rizarios.jpgΗ κα  Διαμαντοπούλου μίλησε σχετικά με την παρουσίαση της τάξης του μέλλοντος για «προχειρότητα και επιχείρηση εξαπάτησης των πολιτών», λέγοντας ότι «στήθηκε πριν από μία εβδομάδα σε ένα κτίριο που δεν έχει ρεύμα. Μια τάξη χωρίς δασκάλους, μια τάξη χωρίς παιδιά».

Συμβαίνει να είμαι η ανύπαρκτη δασκάλα. Στην ιστοσελίδα μου μάλιστα ανέβασα το ανύπαρκτο μάθημα.

Συμβαίνει να έχω λάβει μέρος σε άλλες δύο-τρεις τέτοιες επιδείξεις, όταν κυβέρνηση ήταν η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση. Στην πρώτη θύμα της εξαπάτησης ήταν η επίτροπος της Ε.Ε. κυρία Βίβιαν Ρέντινγκ, η οποία μάλιστα μετά το πέρας αυτής της σκηνοθεσίας είχε μιλήσει για “money well spent”. Τότε -για όποιον θυμάται αρχαίες πονεμένες ιστορίες- έτρεχε ακόμα το πρόγραμμα “Οδύσσεια”. Φυσικά μόλις τελείωσαν τα ευρωπαϊκά κονδύλια τα εργαστήρια εγκαταλείφθηκαν, μετατράπηκαν σε πληροφορικής και οι επιμορφωτές κλειδωθήκαμε απ’έξω. Κοινώς φάγαμε πόρτα. Για να μπούμε στο εργαστήριο, έπρεπε να συμπληρώσουμε πέντε-έξι έντυπα παράδοσης -παραλαβής εργαστηρίου και να κάνουμε ρεβεράντζες στο συνάδελφο. Σε εκείνη τη σκηνοθεσία είχαμε αναστατώσει δύο σχολεία. Το 2ο Λύκειο Υμηττού και την Ιωνίδειο για εναλλακτική λύση. Τα δύο σχολεία βάφτηκαν εν μία νυκτί, η διδασκαλία σχεδιάστηκε και γίνονταν πρόβες για μία εβδομάδα με τους μαθητές.  Μάλιστα ενώ το μάθημα είχε σχεδιαστεί από έναν επιμορφωτή την τελευταία στιγμή διδάχθηκε από άλλον, που ήταν περισσότερο αρεστός στο τότε καθεστώς και ο οποίος δεν είχε κανένα πρόβλημα να οικειοποιηθεί την εργασία του συναδέλφου! Ο  “πράσινος” συνάδελφος καρπώθηκε τα εύσημα και τον άλλο χρόνο απέκτησε το γραφειάκι του στη Μητροπόλεως. Τουλάχιστον αυτή τη φορά στη Ριζάρειο δεν ταλαιπωρήθηκαν μαθητές. Είναι και περίοδος εξετάσεων,για όσους δεν το γνωρίζουν.

Μια άλλη φορά το θέατρο στήθηκε για τον τότε Υπουργό Πολιτισμού της Γαλλίας, κ. Ζακ Λάνγκ με μαθητές ιδιωτικού σχολείου.

Bottom line: όσο οι νέες τεχνολογίες πουλάνε σαν σύνθημα, οι πολιτικοί θα το εκμεταλλεύονται. Το θέμα είναι, ότι δεν είναι πια και τόσο νέες. Οσο σκεφτόμαστε με τη λογική της αρπαχτής και στήνουμε προγράμματα επιμόρφωσης 48, 96 ωρών αντί να φτιάξουμε μόνιμες δομές επιμόρφωσης αυτο-καταδικαζόμαστε σε καθυστέρηση και υπονομεύουμε το μέλλον των δύο -τουλάχιστον- επόμενων γενεών.

Τη λύση την έχουμε υποδείξει σε τουλάχιστον 100 πρωτοκολλημένα έγραφα προς την ηγεσία του ΥΠΕΠΘ. Τώρα και σε blog “που μας αφορά”. Αν θέλουμε να γίνει κάτι, θα πρέπει να δημιουργηθούν κέντρα παιδαγωγικής υποστήριξης (για οργάνωση ενδοσχολικών επιμορφώσεων, συμβουλευτική, δειγματικές διδασκαλίες, δανεισμός πολυμέσων, συντήρηση εκπαιδευτικής πύλης με αξιολογημένο εκπαιδευτικό λογισμικό και εφαρμογές, τηλεκπαίδευση κλπ.) σε κάθε διεύθυνση για διδασκαλία με ΤΠΕ ή/και media. Θα πρέπει να σταματήσει η κοροϊδία των πιστοποιήσεων ανά δύο χρόνια. Μόλις βγαίνει καινούργια προκήρυξη οι επιμορφωτές αποκτούν τον τίτλο του τέως και καλούνται σε εξετάσεις. Ετσι αντί να δευρύνουμε το σώμα των επιμορφωτών, χάνουμε τους απηυδισμένους. Με την επιμόρφωση Β΄επιπέδου φτιάχτηκαν 400 επιμορφωτές. Οι μισοί δεν αξιοποιήθηκαν ποτέ. Αν γινόταν μία πρόβλεψη για μείωση του ωραρίου τους θα συντηρούσαμε το σώμα και ίσως κάποιοι κάπου να ανακάλυπταν έναν τρόπο εμπλουτισμού της διδασκαλίας τους. Κόστος σχεδόν μηδενικό.

Φυσικά είναι θέμα πολιτικής βούλησης να χρηματοδοτηθεί το ελληνικό σχολείο. Αλλά επιτέλους ας σταματήσουμε να είμαστε ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι. Καλά τα γκατζετάκια και τα Kindle αλλά χωρίς ουσιαστικές δραστηριότητες θα παίζουμε τρίλιζα στον διαδραστικό πίνακα. Σε ποια έρευνα σκοπιμότητας στηρίχθηκε η πρόταση για το ηλεκτρονικό βιβλίο; Οι άλλες χώρες είναι ντιπ καθυστερημένες και επιδοτούν υπολογιστές; Τι εκπαιδευτικό λογισμικό τρέχει το Kindle; Το περιεχόμενο μετράει -φίλοι πολιτικοί- όχι τα μηχανάκια. Γιατί δημιουργήθηκε το σώμα των 400+ επιμορφωτών, αν δεν αξιοποιείται; Μόνο για να τους εξαπατήσουν  και να φάνε τα χρήματα; Αυτό -και διορθώστε με κα Διαμαντοπούλου-δεν ορίζεται από τον Μαρξ ως “ιδιοποίηση του υπερπροϊόντος της δουλικής εργασίας”; Γιατί αυτό κάνατε, όταν παίρνατε τις αποφάσεις, κατά συρροή και κατ’ έξακολούθηση.

5 σχόλια στο “Το μέλλον σε τέρμινα”
  1. Εύστοχη, άμεση και οξυδερκής όπως σε γνωρίζουμε!
    Η σημειολογία της φωτογραφίας λέει πολλά από τη στιγμή που εκστασιασμένοι άνδρες οι οποίοι στα χέρια τους κρατούν την τύχη της χώρας, υπο-κλίνονται σε μια εκπαιδευτικό που αγωνίζεται εδώ και χρόνια να αξιοποιήσει τις νέες τεχνολογίες στην εκπαιδευτική διαδικασια. Εύγε!
    Οι τεχνολογίες είναι ίσως πλέον παλιές, αυτό όμως που αποτυπώνεται στη φωτογραφία είναι νέο!
    Παρατήρηση: Οι άνδρες πληρώνονται παρά την οικονομική κρίση και την αβεβαιότητα της αποτελεσματικότητας του έργου τους, ενώ η εκπαιδευτικός δεν πληρώθηκε και δεν γνωρίζει αν ποτέ πληρωθεί για το σημαντικό έργο της επιμορφώτριας Β΄επιπέδου που παρήγαγε στη διάρκεια των δυο επιμορφωτικών περιόδων. Ένα έργο που με μεγάλη περηφάνεια η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας προβάλλει ως αιχμή του δόρατος των ρηξικέλευθων και καινοτόμων δράσεων του, για την αναβάθμιση της εκπαίδευσης στη χώρα μας.
    Η απάντηση δε στην κ. Διαμαντοπούλου αποτελεί κείμενο ικανό να δοθεί σε μαθητές Γ΄λυκείου για άσκηση στους τρόπους πειθούς , βάζοντας παράλληλα τα πράγματα στη σωστή τους θέση…
    Υ.Γ Η απουσία από τη γενέθλια γη της Σύρου είχε και αυτή τη σημασιολογία της;

  2. Ο/Η terracomputerata λέει:

    Φυσικά και την είχε: http://blogs.sch.gr/tgiakoum/archives/2999
    Εκρινα ότι θα ήταν επικίνδυνο να παραφερθώ, έχει και ωραία γιαούρτια η Σύρος, Βιοσύρ.

    Να σου πω ευχαρίστως θα παραχωρούσα την αμοιβή μου αν πίστευα ότι πρόκειται να κάνουν κάτι για το θέμα του εκσυγχρονισμού της τάξης. Αλλά δεν το βλέπω. Μάλιστα αυτές τις ημέρες που με απασχόλησε η διαθήκη μου κι ενώ είχα σκεφτεί να φτιάξω ένα κληροδότημα για υποτροφία στις εφαρμογές ΤΠΕ μάλλον κλίνω προς να τα αφήσω σε νοσοκομεία.
    Σκέφτομαι επίσης πως θα πρέπει να επενδύσω σε αλεξίσφαιρα γιατί οι μαθητές δεν θα αντέξουν για πολύ και φοβάμαι ότι θα ζήσουμε το δικό μας Columbine.
    Σε λίγο θα ζητάμε επίδομα επικινδυνότητας, να μου το θυμηθείς

  3. Ο/Η N. λέει:

    …Μόλις έπεσα στο κείμενό σου για το … “ανύπαρκτο μάθημα”. Εξαίρετο το post σου και η φωτό (κάτι νάχεις να θυμάσαι από την (μη) εφαρμογή των ΤΠΕ στο ελληνικό σχολείο, μια και πιθανόν το γεγονός δε θα το προλάβουμε εν ζωή…). Δε χρειάζεται επιχειρηματολογία για τις «τάξεις Ποτέμκιν», τα λεφτά του ΚΠΣ διέφθειραν ημάς τε και υμάς και την ελληνική εκπαίδευση(;) κι ας έχουμε πάρει και ξοδέψει στη λογική της αρπαχτής την τελευταία 15ετία τόσα, όσα δεν είδε η Εκπαίδευση από την εποχή του Καποδίστρια!
    Και εις άλλα με υγεία.

  4. Ο/Η terracomputerata λέει:

    Ευτυχώς έχω πολλά να θυμάμαι από αυτήν την “Οδύσσεια”. Το κυριότερο, τους φίλους που γνώρισα, -καλύτερα συστρατιώτες- σε αυτόν τον σκοπό. Δεν θεωρώ ότι έχω διαφθαρεί. Πέρασα κι από τα υψηλά κλιμάκια και δεν ερωτεύτηκα την καρέκλα ούτε έπαθα κρίσεις μεγαλείου. Οταν οι “Σειρήνες” με πλησίασαν επικίνδυνα, έβαλα το καπελάκι μου στραβά και γύρισα στους μαθητές μου χωρίς απωθημένα.
    Οι επιδείξεις γίνονται για το αυτονόητο. Το θέμα είναι να υπηρετείται ο “μεγάλος σκοπός”.

  5.  

Αφήστε μια απάντηση

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων