Με τη συναυλία από τα μουσικά σύνολα του Δήμου Αθηναίων και το Εργαστήρι Ελληνικής Μουσικής, με τίτλο «Τραγούδια που γράφτηκαν για το Φεγγάρι» θα γιορτάσει το Μουσείο της Ακρόπολης την Πανσέληνο του Αυγούστου, στις 24 του μήνα.
Το Μουσείο θα μείνει ανοιχτό ώς τις 12 τα μεσάνυχτα, ενώ η είσοδος για τη συναυλία είναι ελεύθερη.
Το Μουσείο Ηρακλειδών θα παρουσιάσει από την 3η Σεπτεμβρίου 2010 έως την 21η Νοεμβρίου 2010 την έκθεση με τίτλο: “Η Γυναίκα ως Μούσα, 1900-1950”. Θα εκτεθούν περί τα ενενήντα (90) έργα επί χάρτου – υδατογραφίες, χαρακτικά και σχέδια – της πρώτης πεντηκονταετίας του 20ού αιώνα, Ευρωπαίων καλλιτεχνών (συμπεριλαμβανομένων και Ελλήνων) από τη συλλογή του Μουσείου Ηρακλειδών, της Εθνικής Πινακοθήκης, της συλλογής Alpha Bank καθώς επίσης και από τις συλλογές των ιδιωτών Γεωργίου Οικονόμου και Χαράλαμπου Λεοντιάδη.
Η γυναικεία μορφή έχει εμπνεύσει καλλιτέχνες όλων των ηλικιών και εθνοτήτων από την αρχαιότητα έως σήμερα. Η έκθεση “Η Γυναίκα ως Μούσα, 1900-1950” θα παρουσιάσει έργα παγκοσμίως γνωστών καλλιτεχνών του μοντερνισμού, τα οποία απεικονίζουν ποικίλους τρόπους απόδοσης της γυναικείας μορφής και αντικατοπτρίζουν τα κυρίαρχα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής τους. Η γυναίκα απεικονίζεται ως μητέρα, ερωμένη, φίλη ή ως η “εξ’ απορρήτων”. Είναι διαδοχικά περιποιητική, παραπλανητική, επίμονη ή συνωμοτική.
«Μια εβδομάδα στο μουσείο». Η Μυρτώ Λάβδα και η Κατερίνα Σταμίδη έχουν αναλάβει να ξεναγήσουν τα παιδιά στις μόνιμες και στις περιοδικές εκθέσεις για να έρθουν σε επαφή από τα κυπριακά κεραμικά και τα κυκλαδικά ειδώλια μέχρι τις οργανικές φόρμες της αγγλίδας εικαστικού Σάρα Λούκας. Στη συνέχεια θα φτιάξουν τις δικές τους δημιουργίες.
Κατασκήνωση μέσα στην πόλη; Γιατί όχι. Ο Ελληνικός Κόσμος συνεχίζει το επιτυχημένο εγχείρημα για ενδέκατη χρονιά. Ετσι και φέτος τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να βρεθούν σε μια εναλλακτική κατασκήνωση που λειτουργεί από το πρωί έως το απόγευμα στους χώρους του ιδρύματος, στην Πειραιώς. Με προβολές εικονικής πραγματικότητας, εκθέσεις και παιχνίδι θα ανακαλύψουν τον κόσμο των αρχαίων.
«Κουπί γοργά, πόλεις μάς περιμένουν!» είναι ο τίτλος του πρώτου προγράμματος, που προσκαλεί σε ένα ταξίδι με μια τριακόντορο που ρίχνει άγκυρα σε αρχαία ελληνικά λιμάνια. Εκεί τα παιδιά θα γνωρίσουν τους ανθρώπους και τον πολιτισμό τους, θα ζήσουν την καθημερινότητά τους, θα γευτούν αρχαία εδέσματα.
Το δεύτερο πρόγραμμα έχει τίτλο «Σκάψε, σκάψε, μύθους θα βρεις». Τα παιδιά παίρνουν εργαλεία, σκάβουν βαθιά στη γη και φέρνουν στο φως ήρωες, θεούς και ημίθεους που τους εξιστορούν τα κατορθώματά τους. Τα προγράμματα είναι δεκαήμερα και ξεκινούν αύριο, στις 19/7 και 23/8.
Με πρωινή εξόρμηση στο λόφο του Φιλοπάππου για πικ νικ και κινητικά παιχνίδια αρχίζει το καθημερινό πρόγραμμα του Μουσείου Συναισθημάτων. Η επαφή με τη φύση, στη σκιά της Ακρόπολης, δεν είναι η μοναδική προτεραιότητα του μουσείου. Οπως μαρτυρά το όνομά του, στόχος είναι να ενθαρρύνει τα παιδιά να κατανοήσουν τα συναισθήματα. Για το λόγο αυτόν οργανώνει, σε συνεργασία με το Musee des Enfants των Βρυξελλών, τη διαδραστική έκθεση «Ποιος είμαι εγώ;», που προσπαθεί να δώσει μορφή στον άυλο κόσμο των συναισθημάτων. Με παιχνίδια αυτογνωσίας, οι ικανότητες, οι δυσκολίες, οι επιθυμίες, τα όνειρα καταγράφονται στο προσωπικό βιβλίο κάθε παιδιού, βοηθώντας το να αποκτήσει αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ακόμα μυθοπλασία και θεατρικό παιχνίδι καθώς και εργαστήρια κατασκευής-ζωγραφικής. Τα δεκαήμερα προγράμματα του Ιουλίου απευθύνονται σε παιδιά 7-12 ετών, αρχίζουν αύριο και στις 19/7, ενώ ένα πενθήμερο ξεκινάει στις 6 Σεπτεμβρίου.
Πας στο Σύνταγμα και η μηχανή του χρόνου σε μεταφέρει στην προϊστορία. Μια σπηλιά με «βράχια» που μοιάζουν αληθινά περιμένει στο «Αλατοσπήλαιο» τα παιδιά για να τα μεταφέρει στον κόσμο των παραμυθιών. Ο Ιούλιος (17/7 και 18/7) είναι αφιερωμένος στους μύθους του Αισώπου: «Ο αγριόγατος και ο πετεινός», «Η γίδα και ο γάιδαρος», «Ο βοριάς και ο ήλιος». Με αφήγηση, δραματοποίηση και θεατρικό παιχνίδι, οι μύθοι ζωντανεύουν στην ειδικά διαμορφωμένη σκηνή. Υπάρχουν και καρέκλες και για τους γονείς που θέλουν να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα.
Πώς μας προστατεύουν τα αντηλιακά από τη βλαβερή ακτινοβολία; Γιατί επιπλέουν τα πλοία; Πώς πετούν τα αεροπλάνα; Γιατί τα θαλάσσια ρεύματα διαφυλάσσουν την ισορροπία του πλανήτη; Το Ιδρυμα Ευγενίδου προσεγγίζει επιστημονικά το καλοκαίρι προσθέτοντας τη γνώση στην ξενοιασιά. Κάθε Σαββατοκύριακο του Ιουλίου η διαδραστική έκθεση «Επιστήμη και Τεχνολογία» συνοδεύεται από πειράματα και κατασκευές προκειμένου οι μικροί επισκέπτες να κατανοήσουν καλύτερα και με ευχάριστο τρόπο τον κόσμο που μας περιβάλλει. Η γη, ο αέρας, το νερό, ο ήλιος μπαίνουν στο μικροσκόπιο. Τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να κατασκευάσουν τη δική τους σχεδία, να της βάλουν πανιά και να την ταξιδέψουν στο νερό με τη βοήθεια ανεμιστήρα. Θα φτιάξουν όμως και γυαλιά ηλίου και θα μάθουν γιατί είναι απαραίτητα αυτή την εποχή.
Χρώμα ανατολής παίρνει η Χώρα της Ανδρου, με το αφιέρωμα στον σημαντικό αμερικανοϊάπωνα γλύπτη Ισάμου Νογκούτσι που οργανώνει το Ιδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή. Η αφαιρετική τέχνη, ο σουρεαλισμός, η αρχαία ελληνική γλυπτική αλλά και η ανατολική καλλιγραφία έχουν επηρεάσει το έργο του καλλιτέχνη, ο οποίος παράλληλα ενδιαφέρθηκε για την αρχιτεκτονική τοπίου, αναπλάθοντας από κήπους μέχρι παιδότοπους.
Οι μικροί παραθεριστές θα έχουν την ευκαιρία να μυηθούν στη γλυπτική του Νογκούτσι. Εκτός από τις καθιερωμένες ξεναγήσεις, υπάρχουν και παράλληλα προγράμματα: Στις 6 και 7 Αυγούστου η γλύπτρια Ντίνα Αναστασιάδου προσκαλεί τα παιδιά να συμμετάσχουν σε μια επίδειξη ζωγραφικής και καλλιγραφίας με «sumi». Πρόκειται για την πρώτη μορφή μελάνης που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος. Επινόηση των Κινέζων, εισάγεται στην Ιαπωνία περί το 600 μ.Χ. μαζί με τα κινέζικα ιδεογράμματα. Αρχικά, χρησιμοποιήθηκε για καλλιγραφία, αργότερα ευρέως και στη ζωγραφική.
Στις 20 και 21 Αυγούστου η Ιωάννα Χριστοδούλου οργανώνει εργαστήριο «Origami». Πρόκειται για την παραδοσιακή ιαπωνική τέχνη της χαρτοδιπλωτικής, που έχει τις ρίζες της στον 8ο αιώνα μ.Χ. Χωρίς τη χρήση ψαλιδιού, το χαρτί διπλώνεται και δημιουργούνται μορφές δύο ή τριών διαστάσεων, αφαιρετικές ή φυσικές που κεντρίζουν τη φαντασία.
1.Μουσείο Ακρόπολης «Περικλής Ξανθίππου». Η προσωπικότητα και το έργο του διάσημου άνδρα της Αρχαιότητας μέσα από τεκμήρια (επιγραφές, λογαριασμούς των έργων της Ακρόπολης, όστρακα, νομίσματα, γλυπτά κ.ά.) που αποδεικνύουν τον σπουδαίο ρόλο που διαδραμάτισε στην πολιτική, πνευματική και καλλιτεχνική ζωή της αρχαίας Αθήνας (Διονυσίου Αρεοπαγίτου 15, τηλ. 210 9000.900).
2.Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο «Η αρχαία Ερέτρια» μέσα από μια έκθεση που αναδεικνύει την καθημερινή ζωή σε αυτή τη σπουδαία πόλη της Αρχαιότητας, με τα κτίρια και τα δημόσια οικοδομήματά της, τις λειτουργίες, το νόμισμα, τις αποικίες και τους πολέμους της (Πατησίων 44, τηλ. 210 8217.724).
3.Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Προβολές στην πρόσοψη του κτιρίου επτά βίντεο που εστιάζουν στον μουσικό χαρακτήρα του κινήματος fluxus (4-28 Αυγούστου, κάθε βράδυ στις 9). Επίσης εκθέσεις των Αθανάσιου Αργιανά, Νίκου Γαβριήλ Πετζίκη, Κωστή Βελώνη, Χurban Collective, Υang Fudong, Μάριου Σπηλιόπουλου (Βασ. Γεωργίου Β΄ 17-19 και Ρηγίλλης, τηλ. 210 9242.111).
4.Νομισματικό Μουσείο 22 Ιουνίου- 31 Αυγούστου (κάθε Τρίτη 12 το μεσημέρι): Πώς κατασκευάζονταν τα αρχαία νομίσματα; Πόσο αγόραζε η αθηναία νοικοκυρά το λάδι; Ποια η σχέση του ενός ευρώ με την αρχαία δραχμή; Απαντήσεις σε αυτές και σε άλλες ερωτήσεις μέσα από περιηγήσεις στον κόσμο των αρχαίων νομισμάτων (Ελευθερίου Βενιζέλου 12, τηλ. 210 3612.519).
5.Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης Δύο εκθέσεις: Της Λουίζ Μπουρζουά με τη σειρά έργων της «Πρόσωπα», γλυπτά μεγάλων διαστάσεων με σουρεαλιστική αναφορά και τοτεμική εμφάνιση. Της Σάρας Λούκας από την αυτοβιογραφική σειρά έργων με τίτλο «Νuds». Ως 12 Σεπτεμβρίου (Νεοφύτου Δούκα 4 και Βασιλίσσης Σοφίας, τηλ. 210 7228.321).
6.Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Το Βυζάντιο κάτω από μια νέα οπτική, που παρουσιάζει εξίσου την ιστορία και τη δημόσια ζωή των αυτοκρατόρων με τον ιδιωτικό βίο και την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων. Μια νέα μεγάλη έκθεση που αναμενόταν από χρόνια (Βασιλίσσης Σοφίας 22, τηλ. 210 7211.027).
7.Μουσείο Μπενάκη «Η Ελλάδα στο Μουσείο Μπενάκη» μέσα από 40.000 έργα που καταγράφουν τον χαρακτήρα του ελληνικού κόσμου από την Αρχαιότητα ως τη μεσαιωνική περίοδο του Βυζαντίου, από την πτώση της Κωνσταντινούπολης, την φραγκική και οθωμανική κατοχή ως τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας και από τη διαμόρφωση του νέου ελληνικού κράτους ως το 1922 (Κουμπάρη 1 & Βασ. Σοφίας, τηλ. 210 3671.000).
8. Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης «Ταξίδι στην Αλεξάνδρεια του Καβάφη» με υδατογραφίες της Αννας Μπογκινιάν που διαβάζει εικαστικά τα ποιήματα του μεγάλου Αλεξανδρινού προσφέροντας ένα ταξίδι που μεταφέρει το παρελθόν στο παρόν, ξεπλένει τον Αλέξανδρο στα νερά του Γάγγη και κρύβει μέσα στο αστικό τοπίο Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες (Αγ. Ασωμάτων 22 & Διπύλου 12, τηλ.210 3251.311).
9.Μουσείο Μπενάκη, Νέο Κτίριο Από τη χαράκτρια Ζιζή Μακρή στον τούρκο φωτογράφο Αρα Γκουλέρ και από τον αρχιτέκτονα Ιωάννη Βικέλα στο greek green greet by droog, που στοχεύει στην ευαισθητοποίηση και ενημέρωση του κοινού για το σύγχρονο ντιζάιν με περιβαλλοντικές ανησυχίες (Πειραιώς 138, τηλ. 210 345 3111).
10. ΔΕΣΤΕ «ΑΩ. Εργα από τη Συλλογή Δάκη Ιωάννου». Ομαδική έκθεση 28 καλλιτεχνών, με στόχο την ανάδειξη καινοτόμων εκφράσεων στην τέχνη και τη διερεύνηση των συσχετισμών μεταξύ σύγχρονης τέχνης και πολιτισμού. Ως 19 Δεκεμβρίου (Φιλελλήνων 11 και Εμμ. Παππά, Νέα Ιωνία, τηλ. 210 2758.490).
Τι παίρνει μαζί του ο Αμερικανός για να θυμάται το Μουσείο της Ακρόπολης, όταν γυρίσει στο σπίτι του στο Πίτσμπουργκ; Ενα μαγνητάκι για το ψυγείο με 2 ευρώ. Και, ελλείψει καταλόγου, τον σύντομο οδηγό, ένα φυλλάδιο που κοστίζει 5 ευρώ και κυκλοφόρησε άρον άρον πέρυσι, στα εγκαίνια.
Στον έναν χρόνο λειτουργίας του όμως -εγκαινιάστηκε σαν αύριο-, σημειώνοντας ρεκόρ επισκεψιμότητας με 2 εκατομμύρια εισιτήρια (διπλάσιοι επισκέπτες από αυτούς της Ακρόπολης) ξέρετε πόσοι οδηγοί πουλήθηκαν; Μέχρι τον Μάιο είχαν διατεθεί 41.256 ελληνικοί και 40.227 αγγλικοί.
Ο αριθμός δεν είναι ανάλογος με τους επισκέπτες, και ο λόγος είναι προφανής. Το πρόχειρο αυτό φυλλάδιο δεν εξυπηρετεί ούτε εκείνον που θέλει να το έχει ως «οδηγό» στην επίσκεψή του στο μουσείο, ούτε εκείνον που θέλει να το πάρει ως ανάμνηση, ούτε εκείνον που επιθυμεί να το προσφέρει ως δώρο.
Η έλλειψη καταλόγου κοστίζει στον Οργανισμό Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού σε έσοδα. Κοστίζει στην εικόνα του μουσείου, αλλά και της χώρας διεθνώς. Ετυχε να βρεθώ μπροστά σ’ ένα περιστατικό καθημερινό για τους υπαλλήλους των πωλητηρίων. Μια κυρία ζητούσε τον κατάλογο του Μουσείου. Της έδειξαν το φυλλάδιο. «Κατάλογο δεν έχετε;», ρώτησε και πήρε μια μεγαλοπρεπή άρνηση. «Μα, θα ταξιδέψω στο Παρίσι και θέλω να πάω στους φίλους μου ως δώρο τον κατάλογο του Μουσείου», παραπονέθηκε.
Λίγο αργότερα, η κ. Βύλλη Μάκου-Ρώιμπα, ζωγράφος, μας έλεγε: «Τα μουσεία σε όλο τον κόσμο έχουν έναν κατάλογο. Είναι η εικόνα τους, που μπορεί να πάει παντού. Τι ωραιότερο δώρο από το να προσφέρεις τον κατάλογο του Μουσείου της Ακρόπολης. Να δώσεις στον άλλο τη δυνατότητα να ταξιδέψει κι αυτός νοερά. Να το ονειρευτεί…».
Φυσικά για cd-dvd, ηλεκτρονικούς ξεναγούς ούτε λόγος… Είχαμε όμως παραπονεθεί ήδη από τα εγκαίνια για το τεχνοφοβικό μουσείο .Τι κρίμα να διαθέτεις το πολιτισμικό κεφάλαιο και να μην μπορείς να το διαχειριστείς…
Το Μουσείο Μπενάκη σίγουρα το ξέρετε. Πέρα από το διάσημο παράρτημα της οδού Πειραιώς με το μοντέρνο κτίριο και εκθέσεις, στη συλλογή του προσέθεσε πριν από λίγα χρόνια και ένα ακόμα διαμάντι, πιο άσημο αυτή τη φορά: Το Μουσείο Ισλαμική Τέχνης. Καταχωνιασμένο στον Κεραμεικό, είναι από τις μεγάλες εκπλήξεις του κέντρου. Το πραγματικό μυστικό όμως βρίσκεται στην οροφή. Μια ταράτσα με συγκλονιστική θέα στεγάζει ένα κρυμμένο κυλικείο από άλλη εποχή, φοβερή επιλογή για ένα Κυριακάτικο καλοκαιρινό πρωινό με εφημερίδες.
Αύριο Τετάρτη 26/5 θα πραγματοποιηθούν τα πολυαναμενόμενα εγκαίνια της επανέκθεσης των μεταβυζαντινών συλλογών του Βυζαντινού Μουσείου με τίτλο «Από το Βυζάντιο στη Νεώτερη Εποχή». Το καλοκαίρι του 2004 είχε ανοίξει στο κοινό η μόνιμη έκθεση των Βυζαντινών Συλλογών που κάλυπτε την εποχή από τον 4ο έως και τον 15ο αιώνα μ.Χ. Η νέα ολοκληρωμένη επανέκθεση η οποία θα απλώνεται σε έναν εκθεσιακό χώρο 1.400 τ.μ. καλύπτει χρονικά την περίοδο από την Αλωση μέχρι και τον 20ό αιώνα. Τα εκθέματα, τα περισσότερα από τα οποία θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά, αναδεικνύονται σε σχέση με το κοινωνικό, πολιτιστικό και πολιτικό πλαίσιο της εποχής από την οποία προέρχονται.
Η σύλληψη της μουσειολογικής πρότασης, η οργάνωση, ο συντονισμός αλλά και η υλοποίηση του σύνθετου αυτού διεπιστημονικού, συλλογικού έργου οφείλονται στον επί δέκα χρόνια διευθυντή του Βυζαντινού Μουσείου Δημήτρη Κωνστάντιο που χάθηκε πρόσφατα.
Στην πρώτη μεγάλη ενότητα παρουσιάζεται η εντυπωσιακή πνευματική και καλλιτεχνική κινητικότητα και παραγωγή που, παρά την πολιτική παρακμή της βυζαντινής αυτοκρατορίας, χαρακτηρίζει τον 14ο και 15ο αιώνα και στην ουσία εκτείνεται χρονικά και στην μετά την Αλωση εποχή. Ακολουθούν οι ενότητες «Η Ενετική κυριαρχία και οι Γραικοί», «Κοινωνία και Τέχνη στη Βενετική Κρήτη», «Η τέχνη στα Επτάνησα: Είδος μεικτό αλλά νόμιμο», «Από το Ανθίβολο στην Εικόνα» ενώ η τρίτη μεγάλη ενότητα με τίτλο «Η Οθωμανική κατάκτηση και το γένος» καλύπτει εκφάνσεις του βίου και του πολιτισμού των Ρωμιών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα μετά την Αλωση χρόνια σε πέντε υποενότητες.
Σε ύψος πέντε μέτρων πάνω στον ενεπίγραφο κίονά της θα στηθεί μέσα στο Μουσείο της Ακρόπολης η περίφημη Νίκη του Καλλίμαχου. Πρόκειται για ένα γυναικείο άγαλμα από παριανό μάρμαρο που αφιερώθηκε στη θεά Αθηνά και στήθηκε δίπλα στον Παρθενώνα για να τιμηθεί μετά θάνατον ο πολέμαρχος Καλλίμαχος, χάρη στην ψήφο του οποίου αποφασίστηκε να γίνει η Μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.) τη συγκεκριμένη μέρα και ώρα, στην πεδιάδα του Μαραθώνα, προσφέροντας έτσι μια ιστορική νίκη στο γένος των Ελλήνων έναντι των Περσών.
Το άγαλμα της Νίκης του Καλλίμαχου έχει βρεθεί στην Ακρόπολη σπασμένο στα δύο. Από το γλυπτό λείπει το κεφάλι, μικρό τμήμα του βραχίονα και του κορμού. Είναι εμφανή τα σημάδια από τη στερέωση του περιδέραιου και τα φτερά. Στο παλιό Μουσείο της Ακρόπολης βρέθηκαν κι άλλα κομμάτια του αγάλματος, τα οποία εμπλουτίστηκαν με θραύσματα από τους λιθοσωρούς των διασπάρτων του βράχου. Επίσης εδώ και χρόνια φυλάσσονταν στο Επιγραφικό Μουσείο τμήματα του ενεπίγραφου κίονα του μνημείου.
Ολα αυτά συγκεντρώθηκαν, συγκολλώνται και συντηρούνται με σκοπό να ξαναγεννηθεί η τιμητική αφιέρωση στον Καλλίμαχο που τάχθηκε υπέρ της άποψης του Μιλτιάδη στην αμφίρροπη ψηφοφορία των στρατηγών (είχαν ψηφίσει πέντε υπέρ και πέντε κατά) για την έναρξη της μάχης.
Μια δωρεάν πρωτοβουλία του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης είναι ξαφνικά περισσότερο επίκαιρη από ποτέ, Η ιδέα ξεκίνησε από ένα πανευρωπαϊκό φεστιβάλ που στην Ελλάδα αντιπροσωπεύεται από το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Το Σαββατοκύριακο 15-16/5 αρχαιολόγοι και ιστορικοί τέχνης θα υποδέχονται τους επισκέπτες στις μόνιμες συλλογές και τις περιοδικές εκθέσεις με δωρεάν είσοδο, διαλέξεις για την τέχνη και μουσικές παραστάσεις. Σκοπός τους να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα χαράς και γιορτής. Δύσκολο, αλλά σίγουρα μας χρειάζεται.
Με τον φακό ανά χείρας υπομονετικά – κοντά τέσσερις δεκαετίες! – ο βραζιλιάνος φωτογράφος κατέγραφε εικόνες που έμελλε να αποτελέσουν την πιο παράξενη πινακοθήκη του γαλλικού μουσείου Σοκαρισμένες τρεις καλόγριες αναζητούν η μία το χέρι της άλλης για να πιαστούν. Η έκπληξη είναι μεγάλη μπροστά στις αφράτες και ολόγυμνες Τρεις Χάριτες που εμφανίζονται- σε πίνακα ζωγραφικής- μπροστά τους. Δύο πιτσιρίκες έχουν ξαπλώσει πάνω σε έναν πάγκο για να απολαύσουν ξεκούραστα το έργο τέχνης που τις ενδιαφέρει. Μόνο που δεν έχουν προσέξει πως έχουν μετατραπεί οι ίδιες σε έκθεμα, καθώς τα κοντά τους φουστανάκια έχουν σηκωθεί επικίνδυνα. Και μια ηλικιωμένη κυρία στέκει με δέος μπροστά σε μια αιγυπτιακή σαρκοφάγο. Με τη διαφορά πως η ζυγαριά του χρόνου δεν γέρνει υπέρ τής κατά πολύ νεώτερης ηλικιακά κυρίας, αλλά υπέρ της γοητευτικά ζωγραφισμένης σαρκοφάγου- μούμια όπως θα την αποκαλούσαν βιαστικά πολλοί- που έχει ηλικία χιλιάδων ετών. Τι συνδέει τις τρεις αυτές παράταιρες- με την πρώτη ματιά- σκηνές; Είναι και οι τρεις στιγμιότυπα από τις αίθουσες του «μεγαλύτερου μουσείου του κόσμου», του Μουσείου του Λούβρου. Σκηνές που με πολλή υπομονή επί 39 ολόκληρα χρόνια άδραξε με τον φωτογραφικό του φακό ο Βραζιλιάνος Αλέσιο ντε Ανδράδε. Το αποτέλεσμα ήταν 12.000 ασπρόμαυρα καρέ, εκ των οποίων 88 έρχονται στην Αθήνα στην έκθεση «Το Λούβρο και οι επισκέπτες του», που θα φιλοξενηθεί στο Μουσείο Φρυσίρα. «Για μένα η φωτογραφία πρέπει να έχει τις ρίζες της στο αυθόρμητο.
Μόνο έτσι μπορεί να αποκαλύψει μια όψη για τον κόσμο», έλεγε ο ποιητής και πολυβραβευμένος φωτογράφος (συνεργάτης του πρακτορείου Μagnum και πολλών περιοδικών ευρείας κυκλοφορίας, όπως «Μadame Figaro», «Εlle», «Geo», «Le Νouvel Οbservateur», «Μarie – Claire», «Fortune και «Νewsweek», ανάμεσα σε άλλα), που πέθανε σε ηλικία 65 ετών το 2003.
Αποκαμωμένα παιδάκια, νεαρά ζευγάρια, επίδοξοι καλλιτέχνες, περίεργοι φιλότεχνοι παρελαύνουν μπροστά από τον φακό του Αλέσιο ντε Ανδράδε. Το αποτέλεσμα είναι το κάθε κάδρο του να μοιάζει με σκηνή από θεατρικό έργο, όπου τον ρόλο του ηθοποιού έχουν επωμιστεί εν αγνοία τους οι επισκέπτες του μουσείου. Και τον ρόλο του κοινού όσοι επισκεφθούν σήμερα την έκθεση, καθώς το βλέμμα τους θα ταυτιστεί με εκείνο του φωτογράφου. Μια ματιά που θα μας επιτρέψει όχι απλώς να απολαύσουμε εικόνες γεμάτες χιούμορ, συγκίνηση, περιέργεια, τέχνη και αυθορμητισμό, αλλά και να κατανοήσουμε τις αντιδράσεις του κοινού που επισκέπτεται ένα μουσείο. Χωρίς να προσπεράσει όμως και τον άχαρο και συχνά δύσκολο ρόλο των φυλάκων, που στέκονται- αδιάφοροι πλέον- δίπλα στα αριστουργήματα που άλλοι διανύουν χιλιόμετρα για να δουν.
«Τo Λούβρο και οι επισκέπτες του», έκθεση φωτογραφιών του Αλέσιο ντε Ανδράδε από 14 Απριλίου έως 30 Μαΐου, στο Μουσείο Φρυσίρα, Μονής Αστερίου 7
Ενα «ενεργό μουσείο του σήμερα», που κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον του κοινού. Ετσι οραματιζόταν το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο ο διευθυντής του Δημήτρης Κωνστάντιος, που έφυγε από τη ζωή πριν από λίγον καιρό.
Και για τον λόγο αυτό σχεδίαζε μια αίθουσα περιοδικών εκθέσεων για την προβολή της σύγχρονης τέχνης που «συνομιλεί» με τον βυζαντινό πολιτισμό.
Αυτός ο χώρος ανοίγει πρώτη φορά για το κοινό με την έκθεση «Το Βυζάντιο και η νεότερη τέχνη. Η πρόσληψη της βυζαντινής τέχνης στην ελληνική ζωγραφική του α’ μισού του 20ού αιώνα».
Στην έκθεση παρουσιάζονται 50 έργα από τους σημαντικότερους ζωγράφους της περιόδου (Κωστής Παρθένης, Φώτης Κόντογλου, Νίκος εγγονόπουλος, Γιάννης Τσαρούχης, Σπύρος Παπαλουκάς, Σπύρος Βασιλείου, Αγήνορας Αστεριάδης και Πολύκλειτος Ρέγκος), πολλά από τα οποία εκτίθενται για πρώτη φορά.
Στόχος της έκθεσης είναι να καταδείξει την επίδραση που άσκησε η βυζαντινή τέχνη στα εικαστικά δρώμενα, από τη στροφή του 20ου αιώνα και μέχρι το τέλος του β΄ παγκόσμιου πολέμου, καθώς και τους τρόπους με τους οποίους αφομοιώθηκε στο έργο των καλλιτεχνών.
Διαρθρώνεται σε πέντε θεματικές ενότητες:
1. Κωστής Παρθένης, ο δάσκαλος και εισηγητής του διαλόγου με τη βυζαντινή τέχνη.
2. Το ταξίδι στο Άγιον Όρος: η ανακάλυψη της βυζαντινής τέχνης· η παραγωγή αντιγράφων.
3. Ο Φώτης Κόντογλου και οι μαθητές του.
4. Oι θρησκευτικές παραγγελίες.
5. Η επίδραση της βυζαντινής τέχνης στην κοσμική παραγωγή.
Το Μουσείο Βορρέ αποτελείται από ένα συγκρότημα κτιρίων, κήπων και αυλών, σε έκταση 18 στρεμμάτων. Οι συλλογές του που αριθμούν πάνω από 6.000 αντικείμενα καλύπτουν 4.000 χρόνια Ελληνικής ιστορίας. Το Μουσείο έχει δωρηθεί στο Ελληνικό Κράτος από την οικογένεια Βορρέ, υπό τη μορφή καλλιτεχνικού και πολιτιστικού ιδρύματος.
Πρόκειται ίσως για το μοναδικό παράδειγμα πολιτιστικού χώρου στην Ελλάδα που προσφέρει εκτός των άλλων ηρεμία και οπτική απόλαυση γιατί έχει κατορθώσει με δενδροφυτεύσεις και με την απάλειψη όλων των ενοχλητικών στοιχείων του γύρω δομημένου περιβάλλοντος να αποτελεί νησίδα φυσικής ομορφιάς και αναπόλησης του χαμένου παραδείσου.
Το τμήμα που στεγάζει το λαογραφικό Μουσείο, ονομάζεται “Πυργί” και αποτελείται από ένα συγκρότημα 2 παραδοσιακών χωριάτικων σπιτιών, τα υπολείμματα ενός σταύλου και ένα παλαιό πατητήρι από την εποχή της Τουρκοκρατίας στις αρχές του 19ου αιώνα.
Τα εκθέματα τα οποία προβάλλονται στο “Πυργί” είναι κυρίως Ελληνικά λαϊκά αντικείμενα καθημερινής χρήσης, σπάνια έπιπλα, λαϊκά χαλιά διαφόρων τύπων, χωριάτικες γούρνες, κιούπια, μυλόπετρες, στόμια πηγαδιών, μεγάλη συλλογή κεραμικών, αξιόλογες ελαιογραφίες και γκραβούρες που απεικονίζουν ιστορικά γεγονότα της νεότερης Ελλάδας, καθώς και διάφορα σημαντικά αρχαία ευρήματα.
Ώρες Λειτουργίας:
Καθημερινά μετά από συνεννόηση. Σάββατο-Κυριακή 10.00-14.00
Διεύθυνση: Διαδόχου Κωνσταντίνου 1, Παιανία
Και ιδού η Μύρτις! Μία εντεκάχρονη αρχαία Αθηναία σαν όλα τα άλλα κορίτσια της ηλικίας της, τότε και τώρα. Γιατί κοιτάζοντάς την δεν μπορεί κανείς να μην «αναγνωρίσει» το πρόσωπο μιας μικρής γειτονοπούλας… Καστανή, όπως θεωρούν οι αρχαιολόγοι ότι ήταν οι περισσότεροι Αθηναίοι, με συμμετρικά τα χαρακτηριστικά του προσώπου της και με μόνη ίσως παραφωνία τα δοντάκια που προεξέχουν στην επάνω γνάθο, καθώς τα νεογιλά δεν είχαν προλάβει να αντικατασταθούν.
Αποτέλεσμα μελέτης που διήρκεσε τρία χρόνια, με τη συμμετοχή πολλών ελλήνων και ξένων επιστημόνων διαφόρων ειδικοτήτων, είναι αυτό το εγχείρημα, το οποίο κατέστη δυνατόν μόνο χάρη στην εξαιρετική διατήρηση του κρανίου της μικρής, που βρέθηκε σε ομαδικό τάφο 150 νεκρών στον Κεραμεικό, το 1995. Το ίδιο πρόσωπο αλλά και τις συνθήκες της ανασκαφής, την ερευνητική διαδικασία για τον προσδιορισμό του ιού που εξολόθρευσε το 1/3 των Αθηναίων και τη διαδικασία ανάπλασης της Μύρτιδος θα παρακολουθούν οι επισκέπτες της πρωτότυπης έκθεσης που θα εγκαινιαστεί στις 15 Απριλίου στο Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας.
Αυτές τις ημέρες ξέφυγα λίγο προς τα βόρεια, κατά Εβρο μεριά… Ευχάριστη έκπληξη στην Αλεξανδρούπολη το “Εθνολογικό Μουσείο Θράκης” που ιδρύθηκε από την κα Αγγελική Γιαννακίδου για να διατηρήσει την ιστορική μνήμη στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της Θράκης και είναι έργο αυτοχρηματοδοτούμενο. Λειτουργεί στην Αλεξανδρούπολη από τον Οκτώβριο του 2002 και στεγάζεται σε ένα εντυπωσιακό πέτρινο νεοκλασικό του 1899.
Η συλλογή του Μουσείου αποτελείται από 5.000 αντικείμενα, αρχειακό φωτογραφικό υλικό, καταγραφές και 2.700 βιβλία. Στο χώρο του Μουσείου εκτίθεται ένα μέρος της συλλογής του Μουσείου που αριθμεί 500 αντικείμενα οργανωμένα στις εξής θεματικές ενότητες :
1. Η Λατρεία στη Θράκη, 2. Ενδυματολογικά της Θράκης, 3. Πήλινα αντικείμενα, 4.Χάλκινα αντικείμενα, 5. Η διατροφή και η προβιομηχανική ζαχαροπλαστική, 6. Χάρτες (Στον ισόγειο χώρο), 7. το ‘σόργον’, η σκούπα, 8. το μέλι, 9.το νερό, 10. η καλλιέργεια της γης 11.τα Δημητριακά, 12.το κρασί, 13.ο καπνός (Στον υπόγειο χώρο), 14. Σουσαμετριβείο , 15. βαφείο και υφαντικές ύλες.
Αν σας βγάλει ο δρόμος σας, βάλτε το στο πρόγραμμά σας…
Κάθε συλλογή και χώρος σύγχρονης τέχνης που σέβεται τον εαυτό του «οφείλει» κάθε τόσο να προτείνει κάτι νέο και ρηξικέλευθο, ακόμη και αν θα έχει να αντιμετωπίσει κάποιους- έστω και μαινόμενους- αμφισβητίες που θα αναρωτιούνται: «Είναι όμως αυτό τέχνη;» Με αυτό το τέχνασμα το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης, το ΜoΜΑ, κατάφερε να μπει ξανά στην κορυφή της πρωτοπορίας. Ανακοίνωσε πως «διεκδίκησε» το σύμβολο @ και θα το «εκθέσει» ως σύμβολο των σχέσεων και της επικοινωνίας μας στην ψηφιακή εποχή.
Βεβαίως, το διεθνές σύμβολο δεν «ανήκει» σε κάποιον, ώστε να το «διεκδικήσει» το μουσείο και οι επιμελητές της επικείμενης έκθεσης μόλις τώρα άρχισαν να εξετάζουν πώς θα δώσουν φυσική μορφή στο άυλο σύμβολο. Και επίσης το μουσείο γνωρίζει πως είναι η πρώτη φορά που απέκτησε κάτι που «δεν μπορεί να του ανήκει».
Η κίνηση του ΜοΜΑ έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις στον κόσμο του ντιζάιν. Πολλοί απορρίπτουν το εγχείρημα ως τέχνασμα ή ως κίνηση που υποτιμά τους ανά τον κόσμο ντιζάινερ που σχεδιάζουν το σύμβολο @ για τις νέες γραμματοσειρές. Άλλοι πάλι είδαν στο εγχείρημα την πρόθεση του διάσημου μουσείου σύγχρονης τέχνης να επαναπροσδιορίσει την έκθεση ντιζάιν σ΄ έναν νέο, εικονικό, κόσμο, όπου τα περισσότερα υφίστανται και υπάρχουν μόνο στο Διαδίκτυο.
Στο… επίκεντρο των συζητήσεων και των διαφωνιών βρίσκεται μια ημέρα του 1971 που έμελλε να είναι ιστορική: όταν ένας προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών στη Βοστώνη, ονόματι Ρέι Τόμλινσον, έστειλε το πρώτο e-mail. Ήταν εκείνος που αποφάσισε να χρησιμοποιήσει έναν μάλλον παράξενο χαρακτήρα, όπως το @, για να χωρίσει το όνομα του παραλήπτη από την ιστοσελίδα ή το www στο οποίο ήταν «προσαρτημένο» το τερματικό του.
Το ΜoΜΑ πάντως θεωρεί τον Ρέι Τόμλινσον ως τον πρώτο (ακούσιο) σχεδιαστή του σύγχρονου ηλεκτρονικού συμβόλου @. «Είναι εκείνος που χρησιμοποίησε ένα προϋπάρχον, ίσως ακόμη και αρχαίο, σύμβολο που υπήρχε ήδη στα πληκτρολόγια αλλά χρησιμοποιούνταν ελάχιστα για να λύσει ένα λειτουργικό πρόβλημα το οποίο προέκυψε από μια επαναστατική τεχνολογική καινοτομία, το Ίντερνετ- και αυτό είναι κίνηση ντιζάιν υπέρτατης κομψότητας και οικονομίας» ήταν η απάντηση της Πάολας Αντονέλι, επιμελήτριας για την αρχιτε κτονική και το ντιζάιν του ΜοΜΑ στο ερώτημα «Είναι αυτό ντιζάιν;».
Το επιχείρημα δεν φαίνεται πειστικό στον Μάικ Εσλ, καθηγητή ντιζάιν στην έγκυρη σχολή ντιζάιν της Νέας Υόρκης «Cooper Union»: «Το βρίσκω πολύ ελαφρύ ως σύλληψη. Σε ορισμένες γραμματοσειρές το σύμβολο @ είναι πολύ σέξι, αλλά όταν είδα αυτό που επιχειρεί το ΜοΜΑ δεν πίστευα στα μάτια μου. Νομίζω ότι αυτή η έκθεση έχει το υπέρ για το μουσείο ότι δεν θα του ζητήσει κανείς πίσω το “έκθεμά” του».
Ο Στιβ Κένεντι, επίκουρος καθηγητής Τυπογραφίας στο Νew School, δυσκολεύεται να το πάρει στα σοβαρά: «Πού θα οδηγήσει αυτό; Θα ξυπνήσουμε μια ημέρα και θα δούμε ότι το Γκούγκενχαϊμ, φερ΄ ειπείν, εκθέτει το θαυμαστικό και το ερωτηματικό;» Όμως το ΜοΜΑ το έχει πάρει το ζήτημα πολύ σοβαρά και κινείται προς μια πραγματικά νέα κατεύθυνση, λέει η Άλις Τουέμλοου, πρόεδρος της κριτικής επιτροπής επί του ντιζάιν στη Σχολή Παραστατικών Τεχνών της Νέας Υόρκης. «Είναι μια τολμηρή κίνηση, από εκείνες που σηματοδοτούν μια νέα εποχή. Αντίστοιχη εκείνης του 1934 με την έκθεση “Μachine Αrt”, που σόκαρε το κοινό εκθέτοντας ένα απλό ρουλεμάν ως σύμβολο της εποχής των μηχανών.
O διευθυντής του νεοσύστατου ερευνητικού κέντρου Εuropean Μuseum Αcademy, που προωθεί τη μουσειολογία και τη μουσειογραφία, Μάσιμο Νέγκρι έδωσε προ ημερών διάλεξη για τον ρόλο των μουσείων. Ρωτήθηκε:
Η νέα τεχνολογία είναι εχθρός ή σύμμαχος των μουσείων;
Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί εχθρό. Τα νέα μέσα έχουν οριστικά καθιερωθεί στην κοινωνία μας και ορισμένες φορές λειτουργούν ως προεκτάσεις του σώματός μας, όπως το κινητό τηλέφωνο. Ωστόσο, δεν πιστεύω πως το Διαδίκτυο και τα εικονικά μουσεία θα μπορέσουν να αντικαταστήσουν τα πραγματικά. Αντιθέτως, τα μουσεία έχουν επωφεληθεί από την ένταξή τους στο Διαδίκτυο. Υπάρχουν πολλά μουσεία όπου η γλώσσα των πολυμέσων είναι πολύ καλά ενσωματωμένη στην παραδοσιακή εκθεσιακή γλώσσα. Υπάρχουν και περιπτώσεις όμως πλήρους αποτυχίας, κάτι που δεν οφείλεται στα πολυμέσα, αλλά είναι θέμα μουσειολογικής σύλληψης.
Τι λέει ο Αστερίξ του 50 π.Χ. ανάμεσα στα ρωμαϊκά αγάλματα της Θεσσαλονίκης; Ένας «50άρης» δικαιούται να «μιλάει με τ΄ αγάλματα σαν ίσος προς ίσον;». Δικαιούται ένα κόμικς να μας ξαναδιδάξει την Ιστορία; Τα ερωτήματα βρίσκουν απάντηση στη μεγάλη- την πρώτη στην Ελλάδα- έκθεση για τα «50 χρόνια του Αστερίξ» στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.
Αφορμή υπήρξαν τα 50ά γενέθλια του Αστερίξ που το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με το Αρχαιολογικό Μουσείο και την εταιρεία Μαμούθ Κόμικς (που εκδίδει το κόμικς στην Ελλάδα) τα εκμεταλλεύτηκαν και τόλμησαν να διοργανώσουν την πρώτη στην Ελλάδα έκθεση- συνύπαρξη των αρχαιολογικών ευρημάτων ενός μουσείου με ένα κόμικς.
«Για πρώτη φορά Αρχαιολογικό Μουσείο στην Ελλάδα επιχειρεί μιας τέτοιας μορφής προσέγγιση των αρχαιολογικών ευρημάτων θεωρώντας ότι οι ήρωες του κόμικς που σχολιάζουν τη σύγχρονη πραγματικότητα με όχημα την αρχαιότητα αποτελούν το καλύτερο μέσο για τη σύνδεση παρόντος και παρελθόντος. Εξάλλου ο Αστερίξ μάς απενοχοποιεί. Επιτέλους μπορούμε να γελάσουμε με τον εαυτό μας όσο και με τους προγόνους. Στον Αστερίξ η Ιστορία δεν είναι σχολική αποστήθιση, το παρελθόν δεν είναι απροσπέλαστο- είναι εδώ και είναι απόλαυση», τόνιζε η εκ των εμπνευστών της έκθεσης και διευθύντρια του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης Π. Βελένη. Στην έκθεση ο μικρόσωμος ανυπότακτος Γαλάτης του 50 π.Χ. θα εμφανίζεται πάνω, κάτω, πλαγίως των αγαλμάτων, των προτομών και των δεκάδων άλλων ρωμαϊκών ευρημάτων (από την εποχή των δύο και πλέον αιώνων Ρωμαιοκρατίας της Θεσσαλονίκης) που εκτίθενται και με νέα κείμενα που επιμελήθηκαν αρχαιολόγοι του Μουσείου θα επανασυστήνει με τον δικό του τρόπο την Ιστορία της Ρωμαιοκρατίας στην πόλη. Στην έκθεση θα παρουσιαστούν επίσης πρώτη φορά τεύχη του γαλλικού περιοδικού «Ρilote» καθώς και η γραφομηχανή του Ρενέ Γκοσινί (του κειμενογράφου του Αστερίξ) από τη συλλογή του Μουσείου Κόμικς της πόλης Ανγκουλέμ της Γαλλίας.
Ακρόπολη χωρίς τον Περικλή και αντίστοιχα Μουσείο Ακρόπολης χωρίς τον δημιουργό του κλέους της μέσα στους αιώνες δεν υφίσταται. Στον μεγάλο οραματιστή και πολιτικό της αρχαιότητας, λοιπόν, στον οποίο οφείλεται ο Χρυσούς Αιών της Αθήνας- στα γράμματα, στις τέχνες και στην πολιτική με την εδραίωση της Δημοκρατίας- είναι αφιερωμένη η πρώτη περιοδική έκθεση του νέου μουσείου, η οποία θα εγκαινιασθεί μέσα στην άνοιξη. Ειδικά γι΄ αυτήν μάλιστα θα ταξιδέψει στην Αθήνα η εξαιρετικής τέχνης προτομή του Περικλή που βρίσκεται στο Μουσείο της Περγάμου στο Βερολίνο. Χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι «η φιλοσοφίατης έκθεσης θα περιορισθεί στην περιγραφή του αντικειμένου και μόνον», όπως διευκρινίζει και ο πρόεδρος του Μουσείου Ακρόπολης καθηγητής κ. Δημήτρης Παντερμαλής. Αντίθετα:
«Η έκθεση θα αναδείξει το πλαίσιο- πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικόκαι καλλιτεχνικό ασφαλώς-στο οποίο λειτούργησε ο Περικλής και υλοποιήθηκαν τα μεγάλα οικοδομικά προγράμματατης Αθήνας. Γιατί ο περίφημοςΧρυσούς Αιών δεν αφορούσεμόνο τα γράμματα και τις τέχνες.Αποτυπώνει επίσης τις φιλοδοξίες,τις ζυμώσεις και τις συγκρούσειςτης πρώτης Αθηναϊκής Δημοκρατίας» λέει ο κ. Παντερμαλής. Παρά τη σημασία και το εύρος του θέματος, πάντως, η έκθεση δεν θα είναι δαπανηρή, όπως ο ίδιος σπεύδει να δηλώσει.
Το σήμα κατατεθέν της έκθεσης, η προτομή του Περικλή από το Μουσείο της Περγάμου, είναι μαρμάρινο αντίγραφο των αυτοκρατορικών χρόνων του πρωτότυπου χάλκινου έργου του μεγάλου γλύπτη Κρησίλα. Το αντίγραφο ύψους 0,54 του μέτρου βρέθηκε στη Λέσβο το 1901, ενώ στο μουσείο περιήλθε κατόπιν αγοράς, όπως αναφέρεται στον κατάλογό του. Και σε αυτή την απεικόνιση ο Περικλής φορά περικεφαλαία, προτίμηση για την οποία τον διακωμωδούσαν στην αρχαιότητα, όπως αναφέρουν κάποιες πηγές, θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο «έκρυβε» το κεφάλι του που είχε περίεργο σχήμα… Λόγος σχολίων, ενίοτε και αντιδράσεων, υπήρξε και η σχέση του με την εταίρα Ασπασία, κυρίως για το γεγονός ότι της συμπεριφερόταν ως ίση, κάτι που σκανδάλιζε τη δημοκρατική μεν, χάρη σε αυτόν, αλλά πάντα συντηρητική ως προς τις γυναίκες αθηναϊκή κοινωνία.
Σε μια προσπάθεια συμφιλίωσης με το ιστορικό παρελθόν, το Βερολίνο εγκαινιάζει ένα «μουσείο ντροπιασμένων αγαλμάτων», στο οποίο θα συνυπάρχουν μνημεία από εποχές που οι Βερολινέζοι θέλησαν κάποτε να αφήσουν πίσω τους. Ενα από τα πιο χαρακτηριστικά εκθέματα θα είναι η κεφαλή του γιγαντιαίου αγάλματος του Λένιν, βάρους 3,5 τόνων, το οποίο αποκαθηλώθηκε το 1991, δύο χρόνια μετά την πτώση του Τείχους, και θάφτηκε στα περίχωρα της γερμανικής πρωτεύουσας. Το νέο μουσείο θα ανοίξει τις πύλες του το 2013 σε φρούριο του 16ου αιώνα. Θα φιλοξενεί μνημεία της ψυχροπολεμικής περιόδου, της εποχής του Γ΄ Ράιχ και αγάλματα του 18ου αιώνα που εξυμνούσαν τον μιλιταρισμό της Πρωσίας.
Με μία λιτή ανακοίνωση, το ΥΠΠΟ γνωστοποίησε χθες ότι όλος ο όροφος του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου (16 αίθουσες), ο β΄ όροφος του Νομισματικού Μουσείου, ολόκληρο το Βυζαντινό Μουσείο στην Αθήνα και επτά αίθουσες του Βυζαντινού Θεσσαλονίκης δεν λειτουργούν λόγω έλλειψης προσωπικού. Μαζί με τα κεντρικά μουσεία, μεγάλος αριθμός περιφερειακών μονάδων και αρχαιολογικών χώρων βάζει λουκέτο επ’ αόριστον. Η δημόσια παραδοχή του αδιεξόδου μιας πολιτικής στελέχωσης με προσωπικό ορισμένου χρόνου, συχνά κάτω από αδιαφανείς διαδικασίες, όπως λέει το ίδιο το ΥΠΠΟ, φέρνει στην επιφάνεια το χρόνιο, μείζον πρόβλημα της στελέχωσης και λειτουργίας του μηχανισμού που προβάλλει τον πολιτισμό και στηρίζει τον τουρισμό μας. Σύμφωνα με τη χθεσινή ανακοίνωση του ΥΠΠΟ, παραμένουν κλειστοί 22 αρχαιολογικοί χώροι της περιφέρειας, καθώς και μεγάλος αριθμός κεντρικών και επαρχιακών μουσείων. Από το Καστέλο της Ρόδου ώς τις οδούς Πανεπιστημίου και Πατησίων και από τη Σύμη ώς το Δίον, ο πολιτιστικός χάρτης είναι μισοσβησμένος. Είναι ασαφής, στην καλύτερη περίπτωση, εν αναμονή της επαναπροκήρυξης του διαγωνισμού για την πλήρωση κενών θέσεων.
Θα μπορούσε να ξεκινήσει μία πρωτοβουλία εθελοντικής προσφοράς αρχαιολόγων ή εκπαιδευτικών προκειμένου να είναι επισκέψιμη η πολιτιστική μας κληρονομιά.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή