Άρθρα με ετικέτα “απέλαση”

5-7-wanted-immigrant-labor.jpgΕλεύθερος προσωρινά, αλλά κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη της απέλασης, βρίσκεται εδώ και λίγες ημέρες ο 19χρονος «λαθραίος Ελληνας» που γεννήθηκε και μεγάλωσε αποκλειστικά στον δήμο της Αθήνας.

Η Ελληνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ), συγκλονισμένη από τη σύλληψη, φυλάκιση και απέλαση του 19χρονου παιδιού, με γονείς Σουδανούς, αποφάσισε να τον υιοθετήσει δικονομικά. Θα τον συνδράμει σε κάθε αναγκαίο ένδικο βοήθημα ώστε να ακυρωθεί η απόφαση απέλασης.

Το πρώτο βήμα ήδη έγινε με την πρωτοποριακή και θαρραλέα δικαστική απόφαση που ήρε την προσωρινή του κράτηση, στηριζόμενη, ελλείψει άλλου νόμιμου τίτλου, απλά και μόνο στους «βιοτικούς δεσμούς του παιδιού με την Ελλάδα».

Ο 19χρονος Ελληνας συνελήφθη πριν από δέκα ημέρες ως «λαθραίος». Τα τελευταία πέντε χρόνια δεν είχε άδεια διαμονής, παρά το γεγονός ότι όλη η οικογένειά του ζει και εργάζεται στη χώρα μας επί δεκαετίες. Οπως αναφέρει η ΕΕΔΑ, ο μικρός ήταν «νόμιμος» όσο ο πατέρας του διασφάλιζε αυτό το καθεστώς με την παρουσία του, τη δουλειά του, τους φόρους του και τις εισφορές του. Είχε όμως την ατυχία να βαφτιστεί «παράνομος» στην εφηβεία του, όταν εγκαταλείφθηκε μαζί με τη μητέρα του και δύο του αδέρφια, για να επιβιώσουν όπως μπορούν στη μόνη τους πατρίδα. Ο αδερφός του, «λαθραίος» κι αυτός από τότε, σπουδάζει στο πανεπιστήμιο Βιολογία. Η δεκαπεντάχρονη «λαθραία» αδερφή του στο Γυμνάσιο.

Η ΕΕΔΑ θεωρεί ότι η υπόθεση αυτή αποκαλύπτει τα κενά του κράτους δικαίου στην Ελλάδα και συνοψίζει τα αδιέξοδα της μεταναστευτικής πολιτικής και του δικαίου της ιθαγένειας (κυρίως ως προς τη δεύτερη γενιά των μεταναστών). «Η ξενοφοβική νομοθεσία και διοικητική πρακτική στους δύο αυτούς τομείς παράγει καθημερινά ανθρώπινες τραγωδίες, εμμένοντας στην παρωχημένη αντίληψη ότι ο αλλοδαπός δεν γίνεται Ελληνας σχεδόν ποτέ, ακόμα κι αν έχει γεννηθεί και ζήσει αποκλειστικά και μόνο στον Δήμο Αθηναίων», τονίζεται χαρακτηριστικά.

Ελευθεροτυπία

Comments 0 σχόλια »

prison.jpgΧτες στην τάξη μία μαθήτρια με πλησίασε για να ακουμπήσει τον πόνο της. Είχαν απελάσει τον αδελφό της. Τον συνέλαβαν μια νύχτα. Ήταν ερωτευμένος και δεν τον χώραγε το σπίτι του.

“Και να’σαι μόνος, σκοτεινός μέσα στη νύχτα και ακυβέρνητος σαν τ΄άχερο  στ’ αλώνι”.

Τώρα το μέλλον του είναι  δύο χρόνια στράτευσης στην Αρμενία. Κι εκείνη είχε πολλές απορίες και πολύ συσσωρευμένο πόνο για την ηλικία της. Είχε επισκεφθεί τον αδερφό της στα κρατητήρια και είδε τις συνθήκες κράτησης. Με ρώτησε γιατί οι αστυνομικοί τους φέρονται λες και δεν απευθύνονται σε ανθρώπους.

Τι να της πω; για την κατάχρηση εξουσίας στην οποία υποκύπτουμε καθημερινά;

Σκεφτόμουν ότι πολλές φορές η πραγματικότητα αντιγράφει την τέχνη καθώς στο μυαλό μου είναι ακόμη η ταινία του Καντέ “Ανάμεσα στους τοίχους”και το περιστατικό με τη μητέρα του κινέζου μαθητή. Εδώ και αιώνες τραβάμε γραμμές και τις ονομάζουμε σύνορα, χτίζουμε τείχη, συντηρούμε το παγκόσμιο σύστημα. Αλλά οι άνθρωποι γίνονται άραγε πιο ευτυχισμένοι στο διάβα των αιώνων;

” τη σκέψη του πρόσφυγα τη σκέψη του αιχμαλώτου

τη σκέψη του ανθρώπου σαν κατάντησε κι αυτός πραμάτεια

δοκίμασε να την αλλάξεις, δεν μπορείς”.

“Εύκολα τρίβεται ο άνθρωπος μες τους πολέμους,

ο άνθρωπος είναι μαλακός, ένα δεμάτι χόρτο”.

Comments 1 σχόλιο »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων