…Περνώντας τώρα στο ζήτημα των επιστημονικών, πανεπιστημιακών συγγραμμάτων, είδαμε την περίπτωση του Γερμανού υπουργού Γκούτενμπεργκ, ο οποίος αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι ότι, παρά την τιμωρία και την παραίτηση, περισσότεροι από 20.000 Γερμανοί πανεπιστημιακοί υπέγραψαν ανοιχτή επιστολή στην καγκελάριο Μέρκελ διαμαρτυρόμενοι για την πολιτική υποστήριξη που του παρείχε.
Οπως γράφει ο Θανάσης Γκότοβος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων, «το κρίσιμο στην υπόθεση της καταπολέμησης της λογοκλοπής στα γερμανικά πανεπιστήμια, που δεν είναι και τα πιο αυστηρά στο θέμα αυτό, καθώς οι ΗΠΑ κατέχουν τα πρωτεία – είναι η ακύρωση της επιλογής της συγκάλυψης ως στρατηγικής ελέγχου της «ζημίας» που θα μπορούσε ο πρύτανης ενός πανεπιστημίου να νομίσει ότι υφίσταται το ίδρυμα που εκπροσωπεί, όταν αποκαλυφθεί μια υπόθεση λογοκλοπής στο «σπίτι» του, κατά το αρχαίον: «τα εν οίκω μη εν δήμω». Η στρατηγική της «προστασίας» του ιδρύματος μέσω της προστασίας του λογοκλόπου και της συγκάλυψης των υποθέσεων αποκλείστηκε εξαρχής, το ίδιο και εκείνη της «αλληλεγγύης» προς τον… σύντροφο αντιγραφέα» (aixmi.gr, 3.4.12).
Νομικά μιλώντας τώρα, στα επιστημονικά, πανεπιστημιακά συγγράμματα ισχύει το εξής: οι επιστημονικές ανακαλύψεις ή θεωρίες δεν συνδέονται με τη μοναδικότητα του προσώπου που τις φέρνει στο φως (όπως στα έργα τέχνης), αλλά αποκαλύπτουν την αντικειμενική πραγματικότητα που ήδη υπάρχει εξωτερικά και είναι καταρχήν προσιτή σε όλους. Προστατεύονται μεν από ειδικούς νόμους, αλλά τα δικαιώματα που τις αφορούν συνδέονται με το «νέο» ή όχι του χαρακτήρα τους και όχι τη «μοναδικότητα» του συντάκτη τους.
Η πνευματική ιδιοκτησία του επιστήμονα-συγγραφέα στις επιστημονικές ανακαλύψεις και θεωρίες αφορά μόνο τον τρόπο που διατυπώνει και περιγράφει την ανακάλυψή του ή τη θεωρία του και όχι αυτή καθ’ αυτή την ανακάλυψη ή θεωρία. Σαφώς, όμως ο συγγραφέας του επιστημονικού έργου, στο πλαίσιο της προστασίας της προσωπικότητάς του, έχει δικαίωμα να απαιτεί να του αναγνωρίζεται η πατρότητα της ανακάλυψης/θεωρίας.
Παράδειγμα: η σχετικότητα στη φυσική «υπήρχε» και πριν από την ανακάλυψή της από τον Αϊνστάιν. Ο τελευταίος την εντόπισε πρώτος, δεν αποτελεί όμως δική του δημιουργία. Επομένως, ένας ερευνητής έχει το δικαίωμα να αναφερθεί στη θεωρία της σχετικότητας, οφείλει όμως να μνημονεύσει το όνομα του Αϊνστάιν.
Επιπροσθέτως, αν χρησιμοποιήσει ένα μικρό απόσπασμα από το σύγγραμμά του, πρέπει το βάλει μέσα σε εισαγωγικά και οφείλει να αναφερθεί στην πηγή από την οποία προέρχεται αυτό. Εάν δε χρησιμοποιήσει εκτενή αποσπάσματα αυτολεξεί ή και παραφράσει αυτά, οφείλει εκτός από την αναγνώριση της πατρότητας του έργου, να έχει λάβει από πριν και τη σχετική άδεια από τους δικαιούχους, συγγραφέα και εκδότη. Διαφορετικά, το αποτέλεσμα συνιστά «λογοκλοπή»: παίρνω αυτό που λέει κάποιος άλλος, αποσιωπώντας την πηγή, και παρουσιάζοντάς το ως αποτέλεσμα του δικού μου μόχθου και της δικής μου διάνοιας.
Ηλεκτρονικό σύστημα
Κλείνοντας, σε ό,τι αφορά τα μέτρα προστασίας, πρέπει να πούμε ότι στον αγγλόφωνο χώρο λειτουργεί τα τελευταία χρόνια ηλεκτρονικό σύστημα που συνδέει όλα τα ιδρύματα της χώρας, το οποίο ταυτοποιεί την αυθεντικότητα ή μη μιας διπλωματικής, μεταπτυχιακής κ.ο.κ. εργασίας, ελέγχοντας αυτόματα τυχόν περίεργες ομοιότητες με άλλες εργασίες. Κάθε φοιτητής είναι υποχρεωμένος να υποβάλει την εργασία του για έλεγχο στο συγκεκριμένο σύστημα.
Στα καθ’ ημάς, εννοείται ότι τίποτα τέτοιο δεν ισχύει, ενώ συχνά καταγγελίες για λογοκλοπή περνούν απαρατήρητες. Σε μία πρόσφατη ανακοίνωσή του (5 Μαρτίου 2013) με τίτλο «Μηδενική ανοχή στη λογοκλοπή και αντιγραφή», ο Σύνδεσμος Καθηγητών ΑΠΘ «καλεί την πανεπιστημιακή κοινότητα να προστατέψει το επιστημονικό της κύρος, την αξιοπιστία και αντικειμενικότητα των εξεταστικών διαδικασιών και αξιολογήσεων, την αριστεία και την αξιοκρατία, επιδεικνύοντας μηδενική ανοχή απέναντι στη λογοκλοπή και αντιγραφή». Στην ίδια ανακοίνωση, ο Σύνδεσμος αναφέρει την πρόσφατη περίπτωση «διατριβής μεταπτυχιακής φοιτήτριας από τη Φιλοσοφική Σχολή που αποτελεί αντιγραφή δύο βιβλίων, από τα οποία μάλιστα το ένα είναι του κύριου επιβλέποντος καθηγητή». Ο Σύνδεσμος Καθηγητών ΑΠΘ καλεί να θεσμοθετηθούν «μηχανισμοί ελέγχου της πρωτοτυπίας των παραγόμενων πνευματικών έργων» (www.syndesmosauth.gr). Προφανώς και έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μέχρι να παρθούν δραστικά μέτρα.
Για πρώτη φορά, ο πόλεμος κατά της λογοκλοπής στα ελληνικά πανεπιστήμια λαμβάνει σάρκα και οστά. Ενόψει της αυριανής Παγκόσμιας Ημέρας κατά της Διαφθοράς, 265 μέλη πανεπιστημίων και ερευνητικών κέντρων της Ελλάδας και του εξωτερικού, μεταξύ των οποίων καθηγητές όλων των βαθμίδων, ερευνητές και επιστήμονες, συνυπογράφουν διακήρυξη κατά της λογοκλοπής, η οποία σύμφωνα με τους ίδιους έχει διαδοθεί σε «απαράδεκτα ευρεία κλίμακα» στην ανώτατη εκπαίδευση.
«Με θλίψη και αυξανόμενη ανησυχία παρακολουθούμε τη διάδοση και εξέλιξη της λογοκλοπής μέσα στην ελληνική Ανώτατη Εκπαίδευση, σε επίπεδο προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών, υποψηφίων διδακτόρων και πανεπιστημιακών δασκάλων», αναφέρεται στη διακήρυξη. «Η λογοκλοπή, η ιδιοποίηση πνευματικής ιδιοκτησίας άλλων, είναι πράξη ηθικά ανεπίτρεπτη και παράνομη στις σύγχρονες πολιτισμένες και ευνομούμενες κοινωνίες. Η αντιμετώπιση όμως των καταγγελιών από τα αρμόδια όργανα των ΑΕΙ δεν είναι η ενδεδειγμένη. Σπάνια επιβάλλονται οι προβλεπόμενες κυρώσεις στους παραβάτες, τόσο για την πράξη αυτή καθαυτή όσο και για την ιδιοποίηση ξένου επιστημονικού έργου με σκοπό την προσωπική πανεπιστημιακή ανέλιξη».
Την ίδια ώρα, στα πανεπιστήμια γίνεται της… λογοκλοπής. «Δυστυχώς τα κρούσματα συνεχώς πληθαίνουν», λέει στην «Κ» ο καθηγητής του ΑΠΘ κ. Βασίλης Μούγιος, εκ μέρους της ομάδας πρωτοβουλίας. «Τόσο σε επίπεδο φοιτητών που “κατεβάζουν” από το Ιντερνετ τις εργασίες τους όσο και σε επίπεδο καθηγητών που ιδιοποιούνται εργασίες ακόμα και φοιτητών τους και τις παρουσιάζουν ως δικές τους σε άρθρα και βιβλία.
Ομως, η αντιμετώπιση είναι πάντα χλιαρή. Γι’ αυτό και πολλοί θεωρούν ότι “συμφέρει” να αντιγράψεις. Στα πανεπιστήμια επικρατεί μια κακώς εννοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη η οποία μας βλάπτει στα μάτια της κοινής γνώμης. Δίνουμε την εικόνα ενός διεφθαρμένου χώρου, τη στιγμή που θα έπρεπε να είμαστε η αφρόκρεμα του πνευματικού κόσμου».
Χαρακτηριστικό είναι πάντως ότι από τους περίπου 70 πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις των ελληνικών πανεπιστημίων, μόνο 4 έχουν υπογράψει το κείμενο. «Δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιποι είναι υπέρ της λογοκλοπής, όμως είναι ενδεικτικό τού πόσο ταμπού παραμένει το θέμα», συνεχίζει ο κ. Μούγιος.
Η κατάσταση έχει φτάσει στο μη παρέκει. «Ως πνευματικοί άνθρωποι του τόπου δεν μπορούμε να μείνουμε αδιάφοροι», γράφουν στο κείμενο οι 265 πανεπιστημιακοί, που ζητούν μηδενική ανοχή σε φαινόμενα λογοκλοπής, καθιέρωση μαθημάτων και σεμιναρίων για έρευνα και συγγραφή επιστημονικών έργων, καθιέρωση μηχανισμών ελέγχου της πρωτοτυπίας των παραγόμενων πνευματικών έργων και προσθήκη στον εσωτερικό κανονισμό ή κώδικα δεοντολογίας των ΑΕΙ της απαγόρευσης και καταδίκης της πρακτικής (σ. σ. στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας έχει ήδη ξεκινήσει προσπάθεια με σεμινάρια, αλλά και ειδική αναφορά στον Κώδικα Δεοντολογίας).
«Η πρωτότυπη επιστημονική εργασία είναι πολύ απαιτητική. Θέλει προσπάθεια και ενασχόληση με αυτό στο οποίο είμαστε ταγμένοι», καταλήγει ο κ. Μούγιος. «Οπως και στον αθλητισμό έτσι και στα πανεπιστήμια, όποιος δεν θέλει να βρέξει τη φανέλα, χωρίς αυστηρούς κανόνες ρέπει προς την εξαπάτηση».
Το «έγκλημα» είναι συχνότατα οφθαλμοφανές. Μια απλή ματιά στα δύο «επιστημονικά» κείμενα, μία «κατ’ αντιπαράσταση» εξέτασή τους, φτάνει για να αποκαλυφθεί η αντιγραφή, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις, ο «θύτης» δεν αλλάζει ούτε ένα κόμμα ούτε μια τελεία. Και όμως, πολλά ελληνικά ΑΕΙ –εκεί λαμβάνει χώρα το όργιο της λογοκλοπής– επιλέγουν να καλύπτουν με πέπλο σιωπής τις σχετικές υποθέσεις, αφήνοντας ατιμώρητους τους ένοχους καθηγητές και εκτεθειμένους όσους ξεσκεπάζουν το πρόβλημα. «Εάν επρόκειτο για φοιτητές, θα είχε εξαντληθεί η αυστηρότητα του συστήματος. Οταν πρόκειται για καθηγητές, το σύστημα ξέρει να κάνει καλά τα στραβά μάτια», λέγεται χαρακτηριστικά στους διαδρόμους των πανεπιστημίων.
Καταγγελία
Είναι απίστευτο, κι όμως από το 2005, οπότε έγινε η πρώτη καταγγελία για κραυγαλέα υπόθεση λογοκλοπής σε μεγάλο ΑΕΙ της Βόρειας Ελλάδας, η ΕΔΕ διετάχθη μόλις πρόσφατα και μάλιστα αφού το αδίκημα κινδυνεύει να παραγραφεί και ο «θύτης» έχει συνταξιοδοτηθεί! Ο τελευταίος είχε προσκομίσει σε διαδικασία εκλογής για τη θέση του αναπληρωτή καθηγητή την πτυχιακή εργασία του φοιτητή του, τότε, κ. Αγγελου Ροδαφηνού, ο οποίος και προχώρησε σε όλες τις προβλεπόμενες ενέργειες για ακύρωση της εκλογής (η θέση είχε κατοχυρωθεί στον θύτη) και δικαίωσή του. Ομως, όπως λέει ο ίδιος στην «Κ», οι πόρτες που χτύπαγε παρέμεναν κλειστές και οι διαδικασίες δυσκίνητες. Την ίδια ώρα, κι ενώ σε σχετικό πόρισμά του το Σώμα Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης αναφέρει ότι η διαδικασία εκλογής υπήρξε παράνομη, ακόμη εκκρεμεί η εκδίκαση της υπόθεσης από τα δικαστήρια… «Είναι σαφές ότι αποθαρρύνεται η καταγγελία τέτοιων υποθέσεων. Αντί να υπάρξει οποιαδήποτε κύρωση στην πλευρά που ενοχοποιείται για τη λογοκλοπή και τη διοίκηση που συγκαλύπτει τις παρανομίες, έχω εμπλακεί σε έναν γραφειοκρατικό κυκεώνα», σχολιάζει στην «Κ» ο κ. Ροδαφηνός.
Εν τω μεταξύ, τα κρούσματα πληθαίνουν. «Καθηγητές συμπληρώνουν το βιογραφικό τους κυριολεκτικά με τη μέθοδο του copy paste», λένε χαρακτηριστικά στην «Κ» μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Αστείρευτη είναι άλλωστε η παγκόσμια δεξαμενή συγγραμμάτων. Ενώ όμως το υπουργείο Παιδείας δέχεται καθημερινά καταγγελίες από θιγόμενους καθηγητές, αλλά και από φοιτητές για αντιγραφές σχεδόν «λέξη προς λέξη», διαμηνύεται επισήμως ότι το θέμα της λογοκλοπής «εκφεύγει του ελέγχου νομιμότητας του υπουργείου… που δεν υπεισέρχεται σε θέματα ουσίας». «Σε περίπτωση που κριθεί από τα ποινικά δικαστήρια ότι ο καθ’ ου η καταγγελία – κατηγορούμενος σε αυτά έχει πράγματι διενεργήσει λογοκλοπή ή απάτη, όπως υποστηρίζει ο καταγγέλλων, τότε η αρμοδιότητα του υπουργού συνίσταται στη μετά την κοινοποίηση της καταδικαστικής για τον ανωτέρω ποινικής αποφάσεως έκδοση απόφασης αποχής από τα καθήκοντα αυτού στο ΑΕΙ, των δε πρυτανικών αρχών στην άσκηση πειθαρχικής δίωξης κατ’ αυτού». Οσο βέβαια… αναμένουν τις αποφάσεις των δικαστηρίων, οι όποιοι λογοκλόποι συνεχίζουν να στήνουν την καριέρα τους πάνω στον κόπο συναδέλφων τους από το εξωτερικό –ή και φοιτητών–, εισπράττοντας από το κράτος τα έσοδα πώλησης των βιβλίων τους.
«Για ποια “θέματα ουσίας” μιλάμε όταν η λογοκλοπή είναι αυτούσια μετάφραση, σε τέτοιο βαθμό που και μικρό παιδί θα έβλεπε;» αναρωτιούνται φοιτητές σε εκπαιδευτικό φόρουμ, με αφορμή έτερη υπόθεση αντιγραφής από καθηγητή του ίδιου ΑΕΙ ο οποίος «μετέφρασε» ξένη εργασία περίπου «λέξη προς λέξη» (και οι δύο εργασίες βρίσκονται στη διάθεση της «Κ»). Οπως όμως επισήμανε κάποιος άλλος, το Τμήμα του πήρε ήδη δραστικά μέτρα για να τον τιμωρήσει και παράλληλα να δώσει και το παράδειγμα για τυχόν άλλους που θα σκέφτονταν να πράξουν το ίδιο: πριν από δύο εβδομάδες, τον εξέλεξε αναπληρωτή καθηγητή, παρότι οι εκλέκτορες είχαν λάβει την ημέρα της εκλογής αντίγραφα των λογοκλοπών…
Αμα ο άνθρωπος τραβάει το πρόβλημα, το πρόβλημα θα τον βρίσκει συνέχεια. Μιλάμε για τον Μισέλ Ουελμπέκ, ο οποίος έμπλεξε πάλι: το νέο του μυθιστόρημα, «Ο χάρτης και η περιοχή», από τα φαβορί για το φετινό, πολυπόθητο Γκονκούρ, βρέθηκε στο στόχαστρο ορισμένων. Αυτή τη φορά, ο Ουελμπέκ δεν κατηγορείται ως ρατσιστής και σεξιστής, αλλά ως λογοκλόπος.
Συγκεκριμένα, ο ιστότοπος Slate. fr τον κατηγορεί ότι ξεπατίκωσε στο βιβλίο του ολόκληρες παραγράφους από την επίσημη ιστοσελίδα του γαλλικού υπουργείου Eσωτερικών, από την ιστοσελίδα ενός ξενοδοχείου, καθώς και από τη γαλλική έκδοση της Wikipedia.
Ο Γάλλος συγγραφέας εμφανίστηκε σε βίντεο που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του περιοδικού Le Nouvel Observateur, ισχυριζόμενος ότι οι κατηγορίες αυτές είναι «γελοίες». Ωστόσο, τόνισε ότι όπως και στις κατηγορίες περί ρατσισμού και σεξισμού, έτσι και σε αυτήν περί λογοκλοπής, «χρησιμοποιούνται βαριές έννοιες που ακόμα κι αν είναι γελοίες ως κατηγορίες, το στίγμα μένει». Ο Ουελμπέκ πρόσθεσε ότι «Αν ο κόσμος πιστεύει κάτι τέτοιο, τότε απλούστατα δεν έχουν ιδέα περί λογοτεχνίας. Ολο αυτό είναι μέρος της μεθόδου που ακολουθώ».
Το κακό είναι ότι μπορεί η υπόθεση αυτή να στερήσει από τον Ουελμπέκ το Γκονκούρ – το οποίο δεν έχει κερδίσει ποτέ έως σήμερα. Φέτος, μάλιστα, δύο από τους βασικούς ανταγωνιστές του είναι η Αμελί Νοτόμπ και ο δικός μας Βασίλης Αλεξάκης.
Το κύμα των καταγγελιών για κρούσματα λογοκλοπής στα ελληνικά ΑΕΙ πυροδότησε η αποκάλυψη πριν από λίγο καιρό από την «Κ» μίας ανάλογης τραγελαφικής υπόθεσης. Κατά τη διαδικασία εκλογής για τη θέση του αναπληρωτή καθηγητή σε μεγάλο πανεπιστήμιο, ο ένας εκ των δύο υποψηφίων διαπίστωσε ότι η πτυχιακή του εργασία βρισκόταν στο βιογραφικό του συνυποψηφίου του!Το ενδιαφέρον έγκειται στο γεγονός ότι, παρά τις οχλήσεις του προς τα αρμόδια όργανα του πανεπιστημίου, αλλά και του υπουργείου Παιδείας, ο… ατυχήσας υποψήφιος βρήκε μόνο κλειστές πόρτες. Η θέση μάλιστα κατοχυρώθηκε στον συνάδελφό του. Ο ίδιος πάντως προσέφυγε στη δικαιοσύνη, αναζητώντας δικαίωση. Η υπόθεση εκκρεμεί.
Μία σύντομη περιήγηση πάντως στις «πανεπιστημιακές» σελίδες του Διαδικτύου θα οδηγήσει στην αποκάλυψη πληθώρας ανάλογων «μικρών σκανδάλων». «Ο κλέψας του κλέψαντος!», αναφέρουν με νόημα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. «Είναι εξαιρετικά δύσκολο να διαπιστωθεί η λογοκλοπή επιστημονικών συγγραμμάτων, ιδίως εάν τα πρωτότυπα είναι ξένα. Ακόμα όμως και αν συμβεί, το “Βυζάντιο” των ελληνικών ΑΕΙ θα τα κρατήσει κρυφά. Κανέναν δεν συμφέρει να αποκαλυφθεί ότι καθηγητές βρίσκονται στη θέση τους επειδή… αντέγραψαν τις διπλωματικές των φοιτητών τους!» Πράγματι, καθηγητής «συνελήφθη» να παρουσιάζει ως δική του τη διπλωματική εργασία φοιτητριών του…
Ο διάολος έχει πολλά ποδάρια, λέει η παροιμία. Και όσο και αν αυτή δεν είναι δόκιμη έκφραση για πανεπιστημιακό, υπάρχει ένας καθηγητής που την επαναλαμβάνει από μέσα του όπως ένας μαθητής παπαγαλίζει το μάθημά του. Γιατί, πράγματι, πρέπει να είσαι πολύ άτυχος για να βρεθείς συνυποψήφιος για την ίδια θέση με τον άνθρωπο του οποίου την εργασία έχεις μόλις επιδείξει ως δική σου!
Η ιστορία, που διαδραματίζεται σε μεγάλο ΑΕΙ της χώρας και έχει ήδη φθάσει στη δικαιοσύνη, ξεκινάει το 2005, κατά τη διαδικασία εκλογής για τη θέση του αναπληρωτή καθηγητή. Υποψήφιοι είναι δύο, ένας επίκουρος καθηγητής του πανεπιστημίου και ένας παλιός φοιτητής του ίδιου ΑΕΙ, που ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο εξωτερικό (τα στοιχεία τους είναι στη διάθεση της «Κ»). Τίποτα δεν θα είχε γίνει αντιληπτό εάν ο τελευταίος δεν διάβαζε το βιογραφικό του συνυποψηφίου του για να διαπιστώσει έκπληκτος ότι εκεί περιλαμβάνεται και η δική του πτυχιακή εργασία! «Οπως προέκυψε, την είχε υποβάλει σε επιστημονικό συνέδριο του εξωτερικού ως δική του, κι έτσι την παρουσίασε και στη διαδικασία εκλογής (σ. σ. σε αυτές τις διαδικασίες, οι υποψήφιοι προσκομίζουν εργασίες που είτε έχουν δημοσιευθεί σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά είτε έχουν παρουσιαστεί σε διεθνή συνέδρια)», λέει ο άτυχος υποψήφιος για τη θέση ΔΕΠ στην «Κ».
Ουδείς ενδιαφέρθηκε
Ατυχος, διότι παρά τις έντονες διαμαρτυρίες του προς όλες τις κατευθύνσεις, τις ενστάσεις και τις προσφυγές του σε όλα τα όργανα του πανεπιστημίου και του υπουργείου Παιδείας, ουδείς ενδιαφέρθηκε να αποκαταστήσει την τάξη, με αποτέλεσμα η θέση να κατοχυρωθεί τελικά στον συνυποψήφιό του. «Αυτό που ουσιαστικά λένε είναι ότι δεν υπάρχει στα ελληνικά ΑΕΙ τυπικό και ουσιαστικό πρόβλημα εάν τα μέλη ΔΕΠ χρησιμοποιούν προϊόντα λογοκλοπής για την ακαδημαϊκή τους εξέλιξη» σημειώνει ο ίδιος, ο οποίος -παρότι συνεχίζει την καριέρα του σε μεγάλο ιδιωτικό πανεπιστήμιο- δεν το άφησε να περάσει έτσι. Προσέφυγε στη δικαιοσύνη εναντίον του (πλέον) αναπληρωτή καθηγητή, αλλά και του προέδρου του τμήματος. Η υπόθεση θα εκδικαστεί σε ένα μήνα.
Σε ανάλογη περίπτωση (βλ. http://dlib.ionio.gr/ctheses/0506tab475/Karahaliou-Notopoulou_Logotexnia.doc) που μας έτυχε με τη φίλη Σοφία Νικολαΐδου όταν διαπιστώσαμε περίπτωση λογοκλοπής με δημοσιευμένη εργασία μας, που είχε αντιγραφεί λέξη προς λέξη και δημοσιευτεί σε δικτυακό τόπο Πανεπιστημίου, αντιμετωπιστήκαμε ως τουλάχιστον ύποπτες από τον εποπτεύοντα καθηγητή. Ενώ μία αναζήτηση στο google αποκαθιστούσε την αλήθεια στο δευτερόλεπτο.
Πρόσφατα δημοσιεύματα και ρεπορτάζ εντόπισαν την ύπαρξη εταιρειών που επαγγέλλονται την «υποστήριξη σε προπτυχιακές, μεταπτυχιακές εργασίες & διδακτορικές διατριβές», την «ανάληψη συγγραφής ακαδημαϊκών άρθρων για υποψήφιους διδάκτορες-πανεπιστημιακούς» κ.τ.λ.
Αν και το τοπίο σχετικά με τη νομιμότητα των εταιρειών παραμένει θολό καθώς είναι δύσκολο να αποδειχθεί ότι μια εργασία έχει αγοραστεί έτοιμη και έχει παραδοθεί, υπάρχουν τομείς όπου επιδέχονται έλεγχο. Όπως αναφέρει στο kathimerini.gr o δικηγόροςΒασίλης Σωτηρόπουλος χρειάζεται κανείς να ενσκήψει σε θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας ή και φορολογικής νομιμότητας -εάν δηλαδή παρέχουν αποδείξεις-.
«Αυτό που ενδεχομένως συμβαίνει μ’ αυτές τις εταιρείες αφορά στην παραβίαση της πνευματικής ιδιοκτησίας και συγκεκριμένα του ηθικού δικαιώματος, σύμφωνα με το οποίο, υποχρεωτικά στη συγγραφή μιας εργασίας πρέπει να αναγράφεται η πατρότητα του κειμένου. Και οι δύο πλευρές, τόσο οι εταιρείες όσο και ο φοιτητής είναι συνένοχοι σε μια τέτοια ανταλλαγή», εξηγεί ο κ. Σωτηρόπουλος.
Δεν έχει σημασία αν ο υπάλληλος της εταιρείας -είτε είναι ερευνητής είτε καθηγητής πανεπιστημιακού επιπέδου- δεν έχει πρόβλημα με το να μην αναφερθεί το όνομά του στη συμβολή ή συγγραφή μιας έρευνας – ενός πονήματος. Ο νόμος λειτουργεί αυτεπάγγελτα, συμπληρώνει.
Ο εντοπισμός, ωστόσο, τέτοιων παρατυπιών και κυρίως η αλλαγή νοοτροπίας εκείνων των φοιτητών που αγοράζουν έναντι αδρού, αρκετές φορές, ανταλλάγματος έρευνα, συγγραφή και συμβουλές αφορά κατά κύριο λόγο την επίβλεψη από την πλευρά των διδασκόντων.
«Ο καθηγητής θα πρέπει να παρακολουθεί από κοντά πως αναπτύσσεται η εργασία του φοιτητή καθώς κάτι τέτοιο μειώνει δραματικά το ενδεχόμενο λογοκλοπής. Ωστόσο, η διαδικασία αυτή χρειάζεται αρκετό χρόνο κάτι που, δυστυχώς, οι περισσότεροι συνάδελφοι καθηγητές δεν έχουν», σχολιάζει ο κ. Βασίλης Παπάζογλου, καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
Η επιτήρηση της φοιτητικής εργασίας είναι «ζήτημα πρωτίστως του καθηγητή», τονίζει ο κ. Παπάζογλου υπογραμμίζοντας τη συνεργασία που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στον καθηγητή και το φοιτητή.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
…Περνώντας τώρα στο ζήτημα των επιστημονικών, πανεπιστημιακών συγγραμμάτων, είδαμε την περίπτωση του Γερμανού υπουργού Γκούτενμπεργκ, ο οποίος αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι ότι, παρά την τιμωρία και την παραίτηση, περισσότεροι από 20.000 Γερμανοί πανεπιστημιακοί υπέγραψαν ανοιχτή επιστολή στην καγκελάριο Μέρκελ διαμαρτυρόμενοι για την πολιτική υποστήριξη που του παρείχε.
Άρθρα (RSS)