Terra Computerata

Ο διάολος έχει πολλά ποδάρια, λέει η παροιμία. Και όσο και αν αυτή δεν είναι δόκιμη έκφραση για πανεπιστημιακό, υπάρχει ένας καθηγητής που την επαναλαμβάνει από μέσα του όπως ένας μαθητής παπαγαλίζει το μάθημά του. Γιατί, πράγματι, πρέπει να είσαι πολύ άτυχος για να βρεθείς συνυποψήφιος για την ίδια θέση με τον άνθρωπο του οποίου την εργασία έχεις μόλις επιδείξει ως δική σου!

Η ιστορία, που διαδραματίζεται σε μεγάλο ΑΕΙ της χώρας και έχει ήδη φθάσει στη δικαιοσύνη, ξεκινάει το 2005, κατά τη διαδικασία εκλογής για τη θέση του αναπληρωτή καθηγητή. Υποψήφιοι είναι δύο, ένας επίκουρος καθηγητής του πανεπιστημίου και ένας παλιός φοιτητής του ίδιου ΑΕΙ, που ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο εξωτερικό (τα στοιχεία τους είναι στη διάθεση της «Κ»). Τίποτα δεν θα είχε γίνει αντιληπτό εάν ο τελευταίος δεν διάβαζε το βιογραφικό του συνυποψηφίου του για να διαπιστώσει έκπληκτος ότι εκεί περιλαμβάνεται και η δική του πτυχιακή εργασία! «Οπως προέκυψε, την είχε υποβάλει σε επιστημονικό συνέδριο του εξωτερικού ως δική του, κι έτσι την παρουσίασε και στη διαδικασία εκλογής (σ. σ. σε αυτές τις διαδικασίες, οι υποψήφιοι προσκομίζουν εργασίες που είτε έχουν δημοσιευθεί σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά είτε έχουν παρουσιαστεί σε διεθνή συνέδρια)», λέει ο άτυχος υποψήφιος για τη θέση ΔΕΠ στην «Κ».

Ουδείς ενδιαφέρθηκε

Ατυχος, διότι παρά τις έντονες διαμαρτυρίες του προς όλες τις κατευθύνσεις, τις ενστάσεις και τις προσφυγές του σε όλα τα όργανα του πανεπιστημίου και του υπουργείου Παιδείας, ουδείς ενδιαφέρθηκε να αποκαταστήσει την τάξη, με αποτέλεσμα η θέση να κατοχυρωθεί τελικά στον συνυποψήφιό του. «Αυτό που ουσιαστικά λένε είναι ότι δεν υπάρχει στα ελληνικά ΑΕΙ τυπικό και ουσιαστικό πρόβλημα εάν τα μέλη ΔΕΠ χρησιμοποιούν προϊόντα λογοκλοπής για την ακαδημαϊκή τους εξέλιξη» σημειώνει ο ίδιος, ο οποίος -παρότι συνεχίζει την καριέρα του σε μεγάλο ιδιωτικό πανεπιστήμιο- δεν το άφησε να περάσει έτσι. Προσέφυγε στη δικαιοσύνη εναντίον του (πλέον) αναπληρωτή καθηγητή, αλλά και του προέδρου του τμήματος. Η υπόθεση θα εκδικαστεί σε ένα μήνα.

Καθημερινή

Σε ανάλογη περίπτωση (βλ. http://dlib.ionio.gr/ctheses/0506tab475/Karahaliou-Notopoulou_Logotexnia.doc) που μας έτυχε με τη φίλη Σοφία Νικολαΐδου όταν διαπιστώσαμε  περίπτωση λογοκλοπής με δημοσιευμένη εργασία μας, που είχε αντιγραφεί λέξη προς λέξη και δημοσιευτεί σε δικτυακό τόπο Πανεπιστημίου, αντιμετωπιστήκαμε ως τουλάχιστον ύποπτες από τον εποπτεύοντα καθηγητή. Ενώ μία αναζήτηση στο google αποκαθιστούσε την αλήθεια στο δευτερόλεπτο.

«Εκπαιδευτική Μακρόνησος!». Ετσι χαρακτηρίζει η κ. Γέκελ πολλές περιπτώσεις τμημάτων σε περιφερειακά ΑΕΙ που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια ανορθολογικά, χωρίς να τηρούνται βασικές προϋποθέσεις για ένα ακαδημαϊκό ίδρυμα. «Μου κάνει εντύπωση η πολυδιάσπαση των ΑΕΙ στην Ελλάδα. Υπάρχει μία σχολή στη μία πρωτεύουσα νομού και μία άλλη στην πρωτεύουσα του γειτονικού νομού. Δεν έχουν αναπτυχθεί στη λογική του campus, του universitas. Ομως, το πανεπιστήμιο δεν είναι μόνο ένας κλάδος απομονωμένος. Τι επιστήμη προσφέρουν αυτές οι σχολές; Με ποιες βιβλιοθήκες; Με ποια συνεργασία με τους συγγενείς επιστημονικά κλάδους; Πώς μπορούν οι φοιτητές να νιώσουν ότι ανήκουν σε μια ακαδημαϊκή κοινότητα, όταν αυτή είναι διασκορπισμένη; Οι μόνοι που σίγουρα κερδίζουν από αυτή την ιστορία είναι οι ξενοδόχοι. Πολλοί φοιτητές και σπουδαστές των περιφερειακών ΑΕΙ δεν μένουν καν στην έδρα της σχολής, αλλά απλώς πηγαίνουν εκεί για τις εξετάσεις. Αρα δεν νοικιάζουν σπίτια, δεν καταναλώνουν, δεν ζουν εκεί, όπως θα ήθελε η τοπική κοινωνία» λέει η κ. Γέκελ.

Η στρεβλή ανάπτυξη της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, σύμφωνα με τη Γερμανίδα συνομιλήτριά μας, αποτυπώνεται και στον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές τις σπουδές τους. «Πολλοί ενδιαφέρονται μόνο για τις εξετάσεις. Δεν έχουν δίψα να σπουδάσουν. Ο,τι κάνουν στο Λύκειο, το συνεχίζουν στο πανεπιστήμιο. Δηλαδή, μελετούν μόνο για τις εξετάσεις. Ετσι, παίρνουν το πτυχίο τους λίγο στα… τυφλά».

Καθημερινή