαβάζει απόσπασμα από το Μικρό Ναυτίλο του Ελύτη.
Από τη μουσικοθεατρική παράσταση “Ερωτας και Αθανασία” στο θέατρο Απόλλων της Ερμούπολης Σύρου.

8 Αυγούστου 2009

ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ              XV

Τα παιδικά μου χρόνια είναι γεμάτα καλαμιές. Ξόδεψα πολύν άνεμο
για να μεγαλώσω. Μόνον έτσι όμως έμαθα να ξεχωρίζω τους πιο ανε-
παίσθητους συριγμούς, ν’ ακριβολογώ μες στα μυστήρια.
Μια γλώσσα όπως η ελληνική όπου άλλο πράγμα είναι η αγάπη και
άλλο πράγμα ο έρωτας· άλλο η επιθυμία και άλλο η λαχτάρα· άλλο η
πίκρα και άλλο το μαράζι· άλλο τα σπλάχνα κι άλλο τα σωθικά. Με
καθαρούς τόνους, θέλω να πω, που -αλίμονο- τους αντιλαμβάνον-
ται ολοένα λιγότερο αυτοί που ολοένα περισσότερο απομακρύνον-
ται από το νόημα ενός ουράνιου σώματος που το φως του είναι ο αφο-
μοιωμένος μας μόχθος, έτσι καθώς δεν παύει να επαναστρέφεται κά-
θε μέρα όλος θάμβος για να μας ανταμείψει.

Θέλουμε δε θέλουμε, αποτελούμε το υλικό μαζί και το όργανο μιας
αέναης ανταλλαγής ανάμεσα σ’ αυτό που μας συντηρεί και σ’ αυτό
που του δίνουμε για να μας συντηρεί: το μαύρο που δίνουμε, για να
μας αποδοθεί λευκό·  το θνησιμαίο, αείζωο.

Και χρωστάμε στη διάρκεια μιας λάμψης την πιθανή ευτυχία μας.

Το Κοιμητήριο του Αγίου Γεωργίου εγκαινιάστηκε το 1834. Περιλαμβάνει περίλαμπρα ταφικά μνημεία από το 1860, ένα σπάνιο σύνολο γλυπτικών και αρχιτεκτονικών έργων του νεοκλασικισμού: ναΐσκους, σαρκοφάγους και επιτύμβιες στήλες.

Στις μέρες μας έχει ατυχήσει καθώς έχει αφεθεί στα χέρια βανδάλων και νεκρόσυλων που ασχημονούν πάνω στα μνημεία. Η πολιτεία υπόσχεται αλλά φως δε φαίνεται…

YouTube direct

Αχ τι θυμήθηκα τώρα! Η Κυβέλη, ο Βικέλας και η Σύρος.
Σκηνοθεσία: Μέμη Σπυράτου

YouTube direct

είναι ηλεκτρικές…

Φωτογραφία: Ελένη Τουλούπη

Σήμερα στη θάλασσα, μία πολύ επικοινωνιακή γιαγιά αφού τσεκάρισε το γενεαλογικό μου δέντρο (ποιανού είσαι εσύ;) με φιλοδώρησε με μία ιστορία του παππού μου.

Ο πάππους μου, ο Λιναρδιός είχε πολλά κοπάδια στη Σύρο κι άλλα τόσα κτήματα. (Κάτι σε τσιφλικάς, μου κάνει). Ενα βράδυ του φέραν το μαντάτο ότι το αγαπημένο του κριάρι δεν ακολούθησε το κοπάδι πίσω στο μαντρί. Είχε αυτονομηθεί τρόπον τινά. Μεγάλη στεναχώρια έβαλε ο παππούς, γιατί πολύ το γούσταρε αυτό το κριάρι. Κι έταξε σε όποιον του το φέρει, ό,τι θέλει. Κίνησαν δυο τρεις βοσκοί να το μαζέψουν αλλά το κριάρι κατηφόριζε τα γκρεμνά κατά τη θάλασσα και δεν μπόρεσαν να το κυκλώσουν.

Ενας νέος μικρός βοσκός πάει στον παππού και σιγουρεύει την υπόσχεση. “Εγώ θα στο φέρω” του λέει “αλλά θα μου δώκεις ότι κι αν σου ζητήσω;” “Ο λόγος μου, συμβόλαιο” του αποκρίθηκε ο Λιναρδιός κι έτσι κίνησε ο μικρός να φέρει το κριάρι. Είχε σχέδιο ο πονηρός βοσκός. Αφού το κούρασε κυνηγώντας το στα γκρεμνά, το ζαλώθηκε στην πλάτη και του το πάει του παππού στον καφενέ, όπου καθόταν με τους συγχωριανούς του.

“Νάτο το κριάρι σου, ώρα να κρατήσεις το δικό σου μέρος της συμφωνίας”. “Ο,τι θέλεις” του αποκρίθηκε ο παππούς. “Θέλεις κτήματα, θέλεις χρήματα, πες μου τι επιθυμείς”. “Θέλω να μου δώκεις το Ανεζιώ”, του απαντάει το βοσκόπουλο. Και κόντεψε να του έρθει ο κόλπος του παππού. Γιατί το Ανεζιώ, η Ανεζούλα ήταν η μοναχοκόρη του, κι είχε άλλα σχέδια για την αποκατάστασή της.

Να μην τα πολυλογούμε, το πήρε το Ανεζιώ σε  τρυφερή ηλικία (14 ετών) κι έκαναν είκοσι-δύο παιδιά. Καμία πρόνοια αντισύλληψης εκείνη την εποχή. Εγώ σκέφτηκα, πονηρός ο βοσκός, έκανε την τύχη του, αφού πήρε τη μονάκριβη θα εξασφάλισε και σωστή προίκα. Ο φαρμακωμένος Λιναρδιός όμως δεν επροίκισε το Ανεζιώ. Μόνο το σπίτι του έφτιαξε με ένα μικρό μποστάνι. Κανόνισε και έφεραν από την πόλη και ασετυλίνη  να μην τους τρώνε τα σκοτάδια και στη συνέχεια την ξέγραψε τη μονάκριβη.

Ετσι το ντεστάρδο κριάρι πήρε στο λαιμό του και το Ανεζιώ…

*ντεστάρδος = κακότροπος, ξεροκέφαλος. Σύμφωνα με τη φίλη έγκριτη μεταφράστρια Ελένη Τουλούπη, πρόκειται για δάνειο από τα ιταλικά, testardo.

Ενώ περίμενα να ξεκινήσουν σήμερα τα σεμινάρια της Ερμούπολης έριξα μία ματιά στις εκθέσεις του Βιομηχανικού Μουσείου. Στο δεύτερο όροφο εκτίθενται φωτογραφίες παιδιών λαϊκών στρωμάτων, των “αόρατων παιδιών”.

Τα «αόρατα παιδιά» της Σύρου, στα οποία αφιερώνεται αυτή η έκθεση, είναι τα ανήλικα παιδιά που εργάζονταν σε διάφορες δουλειές στην πόλη -σε εργοστάσια, καταστήματα, εστιατόρια- στα πλουσιόσπιτα τα κορίτσια, στα παιδιά που εργάζονταν σε αγροτικές δουλειές στα χωριά – βόσκοντας ζώα ή δουλεύοντας στα κτήματα-, καθώς και στα παιδιά που ήταν κλεισμένα στο βρεφοκομείο ή στο ορφανοτροφείο. Όλα αυτά τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων, που πολλά σιτίζονταν στα συσσίτια, είναι σχεδόν αόρατα στα μάτια μας, καθώς ελάχιστες φωτογραφίες τους έχουν διασωθεί.

Εκτίθενται σε αντίστιξη και φωτογραφίες από τα πιο γελαστά και ανέμελα παιδιά που δείχνουν πως ζούσαν τα παιδιά των πιο ευκατάστατων οικογενειών στη Σύρο.

Η Ερμούπολη, πρωτεύουσα της Σύρου, είχε διαμορφώσει αστική τάξη ήδη από το 1830 χάριν της οικονομικής κι εμπορικής άνθησης του νησιού. Η ακμή της Ερμούπολης στις αρχές του 20ού αιώνα συνδέθηκε με την ανάπτυξη της βαμβακοβιομηχανίας. Ενώ το κύμα των προσφύγων από τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 προσέφερε στο νησί μεγάλη εργατική δύναμη. Στο νησί άνθιζε το εμπόριο του μεταξιού, των δερμάτων, των σιδηρικών. Στα ανάλογα εργοστάσια, βυρσοδεψεία, ζαχαροπλαστεία, ραφεία, ξυλουργεία, παιδιά από το ορφανοτροφείο ή από πολύ φτωχές οικογένειες δούλευαν από επτά ετών. Τα μικρότερα πουλούσαν κουλούριαστον δρόμο, ήταν παραγιοί στα μανάβικα της πόλης, σερβιτόροι μέρα- νύχτα σε ταβέρνες, μοδίστρες, υπηρέτριες στα αρχοντικά και τα σπίτια των αστών της πρωτεύουσας.

Η Κατοχή, ο λιμός του 1941 και οι βομβαρδισμοί οδήγησαν την Ερμούπολη στην μεταπολεμική παρακμή και στη μεγάλη φτώχεια τις πολυμελείς οικογένειες της αγροτικής και εργατικής τάξης.

Τα παιδιά του του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ερμούπολης και του Δημοτικού Σχολείου Άνω Σύρου συγκέντρωσαν αρκετές μαρτυρίες των τότε παιδιών…

Σήμερα πρωί-πρωί στο Λιμεναρχείο. Καταγγελία για μόλυνση της παραλίας. Αλλά κανείς υπάλληλος στη θέση του. Μα κανείς. Τα γραφεία, έρημη χώρα. Ελεγα να αρχίσω να τραβώ βίντεο από τα άδεια γραφεία. Οι υπάλληλοι λείπουν ταξίδι για δουλειές.Και σας βεβαιώ δεν ήταν ώρα προσέγγισης πλοίου. Ηταν απλά ώρα ραστώνης και καφέ.

Τουλάχιστον στα σχολεία -σκέφτηκα- είμαστε αναγκασμένοι να είμαστε στη θέση μας. Δεν υπάρχει περίπτωση να συναντήσεις έρημη χώρα πρωί σε σχολείο. Νυσταγμένοι στην ουρά του καφέ αλλά στη θέση τους οι διδάσκοντες…

Ή μήπως υπάρχει; Ενας παλιός φίλος από τη Θεσσαλονίκη που υπηρετεί σε εσπερινό, μου έλεγε τις προάλλες, ότι δεν γίνονται μαθήματα, όταν έχει ματς ο Μπάοκ… Νόμος του κράτους, μου λέει. “Εσείς κάνετε μαθήματα στις διακοπές Πάσχα; γιατί να κάνουμε εμείς όταν παίζει ο Μπάοκ;”

Η αλλάζουμε ή βουλιάζουμε…

Μέσα σε λίγα λεπτά ο σκοτεινός απογευματινός ουρανός αποκάλυψε το πιο εξαίσιο δώρο του, έναν ήλιο απόκοσμο, που με το φως του σκόρπισε τη μέρα στα σύννεφα και ανάγκασε πολλούς να βγουν από τα σπίτια τους να αντικρίσουν το θέαμα. Ο συριανός γιαλός γέμισε επισκέπτες, οπλισμένους φωτογράφους και διψασμένους περιπατητές, όλοι εν δυνάμει ποιητές της δύσης.

Οι φωτογραφίες αποδίδουν ελάχιστο από το αληθινό, όπως πάντοτε άλλωστε, πόσω μάλλον αυτή τη φορά, που το αληθινό ήταν και αυθεντικά σπάνιο.

Το Επιστημονικό και Μορφωτικό Ίδρυμα Κυκλάδων (ΕΜΙΚ) οργανώνει για εικοστή πέμπτη χρονιά, τα Σεμινάρια της Ερμούπολης, με την επιστημονική και οργανωτική συνεργασία του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Τα Σεμινάρια θα πραγματοποιηθούν από τις 5 έως τις 12 Ιουλίου 2009.Θέματα:
– Το σύγχρονο ελληνικό τοπίο: πολλαπλοί εντοπισμοί και πολλαπλές αναγνώσεις
– Η νεολαία στην Ελλάδα σήμερα
– Η αξιοποίηση των τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για την ανάπτυξη του νησιωτικού χώρου και των απομακρυσμένων περιοχών
– Κοινωνικο-πολιτισμική ανάλυση: ποια παρέμβαση;
– Βιομηχανική αρχαιολογία-βιομηχανική κληρονομιά: νέες έρευνες, νέα αντικείμενα

Δείτε το πρόγραμμα των διαλέξεων (αρχείο PDF)

Η φωτογραφία της Ελένης Τουλούπη

Στην Ιστοσελίδα του Τμήματος Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Α/θμιας Εκπ/σης Κυκλάδων βρήκα πληροφορίες για την ηλιοσπηλιά του Φερεκύδη. Την είχα επισκεφθεί πριν χρόνια για να ανακαλύψω ότι είχε μετατραπεί σε μαντρί.

Αναφέρεται η ιστοσελίδα σε πρόσφατη έρευνα του Ε.Μ.Π. η οποία έδειξε, ότι αυτό, που εδώ και πολλές δεκαετίες χρησιμοποιούν οι χωρικοί για την άντληση νερού στην περιοχή Σα Μιχάλη της Σύρου, δεν είναι πηγάδι. Πρόκειται για τελειοτάτη πανάρχαια κατασκευή, ένα ηλιακό παρατηρητήριο, στο οποίο υπολογίζεται η φαινομένη κίνηση του Ήλιου καθ’ όλο το έτος, και σηματοδοτούνται με ακρίβεια οι εποχές, οι ισημερίες, οι τροπές κ.τ.λ.
Το «Ηλιοτρόπιο του Φερεκύδη», όπως ονομάσθηκε (στο Σύρο φιλόσοφο αποδίδεται η κατασκευή ή η τελειοποίηση μέρους του έργου), αποτελεί έναν ακόμη κρίκο της μακράς «αλυσίδας» της αρχαίας συριανής επιστημονικής παράδοσης, όπως περιγράφεται σε μυθολογικές και ιστορικές πηγές και διασώζεται αποτυπωμένη σε βραχογραφίες, αλλά και στα κυκλαδικά ειδώλια, τα οποία δεν κατασκευάζονταν για λατρευτικούς ή διακοσμητικούς απλώς λόγους, όπως νομίζεται, αλλά ήταν ακριβέστατα φορητά επιστημονικά όργανα, που χρησιμοποιούνταν για τους ίδιους υπολογισμούς, όπως και το Ηλιοτρόπιο, μπορούν δε να χρησιμοποιηθούν ακόμη και σήμερα με άριστα αποτελέσματα.

via